Psyche
alle pijlers
Herstellen burn-out
woensdag 7 juni 2023 om 21:30
woensdag 7 juni 2023 om 22:44
woensdag 7 juni 2023 om 23:06
Ik worstel denk ik met een beginnende burn-out. Zit in een rommelig proces van toegeven, aankaarten en maatregelen nemen.
Maar ik vraag me af voor degenen (grotendeels) uit de burn-out die aangeven niet meer terug te willen naar wie ze waren voor de burn-out, of jullie voelen alsof er fundamenteel iets in jezelf of wereldbeeld veranderd is, of bedoelen jullie wat anders? En hoe zou je de verandering omschrijven?
Maar ik vraag me af voor degenen (grotendeels) uit de burn-out die aangeven niet meer terug te willen naar wie ze waren voor de burn-out, of jullie voelen alsof er fundamenteel iets in jezelf of wereldbeeld veranderd is, of bedoelen jullie wat anders? En hoe zou je de verandering omschrijven?
tripsie wijzigde dit bericht op 08-06-2023 00:22
4.56% gewijzigd
woensdag 7 juni 2023 om 23:19
Ik heb in mijn traject toen ik eenmaal ziek was uitgevallen bij een psycholoog gelopen. Die heeft heel duidelijk geschetst dat alles wat ik wilde, dat ik dat kan. Maar dat dat keuzes zijn die consequenties hebben. Dus als ik mijn studie naast m’n werk wilde afmaken, dat kan, maar dan lijdt je sociale leven daaronder (dat wilde ik daarvoor niet accepteren, dus was het en en. Gevolgd door een burn-out). Ik ben me nu veel bewuster dat ik beperkte tijd heb en keuzes moet maken in mijn leven.
Ook ben ik me bewuster van onbewuste stress, dus haasten voor de trein, stressen in de auto als ik te laat dreig te komen, maar ook niet te veel in te zitten over dingen waar je zelf geen controle over hebt met familie of vrienden. Die stress probeer ik te minderen om de balans goed te houden.
Wat mij wel goed geholpen heeft is sporten. Uit je hoofd en je lichaam sterker laten worden.
Ik heb ook mindfullness gedaan en restorative yoga. Die yoga doe ik nog steeds in stresserige tijden. Net als bewust een paar minuten een buikademhaling. Dat heeft een snelle en gunstige uitwerking op je stressniveau.
En meer lak leren hebben aan wat mensen van je denken. Dat doen ze toch wel. Ik had er ook veel schaamte bij. Maar tegenwoordig zie ik het niet als een zwakte maar als aandachtspunt.
M’n kracht is m’n doorzettingsvermogen en het willen helpen van anderen, zelfs als dat ten koste gaat van mezelf. En dat betekent soms dat ik aan de handrem trek en alles af zeg en mezelf een paar dagen ziek meld om op adem te komen.
Zoek vooral psychologische hulp. Die kan je met een paar sessies helpen om meer inzicht te krijgen in je keuzes en waarom je bepaalde dingen waar je tegen aan loopt lastig vindt.
Sterkte!
Ook ben ik me bewuster van onbewuste stress, dus haasten voor de trein, stressen in de auto als ik te laat dreig te komen, maar ook niet te veel in te zitten over dingen waar je zelf geen controle over hebt met familie of vrienden. Die stress probeer ik te minderen om de balans goed te houden.
Wat mij wel goed geholpen heeft is sporten. Uit je hoofd en je lichaam sterker laten worden.
Ik heb ook mindfullness gedaan en restorative yoga. Die yoga doe ik nog steeds in stresserige tijden. Net als bewust een paar minuten een buikademhaling. Dat heeft een snelle en gunstige uitwerking op je stressniveau.
En meer lak leren hebben aan wat mensen van je denken. Dat doen ze toch wel. Ik had er ook veel schaamte bij. Maar tegenwoordig zie ik het niet als een zwakte maar als aandachtspunt.
M’n kracht is m’n doorzettingsvermogen en het willen helpen van anderen, zelfs als dat ten koste gaat van mezelf. En dat betekent soms dat ik aan de handrem trek en alles af zeg en mezelf een paar dagen ziek meld om op adem te komen.
Zoek vooral psychologische hulp. Die kan je met een paar sessies helpen om meer inzicht te krijgen in je keuzes en waarom je bepaalde dingen waar je tegen aan loopt lastig vindt.
Sterkte!
woensdag 7 juni 2023 om 23:26
Ik zit inmiddels een jaar thuis en ben nog niet toe aan werken. Maar dat is voor iedereen anders. Dus hoelang het voor mij duurt zegt niks over hoe lang het voor jou gaat duren.
Hoe lang zit je al thuis met een burn out?
Ik denk inderdaad dat je niet naar je oude ik terug moet willen. Dat gedrag heeft namelijk die burn out veroorzaakt. Ik snap het gevoel wel in die zin dat ik het ook wel eens roep, maar dan bedoel ik eigenlijk vooral dat ik me gewoon weer energiek en oprecht vrolijk/fijn/gelukkig zou willen voelen ipv moe en somber.
De verandering waar ik doorheen aan het gaan ben is dat ik veel eerder voor mezelf aan moet gaan voelen wanneer ik een grens over ga. Ik voelde die grens nooit en ging er dus altijd overheen. Ik voel nu beter mijn grens, maar merk het ook nog steeds wel eens te laat op, wanneer de alarmbellen alweer afgaan. Je moet leren om die eerdere signalen van je lijf te gaan herkennen en voelen om op een eerder moment een stap terug te kunnen doen. Maar dat is wel een verdomd ingewikkeld proces. Daarnaast moet je je denkpatronen gaan veranderen. Of althans, dat is voor mij zo. Het zou fijn zijn als ik uiteindelijk wat minder controledrang ga krijgen en wat meer los kan laten. Ik besef dat dit me heel erg in de weg heeft gezeten en nog steeds wel zit en dat ik dit heel graag wil veranderen. Eigenlijk is het overkoepelend gewoon dat je beter voor jezelf moet gaan leren zorgen, en hoe dat eruit ziet is voor iedereen anders, dus iedereen zal andere stappen moeten gaan zetten. En als je beter voor jezelf gaat zorgen, zal je dus nooit meer worden zoals je oude ik die dat niet goed kon en in die burn out terecht kwam.
Hoe lang zit je al thuis met een burn out?
Ik denk inderdaad dat je niet naar je oude ik terug moet willen. Dat gedrag heeft namelijk die burn out veroorzaakt. Ik snap het gevoel wel in die zin dat ik het ook wel eens roep, maar dan bedoel ik eigenlijk vooral dat ik me gewoon weer energiek en oprecht vrolijk/fijn/gelukkig zou willen voelen ipv moe en somber.
De verandering waar ik doorheen aan het gaan ben is dat ik veel eerder voor mezelf aan moet gaan voelen wanneer ik een grens over ga. Ik voelde die grens nooit en ging er dus altijd overheen. Ik voel nu beter mijn grens, maar merk het ook nog steeds wel eens te laat op, wanneer de alarmbellen alweer afgaan. Je moet leren om die eerdere signalen van je lijf te gaan herkennen en voelen om op een eerder moment een stap terug te kunnen doen. Maar dat is wel een verdomd ingewikkeld proces. Daarnaast moet je je denkpatronen gaan veranderen. Of althans, dat is voor mij zo. Het zou fijn zijn als ik uiteindelijk wat minder controledrang ga krijgen en wat meer los kan laten. Ik besef dat dit me heel erg in de weg heeft gezeten en nog steeds wel zit en dat ik dit heel graag wil veranderen. Eigenlijk is het overkoepelend gewoon dat je beter voor jezelf moet gaan leren zorgen, en hoe dat eruit ziet is voor iedereen anders, dus iedereen zal andere stappen moeten gaan zetten. En als je beter voor jezelf gaat zorgen, zal je dus nooit meer worden zoals je oude ik die dat niet goed kon en in die burn out terecht kwam.
donderdag 8 juni 2023 om 00:04
Mijn psycholoog vertelde me dat ik nog zo de omstandigheden de schuld kon geven, dat ik daar zat kwam door mij. Ik heb het zo ver laten komen dat ik overspannen raakte. Ik hield mijn eigen grenzen niet in de gaten. Mijn werk was druk, absoluut. Omdat ik geen nee zei, en mijn leidinggevende dat wel best vond. Die had geen probleem, al het werk werd gedaan.tripsie schreef: ↑07-06-2023 23:06Ik worstel denk ik met een beginnende burn-out. Zit in een rommelig proces van toegeven, aankaarten en maatregelen nemen.
Maar ik vraag me af voor degenen (grotendeels) uit de burn-out die aangeven niet meer terug te willen naar wie ze waren voor de burn-out, of jullie voelen voelen alsof er fundamenteel iets in jezelf of wereldbeeld veranderd is, of bedoelen jullie wat anders? En hoe zou je de verandering omschrijven?
En dat ik thuis steeds norser werd en nergens puf voor had zette mijn relatie onnodig onder druk. Liet ik ook zelf gebeuren.
Ik was niet lief voor mezelf en legde prioriteiten waar ze niet hoorden. En nu heb ik daarover inzichten opgedaan die ik hoop nog lang in gedachten te kunnen blijven houden. Want anders gaat het gewoon weer een keer mis, op mijn eigen oude manier.
donderdag 8 juni 2023 om 05:51
Ik ben zo'n 2jaar geleden in een burnout gekomen, vervelende scheiding achter de rug en 2 kleine kinderen die fulltime bij mij waren. De kinderen gingen natuurlijk altijd voor en ik bleef toch wel overeind staan. Tot de start van de kleuterklas, toen kreeg ik meer rust en werd de burnout zichtbaar. Veel hulpverlening gehad en veel geleerd over mezelf en de situatie.
Ik dacht zoveel handvaten te hebben gekregen dat ik de burnout achter me gelaten had en niet meer terug zou komen. Ik ging dus vrolijk verder waar ik gebleven was. Afgelopen maand (eigenlijk 2) voelde ik me weer steeds moeier worden, eigenlijk alle signalen van de 1ste burnout kwamen weer terug. Ik had even de notitie gemist dat je altijd gevoelig blijft voor een burnout, ik dacht dat je alleen maar sterker werd.
Ik ben eerlijk geweest op m'n werk, ben met ander werk bezig maar nu even pauze, 2weken vrij gekregen. Even helemaal niks doen, letterlijk. Ik zorg enkel voor de kinderen en doe het hoognodige in huis. Mediteren, yoga, sporten, voeding en rust, moodjournal bijhouden, dag- en weekdoelen maken, dat zijn ongeveer mijn handvatten die ik nu weer aan het oppakken ben. Luisteren naar m'n lijf.
Ik moet accepteren dat ik geen 50uur per week meer kan werken, kan sowieso niet want ik ben nog steeds fulltime voor de kinderen, maar het steekt me soms wel dat 16- 20 uur al wel de max is voor me. Ik ben een alleenstaande moeder en moet m'n kinderen toch meegeven dat je je eigen broek moet ophouden en werken voor je geld?! Ja, dat doe ik ook, ik heb alleen wel de toeslagen nodig en gelukkig zijn die er en kan ik m'n kinderen meegeven dat ik werk maar er tegelijkertijd ook ben voor hun. Ze missen al 1ouder en het zou erg zonde zijn als hun moeder ook omvalt omdat ik 'm'n eigen broek moet ophouden' ik heb namelijk ook de verantwoordelijkheid om deze 2 kinderen straks gezond en stevig en wel af te leveren in de volwassen wereld.
Ik heb heel veel plannen qua werk en studie, ik moet dat alleen voor nu even parkeren. Ik moet zelf namelijk ook een sterke en gezonde vrouw zijn. Dus ik pak m'n handvatten en zet die stap voor stap in en besef dat ik die nooit meer kan laten gaan.
Neem je rust, wees je bewust van jezelf en doe die dingen die voor jou werken. Laat negatieve gevoelens los, wees minder streng voor jezelf en leg de lat wat lager. Je komt wel weer 'hoger' maar gewoon anders dan wat je misschien altijd voor ogen had. En het is prima. Accepteer jezelf en wees eerlijk tegen jezelf.
Sterkte!
Ik dacht zoveel handvaten te hebben gekregen dat ik de burnout achter me gelaten had en niet meer terug zou komen. Ik ging dus vrolijk verder waar ik gebleven was. Afgelopen maand (eigenlijk 2) voelde ik me weer steeds moeier worden, eigenlijk alle signalen van de 1ste burnout kwamen weer terug. Ik had even de notitie gemist dat je altijd gevoelig blijft voor een burnout, ik dacht dat je alleen maar sterker werd.
Ik ben eerlijk geweest op m'n werk, ben met ander werk bezig maar nu even pauze, 2weken vrij gekregen. Even helemaal niks doen, letterlijk. Ik zorg enkel voor de kinderen en doe het hoognodige in huis. Mediteren, yoga, sporten, voeding en rust, moodjournal bijhouden, dag- en weekdoelen maken, dat zijn ongeveer mijn handvatten die ik nu weer aan het oppakken ben. Luisteren naar m'n lijf.
Ik moet accepteren dat ik geen 50uur per week meer kan werken, kan sowieso niet want ik ben nog steeds fulltime voor de kinderen, maar het steekt me soms wel dat 16- 20 uur al wel de max is voor me. Ik ben een alleenstaande moeder en moet m'n kinderen toch meegeven dat je je eigen broek moet ophouden en werken voor je geld?! Ja, dat doe ik ook, ik heb alleen wel de toeslagen nodig en gelukkig zijn die er en kan ik m'n kinderen meegeven dat ik werk maar er tegelijkertijd ook ben voor hun. Ze missen al 1ouder en het zou erg zonde zijn als hun moeder ook omvalt omdat ik 'm'n eigen broek moet ophouden' ik heb namelijk ook de verantwoordelijkheid om deze 2 kinderen straks gezond en stevig en wel af te leveren in de volwassen wereld.
Ik heb heel veel plannen qua werk en studie, ik moet dat alleen voor nu even parkeren. Ik moet zelf namelijk ook een sterke en gezonde vrouw zijn. Dus ik pak m'n handvatten en zet die stap voor stap in en besef dat ik die nooit meer kan laten gaan.
Neem je rust, wees je bewust van jezelf en doe die dingen die voor jou werken. Laat negatieve gevoelens los, wees minder streng voor jezelf en leg de lat wat lager. Je komt wel weer 'hoger' maar gewoon anders dan wat je misschien altijd voor ogen had. En het is prima. Accepteer jezelf en wees eerlijk tegen jezelf.
Sterkte!
Je richting is belangrijker dan je snelheid
donderdag 8 juni 2023 om 06:25
Ja, besef dat heel veel dingen het echt niet waard zijn om je zo druk over te maken.tripsie schreef: ↑07-06-2023 23:06Ik worstel denk ik met een beginnende burn-out. Zit in een rommelig proces van toegeven, aankaarten en maatregelen nemen.
Maar ik vraag me af voor degenen (grotendeels) uit de burn-out die aangeven niet meer terug te willen naar wie ze waren voor de burn-out, of jullie voelen alsof er fundamenteel iets in jezelf of wereldbeeld veranderd is, of bedoelen jullie wat anders? En hoe zou je de verandering omschrijven?
Ook duidelijk grenzen stellen. Richting een baas bijvoorbeeld geef ik sneller terug dat xyz wel kan, maar dat een deadline bijvoorbeeld niet realistisch is. Een enkele keer wil ik er best voor overwerken, maar structureel betekent dat er wat mis is in het bedrijf. En ik ga daar niet voor opdraaien.
Verder tijd maken voor de dingen die ik zelf graag doe en blij van wordt. En dat betekent ook weleens de boel de boel laten. Dat is dan maar even zo, maak ik me niet meer druk om. Niet alles is perfect.
donderdag 8 juni 2023 om 07:58
Ik zou iedereen ook op het hart willen drukken een bloedtest te laten doen. Ik heb 20 jaar terug burnt out gehad. Vorig jaar zat ik er tegenaan..gelijk paar weken ziekgemeld..ook bloedtest gedaan want arts vermoedde b12tekort. Had dus een enorm vitamine b12, d en seleen tekort. Sinds ik dat neem kan ik spanningen veel beter aan. Het zit nog wel in de aard van het beestje maar het is een verschil van 180 graden. De tekorten zorgden voor enorme moeheid, emotionele onevenwichtigheid en het opgebrande gevoel.
donderdag 8 juni 2023 om 08:10
Ik vind het te kort door de bocht om te zeggen dat je nooit meer dingen kunt doen zoals voor je burn out, het heeft namelijk wel impact op je, maar er zijn wel dingen die ik tijdens mijn burn out niet kon en nu wel weer kan uitoefenen. Hetzelfde ervaar ik dat met gedrag. Mijn vraag aan jou is lobidabasi: over welke dingen heb je het? Wie was de oude lobidabasi? Wat wil je graag terug?
donderdag 8 juni 2023 om 13:03
Bedankt voor reacties! Ik sliep bijvoorbeeld heel goed, had haast geen angst, geen pijn, voelde me lekker in mijn vel, dansten veel etc. nu heb ik allerlei vage klachten en mijn hoofd is super druk, lichamelijke pijn vraag me af of dat allemaal eens goed komtSauntara schreef: ↑08-06-2023 08:10Ik vind het te kort door de bocht om te zeggen dat je nooit meer dingen kunt doen zoals voor je burn out, het heeft namelijk wel impact op je, maar er zijn wel dingen die ik tijdens mijn burn out niet kon en nu wel weer kan uitoefenen. Hetzelfde ervaar ik dat met gedrag. Mijn vraag aan jou is lobidabasi: over welke dingen heb je het? Wie was de oude lobidabasi? Wat wil je graag terug?
donderdag 8 juni 2023 om 14:17
Ja, misschien voelde je je juist zo goed omdat je op adrenaline leefde. Maar dat houdt ook een keer op en dan moet je compenseren. Als dat (deel van) de oorzaak is, word je dus straks weer beter, ga je weer op adrenaline leven en volgt automatisch weer een burnout.lobidabasi schreef: ↑08-06-2023 13:03Bedankt voor reacties! Ik sliep bijvoorbeeld heel goed, had haast geen angst, geen pijn, voelde me lekker in mijn vel, dansten veel etc. nu heb ik allerlei vage klachten en mijn hoofd is super druk, lichamelijke pijn vraag me af of dat allemaal eens goed komt
Ik herken het helemaal hoor! Ik had laatst een hele heftige tijd (internationale verhuizing, overlijden) en voelde me superwoman. Ik vond het al een beetje verdacht dat ik niet eens last had van een jetlag. En nu, ben ik niet vooruit te branden, doodmoe en angstig as fuck.
Anyway, als je hier uit bent, kun je ook nog gewoon lekker dansen, uitgaan, werken enz, maar je moet het iets meer balanceren met rust en regelmaat.
donderdag 8 juni 2023 om 16:20
Hoe lang zit je in je burn out op dit moment? Ik ben er al een aantal jaren uit. Ik merk wel dat in de winterperiode ik echt stukken minder ben dan voorheen. Mijn slapen is de afgelopen jaren wel sterk aan het verbeteren en ik heb zeker mn weken weer terug dat ik de wereld aan kan. Mn hoofd wordt ook steeds rustiger kwa piekeren en mn angsten zijn nagenoeg weg. Ik voel me weerbaarder (misschien wel meer dan voorheen). Ik kan nog wel vermoeid zijn, maar daar leg ik steeds minder de nadruk op.lobidabasi schreef: ↑08-06-2023 13:03Bedankt voor reacties! Ik sliep bijvoorbeeld heel goed, had haast geen angst, geen pijn, voelde me lekker in mijn vel, dansten veel etc. nu heb ik allerlei vage klachten en mijn hoofd is super druk, lichamelijke pijn vraag me af of dat allemaal eens goed komt
Ik kan niet in de toekomst kijken, maar met hard werken en de juiste keuzes maken kom je al ver. Accepteren is ook heel belangrijk. Gun jezelf de tijd, de ruimte en de rust. Als je dat lukt, kan dat een enorm verschil maken. Blijf dromen en geloof in jezelf.
donderdag 8 juni 2023 om 16:34
Ik denk dat deze dingen terug kunnen komen, alleen is het traject voor iedereen anders. Hoe diep zat je in je burnout, heb je er echt van geleerd en pas je het geleerde toe in je leven, heb je eventuele dingen goed verwerkt. Als dat zo is (en dat ziet er voor iedereen anders uit) kan jij echt wel weer lekker slapen, goed in je vel voelen, dansen etc.lobidabasi schreef: ↑08-06-2023 13:03Bedankt voor reacties! Ik sliep bijvoorbeeld heel goed, had haast geen angst, geen pijn, voelde me lekker in mijn vel, dansten veel etc. nu heb ik allerlei vage klachten en mijn hoofd is super druk, lichamelijke pijn vraag me af of dat allemaal eens goed komt
Dat kost wel tijd, en niet om je af te schrikken ,maar waarschijnlijk meer tijd dan je nu denkt. Wil niet zeggen dat het alle tijd zo blijft, het zal in kleine stapjes echt eerder al beter gaan.
Het klinkt alsof je nog redelijk in het begin zit en ik zou vooral loslaten wanneer dit goed moet komen. Maar het kan zeker goed komen.
Sterkte!
donderdag 8 juni 2023 om 23:32
Volgens mij wilde to weer de oude worden, ik geloof niet dat dat kan maar dat zegt niet dat je nooit meer dingen kunt doen zoals voor je burnout. Ik kan nu bijvoorbeeld weer hockeyen en zin hebben in het hockey maar dat kon ik toen niet. Maar ik probeer nu wel meer iemand te zijn die haar grenzen kent en vaker nee zegt. Dat deed ik voor mijn burnout niet. Ik raak wel nog steeds bijvoorbeeld sneller overprikkelt en kies niet voor te drukke locaties. Maar ook dat gaat met de tijd vast beter maar of het wordt zoals het was? Ik denk het niet omdat ik oa mijn grenzen nu beter bewaak.Sauntara schreef: ↑08-06-2023 08:10Ik vind het te kort door de bocht om te zeggen dat je nooit meer dingen kunt doen zoals voor je burn out, het heeft namelijk wel impact op je, maar er zijn wel dingen die ik tijdens mijn burn out niet kon en nu wel weer kan uitoefenen. Hetzelfde ervaar ik dat met gedrag. Mijn vraag aan jou is lobidabasi: over welke dingen heb je het? Wie was de oude lobidabasi? Wat wil je graag terug?
vrijdag 9 juni 2023 om 09:00
Dat denk ik ook en heb het ook niet zo letterlijk genomen. Herstellen van een burn out kan jaren duren. Ik raak ook nog wel eens overprikkeld en dan denk ik oh daar gaan we weer. De signalen die er nooit waren zijn er nu wel. In mijn geval weet ik beter wanneer ik nee moet zeggen, maar is het niet zo dat ik vaker nee zeg omdat ik ook kan opnoemen waarom ik een burn out heb gekregen en die situaties zoek ik niet meer op.Banananaa schreef: ↑08-06-2023 23:32Volgens mij wilde to weer de oude worden, ik geloof niet dat dat kan maar dat zegt niet dat je nooit meer dingen kunt doen zoals voor je burnout. Ik kan nu bijvoorbeeld weer hockeyen en zin hebben in het hockey maar dat kon ik toen niet. Maar ik probeer nu wel meer iemand te zijn die haar grenzen kent en vaker nee zegt. Dat deed ik voor mijn burnout niet. Ik raak wel nog steeds bijvoorbeeld sneller overprikkelt en kies niet voor te drukke locaties. Maar ook dat gaat met de tijd vast beter maar of het wordt zoals het was? Ik denk het niet omdat ik oa mijn grenzen nu beter bewaak.
Bijvoorbeeld mijn baan, waar werd verwacht dat ik deed wat er werd opgedragen en ook de manier waarop kon je niet zelf invullen. Ik stel daar nu vragen over tijdens een solicitatiegesprek, zodat ik weet hoeveel vrijheden ik heb.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
