Psyche
alle pijlers
(Extreem) hulpverlenerssyndroom
donderdag 1 februari 2024 om 20:20
In het kort; mijn partner (als in geliefde) zit sinds 5 maanden thuis met een burn-out. De reden is dat hij geen grenzen kan stellen en niet tot slecht kan opkomen voor zijn eigen behoeften. Dit in contrast met zijn voorkomen; veel praten, veel aanwezig, drukte en gang maker, beetje alfa mijnheer.
Hij heeft heel lang veel te hard gewerkt en 15 jaar een eigen bedrijf met veel stress gehad. Dit bedrijf is begin vorig jaar geliquideerd met een belastingschuld waarop hij nu afbetaald. Na het beëindigen van zijn eigen bedrijf is hij linea recta in dezelfde functie met dezelfde uren in loondienst binnen het zelfde werkveld gaan werken.
Uiteindelijk is hij eind september met zeer heftige burn-out klachten thuis komen te zitten.
Dit is even achtergrond info.
De bedoeling is dat hij een tandje terug neemt en zich focust op zichzelf en een gezonde verhouding met zichzelf en zijn behoeften etc. Echte neemt hij ondanks alle therapie, gesprekken, medicatie en rust in vrijwilligerswerk nog steeds “rare” beslissingen.
Zo kwam hij vandaag maar niet terug van een boodschap doen, hij was bij de supermarkt 2 gestrande Belgen tegengekomen die hier een auto hadden gekocht maar omdat 1 van hen een verlopen of ongeldige idkaart had, kon de rdw de nieuwe auto niet op naam zetten. Mijn vriend rijdt deze volslagen vreemden met 2 kinderen (van hem) in de auto de hele stad door naar een rdw-station, laat vervolgens een eendagskenteken plus verzekering voor export op zijn naam zetten en laat deze mensen in hun nieuwe auto op zijn naam naar België rijden.
Ik krijg dat dus later te horen. Als ik geen bezwaar kan maken.
Als mijn partner niet mijn partner was, mag hij dat zelf weten.
Ik kan mij niet voorstellen dat deze Belgen zelf om deze (in mijn ogen bizarre) vorm van hulp hebben gevraagd, maar de manische stemming waar mijn partner in kan zitten maakt hem vaak erg overtuigend en mischien zelfs dwingend. Zodat je zijn “hulp” niet kunt weigeren.
Ik maak mij zorgen om de risico’s die hij neemt, plus ik denk dat dit een ongezonde manier is van zoeken naar eigenwaarde. Iets waar hij juist nu in alle rust aan moet werken.
Ik merk dat -dit is niet een op zichzelf staand verhaal, komt vaker voor- ik hier echt doodmoe van word. En ik vind de risico’s echt groot. Hij denkt nooit in het groter geheel, het voelt voor goed om de Grote Redder te zijn.
Mijn support en begrip wordt steeds minder.
Hoe kun je iemand in deze mindset steunen zonder zelf schade op te lopen?
Hij heeft heel lang veel te hard gewerkt en 15 jaar een eigen bedrijf met veel stress gehad. Dit bedrijf is begin vorig jaar geliquideerd met een belastingschuld waarop hij nu afbetaald. Na het beëindigen van zijn eigen bedrijf is hij linea recta in dezelfde functie met dezelfde uren in loondienst binnen het zelfde werkveld gaan werken.
Uiteindelijk is hij eind september met zeer heftige burn-out klachten thuis komen te zitten.
Dit is even achtergrond info.
De bedoeling is dat hij een tandje terug neemt en zich focust op zichzelf en een gezonde verhouding met zichzelf en zijn behoeften etc. Echte neemt hij ondanks alle therapie, gesprekken, medicatie en rust in vrijwilligerswerk nog steeds “rare” beslissingen.
Zo kwam hij vandaag maar niet terug van een boodschap doen, hij was bij de supermarkt 2 gestrande Belgen tegengekomen die hier een auto hadden gekocht maar omdat 1 van hen een verlopen of ongeldige idkaart had, kon de rdw de nieuwe auto niet op naam zetten. Mijn vriend rijdt deze volslagen vreemden met 2 kinderen (van hem) in de auto de hele stad door naar een rdw-station, laat vervolgens een eendagskenteken plus verzekering voor export op zijn naam zetten en laat deze mensen in hun nieuwe auto op zijn naam naar België rijden.
Ik krijg dat dus later te horen. Als ik geen bezwaar kan maken.
Als mijn partner niet mijn partner was, mag hij dat zelf weten.
Ik kan mij niet voorstellen dat deze Belgen zelf om deze (in mijn ogen bizarre) vorm van hulp hebben gevraagd, maar de manische stemming waar mijn partner in kan zitten maakt hem vaak erg overtuigend en mischien zelfs dwingend. Zodat je zijn “hulp” niet kunt weigeren.
Ik maak mij zorgen om de risico’s die hij neemt, plus ik denk dat dit een ongezonde manier is van zoeken naar eigenwaarde. Iets waar hij juist nu in alle rust aan moet werken.
Ik merk dat -dit is niet een op zichzelf staand verhaal, komt vaker voor- ik hier echt doodmoe van word. En ik vind de risico’s echt groot. Hij denkt nooit in het groter geheel, het voelt voor goed om de Grote Redder te zijn.
Mijn support en begrip wordt steeds minder.
Hoe kun je iemand in deze mindset steunen zonder zelf schade op te lopen?
donderdag 1 februari 2024 om 20:31
donderdag 1 februari 2024 om 20:44
Ik ook echt niet. Ik zat het vol ongeloof te lezen, ik vind het volslagen idioot
. Ik zou echt niet weten hoe ik hiermee om zou gaan, ja ik zou ervoor zorgen dat zijn acties geen juridische/financiële gevolgen kunnen hebben voor mij. En het zijn niet jouw kinderen als ik het zo lees? Daar zou ik erg blij mee zijn want ik zou niet weten hoe ik het had als mijn man dit soort onverantwoorde acties uit zou halen waar onze kinderen bij zijn.Je hebt er niets aan, behalve dat ik snap dat je dit echt vreselijk vindt. Is hij wel echt in therapie hiervoor, heeft hij ook maar enig zelfinzicht (dat hij zijn gebrek aan eigenwaarde compenseert)?
donderdag 1 februari 2024 om 20:45
Jij kunt niets.
Heeft je partner therapie? Zo nee raad ik hem dat aan.
Hij zal echt hulp moeten krijgen te leren dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen en dat pas voor een anders
In niets heeft hij voor zichzelf gezorgd eerder de kans op schade gemaakt door deze Belgen zo te helpen.
Niks grote redder, grote sukkel
Heeft je partner therapie? Zo nee raad ik hem dat aan.
Hij zal echt hulp moeten krijgen te leren dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen en dat pas voor een anders
In niets heeft hij voor zichzelf gezorgd eerder de kans op schade gemaakt door deze Belgen zo te helpen.
Niks grote redder, grote sukkel
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
donderdag 1 februari 2024 om 20:46
Dat manische, valt dat bij hem ook onder een diagnose? Is het daarover gegaan ergens in een intake/diagnostisch traject/therapie?
donderdag 1 februari 2024 om 20:47
donderdag 1 februari 2024 om 20:50
Ik ben van mening dat dit een ongezonde manier is van eigenwaarde zoeken in helpen van anderen. En dit is gewoon te extreem. Iemand een lift geven of een boodschap betalen is een prima manier om wat goeds te doen, toch?
donderdag 1 februari 2024 om 20:55
Heel eerlijk gezegd vind ik het niet eens hulp verlenen, maar eerder dom, naïef en gevaarlijk. We worden aan alle kanten gewaarschuwd voor allerlei vormen van oplichting en hij laat gewoon een auto op zijn naam zetten. Hij mag heel gelukkig zijn dat dit goed is afgelopen. Ik neem aan dat hij beter weet dan dit en ik zou dus boos op hem zijn dat hij zichzelf (en blijkbaar zijn kinderen) in zo'n gevaarlijke situatie zet. Hoe haalt hij het in zijn hoofd?
donderdag 1 februari 2024 om 20:57
Ja, maar je valt wel op zo.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 1 februari 2024 om 21:04
Ik bewaak mijn grenzen wel, hoor. Op een gezonde manier. Ik heb alleen niks te zeggen over wat hij voor keuzes maakt als ik er geen deelgenoot van ben. Hij doet dit op eigen houtje en verteld het pas als ik het niet kan tegenhouden.
donderdag 1 februari 2024 om 21:07
nerdopviva schreef: ↑01-02-2024 20:55Heel eerlijk gezegd vind ik het niet eens hulp verlenen, maar eerder dom, naïef en gevaarlijk. We worden aan alle kanten gewaarschuwd voor allerlei vormen van oplichting en hij laat gewoon een auto op zijn naam zetten. Hij mag heel gelukkig zijn dat alsdit goed is afgelopen afloopt. Ik neem aan dat hij beter weet dan dit en ik zou dus boos op hem zijn dat hij zichzelf (en blijkbaar zijn kinderen) in zo'n gevaarlijke situatie zet. Hoe haalt hij het in zijn hoofd?
Als.
donderdag 1 februari 2024 om 21:11
Ik kan eerlijk gezegd geen touw vastknopen aan jouw verhaal.
Je hebt het over een (extreem) hulpverlenerssyndroom, en dit gaat blijkbaar over jouw partner. Dit roept nogal wat vragen op. Is dit gedrag dat hij altijd al vertoonde? Je hebt het over "manisch", heeft hij een gediagnosticeerde bipolaire stoornis? Waarom erger jij je aan zijn gedrag? Wat zegt zijn therapeut hierover? Waarom wil je wat te zeggen hebben over de keuzes die hij maakt? Weet hij hoe je erover denkt?
Kortom, het roept veel vragen op.
Je hebt het over een (extreem) hulpverlenerssyndroom, en dit gaat blijkbaar over jouw partner. Dit roept nogal wat vragen op. Is dit gedrag dat hij altijd al vertoonde? Je hebt het over "manisch", heeft hij een gediagnosticeerde bipolaire stoornis? Waarom erger jij je aan zijn gedrag? Wat zegt zijn therapeut hierover? Waarom wil je wat te zeggen hebben over de keuzes die hij maakt? Weet hij hoe je erover denkt?
Kortom, het roept veel vragen op.
donderdag 1 februari 2024 om 21:13
Gesprekken bij de huisarts, verder aanvaart hij geen concrete hulp.
Daarnaast heeft hij wel slaappillen vanwege slaapproblemen en is er eind van het jaar een terugval in verslaving geweest.
Iemand met hoofdpijn kun je een paracetamol geven, hierin sta ik als partner gewoon machteloos. Ik kan alleen goed voor mijzelf en de kinderen zorgen.
donderdag 1 februari 2024 om 21:14
Ik heb best al wat vragen beantwoord in mijn openingspost en die is best goed lees en volgbaar.Magpie schreef: ↑01-02-2024 21:11Ik kan eerlijk gezegd geen touw vastknopen aan jouw verhaal.
Je hebt het over een (extreem) hulpverlenerssyndroom, en dit gaat blijkbaar over jouw partner. Dit roept nogal wat vragen op. Is dit gedrag dat hij altijd al vertoonde? Je hebt het over "manisch", heeft hij een gediagnosticeerde bipolaire stoornis? Waarom erger jij je aan zijn gedrag? Wat zegt zijn therapeut hierover? Waarom wil je wat te zeggen hebben over de keuzes die hij maakt? Weet hij hoe je erover denkt?
Kortom, het roept veel vragen op.
donderdag 1 februari 2024 om 21:20
Ik zou zeggen dat het lief van hem is om die mensen te willen helpen, maar dat dit erg onvoorzichtig is en dat mensen daar best misbruik van zouden kunnen maken. Hij zal zijn motieven hebben die ik niet begrijp, maar kennelijk vindt hij dit heel fijn om te doen. Dus ik zou hem alleen wat ongeruster maken zodat hij zich hopelijk wat gaat matigen. Hij moet niet totaal veranderen, maar alleen ietsje pietsje minder vrijgevig wat betreft tijd en moeite.
Maar ik ken hem natuurlijk niet goed; alleen uit jouw beschrijving.
Maar ik ken hem natuurlijk niet goed; alleen uit jouw beschrijving.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 1 februari 2024 om 21:23
Hij zegt dat hij achteraf gezien het beter niet had kunnen doen en dat hij weet dat hij moet werken aan zijn impulsiviteit.
Dat hij op dat moment in zo’n “help” en “ ik doe er toe” focus zit en het niet tegen kan houden en niet ontvankelijk is voor een ander perspectief.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
