FF helemaal moe..........

hoi blondie

ik lees je bericht en herken er echt veel in. Ik heb afgelopen 5 jaar ook veel meegemaakt. Ik ben 2x opgenomen geweest vanwege anorexia, had een relatie van 3 jaar en hij maakte het uit, waardoor mijn 2e anorexia periode terug kwam. Ik kreeg in die tijd ook trombose been, en kwam in ziektewet. Werd toen opgenomen in een kliniek, heb er een jaar gezeten en ben nu nog geen jaar thuis. Maar heb mezelf weer moeten bewijzen met werk, mijn vrienden hebben me gelukkig nooit laten vallen, maar ik was mijn eigen huisje kwijt en ben weer bij mijn ma gaan wonen met haar nieuwe vriend, want mijn pa ben ik ook in die jaren kwijt geraakt aan kanker. Voor mij was alles dus zwart en negatief en kon alleen maar huilen, janken en blijven gvechten.

Ik loop nog steeds poliklinisch elke week voor hulp tegen mijn anorexia, wat nu gelukkig allemaal goed gaat hoor. Maand terug kreeg ik weer trombose in mijn hoofd, was kantje boord, maar ook hier waren mijn vrienden en familie er weer.

Maar hoe zwaar en moeilijk hetook was, ik ben blijven geloven dat het goed komt, en positief gebleven. Dat gaat niet makkelijk, maar probeer in jezelf te geloven, en zie welke mensen om je heen er voor je zijn en van je houden en je nemen zoals je bent. En kijk om je heen dat er meer mensen zijn die wat hebben en niet lekker in hun vel zitten, maar als je zelf positief probeert te blijven, straal je dat ook uit, en ga je dat voelen. Zie ook dat jij een sterk persoon bent en niet minder dan een ander. Soms moet je hard vechten en knokken. En denk erug aan de tijd dat je wel gelukkig was en hoe goed dat voelde. en dat je dat terug wilt. Dat kan ook echt. Ik heb dat ook gedaan. En ik ga in maart weer op mezelf, heb een nieuw huisje gekregen zelfs, ik ben weer terug op de werkvloer, ik heb mijn vrienden weer om me heen, en ze houden van mij zoals ik ben, en ik van hen. En ik besef dat je familie, vrienden en liefde om je heen belangrijkste is wat er is, maar ook de liefde naar jezelf.

Heel veel suc6 meid in dit gevecht, maar jij kunt dit ook. Echt waar. En verwen jezelf eens met een leuke film, bridget jones bijvoorbeel met een bak ben n jerry eis erbij, lovely , of series van desperate housewives kijken, doe ik ook vaak. en voel me vaak ook gelijk helemaal begrepen en zie de dingen minder somber in,en juist wel met humor. dat je ziet dat iedereen zijn struggle momenten heeft, maar er met liefde, vriendschap enz altijd weer uitkomen. Blijf positief, geniet van het leven, je leeft maar een keer meid.

Vervelend dat je de laatste tijd zoveel vervelende dingen meemaakt. Heb je misschien iemand in je naaste omgeving die je vertrouwt en waarmee je zou kunnen praten ? Het is prettig om iemand in je omgeving te hebben die naar je luistert. Je hoeft niet direct tot een oplossing te komen, maar het is belangrijk dat jij je verhaal kwijt kunt.

quote:blondie81 schreef op 21 november 2009 @ 21:54:

Dank je Gilry24 voor je verhaal en je positieve woorden. Ik ben blij voor je dat je alles zo goed en sterk hebt kunnen aanpakken en hoop dat deze stijgende lijn doorzet bij je.



Ik ben zelf helaas iemand die veel binnenhoudt en dus niet zo snel aan anderen mijn verhaal doet. Mijn vertrouwen naar anderen is ook niet zo sterk meer, ik ben vriendinnen kwijtgeraakt toen ik die darmziekte kreeg want ik was niet meer zo gezellig om mee uit te gaan( ik dronk niet meer).Dit heeft mij wel een flinke deuk opgeleverd in mijn vertrouwen.



Ik voel me soms alsof er een vrachtwagen op mijn borst en schouders drukt. echt heel zwaar.En die vermoeidheid , ik baal er zo van , ik wil zoveel doen maar elke keer denk ik , ach kan morgen ook wel. Stom he?



lieve blondie



het is helemaal niet dom dat je moe bent en niets wil, en alles vooruitschuift. niet met hoe ej je nu voelt. geef jezelf er niet de schuld van. Ook niet dat je vriendinnen bent kwijt geraakt omdat je dan niet meer kon drinken. Belachelijk zeg!!! Zijn het dan echte vrienden moet je je afvragen?? zou wat zijn dat mijn vriendinnen me zouden laten vallen toen, omdat ik NIET mee zou eten en drinken, tss.. dat hebben ze gelukkig niet gedaan, dus zijn echte vrienden.

Probeer je vast te houden aan de mensen die je wel nemen zoals je bent en ook rekening kunnen houden met je. En doe alles op je eigen tijd wat jou uitkomt. Niet te overhaast, want dan loop je later tegen problemen op. Doe stap voor stap meid, in jou tempo,en weet ook wat je eerst aan wil pakken en wie je daarbij kunnen helpen. en durf ook die hulp te vragen he.

ik wens je echt het allerbeste toe en meer geluk dan zomaar veel geluk toi toi

Liefs

Het klinkt alsof je 'burn out' hebt en dat is niet zo verwonderlijk als je zoveel heb doorstaan! Het gaat ook niet in je koude kleren zitten natuurlijk! Mijn advies is om langs de huisarts te gaan en hem/haar vertellen waar je mee kampt. Mss krijg je medicijnen of een verwijzing naar 'n psycholoog. Maar 't belangrijkste is dat je nu naar je rust toe gaat werken want zo'n gespannen lichaam & geest vreet alleen maar energie! Je verdient het om gelukkig te zijn! Sterkte meis!

Soms helpt het om te erkennen dat je een hele moeilijke periode hebt en dat je daar niet alleen uit kunt komen. Juist hiervoor kun je met een maatschappelijk werker of een psycholoog gaan praten. Die kunnen je helpen.

Voor nu helpt het misschien om ook naar de dingen die wel goed gaan te kijken? Of om echt bewust ruimte te maken in je hoofd, door bijv. lekker uit te gaan waaien op het strand.

Sterkte!