Psyche
alle pijlers
Huiselijk geweld
zaterdag 4 maart 2023 om 14:06
Ha forummers,
3 jaar geleden heb ik mijn relatie verbroken. Dat was een relatie waarin veel sprake was van alcoholmisbruik en geweld van zijn kant. Dat is niet van de ene op de andere dag zo gekomen, het ging heel geleidelijk aan. Ik realiseerde pas hoe ernstig het was toen ik bang werd voor hem (hij draaide steeds heftiger door om kleinere dingen, zoals het eten dat niet goed genoeg was ofzo) en er voor mijn gevoel niet zelf uit kon komen. Van de buitenkant leek het zo'n perfecte relatie; groot huis, knappe man met goede baan, ik was slank en zag er mooi uit (maar vooral omdat hij bepaalde wat ik at..). Van de binnenkant was het allesbehalve perfect en ik heb jarenlang op mijn tenen gelopen. Uiteindelijk heb ik het kunnen verbreken toen ik de mogelijkheid kreeg om voor werk een periode naar het buitenland te gaan. Dat was nogal pittig allemaal, maar heel fijn dat ik gelijk ook veel fysieke afstand had van hem. Dat voelde meteen wel veiliger.
Inmiddels zijn we een aantal jaar verder en heb ik therapie en EMDR gehad, want het ging er heftig aan toe destijds thuis en ik had er last van. Nu merk ik ook dat ik wel minder getriggerd word, maar wel heel graag nog een keer echt hierover wil praten. Ik hoef niet per sé weer een psycholoog, ik wil gewoon ergens even nog een keer mijn verhaal voor de eerste keer vertellen; niet tegen een vriendin, niet tegen familie. Ik schaam me er ook voor. Ik heb goede studies gedaan, fijne vrienden, een goede baan, fijne vriendenkring en ook een veilige thuisbasis gehad vroeger. Hoe heeft het toch zo ver kunnen komen destijds? Waarom was ik zo stom? Ik heb er af en toe nog best wel pijn van, ook al heb ik gebroken met hem en alle gemeenschappelijke vrienden en woon ik inmiddels aan de andere kant van het land.
Misschien helpt het gewoon om het hier gewoon een keertje neer te zetten. Misschien is er wel herkenning. Ik weet het niet. Ik moet het gewoon nog even kwijt merk ik.
3 jaar geleden heb ik mijn relatie verbroken. Dat was een relatie waarin veel sprake was van alcoholmisbruik en geweld van zijn kant. Dat is niet van de ene op de andere dag zo gekomen, het ging heel geleidelijk aan. Ik realiseerde pas hoe ernstig het was toen ik bang werd voor hem (hij draaide steeds heftiger door om kleinere dingen, zoals het eten dat niet goed genoeg was ofzo) en er voor mijn gevoel niet zelf uit kon komen. Van de buitenkant leek het zo'n perfecte relatie; groot huis, knappe man met goede baan, ik was slank en zag er mooi uit (maar vooral omdat hij bepaalde wat ik at..). Van de binnenkant was het allesbehalve perfect en ik heb jarenlang op mijn tenen gelopen. Uiteindelijk heb ik het kunnen verbreken toen ik de mogelijkheid kreeg om voor werk een periode naar het buitenland te gaan. Dat was nogal pittig allemaal, maar heel fijn dat ik gelijk ook veel fysieke afstand had van hem. Dat voelde meteen wel veiliger.
Inmiddels zijn we een aantal jaar verder en heb ik therapie en EMDR gehad, want het ging er heftig aan toe destijds thuis en ik had er last van. Nu merk ik ook dat ik wel minder getriggerd word, maar wel heel graag nog een keer echt hierover wil praten. Ik hoef niet per sé weer een psycholoog, ik wil gewoon ergens even nog een keer mijn verhaal voor de eerste keer vertellen; niet tegen een vriendin, niet tegen familie. Ik schaam me er ook voor. Ik heb goede studies gedaan, fijne vrienden, een goede baan, fijne vriendenkring en ook een veilige thuisbasis gehad vroeger. Hoe heeft het toch zo ver kunnen komen destijds? Waarom was ik zo stom? Ik heb er af en toe nog best wel pijn van, ook al heb ik gebroken met hem en alle gemeenschappelijke vrienden en woon ik inmiddels aan de andere kant van het land.
Misschien helpt het gewoon om het hier gewoon een keertje neer te zetten. Misschien is er wel herkenning. Ik weet het niet. Ik moet het gewoon nog even kwijt merk ik.
zaterdag 4 maart 2023 om 14:14
Verwerking gaat in fases. Het is helemaal niet gek dat in een nieuwe fase in je leven er (opnieuw) behoefte is aan een stuk verwerking.
Natuurlijk kan je hier schrijven, en je kan ook altijd nog eens een gesprek voeren met bv een professional van een organisatie die zich heeft gespecialiseerd in HG. Elke gemeente biedt wel dergelijke hulp; gewoon even Googlen op ‘huiselijk geweld’ en de naam van je gemeente.
Natuurlijk kan je hier schrijven, en je kan ook altijd nog eens een gesprek voeren met bv een professional van een organisatie die zich heeft gespecialiseerd in HG. Elke gemeente biedt wel dergelijke hulp; gewoon even Googlen op ‘huiselijk geweld’ en de naam van je gemeente.
•
zaterdag 4 maart 2023 om 14:24
Je schrijft: "Waarom was ik zo stom?"
Houd op met jezelf veroordelen.
Als hij je op de eerste samenwoondag een dubbele schedelbasisfractuur had geslagen, was je gelijk bij hem weggegaan.
Maar het sluipt erin. Het gaat steeds verder en extremer.
Ik zag ooit de film Gaslight uit 1944. Een man probeert zijn echtgenote te laten geloven dat zij gestoord is. Toen al.
Houd op met jezelf veroordelen.
Als hij je op de eerste samenwoondag een dubbele schedelbasisfractuur had geslagen, was je gelijk bij hem weggegaan.
Maar het sluipt erin. Het gaat steeds verder en extremer.
Ik zag ooit de film Gaslight uit 1944. Een man probeert zijn echtgenote te laten geloven dat zij gestoord is. Toen al.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zaterdag 4 maart 2023 om 14:24
Je wil je verhaal nog een keer vertellen.
Ik zag pas een flyer van een vrouw die met je door het bos wandelt, of langs het strand.
Tijdens die wandeling kan je je verhaal vertellen.
Van zo iemand hoef je geen psychologiediploma of EMDR-begeleiding te verwachten. Maar het kan een steun zijn om een periode af te sluiten.
Ik zag pas een flyer van een vrouw die met je door het bos wandelt, of langs het strand.
Tijdens die wandeling kan je je verhaal vertellen.
Van zo iemand hoef je geen psychologiediploma of EMDR-begeleiding te verwachten. Maar het kan een steun zijn om een periode af te sluiten.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zaterdag 4 maart 2023 om 14:43
Je was niet stom. Je was liever dan hij verdiende.
Ik snap dat je je ervoor schaamt. Ik schaam me er ook voor. Terwijl ik alles inmiddels helemaal uit elkaar geplozen en door getherapied heb en ik volledig theoretisch kan onderbouwen dat alle verantwoordelijkheid voor het geweld bij hem lag en dat zelf ook zo zie en voel. Tòch zit er ergens diep in mijn maag nog zo'n draadje dat al mijn ingewanden soms in één keer strak kan trekken en door mijn hele lijf kan laten echoën wat een domme doos ik was dat ik zo laat pas wegging.
Het doet er allemaal niet meer toe. Je bent weg. Je bent veilig. En de wereld ligt aan je voeten. Dat heeft de versie van jou die je nu bent perfect geregeld voor de versie van jou die je toen was.
Het klinkt een beetje alsof je de kracht die had om weg te gaan (wat méga is vanuit zo'n situatie) buiten jezelf plaatst als je zegt dat je er een "toevallig" verblijf in het buitenland voor nodig had. Ik denk niet dat dat klopt. De situatie waarin je zat was gevaarlijk. En je heb een hele tijd super alert (maar misschien niet super bewust) om je heen geloerd naar ieder kleinste, minst opvallende, veiligste gaatje om te ontsnappen. Die reis was geschikt. Maar jij pakte hem met beide handen aan. Goed gedaan. Dapper gedaan.
Waarom kader je het zo specifiek voor jezelf af dat het niet met een therapeut hoeft? Als je zinnige feedback wil, en misschien ook nog vragen hebt waar je een professioneel antwoord op zou kunnen gebruiken dan is een therapeut een heel efficiënte route. Als je 250 hebt voor een fijn cadeau voor jezelf kan je volgende week nog aan de beurt zijn.
Ik snap dat je je ervoor schaamt. Ik schaam me er ook voor. Terwijl ik alles inmiddels helemaal uit elkaar geplozen en door getherapied heb en ik volledig theoretisch kan onderbouwen dat alle verantwoordelijkheid voor het geweld bij hem lag en dat zelf ook zo zie en voel. Tòch zit er ergens diep in mijn maag nog zo'n draadje dat al mijn ingewanden soms in één keer strak kan trekken en door mijn hele lijf kan laten echoën wat een domme doos ik was dat ik zo laat pas wegging.
Het doet er allemaal niet meer toe. Je bent weg. Je bent veilig. En de wereld ligt aan je voeten. Dat heeft de versie van jou die je nu bent perfect geregeld voor de versie van jou die je toen was.
Het klinkt een beetje alsof je de kracht die had om weg te gaan (wat méga is vanuit zo'n situatie) buiten jezelf plaatst als je zegt dat je er een "toevallig" verblijf in het buitenland voor nodig had. Ik denk niet dat dat klopt. De situatie waarin je zat was gevaarlijk. En je heb een hele tijd super alert (maar misschien niet super bewust) om je heen geloerd naar ieder kleinste, minst opvallende, veiligste gaatje om te ontsnappen. Die reis was geschikt. Maar jij pakte hem met beide handen aan. Goed gedaan. Dapper gedaan.
Waarom kader je het zo specifiek voor jezelf af dat het niet met een therapeut hoeft? Als je zinnige feedback wil, en misschien ook nog vragen hebt waar je een professioneel antwoord op zou kunnen gebruiken dan is een therapeut een heel efficiënte route. Als je 250 hebt voor een fijn cadeau voor jezelf kan je volgende week nog aan de beurt zijn.
sprankelend wijzigde dit bericht op 04-03-2023 19:53
0.03% gewijzigd
zaterdag 4 maart 2023 om 14:45
Een link naar het Volkskrant interview dat Loesje noemt.
Jane Monckton Smith
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/ ... d~v661776/
Onderaan het artikel staan de 8 fasen van huiselijk geweld.
Jane Monckton Smith
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/ ... d~v661776/
Onderaan het artikel staan de 8 fasen van huiselijk geweld.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zaterdag 4 maart 2023 om 15:12
Lees dat artikel, koop desnoods een papieren krant als je het niet online kunt lezen. Dat geldt voor iedereen die te maken heeft met huiselijk geweld. Het legt uit hoe de patronen in elkaar zitten, dat het volkomen logisch is waarom vrouwen niet of moeilijk weggaan bij een gewelddadige partner.
En als klap op de vuurpijl: ook de dochter van deze vrouw, die een absolute deskundige is op het gebied van huiselijk geweld, kwam in zo’n relatie terecht. Terwijl je zou denken dat die de signalen wel eerder zag. Met andere woorden: als het haar kan overkomen, kan het jou dus ook overkomen. Ook al doen veel mensen stoer van “oh ik zou bij de eerste klap al weg zijn”.
zaterdag 4 maart 2023 om 20:25
Dat klinkt goed, zou je mij een PB willen sturen? Dankjewel!
zondag 5 maart 2023 om 08:34
Ik vind het verschrikkelijk om te lezen wanneer vrouwen het in dit soort situaties nog altijd bij zichzelf zoeken. Daarnaast is schaamte begrijpelijk, maar een slechte raadgever. Echte vrienden en familieleden houden van je voor wie je bent en zullen je nooit in de steek laten. Ik neem aan dat ze het inmiddels wel weten. Je bent mooi zoals je vandaag bent, hou je niet vast aan het ideale plaatje. Dan doe je ook jezelf te kort en het kan je doen vergeten om van jezelf te houden.
Ik wens je sterkte met de verdere verwerking en ik hoop dat er een dag komt dat je de wereld kan laten zien wie je bent, inclusief wat er in je rugzak zit.
Ik wens je sterkte met de verdere verwerking en ik hoop dat er een dag komt dat je de wereld kan laten zien wie je bent, inclusief wat er in je rugzak zit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
