Ervaringen met Orap????

Sinds afgelopen vrijdag ben ik begonnen met het slikken van 0,5 mg Orap, maar ik heb me nog nooit zo intens kut gevoeld als dat ik me nu voel, ik heb 2 dagen achter elkaar geslapen, zo suf voelde ik me en nu is het al niet beter, ik kan dit stukje al bijna niet schrijven. Eerst had ik Seroquel, dat hielp op meerdere vlakken en Orap niet, maar ik voel me echt vreselijk, in de war en ik word alleen maar bozer en agressiever, terwijl dat juist minder moest worden. Mijn concentratie is ook niet al te best.



Heeft iemand van jullie misschien ervaring met dit vreselijke middel? Ik wilde dat ik van die vreselijke medicijnen af was, want het begint me nu onderhand de keel uit te hangen. Iemand anders bedreigt je jarenlang en zet je onder druk en wat doe ik: ipv dat ik wraak neem, word ik doods- en doodsbang, zit ik al 4 jaar thuis en slik ik het ene middel na het andere. Wannneer komt voor mij nu eens de gerechtigheid ipv dat ik me altijd en eeuwig kapot laat maken en laat onderdrukken door anderen?



Ik durf gewoon niet terug te vechten, geweld is niet de oplossing, maar ik ben nu wel het lijdend voorwerp en ik heb nog steeds de kracht niet om terug te vechten, zeker niet met dit medicijn, hier ga ik me alleen maar slapper door voelen. Waarom heb ik toch telkens het gevoel dat de daders winnen en zich vermenigvuldigen en dat er steeds meer slachtoffers komen van geweld en intimidatie, ik word er zo intens moe van, waarom heb ik die figuur niet op laten pakken, waarom heb ik geen maatregelen genomen, waarom had ik in godsnaam medelijden met die schoft, die alleen maar mensen gebruikt om er zelf beter van te worden. Ik voel mezelf een domme, eenzame en een echt domme vrouw.



Ik moet in therapie, aan mezelf werken en meneer heeft misschien al weer het volgende slachtoffer gemaakt, ik vind het echt oneerlijk, hij beduvelt misschien wel de volgende vrouw dat ie van d'r houdt, terwijl hij alleen maar een verblijfsvergunning wilt en als ze dat niet geeft, ramt ie haar in elkaar en bedreigt hij haar elke dag, echt leuk.

Arthemis schreef op 25 augustus 2008 @ 13:10:

Je gevoelens van agressie worden kennelijk alleen maar meer aangewakkerd door Orap.

Het is een antipsychoticum, in lichte dosering denkt men angst te kunnen tegengaan. Maar wordt het wel juist voorgeschreven door artsen?



Ik moet zeggen dat ik wel vaker gehoord heb dat Orap verslappend werkt, maar dat heb ik alleen van horen zeggen, dus ga niet op mijn oordeel af.

Je kunt het beter aan je huisarts of psycholoog vragen.

Ja, ik heb het voorgeschreven gekregen van mijn psychiater, omdat Seroquel niet meer hielp na 2 jaar en ik niet meer kon slapen 's nachts. Ik ben vandaag bij mijn therapeute geweest en zij zei dat het misschien kwam omdat ik de eerste 3 dagen Orap samen met Seroquel moest innemen, vandaar de durfheid.



Nu valt het gelukkig allemaal mee en ik hoop dat ik straks ga slapen als een roos.



Het is ook zo raar dat ik me maandagochtend zo vreselijk klote kan voelen en dat ik dan denk: nu moet ik weer naar m'n therapeute, het helpt toch niks en als ik dan ben geweest, voel ik me toch altijd een stuk beter en een heel stuk minder angstig, raar is dat en ik vraag me af hoe lang ik dat dan nog nodig heb, zo iemand, we zijn al 2 jaar bezig geloof ik, om mijn leven weer een beetje op de rails te krijgen en vandaag heeft ze me DGT (Linehan) aangeboden en ik was daar eerst heel erg op tegen, omdat ik bang was dat ze alleen maar op gedrag zouden letten en niet op wat daar achter zit, maar misschien mag ik ook bij haar blijven komen, ook al doe ik de DGT en dat zou ik echt hartstikke gaaf vinden, want ik ken haar al hartstikke lang en ik heb haar toch dingen verteld die ik een ander niet zomaar zou vertellen en ze heeft daar gelukkig nog nooit misbruik van gemaakt, ze heeft me altijd gesteund in alles en me nooit en te nimmer veroordeeld over hoe ik me gedroeg etc, al heb ik echt hele gekke dingen gedaan in mijn boosheid en angst etc.



Hierbij ode aan mijn therapeute en ik hoop dat het me lukt om door te gaan, tot het bittere einde en ik hoop dat er een dag komt dat ik me niet bedreigd voel, niet geintimideerd, maar gewoon veilig en gewoon mezelf. Dat ik het leven weer kan omarmen ipv dat ik ervoor wegvlucht, in mezelf etc.

Zo de hele nacht niet geslapen, voel me niet echt rot, dat niet, maar moet wennen aan nieuw medicijn, met de Seroquel sliep ik in 1 keer, ben benieuwd hoe dit verder gaat.

Ja, in verband met het niet slapen van 2 nachten achter elkaar, ben ik maar weer teruggegaan naar de Seroquel, maar daar word ik ook harststikke suf van en ik heb het gevoel dat dit medicijn te zwaar werkt. Ik ben nu trouwens ook best wel opstandig en boos, maar dat kan er mee te maken hebben dat ik gisteren heb gedronken en dat dat nu nog niet uit mijn bloed is verdwenen, of omdat ik al een maand niet heb gewerkt, ik weet het even niet.



Gisteren had ik ineens de zware neiging te gaan drinken en iets zoets te kopen. Dus ik naar de supermarkt, koop daar een Safari en een hazelnoottaart voor 8 personen, deze is nu bijna op, van de Safari heb ik maar een glas (gemixt) gedronken, maar ik mis de spanning, de afleiding als ik thuis zit en ik ben dan hartstikke op mijn omgeving geconcentreerd en daar baal ik dan weer van. In het begin was het lekker rustig, uitslapen, etc en toen vond ik het nog leuk, maar nu echt niet meer, ik word er gek van, elke dag is hetzelfde en ik heb wel wat soll.gesprekken lopen, maar gewoon geen zin meer om mezelf weer te gaan verkopen, ik kots er een beetje van, weet gewoon niet wat ik echt wil en daar kots ik dan nog meer van.



Ik had met de reintegratie-adviseuse afgesproken dat ik door een reintegratiebureau zou worden uitgenodigd, maar daar heb ik nog steeds niets van gehoord en dan ga ik weer twijfelen: kan ik wel werken, kan ik de druk en het omgaan met mensen aan? Want de laatste tijd gaat het niet echt denderend, ik doe me niet meer sterker voor dan ik ben en dat heeft het gevolg dat ik nu mezelf ben, met alle gebreken die erbij horen en daar heb ik heel erg veel moeite mee, ik barst soms aan alle kanten van gevoel, maar uit dit niet altijd, omdat ik de sfeer goed wil houden thuis en ik geen ruzie wil met partner, want dat vind ik zielig en dat heeft hij niet verdiend.



Partner werkt hard en zorgt goed voor me, is stabiel, rustig en aardig en ik wil dat graag zo houden. In het begin reageerde ik me constant op hem af en dat vond ie niet zo leuk en nu probeer ik het leuk te houden, maar de hele dag thuiszitten en niets doen, is gewoon niet leuk, daar word ik zwaar sjacherijnig, opstandig en agressief van, ik kan zelfs de zwaar opgewonden stem van die nep-president niet meer horen, dan denk ik: hou je bek, aub, ik weet het nu wel wat je wilt, klaar.



Maar goed, straks even naar Blijdorp met een vriendin, dat is wel leuk, maar ik ben al zo vaak weggeweest de afgelopen 4 weken dat dat zelfs m'n strot uitkomt, ik wil werken en geld verdienen, wat moet ik nu toch met mezelf?????????????

Ik heb me wel vaker op dit forum geuit, maar dan kreeg ik zo van die rotreacties, dat ik er maar mee gestopt ben en dat is jammer, want het forum kan een goede manier zijn om dingen van je af te schrijven, dingen waar je normaal niet zo snel over praat en ik baal ook zo vreselijk van die rotreacties, ik hoefde maar iets te zeggen en dan zeiden ze: zoek een goede therapeut en zo word je neergezet als een of andere zielepoot, maar ik blijf toch schrijven en reacties aan anderen geven, want die verdienen het ook en ik laat me niet kapot krijgen door een paar van die zielige, stomvervelende, negatieve reacties.



Er zit heel wat kaf tussen het koren, hier op het forum, dat merk ik wel. Mensen die het echt met je menen, maar ook mensen die het absoluut niet met je menen en zich gewoon over jouw rug op jou afreageren en die verpesten het voor de rest.