Psyche
alle pijlers
Geen idee wat er is
maandag 5 maart 2018 om 00:15
Goedenavond,
Mijn naam is Nina en ik ben 17 jaar (18 over 2 weken). Na een paar jaar met een aantal dingen te hebben gezeten wil ik het toch ergens kwijt. Ik weet dat ik hier geen diagnose kan aanemen maar ik wil graag jullie mening horen.
Ik ben een scholier en zit momenteel in de 5e klas van het Vwo. Mijn hele leven heb ik het gevoel gehad alsof er iets met me was, geen depressie maar gewoon iets. In mijn derde jaar op de middelbare school heb ik ruim een jaar wel depressieve gevoelens gehad, ik was onzeker, maakte ruzie met mijn ouders en probeerde erbij te horen. Ik wist niet wie ik was en kampte met nare gedachtes over mezelf. Ook is de gedachte wel eens in me opgekomen dat ik misschien maar niet meer verder moest gaan. Maar ik kan jullie zeggen dat ik geen onverstandig meisje ben, ik wilde verder met leven en achteraf voelt het alsof ik die gedachtes over zelfmoord bij mezelf heb ingepraat.
Na dat jaar ben ik blijven zitten. Daarna ontmoette ik mijn huidige vriend en we zijn sinds dien nog altijd samen. Hij heeft me echt geholpen er weer bovenop te komen.
De laatste weken gaat het echter weer wat minder constant. Ik denk altijd heel veel na. Extreem veel. Ik weeg alles af en probeer altijd de verstandigste keuze te maken. Ik ben niet depressief, maar er is iets mis. Ik wil het een maar toch ook het ander. Met alle keuzes heb ik moeite. Ik zie, denk en doe anders dan mijn leeftijdsgenoten maar ik kan goed met ze omgaan. Het is bijna alsof ik me aanpas, en daar kom ik nu los van. Ik wil staan voor mijn eigen mening, maar ik weet dat andere ook een mening hebben. Natuurlijk schreeuw ik mijn politieke voorkeuren niet in hun gezicht, want daar is niemand in mijn kring nu mee bezig. Mijn wereld is te klein voor me, 50% van me wil het liefts stoppen met school en een verschil maken in onze wereld, maar de verstandige 50% zegt me dat ik dat beter kan doen als ik een opleiding heb. (Waar ook weer over te discussiëren valt). Ik ben heel erg emotioneel, ik neem andermans gevoelens over als ik weet dat ze oprecht zijn. Maar aan de andere kant sta ik stevig in mijn schoenen en laat ik me niet naar beneden brengen door andere meningen of emoties.
Ik kijk in de spiegel en zie een meisje dat niet weet wat ze is, weet wat ze wel wil of wat ze niet wil, een meisje dat onzeker is maar weet dat het nergens voor nodig is.
Ik heb stemmingswisselingen, de ene keer ben ik relaxt en blij en de andere keer ben ik boos omdat iedereen met de stroom meegaat en niet kan zien wat er speelt om ons heen in de wereld. Mensen besteden zoveel tijd aan het geruststellen van hun welvaart en toekomst dat ze niet kijken en luisteren naar andere. Waarna ze zichzelf voorbij rennen en instorten.
Ik word er gewoon zo boos en verdrietig van en aan de andere kant ben ik blij met wat ik heb. Ik ben erg leergierig en wil dingen ontdekken maar frans woordjes kunnen de pot op.
Ik weet dat het een lang verhaal is, en niemand is verplicht om het te lezen of te reageren. Ik ben nog nooit naar een dokter of iets geweest hiermee en wil dit ook niet met de gedachte dat ik me misschien aanstel. Maar ik hoor graag jullie mening.
Liefs, Nina
Mijn naam is Nina en ik ben 17 jaar (18 over 2 weken). Na een paar jaar met een aantal dingen te hebben gezeten wil ik het toch ergens kwijt. Ik weet dat ik hier geen diagnose kan aanemen maar ik wil graag jullie mening horen.
Ik ben een scholier en zit momenteel in de 5e klas van het Vwo. Mijn hele leven heb ik het gevoel gehad alsof er iets met me was, geen depressie maar gewoon iets. In mijn derde jaar op de middelbare school heb ik ruim een jaar wel depressieve gevoelens gehad, ik was onzeker, maakte ruzie met mijn ouders en probeerde erbij te horen. Ik wist niet wie ik was en kampte met nare gedachtes over mezelf. Ook is de gedachte wel eens in me opgekomen dat ik misschien maar niet meer verder moest gaan. Maar ik kan jullie zeggen dat ik geen onverstandig meisje ben, ik wilde verder met leven en achteraf voelt het alsof ik die gedachtes over zelfmoord bij mezelf heb ingepraat.
Na dat jaar ben ik blijven zitten. Daarna ontmoette ik mijn huidige vriend en we zijn sinds dien nog altijd samen. Hij heeft me echt geholpen er weer bovenop te komen.
De laatste weken gaat het echter weer wat minder constant. Ik denk altijd heel veel na. Extreem veel. Ik weeg alles af en probeer altijd de verstandigste keuze te maken. Ik ben niet depressief, maar er is iets mis. Ik wil het een maar toch ook het ander. Met alle keuzes heb ik moeite. Ik zie, denk en doe anders dan mijn leeftijdsgenoten maar ik kan goed met ze omgaan. Het is bijna alsof ik me aanpas, en daar kom ik nu los van. Ik wil staan voor mijn eigen mening, maar ik weet dat andere ook een mening hebben. Natuurlijk schreeuw ik mijn politieke voorkeuren niet in hun gezicht, want daar is niemand in mijn kring nu mee bezig. Mijn wereld is te klein voor me, 50% van me wil het liefts stoppen met school en een verschil maken in onze wereld, maar de verstandige 50% zegt me dat ik dat beter kan doen als ik een opleiding heb. (Waar ook weer over te discussiëren valt). Ik ben heel erg emotioneel, ik neem andermans gevoelens over als ik weet dat ze oprecht zijn. Maar aan de andere kant sta ik stevig in mijn schoenen en laat ik me niet naar beneden brengen door andere meningen of emoties.
Ik kijk in de spiegel en zie een meisje dat niet weet wat ze is, weet wat ze wel wil of wat ze niet wil, een meisje dat onzeker is maar weet dat het nergens voor nodig is.
Ik heb stemmingswisselingen, de ene keer ben ik relaxt en blij en de andere keer ben ik boos omdat iedereen met de stroom meegaat en niet kan zien wat er speelt om ons heen in de wereld. Mensen besteden zoveel tijd aan het geruststellen van hun welvaart en toekomst dat ze niet kijken en luisteren naar andere. Waarna ze zichzelf voorbij rennen en instorten.
Ik word er gewoon zo boos en verdrietig van en aan de andere kant ben ik blij met wat ik heb. Ik ben erg leergierig en wil dingen ontdekken maar frans woordjes kunnen de pot op.
Ik weet dat het een lang verhaal is, en niemand is verplicht om het te lezen of te reageren. Ik ben nog nooit naar een dokter of iets geweest hiermee en wil dit ook niet met de gedachte dat ik me misschien aanstel. Maar ik hoor graag jullie mening.
Liefs, Nina
maandag 5 maart 2018 om 00:26
maandag 5 maart 2018 om 01:46
Nina, je bent mij. Je had mijn dochter kunnen zijn maar helaas heb ik nog geen antwoord.
Het enige wat ik geleerd heb (en dat levert zeer zeker geen vruchten op) is doen wat je ZELF wilt. Op een manier dat je niet onaardig bent tegen anderen uiteraard, maar dat zit niet in jou aard denk ik. Je moet dingen doen die jou interesseren ook al zeggen mensen om je heen dat dit om 'reden x' geen goed idee is. Het is jouw leven. Hun zijn anders en snappen jouw redenen niet. Dat doen ze niet expres. Het enge is dat je voor jezelf, met al die mensen die zeggen dat het een stom plan is, het tóch moet gaan doen omdat het jou blij maakt. Van de kunst ingaan, opleiding Friese taal en cultuur, aansluiten bij een hippiecommune in Spanje, techniek/IT ingaan 'ook al is dat niks voor meisjes'.. doe wat je wilt. De kans is 10000x groter dat je iets bereikt met waar jouw passie ligt dan dingen doen die anderen van je verwachten =/
Die mensen zijn overigens ook stom. Ze vinden zichzelf zo belangrijk dat ze vinden dat jij moet vinden wat hun vinden en ander ben JIJ stom.. 5 minuten later herinneren ze niet eens dat ze iets onaardigs hebben gezegd...
Doe a.u.b. wat je gevoel zegt.
Het enige wat ik geleerd heb (en dat levert zeer zeker geen vruchten op) is doen wat je ZELF wilt. Op een manier dat je niet onaardig bent tegen anderen uiteraard, maar dat zit niet in jou aard denk ik. Je moet dingen doen die jou interesseren ook al zeggen mensen om je heen dat dit om 'reden x' geen goed idee is. Het is jouw leven. Hun zijn anders en snappen jouw redenen niet. Dat doen ze niet expres. Het enge is dat je voor jezelf, met al die mensen die zeggen dat het een stom plan is, het tóch moet gaan doen omdat het jou blij maakt. Van de kunst ingaan, opleiding Friese taal en cultuur, aansluiten bij een hippiecommune in Spanje, techniek/IT ingaan 'ook al is dat niks voor meisjes'.. doe wat je wilt. De kans is 10000x groter dat je iets bereikt met waar jouw passie ligt dan dingen doen die anderen van je verwachten =/
Die mensen zijn overigens ook stom. Ze vinden zichzelf zo belangrijk dat ze vinden dat jij moet vinden wat hun vinden en ander ben JIJ stom.. 5 minuten later herinneren ze niet eens dat ze iets onaardigs hebben gezegd...
Doe a.u.b. wat je gevoel zegt.
maandag 5 maart 2018 om 01:53
Wijze vrouw, luister hier naar...Brejules schreef: ↑05-03-2018 01:46Nina, je bent mij. Je had mijn dochter kunnen zijn maar helaas heb ik nog geen antwoord.
Het enige wat ik geleerd heb (en dat levert zeer zeker geen vruchten op) is doen wat je ZELF wilt. Op een manier dat je niet onaardig bent tegen anderen uiteraard, maar dat zit niet in jou aard denk ik. Je moet dingen doen die jou interesseren ook al zeggen mensen om je heen dat dit om 'reden x' geen goed idee is. Het is jouw leven. Hun zijn anders en snappen jouw redenen niet. Dat doen ze niet expres. Het enge is dat je voor jezelf, met al die mensen die zeggen dat het een stom plan is, het tóch moet gaan doen omdat het jou blij maakt. Van de kunst ingaan, opleiding Friese taal en cultuur, aansluiten bij een hippiecommune in Spanje, techniek/IT ingaan 'ook al is dat niks voor meisjes'.. doe wat je wilt. De kans is 10000x groter dat je iets bereikt met waar jouw passie ligt dan dingen doen die anderen van je verwachten =/
Die mensen zijn overigens ook stom. Ze vinden zichzelf zo belangrijk dat ze vinden dat jij moet vinden wat hun vinden en ander ben JIJ stom.. 5 minuten later herinneren ze niet eens dat ze iets onaardigs hebben gezegd...
Doe a.u.b. wat je gevoel zegt.
maandag 5 maart 2018 om 06:44
TO, luister naar Brejules! 
Verder herken ik op zich wel wat je schrijft van toen ik jouw leeftijd had.
Ik denk, maar dat is dus gebaseerd op mijn eigen ervaringen, dat je je (al jaren?) heel erg aanpast aan wat jij denkt dat anderen van jou verwachten. Dit is echt totale energieverspilling en gaat je uiteindelijk opbreken!
Maak je vwo af. Echt. Het is je toegangskaartje om te gaan doen wat JIJ leuk vindt. Niet wat anderen goed voor je vinden, maar een opleiding die goed voor je is.
Verder herken ik op zich wel wat je schrijft van toen ik jouw leeftijd had.
Ik denk, maar dat is dus gebaseerd op mijn eigen ervaringen, dat je je (al jaren?) heel erg aanpast aan wat jij denkt dat anderen van jou verwachten. Dit is echt totale energieverspilling en gaat je uiteindelijk opbreken!
Maak je vwo af. Echt. Het is je toegangskaartje om te gaan doen wat JIJ leuk vindt. Niet wat anderen goed voor je vinden, maar een opleiding die goed voor je is.
maandag 5 maart 2018 om 09:07
maandag 5 maart 2018 om 13:36
Nina je klinkt als een zich ontwikkelend (vrouw)mens. Niks mis mee. Wel pittig en verwarrend e.d., hetgeen congruent is aan de levensfase waarin je je nu bevindt.
Geef jezelf de ruimte om te groeien. Probeer niet alles te vast te pinnen, te etiketteren of te begrijpen. Wie jij bent en wat jij belangrijk vindt ontvouwt zich vanzelf.
Jij bent niet de ander en jij draagt de verantwoordelijkheid voor jou. Dat inzicht begin je te ervaren en dat is geen makkelijke.
Maak je school af. Schrijf op wat je belangrijk vindt en gun jezelf ook de ruimte van mening te mogen veranderen.
Geef jezelf de ruimte om te groeien. Probeer niet alles te vast te pinnen, te etiketteren of te begrijpen. Wie jij bent en wat jij belangrijk vindt ontvouwt zich vanzelf.
Jij bent niet de ander en jij draagt de verantwoordelijkheid voor jou. Dat inzicht begin je te ervaren en dat is geen makkelijke.
Maak je school af. Schrijf op wat je belangrijk vindt en gun jezelf ook de ruimte van mening te mogen veranderen.
