Psyche
alle pijlers
Gek van mezelf
woensdag 8 oktober 2008 om 00:17
Gaat zoveel in me om dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Een tijdje ging het beter (of dat dacht ik), maar nu voelt het alsof ik op instorten sta.
Relatie met ex is al sinds april voorbij, ik weet niet goed hoe ik met het verdriet om moet gaan en al zeker niet hoe ik moet loslaten. Hoe doe je zoiets? Nog steeds - maar in mindere mate al dan eerst - ervaar ik vlagen (en dan bedoel ik ook dat die per uur verschillen) van woede, verdriet, liefde, hoop (NAJA DOE NORMAAL denk ik dan), haat, twijfel, vriendschap, weerstand etc.
Mijn financiën zijn (geheel door eigen schuld en (on)verantwoordelijkheid) een puinhoop. In de lange periode van gebruik van drank en wiet heb ik mijn kop in het zand gestoken en daar betaal ik nu de tol voor. Schulden en het ene gat vullen met het andere. (Overigens krijg ik bijna hulp bij schulden en loop reeds bij Jellinek voor verslaving.)
Op mijn werk ben ik continu als de dood dat ik een fout maak, bang voor ontslag (ook al zegt mijn leidinggevende dat ze me NIET kwijt willen), lees in alle opmerkingen en intonaties van anderen dat ze ergens ontevreden over me zijn.
Op dit moment ligt een oom van me heel erg ziek in het ziekenhuis en ik voel me soms zelfs ongemakkelijk als ik mijn ouders hierover aan de telefoon heb. Ik wil zo graag iets goeds, warms, liefs, ondersteunends zeggen, maar er komen alleen maar stomme (geen kwetsende, maar onnozele) dingen uit mijn mond.
Ik ben zo ver dat ik als ik een keer mijn telefoon thuis vergeet en erachter kom op me werk ik mezelf het liefst met mn kop tegen de muur ram. Inwendig vervloek ik mezelf: KAN IK NOU GVD HELEMAAL NIETS GOED DOEN!
Als ik dat laatste zo lees, denk ik, mens waar ben je mee bezig, waar gaaaaat dit over... Maar vaak kan ik hier niet zo nuchter over zijn... Heeft iemand herkenning of tips of wat dan ook?
Voel me nogal eenzaam in me hoofd...
Relatie met ex is al sinds april voorbij, ik weet niet goed hoe ik met het verdriet om moet gaan en al zeker niet hoe ik moet loslaten. Hoe doe je zoiets? Nog steeds - maar in mindere mate al dan eerst - ervaar ik vlagen (en dan bedoel ik ook dat die per uur verschillen) van woede, verdriet, liefde, hoop (NAJA DOE NORMAAL denk ik dan), haat, twijfel, vriendschap, weerstand etc.
Mijn financiën zijn (geheel door eigen schuld en (on)verantwoordelijkheid) een puinhoop. In de lange periode van gebruik van drank en wiet heb ik mijn kop in het zand gestoken en daar betaal ik nu de tol voor. Schulden en het ene gat vullen met het andere. (Overigens krijg ik bijna hulp bij schulden en loop reeds bij Jellinek voor verslaving.)
Op mijn werk ben ik continu als de dood dat ik een fout maak, bang voor ontslag (ook al zegt mijn leidinggevende dat ze me NIET kwijt willen), lees in alle opmerkingen en intonaties van anderen dat ze ergens ontevreden over me zijn.
Op dit moment ligt een oom van me heel erg ziek in het ziekenhuis en ik voel me soms zelfs ongemakkelijk als ik mijn ouders hierover aan de telefoon heb. Ik wil zo graag iets goeds, warms, liefs, ondersteunends zeggen, maar er komen alleen maar stomme (geen kwetsende, maar onnozele) dingen uit mijn mond.
Ik ben zo ver dat ik als ik een keer mijn telefoon thuis vergeet en erachter kom op me werk ik mezelf het liefst met mn kop tegen de muur ram. Inwendig vervloek ik mezelf: KAN IK NOU GVD HELEMAAL NIETS GOED DOEN!
Als ik dat laatste zo lees, denk ik, mens waar ben je mee bezig, waar gaaaaat dit over... Maar vaak kan ik hier niet zo nuchter over zijn... Heeft iemand herkenning of tips of wat dan ook?
Voel me nogal eenzaam in me hoofd...
woensdag 8 oktober 2008 om 01:12
Bespreken bij Jellinek! Je bent vast niet de enige en zij zijn er om je te helpen om met deze vlagen om moet gaan.
Dat je ze bij jezelf herkent is een allereerste stapje in de goede richting!
Zulke grote problemen los je alleen op door ze eerst onder ogen te komen, voordat je ze aan kunt pakken. Helaas is het zo dat door ze te zien, je ze ook zult voelen en zal je achterliggende reden waarom je ooit bent begonnen met blowen en drinken extra hard duidelijk worden.
Ik kan je verder alleen sterkte wensen. En ik hoop dat je sterk genoeg bent om door te zetten, zodat je over een tijdje gaat voelen hoe je problemen minder worden en je structureel hebt gewerkt aan een oplossing.
Dat je ze bij jezelf herkent is een allereerste stapje in de goede richting!
Zulke grote problemen los je alleen op door ze eerst onder ogen te komen, voordat je ze aan kunt pakken. Helaas is het zo dat door ze te zien, je ze ook zult voelen en zal je achterliggende reden waarom je ooit bent begonnen met blowen en drinken extra hard duidelijk worden.
Ik kan je verder alleen sterkte wensen. En ik hoop dat je sterk genoeg bent om door te zetten, zodat je over een tijdje gaat voelen hoe je problemen minder worden en je structureel hebt gewerkt aan een oplossing.
woensdag 8 oktober 2008 om 08:20
Hoi Donnaatje, behalve de de drank en de wiet en de schulden herken ik mij wel een beetje in jouw verhaal. Hahaa... je zou zeggen wat blijft er over? Maar ik word af en toe ook gek van mijzelf, kan mij zelf dan echt uitschelden: JEZUS STOMME TRUT, HOE KUN JE DIT NOU WEER VERGETEN... Ik kom vaak te laat, vergeet vanalles, loop achter met mijn werk, verwaarloos het thuis... gelukkig weet ik het op een de 1 of andere manier net allemaal in het gareel te houden (en houdt mijn gezin mij op de been), maar 't voelt wel alsof ik op het randje loop... beetje rafelig randje zeg maar. En als ik het wel allemaal gestructureerd loop te doen, houd ik dat ten eerste niet lang vol en ten tweede word ik dan zelfs nerveus... Het is alsof ik die chaos en druk nodig heb ofzo??? Heb geen idee waar dit vandaan komt. (iemand een idee?)
Ik denk dat jij net iets erger bent en die wiet en drank helpen daar niet bij natuurlijk. Heb je veel en lang gebruikt? Het kan zijn dat je daardoor minder functioneert?
Heb je wel een agenda? Of koop een notitieschrift en schrijf dingen op om ze niet te vergeten of schrijf woorden op die je wel wilt zeggen tegen je moeder over je oom die in het ziekenhuis ligt. Pfffff... ik weet het ook niet hoor, ik word ook gek van mijzelf haha...
Ik denk dat jij net iets erger bent en die wiet en drank helpen daar niet bij natuurlijk. Heb je veel en lang gebruikt? Het kan zijn dat je daardoor minder functioneert?
Heb je wel een agenda? Of koop een notitieschrift en schrijf dingen op om ze niet te vergeten of schrijf woorden op die je wel wilt zeggen tegen je moeder over je oom die in het ziekenhuis ligt. Pfffff... ik weet het ook niet hoor, ik word ook gek van mijzelf haha...
