Hoe leven op orde stellen?

Twijfelaar zondag 29 oktober 2023 om 20:00

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling

2.39% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 1 december 2023 om 13:49

bijtie schreef: ↑
30-11-2023 18:31
Ja, deels wel.

Dat was elke keer heel erg moeilijk.
En blijft een work in progress.

Volgens de huidige coach heb ik al ontzettend veel bereikt voor iemand met ADD/dit patroon.

Voor mij voelt het niet zo maar klopt objectief gezien wel, ik ging van mezelf verwaarlozen, verslaving, diabetes, slechte relaties, geen werk/huishouden kunnen onderhouden naar een leven wat je zelfs als enigszins geslaagd zou kunnen noemen. Ik leef nu gezond, single, clean, sport, huis is netjes en gezellig, kan een sociaal leven onderhouden, doe vrijwilligerswerk, een baan op WO niveau.

En toch worstel ik ook nog steeds met dit. Dat ik in mijn oude patroon verdwijn en op sommige gebieden jarenlang geen beslissing neem. Door de chaos in mijn hoofd en de angst, me ga verstoppen. Ik ken hele goede verdwijntrucs. De cirkel van vermijding is nooit ver weg.

Dus nu ben ik ook weer op dit punt, dat ik dacht dat het een opwaartse lijn was maar toch ergens vast ben komen te zitten in de cirkel. En dan werkt mezelf dwingen of straffen, discipline, afleiding, wat dan ook, allemaal niet, dat maakt het juist erger. En dan zit je vast. En eigenlijk sta ik dus gewoon weer precies waar jij nu staat.

Mijn vorige therapeut zei altijd: hallo, je zit op dit gebied nog in de kleuterklas, en nu probeer je alweer groep 8 dingen te doen. Neem jezelf eens serieus en ga nu eerst eens met dat kleutertje aan de gang. Zij wil nog eerst even rustig onderzoeken wat ze eigenlijk het liefste wil en nodig heeft. Stop waar je mee bezig bent en luister eerst naar haar. De rest komt dan wel.

Zo te lezen heb je inderdaad flinke stappen gezet. Knap!
Je geeft aan dat jezelf dwingen, straffen, discipline, afleiding en wat dan ook het alleen maar erger maakt. Hoe zorg jij er dan voor dat je uit dat cirkeltje van vermijding stapt? Hoe kom je erachter wat je kleutertje (zoals jij het omschrijft) wilt?

Met wie heb je dat proces doorlopen? Was dat een coach of psycholoog? Ik ben niet op zoek naar een specifieke naam, aannemende dat je niet dicht bij mij in de buurt woont

Ik wil vooral weten in welke richting dat ik moet zoeken voor hulp. De haptonoom waar ik naartoe ga is, mede vanwege de lage frequentie van afspraken, niet voldoende helpend.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 1 december 2023 om 13:51

tyche schreef: ↑
30-11-2023 18:53
Je beoordeelt nu je keuze van destijds op de uitkomst. Maar je kunt daar nooit je keuze op baseren, omdat je die uitkomst niet van tevoren kunt weten. Dus moet je op zoek naar een ander kompas om je te helpen bepalen wat het juiste is om te doen. Spijt is nuttig als het je helpt betere keuzes te maken, bijvoorbeeld omdat je je realiseert dat je de beslissing op het verkeerde had gebaseerd. Maar als je spijt hebt omdat dingen anders lopen dan gedacht terwijl je dat niet kon voorzien, is het zonde van je energie.

Dus, waar baseer je je keuzes op?

De keuzes of vooral het niet kiezen baseer ik voornamelijk op angsten. Geen goede raadgever, dat weet ik. Ik kom echter niet tot de kern om te weten wat ik wil. Niet om me ergens achter te verschuilen, maar ik heb nooit gedaan wat ik wilde. Ik heb mijn leven geleefd en keuzes gemaakt naar maatschappelijke maatstaven, zoals ik dacht dat het hoorde.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 1 december 2023 om 13:56

Verbinder schreef: ↑
01-12-2023 04:46
Ik begrijp je verlamming qua keuzes maken en hoe je uitlegde wat er in je omgaat als je op een keuzemoment komt door situaties uit het verleden.
Als je in aanmerking komt voor het huis zou ik het nemen. Dat huis zit in de omgeving waar je aan gebonden bent, je krijgt meer ruimte, privacy en hoeft niet met de angst te leven dat je huurbaas de huurovereenkomst elk moment kan eindigen.
Grote plussen op veel gebieden en vooruitgang voor jou.

De huurwoning waar ik op gereageerd heb zit in de buurt van waar ik nu woon, maar is niet conform de afspraken uit het ouderschapsplan en precies daar zit de crux voor mij. Er is een afspraak gemaakt waar ik me niet aan wil houden. De communicatie tussen vader en mij is dusdanig slecht dat ik hem niet wil tegenkomen in mijn privetijd. Gezien de omvang van zijn woonplaats zou dat wel regelmatig kunnen gebeuren, inclusief familieleden van hem. Ik ken daar buiten wat ouders van vriendinnetjes van dochter geen mensen, zeker geen mensen waar ik een goede band mee heb.

Ik lees de voordelen die je opnoemt en op allen heb ik een "maar dit" en "maar dat". Ik herken het, de vermijding, het draaien, uitstellen van de keuze. Alleen het knopen doorhakken lukt niet.

Hope is the first step on the road to disappointment

bijtie vrijdag 1 december 2023 om 14:24

Twijfelaar schreef: ↑
01-12-2023 13:49
Zo te lezen heb je inderdaad flinke stappen gezet. Knap!
Je geeft aan dat jezelf dwingen, straffen, discipline, afleiding en wat dan ook het alleen maar erger maakt. Hoe zorg jij er dan voor dat je uit dat cirkeltje van vermijding stapt? Hoe kom je erachter wat je kleutertje (zoals jij het omschrijft) wilt?

Met wie heb je dat proces doorlopen? Was dat een coach of psycholoog? Ik ben niet op zoek naar een specifieke naam, aannemende dat je niet dicht bij mij in de buurt woont Ik wil vooral weten in welke richting dat ik moet zoeken voor hulp. De haptonoom waar ik naartoe ga is, mede vanwege de lage frequentie van afspraken, niet voldoende helpend.

Ik heb er diverse gehad, psycholoog, psychotherapeut, coaches en ik heb ook al lang een haptonoom die ik 1-2 keer per maand zie.

Ze doen eigenlijk allemaal hetzelfde. Je moet toch zelf onvermijdelijk het moeilijke en zware werk doen en zelf door die depressie heen, of rouw, of wat er ook achter zit waardoor je vast bent gelopen. Niemand anders kan dat voor je doen. Ze kunnen wel naast je staan, de weg wijzen en je aanmoedigen. Vaak zeggen dat het normaal is en erbij hoort. Ik heb gemerkt dat ik dat nodig heb, in ieder geval in deze fase van mijn leven, een teampje van mensen die me aanmoedigt. Ik heb helemaal geen zelfvertrouwen en dat kan je ook niet ergens vandaan toveren, dus je moet toch al die stapjes zetten en dat is veel te eng als het helemaal alleen moet.

Ik zat best diep in de shit maar dat realiseerde ik me eerst niet. Ik keek eens objectief naar mezelf en dacht wat probeer je nou alles alleen te doen, dat gaat gewoon niet. Een ander kan dat ook niet dus waarom ik wel? Misschien zit jij ook wel zodanig diep in de shit dat je ook een support team nodig hebt, zodat je die stappen kan gaan zetten om de cirkel te doorbreken.

Wat dat kleutertje wil komt niet zomaar even boven water als het al 20 jaar onderdrukt dus daar gaan veel tijd, aandacht, werk en oefening in zitten. Is misschien iets wat je echt nog moet leren. Ik leef erg voor de buitenwereld, ik heb vaak een masker op van dat alles goed gaat en moet altijd positief zijn van mezelf. Dus ik moet echt heel bewust leren kijken naar mezelf en in mezelf. Blijft een leerproces.

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 18:39

Lieve mensen, ik weet het even niet meer hoor. Ik loop vast. Nog een paar uur en dan gaat mijn dochter naar bed en kan ik ook gaan slapen. Ik ben ontzettend moe. Ik kijk op tegen komende week met mijn vriend en alle dingen die moeten. Nog even doorbijten want dan heb ik vakantie klinkt leuk, maar voelt niet zo. De feestdagen zijn niet leuk. Nooit geweest ook. Het liefste wil ik alles skippen, maar het mag niet.

Ben even radeloos. Wetende dat er een morgen gaat komen en ik dan weer mijn ritme kan volgen. Iets van houvast.

Mijn vriend weet van niks. Ik kan hem niet toelaten in mijn shit. Ik wil het niet toelaten.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 18:42

De hormonen zullen ook hun rol wel weer spelen bedenk ik me nu. Meestal rond mijn menstruatie ben ik neerslachtiger en huil ik sneller.

Hope is the first step on the road to disappointment

makreel zondag 10 december 2023 om 18:44

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 18:39
Lieve mensen, ik weet het even niet meer hoor. Ik loop vast. Nog een paar uur en dan gaat mijn dochter naar bed en kan ik ook gaan slapen. Ik ben ontzettend moe. Ik kijk op tegen komende week met mijn vriend en alle dingen die moeten. Nog even doorbijten want dan heb ik vakantie klinkt leuk, maar voelt niet zo. De feestdagen zijn niet leuk. Nooit geweest ook. Het liefste wil ik alles skippen, maar het mag niet.

Ben even radeloos. Wetende dat er een morgen gaat komen en ik dan weer mijn ritme kan volgen. Iets van houvast.

Mijn vriend weet van niks. Ik kan hem niet toelaten in mijn shit. Ik wil het niet toelaten.

Morgen huisarts bellen voor hulp? Klinkt niet best allemaal.

Wat eten we vanavond?

Pietje zondag 10 december 2023 om 18:52

Van wie mag je niks skippen?

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 19:22

makreel schreef: ↑
10-12-2023 18:44
Morgen huisarts bellen voor hulp? Klinkt niet best allemaal.

Morgen voel ik me weer rustiger, nu al, dus bellen doe ik niet. Het voelt nutteloos want de slechte momenten zijn er niet als ik de huisarts kan bereiken. De wachtlijst wordt niet korter.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 19:31

Pietje schreef: ↑
10-12-2023 18:52
Van wie mag je niks skippen?

Van mezelf. Omdat het zo hoort.
Ik wil voor mijn dochter het familiebezoek niet skippen. Kerst zelf moet ik proberen gezellig te maken voor dochter, zodat zij er leuke herinneringen aan heeft. Beetje dat idee?

Hope is the first step on the road to disappointment

Pietje zondag 10 december 2023 om 20:32

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 19:31
Van mezelf. Omdat het zo hoort.
Ik wil voor mijn dochter het familiebezoek niet skippen. Kerst zelf moet ik proberen gezellig te maken voor dochter, zodat zij er leuke herinneringen aan heeft. Beetje dat idee?

Ach, ik vond als kind het familiebezoek meestal ook maar een ‘moetje’ hoor

een pyjamadag met een fijne film en hapjes kunnen ook hele fijne herinneringen maken

tyche zondag 10 december 2023 om 21:10

Ik lees dat je vastloopt en moe bent, maar ook dat je niets wilt afzeggen of veranderen, en geen hulp wil vragen.

Wat wil je wél?

What a nuanced anxiety

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 21:56

Pietje schreef: ↑
10-12-2023 20:32
Ach, ik vond als kind het familiebezoek meestal ook maar een ‘moetje’ hoor een pyjamadag met een fijne film en hapjes kunnen ook hele fijne herinneringen maken

Als je moeder gezellig is kan dat zeker leuke herinneringen zijn. Hier wordt vooral gegamed door dochter en ik hak meestal ook af omdat ik het niet kan opbrengen om te blijven kijken.

Het voelt een beetje alsof ik haar niks te bieden heb. Ik ben niet gezellig. Ik snap niks van haar games. Kan er niet over mee praten en wat ze verteld snap ik niet. Ik faal als moeder.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 22:08

tyche schreef: ↑
10-12-2023 21:10
Ik lees dat je vastloopt en moe bent, maar ook dat je niets wilt afzeggen of veranderen, en geen hulp wil vragen.

Wat wil je wél?

Hoezo geen hulp vragen? Ik sta op de wachtlijst bij de ggz en zie een haptonoom.
Bedoel je dat ik niet naar de huisarts ga? Dat klopt, omdat ik daar de meerwaarde niet van zie. Ik hoef geen gesprek over ad pillen of een semi verplichte opname. Zo slecht gaat het niet.

Geen idee wat ik wil. Me niet ellendig voelen vat het denk ik wel samen.

Alle andere antwoorden zullen elkaar tegenspreken want ja ik wil niks veranderen en ja ik kan/wil hulp niet toelaten.

Ik zou graag willen dat er iemand naast me staat die me aanhoort zonder oordeel, zonder tips hoe ik het moet aanpakken, die er is en waarbij ik me veilig voel alles te vertellen en vragen zonder bang te hoeven zijn diegene kwijt te raken of ervan afhankelijk te worden. Iemand die vreemd is, maar toch ook weer niet. Iemand die er voor mij is zonder tegenprestatie.

Hope is the first step on the road to disappointment

makreel zondag 10 december 2023 om 22:15

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 19:22
Morgen voel ik me weer rustiger, nu al, dus bellen doe ik niet. Het voelt nutteloos want de slechte momenten zijn er niet als ik de huisarts kan bereiken. De wachtlijst wordt niet korter.

De huisarts zou een eerste stap kunnen zijn naar een duurzamere oplossing. Maar als je niet wilt, hoeft het niet.

Wat eten we vanavond?

makreel zondag 10 december 2023 om 22:16

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 22:08
Hoezo geen hulp vragen? Ik sta op de wachtlijst bij de ggz en zie een haptonoom.
Bedoel je dat ik niet naar de huisarts ga? Dat klopt, omdat ik daar de meerwaarde niet van zie. Ik hoef geen gesprek over ad pillen of een semi verplichte opname. Zo slecht gaat het niet.

Geen idee wat ik wil. Me niet ellendig voelen vat het denk ik wel samen.

Alle andere antwoorden zullen elkaar tegenspreken want ja ik wil niks veranderen en ja ik kan/wil hulp niet toelaten.

Ik zou graag willen dat er iemand naast me staat die me aanhoort zonder oordeel, zonder tips hoe ik het moet aanpakken, die er is en waarbij ik me veilig voel alles te vertellen en vragen zonder bang te hoeven zijn diegene kwijt te raken of ervan afhankelijk te worden. Iemand die vreemd is, maar toch ook weer niet. Iemand die er voor mij is zonder tegenprestatie.

Wat zou dat veranderen?

Wat eten we vanavond?

makreel zondag 10 december 2023 om 22:16

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 22:08
Hoezo geen hulp vragen? Ik sta op de wachtlijst bij de ggz en zie een haptonoom.
Bedoel je dat ik niet naar de huisarts ga? Dat klopt, omdat ik daar de meerwaarde niet van zie. Ik hoef geen gesprek over ad pillen of een semi verplichte opname. Zo slecht gaat het niet.

Geen idee wat ik wil. Me niet ellendig voelen vat het denk ik wel samen.

Alle andere antwoorden zullen elkaar tegenspreken want ja ik wil niks veranderen en ja ik kan/wil hulp niet toelaten.

Ik zou graag willen dat er iemand naast me staat die me aanhoort zonder oordeel, zonder tips hoe ik het moet aanpakken, die er is en waarbij ik me veilig voel alles te vertellen en vragen zonder bang te hoeven zijn diegene kwijt te raken of ervan afhankelijk te worden. Iemand die vreemd is, maar toch ook weer niet. Iemand die er voor mij is zonder tegenprestatie.

Wat zou dat veranderen?

Wat eten we vanavond?

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 22:29

makreel schreef: ↑
10-12-2023 22:15
De huisarts zou een eerste stap kunnen zijn naar een duurzamere oplossing. Maar als je niet wilt, hoeft het niet.

Toen ik bij de huisarts voor de eerste keer mijn verhaal deed zat ik nogal diep. Haar eerste ingeving was een opname! Daar ben ik dusdanig van geschrokken dat ik niet meer eerlijk durf te zijn. Een opname is niet wat ik nodig heb. Het komt en gaat met vlagen. Het is niet altijd zo slecht.
Haar eerste reactie en het idee dat ik niet zou weten wat ze voor me kan betekenen (want wachtlijst heeft ze geen invloed op en andere hulp heeft geen zin zonder diagnose) houdt me tegen om te bellen. Daarnaast zou bellen betekenen dat ik inzie en erken dat het slecht gaat. Niet mijn sterkste kant

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zondag 10 december 2023 om 22:30

makreel schreef: ↑
10-12-2023 22:16
Wat zou dat veranderen?

Wat zou wat veranderen? Ik snap je vraag niet. Sorry.

Hope is the first step on the road to disappointment

makreel maandag 11 december 2023 om 07:16

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 22:08
Ik zou graag willen dat er iemand naast me staat die me aanhoort zonder oordeel, zonder tips hoe ik het moet aanpakken, die er is en waarbij ik me veilig voel alles te vertellen en vragen zonder bang te hoeven zijn diegene kwijt te raken of ervan afhankelijk te worden. Iemand die vreemd is, maar toch ook weer niet. Iemand die er voor mij is zonder tegenprestatie.

Wat zou het veranderen aan je situatie als er iemand naast je zou staan zonder oordeel enzo?

Wat eten we vanavond?

Anoniem_670295c5b7b2b maandag 11 december 2023 om 08:04

Ongelooflijk, wat moet jij veel van jezelf en wat zet jij jezelf onder druk…

Je vindt het moeilijk om keuzes te maken. Dat hoort bij de depressie. Je hebt al honderd jaar niet gedaan wat je wilt, geen wonder dat je niet meer weet wat je zelf wil.

Kerst hoeft niet hoor. Moeilijk koken ook niet. Kerstfilms kijken ook niet.

Sla dit jaar gewoon lekker over. Koop een extra game of een uitbreiding voor je dochter. Wat speelt ze? Vraag ‘s wat ze wil eten. Nog nooit een 10jarige ontmoet die iets moeilijkers wou dan patat. Gewoon boterhammen mag ook.

Ik heb geregeld een nichtje te logeren gehad met wie ik altijd leuke dingen wilde doen. Eén keer werd ik ziek, lag ik op de bank en zat zij naast mij te kletsen en plannen te maken. Ze heeft het er nog altijd over hoe gezellig dat was. En ik heb er niks voor hoeven doen.

(Ik wou zeggen: kun je hier voorlopig niet terecht voor iemand die je aanhoort zonder oordeel? Maar toen bedacht ik: het is Viva…

)

bijtie maandag 11 december 2023 om 11:32

Twijfelaar schreef: ↑
10-12-2023 22:08
Ik zou graag willen dat er iemand naast me staat die me aanhoort zonder oordeel, zonder tips hoe ik het moet aanpakken, die er is en waarbij ik me veilig voel alles te vertellen en vragen zonder bang te hoeven zijn diegene kwijt te raken of ervan afhankelijk te worden. Iemand die vreemd is, maar toch ook weer niet. Iemand die er voor mij is zonder tegenprestatie.

Dit vind ik een hele duidelijke, mooie en legitieme wens!

En waarom zou dat niet kunnen?

Begin eens met de mensen die het meest dichtbij je staan. Je vriend. Ik zou je adviseren om toch de stap te zetten om hem te vertellen hoe het echt met jou gaat.

Ten tweede de haptonoom, kan je daarmee wel praten?

Want misschien zijn zulke mensen al in je leven, maar heb je de stap nog niet gezet om ze toe te laten.

Twijfelaar maandag 11 december 2023 om 15:40

makreel schreef: ↑
11-12-2023 07:16
Wat zou het veranderen aan je situatie als er iemand naast je zou staan zonder oordeel enzo?

Dan zou ik mijn verhaal kwijt kunnen en met iemand zonder oordeel over bepaalde situaties hebben zodat ik uit mijn gedachtencirkels kom.
Met de maatschappelijk werker heb ik dat al een paar keer gedaan omtrent communicatie met mijn ex. Dat werkte enigszins. Beter dan het zelf opknappen in ieder geval.

Daarnaast zou de druk op de ketel wat afnemen als ik af en toe mijn frustraties kan uiten, mijn gevoel kan delen zonder afgerekend te worden of omgepraat te worden.

Beetje dat idee. Geen idee of het echt helpt.

Feitelijk zou er niks veranderen aan mijn situatie natuurlijk, ik zal zelf aan de slag moeten met mezelf. Af en toe ontladen zou daar wel bij helpen denk ik.

twijfelaar wijzigde dit bericht op 11-12-2023 16:23
Reden: Aanvulling

10.40% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar maandag 11 december 2023 om 16:36

Xynix: je eerste zin, mee eens. Ik moet heel veel van mezelf en ik leg de lat hoog. Soms herken ik dat dat zo is, meestal vind ik het normaal want ik ben niet anders gewend. Dit is zoals ik het altijd heb gedaan (recept voor mislukking).

Hoort het bij de depressie dat ik geen keuzes kan maken? Dat idee heb ik niet, maar het zou natuurlijk goed kunnen.

Ik ga zal zeker geen uitgebreid kerst vieren, ook niet met dochter. Het wordt vast en zeker een (kerst)film met een van de p's. Prima wat mij betreft, ondanks het gevoel dat het niet genoeg is. Dat het beter moet, anders, gezelliger. Ik heb geen familie waar ik heen kan, geen vrienden. Het idee dat dat moet, dat dat wenselijk is. Geen idee. Ik hang een beetje vast momenteel. Het plaatje klopt niet (meer).

De voorbeelden dat kinderen de kleinste dingen het leukst vonden ken ik, ik geloof ook dat het klopt, alleen niet voor mijn kind.

(Ik wou zeggen: kun je hier voorlopig niet terecht voor iemand die je aanhoort zonder oordeel? Maar toen bedacht ik: het is Viva…

)
Tja, dat is wel wat ik nu af en toe doe, maar dat helpt weinig. Niet verkeerd bedoeld, want ik snap dat niemand hier iets voor me kan doen, dat niemand per direct klaar staat om te reageren, maar dat verwacht ik wel en dan word ik boos op mezelf dat ik dat verwacht en dan denk ik weer "waarom zou uberhaupt iemand reageren om mijn aanstellerij?". Dus tja, het is lastig.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar maandag 11 december 2023 om 16:45

Bijtie: geen idee waarom dat niet zou kunnen. Ik heb het nog niet gevonden.

Mijn vriend wil ik vanavond wel proberen te vertellen dat ik de relatie niet meer zie zitten. Dat ik niet weet of dat nog goed voor me is. Het kost me zoveel energie om met hem rekening te houden. Alhoewel ik niet denk dat ik het lef heb om het daadwerkelijk te bespreken. Lafaard dat ik ben.

De haptonoom kan ik redelijk mee praten, maar doordat ik haar zo weinig zie is dat niet echt helpend. Ik heb een paar keer gevraagd voor regelmatigere afspraken, maar het blijkt niet mogelijk te zijn.

Misschien heb je een punt wat betreft het toelaten van mensen. Echter de paar mensen die ik om me heen heb die zijn bevooroordeeld over bijvoorbeeld mijn ex, dus daarover kan ik al niet praten. Daarnaast ga ik mensen snel claimen (dat merk ik hier ook) en om dat te voorkomen stoot is ze dan maar af zodat ik niet op het punt van claimen kan komen.

Hope is the first step on the road to disappointment

Actieve topics