Psyche
alle pijlers
Genieten van nu vs lange-termijn planning voor je leven
maandag 2 februari 2009 om 11:54
Afgelopen weekend heb ik een goede discussie gehad met een aantal bekenden. Het was een plezierige discussie. Alleen... ik hou er zo'n bijsmaak aan over.
Ik was de enige jonge persoon met gezin en baan die geen 10 jaars planning had gemaakt. Ik leef heel erg bij de dag. Wat vandaag is, is vandaag en geen zorgen voor de dag van morgen.
Financieel hebben we het allemaal goed geregeld, hoor! Voor later als we groot zijn.
Financieel, op het werk, in ons leven, onze relatie, ons kind, alles loopt goed. Ik heb alleen geen plannen. Ik ben blij met het mijn leven gaat en loopt. En ik zie wel wat er komt of niet komt. Het frapante was dat de 3 personen die net zo'n leven hebben als ik (voor zover je dat van buiten kunt zien) allemaal een 10 jaren plan hebben en daarnaar leven. De anderen (jongere vrijgezellen en oudere rentenieren) leven zoals ik.
Ben ik naïef? Of geniet ik gewoon van het leven nu?
Ik was de enige jonge persoon met gezin en baan die geen 10 jaars planning had gemaakt. Ik leef heel erg bij de dag. Wat vandaag is, is vandaag en geen zorgen voor de dag van morgen.
Financieel hebben we het allemaal goed geregeld, hoor! Voor later als we groot zijn.
Financieel, op het werk, in ons leven, onze relatie, ons kind, alles loopt goed. Ik heb alleen geen plannen. Ik ben blij met het mijn leven gaat en loopt. En ik zie wel wat er komt of niet komt. Het frapante was dat de 3 personen die net zo'n leven hebben als ik (voor zover je dat van buiten kunt zien) allemaal een 10 jaren plan hebben en daarnaar leven. De anderen (jongere vrijgezellen en oudere rentenieren) leven zoals ik.
Ben ik naïef? Of geniet ik gewoon van het leven nu?
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 3 februari 2009 om 08:51
Ik kan me er enigszins iets bij voorstellen, al zou ik niet tot in details gaan zoals bij jouw vrienden. Maar ik kan me goed voorstellen dat als je bijvoorbeeld wilt emigreren je een soort van planning maakt. Maar dat is dan wel weer zodat ik tegen die tijd wel iets kan gaan doen en niet omdat ik per se iets "bereikt" moet hebben.
Ik denk zelf ook vaak over deze dingen, ik ben 24 en nog aan het studeren. Verdien dan ook weinig geld, toch zijn er dingen die ik in mijn leven wil doen en ooit wil ik ook kinderen, dan denk ik na over hoe ik dat handig kan aanpakken gezien ik toch al bijna 26 zal zijn als ik afstudeer.
Maar goed, echt een 10 jaren plan op papier met per jaar de details van wat ik bereikt moet/wil hebben, nee dat gaat me ook echt te ver.
Vooruit plannen en denken kan geen kwaad, vooral als je grote dingen in je leven wilt veranderen (huis, kinderen, emigreren, reizen) het zijn toch vaak dingen waar je voor moet sparen en dat gaat niet zo even in een paar maandjes.
Ik denk zelf ook vaak over deze dingen, ik ben 24 en nog aan het studeren. Verdien dan ook weinig geld, toch zijn er dingen die ik in mijn leven wil doen en ooit wil ik ook kinderen, dan denk ik na over hoe ik dat handig kan aanpakken gezien ik toch al bijna 26 zal zijn als ik afstudeer.
Maar goed, echt een 10 jaren plan op papier met per jaar de details van wat ik bereikt moet/wil hebben, nee dat gaat me ook echt te ver.
Vooruit plannen en denken kan geen kwaad, vooral als je grote dingen in je leven wilt veranderen (huis, kinderen, emigreren, reizen) het zijn toch vaak dingen waar je voor moet sparen en dat gaat niet zo even in een paar maandjes.
dinsdag 3 februari 2009 om 09:27
quote:Pink2510 schreef op 02 februari 2009 @ 11:54:
Afgelopen weekend heb ik een goede discussie gehad met een aantal bekenden. Het was een plezierige discussie. Alleen... ik hou er zo'n bijsmaak aan over.
Ik was de enige jonge persoon met gezin en baan die geen 10 jaars planning had gemaakt. Ik leef heel erg bij de dag. Wat vandaag is, is vandaag en geen zorgen voor de dag van morgen.
Financieel hebben we het allemaal goed geregeld, hoor! Voor later als we groot zijn.
Financieel, op het werk, in ons leven, onze relatie, ons kind, alles loopt goed. Ik heb alleen geen plannen. Ik ben blij met het mijn leven gaat en loopt. En ik zie wel wat er komt of niet komt. Het frapante was dat de 3 personen die net zo'n leven hebben als ik (voor zover je dat van buiten kunt zien) allemaal een 10 jaren plan hebben en daarnaar leven. De anderen (jongere vrijgezellen en oudere rentenieren) leven zoals ik.
Ben ik naïef? Of geniet ik gewoon van het leven nu?
Als je het financieel allemaal goed geregeld hebt en niet onverantwoordelijk bent naar je gezin toe, zou ik me niet teveel zorgen maken.
Ik zlef leef ook aardig bij de dag, ik denk niet zo vaak aan het verleden, maar ook niet aan de toekomst. Ideeen heb ik wel, maar ondertussen weet ik ook dat alles morgen kan veranderen.
Maar ik snap je vrienden ook wel een beetje. Een doel geeft iets om naar toe te werken, biedt houvast. Voor mijn werk maak ik ook altijd planningen, ook al weet ik dat het ter plaatste vast anders zal gaan. Maar dat maakt de planning niet minder waardevol, immers het zorgt ervoor dat ik goed ben voorbereid, verschillende scenarios in mijn hoofd heb doorgelopen. Als je immers echt wilt emigreren, nou, dan kost dat inderdaad wat moeite en zul je dat moeten organiseren.
Ik denk niet per se dat planners meteen geen levensgenieters zijn, dat vind ik te kort door de bocht. je kunt je iemand voorstellen die bewust van de reis naar zijn doel geniet en waardeert dat de dingen vaak eigenlijk anders lopen dan je plant. Of andersom, dat niet-planners automatisch meer uit het leven halen. Mensen die wellicht ook in een sleur zitetn en alles maar een beetje passief laten gebeuren.
Als jouw manier van leven bij je past, vooral zo doorgaan, laat je niet van de wijs brengen door wat een ander doet of denkt.
Afgelopen weekend heb ik een goede discussie gehad met een aantal bekenden. Het was een plezierige discussie. Alleen... ik hou er zo'n bijsmaak aan over.
Ik was de enige jonge persoon met gezin en baan die geen 10 jaars planning had gemaakt. Ik leef heel erg bij de dag. Wat vandaag is, is vandaag en geen zorgen voor de dag van morgen.
Financieel hebben we het allemaal goed geregeld, hoor! Voor later als we groot zijn.
Financieel, op het werk, in ons leven, onze relatie, ons kind, alles loopt goed. Ik heb alleen geen plannen. Ik ben blij met het mijn leven gaat en loopt. En ik zie wel wat er komt of niet komt. Het frapante was dat de 3 personen die net zo'n leven hebben als ik (voor zover je dat van buiten kunt zien) allemaal een 10 jaren plan hebben en daarnaar leven. De anderen (jongere vrijgezellen en oudere rentenieren) leven zoals ik.
Ben ik naïef? Of geniet ik gewoon van het leven nu?
Als je het financieel allemaal goed geregeld hebt en niet onverantwoordelijk bent naar je gezin toe, zou ik me niet teveel zorgen maken.
Ik zlef leef ook aardig bij de dag, ik denk niet zo vaak aan het verleden, maar ook niet aan de toekomst. Ideeen heb ik wel, maar ondertussen weet ik ook dat alles morgen kan veranderen.
Maar ik snap je vrienden ook wel een beetje. Een doel geeft iets om naar toe te werken, biedt houvast. Voor mijn werk maak ik ook altijd planningen, ook al weet ik dat het ter plaatste vast anders zal gaan. Maar dat maakt de planning niet minder waardevol, immers het zorgt ervoor dat ik goed ben voorbereid, verschillende scenarios in mijn hoofd heb doorgelopen. Als je immers echt wilt emigreren, nou, dan kost dat inderdaad wat moeite en zul je dat moeten organiseren.
Ik denk niet per se dat planners meteen geen levensgenieters zijn, dat vind ik te kort door de bocht. je kunt je iemand voorstellen die bewust van de reis naar zijn doel geniet en waardeert dat de dingen vaak eigenlijk anders lopen dan je plant. Of andersom, dat niet-planners automatisch meer uit het leven halen. Mensen die wellicht ook in een sleur zitetn en alles maar een beetje passief laten gebeuren.
Als jouw manier van leven bij je past, vooral zo doorgaan, laat je niet van de wijs brengen door wat een ander doet of denkt.
dinsdag 3 februari 2009 om 11:40
Wat een super reacties! En ik leer er ook wat van. Een flexibele planning of dromen is wel een goede optie!
Ik kan namelijk niet eens voor 1 week een menu bedenken, want dan hebben we op dinsdag geen zin in hetgeen ik heb besteld en op vrijdag gaan we spontaan op bezoek en blijven er eten. Ofzo.
Voor uit kijken ga ik wel doen, 10 jaren plan maak ik niet! Hoera! Ik ben wijzer geworden door jullie. Dank, dank, dank.
Ik kan namelijk niet eens voor 1 week een menu bedenken, want dan hebben we op dinsdag geen zin in hetgeen ik heb besteld en op vrijdag gaan we spontaan op bezoek en blijven er eten. Ofzo.
Voor uit kijken ga ik wel doen, 10 jaren plan maak ik niet! Hoera! Ik ben wijzer geworden door jullie. Dank, dank, dank.
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 3 februari 2009 om 12:17
Ik denk dat het er om gaat waar je je zelf lekker bij voelt. De ene vindt het blijkbaar nodig om alles te plannen, 'n ander vindt het prettiger om het niet te doen.
De vraag is als iemand alles graag wil plannen en het loopt totaal mis, hoe hij er dan mee om gaat. Dat zou nog wel eens heel vervelend kunnen zijn.
Bepaalde dromen/doelen 'moet' je inderdaad misschien wel 'n beetje plannen, of noem het sturen. Zoals al genoemd het emigreren. Als dat een diepgewortelde droom is kun je dat natuurlijk wel nu al gaan aansturen.
Financieel probeer ik het wel zo goe en kwaad als het gaat 'n beetje te plannen. Denk aan pensioen. (helaas weet je tegenwoordig nooit of je het goed doet....)
Wat werk en andere dingen betreft zit er weinig of geen planning in. Nooit gedaan en het liep eigenlijk altijd wel als vanzelf.
Ik merk dat ik onrustig word als ik ga nadenken over 'stel dat ik mijn baan kwijt raak, wat dan?'. Dus daar probeer ik maar niet teveel aan te denken.
En iemand zei iets over 'relatie plannen'? Hoe doe je dat in godsnaam?
Oh ja, misschien is het zo dat als je leven NU niet lekker loopt je eerder bezig bent met planningen? Om er uit te kunnen ontsnappen?
De vraag is als iemand alles graag wil plannen en het loopt totaal mis, hoe hij er dan mee om gaat. Dat zou nog wel eens heel vervelend kunnen zijn.
Bepaalde dromen/doelen 'moet' je inderdaad misschien wel 'n beetje plannen, of noem het sturen. Zoals al genoemd het emigreren. Als dat een diepgewortelde droom is kun je dat natuurlijk wel nu al gaan aansturen.
Financieel probeer ik het wel zo goe en kwaad als het gaat 'n beetje te plannen. Denk aan pensioen. (helaas weet je tegenwoordig nooit of je het goed doet....)
Wat werk en andere dingen betreft zit er weinig of geen planning in. Nooit gedaan en het liep eigenlijk altijd wel als vanzelf.
Ik merk dat ik onrustig word als ik ga nadenken over 'stel dat ik mijn baan kwijt raak, wat dan?'. Dus daar probeer ik maar niet teveel aan te denken.
En iemand zei iets over 'relatie plannen'? Hoe doe je dat in godsnaam?
Oh ja, misschien is het zo dat als je leven NU niet lekker loopt je eerder bezig bent met planningen? Om er uit te kunnen ontsnappen?
