Psyche
alle pijlers
Het zwarte schaap
zaterdag 28 oktober 2017 om 15:47
Vervelend dat je je zo voelt.
Kan het ook een invulling/gevoel van jezelf zijn?
In mijn schoonfamilie ervaar ik dat zowat iedereen denkt dat die het zwarte schaap is terwijl dat niet zo is. Door iets wat ze verkeerd invullen zien ze alles negatief. Ik kan bijvoorbeeld bij mijn schoonzus geen goed meer doen, zij is ergens van overtuigd en na veel praten is ze nog steeds van mening dat ik destijds bewust keuzes heb gemaakt om haar dwars te zitten. Ik zo niet durven.... echt van geen kwaad bewust, maar toch blijft zij zo denken. Ik vind het verschrikkelijk, maar heb de hoop op beter contact inmiddels helaas opgegeven. Dit is enkel een voorbeeld. Meestal gebeurd zoiets zodra je elkaar niet meer kunt begrijpen en irritaties of onbegrip hoog komt te liggen. Sterkte.
Kan het ook een invulling/gevoel van jezelf zijn?
In mijn schoonfamilie ervaar ik dat zowat iedereen denkt dat die het zwarte schaap is terwijl dat niet zo is. Door iets wat ze verkeerd invullen zien ze alles negatief. Ik kan bijvoorbeeld bij mijn schoonzus geen goed meer doen, zij is ergens van overtuigd en na veel praten is ze nog steeds van mening dat ik destijds bewust keuzes heb gemaakt om haar dwars te zitten. Ik zo niet durven.... echt van geen kwaad bewust, maar toch blijft zij zo denken. Ik vind het verschrikkelijk, maar heb de hoop op beter contact inmiddels helaas opgegeven. Dit is enkel een voorbeeld. Meestal gebeurd zoiets zodra je elkaar niet meer kunt begrijpen en irritaties of onbegrip hoog komt te liggen. Sterkte.
zaterdag 28 oktober 2017 om 18:06
Ik bij mijn eigen en schoonfamilie.
Ik nam het als feit totdat ik laatst de moeder van een goede vriend van vroeger tegenkwam.
Zijn vriendin/nu vrouw kon onze vriendschap niet aan dus die vriend zie ik niet meer.
Die moeder me uitgebreid liet merken dat ze me miste (zelfs tranen in de ogen) en wel tien keer zei hoeveel plezier ze in de familie met mij hadden gehad en hoe dol ze op mij waren.
Ik was er een hele tijd van slag van, het was inderdaad zo dat die mensen alles aan mij heel leuk vonden.
Zijn oma belde me weleens, tantes die speciaal langskwamen als ik kwam eten etc.
Ik heb dat nog nooit meegemaakt en ineens voelde dat heel zuur, al die ongemakkelijke toestanden bij mijn eigen familiedingen en mensen die perse alles wat ik doe negatief willen opvatten.
Ik nam het als feit totdat ik laatst de moeder van een goede vriend van vroeger tegenkwam.
Zijn vriendin/nu vrouw kon onze vriendschap niet aan dus die vriend zie ik niet meer.
Die moeder me uitgebreid liet merken dat ze me miste (zelfs tranen in de ogen) en wel tien keer zei hoeveel plezier ze in de familie met mij hadden gehad en hoe dol ze op mij waren.
Ik was er een hele tijd van slag van, het was inderdaad zo dat die mensen alles aan mij heel leuk vonden.
Zijn oma belde me weleens, tantes die speciaal langskwamen als ik kwam eten etc.
Ik heb dat nog nooit meegemaakt en ineens voelde dat heel zuur, al die ongemakkelijke toestanden bij mijn eigen familiedingen en mensen die perse alles wat ik doe negatief willen opvatten.
zondag 29 oktober 2017 om 16:27
Ja en helaas niet maar een gevoel. Al dan niet terecht.
Bij mijn vader uit de familie gezet. Waarom?
Voldoe niet aan de wensen/ eisen.
Ik ben overigens niet aan de drugs en of drank. Heb geen strafblad .
Maar maat 48 van kleding, chronisch ziek, daardoor 100 afgekeurd en gescheiden daar kun je niet over opscheppen op verjaardagen.
Jaartje geleden definitief contact verbroken door mijn vader.
In een brief gaf hij aan dat hij het niet langer aankon om met een mislukte dochter om te gaan.
Geen nieuws en behoefte aan contact van mij is ook weg.
En toch doet het pijn hoe irritant ik ddat ook van mezelf vind.
Ik ben zelf moeder en ik man me werkelijks niks voorstellen bij de houding van mijn vader.
Ik snap gewoonweg niet dat hij dat kan. Ik hou zielsveel van mijn kind. En mocht hij ooit chronisch ziek worden... dan blijft hij gewoon mijn kind.
Ik wil niet anders maar zou ook echt niet anders kunnen
Bij mijn vader uit de familie gezet. Waarom?
Voldoe niet aan de wensen/ eisen.
Ik ben overigens niet aan de drugs en of drank. Heb geen strafblad .
Maar maat 48 van kleding, chronisch ziek, daardoor 100 afgekeurd en gescheiden daar kun je niet over opscheppen op verjaardagen.
Jaartje geleden definitief contact verbroken door mijn vader.
In een brief gaf hij aan dat hij het niet langer aankon om met een mislukte dochter om te gaan.
Geen nieuws en behoefte aan contact van mij is ook weg.
En toch doet het pijn hoe irritant ik ddat ook van mezelf vind.
Ik ben zelf moeder en ik man me werkelijks niks voorstellen bij de houding van mijn vader.
Ik snap gewoonweg niet dat hij dat kan. Ik hou zielsveel van mijn kind. En mocht hij ooit chronisch ziek worden... dan blijft hij gewoon mijn kind.
Ik wil niet anders maar zou ook echt niet anders kunnen
