Psyche
alle pijlers
Gebruik antidepressiva en willen afvallen
vrijdag 25 april 2008 om 16:55
Soundpost : ik slik abilify, sipralexa en seroquel als onderhoudsmedicatie, ik heb vorig jaar een postnatale depressie gehad, daarom slik ik deze nog. Ik moet ze minimum nog 1 jaar slikken. Als ik volgende keer naar de psycholoog ga (die in contact staat met de psychiater) zal ik haar eens vragen of ze het aan de psychiater vraagt.
vrijdag 25 april 2008 om 18:36
vrijdag 25 april 2008 om 19:33
Hier staat er wat over.
info
Nou ja, voor de volledigheid dus, verder geen aanvulling op de medicatievraag.
info
Nou ja, voor de volledigheid dus, verder geen aanvulling op de medicatievraag.
vrijdag 2 mei 2008 om 10:02
helleu,
mij bekruipt het gevoel dat dit een tamelijk "eng" topic is....uiteraard kan ik het mis hebben.
ik wil niet vervelend doen, maar ik vind het in deze context belangrijk om te weten aan welke aandoening iemand lijdt, alvorens mee te gaan "peuteren op de vierkante mm" over kilootjes meer en minder.
toen ik 42 kilo woog (anorexia, jaar of 10 geleden) en aan de ad moest, was ik als de dood dat ik aan zou komen van het ad. ik eiste dus Prozac, want daar kom je niet van aan.
RIGHTttttt, zag ik mijn pscyh denken, en ik zie nu zeer helder in dat deze gevoelens over aankomen deel van de aandoening zelf waren...
niet dat ik vermoed dat iedereen hier een eetprobleem heeft, maar feit is wel dat we allemaal ad slikken, dus depressieproblemen/stemmingsstoornissen hebben, en dat dat onze perceptie beinvloed. positief zelfbeeld is niet onze sterkste kant, even kort door de bocht gezegd.
(het advies om te sporten en gedachten over gewicht 'los te laten', te genezen, te leren leven met depressie, etc, dunkt mij de kern van de zaak. )
het is een wat warrig verhaal mijnerzijds geworden, maar dit topic raakte me nogal, ik schrok ook van degene die 1.70m is en 52 kilo weegt en het vervelend vindt om aan te komen.....
mij bekruipt het gevoel dat dit een tamelijk "eng" topic is....uiteraard kan ik het mis hebben.
ik wil niet vervelend doen, maar ik vind het in deze context belangrijk om te weten aan welke aandoening iemand lijdt, alvorens mee te gaan "peuteren op de vierkante mm" over kilootjes meer en minder.
toen ik 42 kilo woog (anorexia, jaar of 10 geleden) en aan de ad moest, was ik als de dood dat ik aan zou komen van het ad. ik eiste dus Prozac, want daar kom je niet van aan.
RIGHTttttt, zag ik mijn pscyh denken, en ik zie nu zeer helder in dat deze gevoelens over aankomen deel van de aandoening zelf waren...
niet dat ik vermoed dat iedereen hier een eetprobleem heeft, maar feit is wel dat we allemaal ad slikken, dus depressieproblemen/stemmingsstoornissen hebben, en dat dat onze perceptie beinvloed. positief zelfbeeld is niet onze sterkste kant, even kort door de bocht gezegd.
(het advies om te sporten en gedachten over gewicht 'los te laten', te genezen, te leren leven met depressie, etc, dunkt mij de kern van de zaak. )
het is een wat warrig verhaal mijnerzijds geworden, maar dit topic raakte me nogal, ik schrok ook van degene die 1.70m is en 52 kilo weegt en het vervelend vindt om aan te komen.....
vrijdag 2 mei 2008 om 10:18
Hello again
Blijkbaar moet ik me toch niet zoveel zorgen maken over het afslanken met AD en AP ben nu op twee weken tijd 1.7 kg afgeslankt, dus ruim genoeg . ff wel erbij zeggen dat ik 113.5 kg woog dus dat dit ongezond te zwaar was. Nu weeg ik dus 111.8 kg wat nog altijd ongezond zwaar is. Ik eet nu volgens het WWsysteem. Wat mij enorm goed bevalt.
Blijkbaar moet ik me toch niet zoveel zorgen maken over het afslanken met AD en AP ben nu op twee weken tijd 1.7 kg afgeslankt, dus ruim genoeg . ff wel erbij zeggen dat ik 113.5 kg woog dus dat dit ongezond te zwaar was. Nu weeg ik dus 111.8 kg wat nog altijd ongezond zwaar is. Ik eet nu volgens het WWsysteem. Wat mij enorm goed bevalt.
vrijdag 2 mei 2008 om 10:43
K%$#en met kilo's is inderdaad niet ok en prioriteiten stellen is belangrijk daarin. Ik begrijp wat je bedoelt, maar als iemand een ongezond overgewicht heeft, is het ook belangrijk daar aan te werken. En als je dan een medicijn krijgt waardoor afvallen niet lukt en je zelfs aan kan komen, is het dan niet zoiets als alcohol geven aan een alcoholist die af wil kicken?
vrijdag 2 mei 2008 om 10:57
Ha Soundpost,
Ik vind je niet bot hoor, gewoon lekker duidelijk! :-)
Natuurlijk heb je gelijk dat je 'iets' moet met overtollige kilo's, maar het 'hoe' daarvan is zo belangrijk. Kloten met kilo's is juist bij overgewicht zo schadelijk...
Je vergelijking met alcoholisme klopt gedeeltelijk niet en gedeeltelijk wel, denk ik.
De complexe relatie met gewicht en eten die veel vrouwen (en mannen) hebben, lijkt soms op een 'relatie' met alcohol, met name dan in het dieperliggende probleem: het zelfbeeld.
Maar de zaken zijn zo complex; heeft TO last van overgewicht door die antidepressiva, door de depressie? Heeft ze een depressie door haar gewichtsprobleem? Verdwijnt het gewichtsprobleem als de depressie weg is, of juist niet? etc etc. Alles grijpt in elkaar en voor je het weet zit je in een verkeerd oorzaak-gevolg denken.
Het is lastig, ik verdwaal zelf ook nog een beetje in de dingen die ik typ.
Ik vind je niet bot hoor, gewoon lekker duidelijk! :-)
Natuurlijk heb je gelijk dat je 'iets' moet met overtollige kilo's, maar het 'hoe' daarvan is zo belangrijk. Kloten met kilo's is juist bij overgewicht zo schadelijk...
Je vergelijking met alcoholisme klopt gedeeltelijk niet en gedeeltelijk wel, denk ik.
De complexe relatie met gewicht en eten die veel vrouwen (en mannen) hebben, lijkt soms op een 'relatie' met alcohol, met name dan in het dieperliggende probleem: het zelfbeeld.
Maar de zaken zijn zo complex; heeft TO last van overgewicht door die antidepressiva, door de depressie? Heeft ze een depressie door haar gewichtsprobleem? Verdwijnt het gewichtsprobleem als de depressie weg is, of juist niet? etc etc. Alles grijpt in elkaar en voor je het weet zit je in een verkeerd oorzaak-gevolg denken.
Het is lastig, ik verdwaal zelf ook nog een beetje in de dingen die ik typ.
vrijdag 2 mei 2008 om 11:11
Je typt duidelijk hoor. Volgens mij denken we in dezelfde lijn. Het is zo zonde als het hele lichaam voorgoed van slag raakt door 'raar' met eten om te gaan. En wat hier eerder ook geschreven werd, het zou ook kunnen dat je door AD weer wat actiever wordt en als gevolg van de betere stemming afvalt. Etc 
vrijdag 2 mei 2008 om 22:14
Mijn ervaring is dat ik 10 tot 15 kilo aankwam van jaar Seroxat gebruik. Ik gebruikte het bij angst- en paniekklachten (hoewel het nog steeds vreemd klinkt om het zo bij zijn naam te noemen, maar dat is een ander verhaal). Volgens mij is het idd je stofwisseling die vertraagd, waardoor je meer opneemt/ minder verbrandt van dezelfde hoeveelheid eten. Mijn huisarts geloofde het niet. Maat het is toch echt zo. Voorheen zat ik jaren op hetzelfde gewicht en ineens kwam ik flink aan. En ik at niet meer of minder. Bewoog niet meer of minder. Ik merkte het ook aan mijn stoelgang, die werd minder frequent.
Ondanks dat ik blij was dat het beter met mij ging, vond ik het wel vervelend dat ik aan kwam. Wanneer je 20 x gevraagd wordt of je zwanger bent, is het niet echt leuk meer... Bij kwam het omdat ik altijd hetzelfde gewicht heb gehad en ineens zo veranderde. Mijn spiegelbeeld veranderde (te) snel! Dit ondanks dat ik altijd aan de lichte kant was en de kilo's goed kon hebben. Ik vond het altijd zo flauw om te horen dat ik niet mocht zeuren, omdat ik er nog steeds prima uitzag. Maar het kan voor iedereen vervelend zijn.
Na een jaar gebruik heb ik de Seroxat langzaam afgebouwd (heel langzaam, tegen advies van dokter in, die het in twee weken adviseerde). Na een jaar of anderhalf was ik weer ongeveer op mijn oude gewicht. In die tijd heb ik in elk geval 1x en soms 2x gesport (zwemmen en hardlopen). Toen mijn huisarts mij anderhalf jaar later weer zag, geloofde ze pas dat het aankomen daar van was. Zij dacht van de stress, maar ze luisterde niet goed, want ik had al vertelt dat ik voorheen op een zelfde gewicht zat...
Sterkte met alles!
Ondanks dat ik blij was dat het beter met mij ging, vond ik het wel vervelend dat ik aan kwam. Wanneer je 20 x gevraagd wordt of je zwanger bent, is het niet echt leuk meer... Bij kwam het omdat ik altijd hetzelfde gewicht heb gehad en ineens zo veranderde. Mijn spiegelbeeld veranderde (te) snel! Dit ondanks dat ik altijd aan de lichte kant was en de kilo's goed kon hebben. Ik vond het altijd zo flauw om te horen dat ik niet mocht zeuren, omdat ik er nog steeds prima uitzag. Maar het kan voor iedereen vervelend zijn.
Na een jaar gebruik heb ik de Seroxat langzaam afgebouwd (heel langzaam, tegen advies van dokter in, die het in twee weken adviseerde). Na een jaar of anderhalf was ik weer ongeveer op mijn oude gewicht. In die tijd heb ik in elk geval 1x en soms 2x gesport (zwemmen en hardlopen). Toen mijn huisarts mij anderhalf jaar later weer zag, geloofde ze pas dat het aankomen daar van was. Zij dacht van de stress, maar ze luisterde niet goed, want ik had al vertelt dat ik voorheen op een zelfde gewicht zat...
Sterkte met alles!
