Psyche
alle pijlers
Geen reden tot klagen, maar toch.....
zondag 1 maart 2009 om 23:02
Herkenbaar tot en met...op de seksvriendjes na
Ik kan je eerlijk gezeg niet echt van advies dienen maar misschien dat dit helpt: je bent niet de enige en die 'leuke stelletjes' kampen ook met hun sores. Je ziet het misschien niet aan de buitenkant maar bijna iedereen loopt met een masker op. Ik wil niet zeggen dat jouw vrienden niet gelukkig zijn maar stop aub met vergelijken. Vergelijken is DE manier om je superkut te voelen. Je bent uniek. Er is niemand zoals jij.
Dan je werk: ook herkenbaar, ik wil iets betekenen voor anderne of in ieder geval werk doen dat 'belangrijk' is. Ook dat idee heb ik laten varen. Ik werk om in mijn onderhoud te voorzien. De big dreams komen vanzelf als ik hier en nu doe wat ik moet doen. Mindfullness zou daarbij kunnen helpen (zeker als je zoveel negatieve gedachten hebt, is het goed om je om de zoveel tijd af te vragen waaraan je denkt zonder over de voorbij komende gedachten te oordelen). Dat gezegd hebbende: weet ook dat je gedachten maar gedachten zijn.
Dan het: als ik dood ga, mist niemand mij gedachte. Nou, dat is weer DE manier om je superkut te voelen. Maar je kunt het ook positief benaderen. Omdat je kennelijk denkt dat niemand zich om jouw aan- of afwezigheid zou bekommeren, is het juist des te belangrijker om jezelf op nr. 1 te zetten. Dat doet een ander inderdaad niet voor je. Ik neem aan dat jij wel om jezelf geeft en ook wat er met je aan de hand is. Neem jezelf, je wensen en verlangens serieus.
En maskers....the world is build upon them.
Ik kan je eerlijk gezeg niet echt van advies dienen maar misschien dat dit helpt: je bent niet de enige en die 'leuke stelletjes' kampen ook met hun sores. Je ziet het misschien niet aan de buitenkant maar bijna iedereen loopt met een masker op. Ik wil niet zeggen dat jouw vrienden niet gelukkig zijn maar stop aub met vergelijken. Vergelijken is DE manier om je superkut te voelen. Je bent uniek. Er is niemand zoals jij.
Dan je werk: ook herkenbaar, ik wil iets betekenen voor anderne of in ieder geval werk doen dat 'belangrijk' is. Ook dat idee heb ik laten varen. Ik werk om in mijn onderhoud te voorzien. De big dreams komen vanzelf als ik hier en nu doe wat ik moet doen. Mindfullness zou daarbij kunnen helpen (zeker als je zoveel negatieve gedachten hebt, is het goed om je om de zoveel tijd af te vragen waaraan je denkt zonder over de voorbij komende gedachten te oordelen). Dat gezegd hebbende: weet ook dat je gedachten maar gedachten zijn.
Dan het: als ik dood ga, mist niemand mij gedachte. Nou, dat is weer DE manier om je superkut te voelen. Maar je kunt het ook positief benaderen. Omdat je kennelijk denkt dat niemand zich om jouw aan- of afwezigheid zou bekommeren, is het juist des te belangrijker om jezelf op nr. 1 te zetten. Dat doet een ander inderdaad niet voor je. Ik neem aan dat jij wel om jezelf geeft en ook wat er met je aan de hand is. Neem jezelf, je wensen en verlangens serieus.
En maskers....the world is build upon them.
zondag 1 maart 2009 om 23:13
zondag 1 maart 2009 om 23:24
Nee hoor, die gedachte is niet stom. Die komt ergens vandaan. Het leuke van gedachten is dat je ze gerust in twijfel mag trekken. Als ik je nu zou vragen wat je precies wilt dan zijn het fijne vrienden, normale relaties aan kunnen gaan, een leuke uitdagende baan. Dat alles kun je bereiken door juist een moedige stap te nemen en met iemand te gaan praten. Het is jezelf de grootste dienst bewijzen. Ik zag hulp vragen ook als zwakte. Het heeft wat oefening gekost maar ik vraag nu hulp als ik zeker weet dat ik er alleen niet uitkom. Wat een verademing om niet alles alleen te hoeven doen.
En over je nick: het was in combinatie met het plaatje erbij. In een boek schrijft hij over een vrouwenvos. Lang verhaal maar je nick en je avatar dede me er sterk aan denken
En over je nick: het was in combinatie met het plaatje erbij. In een boek schrijft hij over een vrouwenvos. Lang verhaal maar je nick en je avatar dede me er sterk aan denken
zondag 1 maart 2009 om 23:25
quote:LadyPhoxy schreef op 01 maart 2009 @ 23:19:
Het schiet wel eens door me heen om met een psycholoog te gaan praten ofzo, maar dat voelt een beetje als toegeven aan een zwakte. Om met iemand te gaan praten, die daar voor betaald wordt. Ik weet het, is heel stom hoor, die gedachte, want ik weet dat mensen er echt baat bij kunnen hebben. Raar is dat hè, dat je het ziet als een zwakte? Toch is het dat zeker niet. Sterker nog, het is net moedig als je met iemand gaat praten, juist omdat je dan toegeeft aan die gedachten.
Het schiet wel eens door me heen om met een psycholoog te gaan praten ofzo, maar dat voelt een beetje als toegeven aan een zwakte. Om met iemand te gaan praten, die daar voor betaald wordt. Ik weet het, is heel stom hoor, die gedachte, want ik weet dat mensen er echt baat bij kunnen hebben. Raar is dat hè, dat je het ziet als een zwakte? Toch is het dat zeker niet. Sterker nog, het is net moedig als je met iemand gaat praten, juist omdat je dan toegeeft aan die gedachten.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
zondag 1 maart 2009 om 23:37
LadyPhoxy, over rampen en oorlogen nadenken heeft geen zin als je je zo voelt. Ik weet dat je het doet om je eigen situatie draaglijker te maken maar je voelt je nu eenmaal even kut om hoe alles gaat en wat je graag zou willen. Daar is niks mis mee! Jij bent jij en daar ben jij verantwoordelijk voor.
Dus hartstikke goed dat je een topic hebt geopend. Zeker als het al als een drempel voor je aanvoelde! Hoop dat je hiermee iets meer moed hebt verzameld om daadwerkelijk de volgende stap te zetten.
Ik heb zelf verschillende soorten hulp gezocht maar eigenlijk heb ik het meeste zelf gedaan. Betere keuzes gemaakt en mezelf serieuzer nemen. Dat is het eigenlijk in een notedop. Ik kan natuurlijk niet mijn levensverhaal vertellen maar ik heb mede door verschillende mensen in mijn leven en door veel boeken te lezen flinke stappen vooruit kunnen boeken. MIjn enige wens was altijd me prettig met mezelf voelen. Ongeacht hoe de buitenwereld er uitziet. Als ik maar lekker in mijn vel zit, voor mijn part woon ik dan in een hutje. Alle externe doelen vervielen en het innerlijke doel was en is nog steeds wat telt. Hoe voel ik me nu?
Je kunt meer dan je denkt. Ook hulp vragen Maar als dat een te grote stap is, kun je kijken of boeken je meer aanspreken. Die kun je rustig lezen en alles rustig laten bezinken. Als je graag leest zijn er ontelbaar veel goede boeken die je een end de goede richting op kunnen wijzen.
Dus hartstikke goed dat je een topic hebt geopend. Zeker als het al als een drempel voor je aanvoelde! Hoop dat je hiermee iets meer moed hebt verzameld om daadwerkelijk de volgende stap te zetten.
Ik heb zelf verschillende soorten hulp gezocht maar eigenlijk heb ik het meeste zelf gedaan. Betere keuzes gemaakt en mezelf serieuzer nemen. Dat is het eigenlijk in een notedop. Ik kan natuurlijk niet mijn levensverhaal vertellen maar ik heb mede door verschillende mensen in mijn leven en door veel boeken te lezen flinke stappen vooruit kunnen boeken. MIjn enige wens was altijd me prettig met mezelf voelen. Ongeacht hoe de buitenwereld er uitziet. Als ik maar lekker in mijn vel zit, voor mijn part woon ik dan in een hutje. Alle externe doelen vervielen en het innerlijke doel was en is nog steeds wat telt. Hoe voel ik me nu?
Je kunt meer dan je denkt. Ook hulp vragen Maar als dat een te grote stap is, kun je kijken of boeken je meer aanspreken. Die kun je rustig lezen en alles rustig laten bezinken. Als je graag leest zijn er ontelbaar veel goede boeken die je een end de goede richting op kunnen wijzen.
zondag 1 maart 2009 om 23:41
Als je goede tips hebt wat boeken betreft, hoor ik het graag. Ik vind het moeilijk ergens te beginnen en heb vaak snel het idee dat iets te zweverig voor me is. Ben eigenlijk altijd heel erg nuchter ingesteld.
Ik ben best wel een lezer, dus misschien is dat al een goede volgende stap. Zat ondertussen al een beetje te googelen op "Mindfulness" wat je in je eerste reactie noemde.
Ik ben best wel een lezer, dus misschien is dat al een goede volgende stap. Zat ondertussen al een beetje te googelen op "Mindfulness" wat je in je eerste reactie noemde.
zondag 1 maart 2009 om 23:52
Pff, bekend verhaal zeg! Ik had hetzelfde gevoel als wat jij nu hebt.. maar ik ben er wel helemaal uitgekomen. Ik ben inderdaad naar een maatschappelijk werkster gegaan, heb boeken gelezen, heb alle dingen gedaan die ik leuk vond. En nu, 2 jaar later, ben ik een heel ander mens geworden. en dat voelt zo goed!! En ik heb dat maar mooi even zelf geregeld!! Mensen vinden me mondig, zelfstandig, dapper! Echt, dit had ik zelf nooit verwacht, maar ik ben zooo trots op mezelf!
Dat moet jij ook zijn. Ga gewoon naar iemand toe om te praten, wat maakt het uit. Zeg het desnoots tegen niemand. Ga lekker op pad, doe leuke dingen. Sex nog even nu het nog kan. Laat die vrienden lekker gaan en leef lekker met ze mee maar wees blij als zij strax thuis zitten met huilende kinderen en jij lekker de kroeg induikt! Voordat je het weet zit je ook op de bank met een leuke man en kun je terugkijken op een goed verleden!!
Ik weet niet of je wat hebt aan mn (lange) verhaal maar t helpt mij nog elke dag!
Succes!
Dat moet jij ook zijn. Ga gewoon naar iemand toe om te praten, wat maakt het uit. Zeg het desnoots tegen niemand. Ga lekker op pad, doe leuke dingen. Sex nog even nu het nog kan. Laat die vrienden lekker gaan en leef lekker met ze mee maar wees blij als zij strax thuis zitten met huilende kinderen en jij lekker de kroeg induikt! Voordat je het weet zit je ook op de bank met een leuke man en kun je terugkijken op een goed verleden!!
Ik weet niet of je wat hebt aan mn (lange) verhaal maar t helpt mij nog elke dag!
Succes!
maandag 2 maart 2009 om 09:55
Hey,
Zoals hier al vermeld bij die koppeltjes ist ook nie altijd rozegeur en maneschijn hoor! Ik ben bij ons "in den hoop" de oudste en single en om een of andere reden komen ze met hun relatieproblemen gemakkelijk naar mij om uittehuilen (vind ik niet erg hoor).
Maar daardoor weet ik dus dat single zijn ook zen voordelen heeft
Mmm sexvriendjes: als je niet stevig in je schoenen staat NIET doen!! Zoals jezelf aangeeft achteraf begin je te twijfelen over jezelf; je kwetst jezelf dus door een sexvriendje te hebben...
Over je werk kun je voor jezelf dan een beeld maken wat je wel wilt doen? Andere functie? Of heb je de job die je wil doen maar kun je je door interne reden niet verder of genoeg ontplooien?
Ikzelf had dat op men vorige job; zelfde functie als nu maar ik was het beginnertje (ook na 3 jaar nog) en mocht enkel de jobjes doen die de rest nie wilde doen...
Voelde me daar ook heel down door en dat speelde thuis ook. Tenslotte breng je veel van je tijd op je werk door en de stemming die je daar hebt breng je mee naar huis, zeker als deze negatief is! Ik heb een andere job gezocht,(heeft wel effe geduurt hoor!!) zelfde functie nieuw bedrijf en sinds die negatieve gevoelens ivm werk weg waren voelde ik me voor de rest ook al beter!!
Sterkte nog
Zoals hier al vermeld bij die koppeltjes ist ook nie altijd rozegeur en maneschijn hoor! Ik ben bij ons "in den hoop" de oudste en single en om een of andere reden komen ze met hun relatieproblemen gemakkelijk naar mij om uittehuilen (vind ik niet erg hoor).
Maar daardoor weet ik dus dat single zijn ook zen voordelen heeft
Mmm sexvriendjes: als je niet stevig in je schoenen staat NIET doen!! Zoals jezelf aangeeft achteraf begin je te twijfelen over jezelf; je kwetst jezelf dus door een sexvriendje te hebben...
Over je werk kun je voor jezelf dan een beeld maken wat je wel wilt doen? Andere functie? Of heb je de job die je wil doen maar kun je je door interne reden niet verder of genoeg ontplooien?
Ikzelf had dat op men vorige job; zelfde functie als nu maar ik was het beginnertje (ook na 3 jaar nog) en mocht enkel de jobjes doen die de rest nie wilde doen...
Voelde me daar ook heel down door en dat speelde thuis ook. Tenslotte breng je veel van je tijd op je werk door en de stemming die je daar hebt breng je mee naar huis, zeker als deze negatief is! Ik heb een andere job gezocht,(heeft wel effe geduurt hoor!!) zelfde functie nieuw bedrijf en sinds die negatieve gevoelens ivm werk weg waren voelde ik me voor de rest ook al beter!!
Sterkte nog
maandag 2 maart 2009 om 15:52
Dit had wel door mij geschreven kunnen zijn! Behalve dan het single-gedeelte: want ik heb wel een leuke relatie.
Maar ik voel me de laatste tijd ook leeg, alleen en verdrietig.
Moet ook veel huilen om niks maar ik voel me vooral heel leeg.
Ben trouwens 25.
Ik baal echt heel errug van m'n werk.....ik vind er niks aan, het is saai, ik raak er leeg van maar ik weet alleen niet wat ik moet doen. Net als jij beschrijft: ik wil waarschijnlijk te veel, verwacht te veel en ik doe te weinig.
Vaak overweldigt het idee van iets anders doen me heel erg...ik heb geen idee3 dan waar ik moet beginnen en begin dan dus maar niet ofzo.
Maar dat geeft ook geen zelfvertrouwen....want dan voel je je weer een sukkel. Ik kan je dus niet helpen, alleen maar meegeven dat er meer mensen mee rondlopen
Ik wou alleen dat ik eruit kon komen....loop al maanden met een onderbuiks rotgevoel rond, maar ik kan m'n vinger er niet op leggen wat nou de oorzaak is
Maar ik voel me de laatste tijd ook leeg, alleen en verdrietig.
Moet ook veel huilen om niks maar ik voel me vooral heel leeg.
Ben trouwens 25.
Ik baal echt heel errug van m'n werk.....ik vind er niks aan, het is saai, ik raak er leeg van maar ik weet alleen niet wat ik moet doen. Net als jij beschrijft: ik wil waarschijnlijk te veel, verwacht te veel en ik doe te weinig.
Vaak overweldigt het idee van iets anders doen me heel erg...ik heb geen idee3 dan waar ik moet beginnen en begin dan dus maar niet ofzo.
Maar dat geeft ook geen zelfvertrouwen....want dan voel je je weer een sukkel. Ik kan je dus niet helpen, alleen maar meegeven dat er meer mensen mee rondlopen
Ik wou alleen dat ik eruit kon komen....loop al maanden met een onderbuiks rotgevoel rond, maar ik kan m'n vinger er niet op leggen wat nou de oorzaak is
maandag 2 maart 2009 om 16:17
Ik schatte jou al in als een vrij nuchter type Ik denk dat mindfulness redelijk praktisch en nuchter is. Sterker nog: het gaat puur om nuchterheid. Je gedachten, handelingen etc. in het hier en nu houden. Aandacht voor wat je doet (bij het douhen bijvoorbeeld 'nuchter' het water voelen, de warmte, je huid etc. Die sensaties ook echt voelen en bij de ervaring blijven). Als je dit dagelijks oefent dan zul je je a) rustiger voelen en b) je komt steeds tot betere inzichten wat je zelf betreft.
Het werk is ook handig om mindfulness op toe te passen. Bij welke taken voel je weerstand? Bij welke taken leef je op? Wat kun je zelf doen om het voor jezelf uitdagender te maken?
Zelf ben ik een rasechte optimist en zie overal de voordelen van in. Toen ik met mijn werk ook in een sleur kwam en er weinig aan te beleven viel, realiseerde ik me tegelijkertijd dat ik nooit mijn werk mee naar huis nam. Ik ondervond er geen stress van (juist omdat er weinig uitdaging in zat). Ik had prive mijn gedachten vrij om over andere dingen na te denken, veel te lezen etc. Nu wil ik niet zeggen dat ik dit tot in den treure kan volhouden maar het was een stap naar iets meer rust in mijn donder. Ik wil ook te snel, te veel en het liefst gisteren dan vandaag. Maar hoe realistisch is dat? Dus first things first: zorg dat je weer rust in je hoofdje krijgt en geniet van de dingen die je WEL hebt.
Mij hielp het om mijn zorgen meer te relativeren. Hoe erg is het als ik dit werk nog jarenlang moet doen? Ben ik eigenlijk niet gewoon dankbaar dat ik werk heb en een dak boven mijn hoofd? Is het niet belangrijker dat ik lekker in mijn vel zit en dat ik daar prioriteit aan geef ipv de perfecte baan te hebben? Want het is veel logischer te denken dat als het aan de binnenkant goed zit, het aan de buitenkant ook wel goed komt.
Meestal willen we de buitenkant goed hebben zodat de binnenkant goedkomt maar het werkt gek of logisch genoeg precies andersom.
Zoek ook naar leuke dingen in je leven. De rust van het alleen (kunnen) zijn. Geen hordes mensen waar je iedere dag continue mee bezig bent. Geniet van de luxe dat je nu kunt gaan en staan waar je wilt. Gezinnen hebben die luxe niet, dus weet wat je hebt aan vrije tijd en ruimte! Alles ligt nog open en dat is misschien beangstigend maar leer ervan te waarderen wat anderen moeten missen. Als je later wel een gezin hebt/kijgt dan kun je zoals iemand eerder zei, terugkijken op een fijn verleden. Waarin je de tijd voor jezelf nam.
Wat het seksvriendje betreft: als het je meer schaadt voor je gevoel dan dat het je voedt, stop ermee. Dat is dan 1 zorg en 1 kutgevoel minder. Als je weet dat je voor de bijl gaat als hij weer belt, verander je nummer of (als dat te rigoreus is) vertel hem dat je niet meer wilt. Is het een lastige jongen om af te wimpelen dan kun je nog altijd een smoes gebruiken dat je iemand hebt leren kennen en dat het wellicht heel serieus kan worden. Dat die 'iemand' jezelf betreft waarmee je een serieuze relatie aangaat, dat hoeft hij niet te weten.
Hak de dingen weg uit je leven waar je niets aan hebt en die je alleen maar (negatieve) energie kosten. Dat zal 'leeg en eenzaam' voelen maar als je geduld hebt dan vult die leegte zich vanzelf met leuke dingen. Wie weet een leukere baan of zelfs een leuk vriendje. Maar de verantwoordelijkheid om die ruimte te maken, ligt geheel bij jou.
Het werk is ook handig om mindfulness op toe te passen. Bij welke taken voel je weerstand? Bij welke taken leef je op? Wat kun je zelf doen om het voor jezelf uitdagender te maken?
Zelf ben ik een rasechte optimist en zie overal de voordelen van in. Toen ik met mijn werk ook in een sleur kwam en er weinig aan te beleven viel, realiseerde ik me tegelijkertijd dat ik nooit mijn werk mee naar huis nam. Ik ondervond er geen stress van (juist omdat er weinig uitdaging in zat). Ik had prive mijn gedachten vrij om over andere dingen na te denken, veel te lezen etc. Nu wil ik niet zeggen dat ik dit tot in den treure kan volhouden maar het was een stap naar iets meer rust in mijn donder. Ik wil ook te snel, te veel en het liefst gisteren dan vandaag. Maar hoe realistisch is dat? Dus first things first: zorg dat je weer rust in je hoofdje krijgt en geniet van de dingen die je WEL hebt.
Mij hielp het om mijn zorgen meer te relativeren. Hoe erg is het als ik dit werk nog jarenlang moet doen? Ben ik eigenlijk niet gewoon dankbaar dat ik werk heb en een dak boven mijn hoofd? Is het niet belangrijker dat ik lekker in mijn vel zit en dat ik daar prioriteit aan geef ipv de perfecte baan te hebben? Want het is veel logischer te denken dat als het aan de binnenkant goed zit, het aan de buitenkant ook wel goed komt.
Meestal willen we de buitenkant goed hebben zodat de binnenkant goedkomt maar het werkt gek of logisch genoeg precies andersom.
Zoek ook naar leuke dingen in je leven. De rust van het alleen (kunnen) zijn. Geen hordes mensen waar je iedere dag continue mee bezig bent. Geniet van de luxe dat je nu kunt gaan en staan waar je wilt. Gezinnen hebben die luxe niet, dus weet wat je hebt aan vrije tijd en ruimte! Alles ligt nog open en dat is misschien beangstigend maar leer ervan te waarderen wat anderen moeten missen. Als je later wel een gezin hebt/kijgt dan kun je zoals iemand eerder zei, terugkijken op een fijn verleden. Waarin je de tijd voor jezelf nam.
Wat het seksvriendje betreft: als het je meer schaadt voor je gevoel dan dat het je voedt, stop ermee. Dat is dan 1 zorg en 1 kutgevoel minder. Als je weet dat je voor de bijl gaat als hij weer belt, verander je nummer of (als dat te rigoreus is) vertel hem dat je niet meer wilt. Is het een lastige jongen om af te wimpelen dan kun je nog altijd een smoes gebruiken dat je iemand hebt leren kennen en dat het wellicht heel serieus kan worden. Dat die 'iemand' jezelf betreft waarmee je een serieuze relatie aangaat, dat hoeft hij niet te weten.
Hak de dingen weg uit je leven waar je niets aan hebt en die je alleen maar (negatieve) energie kosten. Dat zal 'leeg en eenzaam' voelen maar als je geduld hebt dan vult die leegte zich vanzelf met leuke dingen. Wie weet een leukere baan of zelfs een leuk vriendje. Maar de verantwoordelijkheid om die ruimte te maken, ligt geheel bij jou.
maandag 2 maart 2009 om 16:28
Hey,
ok je hebt een nieuwe functie en je mag enkel de rotjobs doen?
Al eens zelf initiatief genomen om aan een meer uitdagendere job binnen je nieuwe functie te beginnen? Of als je een college bezig ziet met een "expert"job binnen die functie al eens gevraagd kun je me dat effe uitleggen?
Misschien dat ze zo door hebben dat je meer in je mars hebt (dat heb ik op men vorig werk gedaan en toen dat na een jaar nog niet gebeterd was ben ik rustig aan zonder overhaaste beslissingen ander werk gaan zoeken)
En als je pas die nieuwe functie hebt heb je dan eens geen evaluatie met je baas? Misschien kun je dan aangeven dat je meer verantwoordelijkheid wil binnen je nieuwe functie, wil bijleren in die functie
ok je hebt een nieuwe functie en je mag enkel de rotjobs doen?
Al eens zelf initiatief genomen om aan een meer uitdagendere job binnen je nieuwe functie te beginnen? Of als je een college bezig ziet met een "expert"job binnen die functie al eens gevraagd kun je me dat effe uitleggen?
Misschien dat ze zo door hebben dat je meer in je mars hebt (dat heb ik op men vorig werk gedaan en toen dat na een jaar nog niet gebeterd was ben ik rustig aan zonder overhaaste beslissingen ander werk gaan zoeken)
En als je pas die nieuwe functie hebt heb je dan eens geen evaluatie met je baas? Misschien kun je dan aangeven dat je meer verantwoordelijkheid wil binnen je nieuwe functie, wil bijleren in die functie
maandag 2 maart 2009 om 16:46
Lieve LadyPhoxy,
Ik herken jouw verhaal heel erg. Ik voelde me zo toen ik 25 was en al 5 jaar een vriend had. Ik moest steeds huilen, vond mijn baan er niet toe doen, vond dat ik carriere moest maken, voelde me ongelukkig 'zonder' reden...etc etc. Ik heb toen mijn relatie beeindigd (twijfelde al heel lang) en ben ook een andere baan gaan zoeken. Veel uitgeweest in dat jaar, veel gedronken en net als jij VEEL sex gehad.. En uiteindelijk leegte... Hier werd ik ook niet gelukkig van en die carrierebaan bleek helemaal niet bij me te passen. Na een jaar vrijgezellenleven kwam ik erachter dat ik alles wat goed voor me was, had weg gegooid..
Ik heb nu een leuke vriend, maar heb na verschillende banenwisselingen nog steeds niet de rust gevonden zoals ik die EIGENLIJK in die ene baan wel had. Wat toen zo saai leek en waar ik zo ongelukkig mee was, blijkt nu achteraf eigenlijk heel erg te zijn waar ik behoefte aan heb. Maar dat leventje zal ik nooit meer terug krijgen..
Jouw situatie is anders, maar ik wil met mijn verhaal alleen maar zeggen: Bekijk je leven meer van de positieve kant. Kijk om je heen en dan besef je, dat wij jij hebt, helemaal zo slecht nog niet is. En vooral, waardeer jezelf. So what, je hebt veel sex gehad?! Nu je weet dat je dat niets oplevert, stop je daar NU mee..
Vrouw, je zit in je quarter-life-crisis..heel normaal en voor velen heel herkenbaar.
Ik herken jouw verhaal heel erg. Ik voelde me zo toen ik 25 was en al 5 jaar een vriend had. Ik moest steeds huilen, vond mijn baan er niet toe doen, vond dat ik carriere moest maken, voelde me ongelukkig 'zonder' reden...etc etc. Ik heb toen mijn relatie beeindigd (twijfelde al heel lang) en ben ook een andere baan gaan zoeken. Veel uitgeweest in dat jaar, veel gedronken en net als jij VEEL sex gehad.. En uiteindelijk leegte... Hier werd ik ook niet gelukkig van en die carrierebaan bleek helemaal niet bij me te passen. Na een jaar vrijgezellenleven kwam ik erachter dat ik alles wat goed voor me was, had weg gegooid..
Ik heb nu een leuke vriend, maar heb na verschillende banenwisselingen nog steeds niet de rust gevonden zoals ik die EIGENLIJK in die ene baan wel had. Wat toen zo saai leek en waar ik zo ongelukkig mee was, blijkt nu achteraf eigenlijk heel erg te zijn waar ik behoefte aan heb. Maar dat leventje zal ik nooit meer terug krijgen..
Jouw situatie is anders, maar ik wil met mijn verhaal alleen maar zeggen: Bekijk je leven meer van de positieve kant. Kijk om je heen en dan besef je, dat wij jij hebt, helemaal zo slecht nog niet is. En vooral, waardeer jezelf. So what, je hebt veel sex gehad?! Nu je weet dat je dat niets oplevert, stop je daar NU mee..
Vrouw, je zit in je quarter-life-crisis..heel normaal en voor velen heel herkenbaar.
maandag 2 maart 2009 om 18:10
Tjee, ladyphoxy! fijn dat jij dit toppic opent, hoef ik het niet meer te doen! 
Ik herken dus ook al heel veel in je verhaal! en heb er na de grote drempel overgestapt te zijn wel mee naar een psychologe gestapt. Het meeste wat me daarbij helpt is dat zij teneerste aangeeft dat heel veel midtwintigers met deze vragen/gevoelens/ervaringen rondlopen. En ten tweede dat ze stap voor stap de onderwerpen onder loep neemt waarin ik aangaf, onrustig of ontevreden mee te zijn, terwijl ik het als een grote brei zie waardoor ik het overzicht niet meer heb en ik dus inderdaad heel ontevreden ben,veel wil,verwacht, er niets gebeurd en ik dus gefrustreerd,verdrietig en een beetje radeloos bleef/blijf! ik zit midden in het proces maar beeeetje bij beeetje gaat dat iets beter. Misschien helpt het jou ook, om wel een psycholoog over je schouder mee te laten kijken.!!
Liefs.
Ik herken dus ook al heel veel in je verhaal! en heb er na de grote drempel overgestapt te zijn wel mee naar een psychologe gestapt. Het meeste wat me daarbij helpt is dat zij teneerste aangeeft dat heel veel midtwintigers met deze vragen/gevoelens/ervaringen rondlopen. En ten tweede dat ze stap voor stap de onderwerpen onder loep neemt waarin ik aangaf, onrustig of ontevreden mee te zijn, terwijl ik het als een grote brei zie waardoor ik het overzicht niet meer heb en ik dus inderdaad heel ontevreden ben,veel wil,verwacht, er niets gebeurd en ik dus gefrustreerd,verdrietig en een beetje radeloos bleef/blijf! ik zit midden in het proces maar beeeetje bij beeetje gaat dat iets beter. Misschien helpt het jou ook, om wel een psycholoog over je schouder mee te laten kijken.!!
Liefs.
maandag 2 maart 2009 om 18:18
Ierempje, hoe heb je dan een psycholoog gevonden? Aangeraden door een bekende of gewoon uit de Gouden Gids?
Het lijkt me zo moeilijk mijn hele hebben en houwen op tafel te gooien bij iemand die ik helemaal niet ken
Ik ben bang dat als ik daar zou zitten me zelf op de vlakte hou en we dus niet tot de kern komen, maar een beetje er om heen blijven praten.
Het lijkt me zo moeilijk mijn hele hebben en houwen op tafel te gooien bij iemand die ik helemaal niet ken
Ik ben bang dat als ik daar zou zitten me zelf op de vlakte hou en we dus niet tot de kern komen, maar een beetje er om heen blijven praten.
maandag 2 maart 2009 om 19:22
Ladyphoxy & de rest: kan het nog herkenbaarder? De wilde sexperiode heb ik inmiddels wel achter me gelaten, maar verder komt mijn verhaal overeen met dat van jou.
Eigen huis, leuke baan, nieuwe studie, een paar hele belangrijke vrienden en een hoop kennissen en inmiddels alweer een aantal jaren vrijgezel. Soms kan ik me zo eenzaam voelen! Vooral de gedachte dat ik er voor niemand echt toe doe kan maakt me dan moedeloos. Meestal kan ik de situatie snel weer in perspectief zien en realiseer ik me dat ik er WEL toe doe. Maar soms blijf ik hangen in zo'n bui en vraag ik me af waar ik het allemaal voor doe.
Voor mezelf heb ik het idee dat het een levensfaseprobleem is en dat ik er vanzelf wel weer overheen kom. Ik ben in de basis dan ook niet ongelukkig, dat gevoel komt soms met vlagen. Een psycholoog vind ik nu dus niet nodig. Maar als je behoefte hebt om met iemand te praten, dan zou het zonde zijn om jezelf dat te onthouden. Voor jezelf en je eigen ontwikkeling opkomen is niet slap, maar supersterk!
Eigen huis, leuke baan, nieuwe studie, een paar hele belangrijke vrienden en een hoop kennissen en inmiddels alweer een aantal jaren vrijgezel. Soms kan ik me zo eenzaam voelen! Vooral de gedachte dat ik er voor niemand echt toe doe kan maakt me dan moedeloos. Meestal kan ik de situatie snel weer in perspectief zien en realiseer ik me dat ik er WEL toe doe. Maar soms blijf ik hangen in zo'n bui en vraag ik me af waar ik het allemaal voor doe.
Voor mezelf heb ik het idee dat het een levensfaseprobleem is en dat ik er vanzelf wel weer overheen kom. Ik ben in de basis dan ook niet ongelukkig, dat gevoel komt soms met vlagen. Een psycholoog vind ik nu dus niet nodig. Maar als je behoefte hebt om met iemand te praten, dan zou het zonde zijn om jezelf dat te onthouden. Voor jezelf en je eigen ontwikkeling opkomen is niet slap, maar supersterk!
maandag 2 maart 2009 om 19:26
Hallo,
Ik herken al de verhalen. Alleen ben ik geen vrijgezel maar al heel lang samen met mijn vriend.
Ik twijfel aan alles, al een tijdje. Doe ik qua werk wat ik wil? Vind ik het wel leuk? Is dit wat is wil? Is iets anders misschien leuker?
Is mijn vriend wel de ware? Mis ik niks? Ben ik wel gelukkig?
En het stomme is dat alles eigenlijk heel goed gaat. Er is eigenlijk rationeel gezien niks om over te twijfelen. Pffff. Vermoeiend hoor.
Ik herken al de verhalen. Alleen ben ik geen vrijgezel maar al heel lang samen met mijn vriend.
Ik twijfel aan alles, al een tijdje. Doe ik qua werk wat ik wil? Vind ik het wel leuk? Is dit wat is wil? Is iets anders misschien leuker?
Is mijn vriend wel de ware? Mis ik niks? Ben ik wel gelukkig?
En het stomme is dat alles eigenlijk heel goed gaat. Er is eigenlijk rationeel gezien niks om over te twijfelen. Pffff. Vermoeiend hoor.
