Psyche
alle pijlers
Hoe nu verder?
zondag 10 februari 2019 om 15:31
Hallo,
Twee jaar geleden hebben mijn ex en ik besloten uit elkaar te gaan, dat was een goed besluit, inmiddels woon ik bijna anderhalf jaar in mijn eigen huis met mijn drie kinderen de helft van de tijd. Ik heb een leuke baan, ga geregeld iets leuk doen met de kinderen of met vriendinnen, probeer na lange blessure weer voorzichtig te sporten, heb af en toe een date en als ik alleen ben verveel ik me geen seconde.
Het eerste jaar alleen was heerlijk (ik vond mijn relatie beklemmend) maar zo langzamerhand worstel ik steeds vaker met het gevoel 'hoe nu verder?' Ik voel me niet in balans, onrustig, soms teneergeslagen. Als ik mezelf uitdaag met nieuwe leuke plannen is er altijd weer die stem: 'dat klinkt nu leuk maar straks is het nieuwe er vanaf en saai' of 'tja, dat moet je dan wel zonder partner doen, is dat wel leuk?' Ik kan niet meer enthousiast worden, er hangt een zware deken over alles.
Ik merk dat ik het slecht kan uitleggen, maar ik voel me ondanks de mensen om mij heen een nogal verloren. Misschien moet er met iemand over praten of een training doen, maar ik weet niet waar te beginnen. Iemand wel?
PS: rationeel gezien mag ik niet klagen, mag ik dankbaar zijn - en dat ben ik ook, maar waarom dan dat zware gevoel.
Liefs
Twee jaar geleden hebben mijn ex en ik besloten uit elkaar te gaan, dat was een goed besluit, inmiddels woon ik bijna anderhalf jaar in mijn eigen huis met mijn drie kinderen de helft van de tijd. Ik heb een leuke baan, ga geregeld iets leuk doen met de kinderen of met vriendinnen, probeer na lange blessure weer voorzichtig te sporten, heb af en toe een date en als ik alleen ben verveel ik me geen seconde.
Het eerste jaar alleen was heerlijk (ik vond mijn relatie beklemmend) maar zo langzamerhand worstel ik steeds vaker met het gevoel 'hoe nu verder?' Ik voel me niet in balans, onrustig, soms teneergeslagen. Als ik mezelf uitdaag met nieuwe leuke plannen is er altijd weer die stem: 'dat klinkt nu leuk maar straks is het nieuwe er vanaf en saai' of 'tja, dat moet je dan wel zonder partner doen, is dat wel leuk?' Ik kan niet meer enthousiast worden, er hangt een zware deken over alles.
Ik merk dat ik het slecht kan uitleggen, maar ik voel me ondanks de mensen om mij heen een nogal verloren. Misschien moet er met iemand over praten of een training doen, maar ik weet niet waar te beginnen. Iemand wel?
PS: rationeel gezien mag ik niet klagen, mag ik dankbaar zijn - en dat ben ik ook, maar waarom dan dat zware gevoel.
Liefs
zondag 10 februari 2019 om 18:51
Tja, ik date af en toe wel, maar ik merk dat ik dat doe met de rem erop, inderdaad misschien weer bang voor teleurstelling (beklemming)?? Ik weet het niet. Ik weet wel dat de mannen die ik tref meestal erg aardig zijn, maar degene die mij leuk vinden, vind ik niet leuk en vise versa.
Soms kruip ik het liefst onder de dekens en hoop dat ik er altijd kan blijven... Maar dan moet ik weer, opstaan, hard werken, kinderen helpen, de leuke vlotte vrouw zijn - soms gaat me dat best makkelijk af, maar ik kom niet tot mijn eigen kern...
