Psyche
alle pijlers
Gelukkig maar toch Depressief ?
woensdag 18 oktober 2017 om 23:07
WIJZIGING TITEL! Iemand die zich ook zo voelt ?
Ik ben een man van 25 jaar en zit met het volgende:
Een jaar geleden is het contact met een vriendin/soul-mate van mij verbroken. Met haar kon ik op heel veel vlakken op hetzelfde niveau praten, uiteindelijk zijn we in goeie termen uit elkaar gegroeid maar praten nauwelijks meer met elkaar als hoe we eerst deden. (Dit was wel iets wat ik helemaal niet wilde).
Naast dit heb ik eigenlijk niks te klagen in mijn leven. Ik doe een goeie/leuke opleiding waar ik bijna klaar mee ben. Doe een leuke sport die ik met passie beoefen, nooit gepest of moeilijkheden met mensen en ik ben blij met hoe ik eruitzie. Ik woon op een mooi plekje, genoeg vrienden, goed contact met mijn familie en maak me eigenlijk nooit zorgen om geld. Natuurlijk heb ik een kleine studieschuld maar ik heb nooit dat ik elke week op mijn bankrekening moet kijken (al ben ik natuurlijk wel verantwoordelijk en verstandig met mijn geld).
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die zich zo voelen terwijl alles eigenlijk goed gaat in hun leven. Als er dingen in je leven gebeuren die verschrikkelijk zijn en iets pijnlijk achterlaten en je voelt je daar slecht door, dit kan ik heel goed begrijpen (Ik wens dit niemand toe en wil ook geen vergelijking in beter of slechter maken). Maar juist wanneer alles goed gaat en je voelt nog steeds een leegte, dit maakt het zo onvatbaar waar ik aan kan werken.
Al voel ik me soms niet echt thuis op de wereld (misschien kan ik beter zeggen 'in de minderheid'). Over het algemeen denk/doe ik ook heel anders dan de mensen om mij heen, dit begin ik eigenlijk steeds meer te beseffen naarmate ik ouder word.
Even kort gezegd: Ik ben niet het type die op de mooiste meid valt maar liever iemand ziet die gewoon normaal is met wat puisten. Die de mooiste auto wilt, duurste kleren of zoveel mogelijk wilt feesten en zuipen. Zoveel mogelijk en de mooiste meiden wilt leren kennen. Ik krijg meer voldoening als ik iemand help een kinderwagen de trap op te tillen. Als ik een vrouw leuk vind dan denk ik ook niet gelijk aan seks maar juist de plezier, gevoel en leuke dingen die ik kan delen. (Ik vind ook dat iedereen moet doen wat hij wilt en hem/haar hierdoor niet beter of slechter maakt
)
Nu is mijn vraag of iemand op dit forum zich toevallig ook zo voelt ?
Ik ben een man van 25 jaar en zit met het volgende:
Een jaar geleden is het contact met een vriendin/soul-mate van mij verbroken. Met haar kon ik op heel veel vlakken op hetzelfde niveau praten, uiteindelijk zijn we in goeie termen uit elkaar gegroeid maar praten nauwelijks meer met elkaar als hoe we eerst deden. (Dit was wel iets wat ik helemaal niet wilde).
Naast dit heb ik eigenlijk niks te klagen in mijn leven. Ik doe een goeie/leuke opleiding waar ik bijna klaar mee ben. Doe een leuke sport die ik met passie beoefen, nooit gepest of moeilijkheden met mensen en ik ben blij met hoe ik eruitzie. Ik woon op een mooi plekje, genoeg vrienden, goed contact met mijn familie en maak me eigenlijk nooit zorgen om geld. Natuurlijk heb ik een kleine studieschuld maar ik heb nooit dat ik elke week op mijn bankrekening moet kijken (al ben ik natuurlijk wel verantwoordelijk en verstandig met mijn geld).
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die zich zo voelen terwijl alles eigenlijk goed gaat in hun leven. Als er dingen in je leven gebeuren die verschrikkelijk zijn en iets pijnlijk achterlaten en je voelt je daar slecht door, dit kan ik heel goed begrijpen (Ik wens dit niemand toe en wil ook geen vergelijking in beter of slechter maken). Maar juist wanneer alles goed gaat en je voelt nog steeds een leegte, dit maakt het zo onvatbaar waar ik aan kan werken.
Al voel ik me soms niet echt thuis op de wereld (misschien kan ik beter zeggen 'in de minderheid'). Over het algemeen denk/doe ik ook heel anders dan de mensen om mij heen, dit begin ik eigenlijk steeds meer te beseffen naarmate ik ouder word.
Even kort gezegd: Ik ben niet het type die op de mooiste meid valt maar liever iemand ziet die gewoon normaal is met wat puisten. Die de mooiste auto wilt, duurste kleren of zoveel mogelijk wilt feesten en zuipen. Zoveel mogelijk en de mooiste meiden wilt leren kennen. Ik krijg meer voldoening als ik iemand help een kinderwagen de trap op te tillen. Als ik een vrouw leuk vind dan denk ik ook niet gelijk aan seks maar juist de plezier, gevoel en leuke dingen die ik kan delen. (Ik vind ook dat iedereen moet doen wat hij wilt en hem/haar hierdoor niet beter of slechter maakt
)Nu is mijn vraag of iemand op dit forum zich toevallig ook zo voelt ?
anoniem_356959 wijzigde dit bericht op 18-10-2017 23:24
Reden: Doel is niet om een diagnose te krijgen wel of geen depressie
Reden: Doel is niet om een diagnose te krijgen wel of geen depressie
3.06% gewijzigd
woensdag 18 oktober 2017 om 23:54
Koffiehagedis schreef: ↑18-10-2017 23:52Je klinkt niet depressief, maar verdrietig dat er iemand een beetje is weg gevallen met wie je je erg verbonden voelde. En een beetje onthecht van de wereld, wat we soms allemaal een beetje voelen. Waarom denk je specifiek aan depressie?
Ik vraag me af of iedereen dit wel eens voelt. En wel eens onthecht voelen of constant, dat is wel een verschil. Vandaar dat ik me afvraag waar het ander voelen van to precies in zit
woensdag 18 oktober 2017 om 23:56
Om alle drie de vragen te bundelen @Bruise, @Ghostbird, @Poeszie
Ik ben al 10 minuten aan het denken hoe ik dit precies moet beantwoorden. Maar het is inderdaad een combinatie dat we wel echt heel dichtbij elkaar kwamen kwa gevoel, dat we bijna elke onzekerheden over elkaar wisten. Dit is denk ik niet meer de spanning die je zoekt in een relatie.
Ik ben al 10 minuten aan het denken hoe ik dit precies moet beantwoorden. Maar het is inderdaad een combinatie dat we wel echt heel dichtbij elkaar kwamen kwa gevoel, dat we bijna elke onzekerheden over elkaar wisten. Dit is denk ik niet meer de spanning die je zoekt in een relatie.
donderdag 19 oktober 2017 om 00:01
donderdag 19 oktober 2017 om 00:22
Sorry, ik ontweek deze vraag voor eventuele herkenning. Ik merk dat ik het best lastig vind om deze vragen goed en concreet in woorden te beantwoorden. Ik ga zo voor het slapen is even goed nadenken erover.Poeszie schreef: ↑19-10-2017 00:01Maar waarom dan geen vriendschappelijk contact meer?
En ik vraag me nog steeds af, waar jouw anderszijn uit bestaat, als je daar achter kunt komen, dan ben je denk ik al een heel eind, oftewel omdat je je anders zijn accepteert, of omdat je dan gericht gelijkgestemden kunt zoeken
donderdag 19 oktober 2017 om 03:28
Hoi,
Ik denk dat dat heel goed kan, een vrij vol en volledig leven hebben maar diep van binnen een behoorlijk geknaag van iets missen of een verlangen naar iets. Of je diep van binnen zo eenzaam voelen dat het pijn doet terwijl een persoon toch voldoende kennissen en vrienden om zich heen heeft.
Ik denk dat het ergens ons diepste verlangen is om in de diepte te kunnen delen en begrepen te worden. Omdat we op die manier helemaal op 1 lijn zijn. Niet alleen met woorden en gevoel maar ook energetisch. Het is of op zo'n moment alles klopt, dit het juiste is en het voelt als thuiskomen.
Alles valt weg aan oordelen.
Ik geloof dat we als mens in de diepte enorm verbonden zijn, maar die we niet ervaren en dat we ergens allemaal 'zoeken' naar die eenheid.
Ik denk dat jij vaak dat geknaag voelt en zo graag die diepe verbondenheid zou willen.
Ik denk dat het je helpt om er meer woorden voor te zoeken. Probeer te benoemen inderdaad wat dat speciale was dat je deelde met je maatje. En misschien helpt deze gedachte ook dat we in feite allemaal naar die diepe verbondenheid zoeken, alleen ieder op zijn eigen manier. Sluit je in ieder geval niet af qua gevoel naar anderen in de wereld omdat jij voelt dat je dingen misschien anders ziet/benaderd/ voelt. Veel mensen voelen zich 'anders'. We zijn met biljoenen mensen op de wereld.
Blijf je open stellen.
Ik denk dat dat heel goed kan, een vrij vol en volledig leven hebben maar diep van binnen een behoorlijk geknaag van iets missen of een verlangen naar iets. Of je diep van binnen zo eenzaam voelen dat het pijn doet terwijl een persoon toch voldoende kennissen en vrienden om zich heen heeft.
Ik denk dat het ergens ons diepste verlangen is om in de diepte te kunnen delen en begrepen te worden. Omdat we op die manier helemaal op 1 lijn zijn. Niet alleen met woorden en gevoel maar ook energetisch. Het is of op zo'n moment alles klopt, dit het juiste is en het voelt als thuiskomen.
Alles valt weg aan oordelen.
Ik geloof dat we als mens in de diepte enorm verbonden zijn, maar die we niet ervaren en dat we ergens allemaal 'zoeken' naar die eenheid.
Ik denk dat jij vaak dat geknaag voelt en zo graag die diepe verbondenheid zou willen.
Ik denk dat het je helpt om er meer woorden voor te zoeken. Probeer te benoemen inderdaad wat dat speciale was dat je deelde met je maatje. En misschien helpt deze gedachte ook dat we in feite allemaal naar die diepe verbondenheid zoeken, alleen ieder op zijn eigen manier. Sluit je in ieder geval niet af qua gevoel naar anderen in de wereld omdat jij voelt dat je dingen misschien anders ziet/benaderd/ voelt. Veel mensen voelen zich 'anders'. We zijn met biljoenen mensen op de wereld.
Blijf je open stellen.
