Psyche
alle pijlers
Hoe gaat dat herstel nou van een burn-out?
maandag 21 juni 2021 om 22:52
Lieve allemaal,
Ik zit thuis, met een burn-out. Ik ben 23 jaar, heb een lichte vorm van autisme en ik werk in de kinderopvang.
Ik vind het moeilijk om mijn gevoel in de gaten te houden.. Wanneer heb ik te veel gedaan? Wanneer moet ik stoppen of wanneer kan ik nog even door?
Ik ben nu sinds 2017 werkzaam in de kinderopvang. Ik begon enthousiast met 30 uur. Ik was 19 en wilde verdienen. Uiteindelijk kwam ik elke keer op hetzelfde neer: ik zat niet lekker in m'n vel en moest daardoor tijdelijk minder uren werken. Uiteindelijk ben ik van 30 naar 24, 24 naar 20 en 20 naar uiteindelijk 18 uur op contract gegaan. Achteraf weet ik wel waar die burn-out vandaan komt.. Ik ging maar door, al was ik zo moe, zo gestressed en zo vol in mijn hoofd. Eerst snapte ik niet dat ik moe was. ik liet bloed prikken, veranderde van medicatie en nam wat rust.. Tot dat mijn begeleider zei dat ik me ziek moest melden in december. Sindsdien zit ik thuis. De eerste maanden heb ik vooral geslapen, gerust, niks gedaan. 2 maanden geleden ben ik begonnen aan mezelf te werken. Ik zat niet lekker in m'n vel, ben wat kilo's afgevallen, heb mijn conditie opgebouwd en ben gezonder bezig met eten. Eigenlijk gaat het op zich best oké. Toch merk ik dat ik snel mijn grenzen over ga. Ik weet niet goed wat ik voel en wanneer het genoeg is.. Daardoor doe ik vaak toch te veel op een dag. De ene dag moet ik wel een dutje doen omdat ik heel moe ben, de andere dag gaat het wel.
23 jaar en zo moe zijn.. De bedrijfsarts was niet hoopvol over het werken met kinderen. Maar wat moet ik dan? Ik weet niet eens waar ik goed in ben. Ik kan best plannen en zo en het geeft me een enorm goed gevoel om structuur te bieden en dingen te organizen. Ik weet het gewoon niet.. Hoe de toekomst eruit ziet, wat ik wil en of ik inderdaad dit werk wel tot mijn pensioen wil gaan doen. Ook voel ik de druk weer om te gaan werken. Voor mijn manager, niet voor mezelf. Ik denk altijd veel te veel aan anderen. Als ik momenteel aan werk denk weet ik niet wat ik wil en of ik uberhaupt wel terug wil. Maar aan de andere kant weet ik ook niet wat ik dan wel moet.
Heeft er iemand tips hoe om te gaan met een burn-out en eventuele ervaringen die jullie hebben geholpen? Wilde gewoon m'n verhaal kwijt of zo.
O ja; wanneer gaat het forum stoppen?:)
Liefs
Ik zit thuis, met een burn-out. Ik ben 23 jaar, heb een lichte vorm van autisme en ik werk in de kinderopvang.
Ik vind het moeilijk om mijn gevoel in de gaten te houden.. Wanneer heb ik te veel gedaan? Wanneer moet ik stoppen of wanneer kan ik nog even door?
Ik ben nu sinds 2017 werkzaam in de kinderopvang. Ik begon enthousiast met 30 uur. Ik was 19 en wilde verdienen. Uiteindelijk kwam ik elke keer op hetzelfde neer: ik zat niet lekker in m'n vel en moest daardoor tijdelijk minder uren werken. Uiteindelijk ben ik van 30 naar 24, 24 naar 20 en 20 naar uiteindelijk 18 uur op contract gegaan. Achteraf weet ik wel waar die burn-out vandaan komt.. Ik ging maar door, al was ik zo moe, zo gestressed en zo vol in mijn hoofd. Eerst snapte ik niet dat ik moe was. ik liet bloed prikken, veranderde van medicatie en nam wat rust.. Tot dat mijn begeleider zei dat ik me ziek moest melden in december. Sindsdien zit ik thuis. De eerste maanden heb ik vooral geslapen, gerust, niks gedaan. 2 maanden geleden ben ik begonnen aan mezelf te werken. Ik zat niet lekker in m'n vel, ben wat kilo's afgevallen, heb mijn conditie opgebouwd en ben gezonder bezig met eten. Eigenlijk gaat het op zich best oké. Toch merk ik dat ik snel mijn grenzen over ga. Ik weet niet goed wat ik voel en wanneer het genoeg is.. Daardoor doe ik vaak toch te veel op een dag. De ene dag moet ik wel een dutje doen omdat ik heel moe ben, de andere dag gaat het wel.
23 jaar en zo moe zijn.. De bedrijfsarts was niet hoopvol over het werken met kinderen. Maar wat moet ik dan? Ik weet niet eens waar ik goed in ben. Ik kan best plannen en zo en het geeft me een enorm goed gevoel om structuur te bieden en dingen te organizen. Ik weet het gewoon niet.. Hoe de toekomst eruit ziet, wat ik wil en of ik inderdaad dit werk wel tot mijn pensioen wil gaan doen. Ook voel ik de druk weer om te gaan werken. Voor mijn manager, niet voor mezelf. Ik denk altijd veel te veel aan anderen. Als ik momenteel aan werk denk weet ik niet wat ik wil en of ik uberhaupt wel terug wil. Maar aan de andere kant weet ik ook niet wat ik dan wel moet.
Heeft er iemand tips hoe om te gaan met een burn-out en eventuele ervaringen die jullie hebben geholpen? Wilde gewoon m'n verhaal kwijt of zo.
O ja; wanneer gaat het forum stoppen?:)
Liefs
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
maandag 21 juni 2021 om 23:26
Hier ook een autist.
Denk dat je van al die kinderen snel overprikkeld raakt (onze hersenen gaan anders om met input en prikkels).
Als je terug gaat naar je oude werk zul je ook weer overprikkeld raken.
Dus lijkt het me beter als je iets anders zoekt, zonder kinderen of direct met mensen.
Wat je eventueel nog zou kunnen proberen is een nanny te worden bij een gezin met 1 kind of maximaal 2. Misschien geeft dat je iets meer rust.
Denk dat je van al die kinderen snel overprikkeld raakt (onze hersenen gaan anders om met input en prikkels).
Als je terug gaat naar je oude werk zul je ook weer overprikkeld raken.
Dus lijkt het me beter als je iets anders zoekt, zonder kinderen of direct met mensen.
Wat je eventueel nog zou kunnen proberen is een nanny te worden bij een gezin met 1 kind of maximaal 2. Misschien geeft dat je iets meer rust.
Let’s go Brandon!
maandag 21 juni 2021 om 23:27
Hoi, ook ass hier.
Kinderen, zeker in een grote groep, geven veel prikkels. Voor sommige ass’ers zijn die prikkels fijn, voor anderen niet. Ik krijg de indruk dat ze voor jou niet per se onprettig zijn, maar dat ze je wel snel leegzuigen. Dat heb je op dat moment niet door, maar achteraf wel.
Wat mij heeft geholpen om inzicht te krijgen in mijn energievreters en energiegevers: dingen uitproberen en bijhouden hoe ik me vooraf, tijdens en achteraf voel. Sowieso kan een klein dagboekje om dat soort dingen bij te houden helpen. En ja, dan ga je af en toe op je bek. Maar ook daarvan kun je leren: hoe kan ik het best herstellen? Waaraan merk ik dat ik op mijn bek ben gegaan? Had ik achteraf gezien iets moeten doen of laten?
Je begeleider kan je hier bij helpen, dat weet ik zeker. En wat betreft werk: vrijwilligerswerk kan een goede manier zijn om te experimenteren met taken, uren opbouwen en verschillende werkplekken.
Kinderen, zeker in een grote groep, geven veel prikkels. Voor sommige ass’ers zijn die prikkels fijn, voor anderen niet. Ik krijg de indruk dat ze voor jou niet per se onprettig zijn, maar dat ze je wel snel leegzuigen. Dat heb je op dat moment niet door, maar achteraf wel.
Wat mij heeft geholpen om inzicht te krijgen in mijn energievreters en energiegevers: dingen uitproberen en bijhouden hoe ik me vooraf, tijdens en achteraf voel. Sowieso kan een klein dagboekje om dat soort dingen bij te houden helpen. En ja, dan ga je af en toe op je bek. Maar ook daarvan kun je leren: hoe kan ik het best herstellen? Waaraan merk ik dat ik op mijn bek ben gegaan? Had ik achteraf gezien iets moeten doen of laten?
Je begeleider kan je hier bij helpen, dat weet ik zeker. En wat betreft werk: vrijwilligerswerk kan een goede manier zijn om te experimenteren met taken, uren opbouwen en verschillende werkplekken.
maandag 21 juni 2021 om 23:28
Ik ben er op mijn 50e achter gekomen dat ik veel te snel overprikkeld was. Hierdoor heb ik veel strubbelingen gehad wat betreft werk, sociale contacten en de opvoeding van mijn kinderen.
Na heel veel jaren, aan het eind van mijn latijn ben ik naar de huisarts gestapt. Mij hebben gesprekken met een psycholoog, sessies via de ggd en uiteindelijk medicatie mijn leven daar gebracht waar het moet zijn. Kinderopvang lijkt mij heel zwaar met autisme.
Wat ik deed om te onspannen, was hardlopen en haken. Om mijn zinnen te verzetten.
Na heel veel jaren, aan het eind van mijn latijn ben ik naar de huisarts gestapt. Mij hebben gesprekken met een psycholoog, sessies via de ggd en uiteindelijk medicatie mijn leven daar gebracht waar het moet zijn. Kinderopvang lijkt mij heel zwaar met autisme.
Wat ik deed om te onspannen, was hardlopen en haken. Om mijn zinnen te verzetten.
dinsdag 22 juni 2021 om 05:53
Herkenbaar, ik ben ook pas op latere leeftijd erachter gekomen dat ik ass heb. Ik raakte ook snel overprikkeld (wist niet wat het was, en noemde mezelf een chagrijn)
De tijd met jonge kinderen was een ware kwelling voor me, nu zijn ze ouder en gaat het beter.
Ik weet nu wat het is, en pak vooral zoveel mogelijk tijd voor mezelf.
Thuiswerken is een echte eye opener, heerlijk alleen of met een van de kinderen.
Ik zou je aanraden om inderdaad in therapie te gaan en te gaan kijken naar andere mogelijkheden dan met grote groepen kinderen te werken. Kinderen zuigen energie, energie waarvan je al niet veel hebt.
Veel werk zuigt energie, het is de kunst balans te vinden.
Ik heb heel 2020 in een burn out thuis gezeten, midden in de corona. Een geluk bij een ongeluk, ik heb en kon en hoefde helemaal niks.
Nu ben ik aardig opgekrabbeld, maar merk de laatste tijd wel weer dat ik teveel hooi op mijn vork neem.
Het is echt voor jezelf een balans vinden van rust nemen en iets doen. En daar moet je echt scherp in zijn.
Nee zeggen, goed luisteren naar jezelf.
Neem hier ook de tijd voor. Het is een voordeel dat je nog jong bent, als ik dit op jouw leeftijd wist zou ik veel al anders gedaan hebben.
De tijd met jonge kinderen was een ware kwelling voor me, nu zijn ze ouder en gaat het beter.
Ik weet nu wat het is, en pak vooral zoveel mogelijk tijd voor mezelf.
Thuiswerken is een echte eye opener, heerlijk alleen of met een van de kinderen.
Ik zou je aanraden om inderdaad in therapie te gaan en te gaan kijken naar andere mogelijkheden dan met grote groepen kinderen te werken. Kinderen zuigen energie, energie waarvan je al niet veel hebt.
Veel werk zuigt energie, het is de kunst balans te vinden.
Ik heb heel 2020 in een burn out thuis gezeten, midden in de corona. Een geluk bij een ongeluk, ik heb en kon en hoefde helemaal niks.
Nu ben ik aardig opgekrabbeld, maar merk de laatste tijd wel weer dat ik teveel hooi op mijn vork neem.
Het is echt voor jezelf een balans vinden van rust nemen en iets doen. En daar moet je echt scherp in zijn.
Nee zeggen, goed luisteren naar jezelf.
Neem hier ook de tijd voor. Het is een voordeel dat je nog jong bent, als ik dit op jouw leeftijd wist zou ik veel al anders gedaan hebben.
dinsdag 22 juni 2021 om 06:04
Ik heb meerdere keren een burnout gehad (of wellicht vd eerste 2 keren nooit voldoende bij gekomen...zo kwam nr 3 heel hard aan.
Inmiddels geleerd om voor eigen geluk te kiezen (oa op werk maar ook privé), maakt iets niet happy than its a waste of my energy.
Heel stom ook ik neem vaak 1 a 2 dagen per maand vrij ipv 2 weken vakantie, gewoon om even bij te komen van alles. En ik zoek ontspanning als ik mij overprikkelt voel. (Dit kan wandelen zijn, langer douchen dan normaal of echt veel slapen)
Inmiddels geleerd om voor eigen geluk te kiezen (oa op werk maar ook privé), maakt iets niet happy than its a waste of my energy.
Heel stom ook ik neem vaak 1 a 2 dagen per maand vrij ipv 2 weken vakantie, gewoon om even bij te komen van alles. En ik zoek ontspanning als ik mij overprikkelt voel. (Dit kan wandelen zijn, langer douchen dan normaal of echt veel slapen)
dinsdag 22 juni 2021 om 07:25
De bedrijfsarts heeft gelijk, voor iemand met autisme werk je in een veel te prikkelrijke omgeving. Je zal hier tegen aan blijven lopen.
Van je burnout kun je herstellen, maar autisme gaat niet over.
Van je burnout kun je herstellen, maar autisme gaat niet over.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 22 juni 2021 om 10:00
Om balans te leren houden moet ik per dag een kleurtje geven aan wat ik gedaan heb, hoe mijn humeur is en hoe mijn energie is en dan evenrediger gaan verdelen.
Ik heb ontdekt dat ik snel overprikkeld raak van geluid. Ik werk in een drukke kantoortuin met veel rinkelende telefoons en teveel druk pratende mensen. Ik ga straks starten met administratief werk met een koptelefoon op in een aparte ruimte en dan bekijken hoe ik weer kan toewerken naar mijn normale setting. De hele dag telefoon opnemen zal sowieso niet meer lukken dus iom de bedrijfsarts moet mijn werkgever meehelpen mijn werk in blokken op te delen zodat ik na een blok telefonie weer kan herstellen van de externe prikkels.
En wie weet gaat dat op termijn dan een andere werkgever worden of een baan in een meer prikkelarme omgeving. Dat zal de tijd leren.
Ik heb ontdekt dat ik snel overprikkeld raak van geluid. Ik werk in een drukke kantoortuin met veel rinkelende telefoons en teveel druk pratende mensen. Ik ga straks starten met administratief werk met een koptelefoon op in een aparte ruimte en dan bekijken hoe ik weer kan toewerken naar mijn normale setting. De hele dag telefoon opnemen zal sowieso niet meer lukken dus iom de bedrijfsarts moet mijn werkgever meehelpen mijn werk in blokken op te delen zodat ik na een blok telefonie weer kan herstellen van de externe prikkels.
En wie weet gaat dat op termijn dan een andere werkgever worden of een baan in een meer prikkelarme omgeving. Dat zal de tijd leren.
