Psyche
alle pijlers
Hoe vind ik zin in mijn leven?
woensdag 30 december 2020 om 19:19
Ik twijfel een beetje of ik dit topic nu bij psyche of bij werk moet zetten, maar heb dan toch hiervoor gekozen...
Even kort schetsen: ik, ergens eind dertig, moeder van drie, heb altijd een superleuke fulltime baan gehad. En daarmee bedoel ik echt zo’n leukerd die meer als een hobby dan als werk aanvoelt Tot... dat ene ongeluk roet in het eten gooide. Ik wil nu niet in detail treden, vanwege de herkenbaarheid vooral, maar sindsdien lukt het me echt niet meer om te werken. Ik het het geprobeerd, maar ik kon het niet meer aan en ben ontslagen. En nu... tja, ik ben dus huisvrouw. Op zich niet verkeerd, met drie kleine kinderen en genoeg financiële middelen, maar ik rouw om wat geweest is. Ik voel de dagen zo in elkaar overvloeien en ik mis contact met gelijkgestemden - zekering in tijden van Corona - en het gebruik van mijn geest. Maat ik kan het echt niet meer
Even kort schetsen: ik, ergens eind dertig, moeder van drie, heb altijd een superleuke fulltime baan gehad. En daarmee bedoel ik echt zo’n leukerd die meer als een hobby dan als werk aanvoelt Tot... dat ene ongeluk roet in het eten gooide. Ik wil nu niet in detail treden, vanwege de herkenbaarheid vooral, maar sindsdien lukt het me echt niet meer om te werken. Ik het het geprobeerd, maar ik kon het niet meer aan en ben ontslagen. En nu... tja, ik ben dus huisvrouw. Op zich niet verkeerd, met drie kleine kinderen en genoeg financiële middelen, maar ik rouw om wat geweest is. Ik voel de dagen zo in elkaar overvloeien en ik mis contact met gelijkgestemden - zekering in tijden van Corona - en het gebruik van mijn geest. Maat ik kan het echt niet meer
woensdag 30 december 2020 om 19:35
Dat is echt kut, TO.
Ik weet niet wat jouw persoonlijke situatie is, maar ik heb een paar vrienden in mijn nabije omgeving die vanwege medische pech van het ene op het andere moment levenslang gehandicapt en arbeidsongeschikt zijn geraakt - en die daarvoor echt een fantastische carrière hadden. Zij zijn daardoor echt een ander mens geworden.
Het kan iedereen overkomen, maar het overkwam jou. Geen idee hoe je dat een plek moet geven en hoe je op een andere manier je leven in kan richten om dichter bij wie je was te komen. Of hoe je emotioneel / verstandelijk dichter bij wie je bent kunt komen. Als moeder van 3 kinderen heb je wel een heel belangrijke taak, veel belangrijker dan 'huisvrouw' zijn. Ik kan me voorstellen dat die taak, nu je arbeidsongeschikt bent, nu ook veel meer moeite en energie kost.
Ik weet niet wat jouw persoonlijke situatie is, maar ik heb een paar vrienden in mijn nabije omgeving die vanwege medische pech van het ene op het andere moment levenslang gehandicapt en arbeidsongeschikt zijn geraakt - en die daarvoor echt een fantastische carrière hadden. Zij zijn daardoor echt een ander mens geworden.
Het kan iedereen overkomen, maar het overkwam jou. Geen idee hoe je dat een plek moet geven en hoe je op een andere manier je leven in kan richten om dichter bij wie je was te komen. Of hoe je emotioneel / verstandelijk dichter bij wie je bent kunt komen. Als moeder van 3 kinderen heb je wel een heel belangrijke taak, veel belangrijker dan 'huisvrouw' zijn. Ik kan me voorstellen dat die taak, nu je arbeidsongeschikt bent, nu ook veel meer moeite en energie kost.
anoniem_402066 wijzigde dit bericht op 30-12-2020 19:36
0.25% gewijzigd
woensdag 30 december 2020 om 19:40
Wat enorm verdrietig dat je het werk niet meer kunt doen waar je zoveel voldoening in vond. Is er medisch gezien nog verder herstel mogelijk? Ik denk dat je hoe moeilijk ook iets anders moet ontdekken waar je voldoening uit kunt halen. Ik weet niet in welk vakgebied je in het verleden hebt gewerkt, maar wellicht kun je toch betekenen in je ouder vakgebied. Een collega van mij kon door ziekte haar oude functie niet meer vervullen. Ze werkt met werkuren aangepast aan haar belastbaarheid als vertrouwenspersoon in de organisatie.
woensdag 30 december 2020 om 21:05
Hoe lang geleden is je ontslag? Zijn je beperkingen definitief of kan het nog beter worden de komende jaren? Wat kun je nog wel?
Ik heb er geen verstand van, maar zou het kunnen dat je nog in een rouwfase zit om wat was? Het lijkt me afschuwelijk, om met zoiets om te moeten leren gaan, maar het lijkt me ook de enige manier om jezelf weer een doel in het leven te geven, om weer gelukkig te worden met wat je wel (nog) hebt en kunt. Het lijkt me ook helemaal niet gek als je daar (nog meer) hulp bij zoekt...
Al was het maar praktisch, om samen met iemand te kijken wat je nog wel kan en waar je dat zou kunnen doen.
Sterkte, zeker in deze kutcoronatijd zal het niet makkelijk zijn. Hopelijk kun je jezelf het geduld gunnen om dit een plek te geven.
Ik heb er geen verstand van, maar zou het kunnen dat je nog in een rouwfase zit om wat was? Het lijkt me afschuwelijk, om met zoiets om te moeten leren gaan, maar het lijkt me ook de enige manier om jezelf weer een doel in het leven te geven, om weer gelukkig te worden met wat je wel (nog) hebt en kunt. Het lijkt me ook helemaal niet gek als je daar (nog meer) hulp bij zoekt...
Al was het maar praktisch, om samen met iemand te kijken wat je nog wel kan en waar je dat zou kunnen doen.
Sterkte, zeker in deze kutcoronatijd zal het niet makkelijk zijn. Hopelijk kun je jezelf het geduld gunnen om dit een plek te geven.
woensdag 30 december 2020 om 21:07
Mooi gezegd, Pejeka, ik sluit me daar helemaal bij aan!
Daarnaast snap ik wel dat TO ook zichzelf naast het moederschap en opvoeding nog op eoa manier wil ontplooien en andere capaciteiten inzetten in (een) andere, zinvolle rol(len) of vlakken.
TO, het is rouwen als je iets of iemand of een deel van jezelf verliest, daar mag je je best shit en machteloos over voelen.
Niet alleen in je werk, maar op allerlei manieren kun je je van betekenis maken en/of persoonlijk blijven ontwikkelen, als je daar zelf weer aan toe bent: alles wat je eigen kennis en vaardigheden vergroot telt ook, of dat nu betaald of onbetaald is, zoals hobby of vrijwilligerswerk, ouderen bezoeken, inzetten voor een vereniging, hulpouder op de scholen van je kinderen, vanalles wat jou verruimt.
Op een gegeven moment zul je je focus gaan verleggen van wat niet meer kan naar wat nog/weer wél kan.
Al is het een paar uurtjes per week, naar wat binnen jouw eigen mogelijkheden ligt.
Je hoeft dat niet nu meteen te weten, het begint bij het erkennen en daar ben je nu.
Op elke manier waarop je jezelf uitdaagt tot iets nieuws en anders (dan wat je al kent en kunt) is goed en kan voldoening schenken.
En wat je leuk of interessant vindt kan een goede indicatie zijn in welke richting je het kunt zoeken tzt.
Sterkte en succes!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 30 december 2020 om 21:15
donderdag 31 december 2020 om 11:48
Ongeveer een gelijke situatie hier qua werk en fysiek niet meer kunnen. Nu een baan om de tijd te overbruggen tot ik iets vind om op te pakken. Maar ik zit echt nog in een rouw fase. Het lastige is dat ik fysiek waarschijnlijk beperkt blijf en mijn hart bij fysiek werk ligt. Ik doe nu administratief werk in hetzelfde vakgebied. Maar dat is echt niet wat ik wil of leuk vind. Maar wat dan wel, geen idee!
Sterkte to! Het is moeilijk.
Sterkte to! Het is moeilijk.
