Psyche
alle pijlers
Hulp zoeken na keizersnede?
dinsdag 21 april 2020 om 23:33
Hi!
Even een paar vraagjes vind dit best wel lastig dus ik hoop dat iemand mij kan helpen. September 2019 Ben ik moeder geworden. Mijn kindje moest gehaald worden doordat ik een placenta previa had, hierdoor kreeg ik een geplande keizersnede. Dit vond ik verschrikkelijk heb vanaf 20 weken mezelf alleen maar in slaap gehuild ik wou het zo graag zelf doen. Op de dag zelf was ik aardig rustig. Tot dat de kleine gehaald werd terwijl ik niks kon zien, we hadden afgesproken dat ik mee mocht kijken maar dit waren ze 'vergeten'. Ook zijn er daarna nog een heleboel fouten gemaakt waardoor ik tot 5/6 maanden na de keizersnede bloed bleef verliezen. En ik nog steeds elke dag erg veel pijn heb.
Door dit alles Ben ik het vertrouwen in mijn lichaam helemaal kwijt. Moet nog steeds vaak huilen als ik bedenk dat ik misschien nooit vaginaal zou bevallen. Ik kan geen artsen meer zien zonder aan deze nare ervaring te denken. Bij elk verhaal van een normale bevalling druk ik het zo snel mogelijk weg of ik loop weg.
Ik merk gewoon dat het mij op steeds meer vlakken belemmerd en dat ik er steeds meer aan moet denken.
Dus ik zou graag willen weten wat ik nu het beste kan doen qua hulp zoeken, iemand ervaring?
Liefs.
Even een paar vraagjes vind dit best wel lastig dus ik hoop dat iemand mij kan helpen. September 2019 Ben ik moeder geworden. Mijn kindje moest gehaald worden doordat ik een placenta previa had, hierdoor kreeg ik een geplande keizersnede. Dit vond ik verschrikkelijk heb vanaf 20 weken mezelf alleen maar in slaap gehuild ik wou het zo graag zelf doen. Op de dag zelf was ik aardig rustig. Tot dat de kleine gehaald werd terwijl ik niks kon zien, we hadden afgesproken dat ik mee mocht kijken maar dit waren ze 'vergeten'. Ook zijn er daarna nog een heleboel fouten gemaakt waardoor ik tot 5/6 maanden na de keizersnede bloed bleef verliezen. En ik nog steeds elke dag erg veel pijn heb.
Door dit alles Ben ik het vertrouwen in mijn lichaam helemaal kwijt. Moet nog steeds vaak huilen als ik bedenk dat ik misschien nooit vaginaal zou bevallen. Ik kan geen artsen meer zien zonder aan deze nare ervaring te denken. Bij elk verhaal van een normale bevalling druk ik het zo snel mogelijk weg of ik loop weg.
Ik merk gewoon dat het mij op steeds meer vlakken belemmerd en dat ik er steeds meer aan moet denken.
Dus ik zou graag willen weten wat ik nu het beste kan doen qua hulp zoeken, iemand ervaring?
Liefs.
woensdag 22 april 2020 om 12:44
Ga naar je huisarts en vraag een dubbel consult aan. Zoals eerder opgemerkt: je hebt twee problemen: lichamelijk en geestelijk. De lichamelijke problemen die je nog steeds ondervindt moeten opgelost worden, en daar kan alleen een huisarts/gynaecoloog je bij helpen. Als je nog steeds dagelijks veel pijn hebt is er gewoon iets niet goed en dat moet nagekeken worden.
Iets anders is hoe je je keizersnee verwerkt hebt en eigenlijk al van te voren de gedachte aan die keizersnee niet aankon omdat je al die weken van te voren al moest huilen. Daarvoor heb je toch echt psychische hulp nodig, een forum kan je hierbij niet verder helpen. En ook psychische hulp kun je via je huisarts krijgen, zoals bijvoorbeeld de al eerder genoemde praktijkondersteuner of eventuele doorverwijzing naar een psycholoog.
Jouw wens het zelf te doen, het feit dat je geen vertrouwen meer hebt in je lichaam, dat staat los van de reden waarom je die geplande keizersnee gewoon nodig had. De 20 weken echo is pas standaard sinds 2006; bij vrouwen die voor die datum zwanger waren werd dus vrijwel nooit van te voren vastgesteld dat ze een placenta praevia hadden. Die vrouwen gingen argeloos de bevalling in, die vervolgens uiteraard niet lukte, waarna vaak moeder en stierven .....
In plaats van te blijven hangen in je wens het zelf doen kun je je gedachten veel beter richten op het feit dat je het - dank zij de moderne diagnostiek - hebt overleefd en dat je moeder bent geworden van een gezond, levend kindje.
Een placenta praevia komt erg weinig voor, de kans dat je bij een volgende zwangerschap gewoon vaginaal kunt bevallen is erg groot.
Maar nogmaals: ga naar je huisarts!
Iets anders is hoe je je keizersnee verwerkt hebt en eigenlijk al van te voren de gedachte aan die keizersnee niet aankon omdat je al die weken van te voren al moest huilen. Daarvoor heb je toch echt psychische hulp nodig, een forum kan je hierbij niet verder helpen. En ook psychische hulp kun je via je huisarts krijgen, zoals bijvoorbeeld de al eerder genoemde praktijkondersteuner of eventuele doorverwijzing naar een psycholoog.
Jouw wens het zelf te doen, het feit dat je geen vertrouwen meer hebt in je lichaam, dat staat los van de reden waarom je die geplande keizersnee gewoon nodig had. De 20 weken echo is pas standaard sinds 2006; bij vrouwen die voor die datum zwanger waren werd dus vrijwel nooit van te voren vastgesteld dat ze een placenta praevia hadden. Die vrouwen gingen argeloos de bevalling in, die vervolgens uiteraard niet lukte, waarna vaak moeder en stierven .....
In plaats van te blijven hangen in je wens het zelf doen kun je je gedachten veel beter richten op het feit dat je het - dank zij de moderne diagnostiek - hebt overleefd en dat je moeder bent geworden van een gezond, levend kindje.
Een placenta praevia komt erg weinig voor, de kans dat je bij een volgende zwangerschap gewoon vaginaal kunt bevallen is erg groot.
Maar nogmaals: ga naar je huisarts!
donderdag 23 april 2020 om 20:39
donderdag 23 april 2020 om 22:44
Omdat dit (helaas) je enige reactie is zal ik er nog even op reageren.
In Nederland heeft de huisarts praktijkondersteuners in dienst. Onder andere de praktijkondersteuner ggz (poh ggz). Wanneer je bij de huisarts komt met psychische klachten kan deze je doorverwijzen naar de poh ggz. Deze kan dan weer een inschatting maken of hulp bij hem of haar voldoende is of je doorverwijzen naar andere hulp.
Soms zal een huisarts ook besluiten om je meteen door te verwijzen naar een andere behandelaar/ instelling. Dan nog kan de poh ggz ingezet worden ivm hulp terwijl je op de wachtlijst staat. Hulp ter overbrugging dus. Als je uit België komt gaat het wellicht anders.
Geen idee of je hier nog leest, dat vind ik het nadeel van niet reageren (al komt er maar, bedankt voor de reacties) maar hopelijk heb ik je antwoord gegeven op je vraag (en anders heeft google ook nog wel antwoorden).
zaterdag 25 april 2020 om 22:47
zondag 26 april 2020 om 07:40
Ik dank god nog steeds op mijn blote knieën dat ik 11 jaar geleden een spoedkeizersnede heb ondergaan. Anders waren mijn zoon en ik allebei dood geweest. Niet echt een alternatief toch? De arts was ook heel duidelijk. Het is dit of niks. Ok, prima, haal er maar uit. Nog nooit om gehuild of verdrietig om geweest. Wat moest dat moest, klaar.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zondag 26 april 2020 om 07:42
zondag 26 april 2020 om 21:12
Heb een paar weken terug een spoedkeizersnede gehad, had dus zelfs geen tijd gehad om überhaupt om mij voor te bereiden op de keizersnede.
Maar godzijdank was het een keizersnede anders waren ik en mijn kindje er niet meer geweest.
Ondanks dat het goed is afgelopen en heb ik niet de ellende van wat een vaginale bevalling eventueel kan geven.
Zoek ik ook hulp. Om dit te verwerken.
Informeert bij je huisarts en blijf er niet mee rond lopen. Sterkte!
Maar godzijdank was het een keizersnede anders waren ik en mijn kindje er niet meer geweest.
Ondanks dat het goed is afgelopen en heb ik niet de ellende van wat een vaginale bevalling eventueel kan geven.
Zoek ik ook hulp. Om dit te verwerken.
Informeert bij je huisarts en blijf er niet mee rond lopen. Sterkte!
dinsdag 28 april 2020 om 19:43
Dit ja.tanteslankie schreef: ↑26-04-2020 07:42Je kind hád niet eens vaginaal geboren kunnen worden als de placenta voor de uitgang zat. Nu heb je een gezond kind, dat is het toch allemaal waard?
Voor de fouten zou ik nog wel een gesprek aanvragen, en ik zou ook een gesprekaanvragen bij de praktijkondersteuner van de huisarts.
Succes!
dinsdag 28 april 2020 om 21:39
dinsdag 28 april 2020 om 21:51
Er zijn ook mensen die een terreuraanslag overleven. Mogen die ook geen psychische hulp zoeken? ‘Je hebt het toch overleefd, waar wil je dan hulp bij?’
Mensen die misbruikt/verkracht zijn. ‘Je hebt het toch overleefd, waar wil je dan hulp bij?’
Ontslag/rouw/verlamd na een verkeersongeluk/huiselijk geweld/scheiding: ‘je hebt het overleefd, waar wil je dan hulp bij?’
Mensen die misbruikt/verkracht zijn. ‘Je hebt het toch overleefd, waar wil je dan hulp bij?’
Ontslag/rouw/verlamd na een verkeersongeluk/huiselijk geweld/scheiding: ‘je hebt het overleefd, waar wil je dan hulp bij?’
dinsdag 28 april 2020 om 22:05
Zoals ik zei, soms lopen dingen anders dan gedacht of gehoopt. Soms krijg je een spoedkeizersnede in plaats van een vaginale bevalling. Niet wat je je had voorgesteld, maar jij en je kind zijn gezond. Natuurlijk moet je dat even verwerken, maar psychische hulp? Zelf ook een spoedkeizersnede gehad trouwens.
woensdag 29 april 2020 om 16:12
duizel schreef: ↑23-04-2020 22:44Omdat dit (helaas) je enige reactie is zal ik er nog even op reageren.
In Nederland heeft de huisarts praktijkondersteuners in dienst. Onder andere de praktijkondersteuner ggz (poh ggz). Wanneer je bij de huisarts komt met psychische klachten kan deze je doorverwijzen naar de poh ggz. Deze kan dan weer een inschatting maken of hulp bij hem of haar voldoende is of je doorverwijzen naar andere hulp.
Soms zal een huisarts ook besluiten om je meteen door te verwijzen naar een andere behandelaar/ instelling. Dan nog kan de poh ggz ingezet worden ivm hulp terwijl je op de wachtlijst staat. Hulp ter overbrugging dus. Als je uit België komt gaat het wellicht anders.
Geen idee of je hier nog leest, dat vind ik het nadeel van niet reageren (al komt er maar, bedankt voor de reacties) maar hopelijk heb ik je antwoord gegeven op je vraag (en anders heeft google ook nog wel antwoorden).
Ik denk niet dat TO hier ooit nog terugkomt. Ze heeft in een eerder topic van verleden jaar ook nooit gereageerd en heeft die OP op de dag dat ze dit topic opende leeggehaald. Erg fijn, zulke forumsters die hun vraag neerleggen en vervolgens nog niet eens de moeite nemen om te bedanken voor de mensen die met haar mee willen denken en haar vragen beantwoorden. Iets van paarlen voor de zwijnen .....
woensdag 29 april 2020 om 21:38
ik was zonder die hulp echt keihard een pnd ingekukeld
en mijn bevalling was niet eens zo traumatisch per se
en ik kon heel goed accepteren dat de dingen zo waren gegaan als ze waren gegaan, dat was het probleem helemaal niet
toch had ik hulp nodig, terwijl er ook dingen zijn waar andere mensen hulp voor zoeken die ik wel prima zelf kan oplossen/verwerken
zo verschillen mensen van elkaar
die hulp is beschikbaar, waarom zou je die niet opzoeken als je het gevoel heb dat je er zelf niet uitkomt?
woensdag 29 april 2020 om 21:51
Het echte werk is natuurlijk dat kind laten groeien tot een wolk van een baby. Hoe het er uiteindelijk uit komt is in mijn ogen bijzaak. Neemt niet weg dat een keizersnee mij ook echt verschrikkelijk lijkt, dus ik kan me voorstellen dat je daar tegenop hebt gezien.
Heb je al een nagesprek gehad met de gynaecoloog? Dat heb ik na mijn eerste bevalling, die ook niet lekker verliep, wel gedaan. Het was in elk geval fijn om mijn hart te luchten.
Heb je al een nagesprek gehad met de gynaecoloog? Dat heb ik na mijn eerste bevalling, die ook niet lekker verliep, wel gedaan. Het was in elk geval fijn om mijn hart te luchten.
woensdag 29 april 2020 om 22:06
Natuurlijk loopt niet alles zoals gepland maar soms krijg je het ook niet verwerkt. Voor mij was psychische hulp wel heel goed. Maakt mij dat zwakker ofzo? In jouw ogen misschien. Ik was blij dat de hulp bestaat en dat ik er gebruik van heb gemaakt. De herbelevingen en nachtmerries zijn nu anders en dat is erg fijn.Lexie72 schreef: ↑28-04-2020 22:05Zoals ik zei, soms lopen dingen anders dan gedacht of gehoopt. Soms krijg je een spoedkeizersnede in plaats van een vaginale bevalling. Niet wat je je had voorgesteld, maar jij en je kind zijn gezond. Natuurlijk moet je dat even verwerken, maar psychische hulp? Zelf ook een spoedkeizersnede gehad trouwens.
En er zijn natuurlijk ergere dingen waarvoor mensen psychische hulp zoeken. Dat maakt niet dat ik geen psychische hulp mocht zoeken op het moment dat ik het nodig had.
Het was ook goed om uit te zoeken waarom Ik hier nu zo'n last van had. Was me zonder hulp nooit gelukt.
