Psyche
alle pijlers
Help
maandag 12 februari 2018 om 22:08
Een tijdje geleden is iemand overleden, ik kende diegene alleen via het werk, mijn baas/de manager. Ik werkte er 3 dagen in de week voor ongeveer 7 maanden mee. Diegene is heel plotseling overleden en was nog heel erg jong. Ik kende diegene eigenlijk helemaal niet zo goed, alleen op de een of andere manier raakt het me heel erg. Te veel zou ik willen zeggen, waarom zou dit zijn? Ik kende diegene niet zo goed.
maandag 12 februari 2018 om 22:23
Als iemand tegen je praat geef je nooit antwoord.megamanderijn schreef: ↑12-02-2018 22:18Oh, ik wist niet dat het de bedoeling was dat ik reageerde..
Nog nooit op je bek gerost?
maandag 12 februari 2018 om 22:25
Dat is wel de bedoeling jamegamanderijn schreef: ↑12-02-2018 22:18Oh, ik wist niet dat het de bedoeling was dat ik reageerde..
Weer wat geleerd toch! Wat betreft je vraag: ik vind het helemaal niet gek dat dat zoveel met je doet. Het is toch iemand die je kende? Er zijn geen richtlijnen hoeveel verdriet je mag hebben bij een overlijden. Sterkte!
maandag 12 februari 2018 om 22:33
maandag 12 februari 2018 om 22:52
He? Waarom open je dan topics?megamanderijn schreef: ↑12-02-2018 22:18Oh, ik wist niet dat het de bedoeling was dat ik reageerde..
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 12 februari 2018 om 22:53
Ik herken het wel. Ben ook een gevoelig mens. Niet dat ik eeuwig loop te wenen over van alles en nog wat maar ik kan heel oprecht meeleven als er iemand overlijd ook als ik de persoon amper heb gekend. Op de basisschool heb ik voor het eerst een overlijden meegemaakt, van een klasgenootje. We waren geen vriendinnen maar denk nu nog steeds af en toe aan haar.
Overleden dierbaren denk ik nog zeer regelmatig aan soms met een lach en soms met een traan.
Uit het oog is niet voor iedereen uit het hart en daar is verder ook niks mis mee.
Al is het natuurlijk ook niet gezond om er obsessief mee bezig te zijn maar dat kan je zelf het best beoordelen.
Overleden dierbaren denk ik nog zeer regelmatig aan soms met een lach en soms met een traan.
Uit het oog is niet voor iedereen uit het hart en daar is verder ook niks mis mee.
Al is het natuurlijk ook niet gezond om er obsessief mee bezig te zijn maar dat kan je zelf het best beoordelen.
maandag 12 februari 2018 om 22:54
Verder vind ik het niet gek dat het plotse overlijden van iemand die je werkgerelateerd (dus oppervlakkig) kent, alsnog een flinke impact kan hebben.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
