Psyche
alle pijlers
geagiteerde depressie
dinsdag 10 augustus 2021 om 01:30
Vervelend! Helaas ervaring mee als partner. Soms pittig. Vergt heel wat empatisch vermogen, kennis en begrip vanuit betrokkenen.
Wat betreft mijn ervaring: medicatie was simpelweg verschrikkelijk. Van enigszins instabiel ging partner naar hele heftige achtbaan met echt onredelijke uitspraken, wensen en voorkeuren. Moest hier heel erg op mijn grenzen staan en was zeer blij dat de medicatie toch niet goed voelde. In overleg mee gestopt.
Arts schreef lorazepam voor voor piekmomenten maar volgens mij hebben we dat niet meer in huis.
Behandeling bij psycholoog omtrent het denken, voelen en doen en de balans daartussen helpt wel. Aangevuld met deels running therapie en PMT. Dat laatste heeft niet veel opgeleverd.
Wat vooral hielp is dat partner vanuit UWV rust kreeg en geen druk werd gezet. Inmiddels samen bedrijfje opgezet (ondanks covid) en dat zijn we nu verder aan heet uitrollen. Hierdoor is er weer een lichte verantwoording bij partner komen te liggen die op sommige dagen wel nog wat veel is, maar op andere dagen pakt partner het goed op. Ik kan altijd bijspringen en heb altijd vinger aan de pols en we hebben backup.
Dat doel heeft wel meer perspectief gegeven.
Wat betreft mijn ervaring: medicatie was simpelweg verschrikkelijk. Van enigszins instabiel ging partner naar hele heftige achtbaan met echt onredelijke uitspraken, wensen en voorkeuren. Moest hier heel erg op mijn grenzen staan en was zeer blij dat de medicatie toch niet goed voelde. In overleg mee gestopt.
Arts schreef lorazepam voor voor piekmomenten maar volgens mij hebben we dat niet meer in huis.
Behandeling bij psycholoog omtrent het denken, voelen en doen en de balans daartussen helpt wel. Aangevuld met deels running therapie en PMT. Dat laatste heeft niet veel opgeleverd.
Wat vooral hielp is dat partner vanuit UWV rust kreeg en geen druk werd gezet. Inmiddels samen bedrijfje opgezet (ondanks covid) en dat zijn we nu verder aan heet uitrollen. Hierdoor is er weer een lichte verantwoording bij partner komen te liggen die op sommige dagen wel nog wat veel is, maar op andere dagen pakt partner het goed op. Ik kan altijd bijspringen en heb altijd vinger aan de pols en we hebben backup.
Dat doel heeft wel meer perspectief gegeven.
woensdag 18 augustus 2021 om 15:49
hoi hoi
kan je wat meer uitleg geven over de reactie op de medicatie
hier weet ik t soms gewoon niet meer .veel boos op alles .
sliep vanmorgen tot half 11 zou t nodig hebben denk je dan
maar ik ben er dan nu gelijk boos op.
wilde weg maar doordat ik maar in me hoofd bleef zitten van wat ga ik doen
werd t later en later .. duf moe geen zin
maar ook in niksdoen geen zin
voel me erg boos .niks gaat meer zoals t ging geen ideeen meer en alle intresse voelt weg
en kan daar dan weer niet mee omgaan
weggaan ook al heb je geen zin .doe t wel maar kan er niet mee om gaan
ineens 3 uur en wil weg . met man .maar nu kan hij niet
boos zo boos want wat heb ik nou aan me dag .waarom lopen ze niet zoals ze altijd liepen
ben er zo boos op dat niks meer gaat of hoe t ging
kan me daar niet bij neer liggen. raak er op de 1 of andere manier verward van
alleen maar in dat hoofsd waar ik niet uit kan komen .verpest me hele leven
en waar denk ik aan ...alleen maar allemaal aan dit waar ik in zit
wat ik voel denk en doe .alleen maar
doe afleiding ga andere dagen wel weg
maar overal gaat dat hoofd mee naar toe
ik schreeuw dat ik me zelf weer wil zijn .. t gaat niet ..hup/ weet ik wel
maar toch komt t iedere dag weer .
rusteloos en niet weten waar aan te beginnen ,of te doen
ineens doe ik wel wat ..maar moet daar zo over denken
waarom sta ik niet op en doe me ding ?
ik huil er veel om van kwaadheid ,of t gewoon niet meer weten
in me hoofd gaat dan gooi alles er bij neer
maar zelfs dat lukt niet.
zitten gewoon rustig gaat niet .helemaal niet meer ontspannnen
maak me zelf gek weet ik maar dat doet dat hoofd.
tv kijken kan ik ook al niet meer,en rustig een uur in bad liggen ook al niet
zou zo graag rust willen en een lekker tv programma kijken
mezelf weer zijn..ben maar aan t vechten tegen alles wat ik voel
maar t gebeurd automatisch.
niks doet me meer wat ,soms denk ik ik denk dat maar .
maar kan niet met man en kids bezig zijn .alleen maar dat eigen wereldje
dat rot hoofd wat maar blijft denken .en steeds t zelfde ook nog
steeds weer die herhalingen daar in .. wanneer ben ik weer mezelf
hoe kom ik eruit? wat is er toch ...soms totale paniek dat ik t gewoon niet meer weet
wat ik nou moet doen..en t maar niet lukt
waarom is dit me toch overkomen en kan ik niet meer terug .weet ik niet meer hoe ik leven moet
zoveel onrust en stress ook in me lijf .en doe dat allemaal zelf denk ik
want weet t gewoon niet meer ..loop te ijsberen heb vlucht gevoel
ben jaloers en boos op andere .wil ook weer leven .dit vergeten hier niet meer aan denken
niet mee bezig zijn me ding doen ,niet janken erom . boos zijn erom
me bang voelen nooit meer mezelf te woorden
af en toe gil ik echt help me nou want weet t niet meer
hoe wordt ik mezelf weer wat doe ik verkeerd ..hoofd moet stoppen
die is de oorczaak. die loopt maar 12 uur per dag te denken
niks gaat vanzelf meer aankleden douchen eten .overal bij na denken
ik haat t zo .wil normaal leven ..dit al 2 jaar en vele AD al geprobeerd
maar niks helpt ..ben ook bang dat t hier voor niet helpt
gedachten kan je niet uit zetten .en ineens zin krijgen zal ook niet gaan
scherpe randjes doet t wel dat kan.. en hulp ivm therapie
dat heb ik gehad maar kwam er nog meer rotzooi in me hoofd want was ik daar weer hele tijd mee bezig
je ziet wel heel erg verward en t niet meer weten
niet meer weten wie of wat ik was ..of dat wel want zie veel beelden voor me hoe ik was en me dingen deed .hoe ik genoot ..
van de ene op andere dag was dit er .. en kom er mar niet uit
weet t gewoon niet meer ..slik nu weer een AD al 4 weken
iemand met een depressie ik herken me er soms niet in
meer omdat ik zo boos bang en t gewoon niet meer weet
zo overstuur steeds ben...en niet t gewoon geen zin hebben
of somber zijn. ik haat t zo de dagen vliegen voorbij
en niks nuttigs doe ik ..of wel kleine dingetjes
maar die zie ik niet ..wil alleen maar me zelf weer zijn
denk t echt nooit meer te woorden ..en had zo leuk leven
dat is wat zeker is ..en nu weet ik niet hoe ik terug moet
man verdriet kids verdriet ... mama en partner is weg
ze bestaat niet meer .. ja in der eigen hoofd maar te denken
en ook tijdens afleiding ...haat t zo ...geef me me leven terug
schreeuw ik
kan je wat meer uitleg geven over de reactie op de medicatie
hier weet ik t soms gewoon niet meer .veel boos op alles .
sliep vanmorgen tot half 11 zou t nodig hebben denk je dan
maar ik ben er dan nu gelijk boos op.
wilde weg maar doordat ik maar in me hoofd bleef zitten van wat ga ik doen
werd t later en later .. duf moe geen zin
maar ook in niksdoen geen zin
voel me erg boos .niks gaat meer zoals t ging geen ideeen meer en alle intresse voelt weg
en kan daar dan weer niet mee omgaan
weggaan ook al heb je geen zin .doe t wel maar kan er niet mee om gaan
ineens 3 uur en wil weg . met man .maar nu kan hij niet
boos zo boos want wat heb ik nou aan me dag .waarom lopen ze niet zoals ze altijd liepen
ben er zo boos op dat niks meer gaat of hoe t ging
kan me daar niet bij neer liggen. raak er op de 1 of andere manier verward van
alleen maar in dat hoofsd waar ik niet uit kan komen .verpest me hele leven
en waar denk ik aan ...alleen maar allemaal aan dit waar ik in zit
wat ik voel denk en doe .alleen maar
doe afleiding ga andere dagen wel weg
maar overal gaat dat hoofd mee naar toe
ik schreeuw dat ik me zelf weer wil zijn .. t gaat niet ..hup/ weet ik wel
maar toch komt t iedere dag weer .
rusteloos en niet weten waar aan te beginnen ,of te doen
ineens doe ik wel wat ..maar moet daar zo over denken
waarom sta ik niet op en doe me ding ?
ik huil er veel om van kwaadheid ,of t gewoon niet meer weten
in me hoofd gaat dan gooi alles er bij neer
maar zelfs dat lukt niet.
zitten gewoon rustig gaat niet .helemaal niet meer ontspannnen
maak me zelf gek weet ik maar dat doet dat hoofd.
tv kijken kan ik ook al niet meer,en rustig een uur in bad liggen ook al niet
zou zo graag rust willen en een lekker tv programma kijken
mezelf weer zijn..ben maar aan t vechten tegen alles wat ik voel
maar t gebeurd automatisch.
niks doet me meer wat ,soms denk ik ik denk dat maar .
maar kan niet met man en kids bezig zijn .alleen maar dat eigen wereldje
dat rot hoofd wat maar blijft denken .en steeds t zelfde ook nog
steeds weer die herhalingen daar in .. wanneer ben ik weer mezelf
hoe kom ik eruit? wat is er toch ...soms totale paniek dat ik t gewoon niet meer weet
wat ik nou moet doen..en t maar niet lukt
waarom is dit me toch overkomen en kan ik niet meer terug .weet ik niet meer hoe ik leven moet
zoveel onrust en stress ook in me lijf .en doe dat allemaal zelf denk ik
want weet t gewoon niet meer ..loop te ijsberen heb vlucht gevoel
ben jaloers en boos op andere .wil ook weer leven .dit vergeten hier niet meer aan denken
niet mee bezig zijn me ding doen ,niet janken erom . boos zijn erom
me bang voelen nooit meer mezelf te woorden
af en toe gil ik echt help me nou want weet t niet meer
hoe wordt ik mezelf weer wat doe ik verkeerd ..hoofd moet stoppen
die is de oorczaak. die loopt maar 12 uur per dag te denken
niks gaat vanzelf meer aankleden douchen eten .overal bij na denken
ik haat t zo .wil normaal leven ..dit al 2 jaar en vele AD al geprobeerd
maar niks helpt ..ben ook bang dat t hier voor niet helpt
gedachten kan je niet uit zetten .en ineens zin krijgen zal ook niet gaan
scherpe randjes doet t wel dat kan.. en hulp ivm therapie
dat heb ik gehad maar kwam er nog meer rotzooi in me hoofd want was ik daar weer hele tijd mee bezig
je ziet wel heel erg verward en t niet meer weten
niet meer weten wie of wat ik was ..of dat wel want zie veel beelden voor me hoe ik was en me dingen deed .hoe ik genoot ..
van de ene op andere dag was dit er .. en kom er mar niet uit
weet t gewoon niet meer ..slik nu weer een AD al 4 weken
iemand met een depressie ik herken me er soms niet in
meer omdat ik zo boos bang en t gewoon niet meer weet
zo overstuur steeds ben...en niet t gewoon geen zin hebben
of somber zijn. ik haat t zo de dagen vliegen voorbij
en niks nuttigs doe ik ..of wel kleine dingetjes
maar die zie ik niet ..wil alleen maar me zelf weer zijn
denk t echt nooit meer te woorden ..en had zo leuk leven
dat is wat zeker is ..en nu weet ik niet hoe ik terug moet
man verdriet kids verdriet ... mama en partner is weg
ze bestaat niet meer .. ja in der eigen hoofd maar te denken
en ook tijdens afleiding ...haat t zo ...geef me me leven terug
schreeuw ik
woensdag 18 augustus 2021 om 16:29
Goldster, ik ken je nog uit t 'angststoornis' topic en vind t oprecht rot te lezen dat je er nog zo diep in zit.
Ik denk niet dat ik (of anderen hier) iets kunnen zeggen, dat jou gaat helpen, op dit moment dan. Jouw berichten staan zo bol van frustratie en woede die je op jezelf richt.
Ik zeg niet dat je deze gevoelens moet proberen te accepteren, maar die frustratie is zo killing. Het helpt je niets, brengt je niets en veroorzaakt enkel meer woede.
Kun je de frustratie er niet uit slaan (niet op je man, maar op een kussen bv), boksen, springen, schreeuwen, dansen weet ik veel. Gooi t eruit! Lichamelijk, dan.
Sterkte Goldster, ik gun je wat rust in je koppie.
Ik denk niet dat ik (of anderen hier) iets kunnen zeggen, dat jou gaat helpen, op dit moment dan. Jouw berichten staan zo bol van frustratie en woede die je op jezelf richt.
Ik zeg niet dat je deze gevoelens moet proberen te accepteren, maar die frustratie is zo killing. Het helpt je niets, brengt je niets en veroorzaakt enkel meer woede.
Kun je de frustratie er niet uit slaan (niet op je man, maar op een kussen bv), boksen, springen, schreeuwen, dansen weet ik veel. Gooi t eruit! Lichamelijk, dan.
Sterkte Goldster, ik gun je wat rust in je koppie.
woensdag 18 augustus 2021 om 16:41
begrijp dat t heel moeilijk zo te lezen is ..vind punten komma en hoofdletters heel moeilijk zeg ik eerlijk schrijf altijd zo . zal proberen t voortaan te proberen ..maar erg moeilijk.. maar ga me best doen
donderdag 19 augustus 2021 om 00:13
Wat bij mij en mijn partner hielp was het loslaten van de 'gewenste' dagstructuur.
Wij zijn beide nachtmensen en absoluut geen ochtendmensen. Partner sliep veel of sliep niet voor 5-6 uur snachts en 'moest' er dan weer uit rond 10:00 uur. Omdat er structuur moest zijn volgens iedereen.
Dit hebben we losgelaten. We gaan nu samen rond 03:00 uur naar bed en ik ga rond 10:00-11:00 uur aan het werk en mijn partner ligt vaak nog tot 12:00 uur in bed. We plannen ook zelden afspraken in de ochtend, als het kan smiddags of savonds. Gelukkig hebben we de positie om dat te doen. Ik zorg dat er eten in huis is en plan eetmomenten in (we eten ook later door de verlegging van ons ritme) en zorg dat hij alles binnenkrijgt wat belangrijk is. Als ie zelf die verantwoordelijkheid heeft eet hij heeeeeeel veel pasta en pannenkoeken denk ik haha
Dus we zijn echt gaan voelen wat ons biologische ritme is om niet te erg het gevoel te krijgen dat iets 'moet'. Ik merk dat bij een planning/afspraken of een 'verplichting' dat de spanning toeneemt. Lontje is direct korter en dat is niet uit te zetten. En dat geeft niet om dat af en toe wel te hebben,maar een eigen planning kunnen maken op de dag zelf is echt beter voor alles.
Qua medicatie werd mn partner echt onuitstaanbaar. Lelijk agressief tegen onze dieren... Dat strafte ik direct af en herken ik helemaal niet bij hem. En van sfeer niets aan de hand naar haat en ellende in echt 1 minuut tijd. Dan was er 1 kleine trigger en t was feest. 1x heeft ie uit frustratie een borstel die hoj vasthad naast me op de bank gegooit en toen heb ik me echt even laten horen. Dat ging echt over mijn grens. Wat is de volgende stap als je dat tolereert? Hell no. Zelfde met intimiteit eisen of chanteren. Totaal niks voor hem dat gedrag. En echt walgelijk ook. Dus daar ben ik niet in mee gegaan.
En heel open over wat ik vind van zijn fluctuaties door de medicatie. Als ik het er nu (ruim 1,5 jaar later) met hem erover heb (die tijd van medicatie) dan weet ie daar echt niks meer van.
Wat je echt het best kunt doen voor jezelf is beseffen dat boos blijven op jezelf je echt niet gaat helpen. Stop met boos zijn en zelfmedelijden. Vergeet je oude zelf, want je moet opweg naar je nieuwe zelf en dat gaat jaaaaren duren. Dus leg je neer bij dit leerproces en zie het echt ook zo. Je moet onderaan het laddertje starten en vooral praten met je geliefden. Vertel wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken en wat je van hen nodig hebt.
Dan weten ze waar ze aan toen zijn en kunnen je wellicht feedback en steun geven.
Geluk is niet het gebrek aan problemen maar om de mogelijkheid om daarmee om te gaan.
Wij zijn beide nachtmensen en absoluut geen ochtendmensen. Partner sliep veel of sliep niet voor 5-6 uur snachts en 'moest' er dan weer uit rond 10:00 uur. Omdat er structuur moest zijn volgens iedereen.
Dit hebben we losgelaten. We gaan nu samen rond 03:00 uur naar bed en ik ga rond 10:00-11:00 uur aan het werk en mijn partner ligt vaak nog tot 12:00 uur in bed. We plannen ook zelden afspraken in de ochtend, als het kan smiddags of savonds. Gelukkig hebben we de positie om dat te doen. Ik zorg dat er eten in huis is en plan eetmomenten in (we eten ook later door de verlegging van ons ritme) en zorg dat hij alles binnenkrijgt wat belangrijk is. Als ie zelf die verantwoordelijkheid heeft eet hij heeeeeeel veel pasta en pannenkoeken denk ik haha
Dus we zijn echt gaan voelen wat ons biologische ritme is om niet te erg het gevoel te krijgen dat iets 'moet'. Ik merk dat bij een planning/afspraken of een 'verplichting' dat de spanning toeneemt. Lontje is direct korter en dat is niet uit te zetten. En dat geeft niet om dat af en toe wel te hebben,maar een eigen planning kunnen maken op de dag zelf is echt beter voor alles.
Qua medicatie werd mn partner echt onuitstaanbaar. Lelijk agressief tegen onze dieren... Dat strafte ik direct af en herken ik helemaal niet bij hem. En van sfeer niets aan de hand naar haat en ellende in echt 1 minuut tijd. Dan was er 1 kleine trigger en t was feest. 1x heeft ie uit frustratie een borstel die hoj vasthad naast me op de bank gegooit en toen heb ik me echt even laten horen. Dat ging echt over mijn grens. Wat is de volgende stap als je dat tolereert? Hell no. Zelfde met intimiteit eisen of chanteren. Totaal niks voor hem dat gedrag. En echt walgelijk ook. Dus daar ben ik niet in mee gegaan.
En heel open over wat ik vind van zijn fluctuaties door de medicatie. Als ik het er nu (ruim 1,5 jaar later) met hem erover heb (die tijd van medicatie) dan weet ie daar echt niks meer van.
Wat je echt het best kunt doen voor jezelf is beseffen dat boos blijven op jezelf je echt niet gaat helpen. Stop met boos zijn en zelfmedelijden. Vergeet je oude zelf, want je moet opweg naar je nieuwe zelf en dat gaat jaaaaren duren. Dus leg je neer bij dit leerproces en zie het echt ook zo. Je moet onderaan het laddertje starten en vooral praten met je geliefden. Vertel wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken en wat je van hen nodig hebt.
Dan weten ze waar ze aan toen zijn en kunnen je wellicht feedback en steun geven.
Geluk is niet het gebrek aan problemen maar om de mogelijkheid om daarmee om te gaan.
