Psyche
alle pijlers
hoe verder na een traumatische gebeurtenis (gezin)
zondag 11 december 2022 om 09:33
Ik loop vast en heb advies nodig, hopelijk kan iemand mij helpen.
Het is een lang verhaal maar ik zal proberen het kort en bondig te houden. Evt uitleg kan ik in reacties plaatsen.
Afgelopen jaar hebben wij als gezin een traumatische gebeurtenis meegemaakt. Het is ons overkomen, hadden er zelf geen invloed op. De gebeurtenis heeft (inter) nationale nieuws gehaald, dat zegt iets over de grootte van het trauma.
De gezinsleden die het meest beïnvloed zijn, waren thuis. Mijn man en onze 2 zonen. Mijn dochter en ik waren (gelukkig) niet thuis.
Oudste zoon heeft enkele weken daarna, EMDR gehad. Eenmalig. heeft hem wel geholpen. Maar ook hij merkt nog steeds de gevolgen. Met enige regelmaat praat hij met de POH van onze huisarts.
Ook onze dochter loopt nu vast, haar heb ik geadviseerd om een afspraak te maken bij de huisarts. Hopelijk kan ook voor haar ondersteuning worden ingeschakeld.
Ook ik ga naar de POH, niet alleen vanwege het het trauma, maar vooral ook omdat sindsdien mijn huwelijk onder druk staat.
Mijn man heeft het zeer zwaar sinds die ene traumatische dag. Hij weet niet wat hij voelt, is vlak in zijn emoties. Heeft ook lang ontkent dat hij een trauma heeft opgelopen. Pas sinds een paar dagen ziet hij in dat dat wel zo is. ( We zijn nu bijna 9 maanden verder!) Pas 4 maanden na het trauma heeft hij uitgesproken wat hem dwars zat: hij voelt niets meer voor mij. Maar kan ook niet zeggen of hij wil scheiden. Hij voelt letterlijk niets meer. Op mijn aandringen zijn we gestart met relatietherapie. Hij gaat mee, praat ook wel. Maar inmiddels is duidelijk dat hij eerst met zichzelf aan de slag moet om de gedachtes en gevoelens te ordenen. Morgen heeft hij (na een woede-uitbarsting van mij) een afspraak bij een psychotherapeut. Man weigert om met de huisarts te gaan praten.
En ik, ik loop vast. Als ik nu ook omval, dan hebben de kinderen helemaal geen steun meer, Man kan op dit moment geen steun zijn voor hun.
Wat is er mogelijk? Kan er een gezinshulp komen? Moet iedereen maar individueel therapie krijgen? Volgens huisarts wordt een psycholoog niet vergoed na een 'life changing moment'. Klopt dat?
Hopelijk is hier iemand die werkt in de GGZ die mij kan helpen..
Kids zijn 20-18-16 jr. Alleen de jongste zegt geen probleem te hebben...
Het is een lang verhaal maar ik zal proberen het kort en bondig te houden. Evt uitleg kan ik in reacties plaatsen.
Afgelopen jaar hebben wij als gezin een traumatische gebeurtenis meegemaakt. Het is ons overkomen, hadden er zelf geen invloed op. De gebeurtenis heeft (inter) nationale nieuws gehaald, dat zegt iets over de grootte van het trauma.
De gezinsleden die het meest beïnvloed zijn, waren thuis. Mijn man en onze 2 zonen. Mijn dochter en ik waren (gelukkig) niet thuis.
Oudste zoon heeft enkele weken daarna, EMDR gehad. Eenmalig. heeft hem wel geholpen. Maar ook hij merkt nog steeds de gevolgen. Met enige regelmaat praat hij met de POH van onze huisarts.
Ook onze dochter loopt nu vast, haar heb ik geadviseerd om een afspraak te maken bij de huisarts. Hopelijk kan ook voor haar ondersteuning worden ingeschakeld.
Ook ik ga naar de POH, niet alleen vanwege het het trauma, maar vooral ook omdat sindsdien mijn huwelijk onder druk staat.
Mijn man heeft het zeer zwaar sinds die ene traumatische dag. Hij weet niet wat hij voelt, is vlak in zijn emoties. Heeft ook lang ontkent dat hij een trauma heeft opgelopen. Pas sinds een paar dagen ziet hij in dat dat wel zo is. ( We zijn nu bijna 9 maanden verder!) Pas 4 maanden na het trauma heeft hij uitgesproken wat hem dwars zat: hij voelt niets meer voor mij. Maar kan ook niet zeggen of hij wil scheiden. Hij voelt letterlijk niets meer. Op mijn aandringen zijn we gestart met relatietherapie. Hij gaat mee, praat ook wel. Maar inmiddels is duidelijk dat hij eerst met zichzelf aan de slag moet om de gedachtes en gevoelens te ordenen. Morgen heeft hij (na een woede-uitbarsting van mij) een afspraak bij een psychotherapeut. Man weigert om met de huisarts te gaan praten.
En ik, ik loop vast. Als ik nu ook omval, dan hebben de kinderen helemaal geen steun meer, Man kan op dit moment geen steun zijn voor hun.
Wat is er mogelijk? Kan er een gezinshulp komen? Moet iedereen maar individueel therapie krijgen? Volgens huisarts wordt een psycholoog niet vergoed na een 'life changing moment'. Klopt dat?
Hopelijk is hier iemand die werkt in de GGZ die mij kan helpen..
Kids zijn 20-18-16 jr. Alleen de jongste zegt geen probleem te hebben...
zondag 11 december 2022 om 13:47
Waar staat in mijn post “gewoon”?agene schreef: ↑11-12-2022 11:05Maar het kan wel moeilijk worden als je je partner of je kinderen daardoor niet de steun kunt bieden zij nodig hebben. Het hele gezin heeft een akelige gebeurtenis meegemaakt en heeft daar last van. Dat betekent niet dat er iemand fout is, of dat de ene manier van verwerken beter is dan de andere, maar het kan wel ingewikkelder zijn dan ‘gewoon respecteren’.
zondag 11 december 2022 om 13:50
Verder kan ze wel steun bieden die hij nodig heeft. Alleen niet de steun die zij nodig vindt. Ik kan me wel voorstellen dat hij misschien wil scheiden. Sommige dingen zijn zo heftig daar kun je niets bij hebben.agene schreef: ↑11-12-2022 11:05Maar het kan wel moeilijk worden als je je partner of je kinderen daardoor niet de steun kunt bieden zij nodig hebben. Het hele gezin heeft een akelige gebeurtenis meegemaakt en heeft daar last van. Dat betekent niet dat er iemand fout is, of dat de ene manier van verwerken beter is dan de andere, maar het kan wel ingewikkelder zijn dan ‘gewoon respecteren’.
zondag 11 december 2022 om 14:29
Voor de (ervarings)deskundige onder jullie: is het een normale reactie na zo'n trauma dat je geen intimiteit meer wilt? Geen knuffel, aai, maar ook geen sex? Mijn man wil dat eigenlijk nog amper. Ik merk dat ik dat heel moeilijk vind.
Het is eigenlijk een grote puzzel: zijn de relatieproblemen ontstaan na dit trauma, of was het er al maar zagen we het niet..
Het is eigenlijk een grote puzzel: zijn de relatieproblemen ontstaan na dit trauma, of was het er al maar zagen we het niet..
anoniem_63ec92ee5153e wijzigde dit bericht op 11-12-2022 17:27
29.86% gewijzigd
zondag 11 december 2022 om 14:32
Daar heb je gelijk in, hoor. Ik denk dat ik het zo benoemde omdat TO het lang lijkt te vinden en ikzelf destijds ook wel. Op een gegeven moment wil je ook zo graag door zonder die last, maar dat heeft tijd nodig. Wat dat betreft is 9 maanden niet lang inderdaad, al helemaal als er ook nog een praktische of medische nasleep is.nerdopviva schreef: ↑11-12-2022 11:42Ik vind 9 maanden helemaal nog niet zo lang. Misschien is er na de gebeurtenis nog een nasleep geweest (Slachtofferhulp, politie, verzekering) en is het verwerken pas daarna begonnen. Maar ook al is dat niet zo, vind ik 9 maanden niet lang. Verder eens met je post hoor.
@TO Jouw voorstel wbt familie inlichten uit je laatste post klinkt verstandig én respectvol naar je man. Wie weet kan hij daar wel in meegaan als hij de therapeut gesproken heeft. Als een professional je problemen erkent en/of diagnostiseert helpt dat vaak om zelf ook je problemen te erkennen.
zondag 11 december 2022 om 14:39
Gelukkig geen ervaringsdeskundige, maar ik denk denk zeker dat dat de gevolgen van het trauma kunnen zijn. Ieder mensen reageert anders. en dat maakt het ook zo moeilijk voor jullie beiden.lushmeisje schreef: ↑11-12-2022 14:29Voor de (ervarings)deskundige onder jullie: is het een normale reactie na zo'n trauma dat je geen intimiteit meer wilt? Geen knuffel, aai, maar ook geen sex? Mijn wil dat eigenlijk nog amper. Ik merk dat ik dat heel moeilijk vind.
Het is eigenlijk een grote puzzel: zijn de relatieproblemen ontstaan na dit trauma, of was het er al maar zagen we het niet..
Misschien is het een idee om de relatieproblemen voor nu even te laten voor wat ze zijn en beiden met jullie eigen verwerking van het trauma aan de slag te gaan. Elkaar even de ruimte geven en dan bijvoorbeeld over 6 maanden eens kijken waar jullie samen staan. Je man klinkt echt op dit moment niet in staat om hier een beslissing over te nemen.
zondag 11 december 2022 om 15:08
Hier is het verlies van intimiteit wel herkenbaar. Zoals ik al schreef trok onze relatie ook weer bij toen wij hersteld waren. Maar ja, soms komen mensen na een traumatische gebeurtenis ook in een existentiële crisis en veranderen hun hele leven. Dat gebeurt ook. Wij kunnen niet vertellen wat er gaande is in jouw man. Dat moet hij zelf gaan doen en de eerste stap is gelukkig gezet.
Hoe gaat het eigenlijk met jou zelf, TO? Los van je relatie en de kinderen. Hoe ben jij er op dit moment aan toe?
Hoe gaat het eigenlijk met jou zelf, TO? Los van je relatie en de kinderen. Hoe ben jij er op dit moment aan toe?
zondag 11 december 2022 om 15:22
Lief dat je informeert naar mij.ollie-ollie schreef: ↑11-12-2022 15:08Hier is het verlies van intimiteit wel herkenbaar. Zoals ik al schreef trok onze relatie ook weer bij toen wij hersteld waren. Maar ja, soms komen mensen na een traumatische gebeurtenis ook in een existentiële crisis en veranderen hun hele leven. Dat gebeurt ook. Wij kunnen niet vertellen wat er gaande is in jouw man. Dat moet hij zelf gaan doen en de eerste stap is gelukkig gezet.
Hoe gaat het eigenlijk met jou zelf, TO? Los van je relatie en de kinderen. Hoe ben jij er op dit moment aan toe?
Niet zo goed als ik eerlijk ben. Vind de hele situatie zwaar. Ik praat wel met de POH, maar desondanks ervaar ik veel stress, onmacht en boosheid. Omwille van man en kinderen probeer ik mijn emoties zoveel mogelijk in bedwang te houden en er rustig over te praten. Dat lukt helaas niet altijd en ook dat doet de situatie geen goed.
Maar ik slaap slecht, veel hoofdpijn en piekeren.
zondag 11 december 2022 om 16:17
Je mag voor jezelf echt meer hulp vragen dan de POH. Ik denk dat dat goed voor je is. Voorkom dat jij straks instort als iedereen het weer een beetje op de rit heeft.lushmeisje schreef: ↑11-12-2022 15:22Lief dat je informeert naar mij.
Niet zo goed als ik eerlijk ben. Vind de hele situatie zwaar. Ik praat wel met de POH, maar desondanks ervaar ik veel stress, onmacht en boosheid. Omwille van man en kinderen probeer ik mijn emoties zoveel mogelijk in bedwang te houden en er rustig over te praten. Dat lukt helaas niet altijd en ook dat doet de situatie geen goed.
Maar ik slaap slecht, veel hoofdpijn en piekeren.
zondag 11 december 2022 om 16:31
Kan beiden . Maakt misschien ook niet uit . Het leest als dat man ruimte wil en jij er boven op blijft.lushmeisje schreef: ↑11-12-2022 14:29Voor de (ervarings)deskundige onder jullie: is het een normale reactie na zo'n trauma dat je geen intimiteit meer wilt? Geen knuffel, aai, maar ook geen sex? Mijn wil dat eigenlijk nog amper. Ik merk dat ik dat heel moeilijk vind.
Het is eigenlijk een grote puzzel: zijn de relatieproblemen ontstaan na dit trauma, of was het er al maar zagen we het niet..
Hoe moeilijk ook geef hem ruimte
Doe je nog leuke dingen
Dingen waar je wat energie van krijgt
Los van gezin ?
Of met je kinderen?
zondag 11 december 2022 om 16:32
Hoezo zou ze instorten? Ze ervaart nu toch allerhande emoties? Dat is ook het nare en het onderdeel van de gevolgen, ieder zit ieder in z’n eigen fase en dat is heel eenzaam.
zondag 11 december 2022 om 16:40
Ik leg het misschien wat krom uit, maar wat je vaak ziet bij zoiets heftig is dat een iemand alle ballen hoog houdt binnen een gezin. Als de rest dan wat beter gaat het met deze persoon vaak slechter. Juist omdat er dan nog meer ruimte komt voor alle emoties. Ik lees TO als ook dat zij heel erg bezig is met de rest, terwijl de rest vooral met zichzelf bezig is. Het klinkt ook alsof POH niet voldoende is voor TO.
Het proces waar dit gezin doorheen gaat is voor iedereen heel eenzaam.
zondag 11 december 2022 om 16:52
Ja zeker, je zit zo in de overlevingsstand. Voor seks moet je je lijf op bepaalde aspecten 'uit' kunnen zetten, bijvoorbeeld uit je hoofd gaan. Maar als je hyperalert bent (wat vaak voorkomt na een trauma), kun je niet uit je hoofd. En dus ook niet genieten van seks.lushmeisje schreef: ↑11-12-2022 14:29Voor de (ervarings)deskundige onder jullie: is het een normale reactie na zo'n trauma dat je geen intimiteit meer wilt? Geen knuffel, aai, maar ook geen sex? Mijn wil dat eigenlijk nog amper. Ik merk dat ik dat heel moeilijk vind.
Het is eigenlijk een grote puzzel: zijn de relatieproblemen ontstaan na dit trauma, of was het er al maar zagen we het niet..
zondag 11 december 2022 om 16:54
Dit is bij ons precies zo gebeurd, alleen dan was mijn vriend de "sterke" die wel kon volhouden tot ik er weer bovenop was. Vlak nadat ik mijn therapie had afgerond kwam hij overspannen thuis te zitten. Onze maatschappelijk werker zei daarover: Soms loopt het zo en is dat niet te voorkomen. Soms moet je eerst een tijd overleven en komt er later pas een moment waarop je kan verwerken, dat is normaal.Dahlia74 schreef: ↑11-12-2022 16:40Ik leg het misschien wat krom uit, maar wat je vaak ziet bij zoiets heftig is dat een iemand alle ballen hoog houdt binnen een gezin. Als de rest dan wat beter gaat het met deze persoon vaak slechter. Juist omdat er dan nog meer ruimte komt voor alle emoties. Ik lees TO als ook dat zij heel erg bezig is met de rest, terwijl de rest vooral met zichzelf bezig is. Het klinkt ook alsof POH niet voldoende is voor TO.
Het proces waar dit gezin doorheen gaat is voor iedereen heel eenzaam.
TO, heel vervelend dat je zoveel stress hebt dat je er slecht van slaapt. Maar ook niet vreemd in deze situatie natuurlijk, met al die zorgen. Waar haal jij plezier, ontspanning en voldoening uit? Doe je dat nog wel (genoeg)? En heb je mensen in je omgeving bij wie je stoom af kan blazen? Voorbeelden van dingen die wij hebben gedaan: Ik heb op een gegeven moment een vriendin expliciet gevraagd of ik af en toe een "praatwandeling" met haar mocht afspreken, waarbij ik gewoon alles van me af kon blazen. Dat vond ze goed, zo lief. Voor mijn vriend was sporten heel belangrijk dus we zorgden samen dat dat prioriteit kreeg in onze gezinsplanning. En we lieten een tijdje onze boodschappen bezorgen om onszelf te ontlasten. Dat soort dingen hebben ons geholpen om zo gezond als mogelijk te blijven.
zondag 11 december 2022 om 18:14
Wat heftig dat jullie met het gezin een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt.
Wat misschien nog handig is om nu over na te denken is je verzekering. De GGZ kent hele lange wachtlijsten, het loont misschien om voor volgend jaar een restitutie verzekering te nemen zodat je meer vrije keuze hebt in (vrijgevestigde) psychologen mocht je eentje gaan bezoeken.
Kent jullie relatietherapeut niemand die gezinstherapie kan bieden? Een “systeemtherapeut” is de term binnen de GGZ voor een relatie- en gezinstherapeut. Dit is hetzelfde.
Via zorg voor je dochter zou je in gezinstherapie (systeemtherapie dus) kunnen komen, maar je kunt ook zelf googlen op een systeemtherapeut of een relatie- en gezinstherapeut bij jullie in de omgeving. Hetzelfde geldt voor psychologen en psychotherapeuten. Ook kun je via de huisarts naar een psycholoog of de (jeugd) GGZ verwezen worden.
Een ingrijpende levensgebeurtenis wordt inderdaad niet vergoed. De gebeurtenis hoeft namelijk niet tot problemen te leiden, maar wanneer je er wel problemen aan overhoudt (PTSS, depressie, angststoornissen enz.) wordt dit wel vergoed vanuit de basisverzekering wanneer je psycholoog een contract heeft met jouw zorgverzekeraar. Om dat laatste kan het voor jullie nu dus goed zijn om een restitutie verzekering te overwegen.
Wanneer je man niet mee wil is het ook niet erg om zelf te gaan.
Dat je zoon nu “geen last” heeft hoeft niet erg te zijn. Ja, het kan ‘grootspraak’ zijn, of het gaat gewoon oké met hem. Een heftige gebeurtenis hoeft niet tot trauma te leiden (dat is pas wanneer, na langere tijd, je er dermate last van blijft houden dat je dagelijkse leven er echt onder lijdt).
Sterkte, naar om hiermee te moeten dealen. Wellicht kan je ook iets hebben aan lotgenotencontact?
Wat misschien nog handig is om nu over na te denken is je verzekering. De GGZ kent hele lange wachtlijsten, het loont misschien om voor volgend jaar een restitutie verzekering te nemen zodat je meer vrije keuze hebt in (vrijgevestigde) psychologen mocht je eentje gaan bezoeken.
Kent jullie relatietherapeut niemand die gezinstherapie kan bieden? Een “systeemtherapeut” is de term binnen de GGZ voor een relatie- en gezinstherapeut. Dit is hetzelfde.
Via zorg voor je dochter zou je in gezinstherapie (systeemtherapie dus) kunnen komen, maar je kunt ook zelf googlen op een systeemtherapeut of een relatie- en gezinstherapeut bij jullie in de omgeving. Hetzelfde geldt voor psychologen en psychotherapeuten. Ook kun je via de huisarts naar een psycholoog of de (jeugd) GGZ verwezen worden.
Een ingrijpende levensgebeurtenis wordt inderdaad niet vergoed. De gebeurtenis hoeft namelijk niet tot problemen te leiden, maar wanneer je er wel problemen aan overhoudt (PTSS, depressie, angststoornissen enz.) wordt dit wel vergoed vanuit de basisverzekering wanneer je psycholoog een contract heeft met jouw zorgverzekeraar. Om dat laatste kan het voor jullie nu dus goed zijn om een restitutie verzekering te overwegen.
Wanneer je man niet mee wil is het ook niet erg om zelf te gaan.
Dat je zoon nu “geen last” heeft hoeft niet erg te zijn. Ja, het kan ‘grootspraak’ zijn, of het gaat gewoon oké met hem. Een heftige gebeurtenis hoeft niet tot trauma te leiden (dat is pas wanneer, na langere tijd, je er dermate last van blijft houden dat je dagelijkse leven er echt onder lijdt).
Sterkte, naar om hiermee te moeten dealen. Wellicht kan je ook iets hebben aan lotgenotencontact?
zondag 11 december 2022 om 19:18
zondag 11 december 2022 om 19:37
Ja. Ga terug naar je huisarts. En vraag om een verwijzing naar specialistische ggz. Poh is wat te licht i.m.o. sSysteemtherapie lijkt mij wel passend. Die kunnen ze bij ggz bieden. En 1 keer emdr lijkt mij weinig. Ik zou echt aan blijven dringen op meer hulp en passender. Heftig hoor.lushmeisje schreef: ↑11-12-2022 10:09Dat ken ik niet. Is dat mogelijk na een trauma? En hoe vind je een therapeut, gaat dat na verwijzing van een huisarts?
En heb je geen depressieve stemming. Angststoornis of ptss?? Op die gronden kan je heus wel hulp vergoed krijgen.
zondag 11 december 2022 om 23:00
He bah, wat rot dat je nu ook aan huis gebonden bent. Kan me voorstellen dat je je dan nog meer vast voelt zitten in de situatie. Is de verwachting dat dat nog lang duurt?lushmeisje schreef: ↑11-12-2022 19:18Wat hierboven gezegd is klopt inderdaad. Ik hou hier alle ballen hoog. Moet sterk zijn om alles draaiende te houden.
Ontspanning zoeken is nu lastig: door een medische ingreep ben ik aan huis gekluisterd, zelfs een wandeling zit er niet in. Probeer me te relaxen dmv Netflix en puzzelen..
Ken je de luisterlijn? Die kan je op elk moment van de dag bellen om te praten. Het is geen therapie ofzo maar gewoon een mogelijkheid om even anoniem je gedachten te kunnen delen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
