Psyche
alle pijlers
Het tij keren
zaterdag 9 juni 2018 om 12:01
Beste forummers,
Ik zit ergens in vast, hopelijk kunnen jullie er op een manier tegenaan kijken die ik zelf even niet meer zie.
Ik ben lange tijd ziek geweest (psychisch). Het ging vanaf mijn 24e mis. Ik kreeg, achtereenvolgens; een randpsychose, disthyme stoornis, acute depressie (oftwel; dubbele depressie omdat ik al disthyme had). Gelukkig overleefd, hard aan mijn problemen gewerkt en nu geen last meer van al het bovenstaande.
Hieruit zien te komen heeft al mijn tijd en ruimte opgeslokt. Ik ben zo'n 20 jaar lang alleen maar bezig geweest met mijn psychische klachten.
Nu het me is gelukt om volledig hersteld te zijn, val ik een beetje in een gat.
Mijn blik is niet meer vertroebeld, maar dat betekend ook dat ik heel helder kan zien wat ik heb gemist.
Ik word geconfronteerd met de realiteit; dat anderen een leven hebben opgebouwd en ik niet. Ik heb geen relatie of kinderen. Wel een baan, maar ongeschoold. Ik zou ook niet weten wat ik anders zou willen of kunnen momenteel (ik werk in de horeca).
Ik zit ermee dat ik kansen gemist heb.
Ik geniet elke dag van het feit dat het goed met me gaat, en ik prijs me gelukkig dat dat gelukt is, maar ik loop tegelijkertijd vast in het "en nu"-gedeelte.
Ik ben 39 jaar en heb rekening te houden met een hond.
Ervaringsdeskundige wil ik (denk ik) niet worden omdat ik dan in het "zieke" cirkeltje blijf hangen.
Hoe zouden jullie mij adviseren om verder te gaan?
Het probleem is denk ik vooral dat ik me soms wat minderwaardig voel door alles wat ik niet heb kunnen bereiken...
Ik zeg tegen mezelf dat ik niet goed volwassen ben geworden. En dat ik een achterstand heb in het leven. Dat stemt me verdrietig en onzeker
Het feit dat ik jonger lijk dan ik ben, zowel in uiterlijk als in gedrag, draagt daaraan bij. Ik zou liever wat meer "doorsnee" willen zijn, maar dat zit er bij mij niet echt in geloof ik
Ik zit ergens in vast, hopelijk kunnen jullie er op een manier tegenaan kijken die ik zelf even niet meer zie.
Ik ben lange tijd ziek geweest (psychisch). Het ging vanaf mijn 24e mis. Ik kreeg, achtereenvolgens; een randpsychose, disthyme stoornis, acute depressie (oftwel; dubbele depressie omdat ik al disthyme had). Gelukkig overleefd, hard aan mijn problemen gewerkt en nu geen last meer van al het bovenstaande.
Hieruit zien te komen heeft al mijn tijd en ruimte opgeslokt. Ik ben zo'n 20 jaar lang alleen maar bezig geweest met mijn psychische klachten.
Nu het me is gelukt om volledig hersteld te zijn, val ik een beetje in een gat.
Mijn blik is niet meer vertroebeld, maar dat betekend ook dat ik heel helder kan zien wat ik heb gemist.
Ik word geconfronteerd met de realiteit; dat anderen een leven hebben opgebouwd en ik niet. Ik heb geen relatie of kinderen. Wel een baan, maar ongeschoold. Ik zou ook niet weten wat ik anders zou willen of kunnen momenteel (ik werk in de horeca).
Ik zit ermee dat ik kansen gemist heb.
Ik geniet elke dag van het feit dat het goed met me gaat, en ik prijs me gelukkig dat dat gelukt is, maar ik loop tegelijkertijd vast in het "en nu"-gedeelte.
Ik ben 39 jaar en heb rekening te houden met een hond.
Ervaringsdeskundige wil ik (denk ik) niet worden omdat ik dan in het "zieke" cirkeltje blijf hangen.
Hoe zouden jullie mij adviseren om verder te gaan?
Het probleem is denk ik vooral dat ik me soms wat minderwaardig voel door alles wat ik niet heb kunnen bereiken...
Ik zeg tegen mezelf dat ik niet goed volwassen ben geworden. En dat ik een achterstand heb in het leven. Dat stemt me verdrietig en onzeker
Het feit dat ik jonger lijk dan ik ben, zowel in uiterlijk als in gedrag, draagt daaraan bij. Ik zou liever wat meer "doorsnee" willen zijn, maar dat zit er bij mij niet echt in geloof ik
zaterdag 9 juni 2018 om 12:20
Dat je qua gedrag etc jonger lijkt is niet heel vreemd. (Psychisch) ziek worden kan de klok als het ware even stil zetten.
En je bent in mijn ogen nooit te oud om te gaan leven of je leven opnieuw in te richten. En waarom ook. Dan begin je met leven op je veertigste ipv op je dertigste. Leeftijd zegt niets. Je bent al zover gekomen, dus dat laatste stapje gaat je vast ook lukken. En ga doen wat jou gelukkig maakt en niet "wat zo heurt".
Krijg je nog begeleiding?
En je bent in mijn ogen nooit te oud om te gaan leven of je leven opnieuw in te richten. En waarom ook. Dan begin je met leven op je veertigste ipv op je dertigste. Leeftijd zegt niets. Je bent al zover gekomen, dus dat laatste stapje gaat je vast ook lukken. En ga doen wat jou gelukkig maakt en niet "wat zo heurt".
Krijg je nog begeleiding?
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 9 juni 2018 om 12:27
Voor een deel herken ik het wel, ik heb ook heel veel jaren nodig gehad om door een grote berg bullshit heen te kauwen, en heb daardoor ook een heel ander leven dan de meeste mensen.
Wat mij helpt is de gedachte (en de ervaring, want ik merk het wel degelijk in de omgang met mensen) dat ik een tamelijk diep inzicht heb in hoe ver je als mens kunt wegzakken, en hoe je daar weer uit kan komen.
Dat zijn onvergelijkbare, onuitwisbare ervaringen waarmee je ook in het dagelijks leven, in werk en contacten buiten de GGZ, levenswijsheid en een bepaalde rust en begrip kunt overbrengen.
Grote woorden, ik weet het
, maar ik krijg dit soort dingen weleens terug van mensen die mij amper kennen, of zelfs van vreemden onderweg, dus er zal wel iets van waar zijn.
Er is een groot gebrek aan niet-veroordelende individuen, als het gaat om mensen die door welke oorzaak dan ook diep in de problemen zijn gekomen.
Zo'n niet-veroordeel-aarster zou jij ook kunnen zijn.
En daarnaast : wees trots op jezelf, dat je er doorheen bent gekomen. Je kunt nog zoveel doen en maken !
Wat mij helpt is de gedachte (en de ervaring, want ik merk het wel degelijk in de omgang met mensen) dat ik een tamelijk diep inzicht heb in hoe ver je als mens kunt wegzakken, en hoe je daar weer uit kan komen.
Dat zijn onvergelijkbare, onuitwisbare ervaringen waarmee je ook in het dagelijks leven, in werk en contacten buiten de GGZ, levenswijsheid en een bepaalde rust en begrip kunt overbrengen.
Grote woorden, ik weet het
, maar ik krijg dit soort dingen weleens terug van mensen die mij amper kennen, of zelfs van vreemden onderweg, dus er zal wel iets van waar zijn.Er is een groot gebrek aan niet-veroordelende individuen, als het gaat om mensen die door welke oorzaak dan ook diep in de problemen zijn gekomen.
Zo'n niet-veroordeel-aarster zou jij ook kunnen zijn.
En daarnaast : wees trots op jezelf, dat je er doorheen bent gekomen. Je kunt nog zoveel doen en maken !
nounou
zaterdag 9 juni 2018 om 12:38
zaterdag 9 juni 2018 om 13:01
Wat een mooie en lieve woorden, dank jullie wel!
@RedBulletje, reizen is wel een droom van me. Geldgebrek is mijn excuus tot nu toe
(oftewel; angst en vermijding )
Het zou wel écht iets voor mij zijn, denk ik.
@Kia-Ora, wat fijn dat je zo zacht reageert. Wij hebben weleens geclashed maar dat lag vooral aan mij. Ik ben erachter gekomen dat ik erg aanvallend lees. Daar probeer ik verandering in aan te brengen.
Ik heb nu geen begeleiding meer, alleen nog AD. En je hebt gelijk; ziekte betekend helaas ook stilstand -in zekere zin.
Hoewel je, van de andere kant en wat Zaza ook zegt, als mens wel weer de diepte in groeit.
En het "niet doen wat heurt" zeg ik ook heel vaak tegen mezelf, maar soms lijk ik mezelf daarmee te willen geruststellen. En vraag ik me af of ik stiekem niet gewoon heel graag had willen doen wat heurt
Het is me iig nooit gelukt...
Zaza, ik merk ook dat ik een bijzondere connectie heb met mensen. Soms schrik ik daar zelfs van.
Iemand veroordelen doe ik idd niet snel.
Dankjewel voor je lieve laatste zin, trouwens
Wat doe jij met jouw levenservaring? Breng jij die wel op professioneel vlak in de praktijk?
Of doe je er op een andere manier iets mee?
@RedBulletje, reizen is wel een droom van me. Geldgebrek is mijn excuus tot nu toe
(oftewel; angst en vermijding )Het zou wel écht iets voor mij zijn, denk ik.
@Kia-Ora, wat fijn dat je zo zacht reageert. Wij hebben weleens geclashed maar dat lag vooral aan mij. Ik ben erachter gekomen dat ik erg aanvallend lees. Daar probeer ik verandering in aan te brengen.
Ik heb nu geen begeleiding meer, alleen nog AD. En je hebt gelijk; ziekte betekend helaas ook stilstand -in zekere zin.
Hoewel je, van de andere kant en wat Zaza ook zegt, als mens wel weer de diepte in groeit.
En het "niet doen wat heurt" zeg ik ook heel vaak tegen mezelf, maar soms lijk ik mezelf daarmee te willen geruststellen. En vraag ik me af of ik stiekem niet gewoon heel graag had willen doen wat heurt
Het is me iig nooit gelukt...
Zaza, ik merk ook dat ik een bijzondere connectie heb met mensen. Soms schrik ik daar zelfs van.
Iemand veroordelen doe ik idd niet snel.
Dankjewel voor je lieve laatste zin, trouwens
Wat doe jij met jouw levenservaring? Breng jij die wel op professioneel vlak in de praktijk?
Of doe je er op een andere manier iets mee?
zaterdag 9 juni 2018 om 13:09
Precies, dat schiet niet op.
Ik zou willen dat ik een antwoord had op je vraag, maar ik heb het niet!
Een relatie... dat zou ik heel graag willen. Mezelf niet meer minderwaardig voelen ook.
Iets doen met mijn gevoelens. Iets creatiefs misschien.
Ergens moet ik iets gaan oppakken iig.
Ik zet mezelf stil. Veilig he...
zaterdag 9 juni 2018 om 13:28
Verhuur je huis, breng je hond bij vrienden of familie onder en neem 'n sabatical. In de horeca kun je wellicht op reis ook hier en daar wat bij verdienen en volgens mij kom je daar na een jaar ook wel weer in NL mee aan de slag, of willen ze daar ook voornamelijk goedkope jonkies?Hippiemeisje schreef: ↑09-06-2018 13:01Wat een mooie en lieve woorden, dank jullie wel!
@RedBulletje, reizen is wel een droom van me. Geldgebrek is mijn excuus tot nu toe
Het zou wel écht iets voor mij zijn, denk ik.
zaterdag 9 juni 2018 om 13:42
Hippiemeisje schreef: ↑09-06-2018 13:01....
Zaza, ik merk ook dat ik een bijzondere connectie heb met mensen. Soms schrik ik daar zelfs van.
Iemand veroordelen doe ik idd niet snel.
Dankjewel voor je lieve laatste zin, trouwens
Wat doe jij met jouw levenservaring? Breng jij die wel op professioneel vlak in de praktijk?
Of doe je er op een andere manier iets mee?
Hoe ik het 'professioneel in de praktijk breng' laat ik liever in het midden, sorry (kwestie van keuzes wat ik wel en niet schrijf op dit forum ivm herkenbaarheid).
Wat ik er wél over wil zeggen is dat het doorsijpelt in veel van wat ik doe en dat ik daar een zekere bevrediging uit haal, alsof het leven me iets terugbetaalt voor al het tamelijk eenzame geworstel van al die jaren.
De instante connectie die ik met mensen kan hebben, waar ik nu veel minder angst of terughoudendheid over voel omdat ik steviger in het leven sta, en beter mijn grenzen kan aangeven, is mij veel waard.
Juist door die instant-connectie ben ik met interessante mensen in contact gekomen die mij heel nieuwe richtingen en mogelijkheden in het leven laten zien (sorry voor de vaagheid, hopelijk kun je 'er doorheen lezen').
Grappig trouwens, wat je aan Kiaora schreef over 'aanvallend lezen'. De emoji
las ik aanvankelijk ook als 'bye', ga maar weg, rot maar op. Zo bedoelde je het niet, neem ik aan (zo wordt die wel vaak gebruikt, dacht ik, want je kijkt tegen een emoji-rug aan).
Het wankele zelfvertrouwen herken ik ook wel, dus
nounou
zaterdag 9 juni 2018 om 13:58
Gezien je username dacht ik dat je dit misschien wel goede inspiratie kon vinden: ik vind dit zelf een erg goede omschrijving over de menselijke gewoonte om je met anderen te vergelijken, en waarom dit niet nodig is: http://mysticmix.com/osho-zen-tarot-car ... omparison/
Samenvattend: "The way to find out who you are is not by comparing yourself with others, but by looking to see whether you are fulfilling your own potential in the best way you know how." (natuurlijk altijd makkelijker gezegd dan gedaan)
Heb zelf deze kaart ooit gekregen, en de levensles is altijd blijven hangen - hopelijk heb je er ook wat aan!
Samenvattend: "The way to find out who you are is not by comparing yourself with others, but by looking to see whether you are fulfilling your own potential in the best way you know how." (natuurlijk altijd makkelijker gezegd dan gedaan)
Heb zelf deze kaart ooit gekregen, en de levensles is altijd blijven hangen - hopelijk heb je er ook wat aan!
zaterdag 9 juni 2018 om 14:12
Omg Zaza, ik heb de verkeerde emoji geplaatst 
ik wilde deze plaatsen: 
Ik zag dat handje aan voor het mondje
RedBulletje; de hond..! Fuck! Ik wist dat er nog een reden was dat reizen niet kon
Dankjewel voor de link, aivlys23, ik ga hem meteen lezen.
Ik heb gekregen wat ik nodig had van jullie, namelijk een andere manier van kijken naar mezelf. De ene dag lukt me dat beter dan de andere (en gisteren had ik een bruiloft van een stelletje met een koophuis & baby op komst, dus vandaag lukte het even wat minder
Dank jullie wel.
<--- even wat beter opgelet deze keer hahaha
ik wilde deze plaatsen: Ik zag dat handje aan voor het mondje
RedBulletje; de hond..! Fuck! Ik wist dat er nog een reden was dat reizen niet kon
Dankjewel voor de link, aivlys23, ik ga hem meteen lezen.
Ik heb gekregen wat ik nodig had van jullie, namelijk een andere manier van kijken naar mezelf. De ene dag lukt me dat beter dan de andere (en gisteren had ik een bruiloft van een stelletje met een koophuis & baby op komst, dus vandaag lukte het even wat minder
Dank jullie wel.
<--- even wat beter opgelet deze keer hahaha
zaterdag 9 juni 2018 om 14:14
Tuurlijk wel, gewoon ergens onder brengen en gaan!Hippiemeisje schreef: ↑09-06-2018 14:12RedBulletje; de hond..! Fuck! Ik wist dat er nog een reden was dat reizen niet kon
zaterdag 9 juni 2018 om 14:49
Maar wat heb je eraan om te denken hoe het had moeten zijn?Hippiemeisje schreef: ↑09-06-2018 13:01Wat een mooie en lieve woorden, dank jullie wel!
[...]
@Kia-Ora, wat fijn dat je zo zacht reageert. Wij hebben weleens geclashed maar dat lag vooral aan mij. Ik ben erachter gekomen dat ik erg aanvallend lees. Daar probeer ik verandering in aan te brengen.
Ik heb nu geen begeleiding meer, alleen nog AD. En je hebt gelijk; ziekte betekend helaas ook stilstand -in zekere zin.
Hoewel je, van de andere kant en wat Zaza ook zegt, als mens wel weer de diepte in groeit.
En het "niet doen wat heurt" zeg ik ook heel vaak tegen mezelf, maar soms lijk ik mezelf daarmee te willen geruststellen. En vraag ik me af of ik stiekem niet gewoon heel graag had willen doen wat heurt
Het is me iig nooit gelukt...
[...]
Ga gewoon doen wat goed voor je voelt. Genoeg werkvelden waar je naast je werk kunt leren. Schrijf je in op een datingsite als je een relatie wilt. Ga reizen en breng je hond onder. Je hoeft geen maanden weg te zijn. Pak een leuke hobby op daar leer je ook weer mensen kennen.
Wellicht heb je wat aan lotgenotencontact. Velen zijn je al voorgegaan en kunnen je hier misschien in helpen.
Btw, met iemand elders een discussie hebben maakt voor mij iig niet dat ik dan niet meer normaal kan reageren. Wellicht dat dit voor anderen hier anders is.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
