Psyche
alle pijlers
Herkent iemand dit?
maandag 21 september 2009 om 13:36
Hoewel ik pas 23 ben heb ik al de nodige heftige dingen mee gemaakt; sociale fobie, depressies, bdd en zelfmoord gedachtes..
Nu heb ik even een mindere periode waarin ik het idee heb dat ik door dit alles wel degelijk 'zwakker geworden ben', terwijl ik hier heel anders over denk wanneer het goed gaat met mij. Máár daarnaast word ik op het moment nogal depri van alle narigheid om mij heen; de problemen op het werk/clienten(werk in de zorg), vreselijke gebeurtenissen die in de wereld gebeuren..noem het maar op. Probeer mij hier niet al te druk over te maken en het niet naar mezelf toe te trekken zegmaar maar vind het zelf nogal vervelend..
Iemand tips of die dit dus herkend?
Liefs
Nu heb ik even een mindere periode waarin ik het idee heb dat ik door dit alles wel degelijk 'zwakker geworden ben', terwijl ik hier heel anders over denk wanneer het goed gaat met mij. Máár daarnaast word ik op het moment nogal depri van alle narigheid om mij heen; de problemen op het werk/clienten(werk in de zorg), vreselijke gebeurtenissen die in de wereld gebeuren..noem het maar op. Probeer mij hier niet al te druk over te maken en het niet naar mezelf toe te trekken zegmaar maar vind het zelf nogal vervelend..
Iemand tips of die dit dus herkend?
Liefs
maandag 21 september 2009 om 13:49
Ik herken wel het punt dat er veel ellende in de wereld is, daar kan ik me ook wel eens klote door voelen. Als ik hoor/lees/zie dat er mensen in elkaar worden geslagen, gemarteld, vermoord, overvallen, etc. etc. Al dat onrecht kan ik maar slecht tegen, mn maag keert zich soms letterlijk om. Maar het is niet zo dat het mijn leven beheerst of dat ik er daadwerkelijk uren wakker van lig.
Dus... enigszins herkenning, tips helaas niet.
Maar sterkte in ieder geval.
Dus... enigszins herkenning, tips helaas niet.
Maar sterkte in ieder geval.
maandag 21 september 2009 om 13:53
quote:leefnu schreef op 21 september 2009 @ 13:44:
Ik herken enkel het gegeven dat het leven niet altijd makkelijk is.
Wat verwacht je dat Het Leven jou zal/behoort te geven eigenlijk?Wat ik van het leven verwacht? Je hebt je eigen leven zelf in de hand, ook je geluk dus. Maar de dingen daarbuiten is overmacht, alle narigheid in de wereld dus; zinloos geweld, oorlogen, familie drama's..daar doe je niets aan maar dat neemt niet weg dat je het niet erg kunt vinden of er mee zitten kan. Wat ik nu dus moeilijk vind en nog meer in ga zien dat het leven niet (altijd) makkelijk is. Snap je? Dat valt mij allemaal even erg zwaar. Wilde het kwijt en omdat ik mij afvroeg of meer mensen dit hebben.
Ik herken enkel het gegeven dat het leven niet altijd makkelijk is.
Wat verwacht je dat Het Leven jou zal/behoort te geven eigenlijk?Wat ik van het leven verwacht? Je hebt je eigen leven zelf in de hand, ook je geluk dus. Maar de dingen daarbuiten is overmacht, alle narigheid in de wereld dus; zinloos geweld, oorlogen, familie drama's..daar doe je niets aan maar dat neemt niet weg dat je het niet erg kunt vinden of er mee zitten kan. Wat ik nu dus moeilijk vind en nog meer in ga zien dat het leven niet (altijd) makkelijk is. Snap je? Dat valt mij allemaal even erg zwaar. Wilde het kwijt en omdat ik mij afvroeg of meer mensen dit hebben.
maandag 21 september 2009 om 13:55
Het klopt dat er een hoop kut is in de wereld. Maar merendeel van wat er kut is in je leven bestaat waarschijnlijk voor 80% wat jij er in je hoofd van maakt.
Beiden voetjes op de grond zal helpen. Zien wat er is. Je hoeft je ogen niet te sluiten, maar jezelf wel behoeden voor verzwelgen in de ellende. Ja, er is oorlog in de wereld. Maar nee, niet bij jou. Prijs jezelf gelukkig. Ja, er gaan mensen dood door honger, maar niet bij jou, Prijs jezelf gelukkig. Ja, je hebt een moeilijke tijd gehad, maar nee, je bent er niet aan onderdoor gegaan. Je bent er nog. Wees trots en prijs jezelf gelukkig. Ja, er is een hoop moois in de wereld. En ja, het is zonde om toch te blijven richten op negatieve zaken. Ja, leuke mooie dingen in het leven zijn er ook voor jou, als je ze ziet.
Beiden voetjes op de grond zal helpen. Zien wat er is. Je hoeft je ogen niet te sluiten, maar jezelf wel behoeden voor verzwelgen in de ellende. Ja, er is oorlog in de wereld. Maar nee, niet bij jou. Prijs jezelf gelukkig. Ja, er gaan mensen dood door honger, maar niet bij jou, Prijs jezelf gelukkig. Ja, je hebt een moeilijke tijd gehad, maar nee, je bent er niet aan onderdoor gegaan. Je bent er nog. Wees trots en prijs jezelf gelukkig. Ja, er is een hoop moois in de wereld. En ja, het is zonde om toch te blijven richten op negatieve zaken. Ja, leuke mooie dingen in het leven zijn er ook voor jou, als je ze ziet.
maandag 21 september 2009 om 13:56
quote:domnaiefmutsje schreef op 21 september 2009 @ 13:48:
Als je extra gevoelig bent voor externe zaken, zou je kunnen overwegen de input te veranderen. Lees ff geen kranten, doe ff niet het nieuws of max 1 keer per dag en focus je op goede/leuke zaken.Dat ik daar zelf nog niet aan gedacht heb, vind hetzelf belangrijk om een beetje op de hoogte te blijven van wat er in de wereld gebeurd, lees elke dag de krant en kijk regelmatig op sites. Hele logische stap inderdaad om dit niet of minder te gaan doen
Als je extra gevoelig bent voor externe zaken, zou je kunnen overwegen de input te veranderen. Lees ff geen kranten, doe ff niet het nieuws of max 1 keer per dag en focus je op goede/leuke zaken.Dat ik daar zelf nog niet aan gedacht heb, vind hetzelf belangrijk om een beetje op de hoogte te blijven van wat er in de wereld gebeurd, lees elke dag de krant en kijk regelmatig op sites. Hele logische stap inderdaad om dit niet of minder te gaan doen
maandag 21 september 2009 om 13:59
quote:domnaiefmutsje schreef op 21 september 2009 @ 13:55:
Het klopt dat er een hoop kut is in de wereld. Maar merendeel van wat er kut is in je leven bestaat waarschijnlijk voor 80% wat jij er in je hoofd van maakt.
Beiden voetjes op de grond zal helpen. Zien wat er is. Je hoeft je ogen niet te sluiten, maar jezelf wel behoeden voor verzwelgen in de ellende. Ja, er is oorlog in de wereld. Maar nee, niet bij jou. Prijs jezelf gelukkig. Ja, er gaan mensen dood door honger, maar niet bij jou, Prijs jezelf gelukkig. Ja, je hebt een moeilijke tijd gehad, maar nee, je bent er niet aan onderdoor gegaan. Je bent er nog. Wees trots en prijs jezelf gelukkig. Ja, er is een hoop moois in de wereld. En ja, het is zonde om toch te blijven richten op negatieve zaken. Ja, leuke mooie dingen in het leven zijn er ook voor jou, als je ze ziet.Ja dat is ook zo, kan mij gemakkelijk mee laten slepen door negatieve gedachtes en hier te lang in blijven hangen. Verder vind ik je reactie heel mooi, duidelijker kan niet en je hebt helemaal gelijk. Bedankt!
Het klopt dat er een hoop kut is in de wereld. Maar merendeel van wat er kut is in je leven bestaat waarschijnlijk voor 80% wat jij er in je hoofd van maakt.
Beiden voetjes op de grond zal helpen. Zien wat er is. Je hoeft je ogen niet te sluiten, maar jezelf wel behoeden voor verzwelgen in de ellende. Ja, er is oorlog in de wereld. Maar nee, niet bij jou. Prijs jezelf gelukkig. Ja, er gaan mensen dood door honger, maar niet bij jou, Prijs jezelf gelukkig. Ja, je hebt een moeilijke tijd gehad, maar nee, je bent er niet aan onderdoor gegaan. Je bent er nog. Wees trots en prijs jezelf gelukkig. Ja, er is een hoop moois in de wereld. En ja, het is zonde om toch te blijven richten op negatieve zaken. Ja, leuke mooie dingen in het leven zijn er ook voor jou, als je ze ziet.Ja dat is ook zo, kan mij gemakkelijk mee laten slepen door negatieve gedachtes en hier te lang in blijven hangen. Verder vind ik je reactie heel mooi, duidelijker kan niet en je hebt helemaal gelijk. Bedankt!
maandag 21 september 2009 om 14:00
Ik herken het wel hoor. Zo erg dat ik op een gegeven moment een band om mijn lijf voelde stijf van angst. Toen ben ik dat gaan minderen en dat helpt echt. Als je dat soort gedachtes hebt kan je ook jezelf bewust naar buiten laten kijken. Dan ZIE je dat er niets aan de hand is.
Ik ben er streng in omdat het je zo diep kan laten zakken dat gevoel, terwijl er redelijk makkelijk wat aan te doen is
Je bent nog zo jong, geniet van wat je nu hebt
Ik ben er streng in omdat het je zo diep kan laten zakken dat gevoel, terwijl er redelijk makkelijk wat aan te doen is
Je bent nog zo jong, geniet van wat je nu hebt
maandag 21 september 2009 om 14:01
Ik hou mijn ogen ook niet dicht voor allerlei ellende in de wereld. Sterker nog, het is op een bepaalde manier ook mijn vakgebied...
Echter heeft al dat leed me nooit lamgeslagen of depressief gemaakt. Omdat ik daar voor mezelf zingeving aan heb kunnen verbinden...
Maar waarom zit jij met het leed van 'de wereld' ?
Maakt het je somber dat er geen gerechtigheid te zien is?
Maakt het je somber dat je je verantwoordelijk voelt, maar onmacht ervaart?
Maakt het je somber omdat je bang bent?
Echter heeft al dat leed me nooit lamgeslagen of depressief gemaakt. Omdat ik daar voor mezelf zingeving aan heb kunnen verbinden...
Maar waarom zit jij met het leed van 'de wereld' ?
Maakt het je somber dat er geen gerechtigheid te zien is?
Maakt het je somber dat je je verantwoordelijk voelt, maar onmacht ervaart?
Maakt het je somber omdat je bang bent?
maandag 21 september 2009 om 14:13
quote:leefnu schreef op 21 september 2009 @ 14:01:
Ik hou mijn ogen ook niet dicht voor allerlei ellende in de wereld. Sterker nog, het is op een bepaalde manier ook mijn vakgebied...
Echter heeft al dat leed me nooit lamgeslagen of depressief gemaakt. Omdat ik daar voor mezelf zingeving aan heb kunnen verbinden...
Maar waarom zit jij met het leed van 'de wereld' ?
Maakt het je somber dat er geen gerechtigheid te zien is?
Maakt het je somber dat je je verantwoordelijk voelt, maar onmacht ervaart?
Maakt het je somber omdat je bang bent?Herkenning bij pun 1 en 3. Door mijn ervaring wellicht dat geluk je niet aan komt waaien, je zelf hiervoor verantwoordelijk bent. De maatschappij zit ook zo vol met haat en TE weinig respect naar elkaar toe. Als je niet 'normaal' genoeg bent word je bij wijze van al afgeschreven..en heb je de stempel " apart geva"l of "gehandicapt' te pakken. Ja, dat vind ik wel heel erg. Bedoel niemand is perfect toch? Maar daarom minderwaardig om deel te nemen in de maatschappij? Absoluut niet...
Ik hou mijn ogen ook niet dicht voor allerlei ellende in de wereld. Sterker nog, het is op een bepaalde manier ook mijn vakgebied...
Echter heeft al dat leed me nooit lamgeslagen of depressief gemaakt. Omdat ik daar voor mezelf zingeving aan heb kunnen verbinden...
Maar waarom zit jij met het leed van 'de wereld' ?
Maakt het je somber dat er geen gerechtigheid te zien is?
Maakt het je somber dat je je verantwoordelijk voelt, maar onmacht ervaart?
Maakt het je somber omdat je bang bent?Herkenning bij pun 1 en 3. Door mijn ervaring wellicht dat geluk je niet aan komt waaien, je zelf hiervoor verantwoordelijk bent. De maatschappij zit ook zo vol met haat en TE weinig respect naar elkaar toe. Als je niet 'normaal' genoeg bent word je bij wijze van al afgeschreven..en heb je de stempel " apart geva"l of "gehandicapt' te pakken. Ja, dat vind ik wel heel erg. Bedoel niemand is perfect toch? Maar daarom minderwaardig om deel te nemen in de maatschappij? Absoluut niet...
maandag 21 september 2009 om 14:21
Is het geen idee om voor jezelf eens op zoek te gaan naar zingeving, in plaats van het leed 'te ignoren' ?
Natuurlijk, minder nieuws kijken en je focussen op de leukere dingen in het leven is een manier...Maar ja, vroeg of laat wordt je toch wel weer een keer geconfronteerd met persoonlijk of wereld leed.
Misschien kan je wat gaan lezen over het 'Waarom' van leed in de wereld. En wie weet kom je tot bevredigende conclusies.
Tenminste zo heb ik zelf een zoektocht gedaan naar antwoorden. Die ik tot op zekere hoogte denk gevonden te hebben. En ik moet zeggen, het is een rustgevend gevoel om al dat 'leed' in perspectief te kunnen plaatsen.
Natuurlijk, minder nieuws kijken en je focussen op de leukere dingen in het leven is een manier...Maar ja, vroeg of laat wordt je toch wel weer een keer geconfronteerd met persoonlijk of wereld leed.
Misschien kan je wat gaan lezen over het 'Waarom' van leed in de wereld. En wie weet kom je tot bevredigende conclusies.
Tenminste zo heb ik zelf een zoektocht gedaan naar antwoorden. Die ik tot op zekere hoogte denk gevonden te hebben. En ik moet zeggen, het is een rustgevend gevoel om al dat 'leed' in perspectief te kunnen plaatsen.
maandag 21 september 2009 om 14:40
Eens met Domnaiefmutsje (zucht, ik vind jouw naam zo ontoepasselijk). En bedenk: ook die mensen in oorlogstijd kennen nog geluksgevoelens, en jij bent Atlas niet die de wereld draagt. Wat ik voor mezelf heb: ik beperk mijn empathie/sympathie voor naasten, echte vrienden. Voor de rest heb ik gewoon een soort basisempathie. Het is dan ook veel eerlijker voor je geliefden, want als je voor iedereen liefde voelt op hetzelfde niveau, wat is er dan nog speciaal aan je moeder, je broer, je kind, je man?
Ten tweede: ik ben bekend met depressies (en hoe!) en ik blijf het zeggen: in een depressie ben je heel egoistisch en egocentrisch. Jij hebt het kut, anderen moeten luisteren, alles is bij jou erger. Da's geen veroordeling, maar een vaststelling (die ik bij mijzelf ook gemaakt heb). Wat kan helpen is een ánder helpen, je focus even verleggen. Ik heb de regel ingevoerd: hoe kút ik me ook voel, ik vraag áltijd aan de ander hoe het met hem of haar gaat. Dan stap je even uit je leed, beteken je wat voor de ander, heb je iets gedaan voor een ander die zich dan beter voelt en jij voelt je óók beter omdat je iets hebt gedaan voor de ander. Een win-winsituatie dus.
Nog even over dat egocentrische: jíj bent niet verantwoordelijk voor al het leed op de wereld. Dat zou toch te maf voor woorden zijn? Iedereen draagt zijn of haar eigen verantwoordelijkheid, en ook al worden mensen slachtoffer van verkrachting, overval, oorlog etcetera, zíj kiezen voor hoe zij daarmee omgaan. Snap je een beetje wat ik wil zeggen? Jij kunt er niets aan doen. Je hoeft niet onverschillig te worden, maar -zoals DNM al zei- als de input van leed je teveel wordt, zet die TV lekker uit. Wat ik je wel wil meegeven: als een naaste ergens mee kampt, probeer die juist níet te ontwijken. Of geef aan dat je zelf even totaal de weg kwijt bent en niets voor diegene kunt betekenen op het moment, maar dat je wel aan hem/haar denkt. Want geef toe, hoe zou het andersom voelen?
Hopelijk heb je hier wat aan, het komt allemaal uit mijn eigen koker (ervaringen) dus het hoeft allemaal niet voor jou te gelden en hey, je bent niet verplicht om naar die gekke Digi te luisteren, maar zo heb ik zaken ervaren en beleefd.
Sterkte met alles dame!
Ten tweede: ik ben bekend met depressies (en hoe!) en ik blijf het zeggen: in een depressie ben je heel egoistisch en egocentrisch. Jij hebt het kut, anderen moeten luisteren, alles is bij jou erger. Da's geen veroordeling, maar een vaststelling (die ik bij mijzelf ook gemaakt heb). Wat kan helpen is een ánder helpen, je focus even verleggen. Ik heb de regel ingevoerd: hoe kút ik me ook voel, ik vraag áltijd aan de ander hoe het met hem of haar gaat. Dan stap je even uit je leed, beteken je wat voor de ander, heb je iets gedaan voor een ander die zich dan beter voelt en jij voelt je óók beter omdat je iets hebt gedaan voor de ander. Een win-winsituatie dus.
Nog even over dat egocentrische: jíj bent niet verantwoordelijk voor al het leed op de wereld. Dat zou toch te maf voor woorden zijn? Iedereen draagt zijn of haar eigen verantwoordelijkheid, en ook al worden mensen slachtoffer van verkrachting, overval, oorlog etcetera, zíj kiezen voor hoe zij daarmee omgaan. Snap je een beetje wat ik wil zeggen? Jij kunt er niets aan doen. Je hoeft niet onverschillig te worden, maar -zoals DNM al zei- als de input van leed je teveel wordt, zet die TV lekker uit. Wat ik je wel wil meegeven: als een naaste ergens mee kampt, probeer die juist níet te ontwijken. Of geef aan dat je zelf even totaal de weg kwijt bent en niets voor diegene kunt betekenen op het moment, maar dat je wel aan hem/haar denkt. Want geef toe, hoe zou het andersom voelen?
Hopelijk heb je hier wat aan, het komt allemaal uit mijn eigen koker (ervaringen) dus het hoeft allemaal niet voor jou te gelden en hey, je bent niet verplicht om naar die gekke Digi te luisteren, maar zo heb ik zaken ervaren en beleefd.
Sterkte met alles dame!
maandag 21 september 2009 om 14:43
quote:Digitalis schreef op 21 september 2009 @ 14:40:
Wat kan helpen is een ánder helpen, je focus even verleggen. Ik heb de regel ingevoerd: hoe kút ik me ook voel, ik vraag áltijd aan de ander hoe het met hem of haar gaat. Dan stap je even uit je leed, beteken je wat voor de ander, heb je iets gedaan voor een ander die zich dan beter voelt en jij voelt je óók beter omdat je iets hebt gedaan voor de ander. Een win-winsituatie dus.
Mooie instelling Digitalis. Dat werkt inderdaad!
Wat kan helpen is een ánder helpen, je focus even verleggen. Ik heb de regel ingevoerd: hoe kút ik me ook voel, ik vraag áltijd aan de ander hoe het met hem of haar gaat. Dan stap je even uit je leed, beteken je wat voor de ander, heb je iets gedaan voor een ander die zich dan beter voelt en jij voelt je óók beter omdat je iets hebt gedaan voor de ander. Een win-winsituatie dus.
Mooie instelling Digitalis. Dat werkt inderdaad!
maandag 21 september 2009 om 14:43
Oh, en misschien kun je beter een andere baan zoeken. Maar je kunt ook doen wat ik eerder zei: je luistert naar de ander, dat geeft de ander een goed gevoel en jou ook, want jij hebt iemand een goed gevoel gegeven. En je bent zelf ook al tot de conclusie gekomen dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor hoe ze met dingen omgaan, dus trek het je niet aan.
En voor al uw sores is daar het Vivaforum
En voor al uw sores is daar het Vivaforum
maandag 21 september 2009 om 14:47
Misschien moet je eens onderzoeken of je misschien HSPer bent... Als je hooggevoelig bent kan het best zijn dat je de wereld een beetje te heftig vindt en dat je wat begeleiding nodig hebt om je beter af te sluiten. Werken in de zorg past overigens wel bij HSPers, maar dan moet je wel stevig(er) in je schoenen staan.
Hoop dat je hier wat aan hebt.
Hoop dat je hier wat aan hebt.
maandag 21 september 2009 om 15:00
@Sweety486
Ik heb in het verleden weleens gehad dat mijn eigen persoonlijk leed zo ondragelijk voelde...dat zelfs de ergste tsunami of terroristische attack mij niet veel 'deed'. Emotioneel dan. Het Wereldleed zag ik ineens vanuit een ander perspectief, namelijk vanuit het perspectief van een collega-lijder.
Door dat diepe gevoel van leed, waar ik ook uitgekomen ben, geeft andermans leed mij geen extreme somberheid.
Is dat verharding? Nee.
Is dat negeren van andermans leed? Nee.
Het is het besef dat leed tot een doel dient...dat het een functie heeft. Het besef dat IEDEREEN leed zal ervaren op een bepaald punt. En bovenal dat welk leed dan ook tijdelijk is...
Maar goed dat is mijn ervaring en overtuiging...
Ik heb in het verleden weleens gehad dat mijn eigen persoonlijk leed zo ondragelijk voelde...dat zelfs de ergste tsunami of terroristische attack mij niet veel 'deed'. Emotioneel dan. Het Wereldleed zag ik ineens vanuit een ander perspectief, namelijk vanuit het perspectief van een collega-lijder.
Door dat diepe gevoel van leed, waar ik ook uitgekomen ben, geeft andermans leed mij geen extreme somberheid.
Is dat verharding? Nee.
Is dat negeren van andermans leed? Nee.
Het is het besef dat leed tot een doel dient...dat het een functie heeft. Het besef dat IEDEREEN leed zal ervaren op een bepaald punt. En bovenal dat welk leed dan ook tijdelijk is...
Maar goed dat is mijn ervaring en overtuiging...
dinsdag 22 september 2009 om 11:38
quote:tired schreef op 21 september 2009 @ 14:47:
Misschien moet je eens onderzoeken of je misschien HSPer bent... Als je hooggevoelig bent kan het best zijn dat je de wereld een beetje te heftig vindt en dat je wat begeleiding nodig hebt om je beter af te sluiten. Werken in de zorg past overigens wel bij HSPers, maar dan moet je wel stevig(er) in je schoenen staan.
Hoop dat je hier wat aan hebt.Zoals ik al zei is dit slechts een periode, normaal ervaar ik dit niet zo zwaar. Daarnaast zit ik niet te wachten op wéér een heel traject vol psychische onderzoeken. Het laatste wat je zegt vind ik goed, het werk past zeker bij mij maar net wat je zegt; moet mezelf voorlopig blijven ontwikkelen zodat ik steviger in mijn schoenen sta.
Misschien moet je eens onderzoeken of je misschien HSPer bent... Als je hooggevoelig bent kan het best zijn dat je de wereld een beetje te heftig vindt en dat je wat begeleiding nodig hebt om je beter af te sluiten. Werken in de zorg past overigens wel bij HSPers, maar dan moet je wel stevig(er) in je schoenen staan.
Hoop dat je hier wat aan hebt.Zoals ik al zei is dit slechts een periode, normaal ervaar ik dit niet zo zwaar. Daarnaast zit ik niet te wachten op wéér een heel traject vol psychische onderzoeken. Het laatste wat je zegt vind ik goed, het werk past zeker bij mij maar net wat je zegt; moet mezelf voorlopig blijven ontwikkelen zodat ik steviger in mijn schoenen sta.
dinsdag 22 september 2009 om 11:48
Ik kamp ook regelmatig met depressies. (ben 20) Ik sluit me dan heel erg af. Zit het liefst 7 dagen in de week in pyjama en wil eigenlijk 0 contact met mensen (zelfs familie niet)
Momenteel gaat het weer een stuk beter en school en werk gaat lekker (ben nagelstyliste) en ga deze week beginnen met solliciteren in de kinderdagverblijven en ik wil uit huis. Ik zie het weer zitten.
Ik kan je niet vertellen wat voor jou werkt, dat is voor iedereen anders. Voor de een is het medicijn gebruik, therapien etc. Voor mij werkt dat niet, maar ik accepteer van mezelf dat ik nou eenmaal die periodes ken (meestal, half jaar/driekwart jaar in de 3 jaar.) dan denk ik doorbijten en ''opeens'' lijk ik weer een fijne leuke periode te zitten.
(overigens kleed ik mezelf wel om hoor als ik depressief ben haha, blijf niet echt 7 dagen in de week in in pyjama moet ook naar school etc
)
Momenteel gaat het weer een stuk beter en school en werk gaat lekker (ben nagelstyliste) en ga deze week beginnen met solliciteren in de kinderdagverblijven en ik wil uit huis. Ik zie het weer zitten.
Ik kan je niet vertellen wat voor jou werkt, dat is voor iedereen anders. Voor de een is het medicijn gebruik, therapien etc. Voor mij werkt dat niet, maar ik accepteer van mezelf dat ik nou eenmaal die periodes ken (meestal, half jaar/driekwart jaar in de 3 jaar.) dan denk ik doorbijten en ''opeens'' lijk ik weer een fijne leuke periode te zitten.
(overigens kleed ik mezelf wel om hoor als ik depressief ben haha, blijf niet echt 7 dagen in de week in in pyjama moet ook naar school etc
)
