Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve suïcidale moeder?
maandag 22 februari 2021 om 01:44
Hoi allemaal,
Zoals de titel al zegt... hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve moeder? Hopelijk zijn er mensen die hier ervaring mee hebben.
Mijn moeder was al depressief voor mijn geboorte en ik ken haar hierdoor helaas niet anders. Door verschillende veranderingen merk ik dat het de laatste tijd heel erg slecht gaat. Waar het normaal gesproken met ups en downs gaat zijn het nu voornamelijk downs. In de afgelopen 4 maanden heeft zij 2 zelfmoordpogingen ondernomen waarbij ik de 1e keer een ambulance heb gebeld en is zij de 2e keer met veel moeite (vrijwillig) opgenomen op de PAAZ. Zij heeft nooit eerder geprobeerd zelfmoord te plegen hierdoor ben ik me kapot geschrokken. Ze heeft al jaren medicatie en zo’n beetje alles wat er bestaat geprobeerd.
Ik spreek regelmatig mijn zorgen uit richting haar ambulant begeleider en psychiater maar ik word altijd afgekapt en mijn moeder wordt min of meer voor een “ luie vrouw” uitgemaakt en zij gaan niet aan een dood paard trekken. De 1e keer had zij een flinke overdosis slaappillen ingenomen en werd zij gewoon weer naar huis gestuurd enkele uren later. De crisisdienst gaf aan dat er geen plek was op de PAAZ. Haar begeleider en psychiater kwamen 3 dagen later aan huis en zeiden dat er geen risico meer was. Ik gaf direct aan dat dit een verkeerde inschatting was en dat zij letterlijk aan het doordraaien was zonder medicatie. Er werd mij toen toegesnauwd dat ik mij maar eens niet zo druk moest maken en zij een volwassen vrouw is. Helaas enkele weken later was de 2e poging.
Ik probeer veel met haar te praten. Regelmatig contact te zoeken maar ik stond in het verleden helaas continue voor een gesloten deur of ik kreeg geen reactie op de Whatsapp waardoor ik me ook weer terugtrok in het contact. Nu heb ik een huissleutel en kan ik gelukkig naar binnen( uiteraard in overleg met haar). Ik stuur af en toe een kaartje of een klein kadootje om haar “ op te vrolijken”. Ik laat haar weten dat ik er altijd voor haar zal zijn. Het vervelende is dat ze echt alleen is, er is geen enkel contact met iemand uit de complete familie. Ik vind het soms moeilijk om haar te steunen, te begrijpen of iets voor haar te betekenen. Ook op alles wat ik voorstel, hoor ik standaard een “nee dat gaat niet” of “ nee het lukt niet” of “ nee laat maar”. Het doet me pijn om te zien dat ze er oprecht de kracht niet voor heeft. Ze zit echt continue in een heftige depressie zonder manische buien en met extreme slaapproblemen. Ik zou willen dat ik de ellende kon wegnemen want mijn moeder is echt geen aansteller en zo zou ik haar ook zeker niet willen wegzetten. Vanwege alle psychische en slaapklachten zijn er ook heel veel “onverklaarbare” lichamelijke klachten bijgekomen. Ze leeft momenteel al ruim 25 jaar met deze depressie die ontstaan is vanwege allerlei trauma’s die ze in haar jeugd heeft meegemaakt.
Ik hoop dat er iemand een soortgelijke situatie heeft meegemaakt of zelf last heeft (gehad) van een depressie en mij wellicht tips zou kunnen geven in het contact.
Zoals de titel al zegt... hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve moeder? Hopelijk zijn er mensen die hier ervaring mee hebben.
Mijn moeder was al depressief voor mijn geboorte en ik ken haar hierdoor helaas niet anders. Door verschillende veranderingen merk ik dat het de laatste tijd heel erg slecht gaat. Waar het normaal gesproken met ups en downs gaat zijn het nu voornamelijk downs. In de afgelopen 4 maanden heeft zij 2 zelfmoordpogingen ondernomen waarbij ik de 1e keer een ambulance heb gebeld en is zij de 2e keer met veel moeite (vrijwillig) opgenomen op de PAAZ. Zij heeft nooit eerder geprobeerd zelfmoord te plegen hierdoor ben ik me kapot geschrokken. Ze heeft al jaren medicatie en zo’n beetje alles wat er bestaat geprobeerd.
Ik spreek regelmatig mijn zorgen uit richting haar ambulant begeleider en psychiater maar ik word altijd afgekapt en mijn moeder wordt min of meer voor een “ luie vrouw” uitgemaakt en zij gaan niet aan een dood paard trekken. De 1e keer had zij een flinke overdosis slaappillen ingenomen en werd zij gewoon weer naar huis gestuurd enkele uren later. De crisisdienst gaf aan dat er geen plek was op de PAAZ. Haar begeleider en psychiater kwamen 3 dagen later aan huis en zeiden dat er geen risico meer was. Ik gaf direct aan dat dit een verkeerde inschatting was en dat zij letterlijk aan het doordraaien was zonder medicatie. Er werd mij toen toegesnauwd dat ik mij maar eens niet zo druk moest maken en zij een volwassen vrouw is. Helaas enkele weken later was de 2e poging.
Ik probeer veel met haar te praten. Regelmatig contact te zoeken maar ik stond in het verleden helaas continue voor een gesloten deur of ik kreeg geen reactie op de Whatsapp waardoor ik me ook weer terugtrok in het contact. Nu heb ik een huissleutel en kan ik gelukkig naar binnen( uiteraard in overleg met haar). Ik stuur af en toe een kaartje of een klein kadootje om haar “ op te vrolijken”. Ik laat haar weten dat ik er altijd voor haar zal zijn. Het vervelende is dat ze echt alleen is, er is geen enkel contact met iemand uit de complete familie. Ik vind het soms moeilijk om haar te steunen, te begrijpen of iets voor haar te betekenen. Ook op alles wat ik voorstel, hoor ik standaard een “nee dat gaat niet” of “ nee het lukt niet” of “ nee laat maar”. Het doet me pijn om te zien dat ze er oprecht de kracht niet voor heeft. Ze zit echt continue in een heftige depressie zonder manische buien en met extreme slaapproblemen. Ik zou willen dat ik de ellende kon wegnemen want mijn moeder is echt geen aansteller en zo zou ik haar ook zeker niet willen wegzetten. Vanwege alle psychische en slaapklachten zijn er ook heel veel “onverklaarbare” lichamelijke klachten bijgekomen. Ze leeft momenteel al ruim 25 jaar met deze depressie die ontstaan is vanwege allerlei trauma’s die ze in haar jeugd heeft meegemaakt.
Ik hoop dat er iemand een soortgelijke situatie heeft meegemaakt of zelf last heeft (gehad) van een depressie en mij wellicht tips zou kunnen geven in het contact.
crazy74 wijzigde dit bericht op 22-02-2021 01:46
Reden: -
Reden: -
0.00% gewijzigd
zaterdag 27 februari 2021 om 22:33
zaterdag 27 februari 2021 om 22:38
Rilena, is dat noemen werd bij mij gezien als medisch advies en heb ik een waarschuwing voor gehad.
Crazy, misschien heb je iets aan deze topics
psyche/euthenasie/list_messages/472628? ... #p32358182
psyche/euthanasie-ivm-psychisch-lijden/ ... ges/408587
psyche/zelfmoordgedachten-die-weer-opko ... #p32463905
Crazy, misschien heb je iets aan deze topics
psyche/euthenasie/list_messages/472628? ... #p32358182
psyche/euthanasie-ivm-psychisch-lijden/ ... ges/408587
psyche/zelfmoordgedachten-die-weer-opko ... #p32463905
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zaterdag 27 februari 2021 om 22:47
TO, zou je een (paar) keer in de week met je moeder kunnen wandelen? Wandelen (beweging die niet extreem vermoeiend is, frisse lucht en daglicht) is bewezen helpend bij de bestrijding van depressies. Ook hardlopen kan helpen, maar die drempel is vaak te groot. Dus wandelen. Download bijvoorbeeld de Ommetje-app, of ga samen Pokemon Go spelen. Dan weet ze ook dat ze geen ingewikkelde gesprekken hoeft te voeren.
Nog iets: vraag eens aan je moeder wat op dat moment de grootste drempel is. Vaak is dat namelijk iets heel praktisch, iets waarbij jij haar makkelijk kan helpen. Op die manier biedt je haar hulp aan zonder dat je eigen grenzen overschrijdt. Denk bijvoorbeeld aan de supermarkt boodschappen laten thuisbezorgen (inclusief makkelijke maaltijden), een afspraak maken of verzetten of een was draaien. Simpele taken voor jou, maar te vergelijken met het beklimmen van de Mount Everest voor haar.
Ik zeg niet dat je een opname kunt voorkomen, wel dat je haar op een lieve en voor jou behapbare manier kunt steunen.
Want ik ben het met de andere forummers eens: je moet ook voor jezelf blijven zorgen. Anders ga jij eraan onderdoor, en dat is voor niemand goed.
Nog iets: vraag eens aan je moeder wat op dat moment de grootste drempel is. Vaak is dat namelijk iets heel praktisch, iets waarbij jij haar makkelijk kan helpen. Op die manier biedt je haar hulp aan zonder dat je eigen grenzen overschrijdt. Denk bijvoorbeeld aan de supermarkt boodschappen laten thuisbezorgen (inclusief makkelijke maaltijden), een afspraak maken of verzetten of een was draaien. Simpele taken voor jou, maar te vergelijken met het beklimmen van de Mount Everest voor haar.
Ik zeg niet dat je een opname kunt voorkomen, wel dat je haar op een lieve en voor jou behapbare manier kunt steunen.
Want ik ben het met de andere forummers eens: je moet ook voor jezelf blijven zorgen. Anders ga jij eraan onderdoor, en dat is voor niemand goed.
zondag 28 februari 2021 om 08:05
Oh serieus? Dankje. Wat jammer, dit is niet iets dat mensen zelf kunnen doen (als neem een pilletje), maar alleen met weten van het bestaan na kunnen vragen of het iets voor hen is. Vrij onbekend nog bij veel behandelaren, maar gelukkig wel veelbelovend voor mensen met ernstige depressies en veel minder invasief dan electro.zilverelfje schreef: ↑27-02-2021 22:38Rilena, is dat noemen werd bij mij gezien als medisch advies en heb ik een waarschuwing voor gehad.
Crazy, misschien heb je iets aan deze topics
psyche/euthenasie/list_messages/472628? ... #p32358182
psyche/euthanasie-ivm-psychisch-lijden/ ... ges/408587
psyche/zelfmoordgedachten-die-weer-opko ... #p32463905
zondag 28 februari 2021 om 08:12
Kun je het niet accepteren, jij wil dat ze verder leeft, zij wil niet verder..
Kun je niet stoppen met tegen haar vechten en juist contact zoeken met een levenseinde kliniek, ze moet al zolang.
Ik vind zelfdoding geen misdaad, als je leven al zo lang kut is.
Help dat arme mens waar zij is, niet waar jij haar wil hebben.
En zelf therapie nemen voor die acceptatie.
Kun je niet stoppen met tegen haar vechten en juist contact zoeken met een levenseinde kliniek, ze moet al zolang.
Ik vind zelfdoding geen misdaad, als je leven al zo lang kut is.
Help dat arme mens waar zij is, niet waar jij haar wil hebben.
En zelf therapie nemen voor die acceptatie.
zondag 28 februari 2021 om 11:14
Ik denk niet dat jij goed gelezen hebt. Mijn moeder is niet uitbehandeld en euthanasie is uitgesloten volgens de hulpverleners. Ook geeft mijn moeder zelf aan niet dood te willen maar dat dit het gevolg is van alle slapeloze nachten waardoor ze geen uitweg meer ziet. De periodes dat ze met slaapmedicatie wel slaapt gaat het juist erg goed met haar. Hoe jij de situatie nu schetst ben ik degene die mijn moeder verplicht te leven. Dit is natuurlijk niet zo. Uiteraard heb ik haar liever levend dan dood maar dat lijkt me logisch.MissMaran schreef: ↑28-02-2021 08:12Kun je het niet accepteren, jij wil dat ze verder leeft, zij wil niet verder..
Kun je niet stoppen met tegen haar vechten en juist contact zoeken met een levenseinde kliniek, ze moet al zolang.
Ik vind zelfdoding geen misdaad, als je leven al zo lang kut is.
Help dat arme mens waar zij is, niet waar jij haar wil hebben.
En zelf therapie nemen voor die acceptatie.
Ik probeer hier enkel advies in te winnen hoe ik haar kan steunen en wat er aan mogelijkheden zijn zoals slaapklinieken en depressiebehandelmethodes.
maandag 1 maart 2021 om 07:29
Crazy74 schreef: ↑28-02-2021 11:14Ik denk niet dat jij goed gelezen hebt. Mijn moeder is niet uitbehandeld en euthanasie is uitgesloten volgens de hulpverleners. Ook geeft mijn moeder zelf aan niet dood te willen maar dat dit het gevolg is van alle slapeloze nachten waardoor ze geen uitweg meer ziet. De periodes dat ze met slaapmedicatie wel slaapt gaat het juist erg goed met haar. Hoe jij de situatie nu schetst ben ik degene die mijn moeder verplicht te leven. Dit is natuurlijk niet zo. Uiteraard heb ik haar liever levend dan dood maar dat lijkt me logisch.
Ik probeer hier enkel advies in te winnen hoe ik haar kan steunen en wat er aan mogelijkheden zijn zoals slaapklinieken en depressiebehandelmethodes.
Ik lees ook dat ze op is en dat ze overal nee op zegt en dat jij dat niet respecteert en aan haar blijft trekken.
Nee is nee, ik zou haar een beetje laten.
Als je depressief bent wil je niks.
En ik heb zelf ook ervaring met een depressieve moeder gehad die altijd huilend in haar armen zat te snijden, ik zat ook altijd de hele nacht bij de deur te wachten tot er iets fout zou gaan.
En die liet zich nooit opnemen.
Laat haar een beetje met rust tot er een betere tijd aan komt.
zaterdag 13 maart 2021 om 22:16
Ik ben bekend (geweest) met depressies. Ik ben bang dat je niet meer kunt doen voor je moeder door er te zijn als dochter en niet als behandelaar/hulpverlener. Je gaat er op een gegeven ogenblik er zelf aan onderdoor. Ze zal het ook niet altijd in dank afnemen waardoor je jezelf slechter gaat voelen.
Met mij gaat het nu beter maar heb mijn dips.
Via WMO heb ik ondersteunende begeleiding gekregen. 3 uur in de week komt er iemand waar ik mijn ei aan kwijt kan
Ik heb geen hulpverlener omdat het GGZ heeft besloten dat ik uitbehandeld ben. Ik weet dus niet of je moeder er voor in aanmerking komt aangezien ze die wel heeft. Maar dat zou je via de huisarts of het zorgloket (samen) kunnen navragen.
Hier zou je haar wel mee kunnen helpen. Maar haar helpen met haar gemoedstoestand
zal erg moeilijk zijn.
Heel veel succes voor zowel jou als voor je moeder
Met mij gaat het nu beter maar heb mijn dips.
Via WMO heb ik ondersteunende begeleiding gekregen. 3 uur in de week komt er iemand waar ik mijn ei aan kwijt kan
Ik heb geen hulpverlener omdat het GGZ heeft besloten dat ik uitbehandeld ben. Ik weet dus niet of je moeder er voor in aanmerking komt aangezien ze die wel heeft. Maar dat zou je via de huisarts of het zorgloket (samen) kunnen navragen.
Hier zou je haar wel mee kunnen helpen. Maar haar helpen met haar gemoedstoestand
zal erg moeilijk zijn.
Heel veel succes voor zowel jou als voor je moeder
zondag 14 maart 2021 om 00:01
Ggz-behandeling en ambulante hulpverlening vanuit de WMO kunnen (in de meeste gemeentes) naast elkaar. Vaak wordt er ook een samenwerking gezocht tussen behandeling en begeleiding (alleen als cliënt hier ook toestemming voor geeft, uiteraard). Er zijn zelfs plekken waar de teams van behandelaren en begeleiders in dezelfde ruimte zitten.Moederke74 schreef: ↑13-03-2021 22:16Ik ben bekend (geweest) met depressies. Ik ben bang dat je niet meer kunt doen voor je moeder door er te zijn als dochter en niet als behandelaar/hulpverlener. Je gaat er op een gegeven ogenblik er zelf aan onderdoor. Ze zal het ook niet altijd in dank afnemen waardoor je jezelf slechter gaat voelen.
Met mij gaat het nu beter maar heb mijn dips.
Via WMO heb ik ondersteunende begeleiding gekregen. 3 uur in de week komt er iemand waar ik mijn ei aan kwijt kan
Ik heb geen hulpverlener omdat het GGZ heeft besloten dat ik uitbehandeld ben. Ik weet dus niet of je moeder er voor in aanmerking komt aangezien ze die wel heeft. Maar dat zou je via de huisarts of het zorgloket (samen) kunnen navragen.
Hier zou je haar wel mee kunnen helpen. Maar haar helpen met haar gemoedstoestand
zal erg moeilijk zijn.
Heel veel succes voor zowel jou als voor je moeder
Oftewel: behandeling hoeft geen belemmering te zijn voor begeleiding.
woensdag 17 maart 2021 om 22:33
Ik ben vandaag weer langs gegaan bij mijn moeder om de boodschappen te brengen. Ze krijgt nu sinds 2 weken nieuwe antidepressiva waardoor ze nog slechter slaapt. Ook was haar gezicht nogal “gelig” gekleurd sinds enkele dagen waardoor ze zich natuurlijk weer zorgen maakt en gisteren halsoverkop gestopt is. De psychiater zit zelf in quarantaine en de FACT begeleider belt 1x per week op. Krijg haar momenteel echt niet meegesleept naar de huisarts voor verdere stappen, ze wilt eerst aansterken en slapen. Ze kwam wel minder depressief over als voorheen maar enkel ontzettend vermoeid...zilverelfje schreef: ↑05-03-2021 22:16Hoe gaat het met je moeder? Ben je nog bij de huisarts geweest?
woensdag 17 maart 2021 om 23:00
Jammer dat ze niet meeeik naar de huisarts. Misschien kan je een keer zelf daar gaan praten dat je je zorgen maakt, de hulp niet afdoende vind en vragen naar meer mogelijkheden?
Heel vermoeid zijn kan een bijwerking zijn van de tabletten. Een gelig gezicht klinkt niet goed, maar is ze zonder overleg gestopt?
Helpt het haar als je haar ' s avonds meesleept voor een wandeling? Door de depressie is ze mogelijk te weinig actief waardoor ze slecht slapen ook weer in de hand werkt?
Sterkte ermee, niet fijn om machteloos toe te moeten kijken. Hoe is het met jou zelf?
Heel vermoeid zijn kan een bijwerking zijn van de tabletten. Een gelig gezicht klinkt niet goed, maar is ze zonder overleg gestopt?
Helpt het haar als je haar ' s avonds meesleept voor een wandeling? Door de depressie is ze mogelijk te weinig actief waardoor ze slecht slapen ook weer in de hand werkt?
Sterkte ermee, niet fijn om machteloos toe te moeten kijken. Hoe is het met jou zelf?
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
woensdag 17 maart 2021 om 23:39
Het is helaas een bekende bijwerking van antidepressiva dat je je eerst slechter gaat voelen. Je hebt meteen de bijwerkingen, maar niet meteen de positieve effecten.
Instellen op medicatie is pittig, zeker in deze tijd. Je kunt niet, zoals met een pijnstiller, er even een pilletje bij nemen. De psychiater is misschien wel in quarantaine, maar zou (als hij/zij niet ziek is) wel moeten kunnen bellen/videobellen. En fact-teams hebben ook de mogelijkheid om een uitzondering te maken en mensen wel face to face te zien. Juist in dit soort periodes, waarin monitoren heel erg belangrijk is.
Ken je die Dementors uit Harry Potter? Daar is je moeder nu tegen aan het vechten. Alleen dan zonder patronus, zonder leraren die het even over kunnen nemen en zonder pauze. Dus nee, ze heeft even geen energie, en nee, ze heeft de puf even niet om op sleeptouw genomen te worden. Want zij is constant aan het vechten, en als zij op sleeptouw genomen wordt, moet zij die Dementors verjagen en leuk doen/opletten op haar omgeving/fysiek inspanning leveren. Zou jij daar de energie voor hebben?
Bel de huisarts of fact, zeg dat je je zorgen maakt en dat je graag zou zien dat er meer contact zou zijn met je moeder. Je kunt dit niet alleen, en je moeder ook niet.
Instellen op medicatie is pittig, zeker in deze tijd. Je kunt niet, zoals met een pijnstiller, er even een pilletje bij nemen. De psychiater is misschien wel in quarantaine, maar zou (als hij/zij niet ziek is) wel moeten kunnen bellen/videobellen. En fact-teams hebben ook de mogelijkheid om een uitzondering te maken en mensen wel face to face te zien. Juist in dit soort periodes, waarin monitoren heel erg belangrijk is.
Ken je die Dementors uit Harry Potter? Daar is je moeder nu tegen aan het vechten. Alleen dan zonder patronus, zonder leraren die het even over kunnen nemen en zonder pauze. Dus nee, ze heeft even geen energie, en nee, ze heeft de puf even niet om op sleeptouw genomen te worden. Want zij is constant aan het vechten, en als zij op sleeptouw genomen wordt, moet zij die Dementors verjagen en leuk doen/opletten op haar omgeving/fysiek inspanning leveren. Zou jij daar de energie voor hebben?
Bel de huisarts of fact, zeg dat je je zorgen maakt en dat je graag zou zien dat er meer contact zou zijn met je moeder. Je kunt dit niet alleen, en je moeder ook niet.
zondag 21 maart 2021 om 14:57
To, wat naar dat er zo weinig begeleiding vanuit het FACT team is. Uit mijn eigen ervaring kan ik zo vaak bellen als ik wil. Meerdere keren op een dag als het nodig is. En ook idioot, als de psychiater in quarantaine zit, kan hij nog wel videobellen toch? En anders zou er een vervanger moeten zijn.Crazy74 schreef: ↑17-03-2021 22:33Ik ben vandaag weer langs gegaan bij mijn moeder om de boodschappen te brengen. Ze krijgt nu sinds 2 weken nieuwe antidepressiva waardoor ze nog slechter slaapt. Ook was haar gezicht nogal “gelig” gekleurd sinds enkele dagen waardoor ze zich natuurlijk weer zorgen maakt en gisteren halsoverkop gestopt is. De psychiater zit zelf in quarantaine en de FACT begeleider belt 1x per week op. Krijg haar momenteel echt niet meegesleept naar de huisarts voor verdere stappen, ze wilt eerst aansterken en slapen. Ze kwam wel minder depressief over als voorheen maar enkel ontzettend vermoeid...
Zou je misschien een afspraak kunnen maken, eerst 1 of 2 weken aansterken en dan naar de huisarts?
