Psyche
alle pijlers
geen richtingsgevoel help!!
donderdag 4 juni 2009 om 00:00
Ik weet niet of dit onderwerp hier thuis hoort maar anders laat het me maar weten. Ik zit met het volgende: Ik hebe cht geen richtingsgevoel. Maar niet een beetje, maar zo erg dat ik in een winkelstraat waar ik wekelijks kom een winkel uitloop en de kant oploop waar ik vandaan kwam in plaats van de goede kant. Daarnaast vind ik het super moeilijk om kaart te lezen. Ik was laatst bijvoorbeeld in de dierentuin en ik kan daar dan echt verdwalen. Daar komt bij dat ik slecht ben in topografie, en in het onthouden van plaatsen van straten enzo. Als ik op de snelweg de verkeerde afslag pak raak ik in paniek want ik weet dan niet hoe ik weet terug moet komen, erg he...
!!
Het heeft me nooit zoveel geboeid maar de laatste tijd begin ik het vervelend te vinden en ik schaam me er ook voor!
Als ik met mijn vriend in de auto zit en we gaan ergens heen dan rijdt hij en moet hij de weg zien te vinden want mij lukt dat niet.
We hebben hier ook ruzie over gehad want hij confronteerde me met mijn 'handicap' (klinkt overdreven maar ik voel me echt gehandicapt wat dit betreft ik snap niet hoe andere mensen dit doen!!) Hij heeft zoiets van als je het echt zo vervelend vindt moet je er iets aan doen. Ik vind dat ie eigenlijk wel gelijk heeft, ik probeer dus soms iets beter op te letten waar ik fiets, maar ik doe dit gewoon niet automatisch. Voordat ik het weet zijn mijn gedachten weer afgedwaald en ben ik weet vergeten hoe ik ergens kwam!! Is dit herkenbaar voor iemand?? Ik voel me soms zo'n doos het komt gewoon superdon over! Bovendien ben ik hierdoor heel afhankelijk van anderen. Ik zou het heerlijk vinden als iemand die in A'dam zou wonen in een of ander zijstraatje zou zeggen kom maar langs, en ik kon vanaf de andere kant van het land zelfverzekerd aanpuffen in mijn autootje. Dat ik zou weten, ook al rijd ik verkeerd, ik kom er wel. Ik zou dat nu dus echt nooooit durven!! Heeft iemand tips??
!!Het heeft me nooit zoveel geboeid maar de laatste tijd begin ik het vervelend te vinden en ik schaam me er ook voor!
Als ik met mijn vriend in de auto zit en we gaan ergens heen dan rijdt hij en moet hij de weg zien te vinden want mij lukt dat niet.
We hebben hier ook ruzie over gehad want hij confronteerde me met mijn 'handicap' (klinkt overdreven maar ik voel me echt gehandicapt wat dit betreft ik snap niet hoe andere mensen dit doen!!) Hij heeft zoiets van als je het echt zo vervelend vindt moet je er iets aan doen. Ik vind dat ie eigenlijk wel gelijk heeft, ik probeer dus soms iets beter op te letten waar ik fiets, maar ik doe dit gewoon niet automatisch. Voordat ik het weet zijn mijn gedachten weer afgedwaald en ben ik weet vergeten hoe ik ergens kwam!! Is dit herkenbaar voor iemand?? Ik voel me soms zo'n doos het komt gewoon superdon over! Bovendien ben ik hierdoor heel afhankelijk van anderen. Ik zou het heerlijk vinden als iemand die in A'dam zou wonen in een of ander zijstraatje zou zeggen kom maar langs, en ik kon vanaf de andere kant van het land zelfverzekerd aanpuffen in mijn autootje. Dat ik zou weten, ook al rijd ik verkeerd, ik kom er wel. Ik zou dat nu dus echt nooooit durven!! Heeft iemand tips??
donderdag 4 juni 2009 om 02:13
ik ben ook niet de beste kaartlezer maar ik kan je een tom tom of een mobieltje met navigatie echt aanraden. Het is toch zonde dat je door je slechte richtinggevoel niet gewoon in de auto stapt en ergens naar toe rijdt?
Laat je niet beperken hierdoor, maar schaf een navi aan, er gaat een wereld voor je open.
Laat je niet beperken hierdoor, maar schaf een navi aan, er gaat een wereld voor je open.
donderdag 4 juni 2009 om 02:24
met kaartlezen heb ik geen problemen, maar ik kan me wel voorstellen dat sommige mensen het verwarrend/lastig vinden.
heb je wel eens geprobeerd om er rustig de tijd voor te nemen en dan de kaart te bekijken? dus niet als je in een vreemde stad stond en de weg kwijt was en dan de kaart moest lezen en het van pure stress aan anderen overliet?
ik zou zeggen probeer het anders eens een keer gewoon thuis, lesje kaartlezen, wellicht kan je vriend je ermee helpen
wat trouwens het kaartlezen vergemakkelijkt; draai de kaart mee met de richting, dus als bijv de dierentuin rechts van je is, dat ie dan op de kaart ook aan de rechterkant is, dat scheelt verwarring en zo krijg je eerder je richtingsgevoel (terug).
heb je wel eens geprobeerd om er rustig de tijd voor te nemen en dan de kaart te bekijken? dus niet als je in een vreemde stad stond en de weg kwijt was en dan de kaart moest lezen en het van pure stress aan anderen overliet?
ik zou zeggen probeer het anders eens een keer gewoon thuis, lesje kaartlezen, wellicht kan je vriend je ermee helpen
wat trouwens het kaartlezen vergemakkelijkt; draai de kaart mee met de richting, dus als bijv de dierentuin rechts van je is, dat ie dan op de kaart ook aan de rechterkant is, dat scheelt verwarring en zo krijg je eerder je richtingsgevoel (terug).
donderdag 4 juni 2009 om 06:09
Het is ook een kwestie van wat meer belangstelling hebben voor je omgeving hoor. En dat is vast ook te trainen. Loop een route en sla dingen op die je gezien hebt. Kerkje, uithangbord, aparte boom, leuke straatnaam, noem het maar op. En aan de hand daarvan weer terugrijden. Oh ja, die aparte boom, en dan komt zo die straatnaam, en dan moet hier ergens dat aparte uithangbord hangen....
Je kunt nu eenmaal niet altijd in gedachten verzonken zijn of dromen, leer je maar eens te concentreren!
Je kunt nu eenmaal niet altijd in gedachten verzonken zijn of dromen, leer je maar eens te concentreren!
donderdag 4 juni 2009 om 06:18
donderdag 4 juni 2009 om 07:37
Een navigatiesysteem kan je helpen de juiste route aan te houden, maar m.i. kweek je er geen richtingsgevoel mee. Dat doe je door je bewust te zijn van je omgeving, zoals misschicken zei. In een dierentuin lijkt me dat bijvoorbeeld heel gemakkelijk om te oefenen. Je kijkt op de kaart, je weet bij welk dier je staat en dat je vanaf de pinquins daar naar toe ben komen wandelen en dat je langs de bavianen moet lopen. Eigenlijk een beetje als Dora, van tv:-)
donderdag 4 juni 2009 om 07:53
Ik herken precies wat je schrijft. Vroeger op school was het ook al een ramp, ik was in staat in het gebouw te verdwalen. Ook als ik mijn best deed raakte ik de weg nog kwijt, of ik moet echt iets opslaan zoals "2x links en 1x rechts". En hoe goed mijn geheugen normaal gesproken ook is (echt!), dit soort info vergat ik ook vrij snel. Ik herken gebouwen en straten niet. Ik heb het in extreme mate, en heb me er vaak voor geschaamd.
Jaren geleden moest ik voor mijn werk een vrouw interviewen die een aandoening heeft waardoor ze geen gezichten herkent. Het klompje hersencellen waarin ze informatie over gezichten opsloeg functioneerde gewoon niet goed. Maar straten, gebouwen en kerken sloeg ze óók niet op. Dat had met dezelfde "aandoening" te maken, het gebied waarin je dit in de hersenen opslaat, schijnt net naast het gebied te liggen waarin je gezichten opslaat. Voor de rest functioneerde ze goed, en ze was op school ook een goede leerling geweest.
Wat betreft het volledig ontbreken van het oriëntatiegevoel was er één en al herkenning . Vanaf dat moment heb ik er vrede mee dat ik straten en gebouwen niet herken en (mede daardoor) snel de weg kwijt raak. Ik mis dat stukje blijkbaar. Ik wist altijd al dat het bij mij geen onwil is. En niemand heeft er last van, behalve ik af en toe. Ik laat het maar zo.
Ik ben wél best goed in de weg vragen
Jaren geleden moest ik voor mijn werk een vrouw interviewen die een aandoening heeft waardoor ze geen gezichten herkent. Het klompje hersencellen waarin ze informatie over gezichten opsloeg functioneerde gewoon niet goed. Maar straten, gebouwen en kerken sloeg ze óók niet op. Dat had met dezelfde "aandoening" te maken, het gebied waarin je dit in de hersenen opslaat, schijnt net naast het gebied te liggen waarin je gezichten opslaat. Voor de rest functioneerde ze goed, en ze was op school ook een goede leerling geweest.
Wat betreft het volledig ontbreken van het oriëntatiegevoel was er één en al herkenning . Vanaf dat moment heb ik er vrede mee dat ik straten en gebouwen niet herken en (mede daardoor) snel de weg kwijt raak. Ik mis dat stukje blijkbaar. Ik wist altijd al dat het bij mij geen onwil is. En niemand heeft er last van, behalve ik af en toe. Ik laat het maar zo.
Ik ben wél best goed in de weg vragen
donderdag 4 juni 2009 om 08:56
Mijn ouders hebben me vroeger tot in den treure gezegd dat ik moest onthouden waar ik langs ben gekomen, kerk, winkelcentrum, standbeeld, etc, zodat ik aan de hand van die herkenningspunten altijd de weg terug naar huis wist te vinden. Misschien dat jij je dat ook kunt aanleren?
En verder idd de tip om thuis op je gemak een keer de plattegrond van je stad op schoot te leggen en dan eens te oefenen.
En verder idd de tip om thuis op je gemak een keer de plattegrond van je stad op schoot te leggen en dan eens te oefenen.
donderdag 4 juni 2009 om 09:09
Ik heb precies hetzelfde, ben echt een kruk als het gaat om de weg vinden (en de weg uitleggen aan mensen). En inderdaad, als ik in een winkel ben geweest, loop ik steevast de kant op waar ik al vandaan kwam....
Wat mij helpt (en ook al gezegd is) is heel alert zijn op je omgeving. Gewoon heel bewust om je heen kijken naar aanknopingspunten. Ik vond autorijden ook altijd een ramp omdat ik gewoon niets 'snapte' van de routebeschrijving die ik bij me had. Sinds ik een Tomtom heb, is dat ook voorbij. Ook dan rijd ik nog wel eens verkeerd, maar dan blijf ik rustig omdat ik weet dat hij me wel weer de goede kant op leidt.
Wat mij helpt (en ook al gezegd is) is heel alert zijn op je omgeving. Gewoon heel bewust om je heen kijken naar aanknopingspunten. Ik vond autorijden ook altijd een ramp omdat ik gewoon niets 'snapte' van de routebeschrijving die ik bij me had. Sinds ik een Tomtom heb, is dat ook voorbij. Ook dan rijd ik nog wel eens verkeerd, maar dan blijf ik rustig omdat ik weet dat hij me wel weer de goede kant op leidt.
donderdag 4 juni 2009 om 09:17
Los van de Tomtom moet je er proberen achter te komen welke herkenningspunten voor jou werken. Manlief onthoudt de weg door vage gebouwen en architectuur en ik door winkels en kerken enzo. De rare gebouwen van manlief ontgaan mij dus geheel. Andere mensen kunnen straatnamen onthouden en plaatsen maar ik niet. Ik denk dat als je erachter bent wat voor een herkenningspunten jij ook echt onthoudt, je dat al veel gaat schelen.
En Tom is je nieuwe vriend natuurlijk
En Tom is je nieuwe vriend natuurlijk
donderdag 4 juni 2009 om 09:36
Navigatiesystemen zijn een handig hulpmiddel, maar hiermee train je niet je eigen richtingsgevoel. Sterker nog, dit wordt volgens mij alleen maar slechter.
Trainen doe je door om je heen te kijken, dingen waar je langs loopt op te slaan (schrijf ze eens op), kijken naar de zon e.d..
Pak alvorens je weggaat eens de kaart erbij. Stippel hierbij je route uit, schrijf deze op een briefje. Onderweg probeer je op herkenningspunten te letten. Doe dit eerst in een omgeving die je kent en breidt dit steeds verder uit. Je zult zien dat je steeds zekerder wordt.
En naar Amsterdam? Zet je auto bijvoorbeeld bij de Arena en pak het OV, veel makkelijker.
Trainen doe je door om je heen te kijken, dingen waar je langs loopt op te slaan (schrijf ze eens op), kijken naar de zon e.d..
Pak alvorens je weggaat eens de kaart erbij. Stippel hierbij je route uit, schrijf deze op een briefje. Onderweg probeer je op herkenningspunten te letten. Doe dit eerst in een omgeving die je kent en breidt dit steeds verder uit. Je zult zien dat je steeds zekerder wordt.
En naar Amsterdam? Zet je auto bijvoorbeeld bij de Arena en pak het OV, veel makkelijker.
donderdag 4 juni 2009 om 09:36
quote:alisha schreef op 04 juni 2009 @ 00:00:
Hij heeft zoiets van als je het echt zo vervelend vindt moet je er iets aan doen. Ik vind dat ie eigenlijk wel gelijk heeft, ik probeer dus soms iets beter op te letten waar ik fiets, maar ik doe dit gewoon niet automatisch. Misschien heb je wel dyscalculie (heeft met rekenen en ruimtelijk inzicht te maken)? Dat is het 'broertje' van dyslexie (heeft met lezen en spellen te maken). Je hebt 2 vormen van dyscalculie; 1 vorm daarvan heeft puur met ruimtelijk inzicht te maken. Dat zie je dan dus gewoon niet. Net zoals je dan de werking van technische apparaten niet snapt. Je kan dan geen kast in elkaar zetten, een bouwtekening lezen, ligging van plaatsen onthouden... dat soort dingen. Herkenbaar? Stel dat je dat echt zou hebben (maar dat komt niet heel vaak voor, hoor!), dan kan je er gewoon echt niks aan doen en dan is het dus echt een 'handicap'. Ik schrijf dit omdat ik iemand ken met dyscalculie. Voor hem was het echt een verademing toen hij wist dat het daaraan lag. Nu kan hij het voor zichzelf beter accepteren.
En ach... aan de andere kant: niet te druk om maken. Ieder heeft zo zijn/haar eigen kwaliteiten.
Hij heeft zoiets van als je het echt zo vervelend vindt moet je er iets aan doen. Ik vind dat ie eigenlijk wel gelijk heeft, ik probeer dus soms iets beter op te letten waar ik fiets, maar ik doe dit gewoon niet automatisch. Misschien heb je wel dyscalculie (heeft met rekenen en ruimtelijk inzicht te maken)? Dat is het 'broertje' van dyslexie (heeft met lezen en spellen te maken). Je hebt 2 vormen van dyscalculie; 1 vorm daarvan heeft puur met ruimtelijk inzicht te maken. Dat zie je dan dus gewoon niet. Net zoals je dan de werking van technische apparaten niet snapt. Je kan dan geen kast in elkaar zetten, een bouwtekening lezen, ligging van plaatsen onthouden... dat soort dingen. Herkenbaar? Stel dat je dat echt zou hebben (maar dat komt niet heel vaak voor, hoor!), dan kan je er gewoon echt niks aan doen en dan is het dus echt een 'handicap'. Ik schrijf dit omdat ik iemand ken met dyscalculie. Voor hem was het echt een verademing toen hij wist dat het daaraan lag. Nu kan hij het voor zichzelf beter accepteren.
En ach... aan de andere kant: niet te druk om maken. Ieder heeft zo zijn/haar eigen kwaliteiten.
donderdag 4 juni 2009 om 09:42
Heel herkenbaar. Vooral dat van die winkelstraat.
Maar ik laat me er niet door weerhouden om naar onbekende plaatsen te rijden, zelfs zonder Tomtom. Ik kom er altijd wel, maar wel vaak op een onlogische manier.
Dat is dus eigenlijk ook mijn tip, gewoon doen, lekker naar Amsterdam tuffen. Trek voldoende tijd uit, dan is het niet erg als je verkeerd rijdt. Ik vraag me af of je gevoel voor richting echt kunt trainen, volgens mij heb je dat, of heb je dat niet. Ik dus niet. Maar waar je je wel in kunt trainen is het onthouden van herkenningspunten, zoals hier al eerder is gezegd.
Maar ik laat me er niet door weerhouden om naar onbekende plaatsen te rijden, zelfs zonder Tomtom. Ik kom er altijd wel, maar wel vaak op een onlogische manier.
Dat is dus eigenlijk ook mijn tip, gewoon doen, lekker naar Amsterdam tuffen. Trek voldoende tijd uit, dan is het niet erg als je verkeerd rijdt. Ik vraag me af of je gevoel voor richting echt kunt trainen, volgens mij heb je dat, of heb je dat niet. Ik dus niet. Maar waar je je wel in kunt trainen is het onthouden van herkenningspunten, zoals hier al eerder is gezegd.
donderdag 4 juni 2009 om 09:54
Ik denk dat je om te beginnen niet zoveel dingen moet ophangen aan dit feit, wat zoals je zegt inderdaad een handicap is.
Feit: je hebt geen richtingsgevoel.
Aannames: ik voel me een doos, ik ben te lui om hier iets aan te veranderen.
Na acceptatie van het harde feit kun je ervoor kiezen om wat tips van het topic op te volgen. Hou daarbij wel voor ogen dat je er behoorlijk wat extra energie in moet steken en dat je niet feilloos zal zijn, zelfs vrij ver van dat.
Oefenen zou ik trouwens in de winkelstraat of zo, op de weg zou ik gerust gebruik maken van een TomTom.
-hebben ze dat laatste ook voor gezichtsherkenning? ;] -
Feit: je hebt geen richtingsgevoel.
Aannames: ik voel me een doos, ik ben te lui om hier iets aan te veranderen.
Na acceptatie van het harde feit kun je ervoor kiezen om wat tips van het topic op te volgen. Hou daarbij wel voor ogen dat je er behoorlijk wat extra energie in moet steken en dat je niet feilloos zal zijn, zelfs vrij ver van dat.
Oefenen zou ik trouwens in de winkelstraat of zo, op de weg zou ik gerust gebruik maken van een TomTom.
-hebben ze dat laatste ook voor gezichtsherkenning? ;] -
donderdag 4 juni 2009 om 09:59
quote:mamzelle schreef op 04 juni 2009 @ 09:54:
-hebben ze dat laatste ook voor gezichtsherkenning? ;] -
een gat in de markt misschien?
Daar ben ik dan wel weer heel goed in, ik kan gezichten en namen echt heel lang onthouden.
Schiet me mijn eerste dag op kamers te binnen. Rampzalig, ik kwam van school en kon mijn eigen huis niet meer vinden. En dat in een tijd zonder mobieltjes.
-hebben ze dat laatste ook voor gezichtsherkenning? ;] -
een gat in de markt misschien?
Daar ben ik dan wel weer heel goed in, ik kan gezichten en namen echt heel lang onthouden.
Schiet me mijn eerste dag op kamers te binnen. Rampzalig, ik kwam van school en kon mijn eigen huis niet meer vinden. En dat in een tijd zonder mobieltjes.
donderdag 4 juni 2009 om 10:03
Ik heb ook een heel slecht richtingsgevoel.
Doe twee dingen. Oefen je richtingsgevoel, door uit te zoeken wat voor jou wél werkt. Winkels onthouden, of straten, kerken of torens, rare gebouwen, er is vast wel iets te vinden wat een beetje helpt. En ook met kaartlezen: oefenen oefenen oefenen.
Het andere ding is: koop een tomtom. Je richtingsgevoel wordt er niet beter van, maar het maakt wel je leven een stuk makkelijker voor de situaties dat je móet. Als je op tijd bij een vergadering/bruiloft/begrafenis/vliegveld in een andere stad moet zijn is het zó verschrikkelijk stressen als je de weg niet weet, dan maakt een tomtom je leven écht makkelijker en aangenamer. Ik ben geen gadgetsfreak, maar dit ding moet je gewoon hebben.
Doe twee dingen. Oefen je richtingsgevoel, door uit te zoeken wat voor jou wél werkt. Winkels onthouden, of straten, kerken of torens, rare gebouwen, er is vast wel iets te vinden wat een beetje helpt. En ook met kaartlezen: oefenen oefenen oefenen.
Het andere ding is: koop een tomtom. Je richtingsgevoel wordt er niet beter van, maar het maakt wel je leven een stuk makkelijker voor de situaties dat je móet. Als je op tijd bij een vergadering/bruiloft/begrafenis/vliegveld in een andere stad moet zijn is het zó verschrikkelijk stressen als je de weg niet weet, dan maakt een tomtom je leven écht makkelijker en aangenamer. Ik ben geen gadgetsfreak, maar dit ding moet je gewoon hebben.
donderdag 4 juni 2009 om 10:31
Ook mijn richtinggevoel is heel slecht.
En dat is gekoppeld aan een dramatisch ruimtelijk inzicht. Ik kan slecht kaartlezen, moeilijk afstanden en snelheden inschatten, snap vaak niet hoe ik bouwpakketten in elkaar moet zetten en heb ook helemaal geen aanleg voor wiskunde.
In mijn geval ligt het slechte richtinggevoel niet aan onoplettendheid. Ik ben juist erg gericht op mijn omgeving, ik herken gebouwen en andere landmarks heel snel, maar kan gewoon niet visualiseren hoe ze op de route staan. Het enige wat helpt, is heel veel herhaling. Mijn ouders wonen aan de andere kant van het land en ik ben daar al zo vaak naartoe gegaan dat ik er blindelings heen rijd.
De angst voor autorijden heb ik niet, ik vind autorijden juist heel prettig. Ik doe er wel alles aan om niet te verdwalen. Als ik ergens voor het eerst naartoe moet, bereid ik de route heel goed voor. Vroeger altijd met een routeplanner met zo veel mogelijk aanwijzingen en een kaartje erbij, die las ik eerst een paar keer na en had ik naast me liggen op de autostoel. Nu gebruik ik met dergelijke gelegenheden een TomTom.
Het lukt me nog steeds wel eens om te verdwalen in mijn woonplaats (woon hier al vijftien jaar). Ik voel me dan wel eens dom en blond, maar aan de andere kant kan ik er ook niet zoveel aan doen en ben ik op andere punten wel intelligent Het knaagt dus niet aan mijn zelfvertrouwen. Overigens heb ik er heel lang over gedaan om mijn rijbewijs te halen (acht keer...) ook vanwege mijn beperkt ruimtelijk inzicht.
En dat is gekoppeld aan een dramatisch ruimtelijk inzicht. Ik kan slecht kaartlezen, moeilijk afstanden en snelheden inschatten, snap vaak niet hoe ik bouwpakketten in elkaar moet zetten en heb ook helemaal geen aanleg voor wiskunde.
In mijn geval ligt het slechte richtinggevoel niet aan onoplettendheid. Ik ben juist erg gericht op mijn omgeving, ik herken gebouwen en andere landmarks heel snel, maar kan gewoon niet visualiseren hoe ze op de route staan. Het enige wat helpt, is heel veel herhaling. Mijn ouders wonen aan de andere kant van het land en ik ben daar al zo vaak naartoe gegaan dat ik er blindelings heen rijd.
De angst voor autorijden heb ik niet, ik vind autorijden juist heel prettig. Ik doe er wel alles aan om niet te verdwalen. Als ik ergens voor het eerst naartoe moet, bereid ik de route heel goed voor. Vroeger altijd met een routeplanner met zo veel mogelijk aanwijzingen en een kaartje erbij, die las ik eerst een paar keer na en had ik naast me liggen op de autostoel. Nu gebruik ik met dergelijke gelegenheden een TomTom.
Het lukt me nog steeds wel eens om te verdwalen in mijn woonplaats (woon hier al vijftien jaar). Ik voel me dan wel eens dom en blond, maar aan de andere kant kan ik er ook niet zoveel aan doen en ben ik op andere punten wel intelligent Het knaagt dus niet aan mijn zelfvertrouwen. Overigens heb ik er heel lang over gedaan om mijn rijbewijs te halen (acht keer...) ook vanwege mijn beperkt ruimtelijk inzicht.
anoniem_55748 wijzigde dit bericht op 04-06-2009 10:32
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
donderdag 4 juni 2009 om 10:37
Ik weet de weg juist altijd weer terug te vinden als ik ergens een keer ben geweest, ondanks dat kaartlezen mijn ding niet echt is. Op de een of andere manier onthoud ik altijd bepaalde herkenningspunten. Een bepaalde winkel, gebouw, reklamebord etc.
Misschien helpt het je door bepaalde opvallende plaatsen in je hoofd op te slaan en dat als je de weg weer terug zoekt, je die specifieke plekken nog herkent.
Misschien helpt het je door bepaalde opvallende plaatsen in je hoofd op te slaan en dat als je de weg weer terug zoekt, je die specifieke plekken nog herkent.
donderdag 4 juni 2009 om 13:31
Hoi allemaal!!
Bedankt voor jullie reacties:)
Ook superfijn om te lezen dat ik niet de einige ben(wist ik natuurlijk al mja toch altijd fijn die herkenning haha)
Ik ga er idd maar eens bewust meer op letten waar ik loop en fiets en rijd en op herkenningspunten letten!
Als ik nu bijvoorbeeld ergens heen moet fietsen in mijn eigen stad waar ik nooit ben geweest maak ik een briefje met tweede weg links, derde weg rechts, na een rotonde dit en dat..en dan lukt het me vaak wel..
Ik heb ook de kaart van mijn stad op mijn deur hangen.
Een tom-tom is idd indeaal, geweldige uitvinding!!!
En de tip van het zelf autorijden is ook wel een goeie, ik vind dat eigenlijk niet fijn want denk dan van ach rijd jij maar, maar uiteindelijk is dat wel veel beter je leert er veel meer van.
En ik bedoel met handicap dat ik er dus dingen voor laat, en dat wil ik dus niet, en dan zal ik idd dus aan de gang moeten en juist wel dingen moeten doen.
Ik ga er vanavond meteen mee beginnen, we gaan namelijk met de auto ergens heen, ben benieuwd..
Bedankt voor jullie reacties:)
Ook superfijn om te lezen dat ik niet de einige ben(wist ik natuurlijk al mja toch altijd fijn die herkenning haha)
Ik ga er idd maar eens bewust meer op letten waar ik loop en fiets en rijd en op herkenningspunten letten!
Als ik nu bijvoorbeeld ergens heen moet fietsen in mijn eigen stad waar ik nooit ben geweest maak ik een briefje met tweede weg links, derde weg rechts, na een rotonde dit en dat..en dan lukt het me vaak wel..
Ik heb ook de kaart van mijn stad op mijn deur hangen.
Een tom-tom is idd indeaal, geweldige uitvinding!!!
En de tip van het zelf autorijden is ook wel een goeie, ik vind dat eigenlijk niet fijn want denk dan van ach rijd jij maar, maar uiteindelijk is dat wel veel beter je leert er veel meer van.
En ik bedoel met handicap dat ik er dus dingen voor laat, en dat wil ik dus niet, en dan zal ik idd dus aan de gang moeten en juist wel dingen moeten doen.
Ik ga er vanavond meteen mee beginnen, we gaan namelijk met de auto ergens heen, ben benieuwd..
donderdag 4 juni 2009 om 14:23
Ik heb ook totaal geen richtingsgevoel. Zelfs als ik ergens al vaker geweest ben weet ik het vaak nog niet blindelings te vinden. Ik heb dan ook één woord: Tom-Tom!!(of zijn dat er 2?)
Sinds ik die tomtom heb kom ik gelukkig overal waar ik zijn moet en op tijd! Maarja, das met de auto, de fiets is een ander verhaal. Als ik ergens heen moet fietsen waar ik het niet ken ga ik het altijd van te voren op internet opzoeken en schrijf alles op, zo kom ik er meestal ook wel. Ik vind het geen handicap verder, ik kom uiteindelijk toch overal. Mijn vriend ergert zich er alleen wel eens aan, maar ach, ik heb weer andere kwaliteiten en hij weer andere mindere.
SUcces iig!
Sinds ik die tomtom heb kom ik gelukkig overal waar ik zijn moet en op tijd! Maarja, das met de auto, de fiets is een ander verhaal. Als ik ergens heen moet fietsen waar ik het niet ken ga ik het altijd van te voren op internet opzoeken en schrijf alles op, zo kom ik er meestal ook wel. Ik vind het geen handicap verder, ik kom uiteindelijk toch overal. Mijn vriend ergert zich er alleen wel eens aan, maar ach, ik heb weer andere kwaliteiten en hij weer andere mindere.
SUcces iig!
zaterdag 6 juni 2009 om 00:53
Ook ik heb totaal geen gevoel voor richting. Ik heb me er vroeger veel voor geschaamd vooral als ik naar de stad ging. Steeds weer de verkeerde kant oplopen als ik de winkel uitkwam.
En op vakantie is het helemaal een ramp ik ga meestal met mensen weg die wel de weg weten anders ben ik bang dat ik nooit meer thuiskom. Ik denk dat het bij mij erger is in stressvolle situaties.
Mijn vriend gaat er heel goed mee om en dat heeft mij wat meer zelfvertrouwen gegeven. Hij lacht me nooit uit. Nu kan ik er zelf om lachen als ik weer de verkeerde kant op loop.
Ik heb pas een fiets aangeschaft en wil graag daarmee voor mij grote afstanden afleggen. Maar ik vind het eng om in Amsterdam te fietsen vooral op wegen met trams en ander druk verkeer. Daarom heb ik een telefoon aangeschaft met gps. Ik gebruik het niet echt vaak. Maar het geeft me ook een extra gevoel van zelfvertrouwen. Mocht ik de weg kwijtraken dan kan ik altijd snel zien waar ik ben via google earth. Ik ben ook dol op het gebruik van 9292ov.nl. Ik hoef nu niet meer steeds te vragen aan mensen waar ik ben en hoe ik ergens moet komen.
Het meest frustrerende is als iemand me de weg vraagt. Ik weet vaak waar ze moeten zijn maar ik wijs meestal de verkeerde kant uit. Nu wijs ik het ze gewoon aan op mijn telefoon.
Heb het probleem ook als ik iemand de tijd vraag en ik moet op een quartz horloge kijken. In de stress lukt het me gewoon niet. Gelukkig kan ik nu gewoon weer terugvallen op mijn mobieltje.
Ik weet niet wat ik zou moeten doen als ik niet in deze digitale tijdperk leefde.
En op vakantie is het helemaal een ramp ik ga meestal met mensen weg die wel de weg weten anders ben ik bang dat ik nooit meer thuiskom. Ik denk dat het bij mij erger is in stressvolle situaties.
Mijn vriend gaat er heel goed mee om en dat heeft mij wat meer zelfvertrouwen gegeven. Hij lacht me nooit uit. Nu kan ik er zelf om lachen als ik weer de verkeerde kant op loop.
Ik heb pas een fiets aangeschaft en wil graag daarmee voor mij grote afstanden afleggen. Maar ik vind het eng om in Amsterdam te fietsen vooral op wegen met trams en ander druk verkeer. Daarom heb ik een telefoon aangeschaft met gps. Ik gebruik het niet echt vaak. Maar het geeft me ook een extra gevoel van zelfvertrouwen. Mocht ik de weg kwijtraken dan kan ik altijd snel zien waar ik ben via google earth. Ik ben ook dol op het gebruik van 9292ov.nl. Ik hoef nu niet meer steeds te vragen aan mensen waar ik ben en hoe ik ergens moet komen.
Het meest frustrerende is als iemand me de weg vraagt. Ik weet vaak waar ze moeten zijn maar ik wijs meestal de verkeerde kant uit. Nu wijs ik het ze gewoon aan op mijn telefoon.
Heb het probleem ook als ik iemand de tijd vraag en ik moet op een quartz horloge kijken. In de stress lukt het me gewoon niet. Gelukkig kan ik nu gewoon weer terugvallen op mijn mobieltje.
Ik weet niet wat ik zou moeten doen als ik niet in deze digitale tijdperk leefde.
zondag 14 juni 2009 om 14:56
Een tomtom of een soortgelijk apparaat helpt je niet af van gebrek aan richtingsgevoel. Het helpt je een bestemming te vinden. Ikzelf zou - als ik regelmatig een route zou rijden - op een gegeven moment de route uit mijn hoofd weten.
Ik heb het tegenovergestelde: een enorm richtingsgevoel. Als mijn ouders naar Oostenrijk of Zwitersland gingen - en ik was een jong knulletje - hield ik de route in de gaten. Ik zeg dan: "Linksaf... rechtsaf" en pa reed zoals ik zei. Heel vaak kwamen we erg wel. Soms ga ik in de fout, en komen we in het centrum van Dortmund of Frankfurt terecht. Eenvoudig keren om de fout ongedaan te maken, is er niet bij.
Waar dat richtingsgevoel vandaan komt...? Ik heb het vermoeden dat er iets in mijn hoofd is wat reageert op aardmagnetisme (niet te verwarren met aardstralen, waar ik overigens niet in geloof). Een andere oorzaak is mijn vermogen om te beelddenken. Als ik door een vreemde stad loop lukt het me om een plattegrond te maken van de straten waar ik door heen loop. Zo liep ik in Zagreb van het station naar het centrum, maar goed, dat was één hele lange straat waardoor ik liep.
Als ik gedesoriënteerd ben, ben ik heel verbaasd, want dat ben ik van mezelf niet gewend. Ik heb wel moeite met het volgende: Ik vraag aan een voorbijganger om de weg naar iets. En dan steekt hij een heel verhaal af, en dan begint het mij te duizelen. Met een plattegrond met daarop verschillende gebouwen kan ik mezelf wel redden. Zo heb ik vorig jaar een kaart van Parijs gekocht en alle bezienswaardigheden daar in mijn eentje uitgezocht. Binnen een mum van tijd had ik ook door hoe het metrosysteem in Parijs werkte...
Ik heb het tegenovergestelde: een enorm richtingsgevoel. Als mijn ouders naar Oostenrijk of Zwitersland gingen - en ik was een jong knulletje - hield ik de route in de gaten. Ik zeg dan: "Linksaf... rechtsaf" en pa reed zoals ik zei. Heel vaak kwamen we erg wel. Soms ga ik in de fout, en komen we in het centrum van Dortmund of Frankfurt terecht. Eenvoudig keren om de fout ongedaan te maken, is er niet bij.
Waar dat richtingsgevoel vandaan komt...? Ik heb het vermoeden dat er iets in mijn hoofd is wat reageert op aardmagnetisme (niet te verwarren met aardstralen, waar ik overigens niet in geloof). Een andere oorzaak is mijn vermogen om te beelddenken. Als ik door een vreemde stad loop lukt het me om een plattegrond te maken van de straten waar ik door heen loop. Zo liep ik in Zagreb van het station naar het centrum, maar goed, dat was één hele lange straat waardoor ik liep.
Als ik gedesoriënteerd ben, ben ik heel verbaasd, want dat ben ik van mezelf niet gewend. Ik heb wel moeite met het volgende: Ik vraag aan een voorbijganger om de weg naar iets. En dan steekt hij een heel verhaal af, en dan begint het mij te duizelen. Met een plattegrond met daarop verschillende gebouwen kan ik mezelf wel redden. Zo heb ik vorig jaar een kaart van Parijs gekocht en alle bezienswaardigheden daar in mijn eentje uitgezocht. Binnen een mum van tijd had ik ook door hoe het metrosysteem in Parijs werkte...
World of Warcraft: Legion
