Geen gelijk krijgen.

Ik ben halverwege de 40. Maar specifieke leeftijd maakt niet zoveel uit, het gaat meer om levenservaring (die wel met de jaren komt natuurlijk).

Straks ben ik echt oud en kijk ik terug op mijn leven. Dan word ik echt niet blij als ik dan moet constateren dat ik lekker vaak gelijk heb gekregen ten koste van mijn eigen energie, blijheid en anderen.

Ik wil dan liever terug kunnen denken aan allerlei lieve, mooie en leuke momenten waar ik mijn energie in heb gestopt. Niet aan een eeuwige strijd om mijn gelijk.

Trouwens niet alleen als ik oud ben eigenlijk. Nu ook al.

Gekopbloemen schreef: ↑

29-05-2022 11:26

Marylese , haha dan ben ik nog wat ouder.
Hoog tijd om meer met go with the flow en laten gaan te denken.
Nooit te oud om te leren.

Het is ook maar net hoe je in elkaar zit natuurlijk . Ik ben nuchter en maak de balans op zoals met veel in het leven. Wat kost het me en wat levert het me op. En mijn conclusie is dat strijden voor je gelijk veel kost en weinig oplevert.

Want als je dan na een pittige discussie en bewijs hebt aangetoond dat je gelijk hebt en mensen zeggen, ja ik zat er helemaal naast, jij hebt gelijk, sorry. Wat dan? Huppel je de rest van de dag dan met een grote glimlach in het rond? Realistischer is dat iedereen na een minuut vergeten is waar het over ging en dat jij gelijk had of dat je bekend komt te staan als betweter. Als jij daar blij van wordt dan is er geen probleem. Maar ik weet wel wat leukers.

Avage schreef: ↑

28-05-2022 19:02

Nu probeer ik meer open te staan voor wat de ander zegt en waarom hij dat zegt. Meestal blijkt dat er meerdere waarheden zijn, of dat het gewoon een misverstand is.

Het voelt eigenlijk veel beter om rustig te blijven en vrede te stichten op zo'n moment. Maar dat heb ik wel moeten leren en een stuk ego voor opzij moeten zetten.

Deze post vind ik heel mooi. Soms zijn er meer waarheden. Ik heb nog weleens de neiging mezelf te veel te verdedigen als iemand iets van mij anders opvat dan hoe ik het zou willen. In eerste instantie voel ik me geërgerd, een paar minuten later wil ik erboven staan, allemaal nog vanuit ego. En weer wat later ga ik mezelf afvragen waarom het mijn ego raakt. Waarom laat ik het mij raken? Welke (onbewuste) overtuiging en oordeel heb ik er zelf over? Waarom wil ik dat de ander mijn intenties helemaal ziet zoals ik het bedoel? Waarom voel ik me anders niet gehoord, niet gezien. Of geeft het me een gevoel van ‘wat ik ook doe, ik doe het niet goed’, een waardeloos gevoel, iets waarin ik niet in wil blijven hangen. Soms kom ik bij stukjes oude pijn. En misschien trigger ik ook wel een reactie bij de ander. Het is heel verhelderend om te zien hoe je ego of oude pijn er met je vandoor gaat.

Zoals iemand anders al schreef, ik heb geen zin om teveel negatieve energie te verspillen om maar gelijk te krijgen. Het heeft iets nutteloos. Ik zie wat het ‘strijden’ bij andere mensen doet, ik zie wat het bij mezelf doet. Nee, ik hoef geen gelijk meer.

Iemand die niet steeds gelijk wil halen vind ik veel prettiger in de omgang dan iemand die dat wel moet. Niet gelijk willen halen, maar gelijk willen zoeken, dat werkt ook veel prettiger samen: het opent mogelijkheden tot daadwerkelijke samenwerking en elkaars kennis te gebruiken om ergens te komen. Ik neem iemand dan ook meteen veel serieuzer, terwijl het ironische is dat iemand die dus wel gelijk wil krijgen dus juist niet serieus genomen wordt.

Voor mij persoonlijk is dit ook wel een les geweest. Toen ik (nog ) jonger was ging ik vaak veel discussies aan maar ik ben blij dat ik dat los heb kunnen laten. Als je jezelf erkent en niet al te serieus neemt, wat wil zeggen je luistert ook goed naar de ander, dan heb je dat ook helemaal niet nodig.