Psyche
alle pijlers
Extreem uitstelgedrag
dinsdag 15 juli 2008 om 10:47
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet opschrijven, maar ik hoop dat het duidelijk wordt.
Wie herkent dit? Een hele goede vriendin van mij stelt alles uit. Van kleine dingen als boodschappen doen als belangrijke aanmeldingen voor tentamens. Ze is hierdoor altijd te laat met alles of moet heel erg haasten. Gewoon doen werkt niet voor haar. Er is altijd iets wat haar tegenhoud. Ze kan het niet goed bewoorden wat het is, maar het lijkt heel erg op angst. Als ze zich aanmeld voor het tentamen is ze bang dat ze het straks niet haalt. Iets voorstellen om te doen doet ze niet, want misschien dat die persoon er niks aan vind (wetende dat die persoon het gewoon leuk vind dat zij iets voorstelt). Dit laatste is iets wat tussen ons speelt. Ik organiseer altijd anders en had een tijd terug gezegd dat zij ook wel eens iets mocht voorstellen om te doen, omdat ik het ook leuk vond als zij daarin initiatief zou tonen en te zien wat zij dan zou uitkiezen. Ze laat de beslissingen altijd aan mij over (maakt mij niet uit, kies jij maar). Ik had gezegd dat ik alles leuk vond, want het is altijd gezellig met haar. Dit had ze niet gedaan en daarom vroeg ik er afgelopen weekend naar. En toen kwam dit eruit. Het valt helemaal niet op dat ze onzeker of bang is. Ik dacht dat het telkens een vorm van laksheid was, maar ze is dus heel bang en onzeker.
Herkent iemand dit en hoe zou je dit kunnen aanpakken? Ze vindt het heel vervelend want al die doe-dingetjes blijven telkens in haar hoofd hangen waardoor ze het gevoel heeft telkens dingen te moeten waar ze dan op voorhand al moe van wordt. Als ze de dingen uiteindelijk wel gedaan heeft is ze heel blij en opgelucht, maar toch stelt ze iedere keer weer alles uit. Ik herken zelf het gevoel ook wel een beetje, maar uiteindelijk doe ik het wel.
Ik wil haar heel graag helpen, maar ik weet niet zo goed hoe. Zijn er hier mensen die het herkennen?
Alvast bedankt.
Wie herkent dit? Een hele goede vriendin van mij stelt alles uit. Van kleine dingen als boodschappen doen als belangrijke aanmeldingen voor tentamens. Ze is hierdoor altijd te laat met alles of moet heel erg haasten. Gewoon doen werkt niet voor haar. Er is altijd iets wat haar tegenhoud. Ze kan het niet goed bewoorden wat het is, maar het lijkt heel erg op angst. Als ze zich aanmeld voor het tentamen is ze bang dat ze het straks niet haalt. Iets voorstellen om te doen doet ze niet, want misschien dat die persoon er niks aan vind (wetende dat die persoon het gewoon leuk vind dat zij iets voorstelt). Dit laatste is iets wat tussen ons speelt. Ik organiseer altijd anders en had een tijd terug gezegd dat zij ook wel eens iets mocht voorstellen om te doen, omdat ik het ook leuk vond als zij daarin initiatief zou tonen en te zien wat zij dan zou uitkiezen. Ze laat de beslissingen altijd aan mij over (maakt mij niet uit, kies jij maar). Ik had gezegd dat ik alles leuk vond, want het is altijd gezellig met haar. Dit had ze niet gedaan en daarom vroeg ik er afgelopen weekend naar. En toen kwam dit eruit. Het valt helemaal niet op dat ze onzeker of bang is. Ik dacht dat het telkens een vorm van laksheid was, maar ze is dus heel bang en onzeker.
Herkent iemand dit en hoe zou je dit kunnen aanpakken? Ze vindt het heel vervelend want al die doe-dingetjes blijven telkens in haar hoofd hangen waardoor ze het gevoel heeft telkens dingen te moeten waar ze dan op voorhand al moe van wordt. Als ze de dingen uiteindelijk wel gedaan heeft is ze heel blij en opgelucht, maar toch stelt ze iedere keer weer alles uit. Ik herken zelf het gevoel ook wel een beetje, maar uiteindelijk doe ik het wel.
Ik wil haar heel graag helpen, maar ik weet niet zo goed hoe. Zijn er hier mensen die het herkennen?
Alvast bedankt.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:18
Misschien kan ze lijstjes maken van wat ze moet doen?
Prioriteit: hierbij dus wat ECHT MOET gebeuren
en dat kun je dan mooi afstrepen als je het hebt gedaan. Het klinkt misschien heel kinderachtig maar misschien werkt het ook om jezelf te belonen? Het hoeft natuurlijk geen groot cadeau te zijn maar bijvoorbeeld een lekker maskertje nemen of iets anders. Dat kan soms net dat duwtje in de rug zijn.
En bijvoorbeeld grote dingen in kleinere dingen verdelen. Als je de keuken schoon wilt hebben. Niet alles gelijk doen, dat is echt een grote berg. Maar het onder verdelen in onderdelen zodat het toch schoon wordt maar je niet een hele dag ermee bezig bent.
Prioriteit: hierbij dus wat ECHT MOET gebeuren
en dat kun je dan mooi afstrepen als je het hebt gedaan. Het klinkt misschien heel kinderachtig maar misschien werkt het ook om jezelf te belonen? Het hoeft natuurlijk geen groot cadeau te zijn maar bijvoorbeeld een lekker maskertje nemen of iets anders. Dat kan soms net dat duwtje in de rug zijn.
En bijvoorbeeld grote dingen in kleinere dingen verdelen. Als je de keuken schoon wilt hebben. Niet alles gelijk doen, dat is echt een grote berg. Maar het onder verdelen in onderdelen zodat het toch schoon wordt maar je niet een hele dag ermee bezig bent.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:21
Ik heb zelf ook heel erg last van uitstelgedrag. Doe altijd alles op het laatste moment of zelfs pas als het eigenlijk al te laat is. Maar verder herken ik me niet in jouw vriendin. Ik stel alleen vervelende dingen uit en niet uit angst of onzekerheid, maar puur uit laksheid. Het plannen van uitstapjes daarentegen: kom maar op!
Ik denk dat lijstjes maken in ieder geval wel goed is (helpt mij wel een beetje). En iets leuks doen tussen twee vervelende dingen door.
Ik denk dat lijstjes maken in ieder geval wel goed is (helpt mij wel een beetje). En iets leuks doen tussen twee vervelende dingen door.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:41
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb die lijsten ook al voorgesteld. Voor mij werkt dat ook goed, anders ben ik erg onrustig de hele tijd. Bij mij komt het ook voornamelijk uit laksheid en niet uit angst of onzekerheid. Bij haar is dit helaas wel zo en dan weet ik niet zeker of zulke lijstjes zullen werken. Vandaar dat ik hier maar eens om ideeën vroeg. Ik ben benieuwd of er nog meer goede ideeën komen of dat mensen het herkennen.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:46
Ik herken het wel een beetje bij mijzelf. In mijn geval heeft het toch wel een beetje met de opvoeding te maken, denk ik. Ik ben van kleins af aan gewend dat alles voor mij gedaan wordt. Ben ook best een sloddervos, en dit is deels omdat ik mij wil afzetten tegen mijn supernette (calvinistische) ouders. Best kinderachtig dus, maar het zit er nu eenmaal in en ik loop hier in mijn 'volwassen' leven ook tegenaan en weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan... Dus als iemand tips heeft???
dinsdag 15 juli 2008 om 11:48
In de vriendschap is het denk ik fijn als je je verwachtingen bijstelt. Neem het als een gegeven dat zij liever niet plant, dat komt de vriendschap ten goede. Of ga samen vantevoren brainstormen over een te maken plan.
In haar dagelijks leven: misschien is therapie wenselijk? Om te weten te komen wat haar tegenhoudt en hoe ze hiermee om kan gaan.
In haar dagelijks leven: misschien is therapie wenselijk? Om te weten te komen wat haar tegenhoudt en hoe ze hiermee om kan gaan.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:52
Het kan een soort angststoornis zijn, of ADD. Ik herken er veel van, heb het namelijk mijn hele leven al. Bij ADD komen te veel impulsen tegelijk op iemand af. De persoon raakt als het ware 'verlamd' door de veelheid aan mogelijkheden en kan niet kiezen. Met als resultaat dat er helemaal niets gebeurt.
Het label is niet zo interessant, wel de manieren om tot ander gedrag te komen. Cognitieve gedragstherapie is daarom hoe dan ook een goed idee. Het heeft mij veel verder geholpen.
Het label is niet zo interessant, wel de manieren om tot ander gedrag te komen. Cognitieve gedragstherapie is daarom hoe dan ook een goed idee. Het heeft mij veel verder geholpen.
dinsdag 15 juli 2008 om 12:38
Ik heb het ook. een soort verlammende 'niet kunnen' tot het aller laatste moment en dan moet je. De hele tijd al excuses verzinnen waarom je het niet eerder hebt gedaan. Constant met jezelf aan het ruzien. (doe het nou NU, ja maar eng ik doe het later, NU, LATER, NU, LATER etc) en idd het gaat om stomme dingen, zoals de afwas, maar ook een presentatie voor een interview die pas een uur voor interview af is. En dan slaap je slecht, en ben je gestressed. En waarom? tis het zelfde werk als je het eerder doet.
Wat voor mij helpt is heel bewust ontspannen. Het ook even niet 'moeten' dus de interne ruzie stoppen. En dan een kookwekker zetten. 15 minuten. Je kan alles voor 15 minuten. Zelfs als het dan niet af is mag ik even wat anders doen en daarna weer 15 min. Maar vaak gaat het super makkelijk als je eenmaal begonnen bent.
Ik begrijp dat het voor jou als vriendin niet makkelijk is. Maar constant interne ruzie in je kop is ook niet lekker. Fijn dat ze je het heeft verteld !
Wat voor mij helpt is heel bewust ontspannen. Het ook even niet 'moeten' dus de interne ruzie stoppen. En dan een kookwekker zetten. 15 minuten. Je kan alles voor 15 minuten. Zelfs als het dan niet af is mag ik even wat anders doen en daarna weer 15 min. Maar vaak gaat het super makkelijk als je eenmaal begonnen bent.
Ik begrijp dat het voor jou als vriendin niet makkelijk is. Maar constant interne ruzie in je kop is ook niet lekker. Fijn dat ze je het heeft verteld !
dinsdag 15 juli 2008 om 13:01
Ik herken dit ook wel een beetje, maar niet zo erg als jij het beschrijft.
Als zij hier zoveel last van heeft is het misschien een idee om met een psycholoog/therapeut te gaan praten. Het grootste gedeelte van haar angst is waarschijnlijk niet rationeel en hier kan ze met hulp wel vanaf komen. Door steun van jou (en evt. therapeut) maar ook objectieve meningen van buitenaf zou ze kunnen proberen haar irrationele gedachten weg te werken.
Zoals Pemberley zegt gaan dingen vaak makkelijk als je eenmaal begonnen bent. Je kunt er zo tegenop zien, want stel je voor wat er allemaal fout kan gaan, maar hoe vaker je het doet des te makkelijker het wordt. Door alsmaar uit te stellen wordt de angst natuurlijk alleen maar groter (vermijdingsgedrag). Door dingen uit de weg te gaan wordt je ook niet geconfronteerd met onprettige gevoelens en gedachten - als je je niet inschrijft voor het tentamen kun je immers ook geen onvoldoende halen en dan voel je je niet lui/dom/slecht/whatever.
Als zij hier zoveel last van heeft is het misschien een idee om met een psycholoog/therapeut te gaan praten. Het grootste gedeelte van haar angst is waarschijnlijk niet rationeel en hier kan ze met hulp wel vanaf komen. Door steun van jou (en evt. therapeut) maar ook objectieve meningen van buitenaf zou ze kunnen proberen haar irrationele gedachten weg te werken.
Zoals Pemberley zegt gaan dingen vaak makkelijk als je eenmaal begonnen bent. Je kunt er zo tegenop zien, want stel je voor wat er allemaal fout kan gaan, maar hoe vaker je het doet des te makkelijker het wordt. Door alsmaar uit te stellen wordt de angst natuurlijk alleen maar groter (vermijdingsgedrag). Door dingen uit de weg te gaan wordt je ook niet geconfronteerd met onprettige gevoelens en gedachten - als je je niet inschrijft voor het tentamen kun je immers ook geen onvoldoende halen en dan voel je je niet lui/dom/slecht/whatever.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:30
het is een vorm van (negatieve) faalangst, gecombineerd met uitstelgedrag. Ik denk dat hier heel goed gedragstherapieen voor zijn. Haar kwaliteit van leven kan enorm vergroot worden als ze er met een professional mee aan de slag gaat, want dit houdt zichzelf in stand (faalangst - niks doen - onzekerheid ivm uitstellen - stress - faalangst etc.).
dinsdag 15 juli 2008 om 20:15
Bedankt voor jullie reacties. Er zijn toch blijkbaar mensen die het herkennen in meer of mindere mate. Ik herkende het zelf ook wel, maar niet zo extreem. Mij een keer voor een uitstapje uitnodigen hoeft niet per se. Ik vind het zelf leuk om dingen te organiseren, maar zij wil graag zelf ook het initiatief nemen en dat lukt het dus niet waardoor ze zich dan weer k*t voelt.
Ik zal niet voor haar therapeut spelen, maar als we het er weer een keer over hebben kan ik wel (als ze dat wil) enkele van jullie oplossingen opperen. De lijstjes gaat ze in ieder geval al maken. Eens kijken of dat lukt.
Weet iemand ook of het ooit helemaal weggaat of blijf je er altijd een beetje mee zitten? Dit vraag ik niet voor haar maar voor mij. Ik zou er ook wel eens vanaf willen, al belemmerd het mij minder ik vind het nu al vervelend.
Bedankt voor alle reacties.
Ik zal niet voor haar therapeut spelen, maar als we het er weer een keer over hebben kan ik wel (als ze dat wil) enkele van jullie oplossingen opperen. De lijstjes gaat ze in ieder geval al maken. Eens kijken of dat lukt.
Weet iemand ook of het ooit helemaal weggaat of blijf je er altijd een beetje mee zitten? Dit vraag ik niet voor haar maar voor mij. Ik zou er ook wel eens vanaf willen, al belemmerd het mij minder ik vind het nu al vervelend.
Bedankt voor alle reacties.
woensdag 16 juli 2008 om 09:16
Hoi trekroute,
Ik heb er ook last van en ik vrees in dezelfde mate als je vriendin. Ik weet dat ik van alles moet doen en er komt niets uit mijn handen. Lijstjes maken heeft bij mij totaal geen zin; wel als er druk op staat. Ik heb laatst bijna een goede freelance-opdracht misgelopen, omdat ik het werk steeds uitstelde. Toen ik gebeld werd door het bureau, ben ik aan de slag gegaan en binnen 1 week was alles af. Dat geeft mij dan een superfijn gevoel. Ik denk dat het deels angst is, maar bij mij ook een groot deel perfectionisme. Ik denk vaak dat ik het niet goed zal doen en daarom stel ik uit. Dan heb ik een reden om te zeggen waarom het niet goed was.
Zover ik me kan herinneren, ben ik mijn hele leven al zo geweest: in mijn studie, werk en persoonlijke leven. Mijn vriend dwingt soms gewoon een keuze bij mij af. Dan moet ik een briefje trekken ofzo.
In vriendschappen merk ik het ook. Ik durf gewoon niet zo goed iets voor te stellen.
Nou komt het vreemde: ik ben dus wel hartstikke zeker over het grootste deel van mijn leven. Ik vind dat ik prima werk aflever, enz. Je zult ook absoluut niet aan mij merken dat ik soms onzeker ben, tenzij ik het hardop zeg. Dat doe ik dan wel af en toe. Al met al ben ik gewoon een vreemd mens!
Ik las iets met een kookwekker. Dat klinkt wel als iets voor mij. Verder weet ik ook niet zo goed wat voor tips ik je vriendin zou kunnen geven. Ik lees hier in ieder geval verder mee. Wie weet heeft iemand van jullie een gouden tip voor mij.
Liefs Tadaa
Ik heb er ook last van en ik vrees in dezelfde mate als je vriendin. Ik weet dat ik van alles moet doen en er komt niets uit mijn handen. Lijstjes maken heeft bij mij totaal geen zin; wel als er druk op staat. Ik heb laatst bijna een goede freelance-opdracht misgelopen, omdat ik het werk steeds uitstelde. Toen ik gebeld werd door het bureau, ben ik aan de slag gegaan en binnen 1 week was alles af. Dat geeft mij dan een superfijn gevoel. Ik denk dat het deels angst is, maar bij mij ook een groot deel perfectionisme. Ik denk vaak dat ik het niet goed zal doen en daarom stel ik uit. Dan heb ik een reden om te zeggen waarom het niet goed was.
Zover ik me kan herinneren, ben ik mijn hele leven al zo geweest: in mijn studie, werk en persoonlijke leven. Mijn vriend dwingt soms gewoon een keuze bij mij af. Dan moet ik een briefje trekken ofzo.
In vriendschappen merk ik het ook. Ik durf gewoon niet zo goed iets voor te stellen. Nou komt het vreemde: ik ben dus wel hartstikke zeker over het grootste deel van mijn leven. Ik vind dat ik prima werk aflever, enz. Je zult ook absoluut niet aan mij merken dat ik soms onzeker ben, tenzij ik het hardop zeg. Dat doe ik dan wel af en toe. Al met al ben ik gewoon een vreemd mens!
Ik las iets met een kookwekker. Dat klinkt wel als iets voor mij. Verder weet ik ook niet zo goed wat voor tips ik je vriendin zou kunnen geven. Ik lees hier in ieder geval verder mee. Wie weet heeft iemand van jullie een gouden tip voor mij.
Liefs Tadaa
woensdag 16 juli 2008 om 20:51
Heel herkenbaar.... Vooral dingen die ik moeilijk vind stel ik uit. Daardoor wordt de drempel steeds hoger. Op een gegeven moment geef ik mezelf een schop onder de kont en dan ben ik tot alles in staat.
Nadat ik die dingen die ik al zo lang uitgesteld heb gedaan heb denk ik vaak....Pfff, is dit nou alles. Helaas begint het uitstelgedrag dan toch weer.
Met therapie ben ik hier nu mee bezig maar het is erg hardnekkig bij mij. Goede tips kan ik dus nog niet geven....
Nadat ik die dingen die ik al zo lang uitgesteld heb gedaan heb denk ik vaak....Pfff, is dit nou alles. Helaas begint het uitstelgedrag dan toch weer.
Met therapie ben ik hier nu mee bezig maar het is erg hardnekkig bij mij. Goede tips kan ik dus nog niet geven....
woensdag 16 juli 2008 om 21:14
Het kan wel weggaan, maar daar moet je zelf wel iets voor doen. Je kan niet gaan zitten wachten en dan is het van de ene dag op de andere weg. Je zal het misschien moeilijk en niet leuk vinden, maar je zal toch moeten leren die dingen te doen die je eng vindt. Op die manier leert je juist dat je het aankan en dat het niet zo erg is als je in gedachten had
Als het niet zo erg is kun je dat zelf wel, maar als het zo erg is als bij je vriendin heeft ze misschien wel wat assistentie van een therapeut nodig.
