Psyche
alle pijlers
Even op de rem trappen? Maar waarmee?
zondag 12 februari 2023 om 20:44
Ik voel me eigenlijk sinds begin deze week down en opgejaagd. Tuurlijk voel ik me weleens minder. Sinds begin deze week klinkt kort, is het ook, maar het voelt nu anders als even een mindere dag hebben. Afgelopen maandag zat ik met mijn vriend aan tafel te eten en ik begon plots te huilen. Daarvoor voelde ik me best gelukkig eigenlijk.
Ik ben vorige maand geswitcht van baan en ondanks dat het veel is, ga ik met plezier naar mijn werk en kom ik met een voldaan gevoel thuis. Ik heb naast het opdoen van praktijkervaring relatief veel ruimte binnen mijn contracturen voor het ontwikkelen van theoretische kennis. Dat is erg fijn. Ik weet van mezelf dat ik de lat heel hoog kan leggen, maar ik heb al van verschillende collega’s te horen gekregen dat je echt de ruimte en tijd krijgt om zelfstandig aan het werk te gaan. Het voelt tot nu toe als een warm bad.
Ik snap dat een nieuwe baan best wel impact kan hebben, maar het voelt niet als te veel.
Afgelopen week heeft mijn vader van het Bevolkingsonderzoek Darmkanker bericht gehad dat er bloed in zijn ontlasting was aangetroffen en dat er vervolgonderzoek noodzakelijk is. Daarmee wordt bij mij wel een sterke angst aangewakkerd, namelijk de angst om mijn vader te verliezen. Ik wil het glas halfvol zien in plaats van halfleeg, maar dit valt niet altijd mee. Toch pieker ik er niet continu over, naar mijn idee. Spannend vind ik het echter wel.
Dus wat is er nu aan de hand? Ik heb ergens het gevoel dat ik rustig aan moet doen, maar waarmee? Want zo’n heel druk sociaal leven heb ik niet. Ik werk 32 uur. Ik heb niet het idee dat dit te veel is. Ik heb één avond in de week tennisles en meestal heb ik/hebben we één avond in het weekend wat op de planning staan. Op mijn vrije dagen ben ik meestal aan het wandelen, onderneem ik dingen en ben ik weinig thuis. Mijn vraag is dus: waar moet ik rustig mee aandoen? Omdat ik dus wel ergens zo’n gevoel heb. Ik ben overigens wel jaloers op de mensen die op de bank uren een boek kunnen lezen. Ik heb zulke goede boeken op de plank staan die ik zo graag zou willen lezen, maar ik heb een hele slechte concentratie.
Wat kan helpend zijn? Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik ben vorige maand geswitcht van baan en ondanks dat het veel is, ga ik met plezier naar mijn werk en kom ik met een voldaan gevoel thuis. Ik heb naast het opdoen van praktijkervaring relatief veel ruimte binnen mijn contracturen voor het ontwikkelen van theoretische kennis. Dat is erg fijn. Ik weet van mezelf dat ik de lat heel hoog kan leggen, maar ik heb al van verschillende collega’s te horen gekregen dat je echt de ruimte en tijd krijgt om zelfstandig aan het werk te gaan. Het voelt tot nu toe als een warm bad.
Ik snap dat een nieuwe baan best wel impact kan hebben, maar het voelt niet als te veel.
Afgelopen week heeft mijn vader van het Bevolkingsonderzoek Darmkanker bericht gehad dat er bloed in zijn ontlasting was aangetroffen en dat er vervolgonderzoek noodzakelijk is. Daarmee wordt bij mij wel een sterke angst aangewakkerd, namelijk de angst om mijn vader te verliezen. Ik wil het glas halfvol zien in plaats van halfleeg, maar dit valt niet altijd mee. Toch pieker ik er niet continu over, naar mijn idee. Spannend vind ik het echter wel.
Dus wat is er nu aan de hand? Ik heb ergens het gevoel dat ik rustig aan moet doen, maar waarmee? Want zo’n heel druk sociaal leven heb ik niet. Ik werk 32 uur. Ik heb niet het idee dat dit te veel is. Ik heb één avond in de week tennisles en meestal heb ik/hebben we één avond in het weekend wat op de planning staan. Op mijn vrije dagen ben ik meestal aan het wandelen, onderneem ik dingen en ben ik weinig thuis. Mijn vraag is dus: waar moet ik rustig mee aandoen? Omdat ik dus wel ergens zo’n gevoel heb. Ik ben overigens wel jaloers op de mensen die op de bank uren een boek kunnen lezen. Ik heb zulke goede boeken op de plank staan die ik zo graag zou willen lezen, maar ik heb een hele slechte concentratie.
Wat kan helpend zijn? Heeft iemand hier ervaring mee?
zondag 12 februari 2023 om 22:05
Het lijkt me heel normaal dat je wat minder in je vel zit en ook wat moeilijke emoties voelt. Je schrijft niet dat je je vermoeid of gestresst voelt dus rustiger aan doen is dan niet persé nodig lijkt me. Ik denk wel dat het goed is als je wat ruimte geeft voor je emoties en waar je op dat vlak behoefte aan hebt. Dat kan van alles zijn. Bijvoorbeeld naar je vader toe om hem een dikke knuffel te geven en samen iets te doen wat jullie fijn vinden, even je hart luchten bij iemand, wat extra tijd vrijmaken voor activiteiten die jou troost/ontspanning/blijheid geven. Ik zou het dus meer zoeken in wát je doet dan in hoeveel je doet. En daarbij proberen te accepteren dat je je niet altijd top kan voelen (ook niet als je leven in principe prima is) en dat dat oké is. Hopelijk trekt het dan met een paar weken weer bij.
Als het blijft of erger wordt zou ik wat uitgebreider aan soul searching gaan doen naar een dieperliggende oorzaak. Maar met een paar weken wat minder voelen terwijl er ook aanwijsbaar wat spannende/lastige dingen spelen zou ik me nog geen zorgen maken, hoor. Maar wel even extra lief voor jezelf zijn!
Als het blijft of erger wordt zou ik wat uitgebreider aan soul searching gaan doen naar een dieperliggende oorzaak. Maar met een paar weken wat minder voelen terwijl er ook aanwijsbaar wat spannende/lastige dingen spelen zou ik me nog geen zorgen maken, hoor. Maar wel even extra lief voor jezelf zijn!
maandag 13 februari 2023 om 06:19
Graag willen lezen, maar de concentratie niet hebben, ken ik wel.
Ik lees veel en graag, maar er zijn periodes dat het niet lukt.
Vaak ga ik dan toch zitten en lezen, neem een niet te zwaar boek, en probeer het. Soms lukt het opeens wel.
Ik herken ook de onrust die zomaar zo kan overvallen, weet dat het weer overgaat.
Ik luister dan graag muziek, oortjes in en op de bank liggen. Of een serie kijken een die ik al meermaals gezien heb, die ontspant.
Gewoon je hoofd proberen leeg te maken.
Ik lees veel en graag, maar er zijn periodes dat het niet lukt.
Vaak ga ik dan toch zitten en lezen, neem een niet te zwaar boek, en probeer het. Soms lukt het opeens wel.
Ik herken ook de onrust die zomaar zo kan overvallen, weet dat het weer overgaat.
Ik luister dan graag muziek, oortjes in en op de bank liggen. Of een serie kijken een die ik al meermaals gezien heb, die ontspant.
Gewoon je hoofd proberen leeg te maken.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
woensdag 15 februari 2023 om 10:51
Bedankt voor jullie adviezen.
Ik ben bekend met een piekerstoornis en ik heb hier heel lang geen last meer van gehad, maar nu ik me minder voel, merk ik dat het mijn gepieker/angst begint te troggelen. Tot vorige week kon ik me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst last heb gehad van deze onrust en angst. Het voelt alsof de onrust die ik voel, gerelateerd wil worden aan het onderwerp waar ik op gefixeerd was toen ik een piekerstoornis had, terwijl die onrust daar denk ik niet eens mee te maken heeft. Nou ja, hopelijk zakt het binnenkort weer af.
Ik ben bekend met een piekerstoornis en ik heb hier heel lang geen last meer van gehad, maar nu ik me minder voel, merk ik dat het mijn gepieker/angst begint te troggelen. Tot vorige week kon ik me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst last heb gehad van deze onrust en angst. Het voelt alsof de onrust die ik voel, gerelateerd wil worden aan het onderwerp waar ik op gefixeerd was toen ik een piekerstoornis had, terwijl die onrust daar denk ik niet eens mee te maken heeft. Nou ja, hopelijk zakt het binnenkort weer af.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
