Psyche
alle pijlers
Het rouwtopic
donderdag 13 april 2023 om 16:45
Beste medeforummers,
Het ergste denkbare is gebeurd. Mijn broer van 38 is dood.
Dit was het dan. Niets is ooit meer hetzelfde. Nu begint het rouwen.
Ik lig op bed en ben moe en misselijk.
Vanmiddag was ik ineens weer erf actief en had ik zin in dingen. Keihard huilen Doe ik nog niet. Dat komt nog?
We hebben goed afscheid kunnen nemen, dat scheelt. Maar het besef moet nog komen.
Ik dacht ik open een rouwtopic. Er zijn vast meer mensen die iemand verloren zijn en rouwen. Misschien vinden we steun en herkenning bij elkaar.
Het ergste denkbare is gebeurd. Mijn broer van 38 is dood.
Dit was het dan. Niets is ooit meer hetzelfde. Nu begint het rouwen.
Ik lig op bed en ben moe en misselijk.
Vanmiddag was ik ineens weer erf actief en had ik zin in dingen. Keihard huilen Doe ik nog niet. Dat komt nog?
We hebben goed afscheid kunnen nemen, dat scheelt. Maar het besef moet nog komen.
Ik dacht ik open een rouwtopic. Er zijn vast meer mensen die iemand verloren zijn en rouwen. Misschien vinden we steun en herkenning bij elkaar.
maandag 4 september 2023 om 09:23
Iedereen gecondoleerd met het verlies van een dierbare! 
Ik weet hoe dat voelt.
2 dagen geleden was het 7 jaar geleden dat mijn vader is overleden en eind september is het 8 jaar geleden dat mijn broer is overleden,2 mensen in 11 maanden tijd. Hoewel ik er aan de ene kant goed me om kan gaan zo mis ik hun aan de andere kant iedere dag. Ik heb aan mijn rechter onderarm een tatoeage met de naam van mijn broer in kinderschrift en zo is hij altijd bij me.
Nu dat ik dit schrijf schiet ik bijna vol. Blerg...kan het niet altijd tegenhouden. Mijn
broer en vader zijn te vroeg overleden en ik lees dat dit hier bij iedereen het geval is.
Iedereen hier,sterkte met alles! Schrijf van je af!
Ik weet hoe dat voelt. 2 dagen geleden was het 7 jaar geleden dat mijn vader is overleden en eind september is het 8 jaar geleden dat mijn broer is overleden,2 mensen in 11 maanden tijd. Hoewel ik er aan de ene kant goed me om kan gaan zo mis ik hun aan de andere kant iedere dag. Ik heb aan mijn rechter onderarm een tatoeage met de naam van mijn broer in kinderschrift en zo is hij altijd bij me.
Nu dat ik dit schrijf schiet ik bijna vol. Blerg...kan het niet altijd tegenhouden. Mijn
broer en vader zijn te vroeg overleden en ik lees dat dit hier bij iedereen het geval is.
Iedereen hier,sterkte met alles! Schrijf van je af!
Je pense donc je suis
maandag 4 september 2023 om 10:03
MadameBijoux schreef: ↑04-09-2023 09:23Iedereen gecondoleerd met het verlies van een dierbare!
2 dagen geleden was het 7 jaar geleden dat mijn vader is overleden en eind september is het 8 jaar geleden dat mijn broer is overleden,2 mensen in 11 maanden tijd. Hoewel ik er aan de ene kant goed me om kan gaan zo mis ik hun aan de andere kant iedere dag. Ik heb aan mijn rechter onderarm een tatoeage met de naam van mijn broer in kinderschrift en zo is hij altijd bij me.
Nu dat ik dit schrijf schiet ik bijna vol. Blerg...kan het niet altijd tegenhouden. Mijn
broer en vader zijn te vroeg overleden en ik lees dat dit hier bij iedereen het geval is.
Iedereen hier,sterkte met alles! Schrijf van je af!
Mooi die tattoo. Doordat ik het hier eerder las overweeg ik het ook. De naam van mijn broer in zijn handschrift op mijn pols. Heb al een krabbel van hem gevonden en ook goede tattoozaak in de buurt. Maar wil er nog even mee wachten. Hoe lang na overlijden heb jij het gedaan?
maandag 4 september 2023 om 10:45
De tatoeage heb ik iets meer dan een jaar na zijn overlijden laten zetten. Een krabbel van je dierbarevaltijd bijzonder mooi hoor.muts87 schreef: ↑04-09-2023 10:03
Mooi die tattoo. Doordat ik het hier eerder las overweeg ik het ook. De naam van mijn broer in zijn handschrift op mijn pols. Heb al een krabbel van hem gevonden en ook goede tattoozaak in de buurt. Maar wil er nog even mee wachten. Hoe lang na overlijden heb jij het gedaan?
Je pense donc je suis
maandag 4 september 2023 om 19:59
Jij ook nog gecondoleerd. Ja die roze olifant is echt verschrikkelijk...muts87 schreef: ↑04-09-2023 08:45Gecondoleerd
Ik weet helaas hoe het voelt en herken heel erg wat je schrijft.
Bij mij is het nu bijna vijf maanden geleden dat mijn broer overleed. Inmiddels kan ik wel beter dealen met de reacties - of beter gezegd- gebrek aan reacties van anderen. Met name de eerste 3 maanden was dat echt een ding en was ik ook heel boos. Net wat jij omschrijft. Nu heb ik dat minder. Al zal het vast nog wel terugkomen. Maar ik weet wat je bedoelt en hoe je je voelt. Misschien biedt het troost te weten dat je niet alleen bent
Jij en ik ook ook, hebben nog een lange weg te gaan. Hopelijk vind je hier steun.
Ik was zaterdag bij een groot evenement waar ik heel veel van mijn broers vrienden tegenkwam. Dat vond ik best confronterend. Nu zie ik ze normaal niet vaak. En echt uitgebreid kletsen met ze doe ik meestal ook niet. Maar nu wilde ik toch wat zeggen, want anders is het ook zo wat. Maar dat is dan ongemakkelijk of zo. En de dood van m'n broer is dan soort rose olifant in de kamer. Heel vreemd. Maar gelukkig weer achter de rug.
De eerste stappen om het leven weer op te pakken. Eerste keer werken enz zie ik echt tegenop.
Fijn om te horen dat jij er ook boos om kon zijn en dat het ook weer weggaat.
Heftig om al die vrienden tegen te komen.
dinsdag 5 september 2023 om 08:38
Ik heb ook een tattoo laten zetten ter herinnering aan mijn vader. Geen tekst, dat vind ik niet mooi, maar een heel mooi plaatje op mijn sleutelbeen. Heb het binnen twee maanden na overlijden laten doen en ben er nog steeds heel erg blij mee!!muts87 schreef: ↑04-09-2023 10:03
Mooi die tattoo. Doordat ik het hier eerder las overweeg ik het ook. De naam van mijn broer in zijn handschrift op mijn pols. Heb al een krabbel van hem gevonden en ook goede tattoozaak in de buurt. Maar wil er nog even mee wachten. Hoe lang na overlijden heb jij het gedaan?
dinsdag 5 september 2023 om 09:00
Oh mooi hoor! Kan je omschrijven hoe deze eruit ziet?
Je pense donc je suis
donderdag 7 september 2023 om 00:35
Allereerst een voor een ieder die onlangs iemand verloren heeft.
Toen mijn vader 2 jaar geleden geheel plotseling overleed, wilde ik het liefst mezelf op de grond storten en daar blijven liggen. De dagen erna wilde ik bij hem in de kist gaan liggen. Ik was zoooo verdrietig én moe. Na de uitvaart ging mijn aandacht/zorg vooral uit naar mijn moeder en probeerde ik zo snel mogelijk mijn werk weer op te pakken. Gelukkig kreeg ik heel veel kaartjes en appjes van vrienden en collega's. Ik merkte dat de aandacht van collega's al snel afzakte. Begrijpelijk ook wel, mede door het thuiswerken. Ik was dan ook erg verrast toen ongeveer een halfjaar later een collega hoe het nu ging met me. Of ik er mee kon dealen. Dat waardeerde ik enorm, want het verdriet was en is er nog steeds.
Nu, ruim 2 jaar later, vraagt er zelden nog iemand naar. Behalve degenen die ook iemand hebben verloten. Bij hen kan ik op momenten dat ik het toch weer een keer moeilijk heb, makkelijker mijn verhaal kwijt.
Als je de neiging hebt, je verdriet niet de ruimte te willen óf kunnen geven: vraag om hulp. Rouwbegeleiding kan echt helpen.
voor een ieder die onlangs iemand verloren heeft.Toen mijn vader 2 jaar geleden geheel plotseling overleed, wilde ik het liefst mezelf op de grond storten en daar blijven liggen. De dagen erna wilde ik bij hem in de kist gaan liggen. Ik was zoooo verdrietig én moe. Na de uitvaart ging mijn aandacht/zorg vooral uit naar mijn moeder en probeerde ik zo snel mogelijk mijn werk weer op te pakken. Gelukkig kreeg ik heel veel kaartjes en appjes van vrienden en collega's. Ik merkte dat de aandacht van collega's al snel afzakte. Begrijpelijk ook wel, mede door het thuiswerken. Ik was dan ook erg verrast toen ongeveer een halfjaar later een collega hoe het nu ging met me. Of ik er mee kon dealen. Dat waardeerde ik enorm, want het verdriet was en is er nog steeds.
Nu, ruim 2 jaar later, vraagt er zelden nog iemand naar. Behalve degenen die ook iemand hebben verloten. Bij hen kan ik op momenten dat ik het toch weer een keer moeilijk heb, makkelijker mijn verhaal kwijt.
Als je de neiging hebt, je verdriet niet de ruimte te willen óf kunnen geven: vraag om hulp. Rouwbegeleiding kan echt helpen.
donderdag 7 september 2023 om 17:38
Jij ook een dikkeSterrenstof74 schreef: ↑07-09-2023 00:35Allereerst een
Toen mijn vader 2 jaar geleden geheel plotseling overleed, wilde ik het liefst mezelf op de grond storten en daar blijven liggen. De dagen erna wilde ik bij hem in de kist gaan liggen. Ik was zoooo verdrietig én moe. Na de uitvaart ging mijn aandacht/zorg vooral uit naar mijn moeder en probeerde ik zo snel mogelijk mijn werk weer op te pakken. Gelukkig kreeg ik heel veel kaartjes en appjes van vrienden en collega's. Ik merkte dat de aandacht van collega's al snel afzakte. Begrijpelijk ook wel, mede door het thuiswerken. Ik was dan ook erg verrast toen ongeveer een halfjaar later een collega hoe het nu ging met me. Of ik er mee kon dealen. Dat waardeerde ik enorm, want het verdriet was en is er nog steeds.
Nu, ruim 2 jaar later, vraagt er zelden nog iemand naar. Behalve degenen die ook iemand hebben verloten. Bij hen kan ik op momenten dat ik het toch weer een keer moeilijk heb, makkelijker mijn verhaal kwijt.
Als je de neiging hebt, je verdriet niet de ruimte te willen óf kunnen geven: vraag om hulp. Rouwbegeleiding kan echt helpen.
Sterrenstof! Ik kan me heel goed voorstellen hoe het overlijden van je vader je heeft geraakt. Je voelt je op dat momentgewoon intens verdrietig en machteloos. Een hoop gevoelens die je niet de baas wordt! Maar het is wel belangrijk om deze niet op te kroppen.
En erover praten helpt. Een luisterend oor is altijd fijn. Ook een goede tip die je geeft over rouwbegeleiding. Je schrijft dat het 2 jaar geleden is dat
je vader is overleden. Hoe gaat het nu met je? Ik lees dat het gemis er nog steeds is en dat blijft. Het gemis mag er zijn. Voor mij ook herkenbaar.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 08-09-2023 15:22
0.06% gewijzigd
Je pense donc je suis
vrijdag 8 september 2023 om 10:57
Gecondoleerd!Sterrenstof74 schreef: ↑07-09-2023 00:35Allereerst een
Toen mijn vader 2 jaar geleden geheel plotseling overleed, wilde ik het liefst mezelf op de grond storten en daar blijven liggen. De dagen erna wilde ik bij hem in de kist gaan liggen. Ik was zoooo verdrietig én moe. Na de uitvaart ging mijn aandacht/zorg vooral uit naar mijn moeder en probeerde ik zo snel mogelijk mijn werk weer op te pakken. Gelukkig kreeg ik heel veel kaartjes en appjes van vrienden en collega's. Ik merkte dat de aandacht van collega's al snel afzakte. Begrijpelijk ook wel, mede door het thuiswerken. Ik was dan ook erg verrast toen ongeveer een halfjaar later een collega hoe het nu ging met me. Of ik er mee kon dealen. Dat waardeerde ik enorm, want het verdriet was en is er nog steeds.
Nu, ruim 2 jaar later, vraagt er zelden nog iemand naar. Behalve degenen die ook iemand hebben verloten. Bij hen kan ik op momenten dat ik het toch weer een keer moeilijk heb, makkelijker mijn verhaal kwijt.
Als je de neiging hebt, je verdriet niet de ruimte te willen óf kunnen geven: vraag om hulp. Rouwbegeleiding kan echt helpen.
Heb jij rouw begeleiding gedaan? Ik heb gisteren een afspraak gemaakt voor donderdag, maar vindt het heel eng.
Maar kan nu beter hulp vragen dan over 2 jaar instorten omdat ik nu alles opkrop
zaterdag 9 september 2023 om 21:46
Ik vind rouwen echt moeilijk. Ik merk dat ik m’n verdriet echt wil wegstoppen,ik verander vaak van onderwerp, maar heb zoveel last van paniekaanvallen dat m’n psycholoog zegt dat dit gewoon een uiting is van dde stress rond m’n verdriet.
Ik zit nog steeds in ziektewet
3 weken na de dood van m’n vader zat ik op de trouw van een goede vriendin.
Haar schoonzus is mijn collega. Ik hoorde van een andere collega dat collega het niet vond kunnen dat ik niet ging werken, maar wel naar de trouw kon gaan want oh, ik heb daar gelachen.
Toen m’n vriendin dat hoorde heeft ze schoonzus op haar plaats gezet: ik was er speciaal voor haar,maar die lach was een masker, ze merkte dat aan me. Als collega/schoonzus nu ook gewoon tegen me gepraat zou hebben dan had ze dat zeker en vast ook gemerkt. Vond ik lief van haar
Ik zit nog steeds in ziektewet
3 weken na de dood van m’n vader zat ik op de trouw van een goede vriendin.
Haar schoonzus is mijn collega. Ik hoorde van een andere collega dat collega het niet vond kunnen dat ik niet ging werken, maar wel naar de trouw kon gaan want oh, ik heb daar gelachen.
Toen m’n vriendin dat hoorde heeft ze schoonzus op haar plaats gezet: ik was er speciaal voor haar,maar die lach was een masker, ze merkte dat aan me. Als collega/schoonzus nu ook gewoon tegen me gepraat zou hebben dan had ze dat zeker en vast ook gemerkt. Vond ik lief van haar
zaterdag 9 september 2023 om 23:19
Werken waarin je echt aan moet staan en er iets van je verwacht wordt is echt wel iets anders dan naar een trouwerij gaan. Laat je niet gek maken door dat soort opmerkingen hoor.Billybambam schreef: ↑09-09-2023 21:46Ik vind rouwen echt moeilijk. Ik merk dat ik m’n verdriet echt wil wegstoppen,ik verander vaak van onderwerp, maar heb zoveel last van paniekaanvallen dat m’n psycholoog zegt dat dit gewoon een uiting is van dde stress rond m’n verdriet.
Ik zit nog steeds in ziektewet
3 weken na de dood van m’n vader zat ik op de trouw van een goede vriendin.
Haar schoonzus is mijn collega. Ik hoorde van een andere collega dat collega het niet vond kunnen dat ik niet ging werken, maar wel naar de trouw kon gaan want oh, ik heb daar gelachen.
Toen m’n vriendin dat hoorde heeft ze schoonzus op haar plaats gezet: ik was er speciaal voor haar,maar die lach was een masker, ze merkte dat aan me. Als collega/schoonzus nu ook gewoon tegen me gepraat zou hebben dan had ze dat zeker en vast ook gemerkt. Vond ik lief van haar
Ik zit ook nog deels in de ziektewet maar ben nu wel twee weken op vakantie. Maar werken waarin echt veel van me verwacht wordt, ik een rol en bijbehorende verantwoordelijkheden heb is echt iets anders dan op vakantie zijn. Heb hier al meerdere keren hard gejankt ook.
zondag 10 september 2023 om 16:56
Dat vind ik inderdaad een rare opmerking van haar schoonzus. Goed dat je vriendin haar op haar plaats heeft gezet. Ik had hetzelfde gedaan. Trek het je niet teveel aan al weet ik aan de ander kant ook wel dat dit erg moeilijk is. En wat niet gaat dat gaat niet. Sommige mensen hebbenBillybambam schreef: ↑09-09-2023 21:46Ik vind rouwen echt moeilijk. Ik merk dat ik m’n verdriet echt wil wegstoppen,ik verander vaak van onderwerp, maar heb zoveel last van paniekaanvallen dat m’n psycholoog zegt dat dit gewoon een uiting is van dde stress rond m’n verdriet.
Ik zit nog steeds in ziektewet
3 weken na de dood van m’n vader zat ik op de trouw van een goede vriendin.
Haar schoonzus is mijn collega. Ik hoorde van een andere collega dat collega het niet vond kunnen dat ik niet ging werken, maar wel naar de trouw kon gaan want oh, ik heb daar gelachen.
Toen m’n vriendin dat hoorde heeft ze schoonzus op haar plaats gezet: ik was er speciaal voor haar,maar die lach was een masker, ze merkte dat aan me. Als collega/schoonzus nu ook gewoon tegen me gepraat zou hebben dan had ze dat zeker en vast ook gemerkt. Vond ik lief van haar
daar geen begrip voor. Dat zouden ze moeten leren.
Je pense donc je suis
zaterdag 30 september 2023 om 21:38
Momenteel heb ik het even heel zwaar. Ik mis mijn broer zo ontzettend en het idee dat hij er voor altijd nooit meer is valt me gewoon zwaar.
Ik zie zijn kinderen regelmatig. Ene kant brengt me dat vreugde maar ook iedere keer weer zo'n verdriet dat het zo afschuwelijk en niet te verkroppen is dat die kindjes gewoon geen vader meer hebben. En ze praten er ook veel over. De kleinste die iedere keer blij op de ipad een foto van papa laat zien. En dan besef ik me dat die kleine later waarschijnlijk er niet zoveel meer over weet. Dat breekt mijn hart.
Ik ben soms ook wat teruggetrokken en mijn partner heeft het daar moeilijk mee. En vandaag hadden we ruzie. Ben zo ontzettend moe ook nu. Wil eigenlijk alleen maar op bed liggen.
En ik was dus afgelopen week begonnen met reïntegreren op eigen werkplek. Maar voel me zo ruk momenteel dat ik eigenlijk niet meer weet hoe ik nu verder moet. En ook bang dat m'n relatie er te veel onder gaat lijden. Nu was vriend wel weer lief.
Maar ben ineens zo intens moe en uitgeput. Terwijl ik eerder deze week nog vol energie was. Het wisselende van die rouw vind ik zo lastig. Gelukkig weet ik ook dat het morgen weer anders kan zijn. Daar hou ik me dan maar aan vast
Ik zie zijn kinderen regelmatig. Ene kant brengt me dat vreugde maar ook iedere keer weer zo'n verdriet dat het zo afschuwelijk en niet te verkroppen is dat die kindjes gewoon geen vader meer hebben. En ze praten er ook veel over. De kleinste die iedere keer blij op de ipad een foto van papa laat zien. En dan besef ik me dat die kleine later waarschijnlijk er niet zoveel meer over weet. Dat breekt mijn hart.
Ik ben soms ook wat teruggetrokken en mijn partner heeft het daar moeilijk mee. En vandaag hadden we ruzie. Ben zo ontzettend moe ook nu. Wil eigenlijk alleen maar op bed liggen.
En ik was dus afgelopen week begonnen met reïntegreren op eigen werkplek. Maar voel me zo ruk momenteel dat ik eigenlijk niet meer weet hoe ik nu verder moet. En ook bang dat m'n relatie er te veel onder gaat lijden. Nu was vriend wel weer lief.
Maar ben ineens zo intens moe en uitgeput. Terwijl ik eerder deze week nog vol energie was. Het wisselende van die rouw vind ik zo lastig. Gelukkig weet ik ook dat het morgen weer anders kan zijn. Daar hou ik me dan maar aan vast
zaterdag 30 september 2023 om 21:42
Heel veel sterkte allemaal.
Hier is mijn vader vorige week vrij plotseling overleden, en nu gaat mijn schoonzus binnenkort ook overlijden.
Man en ik weten niet meer waar we het moeten zoeken. Moeten zoveel regelen en hebben ook nog een zoon van 10. Voor onze eigen gevoelens is geen plaats en ruimte, laat staan dat we elkaar kunnen steunen.
Hier is mijn vader vorige week vrij plotseling overleden, en nu gaat mijn schoonzus binnenkort ook overlijden.
Man en ik weten niet meer waar we het moeten zoeken. Moeten zoveel regelen en hebben ook nog een zoon van 10. Voor onze eigen gevoelens is geen plaats en ruimte, laat staan dat we elkaar kunnen steunen.
zaterdag 30 september 2023 om 22:02
Oh wat heftig. Je zit nu waarschijnlijk in de doe- en regelmodus. Maar als dit straks achter de rug is komt er echt een zware tijd aan. Heel veel sterkte.Griebus67 schreef: ↑30-09-2023 21:42Heel veel sterkte allemaal.
Hier is mijn vader vorige week vrij plotseling overleden, en nu gaat mijn schoonzus binnenkort ook overlijden.
Man en ik weten niet meer waar we het moeten zoeken. Moeten zoveel regelen en hebben ook nog een zoon van 10. Voor onze eigen gevoelens is geen plaats en ruimte, laat staan dat we elkaar kunnen steunen.
zaterdag 30 september 2023 om 22:42
.
maandag 2 oktober 2023 om 21:02
Wat liefMadameBijoux schreef: ↑02-10-2023 19:17Griebus67,muts87 en Socks,veel sterkte met alles! Ik leef met jullie mee.
Mijn broer is overleden zondagochtend heel vroeg. Veel emotie en heel veel regelen. Voor hem is het goed zo want het was geen leven meer.
maandag 2 oktober 2023 om 21:07
Graag gedaan! Dat spijt me om te horen. Gecondoleerd met je broer en veel sterkte voor de komende tijd!
Waar is je broer aan overleden?Ik ben september 2015 mijn broer verloren en september 2016 mijn vader. Ik moet dan vaak aan het nummer van ´Green Day´ denken ´Wake me up when september ends!´. Een mooi nummer.
Je pense donc je suis
maandag 2 oktober 2023 om 22:07
Mijn broer was jong dement. Mijn moeder is overleden in 2020. Moeilijk is dat hè als er zulke belangrijke personen ineens uit je leven zijn.MadameBijoux schreef: ↑02-10-2023 21:07Graag gedaan! Dat spijt me om te horen. Gecondoleerd met je broer en veel sterkte voor de komende tijd!
Ik ben september 2015 mijn broer verloren en september 2016 mijn vader. Ik moet dan vaak aan het nummer van ´Green Day´ denken ´Wake me up when september ends!´. Een mooi nummer.
Ik ken het nummer niet wat jij noemt. Ga het meteen even opzoeken.
dinsdag 3 oktober 2023 om 11:13
Wat een naar en slopend proces lijkt me dat.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
