Psyche
alle pijlers
Genegeerd worden door familie, eigenwaarde slecht
woensdag 3 mei 2023 om 16:36
Beste lezers,
Ik heb vooral behoefte om het van me af te schrijven, om woorden te geven aan mijn gevoel en hoe anderen (met ervaring) dit een plek hebben gegeven.
Het probleem in 1 zin: ik word genegeerd door mijn zus en dat triggert mijn gevoel van het niet waard zijn.
Een jeugd met veel stress, door een onvoorspelbare ouder, heftige ruzies tussen ouders waardoor ik veel angst heb gekend. Daardoor ging ik zorgen, voor iedereen in mijn gezin en zette ik mezelf op de achtergrond. Ik voelde me heel weinig gezien en gehoord. Ik gebruikte eten als afleiding en emoties de baas te kunnen. Toen werd mijn lijf een issue door opmerkingen van anderen en was mijn zelfbeeld echt op het vriespunt
Nu ben ik over de 40, therapie gehad en mijn jeugd een plek gegeven en goede band met ouders. Mijn broer en 2 zussen hebben ook wel hun issues uit onze jeugd, waarvan ik als oudste diegene ben die er het meest last van heeft gehad.
2 zussen jarenlang haat liefde verhouding, deden beide altijd beroep op mij hierin, ik viel meteen in patroon van zorgen/oplossen/praten en uiteindelijk kreeg ik vaak de deksel op m'n neus want bemoeide me teveel. Tegelijkertijd kwamen ze los van elkaar altijd bij mij. Aantal jaar geleden verbrak 1 zus alle contact, wederom conflict met andere zus en dat is zo geëscaleerd dat alle banden met iedereen werden verbroken. Ik heb pogingen gedaan te bemiddelen maar dat was trekken aan een dood paard en toen heb ik gezegd dat ik er niet meer tussen wilde zitten en dit hun ding was. Zonder uitleg aan mij, van de 1 op andere dag geblokkeerd, weg. Paste wel bij haar want wilde nooit praten en liep altijd weg bij moeilijke dingen. Andere zus wilde ook niet praten en vond het wel best zo. Ik had veel frustratie, vragen en ik kon dat niet kwijt. Dan wen je aan de situatie en ben je zo 8 jr verder. In die tijd prima contact met andere zus, geen diepe band maar goed contact over en weer.
Tot ze weer contact zocht en ik heb dat een kans gegeven. Ik geloof in 2e kansen, gesprekken gevoerd, uitleg gekregen en omdat de tijd al zoveel verder was was de emotie ook weg en was ik eigenlijk alleen maar blij dat ik m'n zus terug had met haar gezin.
Maar dan, andere zus die niks met haar te maken wil hebben is boos op mij. Kan niet accepteren dat ik zus terug heb genomen na zoveel jaar. 2 fysieke gesprekken gehad waarin zij zegt het niet te accepteren en ik blijf zeggen dat het mijn leven is en ik mijn eigen keuzes maak hierin. Ook 100x gezegd dat mijn gevoel en liefde voor haar niet verandert en dit losstaat van de keus die ik maak mbt teruggekomen zus.
En wat er dan gebeurt raakt alles aan wat met mijn eigenwaarde en onzekerheid te maken heeft. Ik word nu keihard genegeerd, ik word onbetrouwbaar genoemd want kiezen voor contact met de ene zus maakt dat de ander zegt "dit zegt alles over jou" en het is over. Geblokkeerd, weg en als dieptepunt kwam ik ze met man en kinderen tegen en lopen ze me allemaal zo voorbij zonder 1 woord of blik. Dat had ik niet verwacht en was voor mij wel een grens dat ik me ook besefte; met zulke mensen wil ik niet omgaan, ook al is het familie. Ze is niet de meest warme persoon en alles moet vooral gaan zoals zij het wel. Omdat ik altijd bang was nog een zus kwijt te raken ging ik er tevaak in mee en probeerde ik conflicten te voorkomen.
Ik kan me erbij neerleggen dat ze uit m'n leven is, en zie ik haar lelijke karakter wat haaks staat tegenover mijn karakter. Zolang ik ze niet zie niks aan de hand, maar sinds ze me voorbij liepen (week geleden) ben ik boos, verdrietig, slaap slecht en denk er veel over na. Het levert me niks op, maar ik kan het niet kwijt. Erover praten, sporten, schreeuwen, helpt niet genoeg. Er is 1 gevoel of gedachte die alles overschreeuwd: ik ben het blijkbaar niet waard om van te houden! Rationeel weet ik dat dit niet klopt, maar dit gaat de hele dag door m'n hoofd. Ik ben heel boos en ook heel verdrietig. Het lijkt op rouwen denk ik.
Gaat dit vanzelf over? Ik heb geen intentie meer om het op te lossen, daarvoor is er teveel gezegd en ben ik teveel gekwetst. Ik wil alleen maar van dit negatieve gevoel af en slechte gedachte over mezelf.
Het beïnvloed mijn dagen, kort lontje, opgejaagd, en door het slechte slapen wordt het niet beter.
Ik heb vooral behoefte om het van me af te schrijven, om woorden te geven aan mijn gevoel en hoe anderen (met ervaring) dit een plek hebben gegeven.
Het probleem in 1 zin: ik word genegeerd door mijn zus en dat triggert mijn gevoel van het niet waard zijn.
Een jeugd met veel stress, door een onvoorspelbare ouder, heftige ruzies tussen ouders waardoor ik veel angst heb gekend. Daardoor ging ik zorgen, voor iedereen in mijn gezin en zette ik mezelf op de achtergrond. Ik voelde me heel weinig gezien en gehoord. Ik gebruikte eten als afleiding en emoties de baas te kunnen. Toen werd mijn lijf een issue door opmerkingen van anderen en was mijn zelfbeeld echt op het vriespunt
Nu ben ik over de 40, therapie gehad en mijn jeugd een plek gegeven en goede band met ouders. Mijn broer en 2 zussen hebben ook wel hun issues uit onze jeugd, waarvan ik als oudste diegene ben die er het meest last van heeft gehad.
2 zussen jarenlang haat liefde verhouding, deden beide altijd beroep op mij hierin, ik viel meteen in patroon van zorgen/oplossen/praten en uiteindelijk kreeg ik vaak de deksel op m'n neus want bemoeide me teveel. Tegelijkertijd kwamen ze los van elkaar altijd bij mij. Aantal jaar geleden verbrak 1 zus alle contact, wederom conflict met andere zus en dat is zo geëscaleerd dat alle banden met iedereen werden verbroken. Ik heb pogingen gedaan te bemiddelen maar dat was trekken aan een dood paard en toen heb ik gezegd dat ik er niet meer tussen wilde zitten en dit hun ding was. Zonder uitleg aan mij, van de 1 op andere dag geblokkeerd, weg. Paste wel bij haar want wilde nooit praten en liep altijd weg bij moeilijke dingen. Andere zus wilde ook niet praten en vond het wel best zo. Ik had veel frustratie, vragen en ik kon dat niet kwijt. Dan wen je aan de situatie en ben je zo 8 jr verder. In die tijd prima contact met andere zus, geen diepe band maar goed contact over en weer.
Tot ze weer contact zocht en ik heb dat een kans gegeven. Ik geloof in 2e kansen, gesprekken gevoerd, uitleg gekregen en omdat de tijd al zoveel verder was was de emotie ook weg en was ik eigenlijk alleen maar blij dat ik m'n zus terug had met haar gezin.
Maar dan, andere zus die niks met haar te maken wil hebben is boos op mij. Kan niet accepteren dat ik zus terug heb genomen na zoveel jaar. 2 fysieke gesprekken gehad waarin zij zegt het niet te accepteren en ik blijf zeggen dat het mijn leven is en ik mijn eigen keuzes maak hierin. Ook 100x gezegd dat mijn gevoel en liefde voor haar niet verandert en dit losstaat van de keus die ik maak mbt teruggekomen zus.
En wat er dan gebeurt raakt alles aan wat met mijn eigenwaarde en onzekerheid te maken heeft. Ik word nu keihard genegeerd, ik word onbetrouwbaar genoemd want kiezen voor contact met de ene zus maakt dat de ander zegt "dit zegt alles over jou" en het is over. Geblokkeerd, weg en als dieptepunt kwam ik ze met man en kinderen tegen en lopen ze me allemaal zo voorbij zonder 1 woord of blik. Dat had ik niet verwacht en was voor mij wel een grens dat ik me ook besefte; met zulke mensen wil ik niet omgaan, ook al is het familie. Ze is niet de meest warme persoon en alles moet vooral gaan zoals zij het wel. Omdat ik altijd bang was nog een zus kwijt te raken ging ik er tevaak in mee en probeerde ik conflicten te voorkomen.
Ik kan me erbij neerleggen dat ze uit m'n leven is, en zie ik haar lelijke karakter wat haaks staat tegenover mijn karakter. Zolang ik ze niet zie niks aan de hand, maar sinds ze me voorbij liepen (week geleden) ben ik boos, verdrietig, slaap slecht en denk er veel over na. Het levert me niks op, maar ik kan het niet kwijt. Erover praten, sporten, schreeuwen, helpt niet genoeg. Er is 1 gevoel of gedachte die alles overschreeuwd: ik ben het blijkbaar niet waard om van te houden! Rationeel weet ik dat dit niet klopt, maar dit gaat de hele dag door m'n hoofd. Ik ben heel boos en ook heel verdrietig. Het lijkt op rouwen denk ik.
Gaat dit vanzelf over? Ik heb geen intentie meer om het op te lossen, daarvoor is er teveel gezegd en ben ik teveel gekwetst. Ik wil alleen maar van dit negatieve gevoel af en slechte gedachte over mezelf.
Het beïnvloed mijn dagen, kort lontje, opgejaagd, en door het slechte slapen wordt het niet beter.
woensdag 3 mei 2023 om 16:48
Wat rot dat je je zo voelt. Maar gelukkig weet je rationeel gezien dat je niets verkeerds hebt gedaan. Je hebt gelijk dat jouw zus niet voor jou bepaalt met wie je omgaat of niet. Het staat los van haar. Probeer het gevoel nu ook te zien als iets van jou, los van de situatie. Want je hebt correct gehandeld en staat daar ook achter. Dat het je nu een rotgevoel geeft, heeft andere oorzaken. Die afstammen van je jeugd. Laat het gevoel er gewoon zijn, het ebt wel weg.
Schrijf het van je af als dat je helpt.
Schrijf het van je af als dat je helpt.
woensdag 3 mei 2023 om 16:51
Beide zussen laten je kiezen. Maar jij hoeft helemaal niet te kiezen. Je hoeft ook helemaal niet de vredesstichter te zijn, want zij willen het niet goed hebben tussen elkaar.
Ga staan voor jezelf.
Met wie wil jij contact? Met een of allebei? Dan doe je dat. En je laat je niet chanteren om de wil van de ander te doen, want je bent inmiddels al in de 40, dus dat schoolplein heb je al een behoorlijke tijd achter je gelaten.
Dit is het doodzwijgen van vroeger om je zo te dwingen om hun zin te doen. Zoals het ongetwijfeld in jullie stamgezin werd gebruikt om jullie in de pas te laten lopen. Zie het voor wat het is : een chantage middel, een pressie middel, een dwangmiddel.
Ga staan voor jezelf.
Met wie wil jij contact? Met een of allebei? Dan doe je dat. En je laat je niet chanteren om de wil van de ander te doen, want je bent inmiddels al in de 40, dus dat schoolplein heb je al een behoorlijke tijd achter je gelaten.
Dit is het doodzwijgen van vroeger om je zo te dwingen om hun zin te doen. Zoals het ongetwijfeld in jullie stamgezin werd gebruikt om jullie in de pas te laten lopen. Zie het voor wat het is : een chantage middel, een pressie middel, een dwangmiddel.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 3 mei 2023 om 17:02
Ach, wat een verdrietige situatie voor jou, maar sowieso al heel goed dat je rationeel weet dat je niets verkeerds hebt gedaan, dat is ook zo namelijk! En nu, nu moet jouw gevoel nog volgen met je ratio en ja, dat zou je best een soort van rouwproces kunnen noemen en heeft vooral tijd nodig (hoe afgezaagd dit ook klinkt).
Je emoties mogen er ook gewoon zijn, dus laat het ook gewoon toe voor jezelf, want opkroppen kost op den duur nóg meer energie helaas.
Je emoties mogen er ook gewoon zijn, dus laat het ook gewoon toe voor jezelf, want opkroppen kost op den duur nóg meer energie helaas.
woensdag 3 mei 2023 om 17:56
Hey meid, ik heb ook een moeilijke band met mijn zus, die erg lijkt op wat jij beschrijft. Een complexe jeugd, bang om haar kwijt te raken, en daarom maar op eieren lopen om de band goed te houden, ten koste van jezelf. En tussendoor ga je helemaal stuk en word je er doodongelukkig van, en weet je dat meer afstand gewoon beter is.En wat er dan gebeurt raakt alles aan wat met mijn eigenwaarde en onzekerheid te maken heeft. Ik word nu keihard genegeerd, ik word onbetrouwbaar genoemd want kiezen voor contact met de ene zus maakt dat de ander zegt "dit zegt alles over jou" en het is over. Geblokkeerd, weg en als dieptepunt kwam ik ze met man en kinderen tegen en lopen ze me allemaal zo voorbij zonder 1 woord of blik. Dat had ik niet verwacht en was voor mij wel een grens dat ik me ook besefte; met zulke mensen wil ik niet omgaan, ook al is het familie. Ze is niet de meest warme persoon en alles moet vooral gaan zoals zij het wel. Omdat ik altijd bang was nog een zus kwijt te raken ging ik er tevaak in mee en probeerde ik conflicten te voorkomen.
Ook dit herken ik enorm. Ik praat hier vaan over met mijn psych, en ga binnenkort familieopstellingen doen. Misschien helpt jou dat ook. Mijn psych gaf me waardevolle adviezen, die ik probeer tot me te nemen. Zo voelt het gedrag van mijn zus als een persoonlijke aanval, maar inmiddels weet ik dat mijn zus niet empathisch is en dat zij het simpelweg niet kan. ZE KAN HET ECHT NIET. En vooral omdat ik het dichtste bij sta. Het is makkelijk om mooi weer te spelen bij anderen die verder weg staan. Maar ze kan het gewoon niet, een lieve zus zijn. En dat probeer ik te onthouden. Ook ik voel enorm veel woede en boosheid. Zeker als ik weer in de app groep is lees, of via via iets hoor. Het leven voelt nu voor mij ook stukken beter nu zij niet in de buurt is.Ik kan me erbij neerleggen dat ze uit m'n leven is, en zie ik haar lelijke karakter wat haaks staat tegenover mijn karakter. Zolang ik ze niet zie niks aan de hand, maar sinds ze me voorbij liepen (week geleden) ben ik boos, verdrietig, slaap slecht en denk er veel over na. Het levert me niks op, maar ik kan het niet kwijt. Erover praten, sporten, schreeuwen, helpt niet genoeg. Er is 1 gevoel of gedachte die alles overschreeuwd: ik ben het blijkbaar niet waard om van te houden! Rationeel weet ik dat dit niet klopt, maar dit gaat de hele dag door m'n hoofd. Ik ben heel boos en ook heel verdrietig. Het lijkt op rouwen denk ik.
Volgens mijn psych moet ik mijn boosheid loslaten. Niet denken in emoties, maar in doelen. Bijvoorbeeld: ik wil 1-2 keer per jaar normaal contact. Ik weet niet of dat gaat lukken, maar ik werk eraan.
De rottige band heeft mijn zelfvertrouwen ook goed aangetast en voor mij staat dit jaar in teken van authenticiteit vinden. Ik wil gelukkig zijn zonder anderen, dingen doen waar ik gelukkig van word, loskomen van andermans meningen en verwachtingen. Het voelt nog onwenning, zo onafhankelijk zijn. Maar het is ook bevrijdend en overweldigend nieuw. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar zal gaan en hoe ik ga ontwikkelen. Ik moet leren om egoistischer te zijn, haha. Maar een ding weet ik wel; ik wil me nooit meer zo rot voelen omdat iemand anders mij dat gevoel geeft.
Sterkte, het is een rotsituatie. Ik hoop dat je psych je hier goed bij kan ondersteunen.
woensdag 3 mei 2023 om 21:01
Het betekent niet zozeer dat ze niets om je geeft hoor... ze heeft gezien dat ze met dit gedrag weg kan komen want dat is voorgedaan door de andere zus. Ookal gaan er jaren voorbij, jouw deur staat open hoe lelijk ze ook doet.
Nou is het de vraag of dat echt is wie je wil zijn natuurlijk. Beide zussen lijken me nou niet echt een super waardevolle relatie op te leveren voor je. Volgens mij is dit het teken dat je iets anders moet gaan doen met je tijd. Onderneem meer met vrienden en pak een hobby op. Investeer in jezelf en in de mensen die je blij maken en energie geven.
Nou is het de vraag of dat echt is wie je wil zijn natuurlijk. Beide zussen lijken me nou niet echt een super waardevolle relatie op te leveren voor je. Volgens mij is dit het teken dat je iets anders moet gaan doen met je tijd. Onderneem meer met vrienden en pak een hobby op. Investeer in jezelf en in de mensen die je blij maken en energie geven.
Lorem Ipsum
donderdag 4 mei 2023 om 00:01
Natuurlijk klopt het niet.
Als je zussen uit goede bedoelingen of uit eigen verdriet een grens trekken is dat hun goed recht. Maar je zo behandelen klinkt als jou dwingen hun idee uit te voeren.
Het zegt niks over jou, jij mag contact hebben met wie jij wil.
Ik zou hier wel hulp bij zoeken om je wirwar aan gevoelens voor jezelf uit te diepen.
Als je zussen uit goede bedoelingen of uit eigen verdriet een grens trekken is dat hun goed recht. Maar je zo behandelen klinkt als jou dwingen hun idee uit te voeren.
Het zegt niks over jou, jij mag contact hebben met wie jij wil.
Ik zou hier wel hulp bij zoeken om je wirwar aan gevoelens voor jezelf uit te diepen.
donderdag 4 mei 2023 om 15:07
Het voelt voor mij ook als dwingen en terugkijkend heeft ze dat vaker gedaan. Op een subtiele manier waardoor je het niet meteen doorhebt. Ik durf nu hardop te zeggen dat zij een naar karakter heeft, dat vond ik moeilijk. Eigenlijk voelt het nog steeds verkeerd dat ik het zeg, over mn eigen zus. Ik voel me daardoor schuldig. Tegelijkertijd weet ik dat ik juist mijn grens moet aangeven, zoals ik nu gedaan heb. Jarenlang heb ik voor ze gezorgd, heb altijd op ze gelet, was altijd de verstandige en ik werd nooit boos omdat ik wist dat ook mijn broer en zussen onze jeugd lastig vonden en dingen tekort zijn gekomen. Daarom verklaarde ik altijd het gedrag en kon ik ze nooit afwijzen. Het voelt daardoor heel wrang dat wanneer ik voor mezelf kies en een grens trek, ze bij me weggaan. Ik voel me namelijk wel in de steek gelaten door ze.Surebaby schreef: ↑04-05-2023 00:01Natuurlijk klopt het niet.
Als je zussen uit goede bedoelingen of uit eigen verdriet een grens trekken is dat hun goed recht. Maar je zo behandelen klinkt als jou dwingen hun idee uit te voeren.
Het zegt niks over jou, jij mag contact hebben met wie jij wil.
Ik zou hier wel hulp bij zoeken om je wirwar aan gevoelens voor jezelf uit te diepen.
En daarmee het niet gehoord en gezien worden
donderdag 4 mei 2023 om 17:35
donderdag 4 mei 2023 om 18:01
Eens, ze mogen alles tegen me zeggen en als ze boos zijn op me moeten ze dat vooral tegen me zeggen. Dan weet ik ook wat ik fout heb gedaan. Nu stampvoet ze omdat ik contact heb met iemand die zij niet wil. Dat mag ze mij niet kwalijk nemen vind ik.
donderdag 4 mei 2023 om 18:21
Helaas herkenbaar, als je als steunpilaar een stapje opzij doet krijg je meestal shit over je heen.newspaper schreef: ↑04-05-2023 15:07Jarenlang heb ik voor ze gezorgd, heb altijd op ze gelet, was altijd de verstandige en ik werd nooit boos omdat ik wist dat ook mijn broer en zussen onze jeugd lastig vonden en dingen tekort zijn gekomen. Daarom verklaarde ik altijd het gedrag en kon ik ze nooit afwijzen. Het voelt daardoor heel wrang dat wanneer ik voor mezelf kies en een grens trek, ze bij me weggaan. Ik voel me namelijk wel in de steek gelaten door ze.
En daarmee het niet gehoord en gezien worden
Maar wel logisch. Als zij zo emotioneel volwassen waren geweest was jij niet in de eerste plaats de boel bij elkaar gaan houden.
En een feit is dat ze je al nooit gezien en gewaardeerd hebben. Alleen leefde je nog in die illusie, doordat je voor ze zorgde en hun gedrag goedpraatte. Nu doe je dat niet meer en dat is heel sterk van je.
Moeilijk, maar misschien het beste om al deze gevoelens een stoel te geven en bij jou laten zitten. want wegdrukken werkt niet zoals je merkt. Je mag boos en verdrietig zijn en rouwen. Trek er maar rustig een jaar voor uit.
donderdag 4 mei 2023 om 18:32
Misschien heb je in je jeugd geleerd dat alles opgelost moest worden omdat hde situatie anders niet goed zou zijn.
Nu wil je alles oplossen omdat er anders iets niet goed aan jou is.
Zie je de stap die daarin snel is gemaakt? De situatie ben jij zelf niet.
De situatie stond altijd al los van jou.
Je nam er te veel verantwoordelijkheid in, maar de jouwe eindigt waar die van anderen beginnen.
Dat er allerlei gevoelens van onmacht uit voort komen maakt je mens. Maar je bent nig steeds niet machteloos of niet goed. Dat is de situatie niet jij.
Ik weet niet of dit je helpen kan.. maar dat hoop ik wel daarom schrijf ik het.
Tot waar jouw verantwoordelijkheid en invloed loopt heb je je best gedaan. Voel je niet minderwaardig of schuldig over het aandeel waar je geen invloe dop kan hebben.
Je bent maar mens.
En dat zijn je familieleden ook.
Nu wil je alles oplossen omdat er anders iets niet goed aan jou is.
Zie je de stap die daarin snel is gemaakt? De situatie ben jij zelf niet.
De situatie stond altijd al los van jou.
Je nam er te veel verantwoordelijkheid in, maar de jouwe eindigt waar die van anderen beginnen.
Dat er allerlei gevoelens van onmacht uit voort komen maakt je mens. Maar je bent nig steeds niet machteloos of niet goed. Dat is de situatie niet jij.
Ik weet niet of dit je helpen kan.. maar dat hoop ik wel daarom schrijf ik het.
Tot waar jouw verantwoordelijkheid en invloed loopt heb je je best gedaan. Voel je niet minderwaardig of schuldig over het aandeel waar je geen invloe dop kan hebben.
Je bent maar mens.
En dat zijn je familieleden ook.
donderdag 4 mei 2023 om 21:06
Klopt, ik moest dingen oplossen en ik ging alles doen om ellende te voorkomen en als het wel zover kwam dan sprong ik op als redder. In therapie ben ik het helemaal doorgespit, al die patronen en kon ik voor het eerst echt voelen.
Ik zit kennelijk nog steeds in bepaalde patronen met m'n zussen.
Ik voel me zo schuldig, dat is echt niet terecht en dat weet ik rationeel, het voelt wel zo. Dat ik het niet heb kunnen oplossen, of voorkomen denk ik.
Ik zit kennelijk nog steeds in bepaalde patronen met m'n zussen.
Ik voel me zo schuldig, dat is echt niet terecht en dat weet ik rationeel, het voelt wel zo. Dat ik het niet heb kunnen oplossen, of voorkomen denk ik.
donderdag 4 mei 2023 om 22:45
Zo herkenbaar.
Kon je dat maar van je afschudden, zulke gevoelens.
Dit soort dingen zijn wel de meest pijnlijke gevoelens die je als mens bij je kan dragen zo'n beetje, dus pak jezelf niet te hard aan daarvoor.
vrijdag 5 mei 2023 om 11:57
Mwah....waarschijnlijk voelt zij zich door jou in de steek gelaten en dat jij de kant van de andere zus hebt gekozen.
Dat gevoel mag ze zeker hebben, ik snap haar ook wel.
Jij plaatst je zelf nu erg in de slachtofferrol
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 5 mei 2023 om 12:08
Ze heeft toch niet de kant van de andere zus gekozen? Ze heeft weer contact met haar, dat zegt toch niet dat ze de acties van die zus allemaal goedkeurt?
vrijdag 5 mei 2023 om 22:42
Zit ik in de slachtoffer rol?
Dat ik contact heb met andere zus zegt toch niets over mijn relatie met haar? Ik laat haar niet in de steek door contact te hebben met andere zus. Waarom zegt het ene contact iets over de relatie met de ander? Ik heb haar ook niet ingeruild ofzo. Ik wil überhaupt niet kiezen
vrijdag 5 mei 2023 om 23:49
vrijdag 5 mei 2023 om 23:51
Zij vindt mss van welnewspaper schreef: ↑05-05-2023 22:42Zit ik in de slachtoffer rol?
Dat ik contact heb met andere zus zegt toch niets over mijn relatie met haar? Ik laat haar niet in de steek door contact te hebben met andere zus. Waarom zegt het ene contact iets over de relatie met de ander? Ik heb haar ook niet ingeruild ofzo. Ik wil überhaupt niet kiezen
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 6 mei 2023 om 06:59
Dat vind ik best onvolwassen van die zus.
Ik zou aangeven naar die zus: ik zal je niet vragen contact met haar te hebben, maar ik bepaal zelf met wie ik omga. Je gaat over mijn grenzen als je voor mij wil bepalen met wie ik omga.
En misschien vragen of ze bang is ergens voor? Wellicht kun je zo de angel eruit krijgen?
zaterdag 6 mei 2023 om 07:00
Je zus kan zich in de steek gelaten voelen door dat je contact houdt met de andere maar dat betekent nog niet dat het gevoel dan ook meteen terecht is.
Objectiever bekeken eerder niet en je hoeft zeker niet de ene in de steek te laten vanwege het gevoel van de ander.
Maar een kanttekening is wel dat als jij altijd de bemiddelaar bent geweest qua opstelling je nu dus ook in het midden kan staan in de ogen van anderen.
en dan creeer je misschien ook zelf het gevoel bij mensen dat als het erop aan komt je hen in de steek laat.
Het is nu dus aan jou om jouw eigen rol heel duidelijk te maken naar alle partijen en ze het vervolgens ook zelf op te laten lossen.
Objectiever bekeken eerder niet en je hoeft zeker niet de ene in de steek te laten vanwege het gevoel van de ander.
Maar een kanttekening is wel dat als jij altijd de bemiddelaar bent geweest qua opstelling je nu dus ook in het midden kan staan in de ogen van anderen.
en dan creeer je misschien ook zelf het gevoel bij mensen dat als het erop aan komt je hen in de steek laat.
Het is nu dus aan jou om jouw eigen rol heel duidelijk te maken naar alle partijen en ze het vervolgens ook zelf op te laten lossen.
zaterdag 6 mei 2023 om 08:26
Zeker, maar waarom zou zus die gevoelens niet mogen hebben?aikidoka schreef: ↑06-05-2023 06:59Dat vind ik best onvolwassen van die zus.
Ik zou aangeven naar die zus: ik zal je niet vragen contact met haar te hebben, maar ik bepaal zelf met wie ik omga. Je gaat over mijn grenzen als je voor mij wil bepalen met wie ik omga.
En misschien vragen of ze bang is ergens voor? Wellicht kun je zo de angel eruit krijgen?
Ze hebben blijkbaar een nare jeugd gehad, dus daar zal qua ontwikkeling iets mis gegaan zijn
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 6 mei 2023 om 15:29
Die gevoelens mag ze hebben, natuurlijk. Haar gevoelens, maar die kan ze prima bij zichzelf houden, lijkt mij. Maar daaraan zulk dwingend gedrag vinden naar een ander vind ik dus onvolwassen. En ik ben benieuwd of ze zulk gedrag ook naar collega’s of zo laat zien, of dat ze zich daar wel in kan houden. Lekker je uitleven op je zus vind ik niet fraai.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
