Psyche
alle pijlers
Geen vrienden
vrijdag 18 januari 2019 om 06:06
Ja hier zet ik mijn gedachten eens op papier. Ik heb geen vrienden. Niets, noppes, nada, niente. Ik kan wel mensen en zit in een soort vrienden groep, maar ik zie ze eigenlijk alleen op verjaardagen. Ook op mijn werk heb ik eigenlijk met niemand contact. Ik werkte in de buitendienst. Het is veel zelfstandig werk waarbij ik zelden met een collega samen werkten. Telefonisch was er wel contact, maar vaak alleen omdat ze mijn advies en expertise nodig hadden.
Tot twee jaar terug ging ik nog twee tot drie maal in de week sporten. Hier sprak ik ook mensen, maar daar zijn ook geen vriendschappen uit gerold.Enkele jaren heb ik diverse kaarten voor het theater of bioscoop gekocht. Daarmee mensen uit mijn omgeving uitgenodigd voor een gezellige avond. Ook daar zijn geen echte vriendschappen uit gerold.
Sinds drie jaar zit ik thuis vanwege een ongeval. In de eerste week belden mensen wel. Die waren nieuwsgierig naar wat er gebeurd was. Ik ben geen klager en heb het er verder niet over. Ook niet met mensen die ik nieuw ontmoet. Maar na die eerste twee weken wordt ik niet meer gebeld of geappt. Ik wordt nooit gebeld.
Ik heb het meestal wel druk met mijn gezin, Het is niet zo dat ik mij verveel, maar het zou gewoon leuk zijn om vrienden te hebben waarmee je kan lachen, gek doen, je geheimen kan delen, die gewoon eens bellen of onverwacht langs komen, waar je een klik mee hebt.
Op een verjaardag word ik zelden betrokken bij de grappen die gemaakt worden en ben ik eerder in gesprek met de onbekende / nieuwe persoon op die verjaardag. Gaan we per ongeluk een keer met de mannen naar een café, kroeg of feest, Dan ben ik vaker in gesprek met mensen die ik niet kan als met de mensen die mij wel kunnen.
Het waarom is mij niet duidelijk, Ik denk wel dat ik anders ben, maar is dit wel zo. Ik ben wel een vrouwen mens, voel mij gauw op mijn gemak tussen vrouwen. Ik richt mij daar bewust of onbewust ook eerder op. De tekst van Hans de Booij “ik hou van alle vrouwen “ had over mij kunnen gaan. Daar staat tegen over dat ik denk dat het voor de meeste mannen geld.
Ik heb altijd in de techniek gezeten een mannenwereld, daar kon ik ook met iedereen een gesprek voeren. De mensen om mij heen kunnen altijd op mij rekenen. Hebben ze een probleem / hulp nodig ik zoek het uit en kom ze helpen.
Hoe je het ook draait of keert vriendschappen zijn er niet uitgerold.
Het hoe en waarom. Geen idee.
Rick kciR
Tot twee jaar terug ging ik nog twee tot drie maal in de week sporten. Hier sprak ik ook mensen, maar daar zijn ook geen vriendschappen uit gerold.Enkele jaren heb ik diverse kaarten voor het theater of bioscoop gekocht. Daarmee mensen uit mijn omgeving uitgenodigd voor een gezellige avond. Ook daar zijn geen echte vriendschappen uit gerold.
Sinds drie jaar zit ik thuis vanwege een ongeval. In de eerste week belden mensen wel. Die waren nieuwsgierig naar wat er gebeurd was. Ik ben geen klager en heb het er verder niet over. Ook niet met mensen die ik nieuw ontmoet. Maar na die eerste twee weken wordt ik niet meer gebeld of geappt. Ik wordt nooit gebeld.
Ik heb het meestal wel druk met mijn gezin, Het is niet zo dat ik mij verveel, maar het zou gewoon leuk zijn om vrienden te hebben waarmee je kan lachen, gek doen, je geheimen kan delen, die gewoon eens bellen of onverwacht langs komen, waar je een klik mee hebt.
Op een verjaardag word ik zelden betrokken bij de grappen die gemaakt worden en ben ik eerder in gesprek met de onbekende / nieuwe persoon op die verjaardag. Gaan we per ongeluk een keer met de mannen naar een café, kroeg of feest, Dan ben ik vaker in gesprek met mensen die ik niet kan als met de mensen die mij wel kunnen.
Het waarom is mij niet duidelijk, Ik denk wel dat ik anders ben, maar is dit wel zo. Ik ben wel een vrouwen mens, voel mij gauw op mijn gemak tussen vrouwen. Ik richt mij daar bewust of onbewust ook eerder op. De tekst van Hans de Booij “ik hou van alle vrouwen “ had over mij kunnen gaan. Daar staat tegen over dat ik denk dat het voor de meeste mannen geld.
Ik heb altijd in de techniek gezeten een mannenwereld, daar kon ik ook met iedereen een gesprek voeren. De mensen om mij heen kunnen altijd op mij rekenen. Hebben ze een probleem / hulp nodig ik zoek het uit en kom ze helpen.
Hoe je het ook draait of keert vriendschappen zijn er niet uitgerold.
Het hoe en waarom. Geen idee.
Rick kciR
vrijdag 18 januari 2019 om 08:48
vrijdag 18 januari 2019 om 08:51
Dit wilde ik ook typen.fotoroid schreef: ↑18-01-2019 08:48Wat vervelend, dat kan misschien een eenzaam gevoel geven.. Je zegt dat je nooit gebeld wordt en nooit wordt meegenomen in gesprekken met verjaardagen. Neem je zelf wel eens initiatief om dat te doen? Misschien ben je te terughoudend of denken de anderen ook 'hij laat niets van zich horen'.
vrijdag 18 januari 2019 om 09:18
.fotoroid schreef: ↑18-01-2019 08:48Wat vervelend, dat kan misschien een eenzaam gevoel geven.. Je zegt dat je nooit gebeld wordt en nooit wordt meegenomen in gesprekken met verjaardagen. Neem je zelf wel eens initiatief om dat te doen? Misschien ben je te terughoudend of denken de anderen ook 'hij laat niets van zich horen'.
Hij neemt iig wel initiatieven door mensen uit te nodigen
.
Enkele jaren heb ik diverse kaarten voor het theater of bioscoop gekocht. Daarmee mensen uit mijn omgeving uitgenodigd voor een gezellige avond.
vrijdag 18 januari 2019 om 09:39
vrijdag 18 januari 2019 om 09:50
Ik start wel vaak een gesprek. "Hoe is het leven?", "hoe gaat het op het werk?". "nog vakantie plannen?"fotoroid schreef: ↑18-01-2019 08:48Wat vervelend, dat kan misschien een eenzaam gevoel geven.. Je zegt dat je nooit gebeld wordt en nooit wordt meegenomen in gesprekken met verjaardagen. Neem je zelf wel eens initiatief om dat te doen? Misschien ben je te terughoudend of denken de anderen ook 'hij laat niets van zich horen'.
Vaak eindigen die gesprekken weer snel. Mensen hebben weinig / willen weinig vertellen.
Stel je dezelfde vragen aan een vrouw , dan kunnen die vaak uren praten en beginnen zelf nog over andere onderwerpen waardoor een gesprek blijft lopen.
vrijdag 18 januari 2019 om 09:51
Het is wel echt ontzettend lastig om vrienden te maken als dat niet echt natuurlijk of gemakkelijk gaat. Forceren werkt averechts natuurlijk en ernaar zoeken werkt ook meestal minder goed. Ik zou lekker doorgaan met wat je doet, evenementen/concerten/musea/dingen bezoeken waar je mensen ontmoet met dezelfde interesses. Probeer met verjaardagen etc. juist een gesprek aan te knopen met bekenden. En al ga je liever/beter met vrouwen om, gewoon doen!
vrijdag 18 januari 2019 om 09:52
Misschien ben jij ook wel echt een vrouwen-man. Mannen en vrouwen kunnen wat mij betreft heel goed een vriendschappelijke relatie hebben!kcir schreef: ↑18-01-2019 09:50Ik start wel vaak een gesprek. "Hoe is het leven?", "hoe gaat het op het werk?". "nog vakantie plannen?"
Vaak eindigen die gesprekken weer snel. Mensen hebben weinig / willen weinig vertellen.
Stel je dezelfde vragen aan een vrouw , dan kunnen die vaak uren praten en beginnen zelf nog over andere onderwerpen waardoor een gesprek blijft lopen.
vrijdag 18 januari 2019 om 10:03
Ik dacht juist dat dat best hinderlijk werd gevonden.kcir schreef: ↑18-01-2019 09:50Ik start wel vaak een gesprek. "Hoe is het leven?", "hoe gaat het op het werk?". "nog vakantie plannen?"
Vaak eindigen die gesprekken weer snel. Mensen hebben weinig / willen weinig vertellen.
Stel je dezelfde vragen aan een vrouw , dan kunnen die vaak uren praten en beginnen zelf nog over andere onderwerpen waardoor een gesprek blijft lopen.
Aan mij zou je een goede hebben. Ik praat namelijk nogal veel.
vrijdag 18 januari 2019 om 10:52
.
Het kan zijn dat hier iets in zit. Vriendschappen ontstaan meestal vanuit het delen van persoonlijke dingen. Dat is niet per se wát je vertelt, maar het contact dat je daarbij hebt. Iets laten zien van je binnenwereld, van wat je beleeft, dat maakt je menselijk. Dat is de reden dat 'gevers' in contact toch vaak mensen zijn die zich eenzaam voelen of weinig vrienden hebben, omdat ze zo bezig zijn met de ander en weinig écht van zichzelf laten zien. Vragen stellen aan de ander is belangrijk, maar jezelf belangrijk en leuk genoeg vinden om jezelf te laten zien is net zo belangrijk in contact. Als jij het praten over je ongeluk (waar je al 3 jaar van thuis zit en dus een aardig deel van je leven in beslag neemt) als 'klagen' ervaart kan dat iets zeggen over hoe je naar jezelf kijkt en waarschijnlijk hoe veel je echt van jezelf laat zien aan anderen. Daardoor kan de 'klik' gaan missen in contacten die anders tot vriendschap uit kan groeien.
Ik vind het ook opvallend dat je schrijft "gaan we per ongeluk een keer met de mannen naar het café" Per ongeluk? Wat maakt dat je het zo verwoordt?
Daarnaast kan het ook best lastig zijn om op latere leeftijd vriendschappen op te bouwen als je weinig intensief contact met elkaar hebt. En wat is er mis met vriendschappen opbouwen met vrouwen als je meer met hen hebt dan mannen?
