Geestelijke mishandeling

12-11-2017 12:39 6 berichten
Dag allemaal,

Enige tijd geleden opende ik al een topic over mijn ex. Hij heeft tijdens onze relatie zeer geregeld gedate met anderen.
Over hem gaat t niet, dit topic. Diagnoses dat hij een narcist of whatsoever is, doen er niet toe.
Het gaat over mij, mijn houding in de relatie en de reden waarom ik zo over me heen heb laten lopen.
Nu ik terugkijk hadden we namelijk geen liefdevolle relatie, zoals ik altijd dacht. Het hing altijd af van zijn grillen. Bij ruzie, was ik standaard diegene die fout zat, moest ik excuses aanbieden, door t stof gaan etc. Ik heb me enorm aan hem aangepast, uit angst dat hij me zou verlaten. Daar dreigde hij mee als ik ergens tegen in ging, dan bond ik in. Hij negeerde me wanneer hij boos op me was, soms wist ik niet eens waarom. Pas na een week kwam hij terug en was er altijd wel een reden om mijn excuses aan te bieden. En dan waren er nog pesterijtjes (in zijn ogen onschuldige plagerijtjes) die ervoor zorgden dat ik steeds meer aan mezelf ging twijfelen. En dan de eeuwige opmerking dat ik niet genoeg voor hem was, waardoor ik harder voor hem ging lopen.
Waarom ik dan bij hem bleef? Hij kon zo lief zijn he. Braak. En dat was t ook; hij was ook heel lief. Daar deed ik t voor en hield ik me zo aan vast.

Nogmaals, t gaat niet om hem. Bovenstaande is als voorbeeld.
Momenteel zit ik in de fase dat ik zie dat ik t zo ver heb laten komen, dat ik mijn boosheid naar hem steeds beter bij mezelf kan houden. Hij deed t, absoluut niet Ok maar waarom liet ik t toe.

Ik ga hulp zoeken, want t heeft me zeker beschadigd, meer dan ik dacht. Volgens de huisarts is t emotionele mishandeling geweest, ik wil daar niet zo'n heftige term aan vast plakken.

Ik hoop dat ik hier mensen kan treffen die dit hebben meegemaakt en er uit zijn gekomen. Misschien wel sterker en krachtiger. Ik merk dat ik behoefte heb aan een soort houvast, omdat ik aan mezelf ben gaan twijfelen.

Dus...zijn er vrouwen of mannen die dit herkennen? Of tips hebben..graag!
Ik herken wel uit jou verhaal het veel te lang in een relatie zitten die gewoon niet goed voor je is. Mijn ex (alweer een tijd geleden) was ziekelijk jaloers en paranoide, het was enorm beklemmend. Toch ben ik er anderhalf jaar bij gebleven, en waarom? De sex was wel geweldig, de relatie enorm intens.... Achteraf was ik ook verbluft, dat ik me dat had laten overkomen. En was het zó helder dat hij niet goed voor me was.
Maar als je er in zit, is het een soort slippery slope. Zaak is lering te trekken van gemaakte fouten en je dit nooit meer te laten overkomen. Je weet nu goed waar je op moet letten dus ik neem aan dat je antenne scherper staat afgesteld. Psych kan zeker helpen als je vind dat je beschadigd bent. Dat had ik verder niet. De enige keer dat hij me fysiek bedreigde heb ik hem de deur gewezen en alle contact verbroken tot in de oneindigheid. Blij dat ik uiteindelijk toch wel een grens getrokken heb, al was het een tikkeltje te laat. Maar het zal vast wel goed met je komen hoor, je bent een ervaring rijker, gebruik het in je voordeel.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb heel even geloept... het lijkt wel of je een relatie hebt gehad met mijn ex.

Mijn relatie is nog niet zo lang voorbij, maar ik voel per dag me weer meer mezelf worden. Het helpt misschien ook dat ik een hele fijne man ben tegen gekomen.

Gisteravond heb ik de nieuwe vriendin van mijn ex ontmoet, met wie hij het tijdens onze relatie al druk had. Ik zag haar en dacht, nou meid, sterkte!

Ik voelde me heel erg boven de situatie staan. Maar het is wel hard werken. Hij heeft me mentaal flink gesloopt de afgelopen jaren.

Als je wilt mag je me pb en hoor.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Nee. Ik ben iemand die gewoon geen zin hebt in zulke partners. Of vrienden of werkgevers.

Je hebt ook helemaal niks aan herkenning. Wel aan hulp om te zorgen dat je wat meer ruggegraat krijgt, hulp van een prof.
Lucifer, ik zoek herkenning en tips om juist ruggengraat te krijgen. Niet om hier uit te huilen dat t allemaal zo erg was.
Ik heb daar zeker wat aan.

Felice: dank je! Ik ga er over nadenken maar wellicht pb ik je!
Alle reacties Link kopieren
Voor een deel herkenbare situatie..
Bij mij had het temaken met mn eigenwaarde, dat ik steeds partners koos met een probleem (van verslavingen tot depressie) Ik wilde ze helpen, maar diep vanbinnen geloofde ik dat ik het niet waard was om een relatie te hebben met iemand die gelijkwaardig is.
Ik ben zélf nml ook 'niet oké', die overtuiging zit eronder... Nu is het nog elke dag hard werken maar ik verlies nooit de hoop, hoop doet leven!
Onderzoek het gezin waar je uit komt, was daar sprake van emotionele mishandeling? Bij mij wel, in lichte mate, daar ben ik pas veel later achter gekomen (pas na al die stukgelopen relaties) Je kiest een relatie met patronen erin die vertrouwd voor je voelen...Bij mij thuis werd vaak gezegd(vooral door mn vader) 'Ach jij met je emoties en gevoel' en mn moeder voelde zich altijd 'aangevallen' als ik iets zei dat emotioneel te dichtbij kwam..Er werd vooral gepraat over feitelijkheden en zelf als het ging over het gevoel werd erOver gepraat en werd het niet Ervaren.
Misschien familie opstellingen?
Succes..!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven