Geen idee wat ik moet doen

Alvast bij voorbaat exuses voor de ongetwijfelde lange OP.



Ik zal proberen bij het begin te beginnen.Vanaf dat ik een jaar of 8 ben ben ik letterlijk in paniek bij het idee dat ik naar school moest.

Dit was zo ernstig dat ik daadwerkelijk ook echt koorts kreeg als ik naar school moest.En bijna direct weg was als mijn moeder zei dat ik mocht thuis blijven.Uiteindelijk ben ik een heel groot deel van groep 7 thuisgebleven.Mede dankzij dit probleem ben ik uiteindelijk in een kindertehuis geplaatst.(hier heb ik trouwens alle begrip voor en heb absoluut niet het idee dat ik uit huis geschopt was weet dat dit een goede actie van moederliefde was)Hier lukte het naar school gaan wel.Uiteindelijk zelfs mijn diploma gehaald.Maar toen ben ik ergens anders gaan wonen in een ander "kindertehuis".((Achteraf gezien het beste wat me is overkomen want daar heb ik mijn man ontmoet en mede dankzij hem heb ik nu een pracht zoon rondlopen )

Maar ik liep wederom tegen die paniek aan ging weer helemaal fout.In therapie geweest gesprekken gehad nou noem het allemaal maar op.Goed therapie afgerond en daarna helemaal niks meer kwa werk of school.Mijn man en ik zijn heel vroeg gaan samen wonen en ik raakte vrij snel zwanger en mijn man werkte dus het was eigenlijk wel makkelijk ik thuis met de kleine en hij werken.Dus ik heb eigenlijk niks meer met die angst hoeven doen.



Maar nu ik ben zo aan het verpieteren thuis kom tot niks.Maar wil zo graag werken. (alleen die angst houdt me zo tegen)

Maar ja wie neemt mij nou aan ik heb bijna niks op mijn cv.Maar nu wil het toeval dat ze bij mijn man op zijn werk mensen zochten voor de avonduren en thuiswerken! plus het feit dat ik mijn man heb voor als ik ergens tegen aan loop.En omdat het ideaal leek ben ik erop ingegaan eigenlijk nergens over nagedacht en in het diepe gesprongen ja wat kan er nu misgaan.En het is iets totaal nieuws dus mensen weten ons nog niet te vinden zeg maar dus komt er feitelijk op neer dat ik niks te doen heb.Maar het klinkt misschien wel ideaal voor ons.Maar ik voel me vreselijk Mee naar de zaak mee lunchen voor mijn gevoel sta ik daar continu te acteren.Ik vind het vreselijk.Ik ben super gespannen misselijk huilbuien paniek aanvallen en weet niet wat ik moet doen.Heb dit sinds anderhalve week ongeveer. Voel mee al zo'n loser en nu ik eindelijk een baantje heb waar ik volledig op mijn man kan vertrouwen en er verdorie nog niks te doen is en zelfs dat lukt me niet en weet je wat het trieste is ik ben sinds 1 april begonnen.Heb trouwens nog geen contract ondertekend.Moest er vandaag eigenlijk naar toe maar voelde me zo beroerd. (echt ziek of angst geen idee)Mijn man is trots op me maar ik denk dat die wel inziet dat er toch iets aan de hand is.Hij weet niet hoe erg het met me is op dit moment en ik vind het vreselijk om het hem niet te vertellen maar ik wil zo graag dat die trots op me kan zijn en wil hem niet teleurstellen.Maar ik ga er nu zelf aan onder door.Weet niet wat ik moet doen.



En merk nu ook dat mijn excuses totaal niet overbodig waren