Psyche
alle pijlers
Het einde
donderdag 8 december 2016 om 10:51
Eergisteren was het dan zover. Na anderhalf jaar vechten, heeft mijn oom de strijd tegen kanker verloren.
In september waren we nog een playlist aan het samenstellen voor zijn 55ste verjaardag, nu voor de kerkdienst.
Het leven lijkt nu onrealistisch. Het ene ogenblik heb ik veel verdriet, het andere ogenblik vind ik het een geruststellende gedachte dat hij niet meer moet lijden.
Wat ik met dit topic wil? Niet veel. Van me afschrijven, denk ik. Voor mij staat de tijd even stil, terwijl de rest van de mensheid gewoon doorgaat.
In september waren we nog een playlist aan het samenstellen voor zijn 55ste verjaardag, nu voor de kerkdienst.
Het leven lijkt nu onrealistisch. Het ene ogenblik heb ik veel verdriet, het andere ogenblik vind ik het een geruststellende gedachte dat hij niet meer moet lijden.
Wat ik met dit topic wil? Niet veel. Van me afschrijven, denk ik. Voor mij staat de tijd even stil, terwijl de rest van de mensheid gewoon doorgaat.
donderdag 8 december 2016 om 11:12
Met de ziekte had ik ondertussen leren dealen.
Ik heb deze week ook toevallig vrij. Ik was maandag even bij mijn ouders langsgegaan (ik woon anderhalf uur rijden verder) en toen daar gebleven omdat het zo slecht ging met oom. Mijn vriend was ook een engel, elke avond langskomen. We wonen samen dus hij heeft wel steeds die afstand gereden, ook al had hij een drukke werkweek.
Deze ochtend ben ik weer naar huis gereden. Snel aan een winkel gestopt om een paar spullen te kopen. Toen realiseerde ik mij pas dat de wereld gewoon doordraait. Al bellend snel snel inkopen doen, terwijl ik het liefst van al wil wenen. Wil zeggen dat één van de allerleukste personen op deze wereldbol ons verlaten heeft.
Ik heb deze week ook toevallig vrij. Ik was maandag even bij mijn ouders langsgegaan (ik woon anderhalf uur rijden verder) en toen daar gebleven omdat het zo slecht ging met oom. Mijn vriend was ook een engel, elke avond langskomen. We wonen samen dus hij heeft wel steeds die afstand gereden, ook al had hij een drukke werkweek.
Deze ochtend ben ik weer naar huis gereden. Snel aan een winkel gestopt om een paar spullen te kopen. Toen realiseerde ik mij pas dat de wereld gewoon doordraait. Al bellend snel snel inkopen doen, terwijl ik het liefst van al wil wenen. Wil zeggen dat één van de allerleukste personen op deze wereldbol ons verlaten heeft.
donderdag 8 december 2016 om 11:18
En het ergste van alles:
ik ben boos op zijn vrouw.
Zijn vrouw, die alles voor hem deed. Maar toen hij stierf, leek het alsof ze opgelucht was. Dat kan ik begrijpen, ik voel het ergens ook. Maar boos dat ik ben dat ik dat in haar ogen zag. Waarschijnlijk vooral projectie, maar ik moet er steeds aan denken.
Ik kan mijn eigen gevoelens niet goed plaatsen en neem dat nu de hele wereld kwalijk.
ik ben boos op zijn vrouw.
Zijn vrouw, die alles voor hem deed. Maar toen hij stierf, leek het alsof ze opgelucht was. Dat kan ik begrijpen, ik voel het ergens ook. Maar boos dat ik ben dat ik dat in haar ogen zag. Waarschijnlijk vooral projectie, maar ik moet er steeds aan denken.
Ik kan mijn eigen gevoelens niet goed plaatsen en neem dat nu de hele wereld kwalijk.
donderdag 8 december 2016 om 11:20
quote:Mysa schreef op 08 december 2016 @ 11:18:
En het ergste van alles:
ik ben boos op zijn vrouw.
Zijn vrouw, die alles voor hem deed. Maar toen hij stierf, leek het alsof ze opgelucht was. Dat kan ik begrijpen, ik voel het ergens ook. Maar boos dat ik ben dat ik dat in haar ogen zag. Waarschijnlijk vooral projectie, maar ik moet er steeds aan denken.
Ik kan mijn eigen gevoelens niet goed plaatsen en neem dat nu de hele wereld kwalijk.Ga wandelen. Alleen, in het bos of waar dan ook. Laat het allemaal maar lekker uitwaaien en probeer je alleen met jouw gevoelens bezig te houden. Je weet nooit wat een ander vindt of denkt. Probeer dat los te laten, iedereen moet dit op zijn eigen manier doen. Niet alleen, maar wel op zijn eigen manier doen. Jij, maar je tante ook.
En het ergste van alles:
ik ben boos op zijn vrouw.
Zijn vrouw, die alles voor hem deed. Maar toen hij stierf, leek het alsof ze opgelucht was. Dat kan ik begrijpen, ik voel het ergens ook. Maar boos dat ik ben dat ik dat in haar ogen zag. Waarschijnlijk vooral projectie, maar ik moet er steeds aan denken.
Ik kan mijn eigen gevoelens niet goed plaatsen en neem dat nu de hele wereld kwalijk.Ga wandelen. Alleen, in het bos of waar dan ook. Laat het allemaal maar lekker uitwaaien en probeer je alleen met jouw gevoelens bezig te houden. Je weet nooit wat een ander vindt of denkt. Probeer dat los te laten, iedereen moet dit op zijn eigen manier doen. Niet alleen, maar wel op zijn eigen manier doen. Jij, maar je tante ook.
donderdag 8 december 2016 om 11:31
quote:Hunniebunnie schreef op 08 december 2016 @ 11:20:
[...]
Ga wandelen. Alleen, in het bos of waar dan ook. Laat het allemaal maar lekker uitwaaien en probeer je alleen met jouw gevoelens bezig te houden. Je weet nooit wat een ander vindt of denkt. Probeer dat los te laten, iedereen moet dit op zijn eigen manier doen. Niet alleen, maar wel op zijn eigen manier doen. Jij, maar je tante ook.
Ik ga binnen een half uurtje gaan wandelen met mijn beste vriend in het bos.
En zelf al zou mijn tante opgelucht zijn, dat kan ik haar ook niet kwalijk nemen. Ze heeft hem dag en nacht verzorgd. En de laatste maanden was zijn leven vooral lijden.
Het einde komt als een klap, maar ergens verlangde ik er zo hard naar. Het einde van zijn lijden. Het einde van het aftakelen. Maar dan voel ik me weer schuldig omdat ik zo denk. Ik zag in haar ogen wat ik zelf niet wilde toegeven.
[...]
Ga wandelen. Alleen, in het bos of waar dan ook. Laat het allemaal maar lekker uitwaaien en probeer je alleen met jouw gevoelens bezig te houden. Je weet nooit wat een ander vindt of denkt. Probeer dat los te laten, iedereen moet dit op zijn eigen manier doen. Niet alleen, maar wel op zijn eigen manier doen. Jij, maar je tante ook.
Ik ga binnen een half uurtje gaan wandelen met mijn beste vriend in het bos.
En zelf al zou mijn tante opgelucht zijn, dat kan ik haar ook niet kwalijk nemen. Ze heeft hem dag en nacht verzorgd. En de laatste maanden was zijn leven vooral lijden.
Het einde komt als een klap, maar ergens verlangde ik er zo hard naar. Het einde van zijn lijden. Het einde van het aftakelen. Maar dan voel ik me weer schuldig omdat ik zo denk. Ik zag in haar ogen wat ik zelf niet wilde toegeven.
donderdag 8 december 2016 om 11:57
quote:Mysa schreef op 08 december 2016 @ 11:18:
En het ergste van alles:
ik ben boos op zijn vrouw.
Zijn vrouw, die alles voor hem deed. Maar toen hij stierf, leek het alsof ze opgelucht was. Dat kan ik begrijpen, ik voel het ergens ook. Maar boos dat ik ben dat ik dat in haar ogen zag. Waarschijnlijk was ze opgelucht dat zijn lijden eindelijk voorbij was. Wilde ze, omdat ze zoveel van hem hield, liever dat hij geen pijn meer zou hebben dan dat zijzelf nog langer van zijn aanwezigheid kon genieten. Ik vind dat juist een blijk van ultieme liefde, ik snap niet waarom je daar boos over zou zijn.
En het ergste van alles:
ik ben boos op zijn vrouw.
Zijn vrouw, die alles voor hem deed. Maar toen hij stierf, leek het alsof ze opgelucht was. Dat kan ik begrijpen, ik voel het ergens ook. Maar boos dat ik ben dat ik dat in haar ogen zag. Waarschijnlijk was ze opgelucht dat zijn lijden eindelijk voorbij was. Wilde ze, omdat ze zoveel van hem hield, liever dat hij geen pijn meer zou hebben dan dat zijzelf nog langer van zijn aanwezigheid kon genieten. Ik vind dat juist een blijk van ultieme liefde, ik snap niet waarom je daar boos over zou zijn.
donderdag 8 december 2016 om 12:04
Gecondoleerd!
Je tante is opgelucht omdat haar geliefde niet meer hoeft te lijden,dat is wat je in haar ogen zag.
Je kunt zielsveel van iemand houden en toch ook opgelucht zijn als degene sterft,hij voelt de pijn niet meer en als je zoveel pijn hebt en het einde wenst is het toch fijn voor die persoon.
Je tante is opgelucht omdat haar geliefde niet meer hoeft te lijden,dat is wat je in haar ogen zag.
Je kunt zielsveel van iemand houden en toch ook opgelucht zijn als degene sterft,hij voelt de pijn niet meer en als je zoveel pijn hebt en het einde wenst is het toch fijn voor die persoon.
donderdag 8 december 2016 om 12:22
Heel veel sterkte. Ik weet wat het is om een dierbare te verliezen aan kanker.
En ik weet dat het een opluchting kan zijn, maar ook dat je ondanks die opluchting enorm veel verdriet kunt hebben.
We hadden niet voor niets op de kaart gezet:
"Met het verdriet van de laatste maanden in ons hart, maar tegelijkertijd met een gevoel van opluchting, dat voor hem aan deze manier van leven een einde is gekomen..."
Het is logisch dat je al die gevoelens hebt, al die boosheid op iedereen. Dat zakt! De pijn blijft, hoewel die minder wordt.
Ga inderdaad wandelen, zoek een rustig plekje op, laat je tranen vloeien als dat nodig is.
En het is niet gek dat je (bij wijze van spreken) moordneigingen krijgt als iemand zegt dat het beter is zo.
En ik weet dat het een opluchting kan zijn, maar ook dat je ondanks die opluchting enorm veel verdriet kunt hebben.
We hadden niet voor niets op de kaart gezet:
"Met het verdriet van de laatste maanden in ons hart, maar tegelijkertijd met een gevoel van opluchting, dat voor hem aan deze manier van leven een einde is gekomen..."
Het is logisch dat je al die gevoelens hebt, al die boosheid op iedereen. Dat zakt! De pijn blijft, hoewel die minder wordt.
Ga inderdaad wandelen, zoek een rustig plekje op, laat je tranen vloeien als dat nodig is.
En het is niet gek dat je (bij wijze van spreken) moordneigingen krijgt als iemand zegt dat het beter is zo.
donderdag 8 december 2016 om 12:25
gecondoleerd. Liefhebben is ook loslaten, dus je tante kon nu de pijn en de ellende van je oom loslaten. En dit wordt nu een drukke week, en de mogelijkheid is er dat je na die week wel de pijn in haar ogen zal zien. Als volgende week de begrafenis/crematie achter de rug is heeft je tante weer tijd om aan zichzelf te denken, en dan komt misschien het besef van verlies en de klap die dat geeft pas echt door.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
