Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik echt van mezelf houden?
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:43
Op school veel en lang gepest (eigenlijk tot het eind van de middelbare school; dus heb ook niet echt een andere schooltijd gehad zonder pesten). Veel negativiteit over me heen thuis. Wat er allemaal wel niet deugde aan me, hoorde ik heel vaak.
Waar werd ik mee gepest? Ze vonden me een dromer, sloom, stom, verlegen, stil, lelijk, saai....
Het heeft nogal wat schade aangericht. En ben terugkerend in therapie geweest om sterker en vrolijker te worden. Ben echt veel verder gekomen, maar hardnekkig blijft dat ik in periodes van stress (zoals de laatste tijd) mezelf zo ongelooflijk naar beneden kan halen. Dan denk ik voortdurend zo negatief over mezelf. Van die innerlijke, destructieve dialoogjes een groot deel van de dag. Best op een dwangmatige manier, vind ik. Bijvoorbeeld: "Je bent nog steeds een dromer en dat is echt verschrikkelijk. Je valt daarom niet serieus te nemen. Zoveel mensen vinden je stom en raar. Je bent niet echt volwassen. Wat pakte je dat raar aan, dat gesprekje. Dat kun je ook nooit normaal doen. Je bent er eigenlijk bijna nooit echt bij. Je bent gek, dat vinden anderen ook." En dan denk ik veelal terug aan situaties waarbij ik 'fouten' maakte in contact met anderen of opmerkingen kreeg die dit zelfbeeld bevestigden. Ik maak het allemaal heel erg zwaar en groot.
Als ik het zo opschrijf, schrik ik toch ook wel. Naast deze kant van mezelf kan ik tegenwoordig goed functioneren, heb een leuke baan, relatie, vrienden, maar die zelfhaat, god wat zit die diep. En ik gun het mezelf steeds meer om gewoon te kunnen genieten, als ik daartoe in staat zou zijn. En niet steeds die donkere innerlijke stem aan te moeten horen. Gewoon een vriendin van mezelf te zijn. Die me steunt en opbouwt. En fouten maken accepteert.
Wie kan me advies geven? Hoe kan ik mezelf dat laatste positieve zetje geven? Ik wil zo graag genieten van het leven, het is zo waardevol en kan zo mooi zijn.
Waar werd ik mee gepest? Ze vonden me een dromer, sloom, stom, verlegen, stil, lelijk, saai....
Het heeft nogal wat schade aangericht. En ben terugkerend in therapie geweest om sterker en vrolijker te worden. Ben echt veel verder gekomen, maar hardnekkig blijft dat ik in periodes van stress (zoals de laatste tijd) mezelf zo ongelooflijk naar beneden kan halen. Dan denk ik voortdurend zo negatief over mezelf. Van die innerlijke, destructieve dialoogjes een groot deel van de dag. Best op een dwangmatige manier, vind ik. Bijvoorbeeld: "Je bent nog steeds een dromer en dat is echt verschrikkelijk. Je valt daarom niet serieus te nemen. Zoveel mensen vinden je stom en raar. Je bent niet echt volwassen. Wat pakte je dat raar aan, dat gesprekje. Dat kun je ook nooit normaal doen. Je bent er eigenlijk bijna nooit echt bij. Je bent gek, dat vinden anderen ook." En dan denk ik veelal terug aan situaties waarbij ik 'fouten' maakte in contact met anderen of opmerkingen kreeg die dit zelfbeeld bevestigden. Ik maak het allemaal heel erg zwaar en groot.
Als ik het zo opschrijf, schrik ik toch ook wel. Naast deze kant van mezelf kan ik tegenwoordig goed functioneren, heb een leuke baan, relatie, vrienden, maar die zelfhaat, god wat zit die diep. En ik gun het mezelf steeds meer om gewoon te kunnen genieten, als ik daartoe in staat zou zijn. En niet steeds die donkere innerlijke stem aan te moeten horen. Gewoon een vriendin van mezelf te zijn. Die me steunt en opbouwt. En fouten maken accepteert.
Wie kan me advies geven? Hoe kan ik mezelf dat laatste positieve zetje geven? Ik wil zo graag genieten van het leven, het is zo waardevol en kan zo mooi zijn.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:59
Ik heb laatst bij de mindfulness training iets heel belangrijks geleerd. Gedachten zijn geen feiten.
Dus jouw gedachten zijn jouw gedachten, en jouw gedachten zijn niet de werkelijkheid.
Ik kan je verder niet zoveel advies geven. Ik ga zelf altijd naar een psycholoog toe als ik in een grote dip zit waar ik zelf niet uit kan komen. De mindfullness training is in ieder geval voor mij heel belangrijk gebleken.
Dus jouw gedachten zijn jouw gedachten, en jouw gedachten zijn niet de werkelijkheid.
Ik kan je verder niet zoveel advies geven. Ik ga zelf altijd naar een psycholoog toe als ik in een grote dip zit waar ik zelf niet uit kan komen. De mindfullness training is in ieder geval voor mij heel belangrijk gebleken.
vrijdag 17 oktober 2008 om 17:26
Heel herkenbaar. En net als bij Chardonny heeft die mindfullness heeft mij daarin ook enorm geholpen. Gedachten zijn geen feiten. En emoties zijn als golven die komen en gaan. Hoe alarmerend een gevoel ook mag zijn, het betekent niet dat ik er meteen iets mee moet. Misschien moet ik het net als een golf uit laten rollen. Want als ik naar die emotie handel maak ik 'm groter. En ga ik me juist op die manieren gedragen waar ik me later om schaam.
Verder nog een paar dingen. Ik heb op een gegeven moment tegen mezelf gezegd dat het hoogmoed van mijzelf was om ervan uit te gaan dat andere mensen van alles over mij vinden. Zo belangrijk ben ik helemaal niet! Niet elke actie van mij wordt door anderen opgemerkt. Zo werd onzekerheid een 'zonde' en moest ik ermee ophouden. Slim he?!
Aan mijn geloof heb ik ook heel veel gehad. Het belangrijkste uitgangspunt is dat je je naaste liefhebt als jezelf. (en dat je onvoorwaardelijk wordt liefgehad - maar dat is heel persoonlijk) Zoals jij ook schrijft, dat je jezelf benadert alsof je een goede vriendin bent. Wat zou ik tegen haar zeggen als zij zo over zichzelf dacht?
Ik heb geaccepteerd dat ik stressgevoelig ben. Dat ik in die situaties een beetje van de leg raak en dan ook dat soort gedachten heb. Ik zie het nu als een teken dat ik dan wat rustiger aan moet doen. Ben nu eenmaal geen supervrouw. En zou dat ook niet willen zijn.
Hoop dat je er wat aan hebt. Liefs!
Verder nog een paar dingen. Ik heb op een gegeven moment tegen mezelf gezegd dat het hoogmoed van mijzelf was om ervan uit te gaan dat andere mensen van alles over mij vinden. Zo belangrijk ben ik helemaal niet! Niet elke actie van mij wordt door anderen opgemerkt. Zo werd onzekerheid een 'zonde' en moest ik ermee ophouden. Slim he?!
Aan mijn geloof heb ik ook heel veel gehad. Het belangrijkste uitgangspunt is dat je je naaste liefhebt als jezelf. (en dat je onvoorwaardelijk wordt liefgehad - maar dat is heel persoonlijk) Zoals jij ook schrijft, dat je jezelf benadert alsof je een goede vriendin bent. Wat zou ik tegen haar zeggen als zij zo over zichzelf dacht?
Ik heb geaccepteerd dat ik stressgevoelig ben. Dat ik in die situaties een beetje van de leg raak en dan ook dat soort gedachten heb. Ik zie het nu als een teken dat ik dan wat rustiger aan moet doen. Ben nu eenmaal geen supervrouw. En zou dat ook niet willen zijn.
Hoop dat je er wat aan hebt. Liefs!
vrijdag 17 oktober 2008 om 17:31
quote:hanke321 schreef op 17 oktober 2008 @ 17:26:
Heel herkenbaar. En net als bij Chardonny heeft die mindfullness heeft mij daarin ook enorm geholpen. Gedachten zijn geen feiten. En emoties zijn als golven die komen en gaan. Hoe alarmerend een gevoel ook mag zijn, het betekent niet dat ik er meteen iets mee moet. Misschien moet ik het net als een golf uit laten rollen. Want als ik naar die emotie handel maak ik 'm groter. En ga ik me juist op die manieren gedragen waar ik me later om schaam.
Wauw, wat goed verwoord! Helemaal wat ik wilde zeggen, maar dan beter.
Heel herkenbaar. En net als bij Chardonny heeft die mindfullness heeft mij daarin ook enorm geholpen. Gedachten zijn geen feiten. En emoties zijn als golven die komen en gaan. Hoe alarmerend een gevoel ook mag zijn, het betekent niet dat ik er meteen iets mee moet. Misschien moet ik het net als een golf uit laten rollen. Want als ik naar die emotie handel maak ik 'm groter. En ga ik me juist op die manieren gedragen waar ik me later om schaam.
Wauw, wat goed verwoord! Helemaal wat ik wilde zeggen, maar dan beter.
vrijdag 17 oktober 2008 om 17:45
Eén troost: die innerlijke, destructieve dialoog is altijd het hardst als er wérkelijk iets aan het veranderen is. Die stem in je hoofd is dan in pure paniek: o dear, straks wordt het nog leuk ook en daar heb ik geen ervaring mee, dus dan weet ik niet wat ik moet doen.
Dus, wat men hiervoor al zegt: de stem aanhoren en het dan naast je neerleggen. Stel je voor dat een akelige collega op een nare manier kritiek levert, dat je dan alleen maar luistert en zegt: "bedankt voor je input," en vervolgens gewoon verder gaat waar je gebleven was. Zoiets, maar dan met die stem in je hoofd.
Dus, wat men hiervoor al zegt: de stem aanhoren en het dan naast je neerleggen. Stel je voor dat een akelige collega op een nare manier kritiek levert, dat je dan alleen maar luistert en zegt: "bedankt voor je input," en vervolgens gewoon verder gaat waar je gebleven was. Zoiets, maar dan met die stem in je hoofd.
vrijdag 17 oktober 2008 om 18:54
Heb je cognitieve gedragstherapie al eens geprobeerd?
De dingen die jij opsomt, de dingen die je tegen jezelf zegt, zijn gedachten over jezelf. (die niet reeel zijn) Ik vind het al heel knap dat je die zo eruit kunt pikken en hier opschrijft! Cognitieve therapie draait erom dat je juist die gedachten leert herkennen (zoals jij nu al doet) en ze vervolgens uit gaat dagen.
Als ik jouw stukje zo lees, denk ik dat je hier echt wel veel aan kunt hebben.
Als je bijvoorbeeld de stap om dit samen met een psycholoog te doen te groot vind, zijn er ook heel veel boeken over.
De dingen die jij opsomt, de dingen die je tegen jezelf zegt, zijn gedachten over jezelf. (die niet reeel zijn) Ik vind het al heel knap dat je die zo eruit kunt pikken en hier opschrijft! Cognitieve therapie draait erom dat je juist die gedachten leert herkennen (zoals jij nu al doet) en ze vervolgens uit gaat dagen.
Als ik jouw stukje zo lees, denk ik dat je hier echt wel veel aan kunt hebben.
Als je bijvoorbeeld de stap om dit samen met een psycholoog te doen te groot vind, zijn er ook heel veel boeken over.
vrijdag 17 oktober 2008 om 19:32
Lieve Friemeltje,
wat is jouw verhaal enorm herkenbaar!
Als ik mijn verhaal had opgeschreven was het bijna woordelijk hetzelfde geweest. Ook ik ben erg gepest op school, ik zit ook vol zelfhaat. Vele therapieen gehad, nog steeds gesprekken. Maar van mezelf houden kan ik niet. Ik had inderdaad deze vraag ook al eens willen posten.
Als je het goed vindt, zou ik graag met je in contact willen komen. En wellicht kunnen we elkaar weer helpen. In elk geval kan ik je steunen want ik weet als geen ander waar je doorheen gaat. Sterkte.
Mijn email adres is: ibrilman at home punt nl
Als je wilt, mag je me altijd mailen.
Ingrid
wat is jouw verhaal enorm herkenbaar!
Als ik mijn verhaal had opgeschreven was het bijna woordelijk hetzelfde geweest. Ook ik ben erg gepest op school, ik zit ook vol zelfhaat. Vele therapieen gehad, nog steeds gesprekken. Maar van mezelf houden kan ik niet. Ik had inderdaad deze vraag ook al eens willen posten.
Als je het goed vindt, zou ik graag met je in contact willen komen. En wellicht kunnen we elkaar weer helpen. In elk geval kan ik je steunen want ik weet als geen ander waar je doorheen gaat. Sterkte.
Mijn email adres is: ibrilman at home punt nl
Als je wilt, mag je me altijd mailen.
Ingrid
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:15
Ingrid, twee tips:
1. Zet een e-mailadres nooit op deze manier op internet, want dat is vragen om spam. Schrijf bijvoorbeeld [at] in plaats van @, en punt com.
2. Als Ingrid je echte naam is, ben je in combinatie met je achternaam wel erg herkenbaar. Wil je dat bij zo'n gevoelig verhaal?
(Om eerlijk te zijn ben ik bij een onderwerp als 'pesten' altijd bang dat een pester zelf dit soort posts doet onder de naam van een slachtoffer. maar dat zal mijn eigen paranoia wel zijn... )
1. Zet een e-mailadres nooit op deze manier op internet, want dat is vragen om spam. Schrijf bijvoorbeeld [at] in plaats van @, en punt com.
2. Als Ingrid je echte naam is, ben je in combinatie met je achternaam wel erg herkenbaar. Wil je dat bij zo'n gevoelig verhaal?
(Om eerlijk te zijn ben ik bij een onderwerp als 'pesten' altijd bang dat een pester zelf dit soort posts doet onder de naam van een slachtoffer. maar dat zal mijn eigen paranoia wel zijn... )
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:20
Ik ben het eens met Korenwolf, je kunt je e-mailadres hier beter niet neerzetten. (je kunt het zelf nog uit je bericht halen via de icoontjes rechtsboven).
Dat dit een gefrustreerde pester is lijkt me niet waarschijnlijk.
Friemeltje, helpt het een beetje als je jezelf heel mooi aankleed en dan in de spiegel kijkt? Zie je dan hoe je veranderd bent t.o.v. vroeger? Kun je dan geloven dat je er mag zijn zoals je bent?
En heb je misschien een passie waarin je vergeet je negatieve gevoelens te voelen? Misschien iets creatiefs?
Ik ben zelf nooit gepest dus ik roep maar wat. Hoop dat je je beter gaat voelen binnenkort
Dat dit een gefrustreerde pester is lijkt me niet waarschijnlijk.
Friemeltje, helpt het een beetje als je jezelf heel mooi aankleed en dan in de spiegel kijkt? Zie je dan hoe je veranderd bent t.o.v. vroeger? Kun je dan geloven dat je er mag zijn zoals je bent?
En heb je misschien een passie waarin je vergeet je negatieve gevoelens te voelen? Misschien iets creatiefs?
Ik ben zelf nooit gepest dus ik roep maar wat. Hoop dat je je beter gaat voelen binnenkort
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:50
Korenwolf: je hebt gelijk. Maar bij een ander forum op Viva worden email adressen nog wel eens aan elkaar gegeven. Vandaar dat ik daarvan uitging dat het wel kon.
En geloof me: ik ben absoluut geen pester. Ik zou het niet in mijn hoofd halen. Ik ben er helaas zelf een slachtoffer van waardoor ik na 25 jaar nog bijna dagelijks met de gevolgen heb te kampen.
En geloof me: ik ben absoluut geen pester. Ik zou het niet in mijn hoofd halen. Ik ben er helaas zelf een slachtoffer van waardoor ik na 25 jaar nog bijna dagelijks met de gevolgen heb te kampen.
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:37
heel erg herkenbaar. ik ben zelf al jaren in therapie vnl voor andere trauma's maar uiteindelijk denk ik soms dat die extreme zelfhaat ook ontstaan is door het gepest zijn van groep 3 tot 5 havo. Maar toch merk ik dat ik dit onderwerp zelf altijd erg lastig vind te bespreken, ben altijd bang dat er gedacht wordt: ik snap dat jij gepest bent geweest.
x suuz
x suuz
