Psyche
alle pijlers
Hoe omgaan met rejection sensitive dysphoria / faalangst?
zondag 28 januari 2024 om 15:08
Dag allemaal,
Dit topic had ook kunnen staan onder werk/studie of relaties... Ik worstel al m'n hele leven met faalangst / angst voor afwijzing. Ik hoopte dat dit met het ouder worden wel over zou gaan, maar helaas. In mijn gedrag is wel veel verbeterd, maar de gevoelens blijven hetzelfde.
Zelf vermoed ik dat ik adhd/add heb, maar dat ik door de jaren heen genoeg compingsmechanismen heb ontwikkeld om dit te verbloemen / hiermee om te gaan. Behalve dit laatste stuk dan. Ik heb nooit de stap gezet om adhd te laten onderzoeken/diagnosticeren. Als kind heb ik niet altijd een veilig thuis gehad. Ik kan dus vanuit mijn jeugd ook wel verklaren waarom ik deze angstgevoelens heb.
Heb wel faalangstcursussen gevolgd en ben bij een psycholoog geweest (cognitieve gedragstherapie). Ik ga wekelijks naar yoga om rust te vinden in mijn lijf en hoofd. Heb balans en rust in mijn dagritme. Probeer te sporten en gezond te eten. Gebruik geen drugs of alcohol. Heb voldoende sociale contacten. Kortom er zijn genoeg randvoorwaarden om me gewoon relaxed te voelen, maar helaas voel ik me best vaak onrustig in m'n lijf en wat moedeloos. Het vraagt dus ook ontzettend veel discipline om zo te leven, want het liefst kruip ik bij angstige momenten onder de dekens.
Morgen hoor ik hoogstwaarschijnlijk of ik ben afgestudeerd en daardoor voel ik me nu al weken onrustig. Ik heb flinke studievertraging en ben de laatste van mijn lichting die nog moet afstuderen. Ik heb toestemming van examencommissie om tot januari 2024 (nu dus) erover te doen. Mijn hoofd draait overuren om de verschillende scenario's door te nemen. Ik ben bang dat ze me vergeten zijn en ik morgen niets hoor en er zelf achteraan moet gaan. Of dat ik het zo slecht heb gedaan en ze zeggen dat ik beter kan stoppen met de opleiding. Ik bijt m'n nagels, vingers en lippen kapot door de stress. Ik probeer kleine to do's af te ronden en afleiding te zoeken, en dat lukt prima maar dat helpt niet echt om minder angst te hebben. Met m'n hoofd ben ik er dan niet helemaal bij. Aan de andere kant probeer ik ook te visualiseren hoe het zou zijn als ik morgen hoor dat ik gewoon geslaagd ben en maak ik plannen hoe ik dat wil vieren. Ik probeer ook te relativeren, dat het helemaal niet erg is als ik nog iets langer over de studie doe, dat ik als ik het niet gehaald heb heus goede feedback zal krijgen, dat ik dan heus een maand later zal afstuderen. Mijn hoofd gaat dan ook direct bedenken wat ik waarschijnlijk niet zo goed heb gedaan en hoe ik dat zou kunnen verbeteren.
Maarja ik ben dus wel continu in m'n hoofd hiermee bezig, terwijl er ook genoeg andere dingen zijn die nu belangrijk zijn in mijn leven. Ik zou ook een fijne lange wandeling kunnen gaan maken en genieten van het mooie weer, of een flinke voorjaarsschoonmaak kunnen doen, of een aantal werktaken voor morgen kunnen voorbereiden... maar ik ben totaal 'bevroren' lijkt het en mijn brein vind het allemaal onbelangrijk. Gisterenavond naar de film geweest om afleiding te zoeken, maar heb de hele film niet meegekregen en eigenlijk was het zonde van m'n geld aangezien ik er geen plezier aan heb beleefd. Ik zou zo graag wat meer schijt willen hebben en meer in het nu leven.
Kortom wie herkent dit? Wat helpt jou op dat soort momenten?
Dit topic had ook kunnen staan onder werk/studie of relaties... Ik worstel al m'n hele leven met faalangst / angst voor afwijzing. Ik hoopte dat dit met het ouder worden wel over zou gaan, maar helaas. In mijn gedrag is wel veel verbeterd, maar de gevoelens blijven hetzelfde.
Zelf vermoed ik dat ik adhd/add heb, maar dat ik door de jaren heen genoeg compingsmechanismen heb ontwikkeld om dit te verbloemen / hiermee om te gaan. Behalve dit laatste stuk dan. Ik heb nooit de stap gezet om adhd te laten onderzoeken/diagnosticeren. Als kind heb ik niet altijd een veilig thuis gehad. Ik kan dus vanuit mijn jeugd ook wel verklaren waarom ik deze angstgevoelens heb.
Heb wel faalangstcursussen gevolgd en ben bij een psycholoog geweest (cognitieve gedragstherapie). Ik ga wekelijks naar yoga om rust te vinden in mijn lijf en hoofd. Heb balans en rust in mijn dagritme. Probeer te sporten en gezond te eten. Gebruik geen drugs of alcohol. Heb voldoende sociale contacten. Kortom er zijn genoeg randvoorwaarden om me gewoon relaxed te voelen, maar helaas voel ik me best vaak onrustig in m'n lijf en wat moedeloos. Het vraagt dus ook ontzettend veel discipline om zo te leven, want het liefst kruip ik bij angstige momenten onder de dekens.
Morgen hoor ik hoogstwaarschijnlijk of ik ben afgestudeerd en daardoor voel ik me nu al weken onrustig. Ik heb flinke studievertraging en ben de laatste van mijn lichting die nog moet afstuderen. Ik heb toestemming van examencommissie om tot januari 2024 (nu dus) erover te doen. Mijn hoofd draait overuren om de verschillende scenario's door te nemen. Ik ben bang dat ze me vergeten zijn en ik morgen niets hoor en er zelf achteraan moet gaan. Of dat ik het zo slecht heb gedaan en ze zeggen dat ik beter kan stoppen met de opleiding. Ik bijt m'n nagels, vingers en lippen kapot door de stress. Ik probeer kleine to do's af te ronden en afleiding te zoeken, en dat lukt prima maar dat helpt niet echt om minder angst te hebben. Met m'n hoofd ben ik er dan niet helemaal bij. Aan de andere kant probeer ik ook te visualiseren hoe het zou zijn als ik morgen hoor dat ik gewoon geslaagd ben en maak ik plannen hoe ik dat wil vieren. Ik probeer ook te relativeren, dat het helemaal niet erg is als ik nog iets langer over de studie doe, dat ik als ik het niet gehaald heb heus goede feedback zal krijgen, dat ik dan heus een maand later zal afstuderen. Mijn hoofd gaat dan ook direct bedenken wat ik waarschijnlijk niet zo goed heb gedaan en hoe ik dat zou kunnen verbeteren.
Maarja ik ben dus wel continu in m'n hoofd hiermee bezig, terwijl er ook genoeg andere dingen zijn die nu belangrijk zijn in mijn leven. Ik zou ook een fijne lange wandeling kunnen gaan maken en genieten van het mooie weer, of een flinke voorjaarsschoonmaak kunnen doen, of een aantal werktaken voor morgen kunnen voorbereiden... maar ik ben totaal 'bevroren' lijkt het en mijn brein vind het allemaal onbelangrijk. Gisterenavond naar de film geweest om afleiding te zoeken, maar heb de hele film niet meegekregen en eigenlijk was het zonde van m'n geld aangezien ik er geen plezier aan heb beleefd. Ik zou zo graag wat meer schijt willen hebben en meer in het nu leven.
Kortom wie herkent dit? Wat helpt jou op dat soort momenten?
zondag 28 januari 2024 om 15:22
Toch afleiding zoeken.
Zinloos scrollen, juist enorm sporten, potje just dance of een ander spel.
Shoppen met een vriendin, een podcast op en wandelen of poetsen. Taart bakken, of een weekmenu maken en voor de week vooruitkoken.
Liefst dingen waar je normaal helemaal in op kan gaan, en die je nog leuk vindt ook.
Houdt je hersens bezig met andere dingen, of ga iets doen waardoor je in je lijf beland en de aandacht daarop komt te liggen.
Zinloos scrollen, juist enorm sporten, potje just dance of een ander spel.
Shoppen met een vriendin, een podcast op en wandelen of poetsen. Taart bakken, of een weekmenu maken en voor de week vooruitkoken.
Liefst dingen waar je normaal helemaal in op kan gaan, en die je nog leuk vindt ook.
Houdt je hersens bezig met andere dingen, of ga iets doen waardoor je in je lijf beland en de aandacht daarop komt te liggen.
zondag 28 januari 2024 om 15:23
zondag 28 januari 2024 om 15:23
Heb je ook het gevoel dat je ieder moment ontmaskerd zou kunnen worden? Dat je door de mand gaat vallen en dan alles kwijt raakt wat je hebt opgebouwd? Dat je zit te wachten tot het mis gaat?
Als je dat herkent, Google dan eens op imposter syndroom.
Mocht je het niet herkennen, even goede vrienden. Dit kwam bij mij op tijdens het lezen van je verhaal.
Als je dat herkent, Google dan eens op imposter syndroom.
Mocht je het niet herkennen, even goede vrienden. Dit kwam bij mij op tijdens het lezen van je verhaal.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 28 januari 2024 om 16:28
Ja dat herken ik ontzettend! Ik weet alleen niet zo goed hoe ik dat kan oplossen / verbeteren, zodat ik er minder last van heb.Doreia* schreef: ↑28-01-2024 15:23Heb je ook het gevoel dat je ieder moment ontmaskerd zou kunnen worden? Dat je door de mand gaat vallen en dan alles kwijt raakt wat je hebt opgebouwd? Dat je zit te wachten tot het mis gaat?
Als je dat herkent, Google dan eens op imposter syndroom.
Mocht je het niet herkennen, even goede vrienden. Dit kwam bij mij op tijdens het lezen van je verhaal.
zondag 28 januari 2024 om 16:41
Dat is ook niet zo zelf snel op te lossen.
Lees je er over in, lees hoe je het kunt verminderen en zoek daar de juiste hulp bij
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 28 januari 2024 om 17:10
Dit hebben heel veel mensen. Niks geks aan en je kan je mindfullness toepassen om het minder vervelend te laten zijn. Maar niet alles kan je oplossen. Karakter is karakter.
zondag 28 januari 2024 om 19:04
Ik duim voor je! Logisch dat je nu gespannen bent. Ik hoop dat er morgen een hele last van je schouders af gaat vallen.
Wat moest je als laatste nog doen voor je afstuderen? Een onderzoeksverslag?
Heb je zin om lekkere recepten te zoeken?
Vanavond begint Heel Holland bakt ook weer.
Een lange warme douche doet mij altijd wel goed.
Wat moest je als laatste nog doen voor je afstuderen? Een onderzoeksverslag?
Heb je zin om lekkere recepten te zoeken?
Vanavond begint Heel Holland bakt ook weer.
Een lange warme douche doet mij altijd wel goed.
zondag 28 januari 2024 om 20:24
Veel sterkte en ik duim voor je!
Ik herken het wel een beetje, heb een ingewikkelde jeugd gehad en tot twee keer toe de nachtmerrie 'je leert voor iets en je wordt over iets heel anders overhoord' live mogen meemaken wat ook niet hielp.
Ik was kotsmisselijk van de stress op dat soort dagen, echt tot dissociëren aan toe, en viel letterlijk van de trap toen ik de laatste keer hoorde dat ik geslaagd was.
Ik was gewoon vergeten dat ik op een trap stond te bellen en stortte zo naar beneden, was net een komische film omdat ik niks had en vanaf de grond blij bleef doen dat ik geslaagd was.
Dus het is herkenbaar, maar je overleefd het, met of zonder goed nieuws morgen.
Je blijft gewoon ademen en de wereld draait gewoon door.
This too shall pass.
Ik duim voor je!
Ik herken het wel een beetje, heb een ingewikkelde jeugd gehad en tot twee keer toe de nachtmerrie 'je leert voor iets en je wordt over iets heel anders overhoord' live mogen meemaken wat ook niet hielp.
Ik was kotsmisselijk van de stress op dat soort dagen, echt tot dissociëren aan toe, en viel letterlijk van de trap toen ik de laatste keer hoorde dat ik geslaagd was.
Ik was gewoon vergeten dat ik op een trap stond te bellen en stortte zo naar beneden, was net een komische film omdat ik niks had en vanaf de grond blij bleef doen dat ik geslaagd was.
Dus het is herkenbaar, maar je overleefd het, met of zonder goed nieuws morgen.
Je blijft gewoon ademen en de wereld draait gewoon door.
This too shall pass.
Ik duim voor je!
maandag 29 januari 2024 om 07:16
Wauw herkenbaar verhaal. In mijn geval een aantal keren gehoord dat ik beter kon stoppen met m'n studie. Met heel veel omwegen heb ik ze wel het tegendeel bewezen, maar dat heeft me heel wat jaren gekost.Surebaby schreef: ↑28-01-2024 20:24Veel sterkte en ik duim voor je!
Ik herken het wel een beetje, heb een ingewikkelde jeugd gehad en tot twee keer toe de nachtmerrie 'je leert voor iets en je wordt over iets heel anders overhoord' live mogen meemaken wat ook niet hielp.
Ik was kotsmisselijk van de stress op dat soort dagen, echt tot dissociëren aan toe, en viel letterlijk van de trap toen ik de laatste keer hoorde dat ik geslaagd was.
Ik was gewoon vergeten dat ik op een trap stond te bellen en stortte zo naar beneden, was net een komische film omdat ik niks had en vanaf de grond blij bleef doen dat ik geslaagd was.
Dus het is herkenbaar, maar je overleefd het, met of zonder goed nieuws morgen.
Je blijft gewoon ademen en de wereld draait gewoon door.
This too shall pass.
Ik duim voor je!
Ik ben gisterenavond maar spontaan uiteten geweest om wat afleiding te zoeken. Dat is wel iets waar ik normaal veel plezier uit haal. Maar het eten smaakt niet zoals het normaal smaakt, kon geen gespreksonderwerpen bedenken / diep gesprek voeren etc, uiteindelijk zijn we snel weer naar huis gegaan. Volgens mij is dat ook wel een soort dissociëren, dat je gewone dingen niet goed meekrijgt? Ik ben er in elk geval niet bij met m'n hoofd.
Heb vandaag wel een belangrijke werkdag dus daar zie ik vreselijk tegenop... ben totaal niet goed voorbereid. Het enige wat ik heb gedaan dit weekend is proberen rustig te blijven, afleiding te zoeken, geen paniekaanval te krijgen, proberen te slapen... ik ben helemaal kapot en de werkweek moet nog beginnen pff... Tranen staan in m'n ogen.
Dank in elk geval voor alle reacties, genoeg stof tot nadenken.... Misschien is het inderdaad mijn karakter en moet ik het accepteren. Ik ben wel bang dat dit uiteindelijk gaat leiden tot overspannenheid / burn-out. Wellicht ligt er ook wel teveel op mijn bordje (Maar dan hoor ik die stem weer die zegt: Misschien kun je beter stoppen me je studie).
En ja jullie hebben gelijk, het IS ook gewoon ontzettend spannend om te horen of je gaat afstuderen of niet. Misschien moest ik dat even horen. (M'n omgeving is deze stresskip behoorlijk zat
) Wordt vervolgd...
maandag 29 januari 2024 om 07:37
Tuurlijk is het spannend, dat vindt (bijna) iedereen! En sommige mensen reageren sterker op zulke spanning dan anderen, ook prima! Maar jij lijdt er enorm onder en dat lijkt me een heel goede reden om hier hulp voor te zoeken, hoor!
Heel veel succes vandaag: de afleiding van je werk zal je misschien wat goed doen, en vanavond lekker op tijd naar bed! Komt goed!
Heel veel succes vandaag: de afleiding van je werk zal je misschien wat goed doen, en vanavond lekker op tijd naar bed! Komt goed!
maandag 29 januari 2024 om 07:54
Morgen hoor ik hoogstwaarschijnlijk of ik ben afgestudeerd en daardoor voel ik me nu al weken onrustig. Ik heb flinke studievertraging en ben de laatste van mijn lichting die nog moet afstuderen. Ik heb toestemming van examencommissie om tot januari 2024 (nu dus) erover te doen.
Dit is iets waarbij het heel normaal is om zo ongeveer gek te worden van de spanning: er staat nogal wat op het spel en het is je laatste kans om deze studie af te mogen ronden. Heel veel sterkte vandaag met het afwachten op het verlossende telefoontje!
Maar je titel gaat over RSD. Als jij echt denkt dat je dat hebt dan zou ik het jezelf gunnen om daar hulp voor te zoeken want RSD is gewoon heel naar
.
maandag 29 januari 2024 om 09:46
Heel veel succes vandaag TO. Wat de uitslag ook is, de wereld (en jij) vergaan niet. Het zal vast goed komen. Wat mij altijd helpt is om te bedenken dat ze testen of je het beginnersniveau kan laten zien, ze vergelijken je niet met iemand die al 30 jaar in het vak zit en een PhD in het onderwerp heeft gehaald. (Al voelt dat soms wel zo).
Wie wat wil die moet wat.
maandag 29 januari 2024 om 09:59
Yasminmax schreef: ↑29-01-2024 07:16Wauw herkenbaar verhaal. In mijn geval een aantal keren gehoord dat ik beter kon stoppen met m'n studie. Met heel veel omwegen heb ik ze wel het tegendeel bewezen, maar dat heeft me heel wat jaren gekost.
Ik ben gisterenavond maar spontaan uiteten geweest om wat afleiding te zoeken. Dat is wel iets waar ik normaal veel plezier uit haal. Maar het eten smaakt niet zoals het normaal smaakt, kon geen gespreksonderwerpen bedenken / diep gesprek voeren etc, uiteindelijk zijn we snel weer naar huis gegaan. Volgens mij is dat ook wel een soort dissociëren, dat je gewone dingen niet goed meekrijgt? Ik ben er in elk geval niet bij met m'n hoofd.
Heb vandaag wel een belangrijke werkdag dus daar zie ik vreselijk tegenop... ben totaal niet goed voorbereid. Het enige wat ik heb gedaan dit weekend is proberen rustig te blijven, afleiding te zoeken, geen paniekaanval te krijgen, proberen te slapen... ik ben helemaal kapot en de werkweek moet nog beginnen pff... Tranen staan in m'n ogen.
Dank in elk geval voor alle reacties, genoeg stof tot nadenken.... Misschien is het inderdaad mijn karakter en moet ik het accepteren. Ik ben wel bang dat dit uiteindelijk gaat leiden tot overspannenheid / burn-out. Wellicht ligt er ook wel teveel op mijn bordje (Maar dan hoor ik die stem weer die zegt: Misschien kun je beter stoppen me je studie).
En ja jullie hebben gelijk, het IS ook gewoon ontzettend spannend om te horen of je gaat afstuderen of niet. Misschien moest ik dat even horen. (M'n omgeving is deze stresskip behoorlijk zat
Wordt vervolgd...
Wat maak je het zwaar, joh. Je kan je even niet goed concentreren omdat je hoofd er niet bij is dat is geen dissociëren. Van dissociëren spreek je in de regel bij ernstig trauma of serieuze psychische aandoeningen. Ook de titel van je topic is vreemd. Je bent zenuwachtig voor de uitslag van je examen. Dit is normaal. Het is geen psychische aandoening, je bent niet ziek en je hebt al helemaal geen hulp of medicijnen nodig. Dit hoort bij het leven. Noem het zoals het is: zenuwachtig. En maak er al helemaal geen burn-out van. Jeetjemina, hoe praat je jezelf een burnout in.
maandag 29 januari 2024 om 13:55
Huh? Van een beetje stress voor een examenuitslag waar werkelijk iedereen last van zou hebben naar een test voor ASS en ADHD? Geen wonder dat de GGZ zo enorm overbelast is.
maandag 29 januari 2024 om 15:06
Nou, het eerste deel van de OP suggereert toch echt dat dit over méér gaat dan alleen zenuwen voor het bericht van vandaag.Paska schreef: ↑29-01-2024 09:59Wat maak je het zwaar, joh. Je kan je even niet goed concentreren omdat je hoofd er niet bij is dat is geen dissociëren. Van dissociëren spreek je in de regel bij ernstig trauma of serieuze psychische aandoeningen. Ook de titel van je topic is vreemd. Je bent zenuwachtig voor de uitslag van je examen. Dit is normaal. Het is geen psychische aandoening, je bent niet ziek en je hebt al helemaal geen hulp of medicijnen nodig. Dit hoort bij het leven. Noem het zoals het is: zenuwachtig. En maak er al helemaal geen burn-out van. Jeetjemina, hoe praat je jezelf een burnout in.
maandag 29 januari 2024 om 15:10
Dit. En trouwens, wat voor de een een beetje stress is, daarvan is de ander uitgeschakeld. Raar van sommige posters om net te doen alsof to het leuk vindt om zich zo te voelen, ofzo.
Als ze de keuze zou hebben zou ze vast ook liever lekker hebben gegeten gister en alle stress zijn vergeten.
dinsdag 30 januari 2024 om 17:02
Dag allemaal, ik wil jullie bedanken voor jullie reacties. Dat heeft me er echt doorheen gesleept en ook stof tot nadenken gegeven. Ik ben gelukkig geslaagd, een hele opluchting. Ik hoop dat ik daardoor weer wat rustiger in m'n lijf ga worden de komende dagen! En ik vond het fijn om te lezen dat mensen dit herkennen, dan voel ik me toch iets minder eenzaam. Ik ga er de komende tijd eens goed over nadenken of het slim is mezelf te laten testen!
dinsdag 30 januari 2024 om 17:21
Yasminmax schreef: ↑30-01-2024 17:02Dag allemaal, ik wil jullie bedanken voor jullie reacties. Dat heeft me er echt doorheen gesleept en ook stof tot nadenken gegeven. Ik ben gelukkig geslaagd, een hele opluchting. Ik hoop dat ik daardoor weer wat rustiger in m'n lijf ga worden de komende dagen! En ik vond het fijn om te lezen dat mensen dit herkennen, dan voel ik me toch iets minder eenzaam. Ik ga er de komende tijd eens goed over nadenken of het slim is mezelf te laten testen!
dinsdag 30 januari 2024 om 18:42
Gefeliciteerd!Yasminmax schreef: ↑30-01-2024 17:02Dag allemaal, ik wil jullie bedanken voor jullie reacties. Dat heeft me er echt doorheen gesleept en ook stof tot nadenken gegeven. Ik ben gelukkig geslaagd, een hele opluchting. Ik hoop dat ik daardoor weer wat rustiger in m'n lijf ga worden de komende dagen! En ik vond het fijn om te lezen dat mensen dit herkennen, dan voel ik me toch iets minder eenzaam. Ik ga er de komende tijd eens goed over nadenken of het slim is mezelf te laten testen!
Verder lijkt het me goed om hulp te zoeken, obv je OP, maar eerst even lekker bijkomen en genieten van dit goeie nieuws!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
