Grapjes ouders

07-03-2021 23:33 102 berichten
Goedenavond ,

Ik ben nieuw hier🤗
Ik heb ontzettend behoefte aan een paar reacties aangezien ik even heel slecht bij mijn gevoel kan komen op dit moment.

Mijn ouders hebben vroeger een paar grapjes met mij uitgehaald toen ik een jaar of 9/10 was nml ;

Mij op pad sturen naar de dierenwinkel om " vogelriempjes" te kopen om de parkieten uit te laten.
De verkoper keek me heel raar aan en mijn ouders lachte me uit toen ik thuis kwam.

Mij op pad sturen om de krant van gisteren kopen was ook een grapje.

Losse melk kopen in een vergiet. Ook dat was een grapje.

Elke verjaardag passeerde deze grapjes de revue en iedereen heeft hier jaren lang smakelijk om gelachen.
Ik lachte mee.

Maar ondertussen ben ik 43 en loop ik tegen bepaalde dingen aan en komen oa deze grapjes naar boven.

Mijn vraag aan jullie is eigenlijk ; wat vinden jullie van deze grapjes ?
Alle reacties Link kopieren
Poeszie schreef:
09-03-2021 11:17
Ik zou mijn man dan van de trap af flikkeren, wat een kutgrap.

en dat filmen!
Alle reacties Link kopieren
milena1 schreef:
08-03-2021 11:18
Tja, het zal je humor moeten zijn denk ik, maar ik vind er geen bal aan. Zou ik als kind niet leuk gevonden hebben, en ik zou het als ouder ook niet doen. Waarom zou je je kind in de zeik gaan lopen nemen?
Dit.
Zo ontzettend sneu voor het kind. Word er gewoon verdrietig van als ik eraan denk dat iemand dat mijn dochter aan zou doen.
Vind dit ook echt pestgedrag en dan ook nog van ouders naar hun eigen kind, stuitend.
Alle reacties Link kopieren
Blijf bij jezelf. Ik snap dat je probeert te peilen hoe andere mensen hiernaar kijken, maar zoals je ziet variëren de reacties van 'wat een rotgrappen, dat moet heel vernederend zijn' tot 'het is geen misbruik of zo, get over it'. Maar het gaat uiteindelijk om de eventuele impact die het op jou heeft gehad. Daarin doet andermans mening er niet toe en dat kan niemand voor je invullen. Als jij er last van hebt, maar de hele wereld zegt 'stel je niet zo aan', heb je er niet ineens geen last van immers. En juist als je niet uit een veilig nest komt ben je vaker geneigd je te spiegelen aan anderen en je aan te passen, in plaats van stil te staan bij jezelf en intern na te voelen welke betekenis jij eraan geeft. Dus los van de reacties hier, wat zijn jouw eigen overwegingen en gevoelens hierbij?
Ik reageer straks even via de computer 🤗
Typt wat fijner.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
09-03-2021 11:50
en dat filmen!

Haha, beter geen bewijs verzamelen als je je man wat aandoet (6)
Mijn ouders hadden/hebben hier ook een handje van. Het zijn lieve mensen maar ik heb me altijd voorgenomen dit bij mijn eigen kinderen nooit te gaan doen.

Het was vooral dat ik heel goedgelovig was en dat ze me alles wijs konden maken. Daar maakten mijn broers, zussen en ouders handig gebruik van. Het waren vooral de broers en zussen die de grappen uithaalden, maar mijn ouders hielden en houden ervan om ze uit te kauwen. Nog steeds worden die verhalen op elk feestje opgerakeld en nog steeds wil ik elke door de grond zakken. Ik ben inmiddels een heel eind in de dertig en ik ben niet meer dat kleine meisje van toen, maar zo voelt het op die momenten nog wel.

Als ouder zal ik nooit mijn kind zo, en zo vaak, te kakken zetten ten overstaan van de hele familie/buren/vrienden.
Alle reacties Link kopieren
Ach TO ik lees net je update, wat naar!

Zeker als jij al getraumatiseerd was, zou het logisch moeten zijn dat dit soort grappen niet gemaakt moeten worden. Een kind dat zich al onveilig voelt, zich nog onveiliger laten voelen is niet oke, en zeker niet normaal
Yes daar ben ik weer !
Zoals ik al zei ben ik nieuw hier en ik moet nog een beetje uitvogelen hoe ik snel op iemand kan reageren.

Ik heb bewust niet mijn hele adoptie story in mijn intro genoemd omdat ik gewoon eens nieuwsgierig was hoe andere mensen dit soort grapjes interpeteren.
De meningen lopen erg uiteen.

Zoals ik al eerder zei ben ik puzzelstukjes aan het leggen.
Deze grapjes zijn een onderdeel van een puzzel.

Sowieso ben je als adoptiekind uit een ander hout gesneden en zo heb ik dus ook een hele andere humor dan zij.
ik ben nu zelf moeder van een meisje van 9 en ik kan het me niet voorstellen dat ik haar op die manier in de maling zou nemen.

Ik ben nu al ruim een jaar bezig met een "transformatie proces"waarbij ik alle oud zeer aan het opruimen ben.
Tijdens het lezen van bepaalde reacties werd ik weer even getriggerd aan oud zeer. Als een reactie je raakt zegt dat iets over jezelf (spiegel) en wat je nog hebt op te ruimen.

Ik wil jullie daarvoor bedanken !

Ik ben op weg om de beste versie van mezelf te worden en ik besef dat ik dat alleen kan doen om diep naar binnen te gaan.
Maar een keer een mening vragen via een forum leek me best interessant voor ernaast.

Nogmaals dank :heart:
Alle reacties Link kopieren
Ik werd vroeger ook op pad gestuurd voor een aardbeientrapje en een keer voor een plintentrapje. Daar kunnen we nu nog steeds hartelijk om lachten.

ik kan deze humor wel waarderen. Maar als ik jouw verhaal lees, ligt het niet zozeer aan deze grapjes maar aan het totaal wat je hebt meegemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Melbeee schreef:
09-03-2021 12:49

Ik heb bewust niet mijn hele adoptie story in mijn intro genoemd omdat ik gewoon eens nieuwsgierig was hoe andere mensen dit soort grapjes interpeteren.
De meningen lopen erg uiteen.

Zoals ik al eerder zei ben ik puzzelstukjes aan het leggen.
Deze grapjes zijn een onderdeel van een puzzel.

Sowieso ben je als adoptiekind uit een ander hout gesneden en zo heb ik dus ook een hele andere humor dan zij.
ik ben nu zelf moeder van een meisje van 9 en ik kan het me niet voorstellen dat ik haar op die manier in de maling zou nemen.
juist door je adoptieverhaal, vallen dit soort grapjes heel fout. Ook dat zijn zaken, die pas de laatste decennia duidelijk worden. Het is niet voor niets, dat de kritiek op adoptie aanzwengelt.
Tijdspaarder schreef:
09-03-2021 12:24
Mijn ouders hadden/hebben hier ook een handje van. Het zijn lieve mensen maar ik heb me altijd voorgenomen dit bij mijn eigen kinderen nooit te gaan doen.

Het was vooral dat ik heel goedgelovig was en dat ze me alles wijs konden maken. Daar maakten mijn broers, zussen en ouders handig gebruik van. Het waren vooral de broers en zussen die de grappen uithaalden, maar mijn ouders hielden en houden ervan om ze uit te kauwen. Nog steeds worden die verhalen op elk feestje opgerakeld en nog steeds wil ik elke door de grond zakken. Ik ben inmiddels een heel eind in de dertig en ik ben niet meer dat kleine meisje van toen, maar zo voelt het op die momenten nog wel.

Als ouder zal ik nooit mijn kind zo, en zo vaak, te kakken zetten ten overstaan van de hele familie/buren/vrienden.
Jij herkent dit dus..
Ik lachte altijd mee maar ik kom er nu achter dat ik me er heel verdrietig en onzeker over heb gevoeld.
Ook ik zal dit soort grapjes nooit met mijn kinderen uithalen. Never Nooit.
Alle reacties Link kopieren
Tijdspaarder schreef:
09-03-2021 12:24
Mijn ouders hadden/hebben hier ook een handje van. Het zijn lieve mensen maar ik heb me altijd voorgenomen dit bij mijn eigen kinderen nooit te gaan doen.

Het was vooral dat ik heel goedgelovig was en dat ze me alles wijs konden maken. Daar maakten mijn broers, zussen en ouders handig gebruik van. Het waren vooral de broers en zussen die de grappen uithaalden, maar mijn ouders hielden en houden ervan om ze uit te kauwen. Nog steeds worden die verhalen op elk feestje opgerakeld en nog steeds wil ik elke door de grond zakken. Ik ben inmiddels een heel eind in de dertig en ik ben niet meer dat kleine meisje van toen, maar zo voelt het op die momenten nog wel.

Als ouder zal ik nooit mijn kind zo, en zo vaak, te kakken zetten ten overstaan van de hele familie/buren/vrienden.
Een grapje uithalen kan idd gewoon verkeerd uitpakken, maar ik zie er niet de lol van om elke verjaardag/feestje er weer mee te komen. Uit mijn jeugd was er ook een anekdote die alle volwassenen echt hilarisch vonden, voor mij was het genant (mij irritatie was duidelijk zichtbaar). Toen het op een gegeven weer ter sprak kwam, ingegrepen en aangegeven dat ik het verhaal niet meer wilde horen, want zo leuk en grappig was het voor mij dus niet. Diegene die het toch wilde vertellen, net zo lang blijven onderbreken tot hij er mee stopte. Toen pas viel het kwartje dat het gewoon echt niet leuk was.

Tijdspaarder, grijp echt de mogelijkheid aan om aan te geven dat je klaar bent met dat stomme verhaal en dat het vooral laat zien hoe onaardig zij waren als ouder/sibling.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Er speelde dus duidelijk veel meer mee. En dan helpen deze grapjes niet om iemand een veilig gevoel te geven.

Als het gaat om het her- en her- en her-vertellen vind ik wel dat je een verantwoordelijkheid hebt. Ik snap dat je als kind elke keer meelacht maar je moet echt zelf aangeven dat het niet leuk meer is.
Iemand noemde een voorbeeld waar ze zelf nog harder om had gelachen dan de grappenmaker.
Als je je hele leven hebt meegelachen moet je dus niet wachten tot mensen spontaan aanvoelen dat het ineens niet leuk meer is.
Dat is het loslaten van je rol als kind, en volwassen reageren.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren
Koffiehagedis schreef:
09-03-2021 11:56
Blijf bij jezelf. Ik snap dat je probeert te peilen hoe andere mensen hiernaar kijken, maar zoals je ziet variëren de reacties van 'wat een rotgrappen, dat moet heel vernederend zijn' tot 'het is geen misbruik of zo, get over it'. Maar het gaat uiteindelijk om de eventuele impact die het op jou heeft gehad. Daarin doet andermans mening er niet toe en dat kan niemand voor je invullen. Als jij er last van hebt, maar de hele wereld zegt 'stel je niet zo aan', heb je er niet ineens geen last van immers. En juist als je niet uit een veilig nest komt ben je vaker geneigd je te spiegelen aan anderen en je aan te passen, in plaats van stil te staan bij jezelf en intern na te voelen welke betekenis jij eraan geeft. Dus los van de reacties hier, wat zijn jouw eigen overwegingen en gevoelens hierbij?

Dit ^

Sowieso, wat is normaal?
Ik zie het probleem niet zo eigenlijk. Denk dat het misschien in de context van een adoptie wel een ander verhaal wordt en dan niet per se door de grapjes. Sowieso moet je juist als volwassene rekening houden met de impact van je grappen op een kind.

Ben als kind ook wel in de maling genomen en ik vind het eigenlijk alleen schandalig dat men mij vlees heeft aangeboden als " kunstvlees " terwijl ik consequent alles weigerde vanaf dat ik 4 jaar was. Dan heb je geen respect voor iemands keuzes, ook al is het een kind. Alle andere echte grapjes, zoals dat je een vogel kunt pakken als je zout op zijn staart strooit, dat ik met een sleepkabel aan mijn skelter naar de camping mocht en weet ik wat meer kan me niet boeien.

Zelf wel eens tegen een kind van vrienden gezegd dat met me meeliep terwijl zijn moeder stond te roepen gezegd dat we de kindereter gingen voeren toen hij vroeg wat we gingen doen. " gelukkig ben jij geen kind want die luisteren naar hun moeder ". Dat vinden ze nu erg grappig en dat ze kleiner waren werd er vaak gevraagd of Tena even meeging om de grote menseneter te voeren.

Gaat om de impact die dingen hebben, maar ik heb wel de indruk dat men tegenwoordig erg gevoelig is.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het ook geen grapjes.
Ik was een jaar of 10 toen ik vegetarisch werd (ben ik nu nog steeds). Ze hebben me toen verteld dat iets geen vlees was, maar toen ik het opgegeten had, zeiden ze dat het paardenvlees was. Ik was een paardenmeisje en heb zó hard gekrijst. En juist mijn gekrijs vonden ze hilarisch. Ik vind er tot op de dag van vandaag niks aan.
CharlotteCcc schreef:
09-03-2021 14:34
Ik vind het ook geen grapjes.
Ik was een jaar of 10 toen ik vegetarisch werd (ben ik nu nog steeds). Ze hebben me toen verteld dat iets geen vlees was, maar toen ik het opgegeten had, zeiden ze dat het paardenvlees was. Ik was een paardenmeisje en heb zó hard gekrijst. En juist mijn gekrijs vonden ze hilarisch. Ik vind er tot op de dag van vandaag niks aan.


:hug: Deze raakt mij omdat het zo herkenbaar is en ik het verschrikkelijk gemeen vind. Ik kan het ook gewoon echt niet begrijpen dat dat in iemand opkomt om te doen. Zeker jouw verhaal als paardenmeisje vind ik schreiend. Als ik zoiets zou zien zou ik je zeker waarschuwen.

Mij hebben ze " Kazenpeper " laten eten om achteraf te zeggen dat ik wel vlees lustte ( alsof het om lusten gaat ) omdat het Hazenpeper was. Ik kan ze eigenlijk met terugwerkende kracht nog wel een paar stompen verkopen als ik eraan denk.
anoniem_6491451405f4b wijzigde dit bericht op 09-03-2021 14:51
0.31% gewijzigd
In_Tenebris schreef:
09-03-2021 14:16
Ik zie het probleem niet zo eigenlijk. Denk dat het misschien in de context van een adoptie wel een ander verhaal wordt en dan niet per se door de grapjes. Sowieso moet je juist als volwassene rekening houden met de impact van je grappen op een kind.

Ben als kind ook wel in de maling genomen en ik vind het eigenlijk alleen schandalig dat men mij vlees heeft aangeboden als " kunstvlees " terwijl ik consequent alles weigerde vanaf dat ik 4 jaar was. Dan heb je geen respect voor iemands keuzes, ook al is het een kind. Alle andere echte grapjes, zoals dat je een vogel kunt pakken als je zout op zijn staart strooit, dat ik met een sleepkabel aan mijn skelter naar de camping mocht en weet ik wat meer kan me niet boeien.

Zelf wel eens tegen een kind van vrienden gezegd dat met me meeliep terwijl zijn moeder stond te roepen gezegd dat we de kindereter gingen voeren toen hij vroeg wat we gingen doen. " gelukkig ben jij geen kind want die luisteren naar hun moeder ". Dat vinden ze nu erg grappig en dat ze kleiner waren werd er vaak gevraagd of Tena even meeging om de grote menseneter te voeren.

Gaat om de impact die dingen hebben, maar ik heb wel de indruk dat men tegenwoordig erg gevoelig is.
Soms loop je op een bepaalde leeftijd ergens tegenaan en wil je weten waar dat vandaan komt omdat je er dan beter aan kunt werken. Bij mij is een tijd geleden ook van alles uit mijn kindertijd opgerakeld bij een psycholoog. Dan ben je daar weer even mee bezig, niets raars aan. Ik weet wel dat mijn moeder ook iets zei in de trant van de meesten stappen er overheen en jij niet dus het ligt aan jou. Die opmerking kwetste me behoorlijk en vond ik weinig invoelend. Het betekent ook niet dat ik een teer zieltje ben. Eerder dan zij lomp reageert.
Rachmaninoff schreef:
09-03-2021 14:51
Soms loop je op een bepaalde leeftijd ergens tegenaan en wil je weten waar dat vandaan komt omdat je er dan beter aan kunt werken. Bij mij is een tijd geleden ook van alles uit mijn kindertijd opgerakeld bij een psycholoog. Dan ben je daar weer even mee bezig, niets raars aan. Ik weet wel dat mijn moeder ook iets zei in de trant van de meesten stappen er overheen en jij niet dus het ligt aan jou. Die opmerking kwetste me behoorlijk en vond ik weinig invoelend. Het betekent ook niet dat ik een teer zieltje ben. Eerder dan zij lomp reageert.


Helemaal eens en ook met de rest. Wat jij lomp noemt, noem ik onvermogen hoewel dat ook de lading niet helemaal dekt. Niemand kan voor een ander bepalen waar die last van heeft en je moeder kan tenminste aannemen dat het voor jou een punt is, wat ze daar ook verder van vindt. Denk dat dat een stapje te moeilijk is voor veel mensen, die snappen het pas als het ze zelf treft. Sommige verhalen zijn ook echt gemeen. Waarom is het leuk als een paardenmeisje begint te krijsen als ze met een smoesje paard te eten krijgt. Dat vind ik ook een heel andere categorie dan naar de winkel gestuurd worden voor melk in een zeefje.
Alle reacties Link kopieren
Rachmaninoff schreef:
09-03-2021 14:51
Soms loop je op een bepaalde leeftijd ergens tegenaan en wil je weten waar dat vandaan komt omdat je er dan beter aan kunt werken. Bij mij is een tijd geleden ook van alles uit mijn kindertijd opgerakeld bij een psycholoog. Dan ben je daar weer even mee bezig, niets raars aan. Ik weet wel dat mijn moeder ook iets zei in de trant van de meesten stappen er overheen en jij niet dus het ligt aan jou. Die opmerking kwetste me behoorlijk en vond ik weinig invoelend. Het betekent ook niet dat ik een teer zieltje ben. Eerder dan zij lomp reageert.

Gadverdamme, weet je meteen waar je staat bij je moeder :pukey:
Blankepit schreef:
08-03-2021 16:07
Eerlijk is eerlijk: je had ook met dit thuis kunnen komen:
CharlotteCcc schreef:
09-03-2021 14:34
Ik vind het ook geen grapjes.
Ik was een jaar of 10 toen ik vegetarisch werd (ben ik nu nog steeds). Ze hebben me toen verteld dat iets geen vlees was, maar toen ik het opgegeten had, zeiden ze dat het paardenvlees was. Ik was een paardenmeisje en heb zó hard gekrijst. En juist mijn gekrijs vonden ze hilarisch. Ik vind er tot op de dag van vandaag niks aan.
Wauw, dit vind ik echt sadistisch :(
Melbeee schreef:
09-03-2021 11:42
Bedankt voor je reactie.

Nee hoor het zijn niet alleen de grapjes.
Ik ben wat puzzelstukjes aan het leggen.
Ik had er misschien bij moeten vermelden dat ik op m'n achtste ben geadopteerd door ze. ( Mijn tante en oom) en ik was behoorlijk getraumatiseerd toen ik bij ze kwam.

Ik zoek de antwoorden zeker niet buiten mezelf maar ik ga diep naar binnen.
Ik ben al een jaar met een prachtig mooi transformatie proces bezig waarbij ik mijn trauma's aan het verwerken ben.
Alleen soms loop ik tegen dingen aan waarbij ik niet goed bij m'n gevoel kan komen.
Ik heb dingen altijd als " normaal" gezien en vandaar dat ik eens wilde pijlen hier of andere mensen dit ook als " normaal " zien.
Nee, ik vind grapjes ten koste van een ander niet normaal. En van een kind nog minder normaal.
En met jouw verhaal vind ik het meer dan niet normaal, pijnlijk en verdrietig. Ik hoop dat je goede hulp hebt.
Alle reacties Link kopieren
Sommige verhalen vind ik echt heel zielig, maar ik ben ook een beetje bang dat ik later allerlei verwijten krijg van mijn kinderen. Kan dat ook nog als ze wel mee lachen? Zoals laatst, maakte ik tijdens een Skype gesprek met mijn oudste een opmerking over iemand die ik een feeks noemde. Waarop zei zij ‘mam, de jaren 50 willen hun woord terug’, en ik zei dat ik feeks een heel courant woord vond. Oudste stuurde vervolgens een bericht naar haar jongere zus met ‘weet jij wat een feeks is?’. Dat wist ze niet, en daar moesten we vervolgens alle drie om lachen. Maar ja, de geringe interesse in taal en cultuur van mijn jongste is wel een terugkerend item.
aardbeienslof schreef:
10-03-2021 15:29
Nee, ik vind grapjes ten koste van een ander niet normaal. En van een kind nog minder normaal.
En met jouw verhaal vind ik het meer dan niet normaal, pijnlijk en verdrietig. Ik hoop dat je goede hulp hebt.
Dank voor je reactie.
Ja ik heb goede hulp.. dit is 1 van de puzzel stukjes maar er speelde helaas meer...

Ze hebben mij nooit voor volwaardig gezien.
Mond houden en doen wat zij zeggen.
Dat komt nu allemaal naar boven.
Maar ik ben een sterke vrouw hoor 😉

De grapjes zijn maar een klein onderdeel maar het zegt wel heel veel over hun en onze verstandhouding.

Als adoptie kind heb ik altijd het gevoel gehad " dankbaar" te moeten zijn en helaas heb ik tot vorig jaar op mijn tenen gelopen voor ze.

Het is nu tijd dat ik mezelf ( en mijn gezin ) op nummer 1 zet.
Ik heb daarom ook even afstand genomen.

Ik ga om de vier weken naar een fantastische dame die mij begeleid en ik heb enorme stappen gemaakt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven