Psyche
alle pijlers
Hoe kom ik op jullie over?
zaterdag 30 augustus 2008 om 14:38
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
zaterdag 30 augustus 2008 om 20:28
zaterdag 30 augustus 2008 om 20:53
Bij die baan met inwoning vind ik het toch anders. dan zit het er gelijk bij. Dat is bij niet alle banen zo, juist meer niet als wel.
Als ik én naar werk moet zoeken, en daarnaast ook nog eens naar een kamertje. Dat vind ik persoonlijk erg moeilijk. Beetje teveel van het goede zeg maar. En zolang ik mijn best doe om mee te helpen hier in huis (ga bijv morgen de badkamer doen, zonder dat m'n moeder dat gevraagd heeft) en m'n ouders niet zeggen: "Joh ga eens een kamer zoeken." zie ik niet wat het probleem daarvan is.
Ik vind mezelf ook erg onvolwassen, is het dan niet verstandiger om hulp te krijgen van een psych en als ik het beter aankan om op mezelf te wonen dat ik dan naar een kamer ga zoeken?
Ik zou er immers niks aan hebben als ik een baan krijg in dat hotel, en ik maak een goede start, dat het op mezelf wonen niet goed gaat waardoor ik ook die baan kwijtraak. Die baan is nl niet naast de deur.
Ik ga het ook vragen aan mensen in mijn omgeving, maar wil toch even opmerkingen dat ik in sommige dingen echt totaal anders ben dan op een forum. Bijv niet zo agressief zoals ik hier blijkbaar soms overkom. Ik ben irl eerder rustig, stil en makkelijk en zeg niet snel ergens wat van.
Ik heb nog een aantal dingen opgeschreven, tnx voor de reacties.
Als ik én naar werk moet zoeken, en daarnaast ook nog eens naar een kamertje. Dat vind ik persoonlijk erg moeilijk. Beetje teveel van het goede zeg maar. En zolang ik mijn best doe om mee te helpen hier in huis (ga bijv morgen de badkamer doen, zonder dat m'n moeder dat gevraagd heeft) en m'n ouders niet zeggen: "Joh ga eens een kamer zoeken." zie ik niet wat het probleem daarvan is.
Ik vind mezelf ook erg onvolwassen, is het dan niet verstandiger om hulp te krijgen van een psych en als ik het beter aankan om op mezelf te wonen dat ik dan naar een kamer ga zoeken?
Ik zou er immers niks aan hebben als ik een baan krijg in dat hotel, en ik maak een goede start, dat het op mezelf wonen niet goed gaat waardoor ik ook die baan kwijtraak. Die baan is nl niet naast de deur.
Ik ga het ook vragen aan mensen in mijn omgeving, maar wil toch even opmerkingen dat ik in sommige dingen echt totaal anders ben dan op een forum. Bijv niet zo agressief zoals ik hier blijkbaar soms overkom. Ik ben irl eerder rustig, stil en makkelijk en zeg niet snel ergens wat van.
Ik heb nog een aantal dingen opgeschreven, tnx voor de reacties.
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:52
Brum, ik snap je standpunt dat je niet alleen durft te wonen en een baan. Dat het een beetje teveel van het goede is. Die laatste posting komt eerlijk over en eigenlijk dat je jezelf ook onvolwassen vindt en alles best wel eng om alleen te doen.
Daar heb ik alle begrip voor. Het is niet erg om kwetsbaar te zijn. Het is niet erg om iets nog niet te kunnen, het is niet erg om bang te zijn. Het is alleen erg jammer als je voor alles een uitweg zoekt.
Je weet waar je zwakheden liggen. Zoek naar je sterke punten, al hebben die niets met werk of iets dergelijks te maken, maar het helpt je zelfbeeld opkrikken en inzien dat je weldegelijk wat kan.
Want wat meeste mensen hier duidelijk lijkt, incl moi, is dat je het weldegelijk kan, maar niet wil. Het zal dan in jouw echte geval durven zijn.
Maar je moet. Hoe dan ook. Je hoeft alleen niet meteen alles. Stap naar psych moet er dan ook wel komen. Iemand die jou aan het handje neemt en al die stappen helpt doorlopen naar volwassenheid. Niemand is op 1 dag wijs geworden. Dat heeft iedereen op een bepaald tempo gedaan. Dat het bij jou wat langer heeft geduurd is op zich niet erg. Als het maar gebeurt meid. Wat ik eerder heb aangegeven, ik heb met je te doen. Al vind ik het akelig aan te zien dat je uitwegen zoekt. Ja, daar kan ik mezelf over opwinden. Meid, je hebt nog een heel leven voor je. Dus gun jezelf de tijd, maar wel de tijd om iets te doen. Niet om stil te staan.
Wat ik me afvraag is of je moeder wel zo een goed plan is. Uiteindelijk is zij ooit verantwoordelijk geweest voor je opvoeding waardoor je nu bent zoals je bent. Misschien te streng, of te beschermend of juist helemaal niet. Maar nu keer je terug naar iets wat je geen volwassenheid heeft gebracht.
Ik geloof eerlijk dat jij een liefdevolle schop onder je kont nodig hebt. Iemand die jou door laat zetten en tegelijkertijd steunt op lieve, vertrouwde en goede wijze. Aan meelullen heb je niets. Harde taal is wellicht te hard.
Ga vooruit brum, niet achteruit. Al is het maar een klein stapje in de goede richting, hou dat vast en vertrouw er op dat het goed komt. Want waarom niet? Als ik je taalkundig zo zie, dan is er niets mis met je. (ik maak vele malen meer spelfouten dan jij) Waarom zou jij niet uiteindelijk een hele goede baan kunnen hebben? Waarom zou jij niet uiteindelijk een eigen woning los van mams of vriend kunnen hebben? Het kost alleen een dosis doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen (al dan niet met hulp)
Je wil niet, misschien omdat je bang bent. Je wil in de eerste instantie wel, tot je de gevolgen ziet en dan ineens verantwoordelijk bent voor jezelf. Dan krabbel je terug. Zoek steun waardoor het minder eng is.
Een hele goedbedoelde *schop* onder je kont van mij. En ik weet zeker dat een hele boel mensen incl ikzelf helemaal gek van je zijn geworden, maar als je echt wil, velen hier je van goed advies willen voorzien. Maar echte hulp vindt je niet hier...
Daar heb ik alle begrip voor. Het is niet erg om kwetsbaar te zijn. Het is niet erg om iets nog niet te kunnen, het is niet erg om bang te zijn. Het is alleen erg jammer als je voor alles een uitweg zoekt.
Je weet waar je zwakheden liggen. Zoek naar je sterke punten, al hebben die niets met werk of iets dergelijks te maken, maar het helpt je zelfbeeld opkrikken en inzien dat je weldegelijk wat kan.
Want wat meeste mensen hier duidelijk lijkt, incl moi, is dat je het weldegelijk kan, maar niet wil. Het zal dan in jouw echte geval durven zijn.
Maar je moet. Hoe dan ook. Je hoeft alleen niet meteen alles. Stap naar psych moet er dan ook wel komen. Iemand die jou aan het handje neemt en al die stappen helpt doorlopen naar volwassenheid. Niemand is op 1 dag wijs geworden. Dat heeft iedereen op een bepaald tempo gedaan. Dat het bij jou wat langer heeft geduurd is op zich niet erg. Als het maar gebeurt meid. Wat ik eerder heb aangegeven, ik heb met je te doen. Al vind ik het akelig aan te zien dat je uitwegen zoekt. Ja, daar kan ik mezelf over opwinden. Meid, je hebt nog een heel leven voor je. Dus gun jezelf de tijd, maar wel de tijd om iets te doen. Niet om stil te staan.
Wat ik me afvraag is of je moeder wel zo een goed plan is. Uiteindelijk is zij ooit verantwoordelijk geweest voor je opvoeding waardoor je nu bent zoals je bent. Misschien te streng, of te beschermend of juist helemaal niet. Maar nu keer je terug naar iets wat je geen volwassenheid heeft gebracht.
Ik geloof eerlijk dat jij een liefdevolle schop onder je kont nodig hebt. Iemand die jou door laat zetten en tegelijkertijd steunt op lieve, vertrouwde en goede wijze. Aan meelullen heb je niets. Harde taal is wellicht te hard.
Ga vooruit brum, niet achteruit. Al is het maar een klein stapje in de goede richting, hou dat vast en vertrouw er op dat het goed komt. Want waarom niet? Als ik je taalkundig zo zie, dan is er niets mis met je. (ik maak vele malen meer spelfouten dan jij) Waarom zou jij niet uiteindelijk een hele goede baan kunnen hebben? Waarom zou jij niet uiteindelijk een eigen woning los van mams of vriend kunnen hebben? Het kost alleen een dosis doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen (al dan niet met hulp)
Je wil niet, misschien omdat je bang bent. Je wil in de eerste instantie wel, tot je de gevolgen ziet en dan ineens verantwoordelijk bent voor jezelf. Dan krabbel je terug. Zoek steun waardoor het minder eng is.
Een hele goedbedoelde *schop* onder je kont van mij. En ik weet zeker dat een hele boel mensen incl ikzelf helemaal gek van je zijn geworden, maar als je echt wil, velen hier je van goed advies willen voorzien. Maar echte hulp vindt je niet hier...
zaterdag 30 augustus 2008 om 22:40
Weet je Brum, ik heb een tante die precies is zoals jij.
Als ze iets wil, dan vraagt ze rond, wat zou jij doen. Als de eerste een antwoord geeft dat haar niet bevalt, vraagt ze nummer 2, vervolgens de derde enz. Net zolang tot er iemand datgene zegt dat zij ook al vond. En dat doet ze dan ook. Ze heeft de bevestiging nodig dat het goed is wat ze doet. En als niemand het goede antwoord geeft, dan doet ze het toch. Dan is ze wel slim genoeg om een reden te verzinnen waarom het toch moet/nodig is.
Kortom, ze gedraagt zich als een onzeker meisje van 14.
Ze trekt de verkeerde mannen aan, kan niet met geld omgaan, kan haar eigen woonruimte eigenlijk niet zelfstandig onderhouden, heeft iemand die haar administratie regelt, is totaal afhankelijk van de mening van anderen, kan en wil geen kritiek horen, laat staan er wat mee doen, is ongelooflijk gul als ze geld heeft, loyaal als ze iemand mag, wil eigenlijk liever thuis op de bank zitten ipv te werken, en is inmiddelds ook totaal ongeschikt. Ze heeft geen opleiding, geen rijbewijs, geen fatsoenlijk bed, geen behoorlijke kleren, geen man, en geen huisdieren. Is (te) vriendelijk en goedgelovig en geeft haar laatste dubbeltje weg aan anderen die het naar haar idee harder nodig hebben (hoewel ze moet rondkomen van 30 euro per week).
Als jij nú niks onderneemt ben jij straks zoals zij. En ze is nu 54...... zonder uitzicht op een beter leven, en in onze familie worden de vrouwen gemiddeld 75 jaar.
Dat ze regelmatig het gesprek van de dag is, in negatieve zin, heeft ze niet eens door, zo naief is ze dan wel weer. En misschien maar goed ook.
Als ze iets wil, dan vraagt ze rond, wat zou jij doen. Als de eerste een antwoord geeft dat haar niet bevalt, vraagt ze nummer 2, vervolgens de derde enz. Net zolang tot er iemand datgene zegt dat zij ook al vond. En dat doet ze dan ook. Ze heeft de bevestiging nodig dat het goed is wat ze doet. En als niemand het goede antwoord geeft, dan doet ze het toch. Dan is ze wel slim genoeg om een reden te verzinnen waarom het toch moet/nodig is.
Kortom, ze gedraagt zich als een onzeker meisje van 14.
Ze trekt de verkeerde mannen aan, kan niet met geld omgaan, kan haar eigen woonruimte eigenlijk niet zelfstandig onderhouden, heeft iemand die haar administratie regelt, is totaal afhankelijk van de mening van anderen, kan en wil geen kritiek horen, laat staan er wat mee doen, is ongelooflijk gul als ze geld heeft, loyaal als ze iemand mag, wil eigenlijk liever thuis op de bank zitten ipv te werken, en is inmiddelds ook totaal ongeschikt. Ze heeft geen opleiding, geen rijbewijs, geen fatsoenlijk bed, geen behoorlijke kleren, geen man, en geen huisdieren. Is (te) vriendelijk en goedgelovig en geeft haar laatste dubbeltje weg aan anderen die het naar haar idee harder nodig hebben (hoewel ze moet rondkomen van 30 euro per week).
Als jij nú niks onderneemt ben jij straks zoals zij. En ze is nu 54...... zonder uitzicht op een beter leven, en in onze familie worden de vrouwen gemiddeld 75 jaar.
Dat ze regelmatig het gesprek van de dag is, in negatieve zin, heeft ze niet eens door, zo naief is ze dan wel weer. En misschien maar goed ook.
zondag 31 augustus 2008 om 01:04
Je weet wel hoe je op dit forum ligt onderhand neem ik aan en dan toch zo'n topic openen...
Wat een zelfkastijding.
Waarom is het zo belangrijk voor je wat men hier van je vindt?
Wat is het nut voor jou om om meningen te vragen die al godmagwetenhoevaak gespuid zijn.
Je zegt zelf dat je irl heel anders bent dan hoe je op dit forum overkomt, dan is het klaar toch.
Je leven speelt zich toch niet af op het forum?
Ga liever je energie steken in het leven buiten het forum, daar heb je veel meer aan.
Wat een zelfkastijding.
Waarom is het zo belangrijk voor je wat men hier van je vindt?
Wat is het nut voor jou om om meningen te vragen die al godmagwetenhoevaak gespuid zijn.
Je zegt zelf dat je irl heel anders bent dan hoe je op dit forum overkomt, dan is het klaar toch.
Je leven speelt zich toch niet af op het forum?
Ga liever je energie steken in het leven buiten het forum, daar heb je veel meer aan.
zondag 31 augustus 2008 om 20:10
:
Brum, ik snap je standpunt dat je niet alleen durft te wonen en een baan. Dat het een beetje teveel van het goede is. Die laatste posting komt eerlijk over en eigenlijk dat je jezelf ook onvolwassen vindt en alles best wel eng om alleen te doen.
Daar hoef ik niet eens prioriteiten voor te kunnen stellen, want zonder baan kom je niet aan een kamer/huisje.
Daar heb ik alle begrip voor. Het is niet erg om kwetsbaar te zijn. Het is niet erg om iets nog niet te kunnen, het is niet erg om bang te zijn. Het is alleen erg jammer als je voor alles een uitweg zoekt.
Ik heb dat eigenlijk niet zo in de gaten, dat het voor jullie lijkt alsof ik overal een uitweg voor zoek.
Je weet waar je zwakheden liggen. Zoek naar je sterke punten, al hebben die niets met werk of iets dergelijks te maken, maar het helpt je zelfbeeld opkrikken en inzien dat je weldegelijk wat kan.
Nou echt hoor, ik heb niet zoveel sterke punten. Tenminste niet wat ik op zou kunnen noemen. Dit is zelfs bij een competentietest zo. Bij bijna niks scoorde ik echt heel hoog. Nou ja, daar word je dan ook niet veel wijzer van.
Want wat meeste mensen hier duidelijk lijkt, incl moi, is dat je het weldegelijk kan, maar niet wil. Het zal dan in jouw echte geval durven zijn.
Zolang er nog geen diagnose van het een of ander is, weten jullie (en ik) niet of ik het niet kán of niet wil. Voorbeeld van het huishouden. Ik kán dat volgens mij gewoon niet (goed). Ik heb ong 5 jaar de tijd gehad om het te leren, en het is me niet gelukt. Heel soms ging het voor een paar dagen weet beter, maar daarna zakte het weer in. En ik kan best begrijpen dat mijn moeder schrok van de bende was die ik meenam, en zelfs een beetje boos erom was. Maar ik kan niet begrijpen dat ze niet naar me wilde luisteren, mijn verhaal hoe dit zo is gekomen.
Maar je moet. Hoe dan ook. Je hoeft alleen niet meteen alles. Stap naar psych moet er dan ook wel komen. Iemand die jou aan het handje neemt en al die stappen helpt doorlopen naar volwassenheid. Niemand is op 1 dag wijs geworden. Dat heeft iedereen op een bepaald tempo gedaan. Dat het bij jou wat langer heeft geduurd is op zich niet erg. Als het maar gebeurt meid. Wat ik eerder heb aangegeven, ik heb met je te doen. Al vind ik het akelig aan te zien dat je uitwegen zoekt. Ja, daar kan ik mezelf over opwinden. Meid, je hebt nog een heel leven voor je. Dus gun jezelf de tijd, maar wel de tijd om iets te doen. Niet om stil te staan.
Ik heb ook hulp nodig, iemand die mij een aantal dingen uitlegt/leert. Ik weet ook dat ik niet tot mijn 40e bij mijn ouders kan wonen. En dat wil ik ook helemaal niet.
Wat ik me afvraag is of je moeder wel zo een goed plan is. Uiteindelijk is zij ooit verantwoordelijk geweest voor je opvoeding waardoor je nu bent zoals je bent. Misschien te streng, of te beschermend of juist helemaal niet. Maar nu keer je terug naar iets wat je geen volwassenheid heeft gebracht.
Misschien heb je gelijk hierin. Maar wat moet ik dan? Sowieso zonder baan geen kamer. Eerst een baan en met een psych mezelf op een rijtje krijgen.
Ik geloof eerlijk dat jij een liefdevolle schop onder je kont nodig hebt. Iemand die jou door laat zetten en tegelijkertijd steunt op lieve, vertrouwde en goede wijze. Aan meelullen heb je niets. Harde taal is wellicht te hard.
Ga vooruit brum, niet achteruit. Al is het maar een klein stapje in de goede richting, hou dat vast en vertrouw er op dat het goed komt. Want waarom niet? Als ik je taalkundig zo zie, dan is er niets mis met je. (ik maak vele malen meer spelfouten dan jij) Waarom zou jij niet uiteindelijk een hele goede baan kunnen hebben? Waarom zou jij niet uiteindelijk een eigen woning los van mams of vriend kunnen hebben? Het kost alleen een dosis doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen (al dan niet met hulp).
Misschien stom, maar ik ben bang dat het ook met hulp mss niet lukt. Dat ik écht dom ben.
Je wil niet, misschien omdat je bang bent. Je wil in de eerste instantie wel, tot je de gevolgen ziet en dan ineens verantwoordelijk bent voor jezelf. Dan krabbel je terug. Zoek steun waardoor het minder eng is.
Een hele goedbedoelde *schop* onder je kont van mij. En ik weet zeker dat een hele boel mensen incl ikzelf helemaal gek van je zijn geworden, maar als je echt wil, velen hier je van goed advies willen voorzien. Maar echte hulp vindt je niet hier...
zondag 31 augustus 2008 om 21:31
Zolang er nog geen diagnose van het een of ander is, weten jullie (en ik) niet of ik het niet kán of niet wil.
Kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt ernaast. Een stoornis is géén excuus om dingen juist wel of juist niet te doen. Misschien dat je de dingen dan ánders moet doen. Heb een pl*rishekel aan mensen die hun stoornis als excuus gebruiken.
Kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt ernaast. Een stoornis is géén excuus om dingen juist wel of juist niet te doen. Misschien dat je de dingen dan ánders moet doen. Heb een pl*rishekel aan mensen die hun stoornis als excuus gebruiken.
zondag 31 augustus 2008 om 21:42
Echt dom ben je niet, want daarvoor is je taalgebruik toch te goed (denk ik, ik heb ter vergelijking alleen een nichtje dat niet al te slim is, en haar Nederlands is om te huilen).
Voor iemand van 24 heb je wel erg veel kwaaltjes en problemen. Tjee, ik had met 21 een full-time baan, een huishouden, een studie, hordes vriendinnen, bijna elke maand wel ergens een bruiloft of feestje, en ik kon de wereld aan. Nu zou ik willen dat ik nog eens 24 was (en dan met de ervaring die ik nu heb).
Jij daarentegen moet nog beginnen met leven, en dat is zo ontzettend zonde. Ik hoop echt voor je dat je je leven op de rails krijgt, en dat dat geen 20 jaar gaat duren.
Voor iemand van 24 heb je wel erg veel kwaaltjes en problemen. Tjee, ik had met 21 een full-time baan, een huishouden, een studie, hordes vriendinnen, bijna elke maand wel ergens een bruiloft of feestje, en ik kon de wereld aan. Nu zou ik willen dat ik nog eens 24 was (en dan met de ervaring die ik nu heb).
Jij daarentegen moet nog beginnen met leven, en dat is zo ontzettend zonde. Ik hoop echt voor je dat je je leven op de rails krijgt, en dat dat geen 20 jaar gaat duren.
maandag 1 september 2008 om 12:28
Goed, dan onderzoek ik toch lekker helemaal niks. Zodat ik er ook geen eventuele hulp voor kan krijgen! Hoeft die psych ook niet meer... Is dit wat je wilt horen?!
En ik heb nog geen stoornis, dus kan m ook niet als excuus gebruiken. (Heb nog nooit gezegd: "Ja maar ik héb autisme." Ik heb alleen gezegd dat ik dat vermoed. En dat ik er graag onderzoek naar wil laten doen.)
maandag 1 september 2008 om 12:42
Beste Brummetje, denk je niet dat je een diagnose moet laten stellen door mensen die jou EN irl zien en meemaken, ervoor geleerd hebben enz. Hang toch niet alles op aan de mening van een forummer (van alle forummers bedoel ik dan). Wij kunnen achter de pc toch geen diagnose stellen!!!!
Laat dit toch varen en ga aan de slag met je peut. Print dingen uit op je andere topics evt. Maar hier op dit topic vind je toch niet het antwoord. Gewoonweg omdat het zo niet kan. Daarbij is er al tig keer gezegd, ook door mij dat je toch nooit iets aanneemt. Zie nu toch ook weer, bij elke posting ga je geirriteerd in de verdediging. Totdat iemand zegt "ja ik denk ook dat je autistisch bent". Je hoort hier toch maar dingen die je niet wilt horen. Gewoon jezelf niet kwellen en jezelf ongeloofwaardig maken dan je al voor sommige bent. Je wilt advies/een mening en als je het krijgt dan "sla" je om je heen.
Succes woensdag (dan ging je toch naar je peut dacht ik?).
Laat dit toch varen en ga aan de slag met je peut. Print dingen uit op je andere topics evt. Maar hier op dit topic vind je toch niet het antwoord. Gewoonweg omdat het zo niet kan. Daarbij is er al tig keer gezegd, ook door mij dat je toch nooit iets aanneemt. Zie nu toch ook weer, bij elke posting ga je geirriteerd in de verdediging. Totdat iemand zegt "ja ik denk ook dat je autistisch bent". Je hoort hier toch maar dingen die je niet wilt horen. Gewoon jezelf niet kwellen en jezelf ongeloofwaardig maken dan je al voor sommige bent. Je wilt advies/een mening en als je het krijgt dan "sla" je om je heen.
Succes woensdag (dan ging je toch naar je peut dacht ik?).
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 1 september 2008 om 13:33
Lieve Brum, gun deze mensen de lol toch niet om jou te vertellen hoe je in elkaar steekt. Wat heb je er nou aan? En wat weten ze nou van jou? Probeer zelf een beeld van jezelf te krijgen, laat je vriendinnen hun beeld beschrijven, of je moeder. Ik vind het erg om te zien dat een stelletje losers (niet allemaal hoor) jou moeten vertellen dat je niet goed genoeg bent etc. en daar half bij klaarkomen, terwijl ze zelf ook met allerlei problemen kampen. Totaal niet objectief. Ik zou gelijk een slot op dit topic knallen, gewoon, omdat ik vind dat je anderen de kans niet moet geven om jou voor schut te zetten. Kom nou!
maandag 1 september 2008 om 14:01
Heb de rest nog niet gelezen en mijn eerste reactie is: jong, impulsief, beetje puberaal soms en erg afhankelijk van de mening van anderen. Het lijkt of je nogal zwart-wit denkt. En verder raak je de moed gauw kwijt. Maar je krabbelt ook telkens weer op. Je komt op mij niet over als iemand met lange adem, die zich ergens in vast kan bijten.
maandag 1 september 2008 om 14:29
Beste Brum, wat je ook bent, je bent in elk geval niet dom. Dat is de voornaamste reden dat je de mensen zo mateloos irriteert: het is volkomen duidelijk dat je meer in je mars hebt. En het is zonde om daar geen gebruik van te maken.
Je schrijft dat je niet kunt prioriteren. Okee, ik leg even uit hoe dat moet.
Je hebt een lijst gemaakt van de dingen genoemd in dit topic. Heel goed!
Je weet ook al waar je over drie maanden wilt zijn: je wilt werk hebben. (Daar ga je namelijk je i-Phone mee betalen.
)En je weet waar je over drie jaar wilt zijn: je wilt nog steeds werk hebben, en het liefst bij dezelfde werkgever. Je wilt dus werk, en je wilt dat dat goed gaat. Je weet dus al je doelen, da's ook goed.
1. Lees nu je andere topics nog eens door, en kijk of daar dezelfde dingen in gezegd worden als hier, of dat je nog iets nieuws tegenkomt voor op de lijst.
2. Welke dingen van deze lijst moet je absoluut aanpakken om je doelen (zie hierboven) binnen de gestelde termijn (zie hierboven) te bereiken? Kies er minstens 1 en maximaal 3.
3. Schrijf die drie dingen op, ga dat doen en hou je eraan. Als morgen je woonsituatie verandert, pak dan je lijstje erbij en hou je er nog steeds aan. Als je een nieuwe vriend krijgt die 300 km verderop woont, kijk op je lijstje - staat daar 'verhuizen' op? Niet? Dan niet doen, gewoon je lijstje blijven volgen.
Als je iets aan je voeten krijgt, of zwaar ongesteld wordt, of chronisch de hik krijgt: pak je lijstje erbij en ga door.
* ik krijg trouwens ook een i-Phone, leuk he?
*
maandag 1 september 2008 om 15:11
Hoi Brummetje,
Ik wilde alleen hier even op reageren.
Ik ben al mijn hele leven chronisch ziek. Op mijn 14de kwamen ze daar achter. Voor mij betekendt het veel medicijnen, pijn, moeite, alles is moeizaam en lastiger en ik loop elke dag tegen twintig dingen op die ik niet kan of niet zo kan als een 'normaal persoon'.
Toen ik (toen 15) in het ziekenhuis vroeg om een verklaring voor gym (school deed moeilijk) zei mijn arts verbaast: "Ga je nog naar school?!".
Mij is vanaf toen altijd voorgehouden dat ik jong dood zou gaan en dat er geen normaal leven voor mij inzat.
Ik ben ook twee jaar geleden bijna dood gegaan, ik werkte te hard. Meer dan geluk is het niet dat ik in de maanden dat ik ernstig ziek was niet zomaar er bij neerviel, maar nu, twee jaar na die periode ben ik weer opgekrabbelt naar hoe ik was ervoor. Nog steeds chronisch ziek met alle gevolgen van dien, maar voor mij weer normaal.
Ja, ik ga nog naar school. Ik ga volgende week (en ja, met enige tegenzin en angst in mijn hart) weer door met mijn studie. Ik ben nu 24.
Mensen vragen mij weleens waarom ik zo hard mijn best doe als het me allemaal zoveel meer moeite als een ander kost. Hier is mijn antwoord, wat ik al sinds mijn 15de voelde, ik hoop dat je er wat mee kan;
Wat moet ik dan, aan de kant gaan zitten en wachten tot ik een ander lichaam krijg? Dit is mijn leven, dit is mijn situatie en dat is alles wat ik ga krijgen. Ik wil niet wachten op mijn dood en gokken op een reincarnatie.
Dus, ja! Wil niet ligt op het kerkhof en kan niet ligt er naast!
Als een dokter tegen jou zegt, je hebt A, mensen met A kunnen B meestal maar moeizaam of niet. Wil je dan je leven leven zonder ooit B te hebben gedaan?
Je kan het altijd proberen, en mijn wetenschap is dat het dan meestal best wel lukt, al is het niet hoe ieder ander het doet.
