Psyche
alle pijlers
Hoe vrolijk blijven na afbouwen AD?
donderdag 29 april 2010 om 13:45
Beetje een vage topic-titel, maar ik weet niet zo goed hoe ik het anders moet omschrijven .
Mijn situatie is als volgt: ik heb meer dan een jaar anti-depressiva geslikt, Sertraline. Ik ben hier op aanraden van een psycholoog mee begonnen in een tijd dat ik (te) veel stress had. Ik piekerde veel en zat altijd maar 'in mijn hoofd'. Bovendien maakte ik me te veel zorgen over dagelijkse dingen als 'ben ik wel goed genoeg in m'n werk', 'vinden m'n collega's/vrienden me wel aardig genoeg' etc.
In het afgelopen jaar is het steeds beter met me gegaan. Door de medicijnen werd het rustiger in mijn hoofd, ik was minder snel gestresst, veel zekerder over mezelf en daardoor veel vrolijker en vooral: ontspannen en tevreden. Een positief jaar!
Nu wil ik graag zwanger worden en ben daarom begonnen met het afbouwen van de medicijnen.
Wie heeft ervaring met het afbouwen van AD na een periode waarin het allemaal heel erg goed ging? En hoe ben je ermee omgegaan toen je merkte dat het minder ging? En dan bedoel ik vooral de momenten overdag, als je moet werken en je het niet kunt gebruiken om te veel in je hoofd te gaan zitten. Wie weet lees ik hier wat tips die dit proces zouden kunnen ondersteunen. Dank jullie wel!
Mijn situatie is als volgt: ik heb meer dan een jaar anti-depressiva geslikt, Sertraline. Ik ben hier op aanraden van een psycholoog mee begonnen in een tijd dat ik (te) veel stress had. Ik piekerde veel en zat altijd maar 'in mijn hoofd'. Bovendien maakte ik me te veel zorgen over dagelijkse dingen als 'ben ik wel goed genoeg in m'n werk', 'vinden m'n collega's/vrienden me wel aardig genoeg' etc.
In het afgelopen jaar is het steeds beter met me gegaan. Door de medicijnen werd het rustiger in mijn hoofd, ik was minder snel gestresst, veel zekerder over mezelf en daardoor veel vrolijker en vooral: ontspannen en tevreden. Een positief jaar!
Nu wil ik graag zwanger worden en ben daarom begonnen met het afbouwen van de medicijnen.
Wie heeft ervaring met het afbouwen van AD na een periode waarin het allemaal heel erg goed ging? En hoe ben je ermee omgegaan toen je merkte dat het minder ging? En dan bedoel ik vooral de momenten overdag, als je moet werken en je het niet kunt gebruiken om te veel in je hoofd te gaan zitten. Wie weet lees ik hier wat tips die dit proces zouden kunnen ondersteunen. Dank jullie wel!
donderdag 29 april 2010 om 15:10
Geen ervaring, maar sporten kan heel erg goed zijn om gepieker en depressieve gevoelens buiten de deur te houden. Dus ga hardlopen, op salsales of op yoga bv
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
donderdag 29 april 2010 om 15:48
donderdag 29 april 2010 om 15:57
Je moet zeer zeer geleidelijk afbouwen. Er mag eigenlijk geen verandering in stemming optreden anders ga je te snel.
Deel zo'n tabletje door vieren en elk stukje nog eens doormidden. Dan elke week neem je een achtste minder. Als je maar even denkt dat je stemming minder wordt, dan ga je terug naar de laatste goed werkende dosis tot alles weer goed gaat en na enige tijd vervolg je het minderen.
Deel zo'n tabletje door vieren en elk stukje nog eens doormidden. Dan elke week neem je een achtste minder. Als je maar even denkt dat je stemming minder wordt, dan ga je terug naar de laatste goed werkende dosis tot alles weer goed gaat en na enige tijd vervolg je het minderen.
donderdag 29 april 2010 om 16:07
@ Sterretjee: geen idee of het biologisch is, dat is nooit onderzocht...
Ik heb wel aanvullende therapie, al meerdere soorten geprobeerd. Theoretisch gezien weet ik heel goed wat er met me aan de hand is, wat m'n valkuilen zijn etc. ik kan het alleen niet goed in de praktijk omzetten.
@ Grol: ok, dat klinkt inderdaad logisch. Maar wat ik me afvraag, kom je er op die manier wel echt vanaf?
quote:dorinke schreef op 29 april 2010 @ 15:53:
Er zijn ook AD die je tijdens de zwangerschap mag blijven doorslikken. Heb je daar al naar geïnformeerd?Ja, heb ik. Maar dan zou ik van mijn huidige medicijnen moeten overstappen op een andere soort, wat weer een gewenningsperiode met bijwerkingen etc. met zich meebrengt. Volgens de HA is afbouwen en ermee stoppen de weg van de minste weerstand. Bovendien weet ik niet of ik het zo'n fijn gevoel vind om een kind op de wereld te zetten dat 9 maanden lang AD toegediend heeft gekregen. Dat is ook de reden dat ik er vanaf wil.
Ik heb wel aanvullende therapie, al meerdere soorten geprobeerd. Theoretisch gezien weet ik heel goed wat er met me aan de hand is, wat m'n valkuilen zijn etc. ik kan het alleen niet goed in de praktijk omzetten.
@ Grol: ok, dat klinkt inderdaad logisch. Maar wat ik me afvraag, kom je er op die manier wel echt vanaf?
quote:dorinke schreef op 29 april 2010 @ 15:53:
Er zijn ook AD die je tijdens de zwangerschap mag blijven doorslikken. Heb je daar al naar geïnformeerd?Ja, heb ik. Maar dan zou ik van mijn huidige medicijnen moeten overstappen op een andere soort, wat weer een gewenningsperiode met bijwerkingen etc. met zich meebrengt. Volgens de HA is afbouwen en ermee stoppen de weg van de minste weerstand. Bovendien weet ik niet of ik het zo'n fijn gevoel vind om een kind op de wereld te zetten dat 9 maanden lang AD toegediend heeft gekregen. Dat is ook de reden dat ik er vanaf wil.
donderdag 29 april 2010 om 16:14
quote:Groll schreef op 29 april 2010 @ 15:57:
Je moet zeer zeer geleidelijk afbouwen. Er mag eigenlijk geen verandering in stemming optreden anders ga je te snel.
Deel zo'n tabletje door vieren en elk stukje nog eens doormidden. Dan elke week neem je een achtste minder. Als je maar even denkt dat je stemming minder wordt, dan ga je terug naar de laatste goed werkende dosis tot alles weer goed gaat en na enige tijd vervolg je het minderen.Is dit nou serieus?
Je moet zeer zeer geleidelijk afbouwen. Er mag eigenlijk geen verandering in stemming optreden anders ga je te snel.
Deel zo'n tabletje door vieren en elk stukje nog eens doormidden. Dan elke week neem je een achtste minder. Als je maar even denkt dat je stemming minder wordt, dan ga je terug naar de laatste goed werkende dosis tot alles weer goed gaat en na enige tijd vervolg je het minderen.Is dit nou serieus?
donderdag 29 april 2010 om 16:16
donderdag 29 april 2010 om 16:17
donderdag 29 april 2010 om 16:24
Ik ben ook niet van plan om zwanger te worden zolang ik nog niet van die medicijnen af ben, hoor.
Maar inderdaad, ik merk dat het langzaam minder goed met me gaat. Ik vind het heel vervelend om te merken, vooral omdat ik weet dat ik moet proberen om erboven te staan. Maar ja, soms lijkt het alsof mijn hoofd sterker is dan mijn wil (jezus, wat klinkt dat triest ). Ik heb bijv. al een jaar geen koortslip meer gehad, en vorige week kreeg ik er weer eentje. Ik vind dat niet toevallig. Maar dat is een reactie van mijn lichaam, ik weet niet hoe ik ervoor moet zorgen dat dat niet gebeurt...
Kun je voor zoiets kleins als dit gewoon een afspraak met een psychiater maken (sorry, nog nooit met een psychiater in aanraking geweest, dus geen ervaring mee ). En hoe onderzoekt zo iemand of het biologisch is?
Maar inderdaad, ik merk dat het langzaam minder goed met me gaat. Ik vind het heel vervelend om te merken, vooral omdat ik weet dat ik moet proberen om erboven te staan. Maar ja, soms lijkt het alsof mijn hoofd sterker is dan mijn wil (jezus, wat klinkt dat triest ). Ik heb bijv. al een jaar geen koortslip meer gehad, en vorige week kreeg ik er weer eentje. Ik vind dat niet toevallig. Maar dat is een reactie van mijn lichaam, ik weet niet hoe ik ervoor moet zorgen dat dat niet gebeurt...
Kun je voor zoiets kleins als dit gewoon een afspraak met een psychiater maken (sorry, nog nooit met een psychiater in aanraking geweest, dus geen ervaring mee ). En hoe onderzoekt zo iemand of het biologisch is?
donderdag 29 april 2010 om 17:10
Lieverd je slikt niet voor niks ad toch?
Lijkt me niet goed als je je weer voelt wegzakken. Goed dat je alert bent.
Trek aan de bel en maak een plan!
Ik vind het overigens raar dat je dit altijd via de HA hebt gecommuniceerd. Een psychiater is veel deskundiger w.b medicatie, gewoon om een doorverwijzing vragen!
Bij mij is het deels biologisch deels andere zaken, vooral omdat we naar mijn familie hebben gekeken, zit boordevol vol depressies e.d dus het verklaarde een hoop.
Lijkt me niet goed als je je weer voelt wegzakken. Goed dat je alert bent.
Trek aan de bel en maak een plan!
Ik vind het overigens raar dat je dit altijd via de HA hebt gecommuniceerd. Een psychiater is veel deskundiger w.b medicatie, gewoon om een doorverwijzing vragen!
Bij mij is het deels biologisch deels andere zaken, vooral omdat we naar mijn familie hebben gekeken, zit boordevol vol depressies e.d dus het verklaarde een hoop.
donderdag 29 april 2010 om 17:20
Ja, misschien moest ik dat maar doen... mijn huisarts heeft ook maar gewoon in een boekje gekeken en gezegd dat ik het afbouwen maar een beetje op gevoel moest doen. Misschien is dat niet de bedoeling.
Ik ben alleen zo bang dat ik niet zonder die medicijnen kan. Ik zou het best erg vinden als ik de rest van mijn leven ad moet slikken om op een normale, onbekommerde manier te kunnen functioneren. Dat kan toch ook niet gezond zijn?
Ik ben alleen zo bang dat ik niet zonder die medicijnen kan. Ik zou het best erg vinden als ik de rest van mijn leven ad moet slikken om op een normale, onbekommerde manier te kunnen functioneren. Dat kan toch ook niet gezond zijn?
vrijdag 30 april 2010 om 00:56
quote:nukje schreef op 29 april 2010 @ 13:45:
Door de medicijnen werd het rustiger in mijn hoofd, ik was minder snel gestresst, veel zekerder over mezelf en daardoor veel vrolijker en vooral: ontspannen en tevreden. Een positief jaar!
Heb je ook een cognitieve behandeling gehad of alleen medicatie? In principe is het zo dat je stemming over het algemeen redelijk gelijk blijft na afbouwen, mits je eraan toe bent (minimaal een half jaar doorslikken na verdwijnen klachten) en dit rustig doet. Echt elke keer maar een klein beetje eraf, idd met kwart of halve pilletjes (evt. om de dag) afbouwen zoals eerder genoemd is. Ik zou echter niet meteen weer meer nemen op het moment dat je je even wat slechter voelt. Het leven is nou eenmaal zo dat je stemming niet altijd gelijkmatig is. Als je bij elke dipje je medicatie terug gaat ophogen, maak je jezelf er mentaal afhankelijk van. Alsof je stemming altijd krampachtig onder controle gehouden moet worden. De eerste weken kun je last hebben van ontwenningsverschijnselen, maar dit trekt echt weer snel weg, zeker als je rustig afbouwt. Het grootste probleem is vaak precies dat wat jij hierboven schrijft. Alle positieve dingen worden aan de medicatie toegeschreven, alle dipjes voelen als door jezelf veroorzaakt. Dit geeft het gevoel dat je de medicatie nodig zult blijven hebben. Een combinatie van CGT en medicatie is daarom eigenlijk altijd aan te bevelen. Bij CGT leer je namelijk zelf invloed uit te oefenen op je gedachten en de controle over je klachten te krijgen. De medicatie is dan alleen ter ondersteuning dat je stemming zodanig opknapt dat er in je hoofd voldoende ruimte is voor zo'n behandeling.
Door de medicijnen werd het rustiger in mijn hoofd, ik was minder snel gestresst, veel zekerder over mezelf en daardoor veel vrolijker en vooral: ontspannen en tevreden. Een positief jaar!
Heb je ook een cognitieve behandeling gehad of alleen medicatie? In principe is het zo dat je stemming over het algemeen redelijk gelijk blijft na afbouwen, mits je eraan toe bent (minimaal een half jaar doorslikken na verdwijnen klachten) en dit rustig doet. Echt elke keer maar een klein beetje eraf, idd met kwart of halve pilletjes (evt. om de dag) afbouwen zoals eerder genoemd is. Ik zou echter niet meteen weer meer nemen op het moment dat je je even wat slechter voelt. Het leven is nou eenmaal zo dat je stemming niet altijd gelijkmatig is. Als je bij elke dipje je medicatie terug gaat ophogen, maak je jezelf er mentaal afhankelijk van. Alsof je stemming altijd krampachtig onder controle gehouden moet worden. De eerste weken kun je last hebben van ontwenningsverschijnselen, maar dit trekt echt weer snel weg, zeker als je rustig afbouwt. Het grootste probleem is vaak precies dat wat jij hierboven schrijft. Alle positieve dingen worden aan de medicatie toegeschreven, alle dipjes voelen als door jezelf veroorzaakt. Dit geeft het gevoel dat je de medicatie nodig zult blijven hebben. Een combinatie van CGT en medicatie is daarom eigenlijk altijd aan te bevelen. Bij CGT leer je namelijk zelf invloed uit te oefenen op je gedachten en de controle over je klachten te krijgen. De medicatie is dan alleen ter ondersteuning dat je stemming zodanig opknapt dat er in je hoofd voldoende ruimte is voor zo'n behandeling.
vrijdag 30 april 2010 om 11:47
@ Espy: dank je wel voor je bericht. Heb gisteren contact met m'n therapeut opgenomen en het aangekaart. Hij heeft me doen inzien dat ik, ook nu ik aan het afbouwen ben, steeds weer hetzelfde doe, namelijk: veel te snel denken dat iets niet lukt. Ik wil het gewoon allemaal te snel. Ik moet gewoon accepteren dat dit tijd kost. Wat jij schrijft is dus inderdaad waar, ik verbind alles met die medicijnen, eigenlijk gewoon omdat ik bang ben. Ik denk te snel "zie je wel, vandaag voel ik me minder goed dan gisteren" en dan voelt het alsof het niet lukt. Ik ben gewoon veel te ongeduldig. Dank voor je bijdrage, het helpt echt om in te zien dat dit een proces is waar ik doorheen moet en niet iets wat ik volgende week al opgelost moet hebben.
vrijdag 7 mei 2010 om 21:57
Ahh soortgelijke situatie is ook mijn probleem. Ik neem sinds een half jaar fluoxetine 20 mg. Na een flinke depressie zag ik het niet meer zitten en onder begeleiding van mijn psycholoog begon ik met deze medicatie.
Al snel werd ik weer lekker bijdehand, vrolijk, spontaan en ik zat zeer goed in mijn vel. Mijn libido daalde wel en ik had problemen in bed, ook kwam ik wel 5 kilo aan, maar dat vond ik geen probleem. Goh wat zit ik toch lekker in mijn vel! Mijn psych stelde voor om rond de zomer te gaan afbouwen, ( alarmbelletje ging rinkelen) wat dit wilde ik nog niet.........ben bang dat ook ik weer terugzak in mijn oude patroon. Door de fluoxetine en CGT had ik mijn sociale fobie onder controle. Enfin, ik wil het wel proberen al is het dat mijn libido dat weer terug komt.....
Succes!
Al snel werd ik weer lekker bijdehand, vrolijk, spontaan en ik zat zeer goed in mijn vel. Mijn libido daalde wel en ik had problemen in bed, ook kwam ik wel 5 kilo aan, maar dat vond ik geen probleem. Goh wat zit ik toch lekker in mijn vel! Mijn psych stelde voor om rond de zomer te gaan afbouwen, ( alarmbelletje ging rinkelen) wat dit wilde ik nog niet.........ben bang dat ook ik weer terugzak in mijn oude patroon. Door de fluoxetine en CGT had ik mijn sociale fobie onder controle. Enfin, ik wil het wel proberen al is het dat mijn libido dat weer terug komt.....
Succes!
maandag 10 mei 2010 om 21:44
Hey Nukje, 'fijn' om jouw verhaal hier te lezen, na je reactie op mijn topic. Als ik dit zo lees, herken ik er heel veel in. Ik heb de AD dus afgebouwd, omdat ik zwanger ben, en dat ging in het begin in principe heel goed! Wel een paar zware weken gehad, maar je doet het voor je kindje, dat is een goede drijfveer. Daarvoor ging het met mij ook al een jaar best goed icm de medicijnen, dus in principe ook wel tijd omte proberen zonder. en ja, nu ben ik zwanger, zo'n 18 weken zonder de AD, en langzamerhand begin ik dingen bij mezelf te herkennen van voorheen, de depressie van toen. En als ik dan 1 keertje iets voelt, begin ik ook te denken van 'O Jee... als het nu maar niet... blabla. je snapt het wel. En dan denken gaat verder, het wordt malen, lig er snachts van wakker. het is idd een patroon dat ikzelf moet doorbreken. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, helemaal met die hormonen erbij. En de standaard gezonde spanning die een zwangerschap met zich meebrengt. Ik twijfel nu dus om toch weer te beginnen met de AD, om weer rust te krijgen in mn kop. heb genoeg ervaring met therapie om te weten dat dat mij nl niet helpt.
he bah, een heel onsamenhangend verhaal, en je kunt er voglens mij ook helemaal niets mee. Wilde geloof ik alleen even zeggen: Ik snap je
he bah, een heel onsamenhangend verhaal, en je kunt er voglens mij ook helemaal niets mee. Wilde geloof ik alleen even zeggen: Ik snap je
