Psyche
alle pijlers
Het gaat beter, maar voelt niet beter
donderdag 2 december 2021 om 00:47
Eigenlijk precies wat de titel zegt. Zit nu bijna een jaar in therapie. Vooral voor depressie klachten en (milde) angstklachten. Aan het begin samen met de therapeut doelstellingen gemaakt. Waar wil ik aan werken etc. Afgelopen week alles doorgenomen en we zijn het eens: ik heb aan het meeste kunnen werken. Maar ze merkte ook op dat mijn stemming vlak is. Nu ben ik zelf ook niet zo uitbundig, dus heel blij en heel verdrietig ben ik niet. Emoties uiteten gaat me steeds beter af, maar het is niet iets waar ik makkelijk bij kan.
En ze had gelijk, mijn stemming is niet beter per se. Terwijl dingen inderdaad beter gaan, ik herken dingen etc. Maar ik voel me gewoon niet goed. We gaan er aan werken. Maar ik zit er mee, hoezo voel ik me niet goed. Nu ik tot dit ''inzicht'' gekomen ben lijkt het alsof mijn stemming nog meer achteruit is gegaan. Weet niet of dit logisch klinkt.
Vroeg mij vooral af, herkent iemand zich hierin? Die in therapie zit / zat, of gewoon zonder therapie?
En ze had gelijk, mijn stemming is niet beter per se. Terwijl dingen inderdaad beter gaan, ik herken dingen etc. Maar ik voel me gewoon niet goed. We gaan er aan werken. Maar ik zit er mee, hoezo voel ik me niet goed. Nu ik tot dit ''inzicht'' gekomen ben lijkt het alsof mijn stemming nog meer achteruit is gegaan. Weet niet of dit logisch klinkt.
Vroeg mij vooral af, herkent iemand zich hierin? Die in therapie zit / zat, of gewoon zonder therapie?
donderdag 2 december 2021 om 04:07
Ik herken het heel erg. Toevallig, want ik heb dit gisteren precies zo uitgesproken richting mijn behandelaar. Ik functioneer ietsje beter zonder dat ik me qua stemming beter voel. Het is nog steeds een vreugdeloze bende. Ik ben wel een uitbundig type en ik herken mezelf gewoon helemaal niet.
Ik heb geen idee hoe dat op te lossen is. Tijd… waarschijnlijk. Mogelijk helpt het ophogen van de medicatie.
Ik heb geen idee hoe dat op te lossen is. Tijd… waarschijnlijk. Mogelijk helpt het ophogen van de medicatie.
wattenbolleke wijzigde dit bericht op 02-12-2021 08:32
19.53% gewijzigd
donderdag 2 december 2021 om 04:12
Tja, dat kan. Zou vooral zeggen, zoek je hulp bij diegenen die er wel voor gestudeerd hebben en niet op een forum. Naar ik begrijp zijn jouw omstandigheden wel veranderd en jouw gevoel niet. Tja, dan zou het in theorie tijd zijn voor de chemische fabriek…als in medicatie. Want dan is jouw gevoel dus niet gerelateerd aan de omstandigheden en een op zichzelf staand iets, en ben ik eigenlijk bijna jaloers. Bij mij is vooral die mogelijke medische omstandigheid onder handen genomen…ergo boel pillen en boel therapie. De omstandigheden zelden of nooit. Zelf in de praktijk mogen ervaren, door een mazzeltje wat helemaal niks met therapie of medicatie te maken had, dat voor mij de omstandigheden 100% verschil maken. Dus voor jou weet ik het al helemaal niet. Klaarblijkelijk zijn jouw omstandigheden goed en voel jij je er niet wel bij. Ik zou echt denken…medicatie…maar geen arts, weet er geen reet van. Vraag het jouw peut.
donderdag 2 december 2021 om 07:19
Veranderingen zijn meestal akelig en stressvol. Als je je gemakkelijker gaat voelen in deze veranderingen zal je vanzelf gelukkiger worden lijkt mij. Van belang is dat je terwijl je nog in dit niemandsland bent, je blijft op het punt waar je bent en niet vlucht in dromen of drugs.
Het is vergelijkbaar met poten die onder je stoel worden weggezaagd, telkens weer een en tenslotte zit je je moeizaam in evenwicht te houden op je stoel met nog maar één poot, maar dat moet je volhouden zolang het nodig is, dan verzamel je vanzelf weer meer zekerheid.
Het is vergelijkbaar met poten die onder je stoel worden weggezaagd, telkens weer een en tenslotte zit je je moeizaam in evenwicht te houden op je stoel met nog maar één poot, maar dat moet je volhouden zolang het nodig is, dan verzamel je vanzelf weer meer zekerheid.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 2 december 2021 om 11:07
Wat zijn dingen waar je aan gewerkt hebt?
Ik herken het ergens wel, van vroegere behandeling. Dat ik aan vele dingen werkte om mijn leven te verbeteren, in de zin van: zorgen voor mezelf, eten, werken. Maar ik werd daar absoluut niet beter van qua stemming, eerder ongelukkig.
Voor mij lijkt er weinig treuriger dan een leven waarin ik dagelijks functioneer maar dit zelf van binnen niet de moeite waar vind. Nu ik daar aan terug denk voel ik dezelfde wanhoop en uitzichtloosheid weer.
Bij mij hielp het heel erg toen ik al die geleerde dingen weer helemaal losliet en begon met mindfulness en mediteren, andere voeding, ander werk, en toch weer heel veel slapen ook al wordt dat strikt afgeraden. Leven doe je uiteindelijk vanuit je hart, en als je hart vol met angst zit en je lichaam is moe, dan wil het gewoon niet lukken en val je steeds terug. Inmiddels doe ik al die geleerde dingen weer wel trouwens. Dus uiteindelijk heb ik er wel wat aan gehad. Maar daar zat dus 10 jaar tussen van zelf dingen proberen die niet medisch zijn voorgeschreven.
Ik herken het ergens wel, van vroegere behandeling. Dat ik aan vele dingen werkte om mijn leven te verbeteren, in de zin van: zorgen voor mezelf, eten, werken. Maar ik werd daar absoluut niet beter van qua stemming, eerder ongelukkig.
Voor mij lijkt er weinig treuriger dan een leven waarin ik dagelijks functioneer maar dit zelf van binnen niet de moeite waar vind. Nu ik daar aan terug denk voel ik dezelfde wanhoop en uitzichtloosheid weer.
Bij mij hielp het heel erg toen ik al die geleerde dingen weer helemaal losliet en begon met mindfulness en mediteren, andere voeding, ander werk, en toch weer heel veel slapen ook al wordt dat strikt afgeraden. Leven doe je uiteindelijk vanuit je hart, en als je hart vol met angst zit en je lichaam is moe, dan wil het gewoon niet lukken en val je steeds terug. Inmiddels doe ik al die geleerde dingen weer wel trouwens. Dus uiteindelijk heb ik er wel wat aan gehad. Maar daar zat dus 10 jaar tussen van zelf dingen proberen die niet medisch zijn voorgeschreven.
donderdag 2 december 2021 om 21:27
Ik heb dat ook geconstateerd, na jarenlange therapie. Uiteindelijk maar geaccepteerd dat ik me vaak niet lekker, misselijk, moe, nerveus en somber voel, voornamelijk in de winter en dat het blijkbaar bij mij hoort. Ik wil ook geen antidepressiva slikken, dus dan blijft er weinig over als je al diverse therapieën hebt geprobeerd.
Groetjes!
vrijdag 3 december 2021 om 07:35
Hoi Libe, pittig blijft het soms helibe schreef: ↑02-12-2021 21:27Ik heb dat ook geconstateerd, na jarenlange therapie. Uiteindelijk maar geaccepteerd dat ik me vaak niet lekker, misselijk, moe, nerveus en somber voel, voornamelijk in de winter en dat het blijkbaar bij mij hoort. Ik wil ook geen antidepressiva slikken, dus dan blijft er weinig over als je al diverse therapieën hebt geprobeerd.
vrijdag 3 december 2021 om 07:40
Dit is trouwens wel echt een goed advies en mooi gezegd. Denk toch dat naar jezelf luisteren het belangrijkste is, maar ook dat is soms zo lastig.Avage schreef: ↑02-12-2021 11:07
Bij mij hielp het heel erg toen ik al die geleerde dingen weer helemaal losliet en begon met mindfulness en mediteren, andere voeding, ander werk, en toch weer heel veel slapen ook al wordt dat strikt afgeraden. Leven doe je uiteindelijk vanuit je hart, en als je hart vol met angst zit en je lichaam is moe, dan wil het gewoon niet lukken en val je steeds terug. Inmiddels doe ik al die geleerde dingen weer wel trouwens. Dus uiteindelijk heb ik er wel wat aan gehad. Maar daar zat dus 10 jaar tussen van zelf dingen proberen die niet medisch zijn voorgeschreven.
Hier ook gewoon echt moe en wil daarom ook geen therapie momenteel omdat ze toch vaak op bepaalde dingen aansturen en ik zit daar gewoon echt niet op te wachten nu.
Naast de dingen die ik doe wil ik gewoon rust en thuis zijn.
Het sociale stuk lukt me ook gewoon nog echt niet, als in dingen afspreken pfff nee mezelf overeind houden kost al genoeg energie momenteel.
Maar ik wil dit topic niet kapen maar TO je bent niet alleen
herken het heel goed.
vrijdag 3 december 2021 om 08:52
Dit is echt mijn grootste nachtmerrie. Dat het altijd hangen en wurgen blijft.libe schreef: ↑02-12-2021 21:27Ik heb dat ook geconstateerd, na jarenlange therapie. Uiteindelijk maar geaccepteerd dat ik me vaak niet lekker, misselijk, moe, nerveus en somber voel, voornamelijk in de winter en dat het blijkbaar bij mij hoort. Ik wil ook geen antidepressiva slikken, dus dan blijft er weinig over als je al diverse therapieën hebt geprobeerd.
Knuffel.
zondag 5 december 2021 om 01:27
Ergens lees ik alles terug en denk ik fijn, zoveel herkenning. Maar aan de andere kant weet ik hoe dit voelt en vind ik het jammer dat jullie zich ook zo voelen of hebben gevoeld
Dat heb ik soms ook, dat ik geen kracht heb om de dingen die worden aangestuurd vanuit therapie te doen. En dat ik het daarom soms wil stoppen, maar ik blijf nog wel even doorgaan. Vooral omdat ik hoop dat iets gedaan kan worden aan de situatie waar ik nu in zit.
Mindfulness heb ik gedaan en dat heeft toen ook wel geholpen, maar het lukt me ergens niet meer er weer in te komen. Ik voel me geblokkeerd (weer) en ik voel dit echt als een ''terugval'' (al mag ik het niet zo noemen).
De therapeut gaf verder ook aan dat gevoel inderdaad het laatste zal zijn waar je verandering in zal zien dus dat dit niet gek is. Maar dat wetende, vind ik het toch jammer en baal ik ervan dat ik tot dit besef ben gekomen. Ik probeer me zeker ook sterk te houden, maar dat gaat de laatste tijd niet zo goed.
Medicatie gebruik ik niet en wil ik liever niet aan.
Het is ook denk ik levensstijl veranderen wat al genoemd werd, beter slapen etc. Is altijd een ding bij mij geweest. Ik denk dat er echt dingen zijn die ik kan veranderen, maar nu vind ik het even zo lastig. Ik moet mezelf denk ik ook dwingen omdat het niet iets is wat ik uit mezelf doe, maar dat gaat even niet. En dat is ook oke en probeer ik te accepteren, maar wil dit toch even van me afschrijven..
Dat heb ik soms ook, dat ik geen kracht heb om de dingen die worden aangestuurd vanuit therapie te doen. En dat ik het daarom soms wil stoppen, maar ik blijf nog wel even doorgaan. Vooral omdat ik hoop dat iets gedaan kan worden aan de situatie waar ik nu in zit.
Mindfulness heb ik gedaan en dat heeft toen ook wel geholpen, maar het lukt me ergens niet meer er weer in te komen. Ik voel me geblokkeerd (weer) en ik voel dit echt als een ''terugval'' (al mag ik het niet zo noemen).
De therapeut gaf verder ook aan dat gevoel inderdaad het laatste zal zijn waar je verandering in zal zien dus dat dit niet gek is. Maar dat wetende, vind ik het toch jammer en baal ik ervan dat ik tot dit besef ben gekomen. Ik probeer me zeker ook sterk te houden, maar dat gaat de laatste tijd niet zo goed.
Medicatie gebruik ik niet en wil ik liever niet aan.
Het is ook denk ik levensstijl veranderen wat al genoemd werd, beter slapen etc. Is altijd een ding bij mij geweest. Ik denk dat er echt dingen zijn die ik kan veranderen, maar nu vind ik het even zo lastig. Ik moet mezelf denk ik ook dwingen omdat het niet iets is wat ik uit mezelf doe, maar dat gaat even niet. En dat is ook oke en probeer ik te accepteren, maar wil dit toch even van me afschrijven..
zondag 5 december 2021 om 01:38
Krijg je cgt? Wordt ook het cognitieve deel meegenomen? Zoeken jullie uit wat je somber maakt?
Wat mogelijk meespeelt is dat je gevoel vaak pas later mee komt.
Vaak zien eerst anderen dat je anders doet. Daarna ga je ook zien dat je anders doet. Het hoeft dan nog niet anders te voelen. Meestal komt dat pas veel later. Dus ik zou zeggen: goed bezig dat je je gedrag al verandert en geef het iets meer tijd.
Wat mogelijk meespeelt is dat je gevoel vaak pas later mee komt.
Vaak zien eerst anderen dat je anders doet. Daarna ga je ook zien dat je anders doet. Het hoeft dan nog niet anders te voelen. Meestal komt dat pas veel later. Dus ik zou zeggen: goed bezig dat je je gedrag al verandert en geef het iets meer tijd.
woensdag 8 december 2021 om 16:07
Ja dit geld voor mij in ieder geval wel.Dikkebruinepoes schreef: ↑05-12-2021 01:38Krijg je cgt? Wordt ook het cognitieve deel meegenomen? Zoeken jullie uit wat je somber maakt?
Wat mogelijk meespeelt is dat je gevoel vaak pas later mee komt.
Vaak zien eerst anderen dat je anders doet. Daarna ga je ook zien dat je anders doet. Het hoeft dan nog niet anders te voelen. Meestal komt dat pas veel later. Dus ik zou zeggen: goed bezig dat je je gedrag al verandert en geef het iets meer tijd.
Een collega zei het vandaag nog, dat ik het zelf misschien niet altijd zie/voel maar dat anderen het verschil wel merken.
Het is ook gewoon dat je je zo graag beter wil voelen dat mindere dagen moeilijk te accepteren zijn ofzo.
Had vandaag weer zo'n vermoeiende dag
gewoon weer k.. in mijn vel en dan denk ik, het ging toch beter? Hoezo weer dit gevoel? Alsof je ook altijd die stijgende lijn wil zien maar zo werkt het natuurlijk ook niet. Zeker als je al zo lang met bepaalde dingen rondloopt.
Hoe gaat ie Muis?
