Psyche
alle pijlers
Help vriend met anti sociale persoonlijkheidsstoornis???
vrijdag 30 mei 2008 om 09:28
Hallo allemaal,
Ik heb voor mijn gevoel een ontzettend groot probleem. Ik denk dat mijn partner een anti sociale persoonlijkheidsstoornis heeft. We hebben nu 3jr een relatie, en wonen 1jr samen. In het begin viel er wel eens iets voor, maar nu is het een hel! Alleen maar ruzies en problemen om niets! Alleen wanneer dat ik overal mee in stem, dan is er geen probleem!! En zoniet, dan heeft vreselijke buien, waarbij hij met alles gooit wat los en vast zit, en waarbij hij mij voor vreselijke dingen uitmaakt. Ik zit hier al een tijd mee, en heb alles op een rijtje gezet:
Hij is rond zijn 15e begonnen met het gebruiken en verkopen van drugs, en hij is hier door de jaren heen meerdere malen voor opgepakt, en heeft zelfs een tijd gezeten. Nu gebruikt hij gelukkig niet meer (denk ik althans?) maar hij heeft er nog steeds interesse voor, en geeft steeds aan het weer te willen verkopen (waar ik het absoluut niet mee eens ben). Hij is dol op geld, en doet veel onzinnige, impulsieve aankopen. Hij bedenkt zomaar op een dag, dat hij een andere auto wil, en koopt die zelfde week nog een, zonder aan rekeningen of boodschappen te denken. In en om het huis doet hij niks, maar dan ook echt niks, waardoor ik me soms een beetje een sloofje voel. Daarnaast vindt hij het 'leuk' om dingen van onbekenden stuk te maken, of ze op een andere manier een streek te leveren. Bijv. toen we laatst hadden gegeten, en daar weg reden, over een zandpaadje, scheurde hij keihard weg, waardoor al die mensen op het terras verdwenen in een giga stofwolk! Zulke dingen doet hij vaak, en zijn voor mij echt onbegrijpelijk.
Nog iets wat me opvalt, is dat hij nooit ergens schuld aan heeft, of spijt van heeft. Toen hij laatst in een boze bui vanalles tegen me aan gooide, waarna ik onder de blauwe plekken zat, zei hij dat hij er geen spijt van had, ik had het er zelf na gemaakt. Ik weet niet eens meer waar het om ging, zo onbelangrijk was het.
Eerst dacht ik dat het van de laatste tijd was, maar toen ik alles had opgeschreven herinnerde ik me nog veel meer dingen, die 1 a 2 jaar geleden zijn voorgevallen.
Naast alles wat ik net heb beschreven, is hij soms ook erg lief en charmant. Dit is ook het beeld wat andere mensen in eerste instantie van hem hebben. In het begin kon ik er nog wel mee omgaan, omdat de 'liefdevolle' periodes toen nog wel opwogen tegen de 'ruzie' periodes, maar nu is het 6 dagen per week oorlog, en misschien 1 dag dat het redelijk gewoon gaat.
Mijn energie is op, en ik kan me steeds moeilijker inzetten voor mijn relatie. Ik hou nog wel veel van hem, omdat ik weet dat hij van binnen een goed mens is, en ik wil hem graag helpen. Maar zelf ziet hij niet wat er gebeurd, en niks ligt aan hem.
Ik heb er de laatste tijd veel over gelezen, en me er helemaal in verdiept, en ik ben bang dat hij misschien lijdt aan een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis.
Graag zou ik wil weten wat jullie hier van denken, of dit het misschien is, en hoe ik verder moet? Hoe kan ik hem/ons helpen?
Liefs, kuzzies299627
Ik heb voor mijn gevoel een ontzettend groot probleem. Ik denk dat mijn partner een anti sociale persoonlijkheidsstoornis heeft. We hebben nu 3jr een relatie, en wonen 1jr samen. In het begin viel er wel eens iets voor, maar nu is het een hel! Alleen maar ruzies en problemen om niets! Alleen wanneer dat ik overal mee in stem, dan is er geen probleem!! En zoniet, dan heeft vreselijke buien, waarbij hij met alles gooit wat los en vast zit, en waarbij hij mij voor vreselijke dingen uitmaakt. Ik zit hier al een tijd mee, en heb alles op een rijtje gezet:
Hij is rond zijn 15e begonnen met het gebruiken en verkopen van drugs, en hij is hier door de jaren heen meerdere malen voor opgepakt, en heeft zelfs een tijd gezeten. Nu gebruikt hij gelukkig niet meer (denk ik althans?) maar hij heeft er nog steeds interesse voor, en geeft steeds aan het weer te willen verkopen (waar ik het absoluut niet mee eens ben). Hij is dol op geld, en doet veel onzinnige, impulsieve aankopen. Hij bedenkt zomaar op een dag, dat hij een andere auto wil, en koopt die zelfde week nog een, zonder aan rekeningen of boodschappen te denken. In en om het huis doet hij niks, maar dan ook echt niks, waardoor ik me soms een beetje een sloofje voel. Daarnaast vindt hij het 'leuk' om dingen van onbekenden stuk te maken, of ze op een andere manier een streek te leveren. Bijv. toen we laatst hadden gegeten, en daar weg reden, over een zandpaadje, scheurde hij keihard weg, waardoor al die mensen op het terras verdwenen in een giga stofwolk! Zulke dingen doet hij vaak, en zijn voor mij echt onbegrijpelijk.
Nog iets wat me opvalt, is dat hij nooit ergens schuld aan heeft, of spijt van heeft. Toen hij laatst in een boze bui vanalles tegen me aan gooide, waarna ik onder de blauwe plekken zat, zei hij dat hij er geen spijt van had, ik had het er zelf na gemaakt. Ik weet niet eens meer waar het om ging, zo onbelangrijk was het.
Eerst dacht ik dat het van de laatste tijd was, maar toen ik alles had opgeschreven herinnerde ik me nog veel meer dingen, die 1 a 2 jaar geleden zijn voorgevallen.
Naast alles wat ik net heb beschreven, is hij soms ook erg lief en charmant. Dit is ook het beeld wat andere mensen in eerste instantie van hem hebben. In het begin kon ik er nog wel mee omgaan, omdat de 'liefdevolle' periodes toen nog wel opwogen tegen de 'ruzie' periodes, maar nu is het 6 dagen per week oorlog, en misschien 1 dag dat het redelijk gewoon gaat.
Mijn energie is op, en ik kan me steeds moeilijker inzetten voor mijn relatie. Ik hou nog wel veel van hem, omdat ik weet dat hij van binnen een goed mens is, en ik wil hem graag helpen. Maar zelf ziet hij niet wat er gebeurd, en niks ligt aan hem.
Ik heb er de laatste tijd veel over gelezen, en me er helemaal in verdiept, en ik ben bang dat hij misschien lijdt aan een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis.
Graag zou ik wil weten wat jullie hier van denken, of dit het misschien is, en hoe ik verder moet? Hoe kan ik hem/ons helpen?
Liefs, kuzzies299627
vrijdag 30 mei 2008 om 09:34
Hoe kan hij 'van binnen een goed mens' zijn, wanneer hij zich van buiten zo hufterig gedraagt?
Ik geloof nooit zo in het onderscheid tussen 'eigenlijk heel diep van binnen' en hoe iemand zich misdraagt. Datgene wat jouw vriend doet, is waar hij verantwoordelijk voor is. Ook al zou hij diep van binnen best te pruimen zijn, daar merk je toch vrij weinig van, lijkt me. Dus wat heb je eraan, dat hij van binnen vast een gouden kereltje is?
Ik weet niet wat deze relatie je oplevert. Geeft het je een warm gevoel? Voel je je verbonden? Hebben jullie gezamenlijke plannen, een doel, een leuke tijd met elkaar?
Ik geloof nooit zo in het onderscheid tussen 'eigenlijk heel diep van binnen' en hoe iemand zich misdraagt. Datgene wat jouw vriend doet, is waar hij verantwoordelijk voor is. Ook al zou hij diep van binnen best te pruimen zijn, daar merk je toch vrij weinig van, lijkt me. Dus wat heb je eraan, dat hij van binnen vast een gouden kereltje is?
Ik weet niet wat deze relatie je oplevert. Geeft het je een warm gevoel? Voel je je verbonden? Hebben jullie gezamenlijke plannen, een doel, een leuke tijd met elkaar?
vrijdag 30 mei 2008 om 09:46
Hij klinkt als iemand die ik ken. Bijzonder charmante man, spannend, spontaan, intelligent, met wat milde vervelende trekjes als vreemdgaan, schulden, kleptomanie en onaardig gedrag tegen vreemden.
Tot hij een echte rotbui heeft en dan is het ook goed mis. Dan slaat hij rustig zijn vuist door een muur, of in mijn vriendin.
Ik weet niet waarom ze zo lang bij hem is gebleven. Die charmante kant weegt mijns inziens niet op tegen de energie die het kost om in zijn buurt te overleven. En datzelfde geldt voor jou: waarom blijf je bij hem?
Je kunt hem nu een stoornis toedichten. Dat zal je nog een tijdje zand in de ogen strooien, omdat je zijn gedrag kunt vergoelijken. Hij kan er dan immers niets aan doen dat hij zo is, en dus kun je het voor jezelf goedpraten dat je nog bij hem blijft.
Ik denk dat het niet uitmaakt waar zijn gedrag vandaan komt. Als jij er last van hebt, dan is het toch over?
Tot hij een echte rotbui heeft en dan is het ook goed mis. Dan slaat hij rustig zijn vuist door een muur, of in mijn vriendin.
Ik weet niet waarom ze zo lang bij hem is gebleven. Die charmante kant weegt mijns inziens niet op tegen de energie die het kost om in zijn buurt te overleven. En datzelfde geldt voor jou: waarom blijf je bij hem?
Je kunt hem nu een stoornis toedichten. Dat zal je nog een tijdje zand in de ogen strooien, omdat je zijn gedrag kunt vergoelijken. Hij kan er dan immers niets aan doen dat hij zo is, en dus kun je het voor jezelf goedpraten dat je nog bij hem blijft.
Ik denk dat het niet uitmaakt waar zijn gedrag vandaan komt. Als jij er last van hebt, dan is het toch over?
vrijdag 30 mei 2008 om 09:57
Hai Kuzzies,
Heeft je vriend zelf ook het gevoel dat er een probleem is? Zo niet dan is het vooral zaak dat je aan jezelf denkt en niet aan hem. Je kunt iemand die niet vindt dat er een probleem is niet helpen. Simpelweg omdat hij niet inziet dat wat hij doet raar, asociaal of abnormaal is.
Je vriend zou zomaar eens een stoornis kunnen hebben maar dat is via aan forum natuurlijk niet vast te stellen. Daar zal toch eerst iemand bij moeten komen die geleerd heeft voor het vaststellen van dit soort dingen. Heel goed dat je je er zelf in verdiept hebt trouwens hoor maar meid, wat schiet je er verder mee op als hij zelf niet inziet dat hij een probleem heeft? Voorlopig is het zo te zien alleen jouw probleem.
De beschrijving van jouw vriend doet me aan mijn eigen ex denken en samenleven met die man bleek uiteindelijk voor mij zelf niet vol te houden. Je kunt wel van iemand houden maar het houdt ook een keer op en iemand die andersom eigenlijk niet echt in staat is om lief te hebben en die continu grenzen opzoekt is bijna onmogelijk om mee te leven. Ik durf te voorspellen dat als jij aankaart dat je denkt dat hij zich eens moet laten onderzoeken hij waarschijnlijk kwaad zal worden en hooguit van mening is dat jij zelf maar eens naar een psychiater moet gaan.
Uiteindelijk ben jij het dus die de keuze heeft, neem je deze man zoals hij is, met alles wat je niet leuk vindt erbij, of niet?
Mijn advies is; wees zuinig op jezelf en laat zijn probleem niet jouw probleem zijn.
Heeft je vriend zelf ook het gevoel dat er een probleem is? Zo niet dan is het vooral zaak dat je aan jezelf denkt en niet aan hem. Je kunt iemand die niet vindt dat er een probleem is niet helpen. Simpelweg omdat hij niet inziet dat wat hij doet raar, asociaal of abnormaal is.
Je vriend zou zomaar eens een stoornis kunnen hebben maar dat is via aan forum natuurlijk niet vast te stellen. Daar zal toch eerst iemand bij moeten komen die geleerd heeft voor het vaststellen van dit soort dingen. Heel goed dat je je er zelf in verdiept hebt trouwens hoor maar meid, wat schiet je er verder mee op als hij zelf niet inziet dat hij een probleem heeft? Voorlopig is het zo te zien alleen jouw probleem.
De beschrijving van jouw vriend doet me aan mijn eigen ex denken en samenleven met die man bleek uiteindelijk voor mij zelf niet vol te houden. Je kunt wel van iemand houden maar het houdt ook een keer op en iemand die andersom eigenlijk niet echt in staat is om lief te hebben en die continu grenzen opzoekt is bijna onmogelijk om mee te leven. Ik durf te voorspellen dat als jij aankaart dat je denkt dat hij zich eens moet laten onderzoeken hij waarschijnlijk kwaad zal worden en hooguit van mening is dat jij zelf maar eens naar een psychiater moet gaan.
Uiteindelijk ben jij het dus die de keuze heeft, neem je deze man zoals hij is, met alles wat je niet leuk vindt erbij, of niet?
Mijn advies is; wees zuinig op jezelf en laat zijn probleem niet jouw probleem zijn.
vrijdag 30 mei 2008 om 10:01
Maak dat je wegkomt, en zo snel mogelijk.
Ik lees dit echt met verbazing. Het klinkt alsof je met de grootste hufter die er rondloopt op deze aarde samenwoont.
Hij mishandelt je want je zit regelmatig onder de blauwe plekken, hij kan niet met geld omgaan, hij heeft een drugsverleden en misschien nog steeds, je hebt 6 dagen per week ruzie. Wat doe je nog bij hem?
Ik lees dit echt met verbazing. Het klinkt alsof je met de grootste hufter die er rondloopt op deze aarde samenwoont.
Hij mishandelt je want je zit regelmatig onder de blauwe plekken, hij kan niet met geld omgaan, hij heeft een drugsverleden en misschien nog steeds, je hebt 6 dagen per week ruzie. Wat doe je nog bij hem?
vrijdag 30 mei 2008 om 10:26
Hallo allemaal.
Bedankt voor jullie reacties. Ik had deze reacties verwacht, en ze maken me sterker. De stap om bij hem weg te gaan is groot, omdat ik door hem geen sociale contacten meer heb. Wanneer ik dus besluit om weg te gaan, sta ik er helemaal alleen voor. Even onder ons gezegd, als dat anders was, dan was ik maanden geleden al opgestapt. Maar wat als je nergens terecht kan?
Eleonora, hij ziet zelf wel dat er problemen zijn, maar zoekt deze nooit bij zichzelf. Ik heb het altijd gedaan, en als ik het niet ben, dan is het wel iets of iemand anders. En wat betreft de 'geintjes''die hij uithaald bij volslagen onbekenden, dat vind hij 'gewoon' leuk.
Ik begrijp dat jullie denken, 'Wat doet ze bij de vent?', ik zal dat ook voor ieder ander denken... maar als je er midden in zit, beleef je het op een andere manier. Ik heb dit altijd voor mezelf gehouden, en praat er nu voor het eerst over. Ben zo blij dat er al zoveel reacties waren. De mening van jullie geeft me in elk geval het gevoel dat ik niet de enige ben die van mening is dat de situatie kansloos is. Hier was ik al bang voor, en dit is voor mij een bevestiging.
Liefs, kuzzies2996278
Bedankt voor jullie reacties. Ik had deze reacties verwacht, en ze maken me sterker. De stap om bij hem weg te gaan is groot, omdat ik door hem geen sociale contacten meer heb. Wanneer ik dus besluit om weg te gaan, sta ik er helemaal alleen voor. Even onder ons gezegd, als dat anders was, dan was ik maanden geleden al opgestapt. Maar wat als je nergens terecht kan?
Eleonora, hij ziet zelf wel dat er problemen zijn, maar zoekt deze nooit bij zichzelf. Ik heb het altijd gedaan, en als ik het niet ben, dan is het wel iets of iemand anders. En wat betreft de 'geintjes''die hij uithaald bij volslagen onbekenden, dat vind hij 'gewoon' leuk.
Ik begrijp dat jullie denken, 'Wat doet ze bij de vent?', ik zal dat ook voor ieder ander denken... maar als je er midden in zit, beleef je het op een andere manier. Ik heb dit altijd voor mezelf gehouden, en praat er nu voor het eerst over. Ben zo blij dat er al zoveel reacties waren. De mening van jullie geeft me in elk geval het gevoel dat ik niet de enige ben die van mening is dat de situatie kansloos is. Hier was ik al bang voor, en dit is voor mij een bevestiging.
Liefs, kuzzies2996278
vrijdag 30 mei 2008 om 10:28
Hoi annetd,
Ik weet dat niet zeker... ik denk het niet, althans ik heb nooit iets gevonden ofzo, maar ja, ik verbaas me de laatste tijd over zoveel dingen? En hij heeft er altijd behoefte aan gehad, dus het zal zomaar kunnen. We werken allebei 40uur, en doen daarnaast allebei aan sport, enz, dus hij zou het achter mijn rug om kunnen doen ja.
Groetjes,
Ik weet dat niet zeker... ik denk het niet, althans ik heb nooit iets gevonden ofzo, maar ja, ik verbaas me de laatste tijd over zoveel dingen? En hij heeft er altijd behoefte aan gehad, dus het zal zomaar kunnen. We werken allebei 40uur, en doen daarnaast allebei aan sport, enz, dus hij zou het achter mijn rug om kunnen doen ja.
Groetjes,
vrijdag 30 mei 2008 om 10:31
Je kunt hem trouwens niet helpen of veranderen. Mensen kunnen alleen vanuit zichzelf veranderen of geholpen worden. Zolang hij daar niet achterstaat is het compléét zinloos.
Je kunt alleen jezelf helpen. Hou dat in je achterhoofd.
En die sociale contacten, die komen wel weer.
Zo erg is het niet om alleen te zijn. Is het erger om alleen te zijn dan compleet alleen te staan in een relatie?
Als je helemaal alleen bent word je tenminste niet bont en blauw gemaakt.
Je kunt alleen jezelf helpen. Hou dat in je achterhoofd.
En die sociale contacten, die komen wel weer.
Zo erg is het niet om alleen te zijn. Is het erger om alleen te zijn dan compleet alleen te staan in een relatie?
Als je helemaal alleen bent word je tenminste niet bont en blauw gemaakt.
vrijdag 30 mei 2008 om 10:33
Je hebt dus niemand om op terug te vallen sinds je met hem bent? Zegt misschien ook iets.....
Daarnaast, misschien zijn die mensen er wel weer voor je als je besluit om voor jezelf te kiezen en uit zo een imo absoluut bizarre relatie te stappen....
Je omschrijft hem als de ex van een vriendin van me..... we hebben de vlag uitgehangen op de dag dat zij 'wakker werd' en bij hem wegging. Dit klinkt niet als een liefdevolle en passievolle relatie die je nog 50 jaar wilt voortzetten.
Daarnaast, misschien zijn die mensen er wel weer voor je als je besluit om voor jezelf te kiezen en uit zo een imo absoluut bizarre relatie te stappen....
Je omschrijft hem als de ex van een vriendin van me..... we hebben de vlag uitgehangen op de dag dat zij 'wakker werd' en bij hem wegging. Dit klinkt niet als een liefdevolle en passievolle relatie die je nog 50 jaar wilt voortzetten.
vrijdag 30 mei 2008 om 10:39
Ja dat zegt inderdaad iets, dat ik niemand heb om op terug te vallen. Voordat ik bij hem was, had een leuke groep vriendinnen en was ik nooit alleen. Maar hij spiegelde een beeld voor mij dat ze mij gebruikten, en al dat soort dingen. In die tijd was hij nog heel anders. Hij was lief en we deden vaak leuke dingen, een fijne tijd. En toen leek het alsof hij gelijk had over mijn vrienden. Oh, mensen, hoe dom kun je zijn. Maar de eerste tijd was het niet zo, maar ik heb het idee dat nadat hij vastgezeten heeft, alles is veranderd.
Groetjes, kuzzies.
Groetjes, kuzzies.
vrijdag 30 mei 2008 om 10:43
Wat is 'dom'? Je ziet nu dat het anders is dan in het begin. Je ziet dat je dit niet wilt. Je ziet dat je je van hem aan het losmaken bent.
Dat is niet dom. Dat is, misschien moeilijk, maar SUPERSLIM!!
Is het een optie om eens gewoon 'neutraal' contact op te nemen met een van je vrienden/vriendinnen van toen.... gewoon eens bij te praten. Wie weet wat voor steun je kunt verwachten/krijgen uit een hoek waarvan je nu (nog) denkt dat het er niet in zit.
Maar daarnaast, zoals hierboven ook al gezegd, beter gelukkig alleen dan ongelukkig/onzeker met iemand!
Je klinkt al als een heel eind op de goede weg!
Dat is niet dom. Dat is, misschien moeilijk, maar SUPERSLIM!!
Is het een optie om eens gewoon 'neutraal' contact op te nemen met een van je vrienden/vriendinnen van toen.... gewoon eens bij te praten. Wie weet wat voor steun je kunt verwachten/krijgen uit een hoek waarvan je nu (nog) denkt dat het er niet in zit.
Maar daarnaast, zoals hierboven ook al gezegd, beter gelukkig alleen dan ongelukkig/onzeker met iemand!
Je klinkt al als een heel eind op de goede weg!
vrijdag 30 mei 2008 om 10:43
Isolatie is het begin van een relatie waarin mishandeling een routine word.
been there done that.
begint heel sneaky en ongemerkt, en als je niemand meer denkt te hebben begint de ellende pas echt...
ga naar je huisarts. zoek proffessionele hulp maatschappelijk werk ... doe iets je staat er echt niet alleen voor echt niet !
been there done that.
begint heel sneaky en ongemerkt, en als je niemand meer denkt te hebben begint de ellende pas echt...
ga naar je huisarts. zoek proffessionele hulp maatschappelijk werk ... doe iets je staat er echt niet alleen voor echt niet !
vrijdag 30 mei 2008 om 10:53
Nogmaals iedereen bedankt voor de reacties!! 1 ding die ik even helder moet maken, het is niet zo dat hij mij slaat. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Het is wel tijdens onze relatie 2 keer gebeurd dat hij met iets gooid, en mij daar bewust mee raakt. Begrijp me niet verkeerd, dat is nooit goed te praten, maar ik wou dat even duidelijk maken. Had ik beter bij het eerste stukje kunnen zetten.
Natuurlijk veranderd het de situatie verder niet. Maar er was al eens eerder gezegd, 'je zit regelmatig onder de blauwe plekken', en dat is dus niet zo.
Weten jullie wat ik ook erg moeilijk vind. Van de week was het dus de 2e keer dat hij met iets gooide en mij daarbij raakte. (hij gooit regelmatig met dingen, maar hij heeft mij daarbij 2x geraakt). Hij heeft achteraf geen spijt, en zegt dat het mijn schuld is. Maar de volgende dag stuurd hij wel smsjes met daarin, dat het niet had mogen gebeuren (sorry zal hij nooit zeggen) , maar hij zegt dat dus wel. En toen ik thuis kwam uit het werk had hij uitgebreid eten gekookt, iets wat hij niet vaak doet. En dan kan ik daar niet op reageren , niet meer. Ik kreeg geen hap door mijn keel, en werd al misselijk bij het idee dat ik dat naar binnen moest werken. Dat heb ik niet uitgesproken, maar door de non-verbale reacties liep het weer op irraties en ruzies uit.
Liefs,kuzzies.
Natuurlijk veranderd het de situatie verder niet. Maar er was al eens eerder gezegd, 'je zit regelmatig onder de blauwe plekken', en dat is dus niet zo.
Weten jullie wat ik ook erg moeilijk vind. Van de week was het dus de 2e keer dat hij met iets gooide en mij daarbij raakte. (hij gooit regelmatig met dingen, maar hij heeft mij daarbij 2x geraakt). Hij heeft achteraf geen spijt, en zegt dat het mijn schuld is. Maar de volgende dag stuurd hij wel smsjes met daarin, dat het niet had mogen gebeuren (sorry zal hij nooit zeggen) , maar hij zegt dat dus wel. En toen ik thuis kwam uit het werk had hij uitgebreid eten gekookt, iets wat hij niet vaak doet. En dan kan ik daar niet op reageren , niet meer. Ik kreeg geen hap door mijn keel, en werd al misselijk bij het idee dat ik dat naar binnen moest werken. Dat heb ik niet uitgesproken, maar door de non-verbale reacties liep het weer op irraties en ruzies uit.
Liefs,kuzzies.
vrijdag 30 mei 2008 om 11:05
Kuzzies, je weet eigenlijk zelf best dat je bij hem weg moet gaan. Hij mishandelt je nl. wel. Misschien niet zo zeer lichamelijk dan wel geestelijk. Ga inderdaad (zoals iemand hier al zei) eens op zoek naar je vrienden van vroeger. Misschien hebben zij toen al gezien wat jij nu pas inziet. En misschien valt er nog wel wat te redden van de vriendschap die er toen was.
Heb je familie waar je bij terecht kunt?
Heb je familie waar je bij terecht kunt?
vrijdag 30 mei 2008 om 11:16
Lieve Kuzzies. Ten eerste wil ik je laten weten dat je niet de enige bent en dat ik begrijp waarom je nog bij hem bent. Ik heb bovenstaande zin van jou als quote er uit gepikt omdat je hier precies de reden neerzet waarom je dit doet. Dit 'reddingsmechanisme' zegt iets over jouw goedheid, maar is tegelijkertijd je allergrootste valkuil want je maakt een gruwelijke denkfout. Hij wil namelijk niet geholpen woren. Wat hij ook niet wil is zijn partner verliezen, daarom zal hij lief zijn en spijt hebben en mooie beloftes doen wanneer je hem hiermee zou dreigen. Ik zeg dit zo stellig omdat ik de afgelopen 15 jaar heb samengeleefd met mannen zoals hij. Ik viel niet op 'doorsnee' types en op de één of andere manier bleef ik me aangetrokken voelen tot 'probleemmannen' waarbij ik diep van binnen iets goeds zag, iets liefs. Een klein jongetje wat vreselijke dingen heeft meegemaakt waardoor hij nu is wat hij is en doet wat hij doet. Een mens wat erg eenzaam is en niet begrepen wordt. Maar ik zou hem laten voelen dat er echte liefde bestaat en dat dat uiteindelijk alles zou oplossen.
Ik ben erachter gekomen dat dit moeder Theresa-aspect van mij er voor zorgde dat ik bleef hangen in mijn foute partnerkeuzes en geen stap verder kwam met mijn eigen leven. Ook ik las alles wat los en vast zat om die ander maar te begrijpen. Waar ik aan voorbij ging was onderzoeken waarom ik steeds opnieuw de verkeerde keuzes maakte. Toen ik mezelf onder de loep ging nemen kwam ik erachter hoe het bij mij werkte en dat bleek de sleutel tot verandering te zijn. Een boek waar ik heel veel aan gehad heb is 'Het Monsterverbond', van Carolien Roodvoets. Dus nu je toch aan het lezen bent over dit onderwerp...
Mijn advies is: wegwezen. Wacht niet op veranderende omstandigheden want je werkt jezelf alleen maar meer in de nesten. Ga weg, kick af, wordt op jezelf teruggeworpen en stort je op iets anders wat afleiding geeft, je baan of hobby, maakt niet uit. Ok, je moet opnieuw beginnen, maar ook dat komt uiteindelijk goed. Je creëert namelijk rust en ruimte voor nieuwe mensen die er nu nog niet zijn maar wel gaan komen.
Niemand heeft gezegd dat het leven makkelijk is en je zult jezelf in dit proces pijnlijk vaak tegenkomen maar als het je lukt om dit te doorbreken kom je er als een enorm rijk mens uit. Ik wens je heel veel sterkte en succes! Veel liefs,
Rosylla
vrijdag 30 mei 2008 om 11:16
Ja ik weet inderdaad zelf best dat ik moet maken dat ik bij hem weg kom. De stap is gewoon groot omdat ik echt het gevoel heb dat ik dan in het diepe kom, maar goed anderzijds veel dieper dan dit kan niet. Familiebanden heb ik nooit zo gehad, beetje op verjaardagen maar verder niet, dus het is niet zo dat ik daar kan aankloppen met zoiets.
