Hoe bezien mensen met een zeer laag inkomen de wereld?

Ben gedeeltelijk afgekeurd en zit net iets boven bijstandsnivo. Wel een eigen huis, maar op dit moment niet zo veel spaargeld op de rekening. Binnenkort moet mijn dak gerepareerd worden. Ik probeer dat nog even zo lang mogelijk uit te stellen, zodat ik het zelf kan betalen en niets hoef te lenen.
En zo zijn er eigenlijk nog meer dingen die in huis moeten gebeuren, maar waar ik geen geld voor heb. Op vakanties e.d. ga ik nooit. Ik kan mij niet eens meer herinneren wanneer de laatste keer is geweest dat ik weggeweest ben.
Verder hoop ik altijd dat er geen rekeningen binnenkomen welke ik niet verwacht, en probeer ik zo goedkoop mogelijk te leven.

En ik kijk inderdaad wel eens jaloers naar andere mensen, welke wel al die dingen kunnen dingen doen, welke ik niet kan doen

Ik heb geen superhoog inkomen, maar toch heb ik niet de gedachten die door ManOpHetPrikbord in het openingsbericht noemt.

Ik zie leuke dingen, maar ik denk al heel snel: "Heb ik dit nodig?" Heel vaak is dan het antwoord "nee". Er zijn mensen met een hoger inkomen dan ik.

Uiteindelijk denk ik eerder: Wat heb ik vrij te besteden. Ik heb geen hoog inkomen; iets meer dan het minimum, maar wat voor kosten heb ik. Ik woon niet duur, ik woon alleen. Ik hoef alleen voor mijzelf te zorgen. De verwarming thuis gaat uit als ik lang weg ben (naar mijn werk of zo) of in bed lig. En als ik uit bed kom, en kort daarna naar mijn werk ga, blijft de verwarming op 17 staan. Dan houd ik best wel wat over voor leuke dingen. Mensen met meer inkomen die wel veel meer kosten hebben, gezinnen, kunnen uiteindelijk toch minder met hun geld rondkomen, dan ik met mijn geld.

Dat leidt ertoe dat ik mij verre en dure vakanties kan veroorloven, zonder een bijzonder hoog inkomen.

Gelukkig nu verleden tijd, maar ik heb anderhalf jaar onder bijstand geleefd. Nu weer mooie baan.

En het verandert je leven in overleven. Ik probeerde mijn kinderen zo veel mogelijk een normaal leven te geven dus bezuinigde ik op mezelf.

Hoe dat praktisch werkt?
-ramen blinderen met behang ipv gordijnen
-kaal stucwerk ongesausd laten
-enkel gratis kleding
- een passende bh en die steeds snel wassen
-medicijnen niet afnemen omdat er een eigen bijdrage op zit
- bijna geen uitgaven aan eigen recreatie (abbo genomen om in te schrijven op gratis wandelingen en spelletjesavonden)
- speuren naar gratis vermaak
-stad en land af voor een korte broek voor zoon, frustratie als dat niet lukt
-jubelstemmjng als je voor het 12 jarige kind een nieuw (!!) T-shirt vindt bij de Wibra van 2,-
-intens dankbaar voor hulp van vrienden en familie
-paniekaanval als mijn bril stukging (werd kostenloos gerepareerd)
- oneindig leuren om fondsen voor hobby’s en kinderfietsen, enz
-van ellende in een ordinaire spijkerbroek over straat die je gênant vindt
-in mijn single weken: elke dag hetzelfde eten om kosten te besparen en enkel water (of dag wat de voedselbank schonk)
-haren verven met henna ipv verf
-luxe eten met de kinderen: 2 patatjes delen met zijn vieren en gebakken ei met groenten erbij
-vrienden en familie vragen of ze wat hapjes en drankjes mee willen nemen voor je verjaardag.

Het was echt geen pretje. Constante koopjesjacht, stress voor financiële tegenvallers en niet mee kunnen doen. Toch was ik niet ongelukkig. Jaloezie had ik geen last van. Schaamte ook niet (schaamte ook voorbij). En bizar hoe snel een normaal inkomen weer went .

Haren verven waarom zou je daar geld aan uit geven? Als het al niet breed heb waarom niet laten uitgroeien en terug naar de natuurlijke kleur?

Ik woon in een gebied met veel boeren en die hebben ook vaak hun eigen stalletje staan haal daar vaak mijn verse producten nu gisteren weer 5 kg aardappelen voor 1 euro daar eet ik 2 maanden van.
En gelijk spruiten mee genomen 2 kg 1 euro.
Zo fiets ik vaak mijn rondje heb ik gelijk gesport en heb ik lekker vers eten.

Ik leef op bijstandsniveau en ben er niet ongelukkiger door hoor. Je moet wat creatiever met je geld omgaan maar daar ben ik best wel goed in. Ja het is soms wel eens vervelend hoor als je niet drie keer per jaar op vakantie kan en niet meteen dat paar nieuwe schoenen kan kopen. Maar ja dat overleef ik ook wel. Gelukkig geef ik niks om materialistische dingen. Ik ga gewoon wat vaker naar de Aldi, maak lijstjes van wat ik uitgeef en spaar wat ik kan.
Maar ik heb gelukkig ook geen gezin te onderhouden dus dat scheelt al een hoop geld. Kan me voorstellen dat als je kinderend hebt het zeker stressvol kan zijn.

Járen geleden zijn mijn ouders door omstandigheden onder en op bijstandniveau terecht gekomen met een groot opgroeiend gezin. Ik kreeg natuurlijk van hen niet precies mee hóe zwaar dat is geweest, maar je merkte het wel degelijk. Gelukkig hadden zij veel vrienden met een moestuin, en kregen wij vanuit hun sociaal netwerk dus groenten, kleding en dergelijke. Je bent zeker als kind, de schaamte snel voorbij. Ik was dodelijk gelukkig als er weer een tas vol kleding binnen kwam, dan kon je weer wat 'nieuws' showen op school. Mijn moeder was vreselijk creatief in de keuken, mijn vader leerde zelf brood bakken, en we leerden met weinig te doen. Ik kan me nog wel de stress herinneren thuis, als de wasmachine stuk ging, was het echt wel drama.
Het zijn niet alleen slechte herinneringen, alhoewel ik nog steeds geen spercieboon meer kan zien (wáárom zijn juist die oogsten zo verschrikkelijk goed...).
Met sinterklaas maakten we zélf kadootjes, en dat is misschien wel mijn meest favoriete herinnering. Dat was zo verschrikkelijk leuk!
Conclusie: ja, ik was wel eens jaloers op schoolvriendinnetjes die wel kleding van Kappa en zo konden krijgen van hun ouders, nee, we waren niet ongelukkig.

fashionvictim schreef: ↑

12-02-2019 19:50

Bij mij in de buurt is de markt juist veel duurder dan de supermarkten.

Hier ook!