Psyche
alle pijlers
Huilen als uiting van boosheid/onmacht
donderdag 18 februari 2010 om 22:23
Al sinds ik jong ben, huil ik snel. Vooral de laatste jaren wordt me steeds duidelijker dat dit vooral voorkomt wanneer ik heel boos ben of een gevoel van onmacht ervaar bij bepaalde situaties.
Op dit moment zit ik in een bepaalde situatie waardoor ik heel boos ben op iemand die ik niet uit de weg kan gaan. Op bepaalde momenten komt deze boosheid meer naar boven dan op andere momenten (bijv door gedrag van deze persoon of dingen die gezegd worden). Ik kan dit best aardig relativeren, maar als uiting van boosheid/onmacht komen die tranen toch bijna vanzelf.
Dit voorbeeld is overigens ter illustratie, ook in andere situaties heb ik er last van. Bijv. als ik naar de huisarts ga met klachten die me erg hoog zitten en ik mijn verhaal doe, is er een grote kans dat ik in tranen uitbarst.
Vroeger vond ik het al vervelend en werd ik hierdoor ook gepest, maar ook nu, zo'n 15jr later, merk ik dat ik me op die momenten echt schaam.
Zijn er mensen die dit herkennen en evt tips hebben hoe ik hiermee kan omgaan?
Op dit moment zit ik in een bepaalde situatie waardoor ik heel boos ben op iemand die ik niet uit de weg kan gaan. Op bepaalde momenten komt deze boosheid meer naar boven dan op andere momenten (bijv door gedrag van deze persoon of dingen die gezegd worden). Ik kan dit best aardig relativeren, maar als uiting van boosheid/onmacht komen die tranen toch bijna vanzelf.
Dit voorbeeld is overigens ter illustratie, ook in andere situaties heb ik er last van. Bijv. als ik naar de huisarts ga met klachten die me erg hoog zitten en ik mijn verhaal doe, is er een grote kans dat ik in tranen uitbarst.
Vroeger vond ik het al vervelend en werd ik hierdoor ook gepest, maar ook nu, zo'n 15jr later, merk ik dat ik me op die momenten echt schaam.
Zijn er mensen die dit herkennen en evt tips hebben hoe ik hiermee kan omgaan?
donderdag 18 februari 2010 om 22:42
Ook voor mij erg herkenbaar, vooral het huisarts verhaal. M'n huisarts kent me gelukkig goed (ik kom er al jaren) maar evengoed soms behoorlijk genant. En ook vervelend, omdat zodra die tranen komen ik mijn verhaal niet meer goed kan doen.
Daar zit je dan als volwassen vrouw.... echt niet leuk inderdaad.
Helaas ook geen tips voor je. Lees dit topic met interesse mee.
Daar zit je dan als volwassen vrouw.... echt niet leuk inderdaad.
Helaas ook geen tips voor je. Lees dit topic met interesse mee.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
donderdag 18 februari 2010 om 22:48
Heel herkenbaar! Als het mij gebeurt dan zeg ik meestal dat er geen aandacht besteed moet worden aan mijn tranen.
Dit scheelt voor mijzelf en daarnaast blijft de focus van het gesprek toch het onderwerp en niet mijn tranen. Dat is zo prettig, want anders heb ik niet het gevoel dat ik tot de kern kan doordringen.
Misschien heb je er wat aan. In mijn omgeving weet men dat mijn traanbuisjes dichtbij mijn ogen liggen
Dit scheelt voor mijzelf en daarnaast blijft de focus van het gesprek toch het onderwerp en niet mijn tranen. Dat is zo prettig, want anders heb ik niet het gevoel dat ik tot de kern kan doordringen.
Misschien heb je er wat aan. In mijn omgeving weet men dat mijn traanbuisjes dichtbij mijn ogen liggen
donderdag 18 februari 2010 om 22:49
donderdag 18 februari 2010 om 22:52
Ik herken dit. Ik probeer altijd te glimlachen. Hoe geforceerd dan ook en hoop dat de glimlach uiteindelijk echt gemeend is. Verder aan leuke dingen denken.
Ik heb geaccepteerd dat ik snel huil en herken de situaties waarin dit kan gebeuren. Dan probeer ik van te voren te bedenken wat ik ga zeggen mocht ik gaan huilen. Een cursus zelfvertrouwen heeft me hier echt bij geholpen.
Verder hoort het gewoon bij me. Als mensen er niet mee om kunnen gaan is het hun probleem.
Ik heb geaccepteerd dat ik snel huil en herken de situaties waarin dit kan gebeuren. Dan probeer ik van te voren te bedenken wat ik ga zeggen mocht ik gaan huilen. Een cursus zelfvertrouwen heeft me hier echt bij geholpen.
Verder hoort het gewoon bij me. Als mensen er niet mee om kunnen gaan is het hun probleem.
donderdag 18 februari 2010 om 22:52
Ik herken het ook en het is zo vervelend als het gebeurd. Ik probeer of even weg te gaan uit de situatie. Of inderdaad wat al werd gezegd, zeggen dat er geen aandacht aan besteed moet worden. Bij mij heeft het geholpen om te relativeren. Maar dat maakt inderdaad niet dat het nooit meer voorkomt. Helaas heb ik niet echt tios voor je. Maar ik lees mee misschien heeft iemand anders de gouden tip. Dan kan ik hem ook gaan gebruiken.
donderdag 18 februari 2010 om 22:58
Ik heb het heel soms..als ik heel boos (en onmachtig ben met een goed weerwoord) dat mijn rechtermondhoek naar beneden draait..alsof ik ieder moment kan gaan huilen..heel vervelend! Soms probeer ik letterlijk mij daarop te focussen..en dat helpt een beetje..maar dan ga je algauw je punt voorbij als je heel boos een statement probeert te maken.
donderdag 18 februari 2010 om 23:02
Heel herkenbaar. Als het mij gebeurt terwijl ik iets wil vertellen (bijv bij huisarts of bij een collega ofzo) probeer ik meestal te zeggen dat ze mijn tranen maar moeten negeren, omdat ik iets te zeggen heb en dat die tranen niet illustreren dat ik verdrietig of labiel ben, maar dat hetgeen ik wil vertellen me gewoon hoog zit.
vrijdag 19 februari 2010 om 05:59
Toch fijn om te merken dat ik niet de enige huilebalk ben
Op dit moment speelt het vooral op mijn werk en dan in situaties dat ik niet weg kan lopen. Ik merk wel dat men vaak het idee heeft dat ik het doe om aandacht te krijgen, terwijl dat absoluut niet zo is en mensen er wat mij betreft geen aandacht aan moeten besteden, maar dat blijkt nogal lastig
Op dit moment speelt het vooral op mijn werk en dan in situaties dat ik niet weg kan lopen. Ik merk wel dat men vaak het idee heeft dat ik het doe om aandacht te krijgen, terwijl dat absoluut niet zo is en mensen er wat mij betreft geen aandacht aan moeten besteden, maar dat blijkt nogal lastig
vrijdag 19 februari 2010 om 12:50
Ja, dat is erg ellendig. Het is een mix van woede en verdriet en ineens krijgt verdriet dan de overhand. Heel naar als je juist alleen boos wil zijn.
Als de verantwoordelijke voor je boosheid/verdriet je dan ook nog gaat troosten dan wordt het helemaal gecompliceerd.
Ik zou eigenlijk niet weten wat eraan te doen is. Als het mogelijk is moet je zelfmedelijden even proberen uit te schakelen voor het goede doel (de boosheid).
Of het niet zover laten komen door al eerder je boosheid te uiten, maar, dat kan vaak niet.
Als de verantwoordelijke voor je boosheid/verdriet je dan ook nog gaat troosten dan wordt het helemaal gecompliceerd.
Ik zou eigenlijk niet weten wat eraan te doen is. Als het mogelijk is moet je zelfmedelijden even proberen uit te schakelen voor het goede doel (de boosheid).
Of het niet zover laten komen door al eerder je boosheid te uiten, maar, dat kan vaak niet.
woensdag 3 maart 2010 om 23:36
hier nog 1, ik haat het, als puber ging ik in therapie en dan zat ik daar met mijn moeder en moest ik over mijn verleden vertellen en dan wist ik al dat ik moest gaan huilen en ik haatte het!
ik schaamde me dood en zie het nog steeds als een zwakte.
ik wil helemaal niet huilen, ik voel me dan zo'n jankebal!
ook als iemand wat lelijks tege me zegt of me kwetst dan voel ik me boos maar ga ik huilen, dan moet ik echt even weglopen en mezelf echt even rustig krijgen want dan springen de tranen in mn ogen.
meestal denk ik dan kom op sukkel! waarom ga je nou weer bijna janke dr is niks aan de hand ze geven alleen hun mening stel je niet aan!
ik weet dat ik een emotioneel persoon ben maar vind het niet altijd leuk haha!
maar beter een emotioneel persoon dan een cold hearted bitch;)
ik schaamde me dood en zie het nog steeds als een zwakte.
ik wil helemaal niet huilen, ik voel me dan zo'n jankebal!
ook als iemand wat lelijks tege me zegt of me kwetst dan voel ik me boos maar ga ik huilen, dan moet ik echt even weglopen en mezelf echt even rustig krijgen want dan springen de tranen in mn ogen.
meestal denk ik dan kom op sukkel! waarom ga je nou weer bijna janke dr is niks aan de hand ze geven alleen hun mening stel je niet aan!
ik weet dat ik een emotioneel persoon ben maar vind het niet altijd leuk haha!
maar beter een emotioneel persoon dan een cold hearted bitch;)
woensdag 10 maart 2010 om 22:25
Ik heb het ook, en ook ik zeg altijd dat ze er niet op moeten letten. Letterlijk: Dit is gewoon de spanning die er via mijn ogen uitloopt.
Helpt wel. Vaak maakt het me ook nóg bozer op mezelf... dan schiet er een"nou verdomme!" uit en daarna een "sorry hoor..." en dan kan ik het weer even bedwingen meestal.
Helpt wel. Vaak maakt het me ook nóg bozer op mezelf... dan schiet er een"nou verdomme!" uit en daarna een "sorry hoor..." en dan kan ik het weer even bedwingen meestal.
woensdag 17 maart 2010 om 14:17
Mijn god, dacht ik altijd de enige volwassene te zijn om die om haverklap huilt.
Heb ook last van emotionele incontinentie; blij, boos, gefrustreerd, verdriet: Janken!
Ik heb er een hekel aan, vooral omdat het dan lijkt alsof het heeeeuul slecht gaat, terwijl het meer mijn manier is om spanningen te uiten. En het niet per definitie slecht gaat.
Grapjes maken of even over heel iets anders praten wil nog wel eens helpen. Maar als ze eruit willen...niks dat het tegen houdt.
Heb ook last van emotionele incontinentie; blij, boos, gefrustreerd, verdriet: Janken!
Ik heb er een hekel aan, vooral omdat het dan lijkt alsof het heeeeuul slecht gaat, terwijl het meer mijn manier is om spanningen te uiten. En het niet per definitie slecht gaat.
Grapjes maken of even over heel iets anders praten wil nog wel eens helpen. Maar als ze eruit willen...niks dat het tegen houdt.
This is not kosher!
woensdag 17 maart 2010 om 16:34
Heee... ik ben niet de enige die hier last van heeft! Wat fijn om te weten!
Ik heb het eigenlijk nooit als ik blij ben maar wel bij onmacht, bozigheid enzo...En het is meestal ook na een kleine uitbarsting en dan is er weer niets aan de hand... Goede tips hier trouwens, ga ik me eens in verdiepen!
Ik heb het eigenlijk nooit als ik blij ben maar wel bij onmacht, bozigheid enzo...En het is meestal ook na een kleine uitbarsting en dan is er weer niets aan de hand... Goede tips hier trouwens, ga ik me eens in verdiepen!
I could go into detail...but I won't.
vrijdag 26 maart 2010 om 13:48
zondag 28 maart 2010 om 14:16
Eens met Poffertje en Mazou: allereerst moet je het gewoon van jezelf accepteren, want zo ben je nu eenmaal. Hoe meer je het probeert te voorkomen, hoe erger het schaamtegevoel wordt. Verder helpt het echt om het - tegenover mensen bij wie je dus het liefste juist NIET wilt janken - te benoemen.
Ik had een tijdje geleden een conflict op m'n werk, waarbij het het beste zou zijn geweest als ik koelbloedig en beheerst zou hebben gereageerd. Maar nee hoor, de tranen kwamen in stromen uit mijn ogen... Ik los dat dan op door te zeggen: "dit zijn tranen van woede" of "ik huil nu omdat ik me volkomen machteloos voel". Dan weet de ander het tenminste te plaatsen. In andere situaties zeg ik er even kort iets over, vooral bij mensen die ik (nog) niet zo goed ken. Als er dan tranen komen, zeg ik gewoon dat ik een huilebalk ben en dat ze daar maar niet al te zwaar aan moeten tillen. Dat helpt, de spanning is er voor mezelf dan af en ik schaam me dan veel minder als ik ineens toch emotioneel word. Schaam je niet! Het is toch eigenlijk ook een goed teken dat een heleboel dingen iets met je doen?
Ik had een tijdje geleden een conflict op m'n werk, waarbij het het beste zou zijn geweest als ik koelbloedig en beheerst zou hebben gereageerd. Maar nee hoor, de tranen kwamen in stromen uit mijn ogen... Ik los dat dan op door te zeggen: "dit zijn tranen van woede" of "ik huil nu omdat ik me volkomen machteloos voel". Dan weet de ander het tenminste te plaatsen. In andere situaties zeg ik er even kort iets over, vooral bij mensen die ik (nog) niet zo goed ken. Als er dan tranen komen, zeg ik gewoon dat ik een huilebalk ben en dat ze daar maar niet al te zwaar aan moeten tillen. Dat helpt, de spanning is er voor mezelf dan af en ik schaam me dan veel minder als ik ineens toch emotioneel word. Schaam je niet! Het is toch eigenlijk ook een goed teken dat een heleboel dingen iets met je doen?
