Psyche
alle pijlers
Het verschil tussen man en rvouw
zondag 14 oktober 2007 om 16:12
Het verschil tussen man en vrouw is al zo vaak beschreven, benadrukt en uitgemolken, dat door je waarschijnlijk doet besluiten dit niet te gaat lezen. Maar je bent gelukkig toch begonnen, bedankt hiervoor.
Iedereen weet van de verschillen. Die moeten er ook zijn, dat houdt alles in evenwicht.
Als ik naar mijn eigen situatie kijk: Mijn man en ik willen al enige tijd graag kinderen. Helaas is het tot op heden nog niet gelukt. Elke maand als ik toch weer ongesteld word, ben ik ontroostbaar verdrietig. Mijn man streelt dan mijn haren en zegt heel lief: Volgende maand beter schat, onze tijd komt wel.
Op dat moment breekt altijd de hel los. Ik denk dat veel vrouwen dat wel zullen begrijpen. Hoe goed bedoelt ook, op het moment dat mijn man die inmiddels legendarische woorden uitspreekt, zou ik hem het liefste willen wurgen. Ik kan je gerust stellen, tot op heden heb ik nog geen vinger naar hem uitgestoken.
Wel heeft het mij aan het denken gezet. Als je het puur rationeel bekijkt, heeft hij gelijk. Maar omdat dit een emotionele kwestie betreft, kom je er niet met verstandige woorden. Maar bedenk ik me, wat wil ik dan. Dat mijn man hetzelfde ervaart als ik? Dat hij ook in tranen uitbarst en besluit dat hij gefaald heeft en dat hij nergens goed voor is? Nee, hij moet sterk zijn, voor mij. Anders zitten er elke maand twee zombies te janken op de bank. Dus hij hoeft het niet te ervaren om het te begrijpen. Maar hoe leg je een emotie uit, een gevoel? En aan een man nog wel.
Geloof me, vrouwen die zeggen dat ze begrijpen wat je voelt wat je doormaakt, bedoelen dit goed, maar maken ook enigszins gevoelens in mij los welke onder de catagorie strafbare feiten vallen. Maar waarschijnlijk, alleen al omdat ze vrouw zijn, kunnen ze zich aardig inleven in je situatie. Toch weet niemand wat je doormaakt, wat je ervaart. Omdat we allemaal verschillend zijn, zowel man als vrouw.
Dus nogmaals, hoe leg ik aan mijn man uit wat ik maandelijks voel. Dat ik mijn maandelijkse periode zie als persoonlijk falen van mijn lichaam en dus van mijzelf.
Nou, het is me gelukt hoor. Op een mooie avond legde ik mijn man de volgende situatie voor:
Stel, je bent aan het lessen voor je motorrijbewijs (mijn man is helemaal gelukkig met zijn motor en ziet het echt als een verrijking van zijn leven). Je lest al een tijdje en op een goed moment zegt je rij-instructeur: Maurice, volgende maand mag je denk ik wel afrijden. Je bent dan vol hoop en ziet, toch met een beetje angst, de volgende maand tegemoet.
De volgende maand zegt je instructeur: Nee joh, deze maand geen examen doen. Misschien volgende maand. Beetje teleurgesteld maar geenszins uit het veld geslagen, wacht je weer een maand af.
Als de examen datum nadert zegt je rij-instructeur dat het weer een maandje uitgesteld wordt. Maar hij heeft voor volgende maand een goed gevoel.
Als dit zich enkele malen herhaalt, wordt je uiteindelijk boos. Je kan prima rijden, je doet er alles aan, maar je krijgt niet eens de kans om je te bewijzen. Natuurlijk weet je niet of je slaagt, maar je wilt in ieder geval examen doen!!
Na nog een paar maanden, ga je enorm aan jezelf twijfelen: Ben ik dan niet goed genoeg, wat kan ik er nog aan doen?? Maar je kunt niets doen, je lot ligt in handen van je rij-instructeur. Je bent zelfs naar een collega rij-instructeur geweest, welke je nog wat hulp heeft gegeven, maar alles gaat goed. Je zou gewoon examen mogen doen.
Ondertussen gaan mensen in je omgeving zich er ook nog mee bemoeien: Joh, heb je al examen gedaan? Nee?? Maar je lest toch al even??? Ook mag ieder ander, zo lijkt het, wel examen doen!!
Dit alles bij elkaar maakt dat je enorm gaat twijfelen en neerslachtig wordt.
Dus schat, dat gevoel dat je na ruim een jaar lessen nog niet mag afrijden, dat gevoel bedoel ik elke maand. De twijfel of je wel goed genoeg rijdt, die twijfel heb ik over mijn lichaam.
Made my point. Sindsdien worden de legendarische zinnen niet meer uitgesproken, heb ik geen wurgneigingen meer en tobben we nog steeds voort. Maar wel met wederzijds begrip. Ondanks de verschillen tussen man en vrouw.
Iedereen weet van de verschillen. Die moeten er ook zijn, dat houdt alles in evenwicht.
Als ik naar mijn eigen situatie kijk: Mijn man en ik willen al enige tijd graag kinderen. Helaas is het tot op heden nog niet gelukt. Elke maand als ik toch weer ongesteld word, ben ik ontroostbaar verdrietig. Mijn man streelt dan mijn haren en zegt heel lief: Volgende maand beter schat, onze tijd komt wel.
Op dat moment breekt altijd de hel los. Ik denk dat veel vrouwen dat wel zullen begrijpen. Hoe goed bedoelt ook, op het moment dat mijn man die inmiddels legendarische woorden uitspreekt, zou ik hem het liefste willen wurgen. Ik kan je gerust stellen, tot op heden heb ik nog geen vinger naar hem uitgestoken.
Wel heeft het mij aan het denken gezet. Als je het puur rationeel bekijkt, heeft hij gelijk. Maar omdat dit een emotionele kwestie betreft, kom je er niet met verstandige woorden. Maar bedenk ik me, wat wil ik dan. Dat mijn man hetzelfde ervaart als ik? Dat hij ook in tranen uitbarst en besluit dat hij gefaald heeft en dat hij nergens goed voor is? Nee, hij moet sterk zijn, voor mij. Anders zitten er elke maand twee zombies te janken op de bank. Dus hij hoeft het niet te ervaren om het te begrijpen. Maar hoe leg je een emotie uit, een gevoel? En aan een man nog wel.
Geloof me, vrouwen die zeggen dat ze begrijpen wat je voelt wat je doormaakt, bedoelen dit goed, maar maken ook enigszins gevoelens in mij los welke onder de catagorie strafbare feiten vallen. Maar waarschijnlijk, alleen al omdat ze vrouw zijn, kunnen ze zich aardig inleven in je situatie. Toch weet niemand wat je doormaakt, wat je ervaart. Omdat we allemaal verschillend zijn, zowel man als vrouw.
Dus nogmaals, hoe leg ik aan mijn man uit wat ik maandelijks voel. Dat ik mijn maandelijkse periode zie als persoonlijk falen van mijn lichaam en dus van mijzelf.
Nou, het is me gelukt hoor. Op een mooie avond legde ik mijn man de volgende situatie voor:
Stel, je bent aan het lessen voor je motorrijbewijs (mijn man is helemaal gelukkig met zijn motor en ziet het echt als een verrijking van zijn leven). Je lest al een tijdje en op een goed moment zegt je rij-instructeur: Maurice, volgende maand mag je denk ik wel afrijden. Je bent dan vol hoop en ziet, toch met een beetje angst, de volgende maand tegemoet.
De volgende maand zegt je instructeur: Nee joh, deze maand geen examen doen. Misschien volgende maand. Beetje teleurgesteld maar geenszins uit het veld geslagen, wacht je weer een maand af.
Als de examen datum nadert zegt je rij-instructeur dat het weer een maandje uitgesteld wordt. Maar hij heeft voor volgende maand een goed gevoel.
Als dit zich enkele malen herhaalt, wordt je uiteindelijk boos. Je kan prima rijden, je doet er alles aan, maar je krijgt niet eens de kans om je te bewijzen. Natuurlijk weet je niet of je slaagt, maar je wilt in ieder geval examen doen!!
Na nog een paar maanden, ga je enorm aan jezelf twijfelen: Ben ik dan niet goed genoeg, wat kan ik er nog aan doen?? Maar je kunt niets doen, je lot ligt in handen van je rij-instructeur. Je bent zelfs naar een collega rij-instructeur geweest, welke je nog wat hulp heeft gegeven, maar alles gaat goed. Je zou gewoon examen mogen doen.
Ondertussen gaan mensen in je omgeving zich er ook nog mee bemoeien: Joh, heb je al examen gedaan? Nee?? Maar je lest toch al even??? Ook mag ieder ander, zo lijkt het, wel examen doen!!
Dit alles bij elkaar maakt dat je enorm gaat twijfelen en neerslachtig wordt.
Dus schat, dat gevoel dat je na ruim een jaar lessen nog niet mag afrijden, dat gevoel bedoel ik elke maand. De twijfel of je wel goed genoeg rijdt, die twijfel heb ik over mijn lichaam.
Made my point. Sindsdien worden de legendarische zinnen niet meer uitgesproken, heb ik geen wurgneigingen meer en tobben we nog steeds voort. Maar wel met wederzijds begrip. Ondanks de verschillen tussen man en vrouw.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
maandag 15 oktober 2007 om 16:26
Vreemd verhaal.
Door zo'n verhaal te verzinnen over een (denkbeeldig rijbewijs) heb je nu dus je man helemaal in de war gemaakt.
Hier komen dus de misverstanden vandaan zodat mannen het konstant hebben over HET MYSTERIE VROUW.
Want ik denk dat je man je alleen maar wil troosten met die woorden, van volgende maand beter. Waarschijnlijk lijdt hij er net zo erg onder als jij. En hoe bedoel je dat jouw lichaam faalt? Hebben jullie het dan laten onderzoeken? Het kan net zo goed aan hem liggen.
Ik leef met je mee, en vind het naar voor jou dat het tot op heden nog niet gelukt is, maar met de verschillen tussen man en vrouw (en die zijn er zat) heeft dit weinig te maken dunkt me zo.
Door zo'n verhaal te verzinnen over een (denkbeeldig rijbewijs) heb je nu dus je man helemaal in de war gemaakt.
Hier komen dus de misverstanden vandaan zodat mannen het konstant hebben over HET MYSTERIE VROUW.
Want ik denk dat je man je alleen maar wil troosten met die woorden, van volgende maand beter. Waarschijnlijk lijdt hij er net zo erg onder als jij. En hoe bedoel je dat jouw lichaam faalt? Hebben jullie het dan laten onderzoeken? Het kan net zo goed aan hem liggen.
Ik leef met je mee, en vind het naar voor jou dat het tot op heden nog niet gelukt is, maar met de verschillen tussen man en vrouw (en die zijn er zat) heeft dit weinig te maken dunkt me zo.
maandag 15 oktober 2007 om 19:31
zipperkat ik snap precies wat je bedoelt hoor.... ook bij mij zegt manlief iedere maand, ach onze tijd komt wel joh.... we hebben nog tijd genoeg.... en idd t liefste zou ik z`n kop achterstevoren op z`n romp zetten... maar je doet t niet he.... je snikt nog een keer en gaat daarna eenzaam in bed huilen......
een collega van mij( ook een man) zei vanmiddag nog ach meid niet zo veel piekeren geef het wat tijd, alles komt goed.... waarna hij achterover in z`n stoel zakte en toen zei: oke, zei ik dit net.... goed wat een onzin.... als je wilt huilen, dan doe je dat ff, en daarna gaan we ons bezatten... ( weer gevolgd door een Oh nee, we moeten allebei rijden hhiihih)
T is gewoon een heel lastig onderwerp. En idd mannen denken anders dan vrouwen... ik kan er ook maar niet aan wennen, maar moet t het er maar mee doen!
een collega van mij( ook een man) zei vanmiddag nog ach meid niet zo veel piekeren geef het wat tijd, alles komt goed.... waarna hij achterover in z`n stoel zakte en toen zei: oke, zei ik dit net.... goed wat een onzin.... als je wilt huilen, dan doe je dat ff, en daarna gaan we ons bezatten... ( weer gevolgd door een Oh nee, we moeten allebei rijden hhiihih)
T is gewoon een heel lastig onderwerp. En idd mannen denken anders dan vrouwen... ik kan er ook maar niet aan wennen, maar moet t het er maar mee doen!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 17 oktober 2007 om 10:11
Uit onderzoek blijkt idd dat het "aan mij ligt". Je moet zoiets zelf ervaring om er enbigszins over te kunnen oordelen. Toch blijkt uit mijn praktijk, dat vrouwen het beter aanvoelen. Enne, mijn man is niet in de war hoor, we begrijpen elkaar nu een stuk beter. En hieruit blijkt maar weer dat mannen en vrouwen wel degelijk heel verschillend zijn. En dat is maar goed ook!!!
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
woensdag 17 oktober 2007 om 10:51
ZipperKat, je schrijft zelf ook (na je betoog over de niet door jou gewenste reactie van je partner) : "Geloof me, vrouwen die zeggen dat ze begrijpen wat je voelt wat je doormaakt, bedoelen dit goed, maar maken ook enigszins gevoelens in mij los welke onder de catagorie strafbare feiten vallen. Maar waarschijnlijk, alleen al omdat ze vrouw zijn, kunnen ze zich aardig inleven in je situatie. Toch weet niemand wat je doormaakt, wat je ervaart. Omdat we allemaal verschillend zijn, zowel man als vrouw."
Ik zie niet wat dit met het verschil tussen man- en vrouw-zijn te maken heeft.
Mensen verschillen onderling. Ook vrouwen reageren onderling anders op dezelfde situaties. Dat heeft meer met menszijn te maken.
Ik zie niet wat dit met het verschil tussen man- en vrouw-zijn te maken heeft.
Mensen verschillen onderling. Ook vrouwen reageren onderling anders op dezelfde situaties. Dat heeft meer met menszijn te maken.
woensdag 17 oktober 2007 om 11:05
[quote]:
Op een mooie avond legde ik mijn man de volgende situatie voor:
Stel, je bent aan het lessen voor je motorrijbewijs
- hier volgt jouw hele verhaal -
Dit alles bij elkaar maakt dat je enorm gaat twijfelen en neerslachtig wordt.
En hier zou mijn man dus zeggen ; nee , hoor.....ik had die rij-instructeur al drie keer op zijn bek getimmerd en een andere rijschool gezocht
Dus schat, dat gevoel dat je na ruim een jaar lessen nog niet mag afrijden, dat gevoel bedoel ik elke maand. De twijfel of je wel goed genoeg rijdt, die twijfel heb ik over mijn lichaam. En hier zou mijn man waarschijnlijk zeggen ; ga je morgen wéér naar de huisarts en anders overmorgen naar een specialist
quote]
Op een mooie avond legde ik mijn man de volgende situatie voor:
Stel, je bent aan het lessen voor je motorrijbewijs
- hier volgt jouw hele verhaal -
Dit alles bij elkaar maakt dat je enorm gaat twijfelen en neerslachtig wordt.
En hier zou mijn man dus zeggen ; nee , hoor.....ik had die rij-instructeur al drie keer op zijn bek getimmerd en een andere rijschool gezocht
Dus schat, dat gevoel dat je na ruim een jaar lessen nog niet mag afrijden, dat gevoel bedoel ik elke maand. De twijfel of je wel goed genoeg rijdt, die twijfel heb ik over mijn lichaam. En hier zou mijn man waarschijnlijk zeggen ; ga je morgen wéér naar de huisarts en anders overmorgen naar een specialist
quote]
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 oktober 2007 om 12:40
Misschien is het idd geen kwestie van verschillen tussen man en vrouw maar meer van de mensheid.
Toch is het voor mij zo dat vrouwen zich beter in kunnen leven in zulke zaken. Hoewel vrouwen vaak weer hun eigen gevoel daarbij voor ogen houden, wat ook weer verschillend kan zijn en niet "het gevoel" is. Want iedereen ervaart het anders.
In de reacties hierboven zit zeker een kern van waarheid, absoluut. Maar de manier waarom ik mijn "rijlessen" ervaar, wilde ik graag delen.
Bedankt voor alle reacties hoor!!! Zo zie je maar dat iedereen verschilt. Gelukkig
Toch is het voor mij zo dat vrouwen zich beter in kunnen leven in zulke zaken. Hoewel vrouwen vaak weer hun eigen gevoel daarbij voor ogen houden, wat ook weer verschillend kan zijn en niet "het gevoel" is. Want iedereen ervaart het anders.
In de reacties hierboven zit zeker een kern van waarheid, absoluut. Maar de manier waarom ik mijn "rijlessen" ervaar, wilde ik graag delen.
Bedankt voor alle reacties hoor!!! Zo zie je maar dat iedereen verschilt. Gelukkig
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
donderdag 22 november 2007 om 11:25
Zipperkat,
Ik ben - waarschijnlijk een typisch mannelijk eigenschap - sterk oplossingsgericht, en de eerste vragen die bij het lezen van het eerste bericht in me opkomen, zijn:
- Wat is de oorzaak van niet zwanger kunnen worden? Het niet zwanger kunnen worden kan overigens meerdere oorzaken hebben.
- Wat is de reden dat het motorrijexamen steeds maar weer uitgesteld wordt? Waarom is de motorrij-instructeur niet wat concreter in zijn mening dat het beter is dat het examen een maand uitgesteld wordt?
Ik ben - waarschijnlijk een typisch mannelijk eigenschap - sterk oplossingsgericht, en de eerste vragen die bij het lezen van het eerste bericht in me opkomen, zijn:
- Wat is de oorzaak van niet zwanger kunnen worden? Het niet zwanger kunnen worden kan overigens meerdere oorzaken hebben.
- Wat is de reden dat het motorrijexamen steeds maar weer uitgesteld wordt? Waarom is de motorrij-instructeur niet wat concreter in zijn mening dat het beter is dat het examen een maand uitgesteld wordt?
World of Warcraft: Legion
donderdag 22 november 2007 om 11:44
Mensen zijn individuen en geen van allen gelijk.
De een houdt van spruitjes, de ander gruwelt ervan.
Zo ook met benadering.
Jij legt nadruk op woorden, inhoud.
De uiteindelijke intentie van de woorden, uitgesproken door je man, daar ga JIJ aan voorbij.
Jij weigert je in hem te verplaatsen en in te zien dat hij het goed bedoelt.
Nee, jij houdt vast aan je eigen interpratie en wilt hem zelfs wurgen.
De oplossing:
Accepteer dat hij zijn medeleven met jou anders communiceert dan je zelf zou doen
P.S.
Zo zie je maar, ik ben duidelijk een man. Ik reik je meteen een oplossing aan
P.S. 2
Joh, wat vervelend meid, zo'n hork van een man zeg.
Die mannen snappen er ook niks van.
Wat zal jij je elke einde maand vervelend voelen.
Ik heb erg met je te doen en leef met je mee.
De een houdt van spruitjes, de ander gruwelt ervan.
Zo ook met benadering.
Jij legt nadruk op woorden, inhoud.
De uiteindelijke intentie van de woorden, uitgesproken door je man, daar ga JIJ aan voorbij.
Jij weigert je in hem te verplaatsen en in te zien dat hij het goed bedoelt.
Nee, jij houdt vast aan je eigen interpratie en wilt hem zelfs wurgen.
De oplossing:
Accepteer dat hij zijn medeleven met jou anders communiceert dan je zelf zou doen
P.S.
Zo zie je maar, ik ben duidelijk een man. Ik reik je meteen een oplossing aan
P.S. 2
Joh, wat vervelend meid, zo'n hork van een man zeg.
Die mannen snappen er ook niks van.
Wat zal jij je elke einde maand vervelend voelen.
Ik heb erg met je te doen en leef met je mee.
donderdag 22 november 2007 om 12:34
Wat ik altijd zo apart vindt...
Zodra het om kindjes krijgen gaat lijkt het wel alsof sommige vrouwen zichzelf als niet meer zien dan een baarmoeder met een stel eierstokken.
'Als ik niet snel zwanger word, dan heb ik het gevoel dat ik faal als vrouw'.
'Ik ben 'reproductively challanged'; het voelt dus alsof ik faal als vrouw'.
'Als ik dan tóch weer ongesteld word, dan ben ik ontroostbaar verdrietig.... waarom? Omdat mijn vrouwelijke lichaam me 'in de steek laat'.
Hell, je bent meer dan je eierstokken en je baarmoeder, en je vrouwelijkheid hangt niet af van dit soort dingen. Je vrouwelijkheid zit hem in je hele wezen, in je hersenen (die anders zijn dan die van mannen), dus ook in je DNA, dus ook in je primaire en secundaire geslachtskenmerken, in de manier waarop je de wereld ziet, je bént vrouw. Of je nu wel of niet (makkelijk) kinderen kan krijgen, je kunt niet 'falen' als vrouw, want je bént vrouw. Vanbinnen en vanbuiten.
Ik denk nog niet na over het krijgen van kinderen, maar ik mag toch hopen dat ik mezelf als vrouw blíjf waarderen óók als ik niet direct a la minute zwanger word.
Zodra het om kindjes krijgen gaat lijkt het wel alsof sommige vrouwen zichzelf als niet meer zien dan een baarmoeder met een stel eierstokken.
'Als ik niet snel zwanger word, dan heb ik het gevoel dat ik faal als vrouw'.
'Ik ben 'reproductively challanged'; het voelt dus alsof ik faal als vrouw'.
'Als ik dan tóch weer ongesteld word, dan ben ik ontroostbaar verdrietig.... waarom? Omdat mijn vrouwelijke lichaam me 'in de steek laat'.
Hell, je bent meer dan je eierstokken en je baarmoeder, en je vrouwelijkheid hangt niet af van dit soort dingen. Je vrouwelijkheid zit hem in je hele wezen, in je hersenen (die anders zijn dan die van mannen), dus ook in je DNA, dus ook in je primaire en secundaire geslachtskenmerken, in de manier waarop je de wereld ziet, je bént vrouw. Of je nu wel of niet (makkelijk) kinderen kan krijgen, je kunt niet 'falen' als vrouw, want je bént vrouw. Vanbinnen en vanbuiten.
Ik denk nog niet na over het krijgen van kinderen, maar ik mag toch hopen dat ik mezelf als vrouw blíjf waarderen óók als ik niet direct a la minute zwanger word.
dinsdag 4 december 2007 om 10:26
hahaha ..Ik herken wel wat in je verhaal... Mijn ex had 17 jaar lang ene relatie met zijn ex waarvan 7 jaar getrouwd.. Zij wilde graag zwanger worden maar lukte niet ... 3 jaar lang niet... En zij zat ermee... logisch!!!! Als zij erover wilde praten met haar ex en opperde om misschien toch zich te laten onderzoeken zei hij: Het lot bepaalt! Als het lot bepaalt dat we geen kinderen mogen krijgen dan is dat zo..!!! Ik dacht tja typisch mijn ex...Hij heeft behoorlijk een starre houding... In dit geval vind ik het erg bot hoe hij reageerde en ik vind dat mannen wel wat beter zou mogen aanvoelen in dit geval..Het ligt erg gevoelig bij een vrouw die graag kinderen wil..Uiteindelijk is na 3 jaar zwanger geworden.. maar na een jaar is ze vertrokken en bij een andere man gaan intrekken... Misschien mede hierdoor?
dinsdag 4 december 2007 om 14:41
Zipperkat: Ik denk dat ik je wel begrijp. Zit in dezelfde situatie en voel me ook erg alleen in mijn gevoel.
Echter ik denk ook dat mannen er idd net zo erg mee zitten als wij hoor ,alleen uiten ze het vaak anders.
Je voorbeeld van het motor examen vind ik wel een sterke.;-)
Het gaat niet om het rijbewijs,de motor andere leraar of whatever......het gaat om het gevoel dat wel overeenkomt bij iedere keer een teleurstelling.
Echter de twijfel over je lichaam......(dat las ik hier al eerder) dat moet je echt laten varen hoor. Want je bent vrouw en geen broedmachine.
En het is spijtig genoeg dat het niet wil (nog niet) maar falen??? echt niet!
kinderen krijgen doe je samen of je krijgt ze samen niet.
Heel veel sterkte meis en ik zal duimen voor je......xxxxxxxx
Echter ik denk ook dat mannen er idd net zo erg mee zitten als wij hoor ,alleen uiten ze het vaak anders.
Je voorbeeld van het motor examen vind ik wel een sterke.;-)
Het gaat niet om het rijbewijs,de motor andere leraar of whatever......het gaat om het gevoel dat wel overeenkomt bij iedere keer een teleurstelling.
Echter de twijfel over je lichaam......(dat las ik hier al eerder) dat moet je echt laten varen hoor. Want je bent vrouw en geen broedmachine.
En het is spijtig genoeg dat het niet wil (nog niet) maar falen??? echt niet!
kinderen krijgen doe je samen of je krijgt ze samen niet.
Heel veel sterkte meis en ik zal duimen voor je......xxxxxxxx
dinsdag 4 december 2007 om 14:48
Hoi Sweety,
Dank je wel voor je lieve reactie. Sommige mensen lezen mijn woorden heel letterlijk. Geeft helemaal niets, als ik het niet wil horen, moet ik niet schrijven.
Wat ik wel iets duidelijker had moeten maken, blijkt, is dat ik m'n man de beste en liefste vind, die ik me kan wensen. Hij toont begrip, leeft mee en is mijn rots in de branding. Geen kwaad woord over hem, maar soms voel je je gewoon onbegrepen en persoonlijk denk ik niet dat iemand iets, wat ie zelf niet voelt of meemaakt, kan begrijpen. Met zo'n voorbeeld kan daarbij wel eens iets helpen. Ik ben juist blij dat m'n man het nuchterder kan bekijken!!
Enne, ik ben zeker geen broedkip!! Dat gevoel heb ik idd van me afgeschoven!!
Bedankt.
Dank je wel voor je lieve reactie. Sommige mensen lezen mijn woorden heel letterlijk. Geeft helemaal niets, als ik het niet wil horen, moet ik niet schrijven.
Wat ik wel iets duidelijker had moeten maken, blijkt, is dat ik m'n man de beste en liefste vind, die ik me kan wensen. Hij toont begrip, leeft mee en is mijn rots in de branding. Geen kwaad woord over hem, maar soms voel je je gewoon onbegrepen en persoonlijk denk ik niet dat iemand iets, wat ie zelf niet voelt of meemaakt, kan begrijpen. Met zo'n voorbeeld kan daarbij wel eens iets helpen. Ik ben juist blij dat m'n man het nuchterder kan bekijken!!
Enne, ik ben zeker geen broedkip!! Dat gevoel heb ik idd van me afgeschoven!!
Bedankt.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
zaterdag 8 december 2007 om 09:31
sommige reactie's vind ik wat kort door de bocht. neem je de tijd en moeite om jouw gevoelens uit te leggen zou je zijn kant niet accepteren bijv. of dat je je alleen maar baarmoeder/eierstok zou voelen.
ik moet zeggen dat je er voor mijn gevoel super mee omgaat, je uitleg was heerlijk duidelijk (je schrijfstijl erg prettig), maar t gaat hier idd meer om n verschil in mensheid in t algemeen dan tussen man en vrouw ;).
ik wens jullie heel veel sterkte!
ik moet zeggen dat je er voor mijn gevoel super mee omgaat, je uitleg was heerlijk duidelijk (je schrijfstijl erg prettig), maar t gaat hier idd meer om n verschil in mensheid in t algemeen dan tussen man en vrouw ;).
ik wens jullie heel veel sterkte!
