Psyche
alle pijlers
gemis...
dinsdag 15 juli 2008 om 14:33
Nog niet zolang geleden ben ik mijn "beste vriendin"kwijtgeraakt... Eigenlijk is ze er nooit geweest zou ik moeten zeggen want ze heeft tegen me gelogen me heel hard gekwetst en dit gebeurde allemaal net op het moment dat ik haar het hardste nodig had...
Ik ben boos geweest op haar...om de hele situatie
Ik ben boos geweest op mezelf... dat ik zoveel energie in haar heb gestopt en heel veel van mezelf heb gegeven.
Die gevoelens heb ik na een soort van rouw-proces gelukkig een beetje achter me kunnen laten maar nu heb ik toch een gemis... Ik mis een beste vriendin
Het is niet dat ik geen mensen om me heen heb of zielig ben ofzo, maar gewoon die ene die er altijd is voor een kopje thee of om even lekker de slappe lach mee te hebben, gewoon iemand bij wie je jezelf kan zijn, iemand die je kan vertrouwen en met wie je lief en leed kan delen.
Mensen denken altijd van mij dat ik een uitgebreid sociaal leven heb en makkelijk contacten leg maar schijn bedriegt....Ik kan leuk kletsen met mensen ( vooral als ik wat gedronken heb....) maar eigenlijk ben ik heel onzeker en voordat ik iemand vertrouw en mezelf kan zijn dat duurt gewoon een tijd. Ik merk dat ik nu de leeftijd heb waarin iedereen zijn clubje vrienden wel lijkt te hebben gevonden en niet echt meer zit te wachten op nieuwe vriendschappen. En ja... ik voel me vaak best wel eenzaam maar dat uit ik niet naar mensen omdat ik daar eigenlijk voor schaam...Ik kan toch moeilijk toegeven dat ik vaak 's avonds alleen thuis ben en niemand heb om te bellen... om even mee af te spreken..
Ik weet dat een "beste vriendin" niet zomaar uit de lucht komt vallen en dat hoeft van mij ook helemaal niet. Ik doe mijn best om nieuwe contacten te leggen met mensen maar dat kost gewoon veel tijd en energie.
Het lijkt wel alsof je heel gelukkig, positief en energiek moet zijn om door andere mensen leuk gevonden te worden zodat ook zij die energie ook in jou steken en er de kans bestaat dat er zich een vriendschap ontwikkelt. Ik ben ook niet heel ongelukkig ofzo maar in mijn hart is er gewoon een gemis... het vanzelfsprekende dat er altijd iemand voor je klaarstaat...
Ik hoop niet dat het een heel zielig verhaal is geworden, moest gewoon echt even mijn hart luchten.....
Ik ben boos geweest op haar...om de hele situatie
Ik ben boos geweest op mezelf... dat ik zoveel energie in haar heb gestopt en heel veel van mezelf heb gegeven.
Die gevoelens heb ik na een soort van rouw-proces gelukkig een beetje achter me kunnen laten maar nu heb ik toch een gemis... Ik mis een beste vriendin
Het is niet dat ik geen mensen om me heen heb of zielig ben ofzo, maar gewoon die ene die er altijd is voor een kopje thee of om even lekker de slappe lach mee te hebben, gewoon iemand bij wie je jezelf kan zijn, iemand die je kan vertrouwen en met wie je lief en leed kan delen.
Mensen denken altijd van mij dat ik een uitgebreid sociaal leven heb en makkelijk contacten leg maar schijn bedriegt....Ik kan leuk kletsen met mensen ( vooral als ik wat gedronken heb....) maar eigenlijk ben ik heel onzeker en voordat ik iemand vertrouw en mezelf kan zijn dat duurt gewoon een tijd. Ik merk dat ik nu de leeftijd heb waarin iedereen zijn clubje vrienden wel lijkt te hebben gevonden en niet echt meer zit te wachten op nieuwe vriendschappen. En ja... ik voel me vaak best wel eenzaam maar dat uit ik niet naar mensen omdat ik daar eigenlijk voor schaam...Ik kan toch moeilijk toegeven dat ik vaak 's avonds alleen thuis ben en niemand heb om te bellen... om even mee af te spreken..
Ik weet dat een "beste vriendin" niet zomaar uit de lucht komt vallen en dat hoeft van mij ook helemaal niet. Ik doe mijn best om nieuwe contacten te leggen met mensen maar dat kost gewoon veel tijd en energie.
Het lijkt wel alsof je heel gelukkig, positief en energiek moet zijn om door andere mensen leuk gevonden te worden zodat ook zij die energie ook in jou steken en er de kans bestaat dat er zich een vriendschap ontwikkelt. Ik ben ook niet heel ongelukkig ofzo maar in mijn hart is er gewoon een gemis... het vanzelfsprekende dat er altijd iemand voor je klaarstaat...
Ik hoop niet dat het een heel zielig verhaal is geworden, moest gewoon echt even mijn hart luchten.....
dinsdag 15 juli 2008 om 15:54
Dit zou mijn verhaal kunnen zijn.
Alleen is het bij ons niet geescaleerd, maar zijn we op een gegeven moment gewoon uit elkaar gegroeid.
Ook ik had me al er al bj neergelegd dat ik haar kwijt was, maar toen kwam inderdaad: het gemis.
Bij mij was het daarnaast zo dat ik, in tegenstelling tot jou, absoluut niet openstond voor nieuwe vriendschappen. Ook omdat ik er in die tijd achter kwam dat een groepje mensen waarvan ik dacht dat het ook vriendinnen waren me ontzettend hebben belazerd en gekwetst.
Alles beter dan dat risico nog een keer te lopen, dus dan maar geen (nieuwe) vrienden. Dat was een beetje mijn denkwijze...
Dus ik ging gewoon verder met mijn leventje (wat ik overigens wel goed op orde heb), met een flink uitgedunde vriendenkring. Kenissen in overvloed, dat wel, maar die beste vriendin die miste ik toch wel.
En toen kwamen we elkaar bij toeval weer tegen en om een lang verhaal kort te maken, we hebben een boel dingen uitgepraat. We weten dat we elkaar gekwetst hebben, maar dat dat niet opzettelijk was. Het is nog niet als vanouds, maar het begin is er.
Ik voel trouwens geen hoop, verdriet of boosheid meer wat betreft dat andere groepje. Daar ben ik klaar mee, dat boek is dicht.
Afijn, Ik begrijp dat je je verhaal kwijt wilde en misschien luchtte het je een beetje op. Ik wens je het beste! (f)
Alleen is het bij ons niet geescaleerd, maar zijn we op een gegeven moment gewoon uit elkaar gegroeid.
Ook ik had me al er al bj neergelegd dat ik haar kwijt was, maar toen kwam inderdaad: het gemis.
Bij mij was het daarnaast zo dat ik, in tegenstelling tot jou, absoluut niet openstond voor nieuwe vriendschappen. Ook omdat ik er in die tijd achter kwam dat een groepje mensen waarvan ik dacht dat het ook vriendinnen waren me ontzettend hebben belazerd en gekwetst.
Alles beter dan dat risico nog een keer te lopen, dus dan maar geen (nieuwe) vrienden. Dat was een beetje mijn denkwijze...
Dus ik ging gewoon verder met mijn leventje (wat ik overigens wel goed op orde heb), met een flink uitgedunde vriendenkring. Kenissen in overvloed, dat wel, maar die beste vriendin die miste ik toch wel.
En toen kwamen we elkaar bij toeval weer tegen en om een lang verhaal kort te maken, we hebben een boel dingen uitgepraat. We weten dat we elkaar gekwetst hebben, maar dat dat niet opzettelijk was. Het is nog niet als vanouds, maar het begin is er.
Ik voel trouwens geen hoop, verdriet of boosheid meer wat betreft dat andere groepje. Daar ben ik klaar mee, dat boek is dicht.
Afijn, Ik begrijp dat je je verhaal kwijt wilde en misschien luchtte het je een beetje op. Ik wens je het beste! (f)
woensdag 16 juli 2008 om 08:38
Hoi
bij mij precies dezelfde reactie: dit had ik geschreven kunnen hebben!! Ik heb eerder wel eens zo'n topic geplaatst, maar toen alleen reacties van mensen gekregen die het absoluut niet begrepen (ws mensen die wel een "beste vriend(in)") in de buurt hadden.
Bij mij is de vriendschap opgehouden omdat mijn moeder met haar vader is getrouwd, met als gevolg dat haar ouders zijn gaan scheiden (ze hadden dus een geheime relatie)
ter info: mijn vader is 14 jaar geleden overleden (toen ik 10 jaar was).
Mijn vriendin had (en heeft) daar zoveel moeite mee dat ze sindsdien niet meer bij ons is geweest en het ook niet meer te doen was om bevriend te blijven, ik had de situatie te accepteren , want haar vader kwam bij ons wonen, zij kon het allemaal op afstand houden, dat nam ze me kwalijk. Minder fijne bijkomstigheid is dat ze ook mijn nicht is (haar vader de man van de zus van mijn vader) en ik als gevolg hiervan mijn familie niet meer zie (maar goed dat is nu niet aan de orde).
Feit is dat ik zo'n "beste vriendin" ook erg mis, we deelden alles met elkaar, wisten alles van elkaar en deden veel samen. Ik heb wel nieuwe vrienden gemaakt, maar merk dat die ook allemaal zelf weer vrienden hebben die ze al langer kennen, waar ze dus meer mee hebben en delen. Zij hebben geen behoefte aan nòg een "beste vriendin" (denk ik, want ik heb het nooit gevraagd moet ik eerlijk zeggen). Een vriendschap moet groeien, maar ik weet niet zo goed waar ik zo'n vriendschap vandaan moet halen....... Verder vind ik het ook wel moeilijk om (hoe zal ik het formuleren.......) me soort van 'bloot' te geven aan een nieuw iemand, ik ben toch bang het weer kwijt te raken en dan denk ik: liever geen vrienden dan het weer kwijt raken. (ben namelijk op de middelbare school ook flink aan de kant gezet door mijn 'vriendinnen'). Ik heb gelukkig wel een lieve vriend, maar realiseer me dat dat ook niet alles is, je wereld word zo klein, vind ik dan.
Je leest het: ik heb niet echt goede tips, wel een hart onder de riem, je bent niet de enige die ermee zit en het lijkt me ook niet vreemd. Je weet hoe het is om iemand te hebben om alles mee te delen en dat is zeker een gemis als je dat verliest.
bij mij precies dezelfde reactie: dit had ik geschreven kunnen hebben!! Ik heb eerder wel eens zo'n topic geplaatst, maar toen alleen reacties van mensen gekregen die het absoluut niet begrepen (ws mensen die wel een "beste vriend(in)") in de buurt hadden.
Bij mij is de vriendschap opgehouden omdat mijn moeder met haar vader is getrouwd, met als gevolg dat haar ouders zijn gaan scheiden (ze hadden dus een geheime relatie)
ter info: mijn vader is 14 jaar geleden overleden (toen ik 10 jaar was).
Mijn vriendin had (en heeft) daar zoveel moeite mee dat ze sindsdien niet meer bij ons is geweest en het ook niet meer te doen was om bevriend te blijven, ik had de situatie te accepteren , want haar vader kwam bij ons wonen, zij kon het allemaal op afstand houden, dat nam ze me kwalijk. Minder fijne bijkomstigheid is dat ze ook mijn nicht is (haar vader de man van de zus van mijn vader) en ik als gevolg hiervan mijn familie niet meer zie (maar goed dat is nu niet aan de orde).
Feit is dat ik zo'n "beste vriendin" ook erg mis, we deelden alles met elkaar, wisten alles van elkaar en deden veel samen. Ik heb wel nieuwe vrienden gemaakt, maar merk dat die ook allemaal zelf weer vrienden hebben die ze al langer kennen, waar ze dus meer mee hebben en delen. Zij hebben geen behoefte aan nòg een "beste vriendin" (denk ik, want ik heb het nooit gevraagd moet ik eerlijk zeggen). Een vriendschap moet groeien, maar ik weet niet zo goed waar ik zo'n vriendschap vandaan moet halen....... Verder vind ik het ook wel moeilijk om (hoe zal ik het formuleren.......) me soort van 'bloot' te geven aan een nieuw iemand, ik ben toch bang het weer kwijt te raken en dan denk ik: liever geen vrienden dan het weer kwijt raken. (ben namelijk op de middelbare school ook flink aan de kant gezet door mijn 'vriendinnen'). Ik heb gelukkig wel een lieve vriend, maar realiseer me dat dat ook niet alles is, je wereld word zo klein, vind ik dan.
Je leest het: ik heb niet echt goede tips, wel een hart onder de riem, je bent niet de enige die ermee zit en het lijkt me ook niet vreemd. Je weet hoe het is om iemand te hebben om alles mee te delen en dat is zeker een gemis als je dat verliest.
woensdag 16 juli 2008 om 19:39
Ik herken wat je schrijft meisje1979!
Ik ben de laatste tijd een aantal goede vrienden kwijt geraakt omdat ik er achter besefte dat ze anders waren dan ze zich voorhielden. Heel jammer, maar ik wil geen energie verspillen aan mensen die er niet voor je zijn.
Ik mis ook heel erg de "vriendinnen-dingen", maar aan de andere kant sta er ik niet echt meer open voor.
Ik heb er moeite mee om mensen te vertrouwen nu.
Ik ben de laatste tijd een aantal goede vrienden kwijt geraakt omdat ik er achter besefte dat ze anders waren dan ze zich voorhielden. Heel jammer, maar ik wil geen energie verspillen aan mensen die er niet voor je zijn.
Ik mis ook heel erg de "vriendinnen-dingen", maar aan de andere kant sta er ik niet echt meer open voor.
Ik heb er moeite mee om mensen te vertrouwen nu.
woensdag 16 juli 2008 om 20:58
Vooral het laatste stukje herken ik. Dit gaat eigenlijk al onbewust. Ik merk dat ik er geen moeite meer voor hoef te doen om er niet voor open te staan.
Steeds vaker merk ik dat ik mijn vrijheid ook wel lief heb, geen geclaim van vrienden, vriendinnen.
Mijn vriend en ik vermaken ons prima samen en hebben genoeg andere leuke dingen.
Zelfs met de families aan weerszijde hebben we weinig contact.
woensdag 16 juli 2008 om 21:14
Ik herken je verhaal wel hoor meisje. Tijdens mn studie had ik goede vriendinnen. Althans ik dacht dat t goede vriendinnen waren. Helaas, na studie nooit meer iets van gehoord. Op een vriendin na, die zou ik wel mn beste vriendin kunnen noemen, Echter, zij woont 150 km hier vandaan, dus echt vaak zie ik haar ook niet.
Een echte beste vriendin komt zoals gezegd niet uit de lucht vallen. Soms tref je iemand met wie het meteen klikt en het heel 'hard gaat' (veel afspreken en meteen veel persoonlijke dingen vertellen etc), maar meestal heeft het tijd nodig en begin je toch met wat meer oppervlakkige contacten. Dit kan ook voor jezelf wat veiliger zijn. Jezelf niet direct blootgeven, maar het contact rustig opbouwen; weer wat vertrouwen terugkrijgen etc.
Misschien is het ook een idee om hier op het forum een oproepje te plaatsen bij contact. heb ik ook gedaan en nu al een aantal keer met een groepje gezellige meidne afgesproken.
Geef het wat tijd en het komt allemaal goed!
Een echte beste vriendin komt zoals gezegd niet uit de lucht vallen. Soms tref je iemand met wie het meteen klikt en het heel 'hard gaat' (veel afspreken en meteen veel persoonlijke dingen vertellen etc), maar meestal heeft het tijd nodig en begin je toch met wat meer oppervlakkige contacten. Dit kan ook voor jezelf wat veiliger zijn. Jezelf niet direct blootgeven, maar het contact rustig opbouwen; weer wat vertrouwen terugkrijgen etc.
Misschien is het ook een idee om hier op het forum een oproepje te plaatsen bij contact. heb ik ook gedaan en nu al een aantal keer met een groepje gezellige meidne afgesproken.
Geef het wat tijd en het komt allemaal goed!
donderdag 17 juli 2008 om 10:10
Heel herkenbaar deze uitspraken.
Ook wat meisje1979 zei over dat ze zo boos was omdat ze zoveel energie in de vriendschap had gestopt.
Dat bedoelde ik ook een beetje toen ik zei dat ik niet meer voor nieuwe vriendschappen openstond.
Ik neem dat risico niet meer. Bewust.
Ik weet trouwens niet wat er zou gebeuren als er iemand op mijn pad zou komen waarmee het enorm goed klikt..
Vooralsnog alleen maar veel aardige mensen, maar dat muurtje om me heen houdt ze allemaal op veilige afstand.
donderdag 17 juli 2008 om 11:26
Wat een ontzettend lieve reacties allemaal..
@underwaterworld: Ik woon in het noorden van het land, jij?
@goldielocks: Ik herken dat echt wel, moeite hebben om mensen te vertrouwen en er weer voor te gaan , ik probeer er echt heel bewust wel weer voor open staan. Niet om nou gelijk een beste vriendin ergens vandaan te toveren, maar wel gewoon kijken in hoeverre het klikt en of iemand ook daadwerkelijk eerlijk is en te vertrouwen. Wat fijn dat je het uiteindelijk met jouw vriendin tot op zeker hoogte uit hebt kunnen praten. Dat zit er bij ons niet in en om heel eerlijk te zijn hoeft dat van mij ook niet meer. In het begin hoopte ik nog wel dat zij contact zou opnemen, maar helaas. Ik heb zelf een poging ondernomen maar zij heeft in haar hoofd alles verdraaid en er valt niet met haar te praten.
@sipje83,
Wat een vervelende situatie voor je... staat ineens je hele leven op zijn kop. Ik begrijp precies wat je bedoelt met niet "bloot" kunnen geven. Doe ik ook niet hoor, hier op zo'n forum ben je lekker anoniem dus wordt het wat makkelijker dan in het echte leven maar zelfs hier geef ik me niet helemaal bloot hoor.
@musicfreakyme en bosaapje en goldielocks
Don't give up zou ik zeggen!!! Je komt vanzelf iemand tegen die de energie in jou steekt die je nodig hebt!! Als iemand anders zich naar jou toe ook kwetsbaar durft op te stellen wordt het volgens mij makkelijker om zelf ook weer te gaan vertrouwen. Voor mezelf weet ik dat mijn primaire gevoel wel wist dat deze vriendschap vroeg of laat zo zou eindigen.. een soort van intuitie zeg maar het is soms moeilijk om op je gevoel te vertrouwen als je wel bijna alles deelt met elkaar.
@girl1983
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik ben ook echt niet zielig ofzo. Af en toe overvalt mij ineens zo'n gevoel van gemis en ik vind het het heel fijn dat ik van die lieve reacties krijg van iedereen. En ik weet gemis gaat over... Ik sta positief in het leven en weet dat niets blijft zoals het is. Dankjewel voor je lieve woorden!!
Een dikke knuffel voor jullie allemaal
@underwaterworld: Ik woon in het noorden van het land, jij?
@goldielocks: Ik herken dat echt wel, moeite hebben om mensen te vertrouwen en er weer voor te gaan , ik probeer er echt heel bewust wel weer voor open staan. Niet om nou gelijk een beste vriendin ergens vandaan te toveren, maar wel gewoon kijken in hoeverre het klikt en of iemand ook daadwerkelijk eerlijk is en te vertrouwen. Wat fijn dat je het uiteindelijk met jouw vriendin tot op zeker hoogte uit hebt kunnen praten. Dat zit er bij ons niet in en om heel eerlijk te zijn hoeft dat van mij ook niet meer. In het begin hoopte ik nog wel dat zij contact zou opnemen, maar helaas. Ik heb zelf een poging ondernomen maar zij heeft in haar hoofd alles verdraaid en er valt niet met haar te praten.
@sipje83,
Wat een vervelende situatie voor je... staat ineens je hele leven op zijn kop. Ik begrijp precies wat je bedoelt met niet "bloot" kunnen geven. Doe ik ook niet hoor, hier op zo'n forum ben je lekker anoniem dus wordt het wat makkelijker dan in het echte leven maar zelfs hier geef ik me niet helemaal bloot hoor.
@musicfreakyme en bosaapje en goldielocks
Don't give up zou ik zeggen!!! Je komt vanzelf iemand tegen die de energie in jou steekt die je nodig hebt!! Als iemand anders zich naar jou toe ook kwetsbaar durft op te stellen wordt het volgens mij makkelijker om zelf ook weer te gaan vertrouwen. Voor mezelf weet ik dat mijn primaire gevoel wel wist dat deze vriendschap vroeg of laat zo zou eindigen.. een soort van intuitie zeg maar het is soms moeilijk om op je gevoel te vertrouwen als je wel bijna alles deelt met elkaar.
@girl1983
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik ben ook echt niet zielig ofzo. Af en toe overvalt mij ineens zo'n gevoel van gemis en ik vind het het heel fijn dat ik van die lieve reacties krijg van iedereen. En ik weet gemis gaat over... Ik sta positief in het leven en weet dat niets blijft zoals het is. Dankjewel voor je lieve woorden!!
Een dikke knuffel voor jullie allemaal
vrijdag 18 juli 2008 om 12:11
Ik weet uit ervaring dat het inderdaad moeilijk is om 'n 'beste vriendin' te hebben. En dat het soms best pijnlijk en verdrietig is om, om wat voor redenen dan ook, uit elkaar te gaan.
In de loop der jaren best wel wat vriend(in)en kwijt geraakt maar gelukkig weer anderen ontmoet. Dat heeft wat tijd gekost maar soms loopt het vanzelf en besef je, hé, dit zijn volgens mij weer nieuwe vriend(in)en! Dat is heel fijn en dan ben ik ook niet bezig met teleurstellingen uit het verleden. Juist niet, ik ben heel blij met ze en ben er ook zuinig op!
In de loop der jaren best wel wat vriend(in)en kwijt geraakt maar gelukkig weer anderen ontmoet. Dat heeft wat tijd gekost maar soms loopt het vanzelf en besef je, hé, dit zijn volgens mij weer nieuwe vriend(in)en! Dat is heel fijn en dan ben ik ook niet bezig met teleurstellingen uit het verleden. Juist niet, ik ben heel blij met ze en ben er ook zuinig op!
