Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
zondag 9 februari 2025 om 22:45
Cadeautje, ik begrijp alles wat je schrijft.
En ik ben blij dat jij terug kan kijken en zo kan reflecteren. Ik hoop dat je dat mee kan nemen naar volgende uitdagingen.
Fijn dat je ziet wat je man doet bij ziekte. En hoe 'makkelijk' het gezin daarmee dealt. Dat moet voor jou in de toekomst ook geen issue meer zijn.
Ik herken het allemaal, maar ben intussen wel zo gezegend dat ik me niet meer schuldig voel als ik ziek ben. Ik ga nog wel over mijn grenzen maar dan protesteert Man en ga ik puberaal in de.... uh... ? En daarna kan ik me er vaak aan overgeven en braaf uitzieken.
En ik ben blij dat jij terug kan kijken en zo kan reflecteren. Ik hoop dat je dat mee kan nemen naar volgende uitdagingen.
Fijn dat je ziet wat je man doet bij ziekte. En hoe 'makkelijk' het gezin daarmee dealt. Dat moet voor jou in de toekomst ook geen issue meer zijn.
Ik herken het allemaal, maar ben intussen wel zo gezegend dat ik me niet meer schuldig voel als ik ziek ben. Ik ga nog wel over mijn grenzen maar dan protesteert Man en ga ik puberaal in de.... uh... ? En daarna kan ik me er vaak aan overgeven en braaf uitzieken.
zondag 9 februari 2025 om 23:03
Avo, wat een mooie realisatie! Ja, je mag door de barrière heen en lief zijn voor jezelf 
. Net zo lief als je voor anderen kunt zijn.
Doreia, anderen hebben het al mooier gezegd hier, maar wat ik gelezen heb was het een hele veilige groep. Ik snap je zelfbescherming, zo functioneer ik ook vaak. Maar ik denk dat het niet nodig is. In de krant stond ten slotte ook al dat je rockt!
Hier ook een realisatie. Gisteren uit eten geweest (met een hele lieve serveerster. We werden op een plek neergezet met heel veel prikkels. Ik gaf aan dat ik dat niet zo goed trok. Ze had op dat moment niets anders. Toen er wel een ander plekje kwam, kwam ze mij meteen halen. Zo lief!. Daarna naar Fimme en Bram Bakker in het theater. En in het theater wist ik op een gegeven moment niet meer hoe ik rechtop moest blijven zitten, maar eigenlijk ging het best okee. Ervaren dat de klachten er ook zijn als ik iets doe, maar dat het kan. (En okee, vandaag heb ik alleen bank gehangen en was het op, maar jammer dan...).
En vandaag realiseerde ik me dat ik niet zo goed durf toe te geven als ik een goede dag heb. Want dan verwacht iedereen vast dat het dus weer goed is en ik alles kan. Dus durf ik nooit te zeggen: het gaat goed. Want de verschiet ik mijn kruit als ik de dag erna een kutdag heb. En goed betekent niet zonder klachten. Meer, dat ik ondanks de klachten best redelijk functioneer. Maar welke verwachting heeft de ander als ik "goed" zeg?
Is dat stom?
Ik heb besloten eerlijker te zijn. En daar is best wat moed voor nodig. Maar ik denk dat het helpt als het ondanks alles wat er is (met en buiten mijn gezondheid) ik ook gewoon een goede, fijne dag mag hebben...
. Net zo lief als je voor anderen kunt zijn.Doreia, anderen hebben het al mooier gezegd hier, maar wat ik gelezen heb was het een hele veilige groep. Ik snap je zelfbescherming, zo functioneer ik ook vaak. Maar ik denk dat het niet nodig is. In de krant stond ten slotte ook al dat je rockt!
Hier ook een realisatie. Gisteren uit eten geweest (met een hele lieve serveerster. We werden op een plek neergezet met heel veel prikkels. Ik gaf aan dat ik dat niet zo goed trok. Ze had op dat moment niets anders. Toen er wel een ander plekje kwam, kwam ze mij meteen halen. Zo lief!. Daarna naar Fimme en Bram Bakker in het theater. En in het theater wist ik op een gegeven moment niet meer hoe ik rechtop moest blijven zitten, maar eigenlijk ging het best okee. Ervaren dat de klachten er ook zijn als ik iets doe, maar dat het kan. (En okee, vandaag heb ik alleen bank gehangen en was het op, maar jammer dan...).
En vandaag realiseerde ik me dat ik niet zo goed durf toe te geven als ik een goede dag heb. Want dan verwacht iedereen vast dat het dus weer goed is en ik alles kan. Dus durf ik nooit te zeggen: het gaat goed. Want de verschiet ik mijn kruit als ik de dag erna een kutdag heb. En goed betekent niet zonder klachten. Meer, dat ik ondanks de klachten best redelijk functioneer. Maar welke verwachting heeft de ander als ik "goed" zeg?
Is dat stom?
Ik heb besloten eerlijker te zijn. En daar is best wat moed voor nodig. Maar ik denk dat het helpt als het ondanks alles wat er is (met en buiten mijn gezondheid) ik ook gewoon een goede, fijne dag mag hebben...
zondag 9 februari 2025 om 23:32
Geen sorry he.
Je roept bij mij een herinnering op.
Middelbare school, wachten op de gang op de leraar. Ik loop langs een paar jongens, klasgenoten, en uit het volkomen niets stompt een van die gasten mij met de vuist vol in mijn maag.
Ik dacht dat ik dood ging. Viel op de grond, geen lucht, geen mogelijkheid om in te ademen. Wit als een doek, enorme ogen. Lig er als een balletje en vis op het droge als de leraar eraan komt.
Zegt hij: oh, jij ziet er niet best uit, ga maar naar huis.
En loopt daarna met de hele klas het lokaal in en sluit de deur. Terwijl ik daar op de grond lig....
Ik ben inderdaad naar huis gegaan. Er is die dag een enorm stuk vertrouwen in de mensheid afgekaveld....
Je roept bij mij een herinnering op.
Middelbare school, wachten op de gang op de leraar. Ik loop langs een paar jongens, klasgenoten, en uit het volkomen niets stompt een van die gasten mij met de vuist vol in mijn maag.
Ik dacht dat ik dood ging. Viel op de grond, geen lucht, geen mogelijkheid om in te ademen. Wit als een doek, enorme ogen. Lig er als een balletje en vis op het droge als de leraar eraan komt.
Zegt hij: oh, jij ziet er niet best uit, ga maar naar huis.
En loopt daarna met de hele klas het lokaal in en sluit de deur. Terwijl ik daar op de grond lig....
Ik ben inderdaad naar huis gegaan. Er is die dag een enorm stuk vertrouwen in de mensheid afgekaveld....
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 9 februari 2025 om 23:40
Die week weg van mij is ook een halve familievakantie. Voel ik me ook schuldig over.
Maar het is zelfzorg avo. Voor jou. Voor mij. En indirect is het ook zorg naar onze omgeving. Dus ik ben trots op je.
Bram was okee. Fimme was erg goed. Was met vriendin die struggelt met een man met wietverslaving. Soms voor haar erg confronterend ook.
Wat mij, gek genoeg, het meeste raakte was dat Bram vertelde dat hij.ook anderhalf jaar met een evenwichtsstoornis heeft rondgelopen, uit het schijnbaar niets, toen hij erachter kwam dat zijn zoon verslaafd was en welke rol hij daarin had gespeeld.
Maar het is zelfzorg avo. Voor jou. Voor mij. En indirect is het ook zorg naar onze omgeving. Dus ik ben trots op je.
Bram was okee. Fimme was erg goed. Was met vriendin die struggelt met een man met wietverslaving. Soms voor haar erg confronterend ook.
Wat mij, gek genoeg, het meeste raakte was dat Bram vertelde dat hij.ook anderhalf jaar met een evenwichtsstoornis heeft rondgelopen, uit het schijnbaar niets, toen hij erachter kwam dat zijn zoon verslaafd was en welke rol hij daarin had gespeeld.
zondag 9 februari 2025 om 23:53
Niets verteld.
Want dan had ik eerst helemaal uit moeten leggen wat er aan vooraf was gegaan. Wat ik had gemist aan signalen en alle 'je had ook niet-s' moeten pareren. Om dan een verdrietige boze moeder te moeten troosten omdat haar dochter zo slecht was behandelt...
Oudste dochter syndroom.
Want dan had ik eerst helemaal uit moeten leggen wat er aan vooraf was gegaan. Wat ik had gemist aan signalen en alle 'je had ook niet-s' moeten pareren. Om dan een verdrietige boze moeder te moeten troosten omdat haar dochter zo slecht was behandelt...
Oudste dochter syndroom.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 9 februari 2025 om 23:55
Avo, nee
Geen sorry.
Ik ben aan het mijmeren over morgen, wel of niet zeggen, wat dan, hoeveel, onveilig of veilig. Waar gaat mijn info naartoe daarna. Wie hebben mij ooit onveilig laten voelen en in welke setting. Dus is het logisch dat deze nu boven komt. Een logisch gevolg van deze avond.
Geen sorry.
Ik ben aan het mijmeren over morgen, wel of niet zeggen, wat dan, hoeveel, onveilig of veilig. Waar gaat mijn info naartoe daarna. Wie hebben mij ooit onveilig laten voelen en in welke setting. Dus is het logisch dat deze nu boven komt. Een logisch gevolg van deze avond.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 10 februari 2025 om 14:37
Lucy, wat een mooie realisatie. Ook een verdrietige. Want jij hebt ook recht op goede (of betere) dagen. Die mogen er gewoon zijn, zonder dat je je hoeft te verantwoorden als het morgen weer minder goed gaat. Ben benieuwd hoe het je afgaat om er opener over te zijn.
Hoe was het feestje van Meis?
Avo, ik heb je post van vannacht gemist. Maar, jij bent het waard om geld aan uit te geven. En als dat niet zo voelt, bedenk maar dat als het met jou beter gaat, het indirect ook ten goede komt aan je gezin
Selune, hoe gaat het? Klaart het iets op nu februari onderweg is? Als je niet wil reageren is dat natuurlijk ook prima. Ik denk in ieder geval aan je.
Doreia, wat een nare ervaring, en ontzettend triest dat je je niet veilig genoeg voelde om die te delen.
Succes vanavond!
Jahallo, wat naar de de familie jouw keuzes zo afkeurt. Zeggen ze er nu niets meer over om de lieve vrede te bewaren?
Hoe was het feestje van Meis?
Avo, ik heb je post van vannacht gemist. Maar, jij bent het waard om geld aan uit te geven. En als dat niet zo voelt, bedenk maar dat als het met jou beter gaat, het indirect ook ten goede komt aan je gezin
Selune, hoe gaat het? Klaart het iets op nu februari onderweg is? Als je niet wil reageren is dat natuurlijk ook prima. Ik denk in ieder geval aan je.
Doreia, wat een nare ervaring, en ontzettend triest dat je je niet veilig genoeg voelde om die te delen.
Succes vanavond!
Jahallo, wat naar de de familie jouw keuzes zo afkeurt. Zeggen ze er nu niets meer over om de lieve vrede te bewaren?
maandag 10 februari 2025 om 19:16
Wat is familie toch ingewikkeld soms he, Jahallo? En wat kun je je soms,eenzaam voelen tussen de mensen waarbij je bent opgegroeid...
Hoe lang heb je weer contact? Wat is de reden dat je weer contact hebt gezocht? Soms is het wat het is, en zit meer er niet in. Door verschillende geloofs- of levensovertuiging, omdat je een andere kant bent opgegroeid, omdat er dingen verwacht worden waar je niet aan kan of wil voldoen...
Doreia: heel veel succes/sterkte zo!
Maisnon: de dag nog een beetje door gekomen?
Meis heeft een heerlijk feestje gehad, gisteren de hele dag geslapen en vandaag ook tot 15 uur. Maar ze is beter te bereiken, er zit weer wat licht in haar ogen.
Benieuwd hoe het morgen gaat met de psych.
Ikheb een datum gekregen voor het onderzoek. Nog een maand. Morgenochtend even bellen, zodat ik daarna niet al te lang hoef te wachten op de uitslag.
Hoe lang heb je weer contact? Wat is de reden dat je weer contact hebt gezocht? Soms is het wat het is, en zit meer er niet in. Door verschillende geloofs- of levensovertuiging, omdat je een andere kant bent opgegroeid, omdat er dingen verwacht worden waar je niet aan kan of wil voldoen...
Doreia: heel veel succes/sterkte zo!
Maisnon: de dag nog een beetje door gekomen?
Meis heeft een heerlijk feestje gehad, gisteren de hele dag geslapen en vandaag ook tot 15 uur. Maar ze is beter te bereiken, er zit weer wat licht in haar ogen.
Benieuwd hoe het morgen gaat met de psych.
Ikheb een datum gekregen voor het onderzoek. Nog een maand. Morgenochtend even bellen, zodat ik daarna niet al te lang hoef te wachten op de uitslag.
maandag 10 februari 2025 om 21:41
Nee, eerlijk gezegd niet. Mijn behandelaar ziet wel tranen van mij, ik voel me intussen veilig genoeg dat ze echt mag weten wat mijn diepste pijnpunten zijn (.. hele jonge delen..), maar aanraken is er niet bij, bij een reguliere organisatie. Mijn partner weet ook grotendeels wat er is, en hij mag me wel vasthouden. Maar voordat ik echt zoiets dieps ga laten zien, dat is een hele grote stap waar ik niet zomaar bij kom..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
