Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 22 november 2023 om 21:37
Het is inderdaad het uitzichtloze wat het zo zwaar maakt. De aankomende feestdagen en bijkomende verplichtingen maakt het er niet beter op.
De dagen gaan vanzelf voorbij. Soms snel, soms langzaam. Het glijdt langs me af.
Ik werk een aantal uur en dat houd me bezig, ondanks dat het eigenlijk teveel is.
De dagen gaan vanzelf voorbij. Soms snel, soms langzaam. Het glijdt langs me af.
Ik werk een aantal uur en dat houd me bezig, ondanks dat het eigenlijk teveel is.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 24 november 2023 om 13:57
Iemand tips mbt mijn lat relatie?
Ik heb soms heel sterk de drang dat ik het uit moet maken, maar ik weet niet of dit komt door mijn vermijding of door iets anders?
Daarnaast gaat hij momenteel door een rot periode en om dit dan er bovenop te leggen wil ik niet.
Dat hij een collega is maakt het extra lastig
Hoe moet dat op het werk? Ik hoef niet met hem samen te werken en heb zo weinig met hem te maken. Toch zal ik hem niet volledig kunnen of willen ontwijken.
Ik heb soms heel sterk de drang dat ik het uit moet maken, maar ik weet niet of dit komt door mijn vermijding of door iets anders?
Daarnaast gaat hij momenteel door een rot periode en om dit dan er bovenop te leggen wil ik niet.
Dat hij een collega is maakt het extra lastig
Hoe moet dat op het werk? Ik hoef niet met hem samen te werken en heb zo weinig met hem te maken. Toch zal ik hem niet volledig kunnen of willen ontwijken.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 24 november 2023 om 17:17
Dat hij door een rotperiode gaat en jouw collega is, doet er niet zoveel toe, lijkt me. Ja, extra moeilijk voor jullie beiden, maar geen redenen om het niet uit te maken als je dat wilt.
Verder is de keuze aan jou. Jij hebt 'die drang' - wat betekent dat überhaupt? Heb je buiten 'die drang' ook een goede reden? Dat zou ik voor mezelf maar eens uitzoeken. Ik heb ook weleens de drang om iets heel duur te kopen of een hele zak chips leeg te eten, maar daar handel ik niet (altijd) naar.
Verder is de keuze aan jou. Jij hebt 'die drang' - wat betekent dat überhaupt? Heb je buiten 'die drang' ook een goede reden? Dat zou ik voor mezelf maar eens uitzoeken. Ik heb ook weleens de drang om iets heel duur te kopen of een hele zak chips leeg te eten, maar daar handel ik niet (altijd) naar.
vrijdag 24 november 2023 om 17:47
Voor mij doet het er wel toe dat hij door een rotperiode heen gaat. Ik wil hem niet onderuit halen, niet nog ellendiger laten voelen.Mia schreef: ↑24-11-2023 17:17Dat hij door een rotperiode gaat en jouw collega is, doet er niet zoveel toe, lijkt me. Ja, extra moeilijk voor jullie beiden, maar geen redenen om het niet uit te maken als je dat wilt.
Verder is de keuze aan jou. Jij hebt 'die drang' - wat betekent dat überhaupt? Heb je buiten 'die drang' ook een goede reden? Dat zou ik voor mezelf maar eens uitzoeken. Ik heb ook weleens de drang om iets heel duur te kopen of een hele zak chips leeg te eten, maar daar handel ik niet (altijd) naar.
Ook dat ik hem op werk blijf tegenkomen vind ik lastig. Ik ga soms even op zijn kantoor langs om te praten en dat gaat dan niet meer. Daarnaast zal het hem pijn doen om mij te zien maar geen relatie met me te hebben.
Voor mijn idee zit ik klem tussen alleen maar kwade keuzes.
Er valt weinig uit te zoeken want ik voel niks. Dat zal deels door de depressie komen en deels door mijn coping. Ik heb geen idee.
Ik weet simpelweg niet waar ik goed aan doe en zou het liefst verdwijnen van de aardbol.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 24 november 2023 om 18:24
Nou, als jij hem niet nog rottiger wil laten voelen, dan is je keuze toch eigenlijk al gemaakt? Ik lees ook niet waarom je het uit zou willen maken, en misschien weet je dat zelf ook niet, maar dat lijkt me de belangrijkste factor in deze beslissing. Wat gebeurt er (met jou!) als je het niet uitmaakt?
Ik voel voor je. Je wanhoop klinkt in je posts door! Maar er is niemand hier die deze beslissing voor je kan maken, helaas...
Ik voel voor je. Je wanhoop klinkt in je posts door! Maar er is niemand hier die deze beslissing voor je kan maken, helaas...
vrijdag 24 november 2023 om 18:49
Hey Twijfelaar,
Je kan ook even besluiten om tijdelijk geen keuze te maken. Geen beslissingen te nemen of knopen door te hakken. Tegen het idee aanhikken dat je over van alles een besluit moet nemen; relatie, woning, etc geeft veel stress en zorgt er waarschijnlijk alleen maar voor dat je in je hoofd hetzelfde cirkeltje blijft gaan.
Dus zo lang je nu nog zoveel stress en onrust ervaart en geen hulp, laat al die beslissingen even los. En deal per dag met dat wat op je afkomt. En zorg voor veel afleiding. Ga lezen, tv kijken, wandelen, podcasts luisteren, met je dochter wat doen, met je vriend iets doen. Afleiding, afleiding, afleiding!
Ik herken piekergedachten en ik herken ook dat ik soms zo daar in verstrikt raak dat ik niet eens meer door heb dat ik aan het piekeren ben. Op een gegeven moment zie ik dan toch weer even dat ik aan het piekeren ben. En als ik dan door heb dat ik weer eens in hetzelfde cirkeltje zit te denken, dan kap ik het cirkeltje af. Door te bedenken dat ik dat cirkeltje al heel vaak bedacht hebt zonder een oplossing. En het me alleen maar stress geeft. En te bedenken dat het NU, OP DIT MOMENT, niet de tijd is om een beslissing of keuze te maken over het piekeronderwerp. En dan ga ik wat anders doen om mezelf af te leiden. En soms werkt dit goed. En soms moet ik dit meerdere keren per dag herhalen.
Je kan ook even besluiten om tijdelijk geen keuze te maken. Geen beslissingen te nemen of knopen door te hakken. Tegen het idee aanhikken dat je over van alles een besluit moet nemen; relatie, woning, etc geeft veel stress en zorgt er waarschijnlijk alleen maar voor dat je in je hoofd hetzelfde cirkeltje blijft gaan.
Dus zo lang je nu nog zoveel stress en onrust ervaart en geen hulp, laat al die beslissingen even los. En deal per dag met dat wat op je afkomt. En zorg voor veel afleiding. Ga lezen, tv kijken, wandelen, podcasts luisteren, met je dochter wat doen, met je vriend iets doen. Afleiding, afleiding, afleiding!
Ik herken piekergedachten en ik herken ook dat ik soms zo daar in verstrikt raak dat ik niet eens meer door heb dat ik aan het piekeren ben. Op een gegeven moment zie ik dan toch weer even dat ik aan het piekeren ben. En als ik dan door heb dat ik weer eens in hetzelfde cirkeltje zit te denken, dan kap ik het cirkeltje af. Door te bedenken dat ik dat cirkeltje al heel vaak bedacht hebt zonder een oplossing. En het me alleen maar stress geeft. En te bedenken dat het NU, OP DIT MOMENT, niet de tijd is om een beslissing of keuze te maken over het piekeronderwerp. En dan ga ik wat anders doen om mezelf af te leiden. En soms werkt dit goed. En soms moet ik dit meerdere keren per dag herhalen.
vrijdag 24 november 2023 om 18:55
En het is logisch dat je niks voelt. Inderdaad door je depressie en coopingsmechanisme is de kans groot dat je voornamelijk in je hoofd bent gaan leven en moeilijke gevoelens onderdrukt hebt om te overleven. Je lichaam is uiterst vindingrijk en doet er alles aan om te overleven. En ook al willen je gedachten niet mee in die overleving wanneer je in de depressieve momenten zit. Je lichaam wil het wel 
Geef jezelf tijd, rust en ruimte. Hoef even niks. Blijf hier schrijven als je dat fijn vindt. Er is altijd wel iemand die meeleest of leert van wat je deelt en van de reacties die daarop komen.
Geef jezelf tijd, rust en ruimte. Hoef even niks. Blijf hier schrijven als je dat fijn vindt. Er is altijd wel iemand die meeleest of leert van wat je deelt en van de reacties die daarop komen.
vrijdag 24 november 2023 om 21:38
Redenen waarom ik het uit zou maken is voornamelijk omdat ik nu niks voel voor hem en het bij elkaar zijn, het afstemmen qua afspreken en dergelijke belastend vind. Elke beslissing kost energie. Als hij zegt dat hij van me houdt, kan ik niet niks zeggen dus zeg ik het terug en dan voel ik me een leugenaar. Zeg ik niks terug dan voel ik me schuldig omdat ik zijn gevoel niet kan beantwoorden. Ik kan het niet goed doen.Mia schreef: ↑24-11-2023 18:24Nou, als jij hem niet nog rottiger wil laten voelen, dan is je keuze toch eigenlijk al gemaakt? Ik lees ook niet waarom je het uit zou willen maken, en misschien weet je dat zelf ook niet, maar dat lijkt me de belangrijkste factor in deze beslissing. Wat gebeurt er (met jou!) als je het niet uitmaakt?
Ik voel voor je. Je wanhoop klinkt in je posts door! Maar er is niemand hier die deze beslissing voor je kan maken, helaas...
Ik weet dat niemand de beslissing voor mij kan nemen, ik zou graag willen dat ik zelf wist wat ik moest doen, wat ik zelf wil, wat goed is voor mij. Ik overzie het niet.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 25 november 2023 om 23:52
Dat laatste probeer ik ook. Dan maar wat anders doen. Het is alleen zo vermoeiend. Er is altijd wel wat. Werk, zeik met ex, vriend die wat wilt, thuis opruimen, huis van overleden ouder leeghalen (dat vreet, schiet totaal niet op). Als ik er alweer aan denk schiet ik in de paniek/stress/onrust.Ibigu schreef: ↑24-11-2023 18:49Hey Twijfelaar,
Je kan ook even besluiten om tijdelijk geen keuze te maken. Geen beslissingen te nemen of knopen door te hakken. Tegen het idee aanhikken dat je over van alles een besluit moet nemen; relatie, woning, etc geeft veel stress en zorgt er waarschijnlijk alleen maar voor dat je in je hoofd hetzelfde cirkeltje blijft gaan.
Klopt, maar zo gaat het al dik twee jaar. Het was bedoeld als tijdelijk even op adem komen na de scheiding. Helaas nog steeds geen stappen kunnen zetten waardoor ik de moed begin te verliezen dat ik ooit beter word dan dit.
Dus zo lang je nu nog zoveel stress en onrust ervaart en geen hulp, laat al die beslissingen even los. En deal per dag met dat wat op je afkomt. En zorg voor veel afleiding. Ga lezen, tv kijken, wandelen, podcasts luisteren, met je dochter wat doen, met je vriend iets doen. Afleiding, afleiding, afleiding!
Ik ben goed in afleiding zoeken net zo lang totdat ik op ben en weer geheel somber wordt en suïcidaal als ik pech heb. Ik sla door in de afleiding. Herken het nu heel af en toe en dan probeer ik op de rem te trappen. Juist nu ik me ervan bewust ben aan het worden lijkt het erger dan dat ik dacht dat het was.
Ik herken piekergedachten en ik herken ook dat ik soms zo daar in verstrikt raak dat ik niet eens meer door heb dat ik aan het piekeren ben. Op een gegeven moment zie ik dan toch weer even dat ik aan het piekeren ben. En als ik dan door heb dat ik weer eens in hetzelfde cirkeltje zit te denken, dan kap ik het cirkeltje af. Door te bedenken dat ik dat cirkeltje al heel vaak bedacht hebt zonder een oplossing. En het me alleen maar stress geeft. En te bedenken dat het NU, OP DIT MOMENT, niet de tijd is om een beslissing of keuze te maken over het piekeronderwerp. En dan ga ik wat anders doen om mezelf af te leiden. En soms werkt dit goed. En soms moet ik dit meerdere keren per dag herhalen.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 25 november 2023 om 23:56
Ik heb al zo lang “rust”. Het is geen echte rust. Therapieën die geprobeerd moesten worden vanuit bedrijfsarts en mezelf. Niks werkte door mijn grote weerstand. Ik moest en zou blijven werken gedeeltelijk en zo waar is uwv erin meegegaan en heb ik het minimale aan uren eruit weten te slepen in een nieuw contract terwijl ik nu pas echt merk dat ik dat helemaal niet aankan. Ik kan me niet weer gaan ziekmelden, ze hebben al twee jaar betaald voor niks. Ik voel me een leugenaar.Ibigu schreef: ↑24-11-2023 18:55En het is logisch dat je niks voelt. Inderdaad door je depressie en coopingsmechanisme is de kans groot dat je voornamelijk in je hoofd bent gaan leven en moeilijke gevoelens onderdrukt hebt om te overleven. Je lichaam is uiterst vindingrijk en doet er alles aan om te overleven. En ook al willen je gedachten niet mee in die overleving wanneer je in de depressieve momenten zit. Je lichaam wil het wel
Geef jezelf tijd, rust en ruimte. Hoef even niks. Blijf hier schrijven als je dat fijn vindt. Er is altijd wel iemand die meeleest of leert van wat je deelt en van de reacties die daarop komen.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 25 november 2023 om 23:57
zondag 26 november 2023 om 05:51
Gebruik je op het moment medicijnen voor je depressive gevoelens Twijfelaar?Twijfelaar schreef: ↑22-11-2023 18:27. Er komt geen einde aan het moeten, het worstelen met het leven.
Zo niet, zou ik het zeker overwegen in overleg met huisarts. Ik weet dat je voorzichtig bent, ook bij de huisarts, Maar het is van belang dat je voor jezelf zorgt. Je hoeft daarvoor niet te wachten tot je diagnose gesprekken.
zondag 26 november 2023 om 10:12
Een opgeruimd huis is fijn, of je nu binnenkort gaat verhuizen of niet. Ik zou daar voorlopig even de prioriteit leggen.
Als je overweldigd wordt door de hoeveelheid klussen die je moet doen helpt het soms om ze op te schrijven en in kleinere klussen op te knippen die je dan als "taakjes" af kunt vinken.
En gewoon ergens beginnen. Er ligt bv. een berg opvouw/strijkgoed waar je tegenaan hikt. Dan doe je er iedere dag 10. Al zijn het tien washandjes bij wijze van spreken. Het is motiverend om resultaat te zien en na vijf dagen is je berg al een heel stuk kleiner.
Voor de rest geldt dat je er een project met planning, deeltaken en acties van kunt maken.
Verhuisdilemma - Deeltaken:
- Maak kostenraming voor de komende 4 jaar huidige huur
- Maak rudimentaire kostenraming voor koop die je steeds verder invult
- inventariseer je koopopties op funda
-inventariseer andere huuropties en maak een lijst met makelaars/verhuurders die je gaat bellen.
- lees je in op koop bij vereniging eigen huis waar ze leuke checklists hebben.
- bel een paar makelaars voor opgave kosten bij koopbegeleiding en zoekopdracht.
- maak afspraak bij de hypotheker
- inventariseer lokale verhuisbedrijven en mogelijke andere hulpdiensten. Wat kost het wat kunnen ze daarvoor leveren, en hoe snel?
- check concreet bij familie en vrienden welke hulp ze willen geven bij jouw eventuele verhuizing
- Vraag bij collega's en kennissen/familie naar ervaringen met klusbedrijven en maak een overzichtje
- Vraag ook om je heen of iemand nog een andere huurwoning voor je weet. (je weet maar nooit.)
Door het concreter te maken wordt zo'n keuze na verloop van tijd steeds duidelijker en minder overweldigend. Bovendien doe je vast iets zinnigs, in plaats van ertegenaan hikken en bevriezen.
Wat betreft vriend:
- vertel hem dat het je momenteel een beetje teveel is en je graag wat rust wilt inbouwen, bv door de komende tijd bij jou thuis af te spreken.
En verder: je schrijft hier al, wat prima is, maar ook een dagboek kan helpen om je gedachten te ordenen en grip te houden op je leven.
Dat zijn mijn tips. Kijk maar of je er iets aan hebt.
Als je overweldigd wordt door de hoeveelheid klussen die je moet doen helpt het soms om ze op te schrijven en in kleinere klussen op te knippen die je dan als "taakjes" af kunt vinken.
En gewoon ergens beginnen. Er ligt bv. een berg opvouw/strijkgoed waar je tegenaan hikt. Dan doe je er iedere dag 10. Al zijn het tien washandjes bij wijze van spreken. Het is motiverend om resultaat te zien en na vijf dagen is je berg al een heel stuk kleiner.
Voor de rest geldt dat je er een project met planning, deeltaken en acties van kunt maken.
Verhuisdilemma - Deeltaken:
- Maak kostenraming voor de komende 4 jaar huidige huur
- Maak rudimentaire kostenraming voor koop die je steeds verder invult
- inventariseer je koopopties op funda
-inventariseer andere huuropties en maak een lijst met makelaars/verhuurders die je gaat bellen.
- lees je in op koop bij vereniging eigen huis waar ze leuke checklists hebben.
- bel een paar makelaars voor opgave kosten bij koopbegeleiding en zoekopdracht.
- maak afspraak bij de hypotheker
- inventariseer lokale verhuisbedrijven en mogelijke andere hulpdiensten. Wat kost het wat kunnen ze daarvoor leveren, en hoe snel?
- check concreet bij familie en vrienden welke hulp ze willen geven bij jouw eventuele verhuizing
- Vraag bij collega's en kennissen/familie naar ervaringen met klusbedrijven en maak een overzichtje
- Vraag ook om je heen of iemand nog een andere huurwoning voor je weet. (je weet maar nooit.)
Door het concreter te maken wordt zo'n keuze na verloop van tijd steeds duidelijker en minder overweldigend. Bovendien doe je vast iets zinnigs, in plaats van ertegenaan hikken en bevriezen.
Wat betreft vriend:
- vertel hem dat het je momenteel een beetje teveel is en je graag wat rust wilt inbouwen, bv door de komende tijd bij jou thuis af te spreken.
En verder: je schrijft hier al, wat prima is, maar ook een dagboek kan helpen om je gedachten te ordenen en grip te houden op je leven.
Dat zijn mijn tips. Kijk maar of je er iets aan hebt.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 26 november 2023 om 10:16
Ik gebruik geen medicijnen. Dit is besproken met o.a. de huisarts. De eventuele nadelen wegen voor mij niet op tegen de eventuele voordelen. Het is te vaag, te onzeker dat het helpt.Verbinder schreef: ↑26-11-2023 05:51Gebruik je op het moment medicijnen voor je depressive gevoelens Twijfelaar?
Zo niet, zou ik het zeker overwegen in overleg met huisarts. Ik weet dat je voorzichtig bent, ook bij de huisarts, Maar het is van belang dat je voor jezelf zorgt. Je hoeft daarvoor niet te wachten tot je diagnose gesprekken.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 26 november 2023 om 10:22
Dank je wel voor de tips. Een aantal doe ik al, zoals het opdelen in kleine taken en het dagboek.merano schreef: ↑26-11-2023 10:12Een opgeruimd huis is fijn, of je nu binnenkort gaat verhuizen of niet. Ik zou daar voorlopig even de prioriteit leggen.
Als je overweldigd wordt door de hoeveelheid klussen die je moet doen helpt het soms om ze op te schrijven en in kleinere klussen op te knippen die je dan als "taakjes" af kunt vinken.
En gewoon ergens beginnen. Er ligt bv. een berg opvouw/strijkgoed waar je tegenaan hikt. Dan doe je er iedere dag 10. Al zijn het tien washandjes bij wijze van spreken. Het is motiverend om resultaat te zien en na vijf dagen is je berg al een heel stuk kleiner.
Voor de rest geldt dat je er een project met planning, deeltaken en acties van kunt maken.
Verhuisdilemma - Deeltaken:
- Maak kostenraming voor de komende 4 jaar huidige huur
- Maak rudimentaire kostenraming voor koop die je steeds verder invult
- inventariseer je koopopties op funda
-inventariseer andere huuropties en maak een lijst met makelaars/verhuurders die je gaat bellen.
- lees je in op koop bij vereniging eigen huis waar ze leuke checklists hebben.
- bel een paar makelaars voor opgave kosten bij koopbegeleiding en zoekopdracht.
- maak afspraak bij de hypotheker
- inventariseer lokale verhuisbedrijven en mogelijke andere hulpdiensten. Wat kost het wat kunnen ze daarvoor leveren, en hoe snel?
- check concreet bij familie en vrienden welke hulp ze willen geven bij jouw eventuele verhuizing
- Vraag bij collega's en kennissen/familie naar ervaringen met klusbedrijven en maak een overzichtje
- Vraag ook om je heen of iemand nog een andere huurwoning voor je weet. (je weet maar nooit.)
Door het concreter te maken wordt zo'n keuze na verloop van tijd steeds duidelijker en minder overweldigend. Bovendien doe je vast iets zinnigs, in plaats van ertegenaan hikken en bevriezen.
Wat betreft vriend:
- vertel hem dat het je momenteel een beetje teveel is en je graag wat rust wilt inbouwen, bv door de komende tijd bij jou thuis af te spreken.
En verder: je schrijft hier al, wat prima is, maar ook een dagboek kan helpen om je gedachten te ordenen en grip te houden op je leven.
Dat zijn mijn tips. Kijk maar of je er iets aan hebt.
De kleine taken mbt het opruimen dat helpt een beetje, toch zie ik de berg was / post en andere rotzooi niet slinken. Heel soms dat ik denk “oh het is gelukt, ik heb weer een beetje plaats.” Meestal ligt er al weer nieuwe zooi bovenop of naast of onder
Het dagboek is een ontlading en frustratiebron tegelijkertijd. Ik wil schrijven, heb er dan geen tijd voor en stel het uit wat resulteert in irritatie omdat zelfs dat me niet lukt.
Het verhuis en koopplan heb ik in de koelkast gezet totdat er een potentieel leuk huis voorbij komt. Dat past nu echt niet erbij.
Ik zal het gesprek aan moeten gaan met mijn vriend, alleen ben ik dusdanig bang dat ik hem ga kwetsen of teleurstel dat ik het blijf uitstellen.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 26 november 2023 om 10:28
Mijn mening: ik zou dit serieus heroverwegen en opnieuw bespreken met de huisarts. Als ik je zo lees ben je inmiddels wel op een punt dat je deze kans op verbetering moet grijpen. Ik spreek uit ervaring, ben ook op zo'n punt geweest en na jarenlang mitsen en maren ben ik toch overslag gegaan en dat heeft positief uitgepakt. Eerste paar weken waren pittig met bijwerkingen maar die verdwenen daarna weer.Twijfelaar schreef: ↑26-11-2023 10:16Ik gebruik geen medicijnen. Dit is besproken met o.a. de huisarts. De eventuele nadelen wegen voor mij niet op tegen de eventuele voordelen. Het is te vaag, te onzeker dat het helpt.
zondag 26 november 2023 om 10:58
Ik heb voor mijn idee geen ruimte om te gaan proberen. Mijn dochter, mijn werk, het niet hebben van een vangnet, maken dat ik niet wil proberen. Los van een niet te beschrijven angst dat het niet werkt en dan een andere moet proberen inclusief stoppen en ontwenningsverschijnselen dus nog meer bijwerkingen.eefje677 schreef: ↑26-11-2023 10:28Mijn mening: ik zou dit serieus heroverwegen en opnieuw bespreken met de huisarts. Als ik je zo lees ben je inmiddels wel op een punt dat je deze kans op verbetering moet grijpen. Ik spreek uit ervaring, ben ook op zo'n punt geweest en na jarenlang mitsen en maren ben ik toch overslag gegaan en dat heeft positief uitgepakt. Eerste paar weken waren pittig met bijwerkingen maar die verdwenen daarna weer.
Onder een andere nick al eens besproken en ook met verschillende behandelaren is dit besproken.
Ik durf niet.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 26 november 2023 om 16:58
Dat zal ik opzoeken. Ik heb al eens een homeopathisch middel gebruikt, maar ik kan niet zeggen dat dat hielp.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 26 november 2023 om 17:20
Ik kan er niet meer tegen. De drukte, het moeten, het regelen. Voor mij hoeft het niet meer.
Waarom kan ik geen ongeluk krijgen en dood gaan?
Natuurlijk kan ik naar de huisarts gaan, die zal me willen opnemen en dat weiger ik. Dus ga ik niet.
Ik voel me zo alleen.
Waarom kan ik geen ongeluk krijgen en dood gaan?
Natuurlijk kan ik naar de huisarts gaan, die zal me willen opnemen en dat weiger ik. Dus ga ik niet.
Ik voel me zo alleen.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 26 november 2023 om 19:46
Ik vind dit soort berichten en topics best lastig en ga toch reageren.
Ken je het verhaal van de bus en oorzaak en gevolg? Het is NLP maar zal vast ook wel ergens anders beschreven en benoemd zijn.
De vraag wordt gesteld: ga je achterin de bus zitten en laat je jezelf rijden? Of ga je voorin zitten en neem je het stuur in handen?
Dus maw ga je aan de oorzaak of gevolg kant zitten.
Je zit nu aan de gevolg kant, daar overkomen je allemaal dingen waar je niks aan kan doen.
En dat is wel veilig, want je hebt geen idee welke kant je opgaat maar je hoeft ook niet te rijden dus dat maakt niet uit.
Maar weet je die bus blijft maar rijden en jij ziet toch ook wel plekken langs komen waar je misschien uit wil stappen, maar dat kan niet want je zit niet achter het stuur. De rit overkomt je.
Dus wanneer ga je aan de oorzaak kant zitten? Ga je achter het stuur zitten? Als het allemaal echt uitzichtloos is? Als de pijn echt te groot is geworden? En wat ga je dan doen? Ga je hulp zoeken of maak je een eind aan de rit?
Of ga je eerder aan de oorzaak-kant zitten? Hulp accepteren? Voor jezelf, je kind?
Samen met iemand kleine stappen zetten.
Ga naar de huisarts. Laat je helpen. En je hoeft je niet over te leveren aan wat de hulpverlening wil. Je hoeft niet weer terug achter de bus in. Je mag aan het stuur blijven zitten.
Maar laat mensen met je meerijden en je helpen.
Ken je het verhaal van de bus en oorzaak en gevolg? Het is NLP maar zal vast ook wel ergens anders beschreven en benoemd zijn.
De vraag wordt gesteld: ga je achterin de bus zitten en laat je jezelf rijden? Of ga je voorin zitten en neem je het stuur in handen?
Dus maw ga je aan de oorzaak of gevolg kant zitten.
Je zit nu aan de gevolg kant, daar overkomen je allemaal dingen waar je niks aan kan doen.
En dat is wel veilig, want je hebt geen idee welke kant je opgaat maar je hoeft ook niet te rijden dus dat maakt niet uit.
Maar weet je die bus blijft maar rijden en jij ziet toch ook wel plekken langs komen waar je misschien uit wil stappen, maar dat kan niet want je zit niet achter het stuur. De rit overkomt je.
Dus wanneer ga je aan de oorzaak kant zitten? Ga je achter het stuur zitten? Als het allemaal echt uitzichtloos is? Als de pijn echt te groot is geworden? En wat ga je dan doen? Ga je hulp zoeken of maak je een eind aan de rit?
Of ga je eerder aan de oorzaak-kant zitten? Hulp accepteren? Voor jezelf, je kind?
Samen met iemand kleine stappen zetten.
Ga naar de huisarts. Laat je helpen. En je hoeft je niet over te leveren aan wat de hulpverlening wil. Je hoeft niet weer terug achter de bus in. Je mag aan het stuur blijven zitten.
Maar laat mensen met je meerijden en je helpen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
