Psyche
alle pijlers
Het gevoel dat er vroeger iets gebeurd moet zijn..
maandag 5 januari 2009 om 18:36
Hallo,
Ik heb het gevoel dat er vroeger iets gebeurd is, waarvan ik me niet meer kan herinneren wat het is..maar het klopt niet helemaal.
Sinds ongeveer een jaar heb ik het vermoeden dat er, toen ik klein was, iets gebeurd is, misschien op het gebied van seksualiteit.
Ik weet alleen niet hoe,waarom,door wie..
Ik kan het ook niet zo goed uitleggen maar die gevoelens komen steeds vaker en steeds sterker zegmaar.
Ik ben vroeger regelmatig geslagen door mijn vader, had vaak ruzie met hem. Ook werd ik op school gepest en liep ik vaak van school weg naar huis.
Ik had wel vriendinnetjes waar ik logeerde enzo.
En verder is de band met mijn familie wel goed.
Ik voel me niet helemaal oké bij mijn broer en bij mijn vader.
Ik woon nog thuis en als mijn vader dan de kamer binnenloopt dan voelt het niet prettig, terwijl ik al een aantal jaar geen "slaande" ruzie meer heb gehad. Bij mijn oudere broer heb ik een apart gevoel.. waarom weet ik ook niet.
Dit wil natuurlijk niet betekenen dat het iets met hen te maken heeft!!!! maar ik wil van het rare gevoel af.
Mijn familie is absoluut tegen alles wat met seksuele mishandeling enzo te maken heeft.
Mijn vader kan zich erg kwaad maken om bv. pedofielen en mensen die zoiets zijn kinderen of kinderen van bekenden zou aandoen. Hij zou dan wel in staat zijn om diegene alle hoeken van de kamer te laten zien.
Het zijn dus 2 los van elkaar staande gevoelens die ik niet kan plaatsen, dus;
het gevoel dat er vroeger iets gebeurd is, waarvan ik alleen de gevoelens en vermoedens ken en geen feiten..
en het aparte gevoel wat ik bij mijn broer en vader heb wat ik niet kan plaatsen. Mijn broer heeft me nooit iets aangedaan ofzoiets.
En voor mijn vader ben ik heel vaak heel erg bang geweest.
Sinds ik kon praten heb ik het altijd voor mezelf opgenomen, maar in een gezin met veel kinderen was ik de enige.. die het voor mij opnam.. ik nam het ook wel voor mn broertje op als mn vader erg boos op hem was enzo. Ik hou van rechtvaardigheid en wat hij deed was niet rechtvaardig, een vader hoort niet zó kwaad te worden op zijn kinderen en helemaal niet het mishandelen en bangmaken van zijn kinderen..
Ik hoop dat jullie me advies kunnen geven..
Of misschien herkent iemand bepaalde gevoelens..
Misschien zijn mijn gevoelens wel het gevolg van andere dingen waar ik nu geen link mee leg maar waar jullie misschien wel aan denken.. anyway ik hoop mijn gevoelens wat concreter te kunnen maken met jullie hulp.. dit voelt ook niet prettig zo.
Ik heb het gevoel dat er vroeger iets gebeurd is, waarvan ik me niet meer kan herinneren wat het is..maar het klopt niet helemaal.
Sinds ongeveer een jaar heb ik het vermoeden dat er, toen ik klein was, iets gebeurd is, misschien op het gebied van seksualiteit.
Ik weet alleen niet hoe,waarom,door wie..
Ik kan het ook niet zo goed uitleggen maar die gevoelens komen steeds vaker en steeds sterker zegmaar.
Ik ben vroeger regelmatig geslagen door mijn vader, had vaak ruzie met hem. Ook werd ik op school gepest en liep ik vaak van school weg naar huis.
Ik had wel vriendinnetjes waar ik logeerde enzo.
En verder is de band met mijn familie wel goed.
Ik voel me niet helemaal oké bij mijn broer en bij mijn vader.
Ik woon nog thuis en als mijn vader dan de kamer binnenloopt dan voelt het niet prettig, terwijl ik al een aantal jaar geen "slaande" ruzie meer heb gehad. Bij mijn oudere broer heb ik een apart gevoel.. waarom weet ik ook niet.
Dit wil natuurlijk niet betekenen dat het iets met hen te maken heeft!!!! maar ik wil van het rare gevoel af.
Mijn familie is absoluut tegen alles wat met seksuele mishandeling enzo te maken heeft.
Mijn vader kan zich erg kwaad maken om bv. pedofielen en mensen die zoiets zijn kinderen of kinderen van bekenden zou aandoen. Hij zou dan wel in staat zijn om diegene alle hoeken van de kamer te laten zien.
Het zijn dus 2 los van elkaar staande gevoelens die ik niet kan plaatsen, dus;
het gevoel dat er vroeger iets gebeurd is, waarvan ik alleen de gevoelens en vermoedens ken en geen feiten..
en het aparte gevoel wat ik bij mijn broer en vader heb wat ik niet kan plaatsen. Mijn broer heeft me nooit iets aangedaan ofzoiets.
En voor mijn vader ben ik heel vaak heel erg bang geweest.
Sinds ik kon praten heb ik het altijd voor mezelf opgenomen, maar in een gezin met veel kinderen was ik de enige.. die het voor mij opnam.. ik nam het ook wel voor mn broertje op als mn vader erg boos op hem was enzo. Ik hou van rechtvaardigheid en wat hij deed was niet rechtvaardig, een vader hoort niet zó kwaad te worden op zijn kinderen en helemaal niet het mishandelen en bangmaken van zijn kinderen..
Ik hoop dat jullie me advies kunnen geven..
Of misschien herkent iemand bepaalde gevoelens..
Misschien zijn mijn gevoelens wel het gevolg van andere dingen waar ik nu geen link mee leg maar waar jullie misschien wel aan denken.. anyway ik hoop mijn gevoelens wat concreter te kunnen maken met jullie hulp.. dit voelt ook niet prettig zo.
maandag 5 januari 2009 om 18:52
Karin, wat verschrikkelijk is dit zeg. Nee, een vader mag dit zeker zijn kinderen niet aandoen! Knap dat je hem nog ziet. Hoe is je relatie nu met hem? Kan je met hem over het slaan praten, en vragen waarom hij dat deed?
Wat betreft die andere gevoelens; is er een familielid die je in vertrouwen kan nemen, die je dingen van vroeger kan vertellen. Niet eens zozeer misbruik, maar gewoon dingen die jij niet meer weet bijvoorbeeld. Wellicht dat er dan dingen gaan dagen.
Wat is sowieso zou doen is hulp gaan zoeken, zodat je je verhaal kan vertellen aan iemand die echt naar jou luistert.
Heel veel sterkte!!!
Wat betreft die andere gevoelens; is er een familielid die je in vertrouwen kan nemen, die je dingen van vroeger kan vertellen. Niet eens zozeer misbruik, maar gewoon dingen die jij niet meer weet bijvoorbeeld. Wellicht dat er dan dingen gaan dagen.
Wat is sowieso zou doen is hulp gaan zoeken, zodat je je verhaal kan vertellen aan iemand die echt naar jou luistert.
Heel veel sterkte!!!
maandag 5 januari 2009 om 19:04
quote:amalia schreef op 05 januari 2009 @ 18:52:
Karin, wat verschrikkelijk is dit zeg. Nee, een vader mag dit zeker zijn kinderen niet aandoen! Knap dat je hem nog ziet. Hoe is je relatie nu met hem? Kan je met hem over het slaan praten, en vragen waarom hij dat deed?
Wat betreft die andere gevoelens; is er een familielid die je in vertrouwen kan nemen, die je dingen van vroeger kan vertellen. Niet eens zozeer misbruik, maar gewoon dingen die jij niet meer weet bijvoorbeeld. Wellicht dat er dan dingen gaan dagen.
Wat is sowieso zou doen is hulp gaan zoeken, zodat je je verhaal kan vertellen aan iemand die echt naar jou luistert.
Heel veel sterkte!!!
Ik kan nogsteeds niet goed met hem praten maar ik heb mijn "woord" altijd wel klaar bij hem als hij klaagt ofzo, ik ben ook niet echt bang zegmaar maar ik weet wel wanneer ik stil moet zijn. Maar praten over slaan enzo? nee.. mijn moeder heeft me altijd gezegt dat hij zo is opgevoed en dat hij "niet beter weet" dat mannen dingen overnemen van hun opvoeding etc etc.
Omdat ik nog thuis woon zie ik m gewoon elke dag.
In 't algemeen ben ik niet boos op hem maar ik heb gewoon geen band met hem kunnen opbouwen vroeger.
Opzich is hij wel goed geweest voor het gezin enzo en heeft altijd voor ons gezorgd maar een vrolijke toon zette hij niet.
Het is verder wel een goede man hoor.
Ik heb een goede band met mijn zussen, misschien dat ik met hen kan praten... misschien dat ze iets weten..ze zijn tenslotte een aantal jaar ouder dan mij (8 en 5jr ouder)
bedankt voor je advies:)
Karin, wat verschrikkelijk is dit zeg. Nee, een vader mag dit zeker zijn kinderen niet aandoen! Knap dat je hem nog ziet. Hoe is je relatie nu met hem? Kan je met hem over het slaan praten, en vragen waarom hij dat deed?
Wat betreft die andere gevoelens; is er een familielid die je in vertrouwen kan nemen, die je dingen van vroeger kan vertellen. Niet eens zozeer misbruik, maar gewoon dingen die jij niet meer weet bijvoorbeeld. Wellicht dat er dan dingen gaan dagen.
Wat is sowieso zou doen is hulp gaan zoeken, zodat je je verhaal kan vertellen aan iemand die echt naar jou luistert.
Heel veel sterkte!!!
Ik kan nogsteeds niet goed met hem praten maar ik heb mijn "woord" altijd wel klaar bij hem als hij klaagt ofzo, ik ben ook niet echt bang zegmaar maar ik weet wel wanneer ik stil moet zijn. Maar praten over slaan enzo? nee.. mijn moeder heeft me altijd gezegt dat hij zo is opgevoed en dat hij "niet beter weet" dat mannen dingen overnemen van hun opvoeding etc etc.
Omdat ik nog thuis woon zie ik m gewoon elke dag.
In 't algemeen ben ik niet boos op hem maar ik heb gewoon geen band met hem kunnen opbouwen vroeger.
Opzich is hij wel goed geweest voor het gezin enzo en heeft altijd voor ons gezorgd maar een vrolijke toon zette hij niet.
Het is verder wel een goede man hoor.
Ik heb een goede band met mijn zussen, misschien dat ik met hen kan praten... misschien dat ze iets weten..ze zijn tenslotte een aantal jaar ouder dan mij (8 en 5jr ouder)
bedankt voor je advies:)
maandag 5 januari 2009 om 19:13
Lieve Karin..wat een verhaal.
Ik herken het verhaal wel een beetje, al heb ik bij lange niet meegemaakt wat jij vertelt.
Ik herken het gevoel van: er is iets gebeurd..maar ik kan er de vinger niet op leggen.
Mij heeft cognitieve therapie geholpen. Je kunt je verhaal kwijt en krijgt inzicht in hoe gevoelens ontstaan.
Wat ook nog zou kunnen helpen voor jou is hypnose of regressie...
Ik weet echter niet of je blij moet zijn met alle kennis die wellicht naar boven komt...als er al iets gebeurd is is het niet voor niets dat je het je niet kunt herinneren.
Een beetje begeleiding bij het plaatsen van je gevoelens nav de mishandelingen lijkt me wel goed.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Ik herken het verhaal wel een beetje, al heb ik bij lange niet meegemaakt wat jij vertelt.
Ik herken het gevoel van: er is iets gebeurd..maar ik kan er de vinger niet op leggen.
Mij heeft cognitieve therapie geholpen. Je kunt je verhaal kwijt en krijgt inzicht in hoe gevoelens ontstaan.
Wat ook nog zou kunnen helpen voor jou is hypnose of regressie...
Ik weet echter niet of je blij moet zijn met alle kennis die wellicht naar boven komt...als er al iets gebeurd is is het niet voor niets dat je het je niet kunt herinneren.
Een beetje begeleiding bij het plaatsen van je gevoelens nav de mishandelingen lijkt me wel goed.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
maandag 5 januari 2009 om 19:22
Ja ik denk er ook over na.. wil ik wel weten wat er is gebeurd, mocht er iets gebeurd zijn.
Heb je misschien een idee hoe ik aan begeleiding kan komen?
Ik ben eens naar een psycholoog geweest voor hulp bij hyperventilatie alleen dat klikte niet zo, hij zei ook dat het niet op te lossen was etc. (wat niet waar was) en die psycholoog krijg ik via de huisarts ivm vergoeding enzo..
Dankjewel
Heb je misschien een idee hoe ik aan begeleiding kan komen?
Ik ben eens naar een psycholoog geweest voor hulp bij hyperventilatie alleen dat klikte niet zo, hij zei ook dat het niet op te lossen was etc. (wat niet waar was) en die psycholoog krijg ik via de huisarts ivm vergoeding enzo..
Dankjewel
maandag 5 januari 2009 om 19:28
je zou kunnen starten bij een eerstelijns psycholoog, dara dit voorleggen.
Ik ben zelf eerst bij de eerstelijns psycholoog geweest en nu ben ik bij een psychologe die het allemaal breder ziet, zij doet o.a de hypnose sessies. Voor mij heeft dit goed gewerkt.
Ik heb ptss waar ik hard aan werk om het allemaal te plaatsen en verwerken.
Ik ben zelf eerst bij de eerstelijns psycholoog geweest en nu ben ik bij een psychologe die het allemaal breder ziet, zij doet o.a de hypnose sessies. Voor mij heeft dit goed gewerkt.
Ik heb ptss waar ik hard aan werk om het allemaal te plaatsen en verwerken.
maandag 5 januari 2009 om 19:34
je kunt altijd je huisarts vragen voor een andere psycholoog of er zelf een zoeken (eerstelijnspsycholoog). Het wordt ook zonder verwijzing vergoed tot het aantal sessies in jouw verzekeringspakket. Maar dat weet de psycholoog je ook wel te vertellen.
http://www.lve.nl/
http://www.lve.nl/
maandag 5 januari 2009 om 19:37
trouwens, ik vind dit soort gedachtes dat er vroeger wel iets gebeurd MOET zijn gevaarlijk. Hierdor kun je je altijd kwaad blijven voelen op je broer en vader, terwijl er mogelijk ook niets is gebeurd.
Wil niet zeggen dat het slaan van je vader goed was. Maar ik heb dat ook gehad en heb er nu vrede mee, zonder diep uitgesproken te hebben. Ik hou gewoon van mijn vader en het was jammer dat hij zo driftig werd dat hij wel moest slaan... zielig dat hij het niet met woorden op kon lossen.
Wil niet zeggen dat het slaan van je vader goed was. Maar ik heb dat ook gehad en heb er nu vrede mee, zonder diep uitgesproken te hebben. Ik hou gewoon van mijn vader en het was jammer dat hij zo driftig werd dat hij wel moest slaan... zielig dat hij het niet met woorden op kon lossen.
maandag 5 januari 2009 om 19:42
Afgezien van hulp en wat er al dan niet gebeurd is enzo... Waarom woon je nog thuis, Karin? 24 (ik neem even aan dat dat je leeftijd is) lijkt me een prachtige leeftijd om zelfstandig te zijn. En als je op jezelf woont, word je én niet dagelijks met vader en broer (woont die ook nog thuis?) geconfronteerd, en afstand schept vaak een heldere blik.
maandag 5 januari 2009 om 20:12
quote:bermuda schreef op 05 januari 2009 @ 19:37:
trouwens, ik vind dit soort gedachtes dat er vroeger wel iets gebeurd MOET zijn gevaarlijk. Hierdor kun je je altijd kwaad blijven voelen op je broer en vader, terwijl er mogelijk ook niets is gebeurd.
Wil niet zeggen dat het slaan van je vader goed was. Maar ik heb dat ook gehad en heb er nu vrede mee, zonder diep uitgesproken te hebben. Ik hou gewoon van mijn vader en het was jammer dat hij zo driftig werd dat hij wel moest slaan... zielig dat hij het niet met woorden op kon lossen.
Ik link het ook niet aan mijn vader/broer dat er "iets" gebeurd is voor mijn gevoel. Als het goed is heb ik die dingen ook als 2 losstaande dingen omschreven maar het zijn wel 2 dingen die erg bij me spelen.
Ik heb dus een onprettig gevoel bij mn vader en broer.
en daarnaast heb ik het gevoel dat er iets gebeurd is maar met wie, hoe, wat en waarom dat link ik niet echt aan het gezin waarin ik opgevoed ben.
Ik heb er nog geen vrede mee maar dat komt misschien omdat hij me vorig jaar nog geslagen heeft.
Ik heb er wel meer "vrede" mee dan vroeger zegmaar.
Toen was ik echt kwaad, nu niet meer.
trouwens, ik vind dit soort gedachtes dat er vroeger wel iets gebeurd MOET zijn gevaarlijk. Hierdor kun je je altijd kwaad blijven voelen op je broer en vader, terwijl er mogelijk ook niets is gebeurd.
Wil niet zeggen dat het slaan van je vader goed was. Maar ik heb dat ook gehad en heb er nu vrede mee, zonder diep uitgesproken te hebben. Ik hou gewoon van mijn vader en het was jammer dat hij zo driftig werd dat hij wel moest slaan... zielig dat hij het niet met woorden op kon lossen.
Ik link het ook niet aan mijn vader/broer dat er "iets" gebeurd is voor mijn gevoel. Als het goed is heb ik die dingen ook als 2 losstaande dingen omschreven maar het zijn wel 2 dingen die erg bij me spelen.
Ik heb dus een onprettig gevoel bij mn vader en broer.
en daarnaast heb ik het gevoel dat er iets gebeurd is maar met wie, hoe, wat en waarom dat link ik niet echt aan het gezin waarin ik opgevoed ben.
Ik heb er nog geen vrede mee maar dat komt misschien omdat hij me vorig jaar nog geslagen heeft.
Ik heb er wel meer "vrede" mee dan vroeger zegmaar.
Toen was ik echt kwaad, nu niet meer.
maandag 5 januari 2009 om 20:16
quote:Moosey schreef op 05 januari 2009 @ 19:42:
Afgezien van hulp en wat er al dan niet gebeurd is enzo... Waarom woon je nog thuis, Karin? 24 (ik neem even aan dat dat je leeftijd is) lijkt me een prachtige leeftijd om zelfstandig te zijn. En als je op jezelf woont, word je én niet dagelijks met vader en broer (woont die ook nog thuis?) geconfronteerd, en afstand schept vaak een heldere blik.
Ik ben wat jonger dan 24 en financieel gezien kan ik nu het huis niet uit. Ben wel van plan om uit huis te gaan maar dit pas na de zomer ivm werk en mijn studie enzo. Mijn broer woont niet meer thuis.
Verder, bedankt voor de reacties over hulp.
Afgezien van hulp en wat er al dan niet gebeurd is enzo... Waarom woon je nog thuis, Karin? 24 (ik neem even aan dat dat je leeftijd is) lijkt me een prachtige leeftijd om zelfstandig te zijn. En als je op jezelf woont, word je én niet dagelijks met vader en broer (woont die ook nog thuis?) geconfronteerd, en afstand schept vaak een heldere blik.
Ik ben wat jonger dan 24 en financieel gezien kan ik nu het huis niet uit. Ben wel van plan om uit huis te gaan maar dit pas na de zomer ivm werk en mijn studie enzo. Mijn broer woont niet meer thuis.
Verder, bedankt voor de reacties over hulp.
maandag 5 januari 2009 om 20:31
Karin je berichje gelezen; reacties maar vluchtig:
Je kunt ook overwegen onder hypnose te gaan : heeft bij mij in de familie ook iemand gedaan : zo is ze erachter gekomen dat ze vroeger toen ze klein was per ongeluk een brand gesticht heeft: ze snapte nooit waarom ze painisch was voor vuur zelfs een kaarsje zorgde voor paniek aanvallen.
Sterkte!
Je kunt ook overwegen onder hypnose te gaan : heeft bij mij in de familie ook iemand gedaan : zo is ze erachter gekomen dat ze vroeger toen ze klein was per ongeluk een brand gesticht heeft: ze snapte nooit waarom ze painisch was voor vuur zelfs een kaarsje zorgde voor paniek aanvallen.
Sterkte!
maandag 5 januari 2009 om 20:53
quote:Marrr schreef op 05 januari 2009 @ 20:31:
Karin je berichje gelezen; reacties maar vluchtig:
Je kunt ook overwegen onder hypnose te gaan : heeft bij mij in de familie ook iemand gedaan : zo is ze erachter gekomen dat ze vroeger toen ze klein was per ongeluk een brand gesticht heeft: ze snapte nooit waarom ze painisch was voor vuur zelfs een kaarsje zorgde voor paniek aanvallen.
Sterkte!
Het lijkt me heel erg eng maar wel een optie.
Eerst moet ik bedenken of ik het eventueel wel wil weten wat er precies is gebeurd. Of er iets is gebeurd zou ik wel willen weten maar zo in details dat weet ik niet.
Het is zeker iets om over na te denken, dankjewel.
Karin je berichje gelezen; reacties maar vluchtig:
Je kunt ook overwegen onder hypnose te gaan : heeft bij mij in de familie ook iemand gedaan : zo is ze erachter gekomen dat ze vroeger toen ze klein was per ongeluk een brand gesticht heeft: ze snapte nooit waarom ze painisch was voor vuur zelfs een kaarsje zorgde voor paniek aanvallen.
Sterkte!
Het lijkt me heel erg eng maar wel een optie.
Eerst moet ik bedenken of ik het eventueel wel wil weten wat er precies is gebeurd. Of er iets is gebeurd zou ik wel willen weten maar zo in details dat weet ik niet.
Het is zeker iets om over na te denken, dankjewel.
maandag 5 januari 2009 om 21:10
Ik ben (met hulp) op een gegeven moment op een bepaalde manier terug gegaan naar mijn jeugd. Ik voelde ook dat er iets was gebeurd maar wist niet wat. Wanneer je als volwassene teruggaat, blijkt dat je er heel anders tegen aan kijkt. Ik besefte dat ik me niet schuldig over hoefde te voelen. Er was trouwens geen sprake van misbruik maar van betrappen. Wanneer je plotseling een kamer binnenkomt waar je (op dat moment) niet binnen had mogen komen. Dan krijg je een lading over je heen en als kind verwerk je dat heel anders dan later als volwassene. Ik geef je dit voorbeeld om aan te geven dat het heel anders kan zijn dan je denkt en je dus niet bang hoeft te zijn.
maandag 5 januari 2009 om 22:19
Ik ben het eens met bermuda: pas op wat je jezelf in je hoofd haalt. Wat je hebt meegemaakt is al erg genoeg, je thuissituatie nu is benauwend, je kunt niet weg, dat voelt akelig...dus logisch dat je nare gevoelens hebt en dan met name thuis. Je bent opgegroeid in angst en zit nu nog steeds in de angst. Natuurlijk voel je je naar en onprettig en zijn die gevoelens sterker bij bepaalde personen.
Het is absoluut niet nodig en ook niet logisch om te zoeken naar een extra oorzaak (misbruik of wat dan ook) voor hoe je je voelt. De dingen die je hebt meegemaakt en de situatie waar je nu in zit zijn daar al verklaring genoeg voor.
Ik herken het opgroeien in een benauwende en angstige omgeving wel en ook het zoeken naar oorzaken voor je gevoelens. Maar je bewijst jezelf een dienst door te werken aan een oplossing voor de overduidelijke oorzaken van je gevoelens, in plaats van te zoeken naar een andere oorzaak en de problematiek waar je wel zeker van bent te verwaarlozen. Ik zou in de eerste plaats proberen zo snel mogelijk dat huis uit te komen. Kun je niet alvast ergens op kamers, of in een kamertrainingsproject?
Het is absoluut niet nodig en ook niet logisch om te zoeken naar een extra oorzaak (misbruik of wat dan ook) voor hoe je je voelt. De dingen die je hebt meegemaakt en de situatie waar je nu in zit zijn daar al verklaring genoeg voor.
Ik herken het opgroeien in een benauwende en angstige omgeving wel en ook het zoeken naar oorzaken voor je gevoelens. Maar je bewijst jezelf een dienst door te werken aan een oplossing voor de overduidelijke oorzaken van je gevoelens, in plaats van te zoeken naar een andere oorzaak en de problematiek waar je wel zeker van bent te verwaarlozen. Ik zou in de eerste plaats proberen zo snel mogelijk dat huis uit te komen. Kun je niet alvast ergens op kamers, of in een kamertrainingsproject?
dinsdag 6 januari 2009 om 01:52
Dat jij je niet prettig voelt in de buurt van je vader valt te verklaren door het feit dat hij je geslagen heeft, dat tast het vertrouwen aan en zit diep ingebakken bij kinderen. Je zegt dat je het gevoel hebt dat er "iets seksueels" gebeurd moet zijn. Dat snap ik niet, waarom heb je dat? Misschien onderschat je de impact van de fysieke mishandeling en zoek je een andere verklaring voor het feit dat je je vader niet vertrouwt. Hypnose is niet aan te raden, vaak worden valse herinneringen ingeprent, er zijn interessante onderzoeken gedaan naar de betrouwbaarheid van hypnose als geheugenopfrisser maar helaas is de betrouwbaarheid volledig onderuit gehaald. Je kan dus nooit weten wat er gebeurd is met jou als peuter of baby. Laat die wens dus los want hij is niet reeel en ook niet relevant. Wat wel relevant is hoe je gaat werken aan de relatie met je vader en hoe je je opvoedingstrauma een plekje gaat geven.
dinsdag 6 januari 2009 om 09:57
Helemaal eens met Meds. En voor de verandering zou ik het zelfs nog wat scherper gezegd hebben. Dus de verkorte versie: Karin24, hou voor nu even op met mijmeren over wat misschien wellicht ooit toevallig gebeurd zou kunnen zijn of toch niet EN ga op zoek naar woonruimte voor jezelf. Iedereen van in de 20 kan financiën zó regelen dat dit mogelijk is. Als je eenmaal gesetteld bent kun je gaan verwerken wat er écht gebeurd is.
dinsdag 6 januari 2009 om 17:09
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb me een lange tijd niet bezig gehouden met mishandeling. Maar nu ik in relaties bepaalde dingen terug zie komen denk ik wel na over mijn opvoeding en de gevoelens die ik daar had. Sommige dingen kun je met elkaar linken en zo leer ik van vroeger zegmaar dat ik niet weer in een onveilige situatie terecht wil komen.
Ik ben dus een lange tijd niet echt bang geweest voor mijn vader maar nu krijg ik een raar gevoel van binnen als hij de kamer binnenkomt, geen angst maar onprettig.. ofzo
misschien moet ik idd dingen verwerken.
Daarnaast is dat gevoel dat er meer gebeurd is los van mijn vader maar misschien heeft het wel met alle angst te maken die ik tijdens die mishandeling beleefd heb.
Ik ben nu niet bang dat hij me zal gaan slaan ofzo hoor.. even voor de duidelijkheid. Maar dat was ik vroeger ook niet maar wel op de momenten dat het gebeurde toen was ik erg bang maar ook heel erg boos.
Ik heb niet zozeer de behoefte om uit huis te gaan omdat ik ook best vaak bij mijn vriend ben en ik het goed met mijn moeder kan vinden maar ik ben wel bezig met 'uit huis gaan' maar dat voelt niet zo prettig, kan moeilijk los komen van "thuis" op 1 of andere manier, maar ik ben er wel mee bezig.
Ik moet hulp zoeken om de mishandeling een plekje te geven..
bedankt
Ik heb me een lange tijd niet bezig gehouden met mishandeling. Maar nu ik in relaties bepaalde dingen terug zie komen denk ik wel na over mijn opvoeding en de gevoelens die ik daar had. Sommige dingen kun je met elkaar linken en zo leer ik van vroeger zegmaar dat ik niet weer in een onveilige situatie terecht wil komen.
Ik ben dus een lange tijd niet echt bang geweest voor mijn vader maar nu krijg ik een raar gevoel van binnen als hij de kamer binnenkomt, geen angst maar onprettig.. ofzo
misschien moet ik idd dingen verwerken.
Daarnaast is dat gevoel dat er meer gebeurd is los van mijn vader maar misschien heeft het wel met alle angst te maken die ik tijdens die mishandeling beleefd heb.
Ik ben nu niet bang dat hij me zal gaan slaan ofzo hoor.. even voor de duidelijkheid. Maar dat was ik vroeger ook niet maar wel op de momenten dat het gebeurde toen was ik erg bang maar ook heel erg boos.
Ik heb niet zozeer de behoefte om uit huis te gaan omdat ik ook best vaak bij mijn vriend ben en ik het goed met mijn moeder kan vinden maar ik ben wel bezig met 'uit huis gaan' maar dat voelt niet zo prettig, kan moeilijk los komen van "thuis" op 1 of andere manier, maar ik ben er wel mee bezig.
Ik moet hulp zoeken om de mishandeling een plekje te geven..
bedankt
dinsdag 6 januari 2009 om 17:37
quote:Karin24 schreef op 06 januari 2009 @ 17:09:
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb me een lange tijd niet bezig gehouden met mishandeling. Maar nu ik in relaties bepaalde dingen terug zie komen denk ik wel na over mijn opvoeding en de gevoelens die ik daar had. Sommige dingen kun je met elkaar linken en zo leer ik van vroeger zegmaar dat ik niet weer in een onveilige situatie terecht wil komen.
Ik ben dus een lange tijd niet echt bang geweest voor mijn vader maar nu krijg ik een raar gevoel van binnen als hij de kamer binnenkomt, geen angst maar onprettig.. ofzo
misschien moet ik idd dingen verwerken.
Daarnaast is dat gevoel dat er meer gebeurd is los van mijn vader maar misschien heeft het wel met alle angst te maken die ik tijdens die mishandeling beleefd heb.
Ik ben nu niet bang dat hij me zal gaan slaan ofzo hoor.. even voor de duidelijkheid. Maar dat was ik vroeger ook niet maar wel op de momenten dat het gebeurde toen was ik erg bang maar ook heel erg boos.
Ik heb niet zozeer de behoefte om uit huis te gaan omdat ik ook best vaak bij mijn vriend ben en ik het goed met mijn moeder kan vinden maar ik ben wel bezig met 'uit huis gaan' maar dat voelt niet zo prettig, kan moeilijk los komen van "thuis" op 1 of andere manier, maar ik ben er wel mee bezig.
Ik moet hulp zoeken om de mishandeling een plekje te geven..
bedankt
Lees ik daar nou een bagatellisering?
Op je 24e moet je toch echt wel los kunnen komen van thuis, ben je in therapie?
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb me een lange tijd niet bezig gehouden met mishandeling. Maar nu ik in relaties bepaalde dingen terug zie komen denk ik wel na over mijn opvoeding en de gevoelens die ik daar had. Sommige dingen kun je met elkaar linken en zo leer ik van vroeger zegmaar dat ik niet weer in een onveilige situatie terecht wil komen.
Ik ben dus een lange tijd niet echt bang geweest voor mijn vader maar nu krijg ik een raar gevoel van binnen als hij de kamer binnenkomt, geen angst maar onprettig.. ofzo
misschien moet ik idd dingen verwerken.
Daarnaast is dat gevoel dat er meer gebeurd is los van mijn vader maar misschien heeft het wel met alle angst te maken die ik tijdens die mishandeling beleefd heb.
Ik ben nu niet bang dat hij me zal gaan slaan ofzo hoor.. even voor de duidelijkheid. Maar dat was ik vroeger ook niet maar wel op de momenten dat het gebeurde toen was ik erg bang maar ook heel erg boos.
Ik heb niet zozeer de behoefte om uit huis te gaan omdat ik ook best vaak bij mijn vriend ben en ik het goed met mijn moeder kan vinden maar ik ben wel bezig met 'uit huis gaan' maar dat voelt niet zo prettig, kan moeilijk los komen van "thuis" op 1 of andere manier, maar ik ben er wel mee bezig.
Ik moet hulp zoeken om de mishandeling een plekje te geven..
bedankt
Lees ik daar nou een bagatellisering?
Op je 24e moet je toch echt wel los kunnen komen van thuis, ben je in therapie?
dinsdag 6 januari 2009 om 20:36
Ik heb beschreven dat ik niet 24 ben maar een paar jr jonger.
En nee ik ben niet in therapie maar ik wil wel hulp gaan zoeken om de mishandeling te verwerken omdat ik bepaalde gevoelens terug zie komen in mijn relatie, bv hevige boosheid als hij me het gevoel geeft dat ik minder ben dan hem als hij zegt dat ik dingen niet weet of bepaalde dingen niet kan volgens hem etc. Dingen die mijn vader ook zei bijv. of gevoelens die ik dus toen ook had... me minder voelen, niet goed genoeg etc omdat ik dit vaak te horen kreeg. Ook ben ik bang voor lichamelijk geweld maar toen een expartner me uitschold werd ik erg kwaad en sloeg hem op zijn arm etc terwijl ik tegen lichamelijk geweld ben! Ook emotionele mishandeling, daar ben ik ook tegen maar ik reageer erg heftig op die dingen.
En nee ik ben niet in therapie maar ik wil wel hulp gaan zoeken om de mishandeling te verwerken omdat ik bepaalde gevoelens terug zie komen in mijn relatie, bv hevige boosheid als hij me het gevoel geeft dat ik minder ben dan hem als hij zegt dat ik dingen niet weet of bepaalde dingen niet kan volgens hem etc. Dingen die mijn vader ook zei bijv. of gevoelens die ik dus toen ook had... me minder voelen, niet goed genoeg etc omdat ik dit vaak te horen kreeg. Ook ben ik bang voor lichamelijk geweld maar toen een expartner me uitschold werd ik erg kwaad en sloeg hem op zijn arm etc terwijl ik tegen lichamelijk geweld ben! Ook emotionele mishandeling, daar ben ik ook tegen maar ik reageer erg heftig op die dingen.
woensdag 7 januari 2009 om 01:10
O, ik wist niet dat je jonger was. Therapie is een hele goede manier om met die dingen om te leren gaan. Vooral omdat je inderdaad moet voorkomen dat je niet dezelfde soort relatie gaat zoeken met vriendje en als je later kinderen krijgt dezelfde fouten gaat maken. Dat is een heftig proces, maar vroeg of laat moet je er toch doorheen, dan kan je maar beter zo snel mogelijk beginnen
woensdag 7 januari 2009 om 14:04
Dit is wel een mooi stuk over hervonden herinneringen:
http://www.skepsis.nl/mcnally.html
Zou er maar erg voorzichtig mee zijn, zeker als je in therapie gaat. Er zijn heel veel gevallen bekend van therapeuten die hun patienten het misbruik aanpraten. Is er ook ondersteunend bewijs voor je gevoel? Weten je zussen daar iets van? Heb je er lichamelijk klachten aan over gehouden?
http://www.skepsis.nl/mcnally.html
Zou er maar erg voorzichtig mee zijn, zeker als je in therapie gaat. Er zijn heel veel gevallen bekend van therapeuten die hun patienten het misbruik aanpraten. Is er ook ondersteunend bewijs voor je gevoel? Weten je zussen daar iets van? Heb je er lichamelijk klachten aan over gehouden?
For I may not have all the answers, I wouldn\'t want it any other way.
