Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
dinsdag 6 mei 2025 om 22:31
Ik heb zo vaak geen woorden gehad avo. Wel in mijn hoofd, maar niet uit mijn mond. Er zijn hele sessies geweest dat ik voor mijn gevoel niet gepraat heb. Terwijl er zoveel, zoveel gebeurde in mijn lijf. In mijn hoofd.
Ik zou je zo ontzettend gunnen dat je het gevoel van "ik moet het goed doen" los kan laten. Omdat je het niet fout kan doen. Niet slecht. Het is van jou. Jouw proces.
En ik kan soms ontroerd raken hoezeer jouw kleine meisje bij jou is. En hoe ze rustig werd. Kon gaan spelen. En wat fijn dat je verdriet voor haar kon voelen. Wat prachtig. Wat een overwinning: geen boosheid.
En dat je typend daarna veel woorden hebt herken ik ook. Ik ging altijd de dag na therapie appen wat ik had willen zeggen maar mijn mond niet uitkreeg.
Bij de volgende praktijk is het niet gebruikelijk tussendoor contact te hebben. Ik weet nog niet hoe ik dat ga doen
Ik zou je zo ontzettend gunnen dat je het gevoel van "ik moet het goed doen" los kan laten. Omdat je het niet fout kan doen. Niet slecht. Het is van jou. Jouw proces.
En ik kan soms ontroerd raken hoezeer jouw kleine meisje bij jou is. En hoe ze rustig werd. Kon gaan spelen. En wat fijn dat je verdriet voor haar kon voelen. Wat prachtig. Wat een overwinning: geen boosheid.
En dat je typend daarna veel woorden hebt herken ik ook. Ik ging altijd de dag na therapie appen wat ik had willen zeggen maar mijn mond niet uitkreeg.
Bij de volgende praktijk is het niet gebruikelijk tussendoor contact te hebben. Ik weet nog niet hoe ik dat ga doen
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 6 mei 2025 om 22:34
dinsdag 6 mei 2025 om 22:44
Ze is niet altijd bij me Lucy. Ik negeer haar meestal.
Maar ik heb natuurlijk wel lang therapie gehad om te zorgen dat ik haar niet zozeer wegduw en ontken dat ze daarna zelf de boel overneemt en ik als 4 jarige functioneer. Dat was echt gênant.
Hoewel ze er vandaag volgens mij tussendoor gefloepst is, maar dat weet k niet zo goed.
Het was zo.. van afstand? Allemaal. Onecht. Alles was onecht.
En ik weet niet of ik om haar huilde?
Er was, is gewoon verdriet. Ineens. Pijnlijk, irritant, en ik ben er wel weer klaar mee.
Tyche.... Ze glimt...
En ik huil maar weer eens.
Maar ik heb natuurlijk wel lang therapie gehad om te zorgen dat ik haar niet zozeer wegduw en ontken dat ze daarna zelf de boel overneemt en ik als 4 jarige functioneer. Dat was echt gênant.
Hoewel ze er vandaag volgens mij tussendoor gefloepst is, maar dat weet k niet zo goed.
Het was zo.. van afstand? Allemaal. Onecht. Alles was onecht.
En ik weet niet of ik om haar huilde?
Er was, is gewoon verdriet. Ineens. Pijnlijk, irritant, en ik ben er wel weer klaar mee.
Tyche.... Ze glimt...
En ik huil maar weer eens.
dinsdag 6 mei 2025 om 22:49
Nog niet alles gelezen, ik lees zo door.
Maar met die manier journallen doe ik meestal één a4 pakken en weer bovenaan beginnen als ik onderaan ben gestopt. Over elkaar heen schrijven. En nog een keer. En nog een keer.
En desnoods daarna versnipperen of in brand steken.
En wat mij ook goed helpt:
- wekker op 10 min en gewoon losgaan met schrijven
- wekker op 10 min en reflecteren op wat ik eerste 10 min heb geschreven
- daarna mediteren op moeilijke gevoelens
Maar dat is een methode die bij je moet passen misschien
Maar met die manier journallen doe ik meestal één a4 pakken en weer bovenaan beginnen als ik onderaan ben gestopt. Over elkaar heen schrijven. En nog een keer. En nog een keer.
En desnoods daarna versnipperen of in brand steken.
En wat mij ook goed helpt:
- wekker op 10 min en gewoon losgaan met schrijven
- wekker op 10 min en reflecteren op wat ik eerste 10 min heb geschreven
- daarna mediteren op moeilijke gevoelens
Maar dat is een methode die bij je moet passen misschien
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 6 mei 2025 om 22:55
Fijn. Dat coach haar grens aan geeft. Maar je wel veiligheid biedt. En jammer dat het niet mogelijk is, maar goed gedaan avo: aangeven waar je behoefte ligt.
Je meisje hoeft er ook niet altijd te zijn. Maar ik ervaar mijn meisje eigenlijk zelden. En het klinkt eigenlijk heel liefdevol en fijn. Dat heb ik al vaker gehad in je posts.
Ik weet niet waar je verdriet vandaan komt. Maar wat en hoe je hier schreef klonk het als verdriet voor je meisje. En ook dat klonk liefdevol. Ook al voelt het irritant.
Je meisje hoeft er ook niet altijd te zijn. Maar ik ervaar mijn meisje eigenlijk zelden. En het klinkt eigenlijk heel liefdevol en fijn. Dat heb ik al vaker gehad in je posts.
Ik weet niet waar je verdriet vandaan komt. Maar wat en hoe je hier schreef klonk het als verdriet voor je meisje. En ook dat klonk liefdevol. Ook al voelt het irritant.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 6 mei 2025 om 22:58
Wow Avo, de angst overwonnen en geappt, wat knap! En een mooie reactie van coach. Hoe voel jij je daarbij. Kan je hem een beetje geloven?
Ik denk dat de emdr meer doet dan je al ziet. Er verschuift iets in de delen. Er lijkt meer ruimte te komen voor het meisje. Verdriet te ontstaan (heel ingewikkeld en kut). Gevoel. En dat is moelijk. Want hoe draag je dat als je nog middenin het proces zit? Vanuit daar gezien is het denk ik heel fijn om volgende week naar coach te gaan. En ook als het ergste gevoel van nu is weggeëbd wel te bespreken met haar hoe je met die verschuiving en het voelen om kan gaan.
En wat Tyche en Lucy zeggen: er is geen fout bij emdr. Dat is het mooie, het gaat over jouw gevoel, jouw beleving. Het doet er niet toe of het feitelijk klopt. Het gaat niet voor niets over 'het plaatje zoals het nu in jouw hoofd zit'. En je hoeft geen oorden te hebben. Plaatje, geur, geluid, voorwerp. Als jij het maar voelt, hoeft de therapeut het niet te weten.
Ik denk dat de emdr meer doet dan je al ziet. Er verschuift iets in de delen. Er lijkt meer ruimte te komen voor het meisje. Verdriet te ontstaan (heel ingewikkeld en kut). Gevoel. En dat is moelijk. Want hoe draag je dat als je nog middenin het proces zit? Vanuit daar gezien is het denk ik heel fijn om volgende week naar coach te gaan. En ook als het ergste gevoel van nu is weggeëbd wel te bespreken met haar hoe je met die verschuiving en het voelen om kan gaan.
En wat Tyche en Lucy zeggen: er is geen fout bij emdr. Dat is het mooie, het gaat over jouw gevoel, jouw beleving. Het doet er niet toe of het feitelijk klopt. Het gaat niet voor niets over 'het plaatje zoals het nu in jouw hoofd zit'. En je hoeft geen oorden te hebben. Plaatje, geur, geluid, voorwerp. Als jij het maar voelt, hoeft de therapeut het niet te weten.
dinsdag 6 mei 2025 om 23:15
Ik zou het je ook laten zien avo, als het kon.
Ik ben gaan tekenen omdat ik dat vroeger veel deed maar nu niet meer, terwijl ik het mis. Met de therapie komen er veel beelden, en bij emdr is dat natuurlijk heel expliciet onderdeel ervan. Ik heb dat dus van nature heel scherp en had behoefte dat uit mijn hoofd te halen en op papier te zetten. De emdr-beelden waren realistisch, mijn verwerking ervan niet. Dus ze zijn niet helemaal hetzelfde en tegelijk bijna echter, omdat ik heb geprobeerd ook de impact te verbeelden en niet alleen de daad. Dat is een artistieke blik en daar is nu ruimte voor nu de spanning er omheen minder is.
Misschien gek maar het geeft ook een soort tevredenheid dat dat een beetje gelukt is, het is een meer analytische blik ('klopt de arm ten opzichte van de schouder, geef ik de spanning in de houding goed weer, past alles in de compositie').
Nadeel is alleen dat mijn schetsboek nu meer prive is. Niet dat ik er mee rondging, maar nu zorg ik wel dat het niet op tafel ligt als er bezoek komt ofzo. Alleen mijn vriend heeft het gezien.
Wat goed dat je coach een bericht hebt gestuurd, petje af! Voel je iets meer dat ze je niet afwijst?
Ik ben gaan tekenen omdat ik dat vroeger veel deed maar nu niet meer, terwijl ik het mis. Met de therapie komen er veel beelden, en bij emdr is dat natuurlijk heel expliciet onderdeel ervan. Ik heb dat dus van nature heel scherp en had behoefte dat uit mijn hoofd te halen en op papier te zetten. De emdr-beelden waren realistisch, mijn verwerking ervan niet. Dus ze zijn niet helemaal hetzelfde en tegelijk bijna echter, omdat ik heb geprobeerd ook de impact te verbeelden en niet alleen de daad. Dat is een artistieke blik en daar is nu ruimte voor nu de spanning er omheen minder is.
Misschien gek maar het geeft ook een soort tevredenheid dat dat een beetje gelukt is, het is een meer analytische blik ('klopt de arm ten opzichte van de schouder, geef ik de spanning in de houding goed weer, past alles in de compositie').
Nadeel is alleen dat mijn schetsboek nu meer prive is. Niet dat ik er mee rondging, maar nu zorg ik wel dat het niet op tafel ligt als er bezoek komt ofzo. Alleen mijn vriend heeft het gezien.
Wat goed dat je coach een bericht hebt gestuurd, petje af! Voel je iets meer dat ze je niet afwijst?
What a nuanced anxiety
woensdag 7 mei 2025 om 00:23
Tyche, ik snap je.
Ik kan niet goed realistisch tekenen.
Maar het lukt me soms om het meer gevoelsmatig weer te geven. Daarvoor hoef ik geen gezichten of precieze weergaven, dat kan met kleuren, silhouetten, verhoudingen.
Ja een plaatje, maar soms ook symbolisch of juist vaag, of juist details maar in picto achtige stijl.
En ik herken ook wat je zegt dat je dan erg op kan gaan in 'klopt dat detail' 'die verhouding' etc.
Ik zou bijna met je gaan appen, zo geïnteresseerd ben ik in je tekeningen.
Ik vind je alleen te lief om te vermoorden...
Gedoe toch.
Wat ontzettend mooi dat het je lukt om je zo te uiten. Ook omdat je -hier- niet zo van je af schrijverig bent, en ik invul e vermoed dat je ook niet steeds van ie af praat. Hoewel, je wel met je vriend veel kan delen he?
Heb je ondertussen meer mensen mee kunnen nemen in je 'reis'?
Is je behoefte verandert? Toen je begon was er schaamte en wat een onzin en misschien even kort. En nu lijk je meer erkenning te hebben voor jezelf.
Verandert dat ook de behoefte om te verzwijgen of juist delen?
Ik kan niet goed realistisch tekenen.
Maar het lukt me soms om het meer gevoelsmatig weer te geven. Daarvoor hoef ik geen gezichten of precieze weergaven, dat kan met kleuren, silhouetten, verhoudingen.
Ja een plaatje, maar soms ook symbolisch of juist vaag, of juist details maar in picto achtige stijl.
En ik herken ook wat je zegt dat je dan erg op kan gaan in 'klopt dat detail' 'die verhouding' etc.
Ik zou bijna met je gaan appen, zo geïnteresseerd ben ik in je tekeningen.
Ik vind je alleen te lief om te vermoorden...
Gedoe toch.
Wat ontzettend mooi dat het je lukt om je zo te uiten. Ook omdat je -hier- niet zo van je af schrijverig bent, en ik invul e vermoed dat je ook niet steeds van ie af praat. Hoewel, je wel met je vriend veel kan delen he?
Heb je ondertussen meer mensen mee kunnen nemen in je 'reis'?
Is je behoefte verandert? Toen je begon was er schaamte en wat een onzin en misschien even kort. En nu lijk je meer erkenning te hebben voor jezelf.
Verandert dat ook de behoefte om te verzwijgen of juist delen?
woensdag 7 mei 2025 om 06:06
@advo zoals je hebt gemerkt kan je er best wel van afliggen met EMDR.
Ik heb intense EMDR gehad toen ik nog geen kinderen had ik had de keus om het buiten of binnen te doen en bij mij is er toen verteld dat voor elke sessie 24 a 48 hersteltijd nodig is en hier door in je hooft geen plaats is voor andere taken ( eten koken , boodschappen enzo)
En bij intense EMDR is juist de inzet om nog niet helemaal hersteld te zijn. Zo dat je hersenen veel sneller weer op het punt is van de pijn.
Ik heb toen besloten om het binnen te doen maar ik vond het heel heftig.
Dus ik zou het wel met hapto bespreken als je het zo gaat doen welke invloed heeft het thuis en wat moet ik regelen.
Ik heb intense EMDR gehad toen ik nog geen kinderen had ik had de keus om het buiten of binnen te doen en bij mij is er toen verteld dat voor elke sessie 24 a 48 hersteltijd nodig is en hier door in je hooft geen plaats is voor andere taken ( eten koken , boodschappen enzo)
En bij intense EMDR is juist de inzet om nog niet helemaal hersteld te zijn. Zo dat je hersenen veel sneller weer op het punt is van de pijn.
Ik heb toen besloten om het binnen te doen maar ik vond het heel heftig.
Dus ik zou het wel met hapto bespreken als je het zo gaat doen welke invloed heeft het thuis en wat moet ik regelen.
woensdag 7 mei 2025 om 07:42
Goed advies, Frietje. EMDR moet inderdaad juist impact en een nasleep hebben.
En echt geen verontschuldigingen nodig, Avo. We worstelen hier allemaal op onze eigen manier, en alles wat 1 van ons schrijft wordt altijd wel herkend of tenminste erkend door anderen. Dus dank juist voor je bijdragen.
Ik blijf maar tobben over werk. Het liefst zou ik wegvluchten voor al die moeilijke gevoelens. Ontslag nemen en dan maar kijken wat ik nog kan doen. Maar dat gaat natuurlijk helemaal niet. Al was het maar omdat man over anderhalve maand op straat staat en nog niets nieuws heeft gevonden.
Ik slaap ook heel slecht momenteel. Uurtje of vier, vijf per nacht is wel het maximum. Ik word in halve paniek wakker en ga dan maar afleiding zoeken.
Dank voor jullie lieve woorden en begrip. Ze lijken misschien in een bodemloze put terechtgekomen, maar dat is niet zo. Ik onthou alles wat jullie schrijven.
Ik heb het alleen zo verschrikkelijk druk momenteel. Af en toe is er tijd om even iets te lezen of te schrijven, maar vaak ook niet.
Ja, 's nachts heb ik zeeën van tijd. Maar dan kom ik niet goed uit mijn woorden, of is alles zo inktzwart dat ik jullie dat liever bespaar.
En echt geen verontschuldigingen nodig, Avo. We worstelen hier allemaal op onze eigen manier, en alles wat 1 van ons schrijft wordt altijd wel herkend of tenminste erkend door anderen. Dus dank juist voor je bijdragen.
Ik blijf maar tobben over werk. Het liefst zou ik wegvluchten voor al die moeilijke gevoelens. Ontslag nemen en dan maar kijken wat ik nog kan doen. Maar dat gaat natuurlijk helemaal niet. Al was het maar omdat man over anderhalve maand op straat staat en nog niets nieuws heeft gevonden.
Ik slaap ook heel slecht momenteel. Uurtje of vier, vijf per nacht is wel het maximum. Ik word in halve paniek wakker en ga dan maar afleiding zoeken.
Dank voor jullie lieve woorden en begrip. Ze lijken misschien in een bodemloze put terechtgekomen, maar dat is niet zo. Ik onthou alles wat jullie schrijven.
Ik heb het alleen zo verschrikkelijk druk momenteel. Af en toe is er tijd om even iets te lezen of te schrijven, maar vaak ook niet.
Ja, 's nachts heb ik zeeën van tijd. Maar dan kom ik niet goed uit mijn woorden, of is alles zo inktzwart dat ik jullie dat liever bespaar.
woensdag 7 mei 2025 om 15:20
Wat een lieve vragen avo.
Voor mijn gevoel ligt mijn ziel hier ook op tafel maar dat valt dus mee... Maar dat zegt me wel dat ik daarin nog steeds luister naar de angst teveel te zijn, een aansteller genoemd te worden.
Ik praat met mijn vriend, kan alles bij hem kwijt, maar merk ook dat ik er zelf nu weer de rem op zet wat betreft de aanranding. Emdr gehad, opengesteld, gehuild, nu weer klaar. Zo lineair zie ik het graag maar bijvoorbeeld afgelopen week waren er wat nieuwsberichten die het weer omhoog haalden. Daar kon ik mee omgaan: geen paniek, beheersbare frustratie, alles doen wat ik wil doen. Maar ik deel dan toch niet dat het me dwarszit, of alleen in heel bedekte termen. Want waarom lees ik die berichten dan ook? Doe ik het dan mezelf niet gewoon aan? Het is nu ook dragelijk, troost is niet van levensbelang, en dus moet ik niet zeuren. Terwijl ik weet dat vriend het heel fijn vond dat ik meer deelde, en hij het erg zou vinden als ik dat niet meer doe terwijl de behoefte er wel is. Het is puur mijn eigen oordeel dat de houdbaarheidsdatum van hiermee bezig zijn bereikt is, want er is nog genoeg andere shit waar ik ook mee moet dealen (en dat loopt er ook lekker doorheen).
Maar dankjewel voor de reality check dat ik waarschijnlijk niet echt rondloop met een heel groot spandoek met daarop 'ik ben slachtoffer, troost mij!' terwijl ik dat wel zo voel. Maar als ik dan naloop met wie ik deel en hoe vaak dat is dat gewoon echt niet waar. Debiel hè (probeer ik met mededogen te denken).
Had ik deze al eens gedeeld: Hi Ren van Ren. Interne dialoog tussen de kritische stem en de ik uitgewerkt in hartverscheurend goed nummer. Ik vind het zo mooi hoe hij voorbij de strijd gaat, en laat zien dat die stem deel van hem is en niet voor altijd gestild kan worden maar dat het wel mogelijk is hem minder giftig te laten zijn, het gezonde deel juist door zachtheid de overhand te laten krijgen.
Voor mijn gevoel ligt mijn ziel hier ook op tafel maar dat valt dus mee... Maar dat zegt me wel dat ik daarin nog steeds luister naar de angst teveel te zijn, een aansteller genoemd te worden.
Ik praat met mijn vriend, kan alles bij hem kwijt, maar merk ook dat ik er zelf nu weer de rem op zet wat betreft de aanranding. Emdr gehad, opengesteld, gehuild, nu weer klaar. Zo lineair zie ik het graag maar bijvoorbeeld afgelopen week waren er wat nieuwsberichten die het weer omhoog haalden. Daar kon ik mee omgaan: geen paniek, beheersbare frustratie, alles doen wat ik wil doen. Maar ik deel dan toch niet dat het me dwarszit, of alleen in heel bedekte termen. Want waarom lees ik die berichten dan ook? Doe ik het dan mezelf niet gewoon aan? Het is nu ook dragelijk, troost is niet van levensbelang, en dus moet ik niet zeuren. Terwijl ik weet dat vriend het heel fijn vond dat ik meer deelde, en hij het erg zou vinden als ik dat niet meer doe terwijl de behoefte er wel is. Het is puur mijn eigen oordeel dat de houdbaarheidsdatum van hiermee bezig zijn bereikt is, want er is nog genoeg andere shit waar ik ook mee moet dealen (en dat loopt er ook lekker doorheen).
Maar dankjewel voor de reality check dat ik waarschijnlijk niet echt rondloop met een heel groot spandoek met daarop 'ik ben slachtoffer, troost mij!' terwijl ik dat wel zo voel. Maar als ik dan naloop met wie ik deel en hoe vaak dat is dat gewoon echt niet waar. Debiel hè (probeer ik met mededogen te denken).
Had ik deze al eens gedeeld: Hi Ren van Ren. Interne dialoog tussen de kritische stem en de ik uitgewerkt in hartverscheurend goed nummer. Ik vind het zo mooi hoe hij voorbij de strijd gaat, en laat zien dat die stem deel van hem is en niet voor altijd gestild kan worden maar dat het wel mogelijk is hem minder giftig te laten zijn, het gezonde deel juist door zachtheid de overhand te laten krijgen.
What a nuanced anxiety
woensdag 7 mei 2025 om 15:23
Griebus, wat naar dat je nachten zo zwart zijn. Dat helpt natuurlijk niet mee om de toekomst overdag dan met vertrouwen tegemoet te zien. Helpt het om de doemgedachten op te schrijven? Soms kunnen ze daardoor minder overtuigend worden.
Zou je naar dat bedrijf toe willen waar je collega's heen zijn?
Zou je naar dat bedrijf toe willen waar je collega's heen zijn?
What a nuanced anxiety
woensdag 7 mei 2025 om 15:34
Avo, dank je voor je uitgebreide post over al je delen. Geeft inzicht hoe het bij jou werkt.
Griebus, wat naar dat werk nu zo als een last voelt en dat je vast zit. Weet je wat je zou willen doen als je niet vast zou zitten? Is dat op een andere manier te realiseren (solliciteren, iets minder werken en in de overige uren. Voor jezelf beginnen)?
In het kader van klein leed: man en dochter zijn net vetrokken naar Billie Eilish en daarna hotelovernachting, met morgen dagje Amsterdam. Vorig jaar geboekt in de veronderstelling dat dat het uitje van meis en mij zou zijn. En ik gun het haar en haar papa, maar baal zo dat ik het niet kan.... (meis vroeg gister nog of ik echt niet mee kon, want ze ging liever met mij. Dat vond ik dan wel weer heel fijn om te horen).
Griebus, wat naar dat werk nu zo als een last voelt en dat je vast zit. Weet je wat je zou willen doen als je niet vast zou zitten? Is dat op een andere manier te realiseren (solliciteren, iets minder werken en in de overige uren. Voor jezelf beginnen)?
In het kader van klein leed: man en dochter zijn net vetrokken naar Billie Eilish en daarna hotelovernachting, met morgen dagje Amsterdam. Vorig jaar geboekt in de veronderstelling dat dat het uitje van meis en mij zou zijn. En ik gun het haar en haar papa, maar baal zo dat ik het niet kan.... (meis vroeg gister nog of ik echt niet mee kon, want ze ging liever met mij. Dat vond ik dan wel weer heel fijn om te horen).
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
woensdag 7 mei 2025 om 17:09
Tyche, het was precies hoe jij het zei: spanning voor werk en daardoor kortaf. Niet eens zozeer stress, want er verandert vrijwel niks voor mij. Zelfde groepen, hooguit een paar nieuwe leerlingen erbij. Nouja, eerste ochtendje les zit er alweer op. Ik ben echt heel rustig begonnen. Het drupte ook echt binnen, o.a. doordat niemand het lokaal kon vinden (ik moest ook zoeken). Ik had maar een halve groep en kon er daardoor rustig weer inkomen.
Teambuilding. Kijk, als het nou met ons eigen (al drie jaar enorm groeiende) team zou zijn, zou ik het geen probleem vinden. En dan heb je het ook al over zo'n 150 man inmiddels. Maar dit is met nog 2 andere teams erbij en ik ga amper iets met dat nieuwe overstijgende gedoe te maken krijgen. Iedereen klaagde trouwens wel over de timing, iedereen had genoeg andere dingen te doen die nu weer ergens tussendoor moeten ipv op de enige middag in de week waarop er geen lessen staan gepland. En dan de locatie. Ik was niet de enige die me afmeldde voor de activiteiten.
Maar goed, ik had vervoer terug nodig en toevallig ging er een collega vroeger terug, precies waar ik ook heen moest
Avo: geen sorry, blijf lekker van je afschrijven. Het klinkt inderdaad alsof de emdr al veel aan het doen is en het klinkt ook heel heftig allemaal. Knap dat je coach geappt hebt en fijn dat je er volgende week terecht kunt. En in de tussentijd blijf je hier gewoon lekker van je afschrijven, het is 'fijn' dat er hier een paar ervaringsdeskundigen zitten.
Griebus: spaar ons niet, maar schrijf wat je wilt. Hoe zwart ook. Desnoods verwijder je het de dag erna weer. Wat naar dat je zoveel werkstress hebt!
Maison: lees ik het goed dat jij emdr-sessies doet? Ik dacht altijd dat je arts ofzo was, in het ziekenhuis. Meen ik me te herinneren, uit een topic lang geleden.
Lucy: jammer dat je niet met je dochter mee kan, maar inderdaad 'fijn' dat ze aangaf liever met jou te gaan. Ik denk dat jouw man ook liever niet mee was gegaan? Hopelijk heeft hij oordopjes meegenomen. Ik vind Billie Eilish heel goed, ik heb er een paar jaar geleden een poosje naar geluisterd, maar ik werd er niet echt vrolijk van, laat ik het zo maar zeggen.
Olle: woggen? Is dat de werkende variant van soggen?
Teambuilding. Kijk, als het nou met ons eigen (al drie jaar enorm groeiende) team zou zijn, zou ik het geen probleem vinden. En dan heb je het ook al over zo'n 150 man inmiddels. Maar dit is met nog 2 andere teams erbij en ik ga amper iets met dat nieuwe overstijgende gedoe te maken krijgen. Iedereen klaagde trouwens wel over de timing, iedereen had genoeg andere dingen te doen die nu weer ergens tussendoor moeten ipv op de enige middag in de week waarop er geen lessen staan gepland. En dan de locatie. Ik was niet de enige die me afmeldde voor de activiteiten.
Maar goed, ik had vervoer terug nodig en toevallig ging er een collega vroeger terug, precies waar ik ook heen moest
Avo: geen sorry, blijf lekker van je afschrijven. Het klinkt inderdaad alsof de emdr al veel aan het doen is en het klinkt ook heel heftig allemaal. Knap dat je coach geappt hebt en fijn dat je er volgende week terecht kunt. En in de tussentijd blijf je hier gewoon lekker van je afschrijven, het is 'fijn' dat er hier een paar ervaringsdeskundigen zitten.
Griebus: spaar ons niet, maar schrijf wat je wilt. Hoe zwart ook. Desnoods verwijder je het de dag erna weer. Wat naar dat je zoveel werkstress hebt!
Maison: lees ik het goed dat jij emdr-sessies doet? Ik dacht altijd dat je arts ofzo was, in het ziekenhuis. Meen ik me te herinneren, uit een topic lang geleden.
Lucy: jammer dat je niet met je dochter mee kan, maar inderdaad 'fijn' dat ze aangaf liever met jou te gaan. Ik denk dat jouw man ook liever niet mee was gegaan? Hopelijk heeft hij oordopjes meegenomen. Ik vind Billie Eilish heel goed, ik heb er een paar jaar geleden een poosje naar geluisterd, maar ik werd er niet echt vrolijk van, laat ik het zo maar zeggen.
Olle: woggen? Is dat de werkende variant van soggen?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 7 mei 2025 om 17:52
Oh, wat tof zeg! Jouw man komt nog eens ergens!
Nouja, jij ook natuurlijk.
Avontuurlijk leven!
Lucy, au... Dat meis met jou had gewild verzacht iets, maar het is wel een keiharde neus op de feiten dit.
Tyche, dat nummer (en de artiest) kende ik nog niet! Dankjewel, inderdaad heel duidelijk.
Ik vind het nummer 'in your room' van K's Choise wat dat betreft ook mooi.
'she changes her mind, before she speaks, en tends to talk before she thinks'
Ook over twee stemmen.
Ik vind het verdrietig dat je vindt dat het nu weer weg moet zijn (je gebruikte het woord!!! Bewust? Of gebeurd dat nu zomaar nu de spanning eraf is?) Je mag denk ik steeds als je getriggerd wordt, even troost of compassie zoeken?
Het is niet weg nu, of klaar. Het is duidelijk nog een wond die wel wat aandacht en verzorging kan gebruiken.zeker als je hem stoot.
Ik vind het wel ontzettend dapper en fijn klinken dat je alles met je vriend kan bespreken.
Hoewel je daar dus zelf censuur op toepast.
Nog steeds wel heel streng he?
Maisnon, ik huur een huisje met een biechtstoel. Jij gaat aan de ene kant, ik aan de andere, en in een week Emdr je me suf.
Oplossingsgericht toch?
Het is zo fijn om te merken wat je ervan weet, en het voelt ondertussen soort vertrouwd.
(We appen dan wel, dat is makkelijker.)
Prik jij even een datum?
En nee, jullie gaan mooi allemaal niet mee. Af. Ik was eerst.
Boek je eigen viva-peut en huisje maar.
Diva, fijn dat je mee kon rijden!
Hoe heb je de dag uiteindelijk beleefd?
Nouja, jij ook natuurlijk.
Avontuurlijk leven!
Lucy, au... Dat meis met jou had gewild verzacht iets, maar het is wel een keiharde neus op de feiten dit.
Tyche, dat nummer (en de artiest) kende ik nog niet! Dankjewel, inderdaad heel duidelijk.
Ik vind het nummer 'in your room' van K's Choise wat dat betreft ook mooi.
'she changes her mind, before she speaks, en tends to talk before she thinks'
Ook over twee stemmen.
Ik vind het verdrietig dat je vindt dat het nu weer weg moet zijn (je gebruikte het woord!!! Bewust? Of gebeurd dat nu zomaar nu de spanning eraf is?) Je mag denk ik steeds als je getriggerd wordt, even troost of compassie zoeken?
Het is niet weg nu, of klaar. Het is duidelijk nog een wond die wel wat aandacht en verzorging kan gebruiken.zeker als je hem stoot.
Ik vind het wel ontzettend dapper en fijn klinken dat je alles met je vriend kan bespreken.
Hoewel je daar dus zelf censuur op toepast.
Nog steeds wel heel streng he?
Maisnon, ik huur een huisje met een biechtstoel. Jij gaat aan de ene kant, ik aan de andere, en in een week Emdr je me suf.
Oplossingsgericht toch?
Het is zo fijn om te merken wat je ervan weet, en het voelt ondertussen soort vertrouwd.
(We appen dan wel, dat is makkelijker.)
Prik jij even een datum?
En nee, jullie gaan mooi allemaal niet mee. Af. Ik was eerst.
Boek je eigen viva-peut en huisje maar.
Diva, fijn dat je mee kon rijden!
Hoe heb je de dag uiteindelijk beleefd?
woensdag 7 mei 2025 om 18:11
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
