Psyche
alle pijlers
Help, ik kom slecht over op andere mensen en baal van mezelf
donderdag 4 maart 2010 om 13:57
Eigenlijk mijn hele leven lang al, heb ik toch een vertekend beeld van hoe ik op andere mensen over kom.
Met mijn eerste indruk op andere mensen lijkt er weinig aan de hand, ik ben zelfs wat verlegen en soms teruggetrokken, maar ik kan ook heel enthousiast en praterig zijn.
Toch als ik ergens al wat langer ben / vaker kom laat ik natuurlijk wat meer van mezelf zien en dat zijn (hopenlijk) meestal de leukere dingen zoals humor, enthousiastme, ideeën, nieuwsgierigheid en belangstelling voor andere mensen enz.
Maarrrr.... ik kan ook grappen maken die in mijn ogen op het randje zijn en bij een ander totaal verkeerd vallen, tegen mensen ingaan om mijn principes na te streven, maar dan met als gevolg dat de desbetreffende persoon (en mensen daarom heen) echt een hekel aan me krijgen. Op het moment dat ik te ver ga, besef ik het niet, meestal daarna ook niet, pas als het me word gezegd.
Van mijn gedrag ondervind ik nu op mijn werk de gevolgen, ik lig er nog niet niet uit, maar er zal veel moeten veranderen om het weer goed te krijgen. Een goed gesprek is er wel geweest en ik weet wat ik moet doen om in de toekomst verder te gaan.
Maar ik ben erg bang, omdat dit een karaktertrek van me is, dat ik het niet snel genoeg kan veranderen, ik heb het gevoel dat ik zal moeten gaan toneelspelen om het voor elkaar te gaan krijgen want anders lukt het niet.
Zijn er onder jullie ervaringsdeskundigen die het gelukt is om echt een karaktertrek te veranderen en hoe?
Ik schrijf dit vooral omdat ik het kwijt moet, maar krijg natuurlijk ook graag reacties (zowel positief als negatief)
Met mijn eerste indruk op andere mensen lijkt er weinig aan de hand, ik ben zelfs wat verlegen en soms teruggetrokken, maar ik kan ook heel enthousiast en praterig zijn.
Toch als ik ergens al wat langer ben / vaker kom laat ik natuurlijk wat meer van mezelf zien en dat zijn (hopenlijk) meestal de leukere dingen zoals humor, enthousiastme, ideeën, nieuwsgierigheid en belangstelling voor andere mensen enz.
Maarrrr.... ik kan ook grappen maken die in mijn ogen op het randje zijn en bij een ander totaal verkeerd vallen, tegen mensen ingaan om mijn principes na te streven, maar dan met als gevolg dat de desbetreffende persoon (en mensen daarom heen) echt een hekel aan me krijgen. Op het moment dat ik te ver ga, besef ik het niet, meestal daarna ook niet, pas als het me word gezegd.
Van mijn gedrag ondervind ik nu op mijn werk de gevolgen, ik lig er nog niet niet uit, maar er zal veel moeten veranderen om het weer goed te krijgen. Een goed gesprek is er wel geweest en ik weet wat ik moet doen om in de toekomst verder te gaan.
Maar ik ben erg bang, omdat dit een karaktertrek van me is, dat ik het niet snel genoeg kan veranderen, ik heb het gevoel dat ik zal moeten gaan toneelspelen om het voor elkaar te gaan krijgen want anders lukt het niet.
Zijn er onder jullie ervaringsdeskundigen die het gelukt is om echt een karaktertrek te veranderen en hoe?
Ik schrijf dit vooral omdat ik het kwijt moet, maar krijg natuurlijk ook graag reacties (zowel positief als negatief)
donderdag 4 maart 2010 om 14:05
donderdag 4 maart 2010 om 14:06
Mensen krijgen een hekel aan je om de grappen die je maakt? Ik kan me moeilijk voorstellen dat het enkel in de grappen zit. Kun je omschrijven wat je humor is dan? Is het sarcastisch bijv?
En kan het niet zijn dat het in je overall-manier van communiceren zit? Bijv negativiteit?
Ik noem maar wat hoor, maar ik denk dat jouw grappen een uitvergroting zijn van je hele communicatie, zou dat niet kunnen? En anders communiceren kun je echt wel leren hoor!
En kan het niet zijn dat het in je overall-manier van communiceren zit? Bijv negativiteit?
Ik noem maar wat hoor, maar ik denk dat jouw grappen een uitvergroting zijn van je hele communicatie, zou dat niet kunnen? En anders communiceren kun je echt wel leren hoor!
donderdag 4 maart 2010 om 14:09
Het is makkelijker om ander gedrag aan te leren, dan het foute gedrag af te leren.
Dus volgens mij kun je je beter richten op de dingen die je wilt doen, dan de dingen die je wilt laten. Bedenk dus gedragsalternatieven zoals:
- vaak een compliment geven of iets aardigs zeggen,
- een zinnetje bedenken om een escalerende discussie af te breken ("Ik vind dit hartstikke interessant maar ik heb dan de neiging om door te draven, vind je het goed als ik het hier even bij laat? Laten we het eens over......hebben").
Het is helemaal niet erg als dat in het begin als toneelspelen voelt. Als je alleen maar doet wat vertrouwd voelt, dan blijf je dus altijd hetzelfde doen.
Alle nieuw gedrag voelt in het begin een beetje onwennig.
Dus volgens mij kun je je beter richten op de dingen die je wilt doen, dan de dingen die je wilt laten. Bedenk dus gedragsalternatieven zoals:
- vaak een compliment geven of iets aardigs zeggen,
- een zinnetje bedenken om een escalerende discussie af te breken ("Ik vind dit hartstikke interessant maar ik heb dan de neiging om door te draven, vind je het goed als ik het hier even bij laat? Laten we het eens over......hebben").
Het is helemaal niet erg als dat in het begin als toneelspelen voelt. Als je alleen maar doet wat vertrouwd voelt, dan blijf je dus altijd hetzelfde doen.
Alle nieuw gedrag voelt in het begin een beetje onwennig.
donderdag 4 maart 2010 om 14:43
donderdag 4 maart 2010 om 17:01
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Waar ik tegen aan loop is vooral dat ik niet zie waar er grenzen liggen en ook met ongeschreven regels heb moeite.
Ook de toon waarop ik iets zeg komt niet goed over zoals ik het bedoel. (Ik ben wel slechthorend en hoor niet echt verschil in intonaties). Als ik iets sarcastisch bedoel, komt het vaak toch voluit aan en das niet de bedoeling.
Ik ben heel blij met de reacties hierop, ben geschrokken van het effect van mijn gedrag op de werkvloer, maar ik wil er per se een goede les uit leren zodat het niet voor niks is geweest.
Waar ik tegen aan loop is vooral dat ik niet zie waar er grenzen liggen en ook met ongeschreven regels heb moeite.
Ook de toon waarop ik iets zeg komt niet goed over zoals ik het bedoel. (Ik ben wel slechthorend en hoor niet echt verschil in intonaties). Als ik iets sarcastisch bedoel, komt het vaak toch voluit aan en das niet de bedoeling.
Ik ben heel blij met de reacties hierop, ben geschrokken van het effect van mijn gedrag op de werkvloer, maar ik wil er per se een goede les uit leren zodat het niet voor niks is geweest.
donderdag 4 maart 2010 om 17:06
quote:Vandaag_even_anoniem schreef op 04 maart 2010 @ 17:01:
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Tja, wat is toneelspelen. Het lijkt me dat niemand in elke situatie precies hetzelfde is. Wat is dan 'als jezelf doen'?
Als ik met vriendinnen uit ben, ben ik anders dan op het werk bijvoorbeeld.
Ik heb een beetje moeite met mensen die overal 'zichzelf' willen zijn. Je bent altijd jezelf, want een ander kun je niet zijn.
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Tja, wat is toneelspelen. Het lijkt me dat niemand in elke situatie precies hetzelfde is. Wat is dan 'als jezelf doen'?
Als ik met vriendinnen uit ben, ben ik anders dan op het werk bijvoorbeeld.
Ik heb een beetje moeite met mensen die overal 'zichzelf' willen zijn. Je bent altijd jezelf, want een ander kun je niet zijn.
donderdag 4 maart 2010 om 17:30
quote:Vandaag_even_anoniem schreef op 04 maart 2010 @ 17:01:
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Volgens mij maak je een veel te groot punt van "jezelf zijn".
Toen je klein was heb je toch ook geleerd om niet elke oprisping en gedachte met de wereld te delen?
"Wat een lelijke neus heb jij"
"Wat een stom cadeau is dat"
"Nee ik wil geen limonade, ik wil nog een stuk taart"
"Godverdomme kut klote poep!"
Als je altijd helemaal jezelf zou zijn, dan zou je dus ongecensureerd al die uitingen hardop zeggen. Was het een erg groot drama voor je om te leren dat soort dingen een beetje voor je te houden of wat vriendelijker te verpakken? Ik denk het niet.
Probeer dat "toneelspelen" ook zo te zien. Het is niet zo erg om af en toe even wat vriendelijker en positiever te communiceren dan je je voelt.
Ik ben docent. Als ik op vrijdagmiddag tegen een groep studenten zou zeggen "Ja, ik heb er ook geen zin in, maar ik word hier nou eenmaal voor betaald", dan zou het mij ook niet lukken om zo'n groep nog te motiveren. Dus dan tover ik een glimlach en een enthousiaste stem tevoorschijn en dan doe ik ook net alsof ik niets liever wil dan voor de 100e keer in mijn leven uit te leggen wat het verschil is tussen X en Y.
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Volgens mij maak je een veel te groot punt van "jezelf zijn".
Toen je klein was heb je toch ook geleerd om niet elke oprisping en gedachte met de wereld te delen?
"Wat een lelijke neus heb jij"
"Wat een stom cadeau is dat"
"Nee ik wil geen limonade, ik wil nog een stuk taart"
"Godverdomme kut klote poep!"
Als je altijd helemaal jezelf zou zijn, dan zou je dus ongecensureerd al die uitingen hardop zeggen. Was het een erg groot drama voor je om te leren dat soort dingen een beetje voor je te houden of wat vriendelijker te verpakken? Ik denk het niet.
Probeer dat "toneelspelen" ook zo te zien. Het is niet zo erg om af en toe even wat vriendelijker en positiever te communiceren dan je je voelt.
Ik ben docent. Als ik op vrijdagmiddag tegen een groep studenten zou zeggen "Ja, ik heb er ook geen zin in, maar ik word hier nou eenmaal voor betaald", dan zou het mij ook niet lukken om zo'n groep nog te motiveren. Dus dan tover ik een glimlach en een enthousiaste stem tevoorschijn en dan doe ik ook net alsof ik niets liever wil dan voor de 100e keer in mijn leven uit te leggen wat het verschil is tussen X en Y.
donderdag 4 maart 2010 om 18:53
quote:Vandaag_even_anoniem schreef op 04 maart 2010 @ 17:01:
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Waar ik tegen aan loop is vooral dat ik niet zie waar er grenzen liggen en ook met ongeschreven regels heb moeite.
Ook de toon waarop ik iets zeg komt niet goed over zoals ik het bedoel. (Ik ben wel slechthorend en hoor niet echt verschil in intonaties). Als ik iets sarcastisch bedoel, komt het vaak toch voluit aan en das niet de bedoeling.
Ik ben heel blij met de reacties hierop, ben geschrokken van het effect van mijn gedrag op de werkvloer, maar ik wil er per se een goede les uit leren zodat het niet voor niks is geweest.
Ook als je leert wat strategischer te opereren zul je jezelf zijn. Je hoeft niet alles te zeggen wat er in je opkomt, je hoeft niet over alles een mening te geven en je hoeft niet over alles te strijden. Het zou de wereld onleefbaar maken als iedereen voortdurend van alles zou roepen.
Kritiek is pas zinvol als die ander in staat is naar je te luisteren. Als je kritiek zelf, of je wijze van formuleren, zoveel weerstand oproept dat er geen ruimte meer is om naar je boodschap te luisteren dan wordt er dus niet meer naar jou geluisterd en heb je een kans gemist.
Kun je wat specifieker zijn over het probleem op je werk?
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Waar ik tegen aan loop is vooral dat ik niet zie waar er grenzen liggen en ook met ongeschreven regels heb moeite.
Ook de toon waarop ik iets zeg komt niet goed over zoals ik het bedoel. (Ik ben wel slechthorend en hoor niet echt verschil in intonaties). Als ik iets sarcastisch bedoel, komt het vaak toch voluit aan en das niet de bedoeling.
Ik ben heel blij met de reacties hierop, ben geschrokken van het effect van mijn gedrag op de werkvloer, maar ik wil er per se een goede les uit leren zodat het niet voor niks is geweest.
Ook als je leert wat strategischer te opereren zul je jezelf zijn. Je hoeft niet alles te zeggen wat er in je opkomt, je hoeft niet over alles een mening te geven en je hoeft niet over alles te strijden. Het zou de wereld onleefbaar maken als iedereen voortdurend van alles zou roepen.
Kritiek is pas zinvol als die ander in staat is naar je te luisteren. Als je kritiek zelf, of je wijze van formuleren, zoveel weerstand oproept dat er geen ruimte meer is om naar je boodschap te luisteren dan wordt er dus niet meer naar jou geluisterd en heb je een kans gemist.
Kun je wat specifieker zijn over het probleem op je werk?
donderdag 4 maart 2010 om 19:02
Op het werk ben ik ook vaak vrolijk als ik zelfvertrouwen heb. Ik maak ook grappen, maar dat zijn dan vaak woordgrappen en visuele grappen. Soms zijn de grappen sarcastisch, maar ik let er dan in het bijzonder op, hoe die grappen bij anderen overkomt. Uit de reactie kan ik opmaken of hij/zij ervan gediend is of niet. Zo weet ik dat ik een bepaald grapje bij de ene persoon wel kan maken, en bij de ander niet.
Bij het voorbeeld van Snormel zou ik een positieve draai eraan geven: "Zo nog eventjes, en dan is het weekend," gevolgd door een glimlach.
Bij het voorbeeld van Snormel zou ik een positieve draai eraan geven: "Zo nog eventjes, en dan is het weekend," gevolgd door een glimlach.
World of Warcraft: Legion
donderdag 4 maart 2010 om 21:15
quote:Vandaag_even_anoniem schreef op 04 maart 2010 @ 17:01:
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Ik denk dat het voor de meesten niet echt "toneel spelen" is maar meer "het zich bewuster van hun communicatie" zijn dan in hun priveleven. Ik denk niet dat anderen ermee bedoelen onecht te zijn. Ik geloof namelijk niet dat je dat kunt volhouden. Jezelf zijn betekent niet "overal en altijd hetzelfde gedrag vertonen als thuis/op de sportclub/kroeg", je kunt prima jezelf zijn en je toch aanpassen aan iedere situatie
Waar ik tegen aan loop is vooral dat ik niet zie waar er grenzen liggen en ook met ongeschreven regels heb moeite.
Ook de toon waarop ik iets zeg komt niet goed over zoals ik het bedoel. (Ik ben wel slechthorend en hoor niet echt verschil in intonaties). Als ik iets sarcastisch bedoel, komt het vaak toch voluit aan en das niet de bedoeling.
Wat voor grenzen bedoel je precies? Kwets je anderen met de dingen die je zegt? Zo ja, zijn dat dan werkinhoudelijke dingen of grapjes/praatjes tussendoor?
Misschien is het handig om je collega's ervan op de hoogte te stellen dat je slechthorend bent en dat je moeite hebt met de intonatie van wat je zelf zegt en wat je collega's zeggen. Geef aan dat je daardoor onhandig uit de hoek kunt komen maar dat je het meestal niet zo bedoelt. Maak het voor mensen gemakkelijk om hun grenzen aan te geven bij je. Als je dat niet "hoort" is het misschien handig om een soort van codewoord af te spreken met ze "Vandaag_even_anoniem effe dimmen" bijvoorbeeld. Als je dat hoort, vraag dan waar het fout ging. Niet stijgeren dan, maar incasseren. Als je als gekwetste weet dat iemand aan zijn/haar houding wil werken dan ben je nog niet half zo gekwetst (en vooral vrouwen vatten het dan niet zo persoonlijk op).
Ik ben heel blij met de reacties hierop, ben geschrokken van het effect van mijn gedrag op de werkvloer, maar ik wil er per se een goede les uit leren zodat het niet voor niks is geweest.
Ik denk dat je ook heel veel kunt hebben aan een communicatiecursus trouwens.
Goh, ik sta ervan te kijken hoe 'gewoon' het voor mensen is om toneel te spelen op de werkvloer. Ik ben zo gewend om gewoon als mezelf te doen.. maar ik denk dat ik dat wel kan leren.
Ik denk dat het voor de meesten niet echt "toneel spelen" is maar meer "het zich bewuster van hun communicatie" zijn dan in hun priveleven. Ik denk niet dat anderen ermee bedoelen onecht te zijn. Ik geloof namelijk niet dat je dat kunt volhouden. Jezelf zijn betekent niet "overal en altijd hetzelfde gedrag vertonen als thuis/op de sportclub/kroeg", je kunt prima jezelf zijn en je toch aanpassen aan iedere situatie
Waar ik tegen aan loop is vooral dat ik niet zie waar er grenzen liggen en ook met ongeschreven regels heb moeite.
Ook de toon waarop ik iets zeg komt niet goed over zoals ik het bedoel. (Ik ben wel slechthorend en hoor niet echt verschil in intonaties). Als ik iets sarcastisch bedoel, komt het vaak toch voluit aan en das niet de bedoeling.
Wat voor grenzen bedoel je precies? Kwets je anderen met de dingen die je zegt? Zo ja, zijn dat dan werkinhoudelijke dingen of grapjes/praatjes tussendoor?
Misschien is het handig om je collega's ervan op de hoogte te stellen dat je slechthorend bent en dat je moeite hebt met de intonatie van wat je zelf zegt en wat je collega's zeggen. Geef aan dat je daardoor onhandig uit de hoek kunt komen maar dat je het meestal niet zo bedoelt. Maak het voor mensen gemakkelijk om hun grenzen aan te geven bij je. Als je dat niet "hoort" is het misschien handig om een soort van codewoord af te spreken met ze "Vandaag_even_anoniem effe dimmen" bijvoorbeeld. Als je dat hoort, vraag dan waar het fout ging. Niet stijgeren dan, maar incasseren. Als je als gekwetste weet dat iemand aan zijn/haar houding wil werken dan ben je nog niet half zo gekwetst (en vooral vrouwen vatten het dan niet zo persoonlijk op).
Ik ben heel blij met de reacties hierop, ben geschrokken van het effect van mijn gedrag op de werkvloer, maar ik wil er per se een goede les uit leren zodat het niet voor niks is geweest.
Ik denk dat je ook heel veel kunt hebben aan een communicatiecursus trouwens.
