Psyche
alle pijlers
Gevoelens worden onderdrukt op 'autopilot'
maandag 14 juni 2021 om 17:54
Ik heb al jaaaaren last van onderdrukte gevoelens. Ook gedraag ik me heel anders dan ik mij voel, vooral om niet tot conflict te komen of overgevoelig over te komen.
Ik ben zoiezo al een gevoelig mens, en dat maakt het leven extra moeilijk als man zijnde. Ik ben vooral - denk ik - bang om te voelen. Bang om afgewezen te worden, uitgelachen of dat het uitloopt in fysiek conflict. Ik voel me eigenlijk ook heel snel aangevallen en beledigd.
Op dat moment wil ik dan reageren zoals ik me voel; het uitspreken. Maar dan kom je meteen over als een of andere gek. Vooral de 'negatieve' gevoelens daar heb ik moeite mee. Als ik me droevig voel, boos ben op iemand, en daardoor assertief moet zijn. Soms ben ik zo overweldigd door emotie dat ik bijna niet kan reageren.
Door dit alles en wat ik mee heb gemaakt in het verleden staat mijn gevoel vaak op slot. Ik vind dat vreselijk en zou eigenlijk gewoon lekker al mijn gevoel willen uitdrukken direct zoals ik ze voel. Een der dezen dagen ga ik nog ontploffen, zoveel frustratie gaat er in mij rond.
Alhoewel ik me bijna altijd door mijn verstand laat leiden, merk ik dat mijn gevoel dan direct benadeeld wordt en op slot gaat. Dan weet ik niet meer wat ik voel, wat ik wil, wat ik leuk vind of niet.. eigenlijk wordt je er gewoon depressief van en is niks nog leuk.
Ik voel dan ook letterlijk de spanning staan op mijn keel en rif. Het gaat dan zo van 'ojee' ik heb deze gedachte/gevoel dat kan ik beter maar wegstoppen want < x > reden.. het vreet ook energie.
Iemand dezelfde ervaringen of weet wat te doen hiermee? De GGZ daar heb je eigenlijk weinig aan. Ze zeiden wel dat ik mindfulness moest doen (nadat ik dit ZELF gesuggereerd had eigenlijk) ik heb de app op mijn telefoon, maar doe er weinig mee. Eigenlijk vooral omdat ik bang ben om te voelen. Ik wil gewoon niet weer gekwetst worden, die pijn voelen. En vooral niet dat men misbruik maakt van de situatie wanneer ik een 'zwak' moment hebt om mij nog meer pijn te doen.
Ik ben zoiezo al een gevoelig mens, en dat maakt het leven extra moeilijk als man zijnde. Ik ben vooral - denk ik - bang om te voelen. Bang om afgewezen te worden, uitgelachen of dat het uitloopt in fysiek conflict. Ik voel me eigenlijk ook heel snel aangevallen en beledigd.
Op dat moment wil ik dan reageren zoals ik me voel; het uitspreken. Maar dan kom je meteen over als een of andere gek. Vooral de 'negatieve' gevoelens daar heb ik moeite mee. Als ik me droevig voel, boos ben op iemand, en daardoor assertief moet zijn. Soms ben ik zo overweldigd door emotie dat ik bijna niet kan reageren.
Door dit alles en wat ik mee heb gemaakt in het verleden staat mijn gevoel vaak op slot. Ik vind dat vreselijk en zou eigenlijk gewoon lekker al mijn gevoel willen uitdrukken direct zoals ik ze voel. Een der dezen dagen ga ik nog ontploffen, zoveel frustratie gaat er in mij rond.
Alhoewel ik me bijna altijd door mijn verstand laat leiden, merk ik dat mijn gevoel dan direct benadeeld wordt en op slot gaat. Dan weet ik niet meer wat ik voel, wat ik wil, wat ik leuk vind of niet.. eigenlijk wordt je er gewoon depressief van en is niks nog leuk.
Ik voel dan ook letterlijk de spanning staan op mijn keel en rif. Het gaat dan zo van 'ojee' ik heb deze gedachte/gevoel dat kan ik beter maar wegstoppen want < x > reden.. het vreet ook energie.
Iemand dezelfde ervaringen of weet wat te doen hiermee? De GGZ daar heb je eigenlijk weinig aan. Ze zeiden wel dat ik mindfulness moest doen (nadat ik dit ZELF gesuggereerd had eigenlijk) ik heb de app op mijn telefoon, maar doe er weinig mee. Eigenlijk vooral omdat ik bang ben om te voelen. Ik wil gewoon niet weer gekwetst worden, die pijn voelen. En vooral niet dat men misbruik maakt van de situatie wanneer ik een 'zwak' moment hebt om mij nog meer pijn te doen.
maandag 14 juni 2021 om 18:06
Ik wil niet direct alle details vertellen, maar ik ben twee keer fysiek aangevallen door iemand die je behoort te kunnen vertrouwen. Daarna was het jarenlang een en al intimidatie, en ben ik bang gemaakt/geworden, het vertrouwen verloren. Toen het allemaal weer 'gekalmeerd' was kon er niet over gesproken worden met die persoon over wat er gebeurd was en ik werd ook niet serieus genomen.
En wat bedoel je met je tweede zin?
maandag 14 juni 2021 om 18:08
Nou ik vind het gek dat je dus naar de ggz gaat met een trauma, laat ik het maar zo noemen, en dat je daar dus blijkbaar behandeling voor krijgt maar dat het niet kunnen uiten van emoties niet besproken wordt. Want mindulness is maar een trucje, dat pakt de basis niet echt aan. Dus wat zeggen ze bij de ggz als je de vraag over je emoties aan ze stelt?
maandag 14 juni 2021 om 18:09
Geen soortgelijke ervaring zelf, maar wat gedachten en vragen naar aanleiding van je OP.
Er zit een tegenstrijdigheid in je verhaal:
1. Je voelt spanning, wordt overweldigt door emotie, staat op ontploffen van frustratie
2. Je onderdrukt gevoel, weet niet wat je voelt, bent bang om te voelen.
Verder zet je verstand en gevoel tegenover elkaar. Een langetermijndoel kan zijn om deze twee juist samen te laten gaan.
Ben je bang om afgewezen te worden vanwege je gevoel, of vanwegen de manier waarop je je gevoel uit? Het klinkt alsof je moeite hebt om je gevoel op een gezonde manier te uiten; je hebt het over onderdrukken en eruit gooien/ontploffen, maar daar zit natuurlijk nog een heel gebied tussen.
Wat heb je bij de GGZ geprobeerd, naast het noemen van mindfulness? Is er een bepaalde behandeling of diagnose, of moet/wil je dit zelf aanpakken? Er bestaat bijvoorbeeld zoiets als remotieregulatietherapie (ERT), kan dat iets zijn?
Je bent in elk geval in staat om op te merken dat je niet goed met je emoties kan omgaan, en dat er lichamelijke spanning ontstaat als je ze wil onderdrukken. Dat is een belangrijke stap!
Een volgende kan zijn om te leren je emotie te herkennen: wat voel je, waar voel je het, wat is het effect op je lichaam, gedachten, gedrag? Je kunt dit bijvoorbeeld systematisch doen door elke dag of na bepaalde situaties dit kort te noteren.
Weet je welke situatie triggers zijn voor spanning, of welke gevoelens je moeilijk vindt om te verdragen en/of te uiten? Wat zijn de manieren waarop je nu met die situatie omgaat?
Er zit een tegenstrijdigheid in je verhaal:
1. Je voelt spanning, wordt overweldigt door emotie, staat op ontploffen van frustratie
2. Je onderdrukt gevoel, weet niet wat je voelt, bent bang om te voelen.
Verder zet je verstand en gevoel tegenover elkaar. Een langetermijndoel kan zijn om deze twee juist samen te laten gaan.
Ben je bang om afgewezen te worden vanwege je gevoel, of vanwegen de manier waarop je je gevoel uit? Het klinkt alsof je moeite hebt om je gevoel op een gezonde manier te uiten; je hebt het over onderdrukken en eruit gooien/ontploffen, maar daar zit natuurlijk nog een heel gebied tussen.
Wat heb je bij de GGZ geprobeerd, naast het noemen van mindfulness? Is er een bepaalde behandeling of diagnose, of moet/wil je dit zelf aanpakken? Er bestaat bijvoorbeeld zoiets als remotieregulatietherapie (ERT), kan dat iets zijn?
Je bent in elk geval in staat om op te merken dat je niet goed met je emoties kan omgaan, en dat er lichamelijke spanning ontstaat als je ze wil onderdrukken. Dat is een belangrijke stap!
Een volgende kan zijn om te leren je emotie te herkennen: wat voel je, waar voel je het, wat is het effect op je lichaam, gedachten, gedrag? Je kunt dit bijvoorbeeld systematisch doen door elke dag of na bepaalde situaties dit kort te noteren.
Weet je welke situatie triggers zijn voor spanning, of welke gevoelens je moeilijk vindt om te verdragen en/of te uiten? Wat zijn de manieren waarop je nu met die situatie omgaat?
What a nuanced anxiety
maandag 14 juni 2021 om 18:11
Is de persoon die je aanvalt ook de persoon waardoor je niet afgewezen wilt worden?Bozo schreef: ↑14-06-2021 18:06Ik wil niet direct alle details vertellen, maar ik ben twee keer fysiek aangevallen door iemand die je behoort te kunnen vertrouwen. Daarna was het jarenlang een en al intimidatie, en ben ik bang gemaakt/geworden, het vertrouwen verloren. Toen het allemaal weer 'gekalmeerd' was kon er niet over gesproken worden met die persoon over wat er gebeurd was en ik werd ook niet serieus genomen.
En wat bedoel je met je tweede zin?
Oftewel, probeer je met het onderdrukken van emotie een nieuwe aanval te voorkomen (ook bij mensen die geen fysiek gevaar vormen)?
Trauma kan een sterke invloed hebben en het lijkt me zaak om daar eerst mee aan de slag te gaan.
Dat doe je niet zomaar even met wat zelfhulp meestal, daar is gespecialiseerde hulp voor.
What a nuanced anxiety
maandag 14 juni 2021 om 18:12
Juist. Gewoon weer gaan voelen is niet helemaal de oplossing. Er is een reden dat je dat niet doet, daar moet je iets meetyche schreef: ↑14-06-2021 18:11Is de persoon die je aanvalt ook de persoon waardoor je niet afgewezen wilt worden?
Oftewel, probeer je met het onderdrukken van emotie een nieuwe aanval te voorkomen (ook bij mensen die geen fysiek gevaar vormen)?
Trauma kan een sterke invloed hebben en het lijkt me zaak om daar eerst mee aan de slag te gaan.
Dat doe je niet zomaar even met wat zelfhulp meestal, daar is gespecialiseerde hulp voor.
maandag 14 juni 2021 om 18:16
Ik moest hier aan denken. Angst hebben voor je emoties en dan dichtklappen of juist bozig worden.
Tijdje terug zat ik te googlen en kwam ik deze site tegen.
https://www.npispecialist.nl/behandelaa ... -therapie/
Tijdje terug zat ik te googlen en kwam ik deze site tegen.
https://www.npispecialist.nl/behandelaa ... -therapie/
maandag 14 juni 2021 om 18:36
Bedankt voor jullie reacties. Ik lijk vaak te vergeten wat ze vertellen bij de GGZ. Ik loop er eigenlijk al 10 jaar. Het was afgebouwd (tot 1x per maand), eerst was het veel intensiever omdat ik erg depressief was. Nu 'gaat' het wel.
Wat betreft gevoel en verstand; soms ben ik zo overladen door gevoel dat het dus door de barriere heen breekt. Maar meestal houdt die barriere het wel ondanks dat het veel energie kost om die intact te houden. Ik voel vanbinnen dat er veel uit wil.
Onze familie was niet bepaald van het praten over je gevoel noch heb ik het geleerd. Nu ik wat ouder ben.. is het net alsof ik een kind ben in een volwassen lichaam met kinderlijke gevoelens. Dus ik gedraag me zoals ik denk dat het behoort, maar eigenlijk komt dat niet overeen met hoe ik me voel.
Ik heb best al wat dingetjes geprobeerd bijv. G schema's en wat al niet. Ik doe dat dan een paar weken en dan stop ik ermee. Heeft denk ik verschillende redenen. Wil geen nare gedachten terughalen, negatieve gevoelens voelen, en het voelt (daarom) ook echt als een opgave om er aan te moeten beginnen. Misschien is het niet afmaken van therapieën etc. een groot probleem wat er voor zorgt dat ik niet 'hersteld' ben.
De persoon die mij aanviel die is er niet meer. Ik ben wel erg bang geworden voor enige vorm van conflict van andere mensen want ik heb ervaren hoe snel het uit kan monden in geweld.
Vaak lijkt het, als ik naar de GGZ ga ook weer redelijk prima te gaan. Ik denk omdat ik dan een tijdje positieve dingen heb ervaren waardoor het negatieve overschaduwt wordt. Terwijl de 'trauma' er nog steeds zit en ook terugkomt. Ook het idee van weten dat je mogelijk ondersteuning gaat krijgen of in ieder geval je verhaal kwijt kan brengt licht. En dan krijgen zij weer de indruk dat het beter gaat.
Misschien toch die groepstherapieën gaan doen, ook al voel ik me dan een sukkel samen met andere sukkels. Ik weet het, ik mag dat niet zeggen, maar dat weerhield me ervan om daar naar toe te gaan. En zo kwakkelt mijn interne conflict telkens voort.
Wat betreft gevoel en verstand; soms ben ik zo overladen door gevoel dat het dus door de barriere heen breekt. Maar meestal houdt die barriere het wel ondanks dat het veel energie kost om die intact te houden. Ik voel vanbinnen dat er veel uit wil.
Onze familie was niet bepaald van het praten over je gevoel noch heb ik het geleerd. Nu ik wat ouder ben.. is het net alsof ik een kind ben in een volwassen lichaam met kinderlijke gevoelens. Dus ik gedraag me zoals ik denk dat het behoort, maar eigenlijk komt dat niet overeen met hoe ik me voel.
Ik heb best al wat dingetjes geprobeerd bijv. G schema's en wat al niet. Ik doe dat dan een paar weken en dan stop ik ermee. Heeft denk ik verschillende redenen. Wil geen nare gedachten terughalen, negatieve gevoelens voelen, en het voelt (daarom) ook echt als een opgave om er aan te moeten beginnen. Misschien is het niet afmaken van therapieën etc. een groot probleem wat er voor zorgt dat ik niet 'hersteld' ben.
De persoon die mij aanviel die is er niet meer. Ik ben wel erg bang geworden voor enige vorm van conflict van andere mensen want ik heb ervaren hoe snel het uit kan monden in geweld.
Vaak lijkt het, als ik naar de GGZ ga ook weer redelijk prima te gaan. Ik denk omdat ik dan een tijdje positieve dingen heb ervaren waardoor het negatieve overschaduwt wordt. Terwijl de 'trauma' er nog steeds zit en ook terugkomt. Ook het idee van weten dat je mogelijk ondersteuning gaat krijgen of in ieder geval je verhaal kwijt kan brengt licht. En dan krijgen zij weer de indruk dat het beter gaat.
Misschien toch die groepstherapieën gaan doen, ook al voel ik me dan een sukkel samen met andere sukkels. Ik weet het, ik mag dat niet zeggen, maar dat weerhield me ervan om daar naar toe te gaan. En zo kwakkelt mijn interne conflict telkens voort.
maandag 14 juni 2021 om 18:44
Bedankt. Dat klinkt allemaal erg herkenbaar. Ik ga eens navragen bij mijn behandelaar.hanke321 schreef: ↑14-06-2021 18:16Ik moest hier aan denken. Angst hebben voor je emoties en dan dichtklappen of juist bozig worden.
Tijdje terug zat ik te googlen en kwam ik deze site tegen.
https://www.npispecialist.nl/behandelaa ... -therapie/
maandag 14 juni 2021 om 19:01
hier ook erg herkenbaar...
Ik word door 1 medebewoner, en 1 medebewoonstertotaal genegeerd.
De GGZ daar wil je niet zijn, zeker niet
zorg voor mensen met autisme
pesten is van hier tot ginder
Nou lagen vandaag 2 vuilniszakken buiten bij de parkeerplaats
En kon ik het opruimen
van het een komt het ander
iemand in mijn groep is dus bewust aan het pesten....
heb het helemaal even gehad hier!!!
Ik word door 1 medebewoner, en 1 medebewoonstertotaal genegeerd.
De GGZ daar wil je niet zijn, zeker niet
zorg voor mensen met autisme
pesten is van hier tot ginder
Nou lagen vandaag 2 vuilniszakken buiten bij de parkeerplaats
En kon ik het opruimen
van het een komt het ander
iemand in mijn groep is dus bewust aan het pesten....
heb het helemaal even gehad hier!!!
pluk de dag
maandag 14 juni 2021 om 19:02
Therapie niet afmaken is inderdaad een grote oorzaak van niet-werkende therapie.
Je komt dan op het punt dat je de confrontatie aanmoet met je angst, en dan haak je af? Dan blijf je in hetzelfde cirkeltje ronddraaien.
Je oordeelt enorm hard over jezelf. Dat je een sukkel bent als je die therapie nodig heeft, terwijl je tegelijk goed kan zien dat je het wel degelijk kan gebruiken.
Therapie is hard werken, dat is niet voor sukkels. De confrontatie aangaan met pijn, angst en woede kost kracht en moed, maar het is zó de moeite waard als je daarna beter in je vel zit en op een gezonde manier leert met je emoties om te gaan. Het is nooit te laat om dat te leren.
Je komt dan op het punt dat je de confrontatie aanmoet met je angst, en dan haak je af? Dan blijf je in hetzelfde cirkeltje ronddraaien.
Je oordeelt enorm hard over jezelf. Dat je een sukkel bent als je die therapie nodig heeft, terwijl je tegelijk goed kan zien dat je het wel degelijk kan gebruiken.
Therapie is hard werken, dat is niet voor sukkels. De confrontatie aangaan met pijn, angst en woede kost kracht en moed, maar het is zó de moeite waard als je daarna beter in je vel zit en op een gezonde manier leert met je emoties om te gaan. Het is nooit te laat om dat te leren.
What a nuanced anxiety
